The stories we tell about each other matter very much. The stories we tell ourselves about our own lives matter. And most of all, I think the way that we participate in each other's stories is of deep importance. I was six years old when I first heard stories about the poor. Now I didn't hear those stories from the poor themselves, I heard them from my Sunday school teacher and Jesus, kind of via my Sunday school teacher. I remember learning that people who were poor needed something material -- food, clothing, shelter -- that they didn't have. And I also was taught, coupled with that, that it was my job -- this classroom full of five and six year-old children -- it was our job, apparently, to help. This is what Jesus asked of us. And then he said, "What you do for the least of these, you do for me." Now I was pretty psyched. I was very eager to be useful in the world -- I think we all have that feeling. And also, it was kind of interesting that God needed help. That was news to me, and it felt like it was a very important thing to get to participate in.
Historitë që tregojmë për njëri-tjetrin kanë shumë vlerë. Historitë që i tregojme vetes për jetën tonë kanë vlerë. Dhe mbi të gjitha, Unë mendoj se mënyra si marrim pjesë në tregimet e njëri-tjetrit ka rëndësi të madhe. Unë isha gjashtë vjeç kur dëgjova për herë të parë tregime për të varfërit. Tani, unë nuk i kam dëgjuar këto histori nga të varfërit vetë, I dëgjova ato nga mësuesi i shkollës së të dielës dhe Jezusi, me anë të mësuesit të kishës. Mbaj mend që mësova se njerëzve të varfër u duhej diçka materiale ushqim, veshje, strehim - te cilat nuk i kishin. Po ashtu mësova, së bashku me të, se ishte puna ime - kjo klasë plot me fëmijë pesë dhe gjashtë vjeçare - ishte puna jonë, me sa duket, të ndihmonim. Kjo ishtë ajo që Jezusi kërkoi prej nesh. Dhe pastaj ai tha, "Çfarëdo të bëni së paku, ju e bëni për mua." Tani, u frymëzova goxha. Unë kam qenë shumë e etur të jem e dobishme në botë. Mendoj se ne të gjithë e kemi atë ndjenjë. Dhe gjithashtu, ishte interesante që Perëndia kishte nevojë për ndihmë. Ky ishte lajm për mua , dhe ndjeva se pjesëmarja në të ishte një gjë shumë e rëndësishme.
But I also learned very soon thereafter that Jesus also said, and I'm paraphrasing, the poor would always be with us. This frustrated and confused me; I felt like I had been just given a homework assignment that I had to do, and I was excited to do, but no matter what I would do, I would fail. So I felt confused, a little bit frustrated and angry, like maybe I'd misunderstood something here. And I felt overwhelmed. And for the first time, I began to fear this group of people and to feel negative emotion towards a whole group of people. I imagined in my head, a kind of long line of individuals that were never going away, that would always be with us. They were always going to ask me to help them and give them things, which I was excited to do, but I didn't know how it was going to work. And I didn't know what would happen when I ran out of things to give, especially if the problem was never going away. In the years following, the other stories I heard about the poor growing up were no more positive. For example, I saw pictures and images frequently of sadness and suffering. I heard about things that were going wrong in the lives of the poor. I heard about disease, I heard about war -- they always seemed to be kind of related. And in general, I got this sort of idea that the poor in the world lived lives that were wrought with suffering and sadness, devastation, hopelessness.
Por po ashtu shumë shpejt paskësaj mësova se Jezusi gjithashtu tha, dhe po e parafrazoj, të varfërit do të jenë gjithmonë me ne. Ky më irritoi dhe hutoi. Unë ndjeva sikur sapo më ishte dhënë një detyrë shtëpie që duhej të bëja, dhe isha e ngazëllyer ta bëja atë, por pavarësisht nga përpjeket e mia, unë do të dështoja. Pra, u ndjeva e hutuar, pak e pashpresë dhe e zemëruar, si ndoshta unë do të kem keqkuptuar diçka këtu. Dhe u trondita. për herë të parë, fillova të kem frikë nga ky grup njerëzish dhe të kem ndjenja negative ndaj një grupi të tërë njerëzish. Në mëndjen time imagjinova një rresht të gjatë individësh që kurrë nuk do të ishin larg, që gjithmonë do të jenë me ne. Ata vazhdimisht do të më kerkonin t'i ndihmoja dhe t'i jepja gjëra, të cilën isha e ngazëllyer ta bëja, por unë nuk e dija se si do të funksionte. Dhe s'e dija se ç'do të ndodhte kur të më mbaroheshin gjërat për të dhënë, veçanërisht nëse problemi nuk do zhdukej kurre. Në vitet në vijim, tregime të tjera që kam dëgjuar për të varfërit nuk ishin më pozitive. Për shembull, pashë fotografi dhe imazhe shpesh te trishtimi dhe vuajtje. Dëgjova për gjëra që nuk po shkonin mire në jetën e të varfërve. Dëgjova për sëmundjet. Dëgjova për luftrat. Gjithnje duket të jetë nje lloj lidhje. Dhe në përgjithësi, Krijova këtë lloj ideje që të varfërit në botë kanë jetuar jetë te mbrujtura me vuajtje dhe trishtim, shkatërrim, pashpresë.
