Λοιπόν, πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα ένα πρόγραμμα προσπαθώντας να κανω τα αστέρια της τεχνολογίας και του σχεδιασμού, να πάρουν ένα χρόνο άδεια και να δουλέψουν στο ένα και μόνο περιβάλλον που αντιπροσωπεύει περίπου όλα όσα υποτίθεται ότι μισούν, να τους βάλουμε να δουλέψουν στο δημόσιο. Το πρόγραμμα ονομάζεται Κώδικας για την Αμερική, είναι κάτι σαν ένα ειρηνευτικό σώμα για σπασίκλες. Επιλέγουμε μερικούς συνεργάτες κάθε χρόνο και τους βάζουμε να δουλέψουν με δημοτικές αρχές. Αντί να τους στείλουμε στον Τρίτο Κόσμο, τους στέλνουμε στη ζούγκλα του δημοσίου. Και εκεί αναπτύσουν σπουδαίες εφαρμογές, εργάζονται με δημοτίκους υπάλληλους. Όμως αυτό που πραγματικά κάνουν είναι ότι δείχνουν τι είναι δυνατόν με την τεχνολογία σήμερα.
So a couple of years ago I started a program to try to get the rockstar tech and design people to take a year off and work in the one environment that represents pretty much everything they're supposed to hate; we have them work in government. The program is called Code for America, and it's a little bit like a Peace Corps for geeks. We select a few fellows every year and we have them work with city governments. Instead of sending them off into the Third World, we send them into the wilds of City Hall. And there they make great apps, they work with city staffers. But really what they're doing is they're showing what's possible with technology today.
Λοιπόν ας γνωρίσουμε τον Αλ. Ο Αλ είναι ένας πυροσβεστικός κρουνός στην πόλη της Βοστώνης. Εδώ μοιάζει κάπως σαν να ψάχνει για ραντεβού. αλλά αυτό που ψάχνει στ'αλήθεια είναι κάποιον να τον ξεθάψει όταν θαφτεί από το χιόνι, γιατί γνωρίζει ότι δεν είναι πολύ καλός στην κατάσβεση πυρκαγιών όταν είναι κάτω από ενάμισι μέτρο χιόνι. Τώρα, πως έφτασε να ψάχνει για βοήθεια με αυτό τον πολύ μοναδικό τρόπο; Είχαμε μια ομάδα συνεργατών στη Βοστώνη πέρυσι μέσω του προγράμματος Κώδικας για την Αμερική. Ήταν εκεί τον Φεβρουάριο, και χιόνισε πολύ τον Φεβρουάριο πέρυσι. Και πρόσεξαν ότι ο δήμος ποτέ δεν πάει να ξεθάψει αυτούς τους πυροσβεστικούς κρουνούς. Όμως ειδικά ένας συνεργάτης, ένας τύπος που ονομάζεται Έρικ Μάικλς-Όμπερ, πρόσεξε κάτι άλλο, κι αυτό είναι ότι οι πολίτες καθαρίζουν τα πεζοδρόμια ακριβώς μπροστά από τους κρουνούς. Έτσι, έκανε ό,τι κάθε καλός προγραμματιστής θα έκανε, έγραψε μια εφαρμογή.
So meet Al. Al is a fire hydrant in the city of Boston. Here it kind of looks like he's looking for a date, but what he's really looking for is for someone to shovel him out when he gets snowed in, because he knows he's not very good at fighting fires when he's covered in four feet of snow. Now how did he come to be looking for help in this very unique manner? We had a team of fellows in Boston last year through the Code for America program. They were there in February, and it snowed a lot in February last year. And they noticed that the city never gets to digging out these fire hydrants. But one fellow in particular, a guy named Erik Michaels-Ober, noticed something else, and that's that citizens are shoveling out sidewalks right in front of these things. So he did what any good developer would do, he wrote an app.
