So, my question: are we alone?
Այսպիսով, իմ հարցն է. արդյո՞ք մենք մենակ ենք:
The story of humans is the story of ideas -- scientific ideas that shine light into dark corners, ideas that we embrace rationally and irrationally, ideas for which we've lived and died and killed and been killed, ideas that have vanished in history, and ideas that have been set in dogma. It's a story of nations, of ideologies, of territories, and of conflicts among them. But, every moment of human history, from the Stone Age to the Information Age, from Sumer and Babylon to the iPod and celebrity gossip, they've all been carried out -- every book that you've read, every poem, every laugh, every tear -- they've all happened here. Here. Here. Here. (Laughter)
Մարդկության պատմությունը գաղափարների պատմություն է. գիտական գաղափարների, որոնք լույս են սփռում մութ անկյունները, գաղափարների, որ մենք ընդունում ենք ռացիոնալ կամ իռացիոնալ կերպով, գաղափարներ, որոնց համար մենք ապրում և մահանում ենք, սպանում և սպանվում ենք, գաղափարներ, որոնք անհետացել են պատմության ընթացքում և գաղափարներ, որոնք վերածվել են դոգմաների: Սա ազգերի պատմություն է, գաղափարների պատմություն, տարածքների և նրանց միջև եղած անհամաձայնությունների պատմություն է: Բայց մարդկության պատմության յուրաքանչյուր պահ, Քարի դարից մինչև Տեղեկատվության դար, Շումեր և Բաբելոնից մինչև iPod և հանրճանաչ մարդկանց մասին բամբասանքներ, բոլորը եղել են, ձեր կարդացած ամեն գիրք, յուրաքանչյուր պոեմ, յուրաքանչյուր ծիծաղ, յուրաքանչյուր արցունք, բոլորը պատահել են այստեղ: Այստեղ: Այստեղ: Այստեղ: (Ծիծաղ)
Perspective is a very powerful thing. Perspectives can change. Perspectives can be altered. From my perspective, we live on a fragile island of life, in a universe of possibilities. For many millennia, humans have been on a journey to find answers, answers to questions about naturalism and transcendence, about who we are and why we are, and of course, who else might be out there. Is it really just us? Are we alone in this vast universe of energy and matter and chemistry and physics? Well, if we are, it's an awful waste of space. (Laughter) But, what if we're not?
Տեսանկյուններն ու մոտեցումները շատ հզոր դեր ունեն: Նրանք կարող են փոխել ամեն ինչ: Նրանք կարող են փոխվել: Իմ տեսանկյունից, մենք ապրում ենք կյանքի մի փխրուն կղզու վրա հնարավորությունների տիեզերքում: Շատ հազարամյակներ, մարդիկ պատասխաններ փնտրելու ճանապարհին են եղել, պատասխաններ նատուրալիզմի և տրանսցենդենտալիզմի վերաբերյալ, թե ովքեր ենք մենք և ինչու ենք մենք և, իհարկե, ով կարող է լինել այնտեղ բացի մեզանից: Արդյոք իրո՞ք միայն մենք ենք: Մենք միայնա՞կ ենք այս ահռելի տիեզերքում. էներգիայի, պատահականության, քիմիայի և ֆիզիկայի տիեզերքում: Եթե միայն մենք ենք, ապա դա տարածության անտեղի վատնում է: (Ծիծաղ) Իսկ եթե մենք մենա՞կ չենք:
What if, out there, others are asking and answering similar questions? What if they look up at the night sky, at the same stars, but from the opposite side? Would the discovery of an older cultural civilization out there inspire us to find ways to survive our increasingly uncertain technological adolescence? Might it be the discovery of a distant civilization and our common cosmic origins that finally drives home the message of the bond among all humans? Whether we're born in San Francisco, or Sudan, or close to the heart of the Milky Way galaxy, we are the products of a billion-year lineage of wandering stardust. We, all of us, are what happens when a primordial mixture of hydrogen and helium evolves for so long that it begins to ask where it came from. Fifty years ago, the journey to find answers took a different path and SETI, the Search for Extra-Terrestrial Intelligence, began.
