So, my question: are we alone?
Dit is mijn vraag: “Zijn we alleen?”
The story of humans is the story of ideas -- scientific ideas that shine light into dark corners, ideas that we embrace rationally and irrationally, ideas for which we've lived and died and killed and been killed, ideas that have vanished in history, and ideas that have been set in dogma. It's a story of nations, of ideologies, of territories, and of conflicts among them. But, every moment of human history, from the Stone Age to the Information Age, from Sumer and Babylon to the iPod and celebrity gossip, they've all been carried out -- every book that you've read, every poem, every laugh, every tear -- they've all happened here. Here. Here. Here. (Laughter)
Het verhaal van de mens is het verhaal van ideeën -- wetenschappelijke ideeën die licht werpen op donkere hoeken, ideeën die we rationeel en irrationeel in de armen sluiten, ideeën waarvoor we leven en sterven, doden en gedood zijn, ideeën die in vergetelheid zijn geraakt en ideeën die tot dogma zijn verheven. Het is een verhaal van naties, van ideologieën, van territoria en conflicten daartussen. Maar elk moment in de geschiedenis van de mens, van de steentijd tot het informatietijdperk, van Sumerië en Babylon tot de iPod en geroddel over beroemdheden, ze hebben alle plaatsgevonden -- elk boek dat je hebt gelezen, elk gedicht, elke lach, elke traan, het was hier dat het allemaal gebeurde. Hier. Hier. Hier. (Gelach)
Perspective is a very powerful thing. Perspectives can change. Perspectives can be altered. From my perspective, we live on a fragile island of life, in a universe of possibilities. For many millennia, humans have been on a journey to find answers, answers to questions about naturalism and transcendence, about who we are and why we are, and of course, who else might be out there. Is it really just us? Are we alone in this vast universe of energy and matter and chemistry and physics? Well, if we are, it's an awful waste of space. (Laughter) But, what if we're not?
Perspectief is een enorm krachtig iets. Perspectieven kunnen veranderen. Perspectieven kunnen veranderd worden. In mijn perspectief leven we op een fragiel eiland van leven in een universum van mogelijkheden. Al millennialang is de mens op zoek naar antwoorden, antwoorden op vragen over het natuurlijke en het bovennatuurlijke, over wie we zijn en waarom we zijn, en uiteraard, wie kunnen er daarginds nog meer zijn. Zijn wij echt de enigen? Zijn we alleen in dit uitgestrekte universum van energie en materie, chemie en fysica? Dat zou een behoorlijke verspilling zijn van ruimte. (Gelach) Maar wat als we niet de enigen zijn?
What if, out there, others are asking and answering similar questions? What if they look up at the night sky, at the same stars, but from the opposite side? Would the discovery of an older cultural civilization out there inspire us to find ways to survive our increasingly uncertain technological adolescence? Might it be the discovery of a distant civilization and our common cosmic origins that finally drives home the message of the bond among all humans? Whether we're born in San Francisco, or Sudan, or close to the heart of the Milky Way galaxy, we are the products of a billion-year lineage of wandering stardust. We, all of us, are what happens when a primordial mixture of hydrogen and helium evolves for so long that it begins to ask where it came from. Fifty years ago, the journey to find answers took a different path and SETI, the Search for Extra-Terrestrial Intelligence, began.
Wat als er, ergens daarbuiten, anderen zijn die vergelijkbare vragen stellen en beantwoorden? Wat als zij omhoog kijken naar de nachtelijke hemel, naar dezelfde sterren, maar vanaf de andere kant? Zou de ontdekking van een oudere beschaving ergens daarbuiten, ons inspireren om manieren te vinden om onze, steeds onzekerder wordende, technologische onvolwassenheid te overleven? Kan het zijn dat de ontdekking van een verafgelegen beschaving én onze gedeelde kosmische oorsprong eindelijk de boodschap laten doordringen dat alle mensen onderling verbonden zijn? Of je nu bent geboren in San Francisco, Soedan, of vlakbij het hart van het Melkwegstelsel, we zijn het product van een miljard jaar durende afstamming van dwalend sterrenstof. Wij, wij allemaal, zijn wat ontstaat, als een fundamenteel mengsel van waterstof en helium zo lang evolueert, dat het begint te vragen waar het vandaan komt. Vijftig jaar geleden, sloeg de reis om antwoorden te vinden een andere weg in en ging SETI - de zoektocht naar buitenaardse intelligentie - van start.