Είναι μια χαριτωμένη μικρή εφαρμογή όπου μπορείτε να υιοθετήσετε ένα πυροσβεστικό κρουνό. Έτσι συμφωνείτε να τον ξεθάβετε όταν χιονίζει. Αν το κάνετε, μπορείτε να τον ονομάσετε, και ονόμασε τον πρώτο, Αλ. Και αν δεν το κάνετε, κάποιος μπορεί να σας τον κλέψει. Έτσι έχει και λίγο δυναμική ενός χαριτωμένου παιχνιδιού. Αυτή είναι μια μικρή και ταπεινή εφαρμογή. Είναι πιθανόν η μικρότερη από τις 21 εφαρμογές που οι συνεργάτες έγραψαν πέρυσι. Αλλά κάνει κάτι που καμία άλλη κυβερνητηκή τεχνολογία δεν κάνει. Εξαπλώνεται σαν ιός.
It's a cute little app where you can adopt a fire hydrant. So you agree to dig it out when it snows. If you do, you get to name it, and he called the first one Al. And if you don't, someone can steal it from you. So it's got cute little game dynamics on it. This is a modest little app. It's probably the smallest of the 21 apps that the fellows wrote last year. But it's doing something that no other government technology does. It's spreading virally.
Είναι ένας τύπος στο τμήμα πληροφορικής της πόλης της Χονολουλού που είδε αυτή την εφαρμογή και συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει, όχι για χιόνι, αλλά για να κάνει τους πολίτες να υιοθετήσουν σειρήνες τσουνάμι. Είναι πολύ σημαντικό αυτές οι σειρήνες τσουνάμι να δουλεύουν, αλλά κάποιοι πάνε και τους κλέβουν τις μπαταρίες. Έτσι κάνει τους πολίτες να τους ελέγχουν. Και μετά το Σιάτλ αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει για να κάνει τους πολίτες να καθαρίζουν φραγμένα φρεάτια ομβρίων. Και το Σικάγο την κυκλοφόρησε για να τους κάνει να συμβάλλουν στο καθάρισμα των πεζοδρομίων απ'το χιόνι. Έτσι τώρα γνωρίζουμε για εννιά πόλεις που σχεδιάζουν να την χρησιμοποιήσουν. Και αυτό έχει εξαπλωθεί απλά χωρίς τριβές, οργανικά, φυσικά.
There's a guy in the I.T. department of the City of Honolulu who saw this app and realized that he could use it, not for snow, but to get citizens to adopt tsunami sirens. It's very important that these tsunami sirens work, but people steal the batteries out of them. So he's getting citizens to check on them. And then Seattle decided to use it to get citizens to clear out clogged storm drains. And Chicago just rolled it out to get people to sign up to shovel sidewalks when it snows. So we now know of nine cities that are planning to use this. And this has spread just frictionlessly, organically, naturally.
Αν γνωρίζετε οτιδήποτε για την τεχνολογία στην κυβέρνηση, γνωρίζετε ότι αυτός δεν είναι ο τρόπος που φυσιολογικά προχωρά. Η προμήθεια λογισμικού συνήθως διαρκεί μερικά χρόνια. Είχαμε μια ομάδα που εργάστηκε σε ένα έργο στη Βοστώνη πέρυσι το οποίο πήρε σε τρεις ανθρώπους περίπου δυόμισι μήνες. Ήταν ένας τρόπος με τον οποίο γονείς θα μπορούσαν να καταλάβουν ποια ήταν τα κατάλληλα δημόσια σχολεία για τα παιδιά τους. Μας είπαν μετά ότι αν είχαν πάει μέσω κανονικών καναλιών, θα είχε πάρει τουλάχιστον δυο χρόνια και θα είχε κοστίσει περίπου δυο εκατομμύρια δολάρια. Κι αυτό δεν είναι τίποτα. Υπάρχει ένα έργο στο δικαστικό σύστημα της Καλιφόρνια σήμερα, που μέχρι τώρα έχει κόστισει στους φορολογούμενους δύο δισεκατομμύρια δολάρια, και δεν δουλεύει. Και υπάρχουν παρόμοια έργα σε κάθε επίπεδο της κυβέρνησης.