And after a while, I developed what I think many of us do, is this predictable response, where I started to feel bad every time I heard about them. I started to feel guilty for my own relative wealth, because I wasn't doing more, apparently, to make things better. And I even felt a sense of shame because of that. And so naturally, I started to distance myself. I stopped listening to their stories quite as closely as I had before. And I stopped expecting things to really change. Now I still gave -- on the outside it looked like I was still quite involved. I gave of my time and my money, I gave when solutions were on sale. The cost of a cup of coffee can save a child's life, right. I mean who can argue with that? I gave when I was cornered, when it was difficult to avoid and I gave, in general, when the negative emotions built up enough that I gave to relieve my own suffering, not someone else's. The truth be told, I was giving out of that place, not out of a genuine place of hope and excitement to help and of generosity. It became a transaction for me, became sort of a trade. I was purchasing something -- I was buying my right to go on with my day and not necessarily be bothered by this bad news. And I think the way that we go through that sometimes can, first of all, disembody a group of people, individuals out there in the world. And it can also turn into a commodity, which is a very scary thing. So as I did this, and as I think many of us do this, we kind of buy our distance, we kind of buy our right to go on with our day. I think that exchange can actually get in the way of the very thing that we want most. It can get in the way of our desire to really be meaningful and useful in another person's life and, in short to love.
Dhe pas një kohe, unë zhvillova atë që mendoj se e bëjnë shumë prej nesh, është kjo përgjigje e parashikueshme, ku fillova të ndihem keq çdo herë sa dëgjoja për ta. Fillova të ndjehem fajtore për pasurinë time relativisht, sepse unë nuk po bëja më shumë, me sa duket, për t'i përmirësuar gjërat. Bile, ndjeja edhe një ndjenjë turpi për shkak të kësaj. Dhe në mënyrë të natyrshme, Unë fillova të distancoj veten. Ndala se dëgjuari historitë e tyre aq ngushtë si më parë. Dhe nuk prisja që gjërat të ndryshonin me të vërtetë. Tani, përsëri unë dhashë. Në pamjen e jashtme dukesha mjaft e përfshirë. Dhashë kohën dhe paratë e mia. I dhashë kur zgjidhjet ishin në shitje. Kostoja e një filxhan kafe mund të shpëtojë jetën e fëmijës, e drejtë. Do të thoja, kush mund të argumentojë me këtë? I dhashë kur s'kisha ç'të bëja, kur ishte e vështirë të shmangesha dhe dhashë, në përgjithësi, kur më ishin mbledhur shume ndjenja negative dhashe për të lehtësuar vuajtjet e mia personale, jo të dikujt tjetër. Të them të vërtetën, kjo ishte arsyeja e dhënies, jo nga një burim i vërtetë shprese dhe gjallerie për të ndihmuar dhe bujarie. Ai u bë një transaksion për mua, u bë një lloj tregtie. Unë po blija diçka. Po blija të drejtën për të vazhduar ditën time dhe jo domosdoshmërisht të shqetësohesha nga ky lajm i keq. Dhe mendoj se mënyra sesi shkojmë përmes saj nganjëherë mund, para së gjithash, te shkëpuse një grup njerëzish, individë në botë. Dhe gjithashtu mund të kthehet në një mall, që është një gjë shumë e frikshme. Pra, siç e bëra unë, dhe siç mendoj se shumë prej nesh e bëjnë këtë, ne blejmë distancën, ne blejmë të drejtën tonë për të vazhduar ditën tonë. Unë mendoj se këmbimi në fakt mund të pengojë tamam atë gjë që ne duam më shumë. Mund të pengojë dëshirën tonë për t'u bërë me të vërtetë i rëndësishëm dhe i dobishëm në jetën e një personi dhe, me pak fjalë, të duash.
Thankfully, a few years ago, things shifted for me because I heard this gentleman speak, Dr. Muhammad Yunus. I know many in the room probably know exactly who he is, but to give the shorthand version for any who have not heard him speak, Dr. Yunus won the Nobel Peace Prize a few years ago for his work pioneering modern microfinance. When I heard him speak, it was three years before that. But basically, microfinance -- if this is new to you as well -- think of that as financial services for the poor. Think of all the things you get at your bank and imagine those products and services tailored to the needs of someone living on a few dollars a day. Dr. Yunus shared his story, explaining what that was, and what he had done with his Grameen Bank. He also talked about, in particular, microlending, which is a tiny loan that could help someone start or grow a business. Now, when I heard him speak, it was exciting for a number of reasons. First and foremost, I learned about this new method of change in the world that, for once, showed me, maybe, a way to interact with someone and to give, to share of a resource in a way that wasn't weird and didn't make me feel bad -- that was exciting. But more importantly, he told stories about the poor that were different than any stories I had heard before. In fact, those individuals he talked about who were poor was sort of a side note. He was talking about strong, smart, hardworking entrepreneurs who woke up every day and were doing things to make their lives and their family's lives better. All they needed to do that more quickly and to do it better was a little bit of capital. It was an amazing sort of insight for me.