Ի՞նչ, եթե այնտեղ, այլոք են հարցնում և պատասխանում միևնույն հարցերին: Միգուցե նրանք էլ նայում են գիշերային երկնքին, միևնույն աստղերին, բայց հակառակ կողմից: Արդյոք ավելի հին քաղաքակրթության հայտնաբերումը չի՞ ոգեշնչի մեզ գտնելու փրկության ուղիներ տեխնոլոգիաների օրեցօր աճող անորոշության մեջ: Արդյո՞ք շատ հեռավոր քաղաքակրթության և մեր ընդհանուր տիեզերական ծագման բացահայտումն է, որ ի վերջո մեզ կհաղորդի բոլոր մարդկանց միջև եղած կապի մասին: Ծնված լինենք Սան Ֆրանցիսկոյում, թե Սուդանում, կամ Ծիր Կաթինի սրտում, մենք միևնույն է հանդիսանում ենք միլիոնավոր տարիների թափառող աստղային փոշու հետնորդները: Մենք, բոլորս, այն ենք, ինչ պատահում է, երբ ջրածնի և հելիումի խառնուրդը այնքան երկար է զարգանում, որ սկսում է հարցնել, թե որտեղից է ինքը գալիս: Հիսուն տարի առաջ, պատասխաններ գտնելու ճանապարհորդությունն այլ բնույթ ուներ և SETI-ին` Ոչ երկրային քաղաքակրթությունների որոնման ծրագիրը սկսվեց:
So, what exactly is SETI? Well, SETI uses the tools of astronomy to try and find evidence of someone else's technology out there. Our own technologies are visible over interstellar distances, and theirs might be as well. It might be that some massive network of communications, or some shield against asteroidal impact, or some huge astro-engineering project that we can't even begin to conceive of, could generate signals at radio or optical frequencies that a determined program of searching might detect. For millennia, we've actually turned to the priests and the philosophers for guidance and instruction on this question of whether there's intelligent life out there. Now, we can use the tools of the 21st century to try and observe what is, rather than ask what should be, believed.
Այսպիսով, ի՞նչ է SETI-ն: SETI-ն օգտագործում է աստղագիտության գործիքները փորձելու գտնել մեկ այլ քաղաքակրթություն: Մեր սեփական տեխնոլոգիաները տեսանելի են միջաստղային տարածություններում միգուցե նրանցը նույնպե՞ս երևան: Կարող է պատահել, որ ինչ-որ հզոր հաղորդակցման ցանց, կամ այլ գիսաստղերից պաշտպանվելու համար նախատեսված ինչ-որ վահան, կամ աստղագտիության որոշ խոշոր ծրագիր, որը մենք չէինք կարող նույնիսկ պատկերացնել, կարողանա ռադիո կամ օպտիկական հաճախականություներում ազդակներ հաղորդել, որոնք կարող են հայտնաբերվել որոնման համակարգի կողմից: Հազարամյակների ընթացքում մենք դիմել ենք հավատացյալներին և փիլիսոփաներին` ստանալու ուղղորդիչներ և պատասխաններ այլ քաղաքակրթությունների գոյության հարցի վերաբերյալ: Այժմ մենք կարող ենք օգտագործել 21-րդ դարի գործիքները և փորձել հետազոտություններ իրականացնել, քան հարցնել, թե ինչին հավատալ:
SETI doesn't presume the existence of extra terrestrial intelligence; it merely notes the possibility, if not the probability in this vast universe, which seems fairly uniform. The numbers suggest a universe of possibilities. Our sun is one of 400 billion stars in our galaxy, and we know that many other stars have planetary systems. We've discovered over 350 in the last 14 years, including the small planet, announced earlier this week, which has a radius just twice the size of the Earth. And, if even all of the planetary systems in our galaxy were devoid of life, there are still 100 billion other galaxies out there, altogether 10^22 stars. Now, I'm going to try a trick, and recreate an experiment from this morning. Remember, one billion? But, this time not one billion dollars, one billion stars. Alright, one billion stars. Now, up there, 20 feet above the stage, that's 10 trillion. Well, what about 10^22? Where's the line that marks that? That line would have to be 3.8 million miles above this stage. (Laughter) 16 times farther away than the moon, or four percent of the distance to the sun.