If you know anything about government technology, you know that this isn't how it normally goes. Procuring software usually takes a couple of years. We had a team that worked on a project in Boston last year that took three people about two and a half months. It was a way that parents could figure out which were the right public schools for their kids. We were told afterward that if that had gone through normal channels, it would have taken at least two years and it would have cost about two million dollars. And that's nothing. There is one project in the California court system right now that so far cost taxpayers two billion dollars, and it doesn't work. And there are projects like this at every level of government.
Έτσι μια εφαρμογή που παίρνει μερικές μέρες να γραφεί και μετά εξαπλώνεται σαν ιός, αυτό είναι σαν προειδοποιητική βολή στα θεσμικά όργανα της κυβέρνησης. Προτείνει πώς η κυβέρνηση θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα -- όχι πιο πολύ σαν ιδιωτική εταιρεία, όπως πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι θα έπρεπε. Και ούτε καν σαν μια εταιρεία τεχνολογίας, αλλά περισσότερο σαν το ίδιο το Διαδίκτυο. Και αυτό σημαίνει χωρίς άδειες, σημαίνει ανοικτό, σημαίνει γενεσιουργό. Και αυτό είναι σημαντικό. Αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό σε αυτή την εφαρμογή είναι ότι αντιπροσωπεύει το πως μια νέα γενιά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της κυβέρνησης -- όχι ως το πρόβλημα ενός αποστεωμένου ιδρυματος, αλλά ως ένα πρόβλημα συλλογικής δράσης. Και αυτά είναι σπουδαία νέα, γιατί, όπως φαίνεται, είμαστε πολύ καλοί στη συλλογική δράση με ψηφιακή τεχνολογία.
So an app that takes a couple of days to write and then spreads virally, that's sort of a shot across the bow to the institution of government. It suggests how government could work better -- not more like a private company, as many people think it should. And not even like a tech company, but more like the Internet itself. And that means permissionless, it means open, it means generative. And that's important. But what's more important about this app is that it represents how a new generation is tackling the problem of government -- not as the problem of an ossified institution, but as a problem of collective action. And that's great news, because, it turns out, we're very good at collective action with digital technology.
Τώρα υπάρχει μία πολύ μεγάλη κοινωνία ανθρώπων οι οποίοι κατασκευάζουν τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να κάνουμε πράγματα μαζί αποτελεσματικά. Δεν είναι μόνο οι συνεργάτες του Κώδικα για την Αμερική, Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι σε όλη τη χώρα οι οποίοι κάθονται και γράφουν εφαρμογές για τους πολίτες κάθε μέρα στις κοινότητές τους. Δεν έχουν εγκαταλείψει την κυβέρνηση. Είναι εξοργισμένοι μαζί της, αλλά δεν παραπονιούνται γι'αυτό, το διορθώνουν. Και αυτά τα παιδιά γνωρίζουν κάτι το οποίο έχουμε ξεχάσει. Και αυτό είναι ότι όταν αφαιρέσετε όλα τα συναισθήματά σας για τους πολιτικούς και την ουρά στη ΔΟΥ και όλα εκείνα τα πράγματα με τα οποία στα αλήθεια τρελαινόμαστε, η κυβέρνηση είναι, στον πυρήνα της, όπως λεεί ο Τιμ Ο΄Ράιλι, "Αυτό που κάνουμε μαζί το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας."
Now there's a very large community of people that are building the tools that we need to do things together effectively. It's not just Code for America fellows, there are hundreds of people all over the country that are standing and writing civic apps every day in their own communities. They haven't given up on government. They are frustrated as hell with it, but they're not complaining about it, they're fixing it. And these folks know something that we've lost sight of. And that's that when you strip away all your feelings about politics and the line at the DMV and all those other things that we're really mad about, government is, at its core, in the words of Tim O'Reilly, "What we do together that we can't do alone."
Τώρα, πολλοί έχουν παρατήθει για την κυβέρνηση. Και αν είστε ένας από αυτούς, θα σας ζητούσα να αναθεωρήσετε, γιατί τα πράγματα αλλάζουν. Η πολιτική δεν αλλάζει, η κυβέρνηση αλλάζει. Και αφού η κυβέρνηση τελικά αντλεί τη δύναμή της από εμάς -- θυμάστε "Εμείς οι άνθρωποι;" -- το πώς τη σκεφτόμαστε θα επηρεάσει τον τρόπο που θα συμβεί η αλλαγή.