Fatmirësisht, disa vjet më parë, gjërat ndryshuan për mua pasi dëgjova flalimin e Dr Muhammad Yunus. e di që ndoshta shumë nga ju e dini saktësisht se kush është ai, por për të dhënë versionin e shkurtuar për ndonjë që nuk e ka dëgjuar atë duke folur, Dr Junus fitoi Çmimin Nobel për Paqe disa vite më parë për punën e tij si pionier i mikrofinancimit modern. Kur dëgjova fjalimin e tij, ishte tre vjet përpara kesaj. Por në thelb, mikrofinancimi - nëse kjo është e re për edhe ju, - mendojeni si sherbime financiare për të varfërit. Mendoni të gjitha gjërat që ju beni me bankën tuaj dhe imagjinoni ato produkte dhe shërbime të përshtatura për nevojat e dikujt që jeton me pak dollarë në ditë. Dr Junus tregoi historinë e tij, duke shpjeguar se çfarë ishte, dhe atë që kishte bërë me Bankën e tij Grameen. Gjithashtu ai foli, në veçanti, për mikrokredite, e cila është një kredi e vogël që mund të ndihmonte dikë të fillonte ose të rriste biznesin. Tani, kur degjova fjalimin e tij, ai ishte emocionues për një numër arsyesh. Së pari dhe më kryesorja, mësova në lidhje me këtë metodë të re të ndryshimit në botë që, më tregoi për herë të pare se, mund te kete, një mënyrë për të bashkëvepruar me dikë për të dhënë dhe për të ndarë te mirat në mënyrë te pamistershme dhe nuk me bëri të ndihem keq. Kjo ishte emocionuese. Por më e rëndësishmja, ai tregoi histori për të varfërit që ishin të ndryshme nga çdo histori që kisha dëgjuar deri atehere. Në fakt, individët e varfër për të cilët foli, ishin diçka anësore. Ai po fliste për të fortët, të zgjuarit, sipërmarrës që zgjoheshin çdo mengjes e përpiqeshin të ndertonin një jetë më të mirë per vete dhe familjen e tyre. E vetmja gjë që kishin nevojë për ta bërë këtë më shpejt e më mirë ishte pak kapital. Kjo depërtoi në menyre të mahnitshme tek une.
And I, in fact, was so deeply moved by this -- it's hard to express now how much that affected me -- but I was so moved that I actually quit my job a few weeks later, and I moved to East Africa to try to see for myself what this was about. For the first time, actually, in a long time I wanted to meet those individuals, I wanted to meet these entrepreneurs, and see for myself what their lives were actually about. So I spent three months in Kenya, Uganda and Tanzania interviewing entrepreneurs that had received 100 dollars to start or grow a business. And in fact, through those interactions, for the first time, I was starting to get to be friends with some of those people in that big amorphous group out there that was supposed to be far away. I was starting to be friends and get to know their personal stories. And over and over again, as I interviewed them and spent my days with them, I did hear stories of life change and amazing little details of change.
Dhe, unë, në fakt, u gjallërova aq shume nga kjo, është e vështirë ta shpreh tani sa shumë me ndikoi, por u nxita në ate mënyrë që në fakt lashë punën disa javë më vonë, dhe vajta në në Afrikën Lindore të shihja me syte e mi se çfare ishte.kjo Për herë të parë, në të vërtetë, për një kohë të gjatë doja të takoj keta individë, këto sipërmarrës, dhe shoh me syte e mi se si është jeta e tyre në të vërtetë. Kështu që kalova tre muaj në Kenia, Uganda dhe Tanzani duke intervistuar sipërmarrës që kishin marrë 100 dollarë për të filluar ose rritur nje biznes. Dhe në fakt, përmes këtyre maredhenieve, për herë të parë, unë fillova të miqesohem me disa njerëz të atij grupi të madh amorf që mendohej të ishte shumë larg. Unë fillova të miqesohem dhe të njihen me historite e tyre personale. Dhe pa pushim, ndersa intervistoja dhe kaloja ditët e mia me ta, kam dëgjuar histori të ndryshimit te jetës dhe detaje të mahnitshme të ndryshimit.
So I would hear from goat herders who had used that money that they had received to buy a few more goats. Their business trajectory would change. They would make a little bit more money; their standard of living would shift and would get better. And they would make really interesting little adjustments in their lives, like they would start to send their children to school. They might be able to buy mosquito nets. Maybe they could afford a lock for the door and feel secure. Maybe it was just that they could put sugar in their tea and offer that to me when I came as their guest and that made them feel proud. But there were these beautiful details, even if I talked to 20 goat herders in a row, and some days that's what happened -- these beautiful details of life change that were meaningful to them. That was another thing that really touched me. It was really humbling to see for the first time, to really understand that even if I could have taken a magic wand and fixed everything, I probably would have gotten a lot wrong. Because the best way for people to change their lives is for them to have control and to do that in a way that they believe is best for them. So I saw that and it was very humbling.
