(Music)
(Music ends)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Thank you! (Applause continues)
Όπως και ο ομιλητής πριν από εμένα, είμαι, υποθέτω, παρθένα στο TED. Είναι επίσης η πρώτη μου φορά εδώ, και δεν ξέρω τι να πω.
Thank you very much. Like the speaker before me -- I am a TED virgin, I guess. I'm also the first time here, and ...
(Laughter)
I don't know what to say!
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Είμαι πολύ χαρούμενη που ο κ. Άντερσον με προσκάλεσε. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που έχω την ευκαιρία να παίξω για όλους σας. Και το τραγούδι που μόλις έπαιξα ήταν του Τζόζεφ Χόφμαν. Ονομάζεται «Καλειδοσκόπιο». O Χόφμαν είναι ένας Πολωνός πιανίστας και συνθέτης από τα τέλη του 19ου αιώνα, και ευρέως θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες όλων των εποχών.
I'm really happy that Mr. Anderson invited me. I'm really grateful that I get a chance to play for everyone. And the song that I just played was by Josef Hofmann. It's called "Kaleidoscope." And Hofmann is a Polish pianist and composer of the late 19th century, and he's widely considered one of the greatest pianists of all time.
Έχω ακόμη ένα κομμάτι που θα ήθελα να σας παίξω. Ονομάζεται «Παραλλαγές Άμπεγκ», του Ρόμπερτ Σούμαν, ενός Γερμανού συνθέτη του 19ου αιώνα. Το όνομα «'Αμπεγκ» --είναι στην πραγματικότητα Λα-Σι-Μι-Σολ-Σολ, και αυτό είναι το κύριο θέμα στη μελωδία. Προέρχεται από το επώνυμο μίας από τις φίλες του Σούμαν.
I have another piece that I'd like to play for you. It's called "Abegg Variations," by Robert Schumann, a German 19th-century composer. The name "Abegg" is actually A-B-E-G-G, and that's the main theme in the melody. (Plays the notes A, B, E, G and G) That comes from the last name of one of Schumann's female friends.
(Γέλια)
(Laughter)
Αλλά το έγραψε για τη γυναίκα του.
But he wrote that for his wife.
(Γέλια)
(Laughter)
Έτσι λοιπόν, εάν ακούσετε προσεκτικά, υποτίθεται πως υπάρχουν πέντε παραλλαγές σ' αυτό το θέμα Άμπεγκ. γράφτηκε γύρω στο 1834, οπότε, παρόλο που είναι παλιό, ελπίζω να σας αρέσει. (Μουσική)
So actually, if you listen carefully, there are supposed to be five variations on this Abegg theme. It's written around 1834, so even though it's old, I hope you'll like it.
(Music)
(Music ends)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τώρα έρχεται το μέρος που μισώ. Λοιπόν, επειδή ο κ. Άντερσον μου είπε ότι αυτή η ενότητα λέγεται «Συγχρονισμός και Ροή», αναρωτιόμουν, «Τι γνωρίζω εγώ που αυτές οι μεγαλοφυΐες δεν ξέρουν;» Γι' αυτό, θα μιλήσω για τη μουσική σύνθεση, παρόλο που δεν ξέρω από που να αρχίσω.
Now comes the part that I hate. Well, because Mr. Anderson told me that this session is called "Sync and Flow," I was wondering, "What do I know that these geniuses don't?" (Laughter) So, I'll talk about musical composition, even though I don't know where to start.
Πώς συνθέτω? Νομίζω πως η Γιαμάχα κάνει πολύ καλή δουλειά στο να μας διδάσκει πως να συνθέτουμε. Αυτό που κάνω αρχικά είναι να φτιάχνω πολλές μικρές μουσικές ιδέες -- μπορείς απλώς να αυτοσχεδιάσεις εδώ στο πιάνο -- και επιλέγω μία από αυτές για να γίνει το κύριο θέμα μου, η βασική μου μελωδία, όπως το Άμπεγκ που μόλις ακούσατε. Και μόλις επιλέξω το βασικό μου θέμα, πρέπει να αποφασίσω, από όλα τα στυλ μουσικής, τι είδους στυλ θέλω; Και φέτος συνέθεσα ένα Ρομαντικό στυλ. Έτσι, για έμπνευση άκουσα Λίστ και Τσαΐκόφσκι και όλους τους μεγάλους Ρομαντικούς συνθέτες.
How do I compose? I think Yamaha does a really good job of teaching us how to compose. What I do first is, I make a lot of little musical ideas you can just improvise here at the piano -- and I choose one of those to become my main theme, my main melody, like the Abegg that you just heard. And once I choose my main theme, I have to decide: Out of all the styles in music, what kind of style do I want? And this year, I composed a Romantic style. So for inspiration, I listened to Liszt and Tchaikovsky and all the great Romantic composers.