SETI-ն չի պնդում ոչ երկրային քաղաքակրթության անպայման գոյության մասին, այն ընդամենը նշում է այս մեծ տիեզերքի, որը չափազանց միօրինակ է, հնարավորությունները, եթե ոչ հավանականությունը այլ քաղաքակրթություներ ունենալու: Թվերը հնարավորությունների տիեզերք են առաջարկում: Մեր արևը մեկն է այն 400 միլիարդ աստղերից, որ կան մեր արեգակնային համակարգում: և մենք գիտենք, որ շատ աստղեր ունեն իրենց մոլորակների համակարգը, վերջին 14 տարիների ընթացքում մենք հայտնաբերել ենք մոտ 350-ը` ներառյալ այն փոքրիկ մոլորակը, որի մասին տեղեկացվել էր այս շաբաթվա սկզբում, որի շառավիղն երկու անգամ մեծ է Երկրից: Եվ եթե անգամ մեր գալակտիկայի բոլոր մոլորակային համակարգերը զուրկ են կյանքից, կան ավելի քան 100 միլիարդ այլ գալակտիկաներ ընդհանուր առմամբ 10-22 աստղերով: Այժմ ես պատրաստվում եմ մի խաղ խաղալ և այս առավոտվա մի փորձարկում վերարտադրել: Հիշու՞մ եք, մեկ միլիարդ: Բայց այս անգամ ոչ թե մեկ միլիարդ դոլար, այլ մեկ միլիարդ աստղ: Լավ, մեկ միլիարդ աստղ: Ուրեմն, բեմից 20 ոտնաչափ վերև արդեն կդառնա 10 տրիլիոն: Իսկ ի՞նչ կասենք 10-22-ի մասին: Որտե՞ղ է նշագրումը: Այդ գիծը պետք է որ այստեղից 3.8 միլիոն մղոն վեր լինի: (Ծիծաղ) Լուսնի հեռավորությունից 16 անգամ հեռու, կամ միչև արևը գոյություն ունեցող հեռավորության չորս տոկոսը:
So, there are many possibilities. (Laughter) And much of this vast universe, much more may be habitable than we once thought, as we study extremophiles on Earth -- organisms that can live in conditions totally inhospitable for us, in the hot, high pressure thermal vents at the bottom of the ocean, frozen in ice, in boiling battery acid, in the cooling waters of nuclear reactors. These extremophiles tell us that life may exist in many other environments.
Այսպիսով, կան բազում տարբերակներ: (Ծիծաղ) Եվ այս ահռելի տիեզերքի մեծ մասը շատ ավելի մեծ մասը կարող է բնակելի լինել, քան մենք մի ժամանակ կարծում էինք, ուսումնասիրելով Երկրի էքստրեմոֆիլներին` օրգանիզմներ, որոնք կարող են ապրել մեզ համար լիովին անբարենպաստ պայմաններում օվկիանոսի հատակում չափազանց տաք, բարձր ճնշում ունեցող ջերմային մասերում, սառույցի մեջ, եռացող մարտկոցներում, միջուկային ռեակտորների սառչող ջրերում: Այս էքստրեմոֆիլները վկայում են, որ կյանք կարող է գոյություն ունենալ շատ այլ միջավայրերում:
But those environments are going to be widely spaced in this universe. Even our nearest star, the Sun -- its emissions suffer the tyranny of light speed. It takes a full eight minutes for its radiation to reach us. And the nearest star is 4.2 light years away, which means its light takes 4.2 years to get here. And the edge of our galaxy is 75,000 light years away, and the nearest galaxy to us, 2.5 million light years. That means any signal we detect would have started its journey a long time ago. And a signal would give us a glimpse of their past, not their present. Which is why Phil Morrison calls SETI, "the archaeology of the future." It tells us about their past, but detection of a signal tells us it's possible for us to have a long future.
Բայց այդ միջավայրերը կարող են չափազանց սփռված լինել տիեզերքում: Նույնիսկ մեզ ամենամոտ աստղի` Արևի, արտաներտումները ենթարկվում են լույսի արագության ներգործությանը: Ամբողջ ութ րոպե է պահանջվում, որպեսզի դրա ճառագայթումը հասնի մեզ: Եվ ամենամոտ աստղը մեզանից հեռու է 4.2 լուսային տարի, ինչը նշանակում է, որ 4.2 տարի է պահանջվում, որ դրա լույսը հասնի մեզ: Իսկ մեր գալակտիկայի եզրերը Երկրից 75 000 լուսային տարվա հեռավորություն ունեն, իսկ ամենամոտ գալակտիկան մեզանից հեռու է 2.5 միլիոն լուսային տարի: Դա նշանակում է, որ ցանկացած ազդակ, որը մենք այսօր ստանում ենք, սկսել է իր ճանապարհը շատ վաղուց: Եվ այդ ազդակը մեզ կտրամադրի համառոտ տեղեկություններ նրանց անցյալի և ոչ ներկայի մասին: Ահա թե ինչու է Ֆիլ Մորիսոնը SETI-ն անվանում "ապագայի հնէաբանություն": Այն պատմում է մեզ նրանց անցյալի մասին, բայց ազդակի հայտնաբերումը վկայում է, որ հնարավոր է մենք ունենանք երկար ապագա:
I think this is what David Deutsch meant in 2005, when he ended his Oxford TEDTalk by saying he had two principles he'd like to share for living, and he would like to carve them on stone tablets. The first is that problems are inevitable. The second is that problems are soluble. So, ultimately what's going to determine the success or failure of SETI is the longevity of technologies, and the mean distance between technologies in the cosmos -- distance over space and distance over time. If technologies don't last and persist, we will not succeed. And we're a very young technology in an old galaxy, and we don't yet know whether it's possible for technologies to persist.