Kështu dëgjova nga barinjte e dhenve që kishin përdorur parane e marrë për të blerë disa dhi më shumë. Trajektorja e biznesit të tyre do të ndryshonte. Ata do të bëjnë para pak më shumë. Standardi i tyre i jeteses do ndryshoje e do të bëhet më i mirë. e do të bëjnë ndryshime të vogla vërtet interesante në jetën e tyre, si do të fillojnë të dërgojnë fëmijët e tyre në shkollë. mund të jenë në gjendje të blejnë rrjeta kundër mushkonjave. Ndoshta mund të përballojnë një çeles për derën e të ndjehen të sigurt. Ndoshta vetëm sa të mund t'i hedhin sheqer çajit dhe të ma ofrojne mua kur vajta si mysafire dhe që i bëri ata të ndjehen krenarë. Por ishin këto detaje të bukura, edhe në se bisedova me 20 barinj rresht, dhe disa ditë kjo ndodhi - këto detaje të bukura të ndryshimit te jetës që ishin të rëndësishme për ta. Tjetër gjë që me të vërtetë më preku. U ndjeva vërtet modeste se për herë të parë, e kuptova me të vërtet se, edhe nëse unë kisha një shkop magjik dhe rregulloja çdo gjë, Unë ndoshta do të kisha bere shumë gjëra gabim. Sepse mënyra më e mirë që njerëzit të ndryshojne jetën e tyre është që të kenë kontroll e ta bëjnë këtë në mënyrën që besojnë se është më mirë për ta. E pashë kete dhe u ndjeva shumë modeste.
Anyway, another interesting thing happened while I was there. I never once was asked for a donation, which had kind of been my mode, right. There's poverty, you give money to help -- no one asked me for a donation. In fact, no one wanted me to feel bad for them at all. If anything, they just wanted to be able to do more of what they were doing already and to build on their own capabilities. So what I did hear, once in a while, was that people wanted a loan -- I thought that sounded very reasonable and really exciting. And by the way, I was a philosophy and poetry major in school, so I didn't know the difference between profit and revenue when I went to East Africa. I just got this impression that the money would work. And my introduction to business was in these $100 little infuses of capital. And I learned about profit and revenue, about leverage, all sorts of things, from farmers, from seamstresses, from goat herders. So this idea that these new stories of business and hope might be shared with my friends and family, and through that, maybe we could get some of the money that they needed to be able to continue their businesses as loans, that's this little idea that turned into Kiva.
Gjithsesi, një gjë tjetër interesante ndodhi, ndërsa isha atje. asnjëherë kurrë s'mu kërkua ndonjë donacion, e cila kishte qenë disi menyra ime, e drejtë. Ka varfëri, ti i jep para për të ndihmuar. Askush nuk më kërkoi një donacion. Në fakt, askush nuk donte që unë të ndihesha keq për ta. Nëse ndonjë gjë, ata vetëm kërkonin të ishin në gjendje të bënin më shumë ne atë që ishin duke bërë tashmë dhe të ndërtonin mbi aftësitë e tyre. Pra, ajo që dëgjova, ndonjeherë, ishte se njerëzit kërkonin një hua - Mendova se dukej shumë e arsyeshme dhe me të vërtetë emocionuese. E meqë ra fjala, unë kam studiuar filozofi dhe letersi ne shkollë, kështu që nuk e dija dallimin në mes të fitimit dhe të ardhurave, kur shkova në Afrikën Lindore. pata vetëm përshtypjen se paratë do të punonin. Dhe fillimi i biznesit ishte në këto shuma te vogla 100 dollarshe. Dhe mësova për fitimin dhe të ardhurat, për kredite, të gjitha llojet e gjërave, nga fermerët, rrobaqepëset, barinjte e dhenve. Pra, kjo ide që këto histori të reja të biznesit dhe shpreses mund t'i ndaja me familjen dhe miqtë e mi, e nepermjet kesaj, ndoshta mund të gjenim një pjesë të parave që ata kishin nevojë si kredi, për të vazhduar bizneset e tyre, kjo ide e vogel u kthye në Kiva.
A few months later, I went back to Uganda with a digital camera and a basic website that my partner, Matthew, and I had kind of built, and took pictures of seven of my new friends, posted their stories, these stories of entrepreneurship, up on the website, spammed friends and family and said, "We think this is legal. Haven't heard back yet from SEC on all the details, but do you say, do you want to help participate in this, provide the money that they need?" The money came in basically overnight. We sent it over to Uganda. And over the next six months, a beautiful thing happened; the entrepreneurs received the money, they were paid, and their businesses, in fact, grew, and they were able to support themselves and change the trajectory of their lives. In October of '05, after those first seven loans were paid, Matt and I took the word beta off of the site. We said, "Our little experiment has been a success. Let's start for real." That was our official launch. And then that first year, October '05 through '06, Kiva facilitated $500,000 in loans. The second year, it was a total of 15 million. The third year, the total was up to around 40. The fourth year, we were just short of 100. And today, less than five years in, Kiva's facilitated more than 150 million dollars, in little 25-dollar bits, from lenders and entrepreneurs -- more than a million of those, collectively in 200 countries.