Στην συνέχεια, φτιάχνω την δομή όλου του κομματιού με τους δασκάλους μου. Με βοηθούν να σχεδιάσω όλο το κομμάτι, και μετά το δύσκολο μέρος είναι να το γεμίσεις με μουσικές ιδέες, γιατί τότε πρέπει να σκεφτείς. (Γέλια) Και έπειτα, όταν το κομμάτι πάρει μία κάπως πιο παγωμένη μορφή -- παγιωμένη, με συγχωρείτε -- παγιωμένη μορφή, υποτίθεται πως πρέπει να λουστράρεις το κομμάτι, να λουστράρεις τις λεπτομέρειες, και μετά, τη γενική εκτέλεση της σύνθεσης.
Next, I make the structure of the entire piece with my teachers. They help me plan out the whole piece. And then the hard part is filling it in with musical ideas, because then you have to think. (Laughter) And then, when the piece takes somewhat of a solified form -- solidified, excuse me -- solidified form, you're supposed to actually polish the piece, polish the details,
Και ένα άλλο πράγμα που μου αρέσει να κάνω είναι η ζωγραφική-- γιατί μου αρέσει να ζωγραφίζω, ξέρετε, Ιαπωνική τέχνη κινουμένων σχεδίων. Πιστεύω πως αυτή είναι μια τρέλα των εφήβων τώρα. Και μόλις το συνειδητοποίησα, υπάρχει μια συσχέτιση ανάμεσα στη δημιουργία μουσικής και στη δημιουργία τέχνης, γιατί για το κίνητρό σου ή την μικρή αρχική σου ιδέα για τη ζωγραφιά σου, είναι ο χαρακτήρας σου -- θέλεις να αποφασίσεις ποιον θέλεις να ζωγραφίσεις, ή εάν θες να ζωγραφίσεις έναν αυθεντικό χαρακτήρα. Και μετά θέλεις να αποφασίσεις, πως θα ζωγραφίσεις τον χαρακτήρα; Δηλαδή, θα χρησιμοποιήσω μία σελίδα; θα τον ζωγραφίσω στον υπολογιστή; θα χρησιμοποιήσω δύο σελίδες, όπως σε βιβλίο κόμικ για πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, ίσως; Και μετά πρέπει να κάνεις το αρχικό σκίτσο του χαρακτήρα, που είναι όπως η δομή ενός κομματιού και μετά προσθέτεις στυλό και μολύβι και όσες λεπτομέρειες χρειάζεσαι-- με αυτό τον τρόπο λουστράρεις τη ζωγραφιά,
and then polish the overall performance of the composition. And another thing that I enjoy doing is drawing. Drawing, because I like to draw, you know, Japanese anime art. I think that's a craze among teens right now. And once I realized it, there's a parallel between creating music and creating art, because for your motive, or your little initial idea for your drawing, it's your character -- you want to decide who you want to draw, or if you want to draw an original character. And then you want to decide: How are you going to draw the character? Like, am I going to use one page? Am I going to draw it on the computer? Am I going to use a two-page spread like a comic book? For a more grandiose effect, I guess. And then you have to do the initial sketch of the character, which is like your structure of a piece, and then you add pen and pencil, and whatever details that you need -- that's polishing the drawing.
Και ένα άλλο πράγμα που τα δύο αυτά έχουν κοινό είναι η νοητική κατάσταση, γιατί δεν-- Είμαι μία από αυτούς τους εφήβους που αποσπάται η προσοχή τους πραγματικά εύκολα, έτσι λοιπόν εάν προσπαθώ να κάνω τα μαθήματά μου, (γέλια) εάν προσπαθώ να κάνω τα μαθήματά μου και δεν έχω όρεξη θα προσπαθήσω να ζωγραφίσω, ή να ξοδέψω τον χρόνο μου. Και μετά αυτό που συμβαίνει είναι πως μερικές φορές δεν μπορώ καθόλου να ζωγραφίσω ή να συνθέσω, και είναι σαν να υπάρχουν πολλά στο μυαλό μου. Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς σε αυτό που πρέπει να κάνεις. Μερικές φορές, εάν καταφέρεις να χρησιμοποιήσεις τον χρόνο σου έξυπνα και να δουλέψεις πάνω σε αυτόν, θα πάρεις κάτι πίσω, αλλά δεν έρχεται φυσικά. Αυτό που συμβαίνει είναι, εάν κάτι μαγικό συμβεί, εάν κάτι φυσικό σου συμβεί, είσαι ικανός να παράγεις όλα αυτά τα όμορφα πράγματα κατευθείαν, και αυτό είναι που θεωρώ «ροή», γιατί τότε είναι που όλα βγάζουν νόημα και είσαι ικανός να κάνεις τα πάντα. Νιώθεις σαν να είσαι στα καλύτερά σου και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις.