So, what exactly is SETI? Well, SETI uses the tools of astronomy to try and find evidence of someone else's technology out there. Our own technologies are visible over interstellar distances, and theirs might be as well. It might be that some massive network of communications, or some shield against asteroidal impact, or some huge astro-engineering project that we can't even begin to conceive of, could generate signals at radio or optical frequencies that a determined program of searching might detect. For millennia, we've actually turned to the priests and the philosophers for guidance and instruction on this question of whether there's intelligent life out there. Now, we can use the tools of the 21st century to try and observe what is, rather than ask what should be, believed.
Wat is SETI precies? SETI gebruikt de instrumenten van de astronomie om te proberen bewijs van technologie van anderen daarbuiten te vinden. Onze eigen technologieën zijn te zien over interstellaire afstanden en die van hun wellicht ook. Het zou kunnen dat een gigantisch communicatienetwerk, of een of ander schild tegen asteroïde-inslag, of een astrobouwkundig project, zo groot dat het onze verbeelding overstijgt, signalen kan genereren voor radio- of optische frequenties die een daarvoor ontworpen zoekprogramma zou kunnen waarnemen. Millennialang waren we aangewezen op priesters en filosofen voor begeleiding en uitleg bij de vraag of ergens daarbuiten intelligent leven bestaat. Nu kunnen we 21ste-eeuwse instrumenten gebruiken en proberen te observeren wat er is in plaats te vragen wat we moeten geloven.
SETI doesn't presume the existence of extra terrestrial intelligence; it merely notes the possibility, if not the probability in this vast universe, which seems fairly uniform. The numbers suggest a universe of possibilities. Our sun is one of 400 billion stars in our galaxy, and we know that many other stars have planetary systems. We've discovered over 350 in the last 14 years, including the small planet, announced earlier this week, which has a radius just twice the size of the Earth. And, if even all of the planetary systems in our galaxy were devoid of life, there are still 100 billion other galaxies out there, altogether 10^22 stars. Now, I'm going to try a trick, and recreate an experiment from this morning. Remember, one billion? But, this time not one billion dollars, one billion stars. Alright, one billion stars. Now, up there, 20 feet above the stage, that's 10 trillion. Well, what about 10^22? Where's the line that marks that? That line would have to be 3.8 million miles above this stage. (Laughter) 16 times farther away than the moon, or four percent of the distance to the sun.
SETI heeft niet als uitgangspunt dat buitenaardse intelligentie bestaat, maar gaat slechts uit van de mogelijkheid daarvan, zo niet de waarschijnlijkheid in dit enorme universum, dat er vrij homogeen uitziet. De getallen suggereren een universum aan mogelijkheden. Onze zon is een van de 400 miljard sterren in ons Melkwegstelsel en we weten dat veel andere sterren planetaire systemen hebben. We hebben er meer dan 350 ontdekt in de laatste 14 jaar, inclusief de kleine planeet, die eerder deze week bekend werd gemaakt, die een straal heeft die bijna tweemaal zo groot is als die van de Aarde. Zelfs als alle planetaire stelsels in ons Melkwegstelsel verstoken zouden zijn van leven, dan zijn er nog 100 miljard andere sterrenstelsels, tezamen 10²² sterren. Ik ga nu een truc proberen, waarbij ik een experiment van vanmorgen nadoe. Weten jullie nog, een miljard? Maar nu niet een miljard dollar, maar een miljard sterren. Oké, een miljard sterren. Nu omhoog, 6 meter boven het podium, dat is 10 biljard. Dus wat te denken van 10²²? Waar is de lijn die dat aangeeft? Die lijn zou 6,1 miljoen kilometer boven dit podium moet staan. (Gelach) 16 maal verder weg dan de maan, of 4% van de afstand tot de zon.