Now a lot of people have given up on government. And if you're one of those people, I would ask that you reconsider, because things are changing. Politics is not changing; government is changing. And because government ultimately derives its power from us -- remember "We the people?" -- how we think about it is going to effect how that change happens.
Τώρα δεν γνώριζα πολλά για την κυβέρνηση όταν άρχισα αυτό το πρόγραμμα. Και όπως πολλοί άνθρωποι, νόμισα ότι η κυβέρνηση βασικά είχε σχέση με την εκλογή ανθρώπων σε αξιώματα. Λοιπόν μετά από δύο χρόνια, έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι, ειδικά η τοπική κυβέρνηση, έχει να κάνει με αρουραίους.
Now I didn't know very much about government when I started this program. And like a lot of people, I thought government was basically about getting people elected to office. Well after two years, I've come to the conclusion that, especially local government, is about opossums.
Αυτό είναι το τηλεφωνικό κέντρο για τη γραμμή υπηρεσιών και πληροφοριών. Είναι γενικά το μέρος όπου θα συνδεθείτε αν καλέσετε το 311 στην πόλη σας. Αν είχατε ποτέ την ευκαιρία να στελεχώσετε το τηλεφωνικό κέντρο της πόλης σας, όπως ο συνεργάτης μας Σκοτ Σίλβερμαν έκανε σαν μέρος του προγράμματος -- στην πραγματικότητα, όλοι το κάνουν -- θα διαπιστώσετε ότι οι άνθρωποι τηλεφωνούν στην κυβέρνηση για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, περιλαμβανομένου και του εγκλωβισμού ενός αρουραίου στο σπίτι σας. Λοιπόν ο Σκοτ λαμβάνει μια κλήση. Πληκτρολογεί "Αρουραίος" στην επίσημη βάση γνώσεων. Δεν βρίσκει τιπότα χρήσιμο. Προσπαθει για "έλεγχο ζώων". Και τελικά, λέει, "Κοιτάξτε, μπορείτε απλά να ανοίξετε όλες τις πόρτες στο σπίτι σας και να παίξετε μουσική πολύ δυνατά και να δείτε αν αυτό το πράγμα θα φύγει;" Λοιπόν αυτό δούλεψε. Έτσι Ζήτω ο Σκοτ! Αλλά αυτό δεν ήταν το τέλος των αρουραίων.
This is the call center for the services and information line. It's generally where you will get if you call 311 in your city. If you should ever have the chance to staff your city's call center, as our fellow Scott Silverman did as part of the program -- in fact, they all do that -- you will find that people call government with a very wide range of issues, including having an opossum stuck in your house. So Scott gets this call. He types "Opossum" into this official knowledge base. He doesn't really come up with anything. He starts with animal control. And finally, he says, "Look, can you just open all the doors to your house and play music really loud and see if the thing leaves?" So that worked. So booya for Scott. But that wasn't the end of the opossums.
Η Βοστώνη δεν έχει απλά ένα τηλεφωνικό κέντρο. Έχει μια εφαρμογή, μια εφαρμογή διαδικτύου και κινητών, που ονομάζεται Σύνδεσμος Πολιτών. Τώρα δεν γράψαμε εμείς αυτή την εφαρμογή. Αυτή είναι η δουλειά των πολύ έξυπνων ανθρώπων στο Γραφείο της Νέας Αστικής Μηχανικής στη Βοστώνη. Έτσι μία μέρα -- αυτή είναι μία πραγματική αναφορά -- ήρθε αυτό: "Αρουραίος στο σκουπιδοτενεκέ μου. Δεν μπορώ να διακρίνω αν είναι νεκρός. Πώς τον βγάζω έξω;" Αλλά αυτό που συμβαίνει με τον Σύνδεσμο Πολιτών είναι διαφορετικό. Ο Σκοτ μιλούσε πρόσωπο με πρόσωπο. Αλλά στο Σύνδεσμο Πολιτών όλα είναι δημόσια, έτσι ο καθένας μπορεί να το δει. Και σε αυτή την περίπτωση, το είδε ένας γείτονας. Και η επόμενη αναφορά που πήραμε έλεγε, "Πήγα μέχρι αυτή την τοποθεσία, βρήκα το σκουπιδοτενεκέ πίσω από το σπίτι. Αρουραιός; Ναι. Ζωντανός; Μάλιστα. Γύρισα τον σκουπιδοτενεκέ στο πλάι. Πήγα σπίτι. Καληνύχτα γλυκέ αρουραίε."