Կարծում եմ հենց սա ի նկատի ուներ Դավիդ Դոտչը 2005-ին, երբ նա ավարտեց իր Oxford TEDTalk-ը ասելով, որ ունի ապրելու երկու սկզբունք, որով կցանկանար կիսվել, և ինքը կցանկանար փորագրել դրանք քարերի վրա: Առաջինն այն է, որ խնդիրներն անխուսափելի են: Երկրորդը` խնդիրները լուծելի են: Ի վերջո, SETI-ի հաջողությունը կամ ձախողումը կախված է տեխնոլոգիաների երկարակեցությունից, և տիեզերքում տեխնոլոգիաների միջև եղած միջին հեռավորությունից` հեռավորություններից ժամանակի և տարածության մեջ: Եթե տեխնոլոգիաները մնայուն և դիմացկուն չլինեն, մենք անհաջողության կմատնվենք: Եվ մենք շատ երիտասարդ տեխնոլոգիա ենք մի հին գալակտիկայում և դեռևս չգիտենք, արդյոք հնարավոր է, որ տեխնոլոգիաները հարատևեն:
So, up until now I've been talking to you about really large numbers. Let me talk about a relatively small number. And that's the length of time that the Earth was lifeless. Zircons that are mined in the Jack Hills of western Australia, zircons taken from the Jack Hills of western Australia tell us that within a few hundred million years of the origin of the planet there was abundant water and perhaps even life. So, our planet has spent the vast majority of its 4.56 billion year history developing life, not anticipating its emergence. Life happened very quickly, and that bodes well for the potential of life elsewhere in the cosmos.
Այսպիսով, մինչև հիմա ես ձեզ հետ խոսում էի բավականին մեծ թվերի մասին, այժմ թույլ տվեք խոսել համեմատաբար փոքր թվերի մասին: Եվ դա այն ժամանակաշրջանն է, որի ընթացքում Երկիրն կյանքից զուրկ է եղել: Եթե մենք նայենք Արևմտյան Ավստրալիայի Ջեք Հիլսից դուրս բերվող ցիրկոն քարերին, ահա հենց Արևմտյան Ավստրալիայի Ջեք Հիլսից դուրս բերված ցիրկոնները վկայում են, որ իր գոյության առաջին մի քանի հարյուր միլիոն տարիներին մոլորակը ամբողջությամբ պատված էր ջրով, և այնտեղ գուցե անգամ կյանք գոյություն ուներ: Այսպիսով մեր մոլորակը ծախսել է իր գոյության 4.56 միլիարդ տարիների նշանակալի մասը կյանքը զարգացնելու վրա` չկանխատեսելով նրա ստեղծումը: Կյանքը սկսվեց շատ արագ որը շատ լավ նախադրյալ է ստեղծում, որպեսզի այլ գալակտիկաներում նույնպես կյանք առաջանա:
And the other thing that one should take away from this chart is the very narrow range of time over which humans can claim to be the dominant intelligence on the planet. It's only the last few hundred thousand years modern humans have been pursuing technology and civilization. So, one needs a very deep appreciation of the diversity and incredible scale of life on this planet as the first step in preparing to make contact with life elsewhere in the cosmos.
Եվս մեկ բան, որ պետք է դուրս բերել այստեղից. այն չափազանց նեղ ժամանակի ընթացքն է, որի ընթացքում մարդիկ կարող են պնդել, թե մոլորակում գերիշխող ինտելեկտի կրողներն են: Ընդամենը վերջին մի քանի հարյուր հազար տարիների ընթացքում է, որ ժամանակակից մարդը հասել է տեխնոլոգիական առաջընթացի և քաղաքակրթության: Հետևաբար, անհրաժեշտ է խորապես գնահատել այս երկրի վրա գոյություն ունեցող կյանքի բազմազանությունը և մասշտաբները, որպես առաջին քայլ տիեզերքներում գոյություն ունեցող այլ քաղաքակրթությունների հետ շփում սկսելու համար:
We are not the pinnacle of evolution. We are not the determined product of billions of years of evolutionary plotting and planning. We are one outcome of a continuing adaptational process. We are residents of one small planet in a corner of the Milky Way galaxy. And Homo sapiens are one small leaf on a very extensive Tree of Life, which is densely populated by organisms that have been honed for survival over millions of years. We misuse language, and talk about the "ascent" of man. We understand the scientific basis for the interrelatedness of life but our ego hasn't caught up yet. So this "ascent" of man, pinnacle of evolution, has got to go. It's a sense of privilege that the natural universe doesn't share.