Disa muaj më vonë, unë u ktheva në Uganda me një aparat dixhital dhe një faqe interneti bazë që kisha ndërtuar me partnerin tim, Matthew, dhe nxora të fotografi shtatë nga shokët e mi, vendosa tregimet e tyre të sipërmarrjes, në faqen e internetit, bezdisa miqtë dhe familjen e i thashe: "Ne mendojmë se kjo është e ligjshme. Nuk kam marre pergjigje ende nga KSHZ-ja për të gjitha detajet, por si thoni, nese doni të ndihmoni të merrni pjesë në këtë, mund të siguroni paratë që kanë nevojë? " Parate erdhën brenda natës. Ne i dërguam ato në Uganda. Dhe gjatë gjashtë muajve të ardhshëm, ndodhi një gjë e bukur; sipërmarrësit i morrën të hollat, ata u paguan, dhe bizneset e tyre, në fakt, u rriten, dhe ata ishin në gjendje të mbështetnin veten dhe të ndryshonin trajektoren e jetës së tyre. Në tetor të '05, pasi ishin paguar shtatë kredite e para, Une dhe Mat hoqem fjalën beta jashtë të faqes se internetit. Thame, "eksperimenti ynë ishte një sukses. Le të fillojmë për së vërteti. "Kjo ishte zyrtarisht futja . Dhe pastaj që vitin e parë, tetor '05 deri '06, Kiva leshoi 500.000 $ në kredi. Ne vitin e dytë, ishte një total prej 15 milionësh. Në vitin e tretë, numri i përgjithshëm ishte deri në rreth 40. Në vitin e katërt, ne ishim shumë afër 100. Deri sot, më pak se pesë vjet nga nisja, Kiva ka lehtësuar më shumë se 150 milionë dollarë, në shuma të vogla 25-dollarshe, nga huadhënësit dhe sipërmarrësit - më shumë se një milion e tyre, kolektivisht në 200 vende.
So that's where Kiva is today, just to bring you right up to the present. And while those numbers and those statistics are really fun to talk about and they're interesting, to me, Kiva's really about stories. It's about retelling the story of the poor, and it's about giving ourselves an opportunity to engage that validates their dignity, validates a partnership relationship, not a relationship that's based on the traditional sort of donor beneficiary weirdness that can happen. But instead a relationship that can promote respect and hope and this optimism that together we can move forward. So what I hope is that, not only can the money keep flowing forth through Kiva -- that's a very positive and meaningful thing -- but I hope Kiva can blur those lines, like I said, between the traditional rich and poor categories that we're taught to see in the world, this false dichotomy of us and them, have and have not. I hope that Kiva can blur those lines. Because as that happens, I think we can feel free to interact in a way that's more open, more just and more creative, to engage with each other and to help each other.
Pra, këtu është Kiva sot, sa për tju sjellë deri në të tashmen. Dhe ndërsa ato numra dhe ato statistikat janë me të vërtetë kënaqësi dhe interesante për të folur, për mua, Kiva eshte me të vërtetë për historite. Eshte per te ritreguar historine e të varfërve, me dhënien vetes një mundësi për t'u angazhuar qe vërteton dinjitetin e tyre, provon një marrëdhënie partneriteti, jo një marrëdhënie që është e bazuar mbi natyrën tradicionale te përfituesit të dhurates e pazakontë që të ndodhë. Por një marrëdhënie që promovon respektin dhe shpresen dhe ky optimizëm që ne të shkojmë përpara së bashku. Pra, ajo që shpresoj është se, jo vetëm që paratë vazhdojne te levizin nëpermjet Kiva - kjo është një gjë shumë pozitive dhe kuptimplote - por shpresoj qe Kiva mund zvogeloje dallimet siç thashe, mes kategorive tradicionale te te pasurve dhe të varfërve qe jemi mësuar të shohim në botë, këtë ndarje në dy pjesë të rreme prej nesh dhe tyre, kanë dhe nuk kanë. unë shpresoj se Kiva mund ti zbuse këto kufij. Sepse, ndërsa ndodh kjo, mendoj se mund të ndihemi të lirë për të bashkëvepruar në një mënyrë më te hapur, më te drejtë e më krijuese, për t'u angazhuar dhe për të ndihmuar njëri-tjetrin.
Imagine how you feel when you see somebody on street who is begging and you're about to approach them. Imagine how you feel; and then imagine the difference when you might see somebody who has a story of entrepreneurship and hard work who wants to tell you about their business. Maybe they're smiling, and they want to talk to you about what they've done. Imagine if you're speaking with somebody who's growing things and making them flourish, somebody who's using their talents to do something productive, somebody who's built their own business from scratch, someone who is surrounded by abundance, not scarcity, who's in fact creating abundance, somebody with full hands with something to offer, not empty hands asking for you to give them something. Imagine if you could hear a story you didn't expect of somebody who wakes up every day and works very, very hard to make their life better. These stories can really change the way that we think about each other. And if we can catalyze a supportive community to come around these individuals and to participate in their story by lending a little bit of money, I think that can change the way we believe in each other and each other's potential.