Boston doesn't just have a call center. It has an app, a Web and mobile app, called Citizens Connect. Now we didn't write this app. This is the work of the very smart people at the Office of New Urban Mechanics in Boston. So one day -- this is an actual report -- this came in: "Opossum in my trashcan. Can't tell if it's dead. How do I get this removed?" But what happens with Citizens Connect is different. So Scott was speaking person-to-person. But on Citizens Connect everything is public, so everybody can see this. And in this case, a neighbor saw it. And the next report we got said, "I walked over to this location, found the trashcan behind the house. Opossum? Check. Living? Yep. Turned trashcan on its side. Walked home. Goodnight sweet opossum."
(Γέλιο)
(Laughter)
Έτσι απλά. Λοιπόν αυτό είναι σπουδαίο. Αυτό είναι η συνάντηση του ψηφιακού με το χειροπιαστό. Και είναι επίσης ένα σπουδαίο παράδειγμα της κυβέρνησης να παιζει στο παιχνίδι της πηγής-πλήθους (crowd-sourcing). Αλλά είναι επίσης ένα σπουδαίο παράδειγμα της κυβέρνησης σαν πλατφόρμα. Και δεν εννοώ απαραίτητα ένα τεχνολογικό ορισμό της πλατφόρμας εδώ. Απλά αναφέρομαι σε μια πλατφόρμα για ανθρώπους για να βοηθούνται και να βοηθούν άλλους. Έτσι ένας πολίτης βοήθησε έναν άλλο πολίτη, αλλά η κυβέρνηση έπαιξε ένα ρόλο κλειδί εδώ. Συνέδεσε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Και θα μπορούσε να τους είχε συνδέσει με κυβερνητικές υπηρεσίες αν ήταν αναγκαίες, αλλά ένας γείτονας είναι με διαφορά καλύτερη και φθηνότερη επιλογή σε σχέση με τις κυβερνητικές υπηρεσίες. Όταν ένας γείτονας βοηθά έναν άλλο, ενισχύουμε τις κοινότητές μας. Τηλεφωνούμε στον έλεγχο ζώων και απλά κοστίζει πολλά χρήματα.
Pretty simple. So this is great. This is the digital meeting the physical. And it's also a great example of government getting in on the crowd-sourcing game. But it's also a great example of government as a platform. And I don't mean necessarily a technological definition of platform here. I'm just talking about a platform for people to help themselves and to help others. So one citizen helped another citizen, but government played a key role here. It connected those two people. And it could have connected them with government services if they'd been needed, but a neighbor is a far better and cheaper alternative to government services. When one neighbor helps another, we strengthen our communities. We call animal control, it just costs a lot of money.