Մենք էվոլյուցիայի գագաթնակետը չենք: Մենք միլիարդավոր տարիների էվոլյուցիոն կառուցմամբ և պլանավորմամբ նախատեսված արդյունքը չենք: Մենք շարունակական հարմարվողական գործընթացի արդյունք ենք: Մենք Ծիր Կաթին համաստեղության մի ծայրում գտնվող մի փոքրիկ մոլորակի բնակիչներ ենք: Եվ հոմո սապիենսը մեկ փոքր տերև է մի շատ մեծ Կյանքի Ծառի վրա, որը շատ խիտ բնակեցված է օրգանիզմներով, որոնք գոյատևել են միլիոնավոր տարիների ընթացքում: Մենք չարաշահում ենք լեզուն և խոսում ենք "մարդու զարգացման" մասին: Մենք հասկանում ենք կյանքի փոխկապվածության գիտական հիմքերը, բայց մեր էգոն դեռևս դրան չի հասել: Այսպիսով մարդկանց զարգացումը, էվոլյուցիայի գագաթնակետը պետք է առաջ գնա: Սա առավերություն է, որով տիեզերքը չի կիսվում:
Loren Eiseley has said, "One does not meet oneself until one catches the reflection from an eye other than human." One day that eye may be that of an intelligent alien, and the sooner we eschew our narrow view of evolution the sooner we can truly explore our ultimate origins and destinations.
Լորեն Էյսլին ասել է, "Մարդ չի կարող տեսնել ինքն իրեն քանի դեռ նա չի տեսել իր արտացոլումը մեկ ուրիշ արարածի աչքերում" Այդ աչքը մի օր կարող է պատկանել ինչ-որ այլմոլորակայինի և ինչքան շուտ մենք վերանանք զարգացման մասին ունեցած մեր սահմանափակ պատկերացումներից, այնքան ավելի շուտ կարող ենք իրապես բացահայտել մեր իրական արմատները և նպատակակետը:
We are a small part of the story of cosmic evolution, and we are going to be responsible for our continued participation in that story, and perhaps SETI will help as well. Occasionally, throughout history, this concept of this very large cosmic perspective comes to the surface, and as a result we see transformative and profound discoveries. So in 1543, Nicholas Copernicus published "The Revolutions of Heavenly Spheres," and by taking the Earth out of the center, and putting the sun in the center of the solar system, he opened our eyes to a much larger universe, of which we are just a small part. And that Copernican revolution continues today to influence science and philosophy and technology and theology.
Մենք տիեզերքի էվոլյուցիոն պատմության մի փոքրիկ հատված ենք, և մենք պատասխանատու ենք այդ պատմության մեջ մեր ունեցած մասնակցության համար և հավանաբար SETI-ն կօգնի մեզ: Ժամանակ առ ժամանակ պատմության ընթացքում, առաջ է գալիս այս մեծ տիեզերական մտածելակերպի գաղափարը, և որպես հետևանք մենք ականատես ենք լինում վերափոխող և լուրջ հայտնագործությունների: Այսպես, 1543 -ին, Կոպեռնիկոսը հրապարակեց "Երկնային ոլորտների հեղափոխություն" աշխատությունը որտեղ նա հանեց Երկիրը դիտարկման կենտրոնից, և Արեգակնային համակարգի կենտրոնում դիտարկեց Արևը, ինչով էլ նա մեզ համար տեսանելի դարձրեց ավելի մեծ տիեզերք, որում մենք ընդամենը մի փոքր մաս ենք կազմում: Եվ Կոպեռնիկոսի այդ հեղափոխությունը շարունակում է ունենալ իր ազդեցությունը գիտության, փիլիոսփայության, տեխնոլոգիաների և թեոլոգիայի վրա:
So, in 1959, Giuseppe Coccone and Philip Morrison published the first SETI article in a refereed journal, and brought SETI into the scientific mainstream. And in 1960, Frank Drake conducted the first SETI observation looking at two stars, Tau Ceti and Epsilon Eridani, for about 150 hours. Now Drake did not discover extraterrestrial intelligence, but he learned a very valuable lesson from a passing aircraft, and that's that terrestrial technology can interfere with the search for extraterrestrial technology.