Mendoni si do ndjeheni kur shihni dikë që po lyp në rrugë dhe jeni gati ti perqaseni atyre. Mendoni si do ndjeheni Dhe pastaj imagjinoni dallimin kur mund të shihni dikë i cili ka një histori të sipermarjes dhe nje punë të madhe qe dëshiron t'ju tregojë për biznesin e vet. Ndoshta te buzeqeshur duan të bisedojnë me ju për atë që kanë bërë. Mendoni se ju jeni duke folur me dikë qe rrit gjëra dhe i bën ato të lulëzojnë, dikush që përdor talentin e vet për të prodhuar diçka, dikush që ka ndërtuar biznesin e vet nga e para, dikush që është i rrethuar nga bollëku, jo nga mangesite. i cili në fakt po e krijon bollëkun, dikush me duart plot me diçka për të ofruar, jo duar bosh duke kërkuar që ju t'i jepni atyre diçka. Imagjinoni nëse ju mund të dëgjoni një histori qe nuk e prisni te dikujt qe zgjohet çdo ditë dhe punon shumë, shumë per të bere jetën e tyre më te mirë. Këto tregime me të vërtetë të ndryshojnë mënyrën se si ne mendojmë për njëri-tjetrin. Dhe nëse ne mund të përshpejtojmë një komunitet mbështetës rreth këtyre individëve e të marrim pjesë në historinë e tyre duke i dhene ca para hua, Unë mendoj se mund të ndryshojë mënyrën se si besojmë në njëri-tjetrin dhe ne potencialin e njëri-tjetrit.
Now for me, Kiva is just the beginning. And as I look forward to what is next, it's been helpful to reflect on the things I've learned so far. The first one is, as I mentioned, entrepreneurship was a new idea to me. Kiva borrowers, as I interviewed them and got to know them over the last few years, have taught me what entrepreneurship is. And I think, at its core, it's deciding that you want your life to be better. You see an opportunity and you decide what you're going to do to try to seize that. In short, it's deciding that tomorrow can better than today and going after that. Second thing that I've learned is that loans are a very interesting tool for connectivity. So they're not a donation. Yeah, maybe it doesn't sound that much different. But in fact, when you give something to someone and they say, "Thanks," and let you know how things go, that's one thing. When you lend them money, and they slowly pay you back over time, you have this excuse to have an ongoing dialogue. This continued attention -- this ongoing attention -- is a really big deal to build different kinds of relationships among us. And then third, from what I've heard from the entrepreneurs I've gotten to know, when all else is equal, given the option to have just money to do what you need to do, or money plus the support and encouragement of a global community, people choose the community plus the money. That's a much more meaningful combination, a more powerful combination.
Tani për mua, Kiva është vetëm fillimi. Dhe ndersa me zor pres çdo te ndodhe ne te ardhmen, ishtë e dobishme të reflektoja mbi gjërat që kam mësuar deri tani. E para është, siç e përmenda, sipërmarrja është një ide e re për mua. Huamarrësit e Kiva, që intervistova dhe njoha gjatë viteve të fundit, më kanë mësuar se çfarë është sipërmarrja. Dhe mendoj se, në thelbin e vet, është te vendosesh se do qe jeta jote të jetë më e mirë. Ju shikoni një mundësi, dhe vendosni se çfarë përpjekjesh do të bëni për të kapur atë. Me pak fjalë, është te vendosesh që e nesërmja të jete më e mirë se e sotmja dhe t'i shkosh pas kësaj. Gjëja e dytë që unë kam mësuar është se kreditë janë një mjet shumë interesant për lidhje. Pra ato nuk janë donacion. Yeah, ndoshta ajo nuk ndihet shumë e ndryshme. Por në fakt, kur ju jepni diçka dikujt dhe ata thonë, "Faleminderit", e ju bejne të ditur si shkojnë gjërat, kjo është një gjë. Kur ju jep hua para, dhe ata ngadalë ju paguajne me kalimin e kohës, justifikon një dialog të vazhdueshëm. Kjo vëmendje e vazhdueshme, është diçka vërtetë e madhe për të ndërtuar marrëdhënie të ndryshme midis nesh. Dhe pastaj e treta, nga ajo që dëgjova nga sipërmarrësit që njoha, kur çdo gjë tjetër është e barabartë, po te jepet zgjedhja që të kene vetëm para për të bërë atë që ju duhet të bëjne, ose para plus mbështetjen dhe inkurajimin e komunitetit botëror, njerëzit zgjedhin komunitetin plus para. Ky është një kombinim shumë më kuptimplotë, një kombinim më i fuqishem.
So with that in mind, this particular incident has led to the things that I'm working on now. I see entrepreneurs everywhere now, now that I'm tuned into this. And one thing that I've seen is there are a lot of supportive communities that already exist in the world. With social networks, it's an amazing way, growing the number of people that we all have around us in our own supportive communities, rapidly. And so, as I have been thinking about this, I've been wondering: how can we engage these supportive communities to catalyze even more entrepreneurial ideas and to catalyze all of us to make tomorrow better than today? As I've researched what's going on in the United States, a few interesting little insights have come up. So one is that, of course, as we all might expect, many small businesses in the U.S. and all over the world still need money to grow and to do more of what they want to do or they might need money during a hard month. But there's always a need for resources close by. Another thing is, it turns out, those resources don't usually come from the places you might expect -- banks, venture capitalists, other organizations and support structures -- they come from friends and family. Some statistics say 85 percent or more of funding for small businesses comes from friends and family. That's around 130 billion dollars a year -- it's a lot. And third, so as people are doing this friends and family fundraising process, it's very awkward, people don't know exactly what to ask for, how to ask, what to promise in return, even though they have the best of intentions and want to thank those people that are supporting them.