Τώρα ένα από τα σημαντικά πράγματα που χρειάζεται να σκεφτούμε για την κυβέρνηση είναι ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα με την πολιτική. Και οι περισσότεροι άνθρωποι τό καταλαβαίνουν, αλλά νομίζουν ότι το ένα συμβάλλει στο άλλο. Ότι η συμβολή μας στο σύστημα διακυβέρνησης είναι η ψηφοφορία. Τώρα πόσες φορές έχουμε εκλέξει έναν πολιτικό αρχηγό -- και μερικές φορές δαπανούμε πολλή ενέργεια να κατορθώσουμε την εκλογή ενός νέου πολιτικού αρχηγού -- και μετά καθόμαστε και περιμένουμε από την κυβέρνηση να αντανακλά τις αξίες μας και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας, και μετά δεν αλλάζουν και πολλά; Αυτό είναι γιατί η κυβέρνηση είναι σαν ένας απέραντος ωκεανός και η πολιτική είναι το στρώμα δεκαπέντε εκατοστών από πάνω. Και αυτό που είναι από κάτω είναι αυτό που ονομάζουμε γραφειοκρατία. Και λέμε αυτή τη λέξη με τέτοια περιφρόνηση. Αλλά είναι αυτή η περιφρόνηση που διατηρεί αυτό το πράγμα που μας ανήκει και το πληρώνουμε σαν κάτι που λειτουργεί εναντίον μας, αυτό το άλλο πράγμα, και στη συνέχεια αποδυναμώνουμε τον εαυτό μας.
Now one of the important things we need to think about government is that it's not the same thing as politics. And most people get that, but they think that one is the input to the other. That our input to the system of government is voting. Now how many times have we elected a political leader -- and sometimes we spend a lot of energy getting a new political leader elected -- and then we sit back and we expect government to reflect our values and meet our needs, and then not that much changes? That's because government is like a vast ocean and politics is the six-inch layer on top. And what's under that is what we call bureaucracy. And we say that word with such contempt. But it's that contempt that keeps this thing that we own and we pay for as something that's working against us, this other thing, and then we're disempowering ourselves.
Οι άνθρωποι φαίνεται ότι νομίζουν πως η πολιτική είναι σέξι. Αν θέλουμε αυτό το θεσμό να δουλέψει για εμάς, θα πρέπει να κάνουμε τη γραφειοκρατία σέξι. Γιατί εκεί είναι που πραγματοποιείται το αληθινό έργο της κυβέρνησης. Πρέπει να εμπλακούμε με το μηχανισμό της κυβέρνησης. Λοιπόν αυτό έχει κάνει το κίνημα Κατάληψη στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Έχετε δει αυτούς τους τύπους; Είναι μία ομάδα συνειδητοποιημένων πολιτών οι οποίοι έχουν γράψει μία πολύ λεπτομερή αναφορά 325 σελίδων που είναι μία απάντηση στο αίτημα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για σχολιασμό του Νομοσχεδίου Οικονομικής Μεταρρύθμισης. Αυτό δεν είναι να είμαστε πολιτικά ενεργοί, αυτό είναι να είμαστε γραφειοκρατικά ενεργοί.
People seem to think politics is sexy. If we want this institution to work for us, we're going to have to make bureaucracy sexy. Because that's where the real work of government happens. We have to engage with the machinery of government. So that's OccupytheSEC movement has done. Have you seen these guys? It's a group of concerned citizens that have written a very detailed 325-page report that's a response to the SEC's request for comment on the Financial Reform Bill. That's not being politically active, that's being bureaucratically active.
Τώρα για όσους από εμάς έχουν παραιτηθεί από την κυβέρνηση, είναι ώρα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας σχετικά με τον κόσμο που θέλουμε να αφήσουμε για τα παιδιά μας. Πρέπει να δούμε τις τεράστιες προκλήσεις που πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Πραγματικά νομίζουμε ότι θα φτάσουμε εκεί που πρέπει χωρίς να διορθώσουμε το μοναδικό θεσμό που ενεργεί για λογαριασμό όλων μας; Δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς κυβέρνηση, αλλά όντως έχουμε ανάγκη να είναι πιο αποτελεσματική. Τα καλά νέα είναι ότι η τεχνολογία κάνει εφικτή τη ριζική αλλαγή πλαισίου της λειτουργίας της κυβέρνησης με ένα τρόπο που μπορεί πραγματικά να κλιμακωθεί με την ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών. Και υπάρχει μια γενιά εκεί έξω που έχει μεγαλώσει μέσα στο Διαδίκτυο, και αυτοί γνωρίζουν ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να κάνουμε πράγματα μαζί, απλά πρέπει να σχεδιαστούν τα συστήματα με το σωστό τρόπο.