Այդպես, 1959-ին, Ջուզեպպե Կոքոնը և Ֆիլիպ Մորիսոնը հրատարակեցին SETI-ի առաջին հոդվածը ամսագրում և SETI-ին բերեցին գիտական մակարդակ: Եվ 1960-ին Ֆրանկ Դրեյքն իրականացրեց SETI-ի առաջին հետազոտությունը` դիտարկելով երկու աստղ` Տաու Ցետին և Էպսիլոն Էրիդանին, մոտ 150 ժամ շարունակ: Այժմ Դրեյքը չի հայտնաբերել այլ, ոչ երկրային քաղաքակրթություններ, բայց նա շատ նշանակալի դաս քաղեց անցնող օդանավից և դա այն էր, որ երկրային տեխնոլոգիաները կարող են իրենք ազդեցությունն ունենալ ոչ երկրային տեխնոլոգիաների որոնման գործում:
We've been searching ever since, but it's impossible to overstate the magnitude of the search that remains. All of the concerted SETI efforts, over the last 40-some years, are equivalent to scooping a single glass of water from the oceans. And no one would decide that the ocean was without fish on the basis of one glass of water. The 21st century now allows us to build bigger glasses -- much bigger glasses. In Northern California, we're beginning to take observations with the first 42 telescopes of the Allen Telescope Array -- and I've got to take a moment right now to publicly thank Paul Allen and Nathan Myhrvold and all the TeamSETI members in the TED community who have so generously supported this research. (Applause)
Այդ ժամանակից ի վեր մենք որոնում ենք, բայց անհնար է գնահատել այն որոնումների քանակը, որը դեռևս պետք է կատարվի: SETI-ի շրջանակներում վերջին 40 տարիների ընթացքում ներդրված ուժերը հավասարազոր են օվկիանոսից մեկ բաժակ ջուր վերցնելուն: Եվ ոչ ոք չի կարող ենթադրել, որ օվկիանոսում չկան ձկներ` հիմնվելով մեկ բաժակ ջրի օրինակի վրա: 21-րդ դարը մեզ հնարավորություն է ընձեռում ավելի մեծ բաժակներ վերցնել, շատ ավելի մեծ: Հյուսիսային Կալիֆորնիայում, մենք սկսել ենք հետազոտությունները Allen Telescope Array-ի առաջին 42 աստղադիտակներով և ես այժմ մի պահ ցանկանում եմ նվիրել Փոլ Ալենին և Նաթան Միհրվոլդին հրապարակավ շնորհակալություն հայտնելուն ինչպես նաև TED-ի համայնքից նրանց, ովքեր SETI թմի անդամներ են և մեծ օժանդակություն են ցուցաբերել այս ուսումնասիրությունների ընթացքում: (Ծափահարություններ)
The ATA is the first telescope built from a large number of small dishes, and hooked together with computers. It's making silicon as important as aluminum, and we'll grow it in the future by adding more antennas to reach 350 for more sensitivity and leveraging Moore's law for more processing capability. Today, our signal detection algorithms can find very simple artifacts and noise. If you look very hard here you can see the signal from the Voyager 1 spacecraft, the most distant human object in the universe, 106 times as far away from us as the sun is. And over those long distances, its signal is very faint when it reaches us. It may be hard for your eye to see it, but it's easily found with our efficient algorithms. But this is a simple signal, and tomorrow we want to be able to find more complex signals.
ATA-ն առաջին աստղադիտակն էր, որ պատրաստվել է անհամար քանակի պնակներից և միացվել է համակարգիչների միջոցով: Այն սիլիկոնը նույնքան կարևոր է դարձնում, որքան ալյումինը և մենք կզարգացնենք այն ապագայում` ավելացնելով ալեհավաքները մինչև 350-ի առավել շատ զգայունության ապահովման և վերամշակման հնարավորության նպատակով Մուրի օրենքի օգտագործման համար: Այսօր, ազդակների հայտնաբերման մեր ալգորիթմները կարող են հայտնաբերել շատ պարզ ձայնային ալիքներ և աղմուկներ: Եթե շատ ուշադիր դիտենք այստեղ, կտեսնենք Voyager 1 տիեզերանավի ազդակները, որն ամենահեռու օբյեկտն է մեր տիեզերքում. 106 անգամ ավելի հեռու, քան արևն է: Եվ այդ երկար տարածության պատճառով, նրա ազդակը շատ թույլ է մեզ հասնում: Այն կարող է դժվար տեսանելի լինել աչքի համար, բայց մեր արդյունավետ ալգորիթմենրի օգտագործմամբ այն հեշտորեն հայտնաբերվում է: Բայց սա շատ սովորական ազդակ է և վաղը մենք ցանկանում ենք ի վիճակի լինել որսալու ավելի բարդ ազդակներ:
This is a very good year. 2009 is the 400th anniversary of Galileo's first use of the telescope, Darwin's 200th birthday, the 150th anniversary of the publication of "On the Origin of Species," the 50th anniversary of SETI as a science, the 25th anniversary of the incorporation of the SETI Institute as a non-profit, and of course, the 25th anniversary of TED. And next month, the Kepler Spacecraft will launch and will begin to tell us just how frequent Earth-like planets are, the targets for SETI's searches. In 2009, the U.N. has declared it to be the International Year of Astronomy, a global festival to help us residents of Earth rediscover our cosmic origins and our place in the universe. And in 2009, change has come to Washington, with a promise to put science in its rightful position. (Applause)
Սա շատ լավ տարի է: 2009-ին նշում ենք Գալիլեյի առաջին աստղադիտակի օգտագործման 400 ամյակը, Դարվինի 200 ամյակը, "Տեսակների ծագումը" աշխատության 150 ամյակը, SETI-ի` որպես գիտության 50 ամյակը, SETI-ի ինստիտուտի որպես ոչ առևտրային կազմակերպության հիմնադրման 25 ամյակը և, իհարկե, TED-ի 25 ամյակը: Եվ մյուս ամիս, Քեփլեր Տիեզերանավը բաց կթողնվի և այն կսկսի պատմել մեզ, թե ինչ հաճախականությամբ է SETI-ին ուսումնասիրում մեր Երկրի նման մոլորակներ: 2009-ը, ՄԱԿ-ի որոշման համաձայն, համարվել է Աստղագիտության միջազգային տարի, համընդհանուր փառատոն Երկրի բնակիչներին օգնելու վերահայտնաբերելու մեր տիեզերական ակունքները և մեր տեղը տիեզերքում: Եվ 2009-ին փոփոխությունները եկան Վաշինգտոն խոստումով, որ գիտությունը կդիտարկվի համապատասխան բարձունքի վրա: (Ծափահարություններ)
So, what would change everything? Well, this is the question the Edge foundation asked this year, and four of the respondents said, "SETI." Why? Well, to quote: "The discovery of intelligent life beyond Earth would eradicate the loneliness and solipsism that has plagued our species since its inception. And it wouldn't simply change everything, it would change everything all at once." So, if that's right, why did we only capture four out of those 151 minds? I think it's a problem of completion and delivery, because the fine print said, "What game-changing ideas and scientific developments would you expect to live to see?" So, we have a fulfillment problem. We need bigger glasses and more hands in the water, and then working together, maybe we can all live to see the detection of the first extraterrestrial signal.
Այսպիսով, ի՞նչը կփոխի ամեն ինչ: Սա այս տարի Edge ֆոնդի կողմից բարձրացրած հարցն է, և հարցվածներից չորսը պատասխանել էին "SETI"-ն: Ինչու՞: Մեջբերելով. "Բացի Երկրից գիտակցական կյանքի բացահայտումը արմատախիլ կանի միայնության զգացումը և "միակ ուղեղը" լինելու գաղափարը, որը հետևում է մեր տեսակին ստեղծման օրվանից: Եվ դա ոչ միայն կփոխի ամեն ինչ, այլ կփոխի ամեն ինչ միանգամից": Եվ եթե դա ճիշտ է, ինչու՞ 151-ից միայն 4-ն այդպես պատասխանեցին: Կարծում եմ, սա գործի անավարտության և ներկայացման խնդիր է, որովհետև մեծ տառերով գրված է. "Խաղի կանոնները փոխող ինչպիսի՞ գաղափարներ և գիտական զարգացումներ եք ակնկալում տեսնել ձեր կյանքի ընթացքում": Այսպիսով, մենք ունենք իրականացման խնդիր: Մենք կարիք ունենք ավելի մեծ բաժակների և ավելի շատ ձեռքերի այդ ջրում, և միասին աշխատելով, միգուցե մենք բոլորս մեր կյանքի ընթացքում կարող ենք տեսնել ոչ երկրային առաջին քաղաքակրթության ազդակները:
That brings me to my wish. I wish that you would empower Earthlings everywhere to become active participants in the ultimate search for cosmic company.
Սա բերում է ինձ իմ երազանքին: Երազում եմ, որ մենք ավելացնենք մարդկանց հնարավորություններն ամենուր, որպեսզի դառնանք ակտիվ մասնակիցներ տիեզերքի ուսումնասիրման գործընթացում:
The first step would be to tap into the global brain trust, to build an environment where raw data could be stored, and where it could be accessed and manipulated, where new algorithms could be developed and old algorithms made more efficient. And this is a technically creative challenge, and it would change the perspective of people who worked on it. And then, we'd like to augment the automated search with human insight. We'd like to use the pattern recognition capability of the human eye to find faint, complex signals that our current algorithms miss.