And another thing that both of these have in common is your state of mind, because I know I'm one of those teenagers that are really easily distracted. So if I'm trying to do homework and I don't feel like it, I'll try to draw or, you know, waste my time. And then what happens is, sometimes I absolutely can't draw or I can't compose at all, and then it's like there's too much on your mind. You can't focus on what you're supposed to do. And sometimes, if you manage to use your time wisely and work on it, you'll get something out of it, but it doesn't come naturally. What happens is, if something magical happens, if something natural happens to you, you're able to produce all this beautiful stuff instantly, and then that's what I consider "flow," because that's when everything clicks and you're able to do anything. You feel like you're on top of your game and you can do anything you want.
Δεν θα παίξω τη δική μου σύνθεση σήμερα γιατί, παρόλο που την έχω τελειώσει, είναι πολύ μεγάλη. Αντί γι' αυτό, θα ήθελα να προσπαθήσω κάτι που ονομάζεται «αυτοσχεδιασμός». Έχω εδώ εφτά κάρτες με νότες, καθεμία με μία νότα της μουσικής αλφαβήτου, και θα ήθελα κάποιος να έρθει εδώ πάνω και να διαλέξει πέντε -- κάποιος να έρθει εδώ πάνω και να διαλέξει πέντε -- και μετά θα φτιάξω κάποιου είδους μελωδία και θα αυτοσχεδιάζω με αυτές. Και ναι, ένας εθελοντής!
I'm not going to play my own composition today because, although I did finish it, it's way too long. Instead, I'd like to try something called "improvisation." I have here seven note cards, one with each note of the musical alphabet. And I'd like someone to come up here and choose five -- anyone to come up here and choose five -- and then I can make it into some sort of melody, and I'll improvise it. Wow. A volunteer, yay!
(Χειροκρότημα)
(Laughter)
Χαίρομαι που σας γνωρίζω.
(Applause)
Γκόλντι Χοουν: Σ' ευχαριστώ. Επιλέγω πέντε;
Jennifer Lin: Nice to meet you.
Goldie Hawn: Thank you. Choose five?
Τζένιφερ Λιν: Ναι, πέντε κάρτες. Οποιεσδήποτε πέντε κάρτες.
JL: Yes, five cards. Any five cards.
Γκ.Χ.: Εντάξει. Μία. Δύο. Τρεις.
GH: OK, one. JL: OK.
ω!, η Ρε και η Φα -- πολύ γνώριμες.
GH: Two. JL: Yes. GH: Three.
(Γέλια)
GH: Oh, D and F -- too familiar.
Τζ.Λ.: Μία ακόμη.
(Laughter)
Γκ.Χ.: Εντάξει, τη Μι για την προσπάθεια.
JL: One more. GH: OK. "E" for "effort."
Τζ.Λ.: Θα μπορούσατε να τις διαβάσετε με τη σειρά που τις επιλέξατε;
JL: Would you mind reading them out in the order that you chose them?
Γκ.Χ.: Εντάξει. Ντο, Σολ, Σι, Λα, και Μι.
GH: OK -- C, G, B, A and E.
Τζ.Λ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
JL: Thank you very much!
Γκ.Χ.: Παρακαλώ. Και οι υπόλοιπες;
GH: You're welcome. And what about these?
Τζ.Λ.: Δεν θα τις χρησιμοποιήσω. Ευχαριστώ.
JL: I won't use them. Thank you!
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τώρα, επέλεξε Ντο, Σολ, Σι, Λα, Μι. Θα προσπαθήσω να τις βάλω σε κάποια σειρά. (Παίζει τις νότες)
Now, she chose C, G, B, A, E. I'm going to try to put that in some sort of order.
Εντάξει, ωραία. Οπότε, θα χρειαστώ ένα λεπτό για να σκεφτώ, και θα προσπαθήσω να βγάλω κάτι από αυτό. (Μουσική)
(Plays notes) OK, that's nice. So, I'm going to have a moment to think, and I'll try to make something out of it.
(Plays the five notes)
(Music)
(Music ends)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Το επόμενο τραγούδι, ή το άνκορ, που θα παίξω λέγεται «Το Μπούγκι των Αγριομελισσών», του Τζακ Φίνα.
The next song, or the encore that I'm going to play is called "Bumble Boogie," by Jack Fina.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
(Music)
(Χειροκρότημα)
(Music ends)