So, there are many possibilities. (Laughter) And much of this vast universe, much more may be habitable than we once thought, as we study extremophiles on Earth -- organisms that can live in conditions totally inhospitable for us, in the hot, high pressure thermal vents at the bottom of the ocean, frozen in ice, in boiling battery acid, in the cooling waters of nuclear reactors. These extremophiles tell us that life may exist in many other environments.
Er zijn dus veel mogelijkheden. (Gelach) Een groot deel van dit enorme universum, veel meer dan we tot dusver dachten, zou bewoonbaar kunnen zijn, zoals bleek uit onderzoek naar extremofielen op Aarde -- organismen die leven onder condities die voor ons absoluut onleefbaar zijn: in de hogedruk-heetwaterbronnen op de oceaanbodem, bevroren in ijs, in kokend accuzuur, in het koelwater van nucleaire reactors. Deze extremofielen laten zien dat leven kan bestaan in allerlei andere omgevingen.
But those environments are going to be widely spaced in this universe. Even our nearest star, the Sun -- its emissions suffer the tyranny of light speed. It takes a full eight minutes for its radiation to reach us. And the nearest star is 4.2 light years away, which means its light takes 4.2 years to get here. And the edge of our galaxy is 75,000 light years away, and the nearest galaxy to us, 2.5 million light years. That means any signal we detect would have started its journey a long time ago. And a signal would give us a glimpse of their past, not their present. Which is why Phil Morrison calls SETI, "the archaeology of the future." It tells us about their past, but detection of a signal tells us it's possible for us to have a long future.
Dergelijke omgevingen zullen echter sporadisch zijn in dit universum. Zelfs de uitstraling van onze meest nabije ster, de zon, wordt gedicteerd door de snelheid van licht. Het duurt een volle acht minuten voordat haar straling ons bereikt. De dichtstbijzijnde ster staat 4,2 lichtjaar van ons vandaan, wat betekent dat het 4,2 jaar duurt, voordat dat licht hier aankomt. De rand van onze Melkweg bevindt zich 75.000 lichtjaar van ons vandaan, en het dichtstbijgelegen sterrenstelsel 2,5 miljoen lichtjaar. Dat betekent dat als we een signaal bespeuren, het lang geleden zijn reis begon. Een signaal zou ons een glimp tonen van hun verleden, niet van hun huidige toestand. Dat is waarom Phil Morrison SETI beschrijft als: "de archeologie van de toekomst." Het vertelt ons over hun verleden maar de ontdekking van een signaal maakt ons duidelijk of er een lange toekomst voor ons is weggelegd.
I think this is what David Deutsch meant in 2005, when he ended his Oxford TEDTalk by saying he had two principles he'd like to share for living, and he would like to carve them on stone tablets. The first is that problems are inevitable. The second is that problems are soluble. So, ultimately what's going to determine the success or failure of SETI is the longevity of technologies, and the mean distance between technologies in the cosmos -- distance over space and distance over time. If technologies don't last and persist, we will not succeed. And we're a very young technology in an old galaxy, and we don't yet know whether it's possible for technologies to persist.
Ik denk dat David Deutsch dat bedoelde in 2005, toen hij zijn Oxford TEDTalk afsloot met de uitspraak dat hij twee principes had die hij wilde laten beitelen in 'stenen tafelen'. Het eerste is dat problemen onvermijdbaar zijn. Het tweede is dat problemen zijn op te lossen. Wat uiteindelijk bepaalt of SETI slaagt of mislukt, is de levensduur van technologieën en de gemiddelde afstand tussen technologieën in de kosmos -- afstand in ruimte en afstand in tijd. Als technologieën niet blijven bestaan, zullen we niet slagen. We zijn een zeer jonge technologie in een oud sterrenstelsel en we weten nog niet of het mogelijk is voor technologieën om te blijven bestaan.
So, up until now I've been talking to you about really large numbers. Let me talk about a relatively small number. And that's the length of time that the Earth was lifeless. Zircons that are mined in the Jack Hills of western Australia, zircons taken from the Jack Hills of western Australia tell us that within a few hundred million years of the origin of the planet there was abundant water and perhaps even life. So, our planet has spent the vast majority of its 4.56 billion year history developing life, not anticipating its emergence. Life happened very quickly, and that bodes well for the potential of life elsewhere in the cosmos.