Pra, me këtë në mendje, ky incident i veçantë ka çuar në gjërat që jam duke punuar tani. Unë shoh sipërmarrës kudo tani, tani që jam përshtatur në këtë. Dhe një gjë që kam parë është se ka shumë komunitete mbështetëse që ekzistojnë tashmë në botë. Me rrjetet sociale, kjo është një mënyrë e mrekullueshme, numri i njerëzve që kemi rreth nesh rritet me shpejtësi në komunitetet tona mbështetëse. Dhe kështu, duke menduar në lidhje me këtë, kam berë pyetjen: si mund të angazhohen këto komunitete mbështetës te nxise edhe më shumë ide sipërmarrëse dhe te nxitemi ne të gjithë për të bërë te nesërmen më mirë se te sotshmen? Siç kam hulumtuar çfarë po ndodh në SHBA, kam hasur disa njohuri paksa interesante. Pra, njëra është që, natyrisht, mund ta presim, shumë biznese të vogla në SHBA dhe në të gjithë botën ende kane nevojë për para qe të rriten dhe të bëjnë më shumë për atë që duan të bëjnë, ose mund të kenë nevojë per të holla gjatë një muaj të vështirë. Por ka gjithmonë një nevojë për burime afër. Një gjë tjetër është, siç rezulton, këto burime, nuk vijnë nga vende që mund të presim - banka, sipërmarrje kapitalistëve , organizatat e tjera dhe strukturat mbështetëse - ato vijnë nga familjet dhe miqtë. Disa statistika thonë se 85 për qind ose më shumë e financimit për bizneset e vogla vijnë nga familjet dhe miqtë. Kjo është rreth 130 miliardë dollarë në vit. Është shumë. Dhe e treta, ndërsa njerëzit po mbledhin fonde nga miqtë dhe familja, është shumë e vështirë, njerëzit nuk e dinë tamam se çfarë të kërkojne, si të pyesin, çfarë të premtojmë në kthim, madje mendohet se ata kanë qëllimet më të mira dhe duan të falënderojne ata njerëz që i mbështesin.
So to harness the power of these supportive communities in a new way and to allow entrepreneurs to decide for themselves exactly what that financial exchange should look like, exactly what fits them and the people around them, this week actually, we're quietly doing a launch of Profounder, which is a crowd funding platform for small businesses to raise what they need through investments from their friends and family. And it's investments, not donations, not loans, but investments that have a dynamic return. So the mapping of participating in the story, it actually flows with the up and down. So in short, it's a do-it-yourself tool for small businesses to raise these funds. And what you can do is go onto the site, create a profile, create investment terms in a really easy way. We make it really, really simple for me as well as anyone else who wants to use the site. And we allow entrepreneurs to share a percentage of their revenues. They can raise up to a million dollars from an unlimited number of unaccredited, unsophisticated investors -- everyday people, heaven forbid -- and they can share those returns over time -- again, whatever terms they set. As investors choose to become involved based on those terms, they can either take their rewards back as cash, or they can decide in advance to give those returns away to a non-profit. So they can be a cash, or a cause, investor. It's my hope that this kind of tool can show anybody who has an idea a path to go do what they want to do in the world and to gather the people around them that they already have, the people that know them best and that love them and want to support them, to gather them to make this happen.
Pra, për të shfrytëzuar fuqinë e këtyre komuniteteve mbështetës në një mënyrë të re dhe për të lejuar sipërmarrësit të vendosin vete pikërisht si duhet të duket këmbimit financiar, pikërisht atë që i përshtatet atyre dhe njerëzve rreth tyre, aktualisht këtë javë, ne, qetesisisht, po bëjmë leshimin e Profounder, e cila është një platformë e financimit ne grup për bizneset e vogla për të rritur shumat qe kanë nevojë nëpërmjet investimeve nga miqtë dhe familjet. Dhe keto janë investime, jo donacione, kredi, por investime që kanë një kthim dinamik. Keshtu qe historia e pjesëmarrjes në të, në fakt shkon lart e poshtë. Pra me pak fjalë, kjo është një mjet për ta bërë vetë për bizneset e vogla për të rritur këto fonde. Dhe atë që mund të bëni është të shkoni në këtë faqe interneti, krijojni një profil, lehtësisht krijojni kushtet e investimeve. Ne e bëjmë atë vërtet, shume të thjeshtë për mua si edhe kushdo tjetër që dëshiron të përdorë këtë faqe interneti. Dhe ne i lejojmë sipërmarrësit të ndajnë një përqindje te të ardhurave të tyre. Ata mund të shtohen deri në një milion dollarë nga një numër i pakufizuar investitorësh te thjeshtë të pa akredituar, - njerëzit te zakonshëm, - dhe të ndajnë fitimin me kalimin e kohës - përsëri, pavarësisht nga kushteve që ata vendosin. Ndersa investitorët zgjedhin të marrin pjese ne kete bazuar në ato kushte, ata mund ose të marrin shpërblimet e tyre si para në dorë, ose mund të vendosin paraprakisht t'i bejne donacion fitimet tek nje shoqeri jo-fitimprurëse. Kështu ata mund të jenë investitor ne të holla, apo ne një kauze, Shpresoj se ky lloj mjeti mund t'i tregojë kujtdo qe ka një ide një rrugë për të bërë atë që duan të bëjnë në botë dhe për të mbledhur njerëzit e tyre rreth vetes, njerëzit që i njohin me mirë ata që i duan ata dhe dëshirojnë t'i mbështesin, t'i mbledhin ata për të realizuar këtë.