Առաջին քայլը պիտի լինի մեկ համընդհանուր ուղեղի հավատաքին միանալը, որպեսզի կառուցենք մի միջավայր, որտեղ կպահպանվեն բոլոր տվյալները, և որտեղ դրանք կարող են հասանելի լինել և օգտագործվել, որտեղ կարող են մշակվել նոր ալգորիթմներ, իսկ հները` դառնալ առավել արդյունավետ: Եվ սա կլինի տեխնոլոգիապես ստեղծագործ մարտահրավեր և սա կբերի այս ծրագրի հետ աշխատող մարդկանց մոտեցումների փոփոխությանը: Բացի այդ մենք ցանկանում ենք որոնման ավտոմատ համակարգը համադրել մարդկային գիտակցության հետ: Մենք ցանկանում ենք օգտագործել մարդու աչքի ճանաչելիության ունակությունը գտնելու առավել թույլ և բարդ ազդակներ, որոնք մեր ներկայիս ալգորիթմերը չունեն:
And, of course, we'd like to inspire and engage the next generation. We'd like to take the materials that we have built for education, and get them out to students everywhere, students that can't come and visit us at the ATA. We'd like to tell our story better, and engage young people, and thereby change their perspective.
Եվ, իհարկե, մենք ցանկանում ենք ոգեշնչել և ներգրավել ապագա սերունդներին: Մենք ցանկանում ենք հավաքել այն բոլոր կրթական նյութերը, որ մենք պատրաստել ենք և տրամադրել դրանք ուսանողներին ողջ աշխարհով, այն ուսանողներին, ովքեր չեն կարող գալ և այցելել մեզ այստեղ. Մենք ցանակնում ենք պատմել մեր պատմությունն ավելի լավ, և ներգրավել երիտասարդներին և դրանով իսկ փոխել նրանց հայացքները:
I'm sorry Seth Godin, but over the millennia, we've seen where tribalism leads. We've seen what happens when we divide an already small planet into smaller islands. And, ultimately, we actually all belong to only one tribe, to Earthlings. And SETI is a mirror -- a mirror that can show us ourselves from an extraordinary perspective, and can help to trivialize the differences among us. If SETI does nothing but change the perspective of humans on this planet, then it will be one of the most profound endeavors in history.
Ներեցեք Սեթ Գոդինին, բայց հազարամյակների ընթացքում մենք տեսել ենք, թե ուր են տանում ցեղային միավորումները: Մենք տեսել ենք, թե ինչ է պատահում, երբ բաժանում ենք առանց այդ էլ փոքր մոլորակը ավելի փոքր կղզիների: Բայց ի վերջո մենք բոլորս էլ պատկանում ենք մի մեծ ցեղի` Երկրաբնակների: Եվ SETI-ին հայելի է, մի հայելի, որտեղ կարող ենք տեսնել ինքներս մեզ արտասովոր տեսանկյունից և կարող է օգնել մեզ նվազեցնել մեր միջև եղած տարբերությունները: Եթե SETI-ն ոչինչ չանի, բացի մարդկանց տեսակետների փոփոխությունից, ապա այն, միևնույն է, կլինի պատմության ամենից նշանակալի ձեռքբերումներից մեկը:
So, in the opening days of 2009, a visionary president stood on the steps of the U.S. Capitol and said, "We cannot help but believe that the old hatreds shall someday pass, that the lines of tribe shall soon dissolve, that, as the world grows smaller, our common humanity shall reveal itself." So, I look forward to working with the TED community to hear about your ideas about how to fulfill this wish, and in collaborating with you, hasten the day that that visionary statement can become a reality.
Այսպիսով, 2009-ի սկզբում, հեռատես նախագահը ԱՄՆ-ի Կապիտոլիումի աստիճաններին կանգնած ասաց. "Մենք չենք կարող չհավատալ, որ մի օր կվերանան հին ատելությունները, որ այլևս չեն լինի միջցեղային տարբերություններ, որ, աշխարհի փոքրանալուն զուգահեռ մեր ընդհանուր մարդկությունը պետք է բացահայտի իրեն": Այսպիսով, ես հուսով եմ աշխատել TEDի համայնքի հետ լսել ձեր գաղափարները, թե ինչպես իրականացնենք մեր երազանքը, և ձեզ հետ համագործակցելով, մոտեցնել այն օրը, երբ այդ հեռատես հայտարարությունը կդառնա իրականություն:
Thank you. (Applause)
Շնորհակալություն. (Ծափահարություններ)