Tot nu toe heb ik het gehad over zeer grote getallen, nu een relatief klein getal. Dat is de tijdsduur van de Aarde zonder leven. Zirkonen die zijn opgedolven in de Jack Hills in West-Australië laten ons zien dat er binnen enkele honderden miljoenen jaren na het ontstaan van de planeet een overvloed aan water en misschien zelfs leven was. Onze planeet heeft het grootste deel van haar 4,56 miljard jaar durende geschiedenis leven ontwikkeld, niet erop zitten wachten. Het leven ontstond heel snel en dat is een goed vooruitzicht op potentieel leven elders in de kosmos.
And the other thing that one should take away from this chart is the very narrow range of time over which humans can claim to be the dominant intelligence on the planet. It's only the last few hundred thousand years modern humans have been pursuing technology and civilization. So, one needs a very deep appreciation of the diversity and incredible scale of life on this planet as the first step in preparing to make contact with life elsewhere in the cosmos.
Een ander aspect dat op deze grafiek is af te lezen is het zeer beperkte tijdsbestek waarvan de mens kan claimen dat ze in intelligentie domineerde op de planeet. Het is pas sinds de laatste paar honderdduizend jaar dat de moderne mens streeft naar technologie en beschaving. Je moet al beginnen met een diepe waardering voor de diversiteit en het immense scala aan leven op deze planeet als de eerste stap in de voorbereiding op het maken van contact met leven elders in de kosmos.
We are not the pinnacle of evolution. We are not the determined product of billions of years of evolutionary plotting and planning. We are one outcome of a continuing adaptational process. We are residents of one small planet in a corner of the Milky Way galaxy. And Homo sapiens are one small leaf on a very extensive Tree of Life, which is densely populated by organisms that have been honed for survival over millions of years. We misuse language, and talk about the "ascent" of man. We understand the scientific basis for the interrelatedness of life but our ego hasn't caught up yet. So this "ascent" of man, pinnacle of evolution, has got to go. It's a sense of privilege that the natural universe doesn't share.
We zijn niet het hoogtepunt van de evolutie. Wij zijn niet het eindproduct van miljarden jaren evolutionair uitdenken en plannen. We zijn één resultaat van een vóórtdurend adaptief proces. We zijn bewoners van een kleine planeet in een hoek van het Melkwegstelsel. Homo sapiens is een klein blaadje aan een omvangrijke Levensboom die dichtbevolkt is met organismen die in de loop van miljoenen jaren zijn geperfectioneerd voor overleven. We gebruiken taal verkeerd en praten over "de opkomst van de mens". We begrijpen de wetenschappelijke basis van de onderlinge verbanden tussen levensvormen, maar ons ego heeft dat nog niet bijgebeend. We moeten dus af van de “opkomst” van de mens, als hoogtepunt van de evolutie. Het is een idee van privilege dat het natuurlijke universum niet deelt.
Loren Eiseley has said, "One does not meet oneself until one catches the reflection from an eye other than human." One day that eye may be that of an intelligent alien, and the sooner we eschew our narrow view of evolution the sooner we can truly explore our ultimate origins and destinations.
Loren Eisely zei dat "Iemand niet zichzelf ontmoet totdat iemand de reflectie van een niet-menselijk oog opvangt". Op een dag kan dat het oog zijn van een intelligent buitenaards wezen en hoe sneller we onze tunnelvisie op evolutie achter ons kunnen laten, hoe sneller we onze ultieme herkomst en bestemming echt kunnen verkennen.
We are a small part of the story of cosmic evolution, and we are going to be responsible for our continued participation in that story, and perhaps SETI will help as well. Occasionally, throughout history, this concept of this very large cosmic perspective comes to the surface, and as a result we see transformative and profound discoveries. So in 1543, Nicholas Copernicus published "The Revolutions of Heavenly Spheres," and by taking the Earth out of the center, and putting the sun in the center of the solar system, he opened our eyes to a much larger universe, of which we are just a small part. And that Copernican revolution continues today to influence science and philosophy and technology and theology.