So that's what I'm working on now. And to close, I just want to say, look these are tools. Right now, Profounder's right at the very beginning, and it's very palpable; it's very clear to me, that it's just a vessel, it's just a tool. What we need are for people to care, to actually go use it, just like they've cared enough to use Kiva to make those connections. But the good news is I don't think I need to stand here and convince you to care -- I'm not even going to try. I don't think, even though we often hear, you know, hear the ethical and moral reasons, the religious reasons, "Here's why caring and giving will make you happier." I don't think we need to be convinced of that. I think we know; in fact, I think we know so much, and it's such a reality that we care so deeply, that in fact, what usually stops us is that we're afraid to try and to mess up, because we care so very much about helping each other and being meaningful in each other's lives.
Pra, me këtë po punoj tani. Dhe për ta mbyllur, dua të them vetëm, se këto janë mjete. Tani për tani, Profounder eshte në fillimet e veta, dhe është shumë e dukshme, shumë e qartë për mua, se kjo është vetëm një anije, është vetëm një mjet. Ajo që ne kemi nevojë është qe njerëzit te deshirojne që në fakt ta përdorin atë, ashtu siç paten interes te madh të përdorin Kiva për të bërë ato lloj lidhjesh. Por një lajm i mirë është që nuk mendoj se kam nevojë të qëndrojmë këtu dhe t'ju bind që te interesoheni. As qe do ta marr mundimin, Unë nuk mendoj se, edhe pse shpesh dëgjojmë, arsye etike dhe morale, arsye fetare, "Ja pse te kujdesesh dhe te japesh do të bëjnë të lumtur." Unë nuk mendoj se duhet të bindemi për këtë. Mendoj se e dimë. Në fakt, unë mendoj se e dimë kaq shumë, dhe është një realitet i tillë se jemi aq të interesuar, që në fakt, ajo që zakonisht na ndalon është frika se do të prishim pune, sepse deshirojme aq shumë të ndihmojme njëri-tjetrin e te behemi kuptimplotë në jetën e njëri-tjetrit.
So what I think I can do today, that best thing I can give you -- I've given you my story, which is the best I can do. And I think I can remind us that we do care. I think we all already know that. And I think we know that love is resilient enough for us to get out there and try. Just a sec.
Pra, ajo që mendoj se mund të bëj sot, Gjëja më e mirë që mund t'ju jap - Ju kam dhënë historine time, gjeja më e mire që mund të bëj. Dhe mendoj se mund t'ju kujtoj se ne duam. Unë mendoj se të gjithë e dimë tashmë. Dhe mendoj se e dimë qe dashuria është mjaft elastike që të na bëje te provojme. një sec.
(Applause)
(Duartrokitje)
Thanks.
Falemnderit
(Applause)
(Duartrokitje)
Thanks.
Falemnderit
(Applause)
(Duartrokitje)
For me, the best way to be inspired to try is to stop and to listen to someone else's story. And I'm grateful that I've gotten to do that here at TED. And I'm grateful that whenever I do that, guaranteed, I am inspired -- I am inspired by the person I am listening to. And I believe more and more every time I listen in that that person's potential to do great things in the world and in my own potential to maybe help. And that -- forget the tools, forget the moving around of resources -- that stuff's easy. Believing in each other, really being sure when push comes to shove that each one of us can do amazing things in the world, that is what can make our stories into love stories and our collective story into one that continually perpetuates hope and good things for all of us. So that, this belief in each other, knowing that without a doubt and practicing that every day in whatever you do, that's what I believe will change the world and make tomorrow better than today.
Për mua, mënyra më e mirë për t'u frymëzuar qe të provoj është të ndaloj dhe të dëgjoj historinë e dikujt tjetër. Dhe jam mirënjohëse që erdha ta bëj këtu në TED. Dhe jam mirënjohëse se sa herë që e bëj këtë, unë frymëzohem, ju garantoj, Unë frymëzohem nga personi që po dëgjoj. Dhe besoj gjithnje më shumë çdo herë qe e dëgjoj në mundesine e atij personi për të bërë gjëra të mëdha në botë dhe në potencialin tim për të ndihmuar ndoshta atë. Dhe kjo - mos llogarisni mjetet, apo lëvizjen e burimeve ato jane gjera te lehta Besimi tek njëri-tjetri, të kuptosh vërtetë kur mbeshtetja te shtyn që secili prej nesh mund të bëjë gjëra të mahnitshme në botë, kjo është ajo që mund t'i kthejë historite tona në histori te deshires dhe historine tonë te perbashket në një të tillë që vazhdimisht përjetëson shpresë dhe gjëra të mira për të gjithë ne. Pra, besimi te njëri-tjetri, te jesh i bindur per te dhe ta praktikosh çdo ditë në çdo gjë që bën, kjo është ajo që besoj se do të ndryshojë botën dhe do t'a beje te nesërmen më të mirë se te sotshmen.
Thank you.
Falemnderit
(Applause)
(Duartrokitje)