Now for those of us who've given up on government, it's time that we asked ourselves about the world that we want to leave for our children. You have to see the enormous challenges that they're going to face. Do we really think we're going to get where we need to go without fixing the one institution that can act on behalf of all of us? We can't do without government, but we do need it to be more effective. The good news is that technology is making it possible to fundamentally reframe the function of government in a way that can actually scale by strengthening civil society. And there's a generation out there that's grown up on the Internet, and they know that it's not that hard to do things together, you just have to architect the systems the right way.
Τώρα η μέση ηλικία των συνεργατών μας είναι 28, έτσι είμαι, δυσφορώντας, σχεδόν μία γενιά πιο ηλικιωμένη από τους περισσότερους απ'αυτούς. Αυτή είναι μία γενιά που έχει μεγαλώσει θεωρώντας τη φωνή της λίγο πολύ δεδομένη. Δεν αγωνίζονται σε εκείνη τη μάχη όπου εμείς όλοι αγωνιζόμαστε για το ποιός θα μιλήσει, αυτοί όλοι μπορούν να μιλούν. Μπορούν να εκφράσουν τη γνώμη τους σε κάθε κανάλι κάθε στιγμή, και το κάνουν. Έτσι όταν είναι αντιμέτωποι με το πρόβλημα της κυβέρνησης, δεν νοιάζονται τόσο πολύ να χρησιμοποιήσουν τις φωνές τους. Χρησιμοποιούν τα χέρια τους. Χρησιμοποιούν τα χέρια τους για να γράψουν εφαρμογές που κάνουν την κυβέρνηση να λειτουργεί καλύτερα.
Now the average age of our fellows is 28, so I am, begrudgingly, almost a generation older than most of them. This is a generation that's grown up taking their voices pretty much for granted. They're not fighting that battle that we're all fighting about who gets to speak; they all get to speak. They can express their opinion on any channel at any time, and they do. So when they're faced with the problem of government, they don't care as much about using their voices. They're using their hands. They're using their hands to write applications that make government work better.
Και αυτές οι εφαρμογές μας επιτρέπουν να χρησιμοποιούμε τα χέρια μας για να κάνουμε τις κοινότητές μας καλύτερες. Είτε είναι το ξέθαμα ενός κρουνού, το τράβηγμα ενός αγριόχορτου, το αναποδογύρισμα του σκουπιδοτενεκέ με τον αρουραίο. Και βέβαια, θα μπορούσαμε να ξεφτυαρίζουμε εκείνους τους κρουνούς, και πολλοί άνθρωποι το κάνουν. Αλλά αυτές οι εφαρμογές είναι σαν μικρές ψηφιακές υπενθυμίσεις πώς δεν είμαστε απλά καταναλωτές, και δεν είμαστε απλά καταναλωτές της κυβέρνησης, βάζοντας μέσα τους φόρους μας και παίρνοντας πίσω υπηρεσίες. Είμαστε περισσότερο από αυτό, είμαστε πολίτες. Και δεν πρόκειται να διορθώσουμε την κυβέρνηση μέχρι να διορθώσουμε την ιδιότητα του πολίτη.
And those applications let us use our hands to make our communities better. That could be shoveling out a hydrant, pulling a weed, turning over a garbage can with an opossum in it. And certainly, we could have been shoveling out those fire hydrants all along, and many people do. But these apps are like little digital reminders that we're not just consumers, and we're not just consumers of government, putting in our taxes and getting back services. We're more than that, we're citizens. And we're not going to fix government until we fix citizenship.
Έτσι η ερώτηση που έχω για όλους εσάς εδώ: Όταν πρόκειται για τα μεγάλα, σημαντικά πράγματα που πρέπει να κάνουμε μαζί, όλοι μαζί, θα είμαστε απλά ένα πλήθος φωνών, ή θα είμαστε επίσης ένα πλήθος χεριών;
So the question I have for all of you here: When it comes to the big, important things that we need to do together, all of us together, are we just going to be a crowd of voices, or are we also going to be a crowd of hands?
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)