Wij zijn een klein deel van het verhaal van de kosmische evolutie en we gaan verantwoordelijk zijn voor onze verdere deelname aan dat verhaal. Misschien kan SETI daarbij helpen. Af en toe, door de geschiedenis heen, komt het concept van dit zeer grote kosmische perspectief aan de oppervlakte en als gevolg daarvan zien we vernieuwende en diepgaande ontdekkingen. In 1543 publiceerde Nicolaas Copernicus "De Omwentelingen van de Hemelse Sferen" en door de aarde uit het centrum weg te halen en de zon in het midden van het zonnestelsel te plaatsen, opende hij onze ogen voor een veel groter universum, waarvan wij slechts een klein deel zijn. Tot op vandaag beïnvloedt die Copernicaanse revolutie onze wetenschap, filosofie, techniek en... theologie.
So, in 1959, Giuseppe Coccone and Philip Morrison published the first SETI article in a refereed journal, and brought SETI into the scientific mainstream. And in 1960, Frank Drake conducted the first SETI observation looking at two stars, Tau Ceti and Epsilon Eridani, for about 150 hours. Now Drake did not discover extraterrestrial intelligence, but he learned a very valuable lesson from a passing aircraft, and that's that terrestrial technology can interfere with the search for extraterrestrial technology.
In 1959 publiceerden Giuseppe Coccone en Philip Morrison het eerste SETI-artikel in een wetenschappelijk tijdschrift. Ze brachten SETI daarmee in het wetenschappelijke blikveld. In 1960 verrichtte Frank Drake de eerste SETI observatie door twee sterren, Tau Ceti en Epsilon Eridani, voor ongeveer 150 uur te observeren. Nu ontdekte Drake geen buitenaardse intelligentie, maar hij leerde een zeer waardevolle les van een passerend vliegtuig en dat is dat aardse technologie invloed kan hebben op de zoektocht naar buitenaardse technologie.
We've been searching ever since, but it's impossible to overstate the magnitude of the search that remains. All of the concerted SETI efforts, over the last 40-some years, are equivalent to scooping a single glass of water from the oceans. And no one would decide that the ocean was without fish on the basis of one glass of water. The 21st century now allows us to build bigger glasses -- much bigger glasses. In Northern California, we're beginning to take observations with the first 42 telescopes of the Allen Telescope Array -- and I've got to take a moment right now to publicly thank Paul Allen and Nathan Myhrvold and all the TeamSETI members in the TED community who have so generously supported this research. (Applause)
We zijn nog steeds zoekende, maar het is onmogelijk te overschatten wat er nog te doen blijft. Alle gezamenlijke SETI-inspanningen in de afgelopen 40-aantal jaren kan je vergelijken met het scheppen van één glas water uit de oceanen. Niemand zou besluiten dat er in de oceaan geen vissen waren op basis van één glas water. De 21e eeuw staat ons nu toe grotere glazen te maken - veel grotere glazen. In Noord-Californië beginnen we met waarnemingen met de eerste 42 telescopen van de Allen Telescope Array - en ik ga van de gelegenheid gebruik maken om Paul Allen en Nathan Myhrvold openlijk te bedanken, evenals alle TeamSETI leden in de TED-community die dit onderzoek zo genereus ondersteund hebben. (Applaus)
The ATA is the first telescope built from a large number of small dishes, and hooked together with computers. It's making silicon as important as aluminum, and we'll grow it in the future by adding more antennas to reach 350 for more sensitivity and leveraging Moore's law for more processing capability. Today, our signal detection algorithms can find very simple artifacts and noise. If you look very hard here you can see the signal from the Voyager 1 spacecraft, the most distant human object in the universe, 106 times as far away from us as the sun is. And over those long distances, its signal is very faint when it reaches us. It may be hard for your eye to see it, but it's easily found with our efficient algorithms. But this is a simple signal, and tomorrow we want to be able to find more complex signals.
De ATA is de eerste telescoop opgebouwd uit een groot aantal kleine schotels, via computers samengekoppeld. Silicium wordt hier net zo belangrijk als aluminium, en we zullen in de toekomst groeien tot 350 antennes. Hierdoor krijgen we meer gevoeligheid en zetten we de wet van Moore in voor meer verwerkingscapaciteit. Vandaag kunnen onze signaaldetectie-algoritmes heel eenvoudig artefacten en ruis vinden. Als je erg goed kijkt, kan je hier het signaal van de Voyager 1 ruimtesonde zien, het meest ver verwijderd menselijk object in het heelal, 106 keer verder dan de zon. Over die lange afstanden is het signaal erg zwak wanneer het ons bereikt. Het kan voor je ogen moeilijk zijn om het te zien, maar het is gemakkelijk te vinden met onze efficiënte algoritmen. Maar dit is een simpel signaal, en morgen willen we in staat zijn om meer complexe signalen te vinden.
This is a very good year. 2009 is the 400th anniversary of Galileo's first use of the telescope, Darwin's 200th birthday, the 150th anniversary of the publication of "On the Origin of Species," the 50th anniversary of SETI as a science, the 25th anniversary of the incorporation of the SETI Institute as a non-profit, and of course, the 25th anniversary of TED. And next month, the Kepler Spacecraft will launch and will begin to tell us just how frequent Earth-like planets are, the targets for SETI's searches. In 2009, the U.N. has declared it to be the International Year of Astronomy, a global festival to help us residents of Earth rediscover our cosmic origins and our place in the universe. And in 2009, change has come to Washington, with a promise to put science in its rightful position. (Applause)
Dit is een zeer goed jaar. 2009 is de 400ste verjaardag van het eerste gebruik van de telescoop door Galileo, de 200ste verjaardag van Darwin's geboorte, de 150ste verjaardag van de publicatie van ‘Over het Ontstaan der Soorten’, de 50ste verjaardag van SETI als een wetenschap, de 25ste verjaardag van de oprichting van het SETI instituut als een non-profit, en natuurlijk, de 25ste verjaardag van TED. Volgende maand vertrekt de Kepler ruimtesonde om ons te vertellen hoe vaak de aarde-achtige planeten voorkomen, de mikpunten voor SETI’s zoekopdrachten. De VN hebben 2009 uitgeroepen tot het Internationaal Jaar van de Sterrenkunde, een wereldwijd festival om ons, inwoners van de Aarde, onze kosmische afkomst en onze plaats in het universum te helpen herontdekken. En in 2009 is er verandering gekomen in Washington met de belofte de wetenschap zijn rechtmatige positie te geven. (Applaus)
So, what would change everything? Well, this is the question the Edge foundation asked this year, and four of the respondents said, "SETI." Why? Well, to quote: "The discovery of intelligent life beyond Earth would eradicate the loneliness and solipsism that has plagued our species since its inception. And it wouldn't simply change everything, it would change everything all at once." So, if that's right, why did we only capture four out of those 151 minds? I think it's a problem of completion and delivery, because the fine print said, "What game-changing ideas and scientific developments would you expect to live to see?" So, we have a fulfillment problem. We need bigger glasses and more hands in the water, and then working together, maybe we can all live to see the detection of the first extraterrestrial signal.
"Wat zou alles veranderen?" Dat is de vraag die de Edge-stichting dit jaar vroeg, en vier van de respondenten zeiden: "SETI." Waarom? Ik citeer: "De ontdekking van intelligent leven buiten de Aarde zou de eenzaamheid en het solipsisme die onze soort sinds haar ontstaan heeft geteisterd, uitroeien. Het zou niet alleen maar alles veranderen, het zou alles in één keer veranderen." Als dat klopt, waarom hebben dan slechts vier van de 151 dat geantwoord? Ik denk dat het een presentatieprobleem is, omdat de kleine lettertjes zeiden: "Welke baanbrekende ideeën en wetenschappelijke ontwikkelingen zou je verwachten te zien tijdens je leven? " De vraag is of dat gaat lukken. We hebben grotere glazen en meer handen in het water nodig. Als we samenwerken, zullen we misschien lang genoeg leven om de detectie van het eerste buitenaardse signaal mee te maken.
That brings me to my wish. I wish that you would empower Earthlings everywhere to become active participants in the ultimate search for cosmic company.
Dat brengt mij bij mijn wens. Ik zou willen dat jullie overal ‘aardbewoners’ de mogelijkheid zouden geven om actieve deelnemers te worden in de ultieme zoektocht naar kosmisch gezelschap.
The first step would be to tap into the global brain trust, to build an environment where raw data could be stored, and where it could be accessed and manipulated, where new algorithms could be developed and old algorithms made more efficient. And this is a technically creative challenge, and it would change the perspective of people who worked on it. And then, we'd like to augment the automated search with human insight. We'd like to use the pattern recognition capability of the human eye to find faint, complex signals that our current algorithms miss.
De eerste stap zou zijn om het wereldwijde breinvermogen aan te boren om een systeem te creëren waar ruwe gegevens kunnen worden opgeslagen, waar ze geraadpleegd en gemanipuleerd kunnen worden, waar nieuwe algoritmes kunnen worden ontwikkeld en oude algoritmes efficiënter gemaakt. Dit is een technisch creatieve uitdaging. Ze zou het perspectief veranderen van de mensen die eraan werken. We willen het geautomatiseerde zoeken verrijken met menselijk inzicht. We willen graag het vermogen voor patroonherkenning van het menselijk oog gebruiken om de zwakke, complexe signalen die onze huidige algoritmes missen, te vinden.
And, of course, we'd like to inspire and engage the next generation. We'd like to take the materials that we have built for education, and get them out to students everywhere, students that can't come and visit us at the ATA. We'd like to tell our story better, and engage young people, and thereby change their perspective.
En natuurlijk willen we graag de volgende generatie inspireren en erbij betrekken. We willen ons onderwijsmateriaal voor studenten overal beschikbaar stellen, ook voor studenten die ons op de ATA niet kunnen bezoeken. We willen ons verhaal beter vertellen, jongeren erbij betrekken en daardoor hun kijk op de wereld veranderen.
I'm sorry Seth Godin, but over the millennia, we've seen where tribalism leads. We've seen what happens when we divide an already small planet into smaller islands. And, ultimately, we actually all belong to only one tribe, to Earthlings. And SETI is a mirror -- a mirror that can show us ourselves from an extraordinary perspective, and can help to trivialize the differences among us. If SETI does nothing but change the perspective of humans on this planet, then it will be one of the most profound endeavors in history.
Het spijt me, Seth Godin, maar in de loop van de millennia hebben we gezien waar tribalisme toe leidt. We hebben gezien wat er gebeurt als we een toch al kleine planeet verdelen in nog kleinere eilanden. En, uiteindelijk, behoren we eigenlijk allemaal tot slechts één stam, die van de aardbewoners. SETI is een spiegel - een spiegel die ons onszelf kan laten zien in een ongewoon perspectief en kan helpen om de verschillen tussen ons te bagatelliseren. Zelfs al doet SETI niets anders dan het perspectief van de mens op deze planeet veranderen, dan zal het al een van de meest diepgaande ondernemingen in de geschiedenis zijn.
So, in the opening days of 2009, a visionary president stood on the steps of the U.S. Capitol and said, "We cannot help but believe that the old hatreds shall someday pass, that the lines of tribe shall soon dissolve, that, as the world grows smaller, our common humanity shall reveal itself." So, I look forward to working with the TED community to hear about your ideas about how to fulfill this wish, and in collaborating with you, hasten the day that that visionary statement can become a reality.
In het begin van 2009 stond een visionair president op de trappen van het Capitool en zei: "Wij kunnen niet anders dan geloven dat de oude haat ooit zal weggaan, dat de lijnen tussen de stammen vlug zullen oplossen, dat, terwijl de wereld kleiner wordt, onze gemeenschappelijke menselijkheid zich zal openbaren." Ik kijk ernaar uit om met de TED-gemeenschap te werken, te luisteren naar jullie ideeën over hoe deze wens te vervullen en met jullie samen te werken om de dag te bespoedigen waarop dit vooruitziende statement werkelijkheid wordt.
Thank you. (Applause)
Dank u wel. (Applaus)