We put a lot of importance into caring for our skin, which makes sense, since it's the first thing other people see. Skin might also be one of the most misunderstood parts of our bodies, so today, I'd like to run through some of the most common myths we have about our skin.
Dámoslle moita importancia ao coidado da pel, o que ten sentido, xa que é o primeiro que ven as outras persoas. Pero a pel tamén pode ser unha das partes máis incomprendidas do corpo, así que hoxe gustaríame falar dalgúns dos mitos máis comúns que temos sobre a nosa pel.
(Music)
(Música)
[Body Stuff with Dr. Jen Gunter]
[Cousas do corpo, coa doutora Jen Gunter]
(Music) Myth number one – healthy skin is skin that looks flawless. When we think of healthy skin, we might think of a clear, even surface that's radiant and devoid of blemishes. But skin is a living organ, just like the heart or lungs and just like any other organ, it's complex, serves many functions, and not just about what's going on at the surface.
(Música) Mito número un: a pel sa é a que ten un aspecto impecable. Cando pensamos nunha pel sa, podemos pensar nunha pel clara, unha superficie radiante e carente de imperfeccións. Pero a pel é un órgano vivo, e como o corazón ou os pulmóns ou calquera outro órgano, é complexa e ten moitas funcións, non é só o que sucede na superficie.
The epidermis is the outer layer we can see. It's made up of different cell types, including keratinocytes, which are replaced every four weeks. As new cells grow at the base, old cells are pushed up and form a harder layer that's difficult for water or microbes to cross. Our keratinocytes also synthesize vitamin D from the sun, which is vital for our health. Other important cells in the epidermis include melanocytes, which produce melanin or our skin pigment, and Langerhans cells, which are like little security guards on patrol for pathogens.
A epiderme é a capa externa que podemos ver. Está feita por diferentes tipos de células, incluíndo os queratinocitos, que se substitúen cada catro semanas. Cando as novas células medran na base, as vellas son empurradas cara a arriba formando unha capa máis dura e difícil de traspasar para a auga ou os microbios. Os nosos queratinocitos tamén sintetizan a vitamina D do sol, vital para a nosa saúde. Outras células importantes na epiderme son os melanocitos, que producen melanina, o noso pigmento da pel, e as células de Langerhans, que son coma pequenos gardas de seguridade na busca de patóxenos.
The dermis, our skin's tough second layer, isn't as well known. It's a scaffold of collagen that's home to blood vessels, hair follicles and glands. It's also packed with special nerve cells called sensory receptors that allow us to feel pressure, vibration, even pain, some of which extend into the epidermis. The dermis also helps regulate temperature. If we're cold, our blood vessels contract to retain heat, and if we're hot, they expand to release it.
A derme, a segunda capa dura da nosa pel, non é tan coñecida. É un andamio de coláxeno que alberga vasos sanguíneos, folículos pilosos e glándulas. Tamén está chea de células nerviosas especiais chamadas receptores sensoriais, que nos permiten sentir a presión, as vibracións, e incluso a dor, e algunhas das cales se estenden ata a epiderme. A derme tamén axuda a regular a temperatura. Se temos frío, os vasos sanguíneos contráena para reter a calor, e se temos calor, dilátase para liberala.
We're told to exfoliate and tone and condition our skin, to use rollers and serums and lasers. Some of that does work, especially for folks with specific skin conditions, but for normal to healthy skin, we might be spending a lot of money on bunk products, because healthy skin is simply skin that does its jobs.
Dinnos que exfoliemos, tonifiquemos e acondicionemos a pel, que usemos rolos e soros e láseres. Algunhas desas cousas funcionan, especialmente nas persoas con enfermidades específicas da pel, pero para a pel normal e sa, quizais gastemos moitos cartos en produtos de consumo, porque a pel sa é simplemente pel que fai o seu traballo.
Myth number two – you only need sunscreen on sunny days. Ultraviolet rays from the sun are so strong, they damage our cells' DNA. There are two types that affect the skin. UVA rays penetrate the dermis, damaging the collagen scaffold and accelerating aging. UVB rays, meanwhile, cook the epidermis, causing sunburn. While our cells can repair that damage, it accumulates over time, and for some people, it can lead to skin cancer. Our skin has a defense system. When it's exposed to UV, our melanocytes release more melanin and we get a tan. This process is actually our skin's way of showing it's been damaged, and protecting itself from more. So by wearing sunscreen with an SPF of 30, even when it’s cloudy, you’re protecting yourself from sunburn, early aging and skin cancer. Just choose one that's broad spectrum. That means it's blocking UVA and UVB rays.
Mito número dous: só necesitas protección solar os días de sol. Os raios ultravioletas do sol son tan fortes, que danan o ADN das nosas células. Hai dous tipos que afectan a pel. Os raios UVA que penetran na derme, danando o andamio de coláxeno e acelerando o envellecemento. E os raios UVB que cociñan a epiderme, provocando queimaduras solares. Aínda que as nosas células poden restaurar ese dano, acumúlase co tempo, e nalgunhas persoas, pode provocar cancro de pel. A nosa pel ten un sistema de defensa. Cando se expón a UV, os melanocitos liberan máis melanina e bronceámonos. Este proceso é en realidade o xeito da nosa pel de mostrar que foi danada, e de protexerse de novos danos. Daquela, usando un protector solar cun FPS de 30, ata cando está nubrado, estás protexéndote das queimaduras solares o envellecemento precoz e o cancro de pel. Só tes que escoller un de amplo espectro. Isto significa que bloquea tanto os raios UVA coma os UVB.
Myth number three – people with darker skin don't need sunscreen. Most of us produce two types of melanin – eumelanin, associated with richer, brown tones, and pheomelanin, associated with lighter skin and freckles. Our skin color depends on the ratio between those two types of melanin and the density of pigment creating structures within our cells. It's true that having more melanin, specifically that first type, does offer some protection from the sun, depending on how dark our skin is, we do have some natural SPF, but it's not nearly enough. We all need sunscreen to ward off damage. Black and Hispanic patients are also more likely to have skin cancer detected at advanced stages. Why? Because of the many ways that racism permeates medicine. The majority of dermatologists are white, and we're trained to diagnose on white skin. Meanwhile, people of color have heard this myth of darker skin not being susceptible to skin cancer repeated. Black patients are also less likely to receive early screenings, leading to the delayed diagnosis.
Mito número tres: a xente de pel máis escura non precisa protección solar. A maioría producimos dous tipos de melanina: a eumelanina, asociada a tons marróns máis ricos, e a feomelanina, asociada á pel máis clara e ás pencas. A cor da nosa pel depende da relación entre estes dous tipos de melanina e da densidade de pigmentos que crean estruturas dentro das nosas células. É certo que ter máis melanina, concretamente dese primeiro tipo, ofrece algunha protección contra o sol, e dependendo do escura que é a nosa pel, temos un FPS natural, pero non abonda. Todos precisamos protección solar para evitar danos. Tamen é máis probable detectar cancro de pel en estadios avanzados en pacientes negros e hispanos. Por que? Por mor das moitas formas en que o racismo impregna a medicina. A maioría dos dermatólogos son brancos, e estamos adestrados para diagnosticar sobre a pel branca. Por outra parte, a xente de cor escoitou ese mito de que a pel máis escura non é susceptible ao cancro de pel. Tamén é menos probable que aos pacientes negros lles fagan exames precoces, o que atrasa o diagnóstico.
One particular dangerous form of skin cancer, acral melanoma, doesn't even come from ultraviolet exposure, and it shows up in parts of the body that we might not think about – nail beds and the bottoms of our feet. It's an area we need more messaging about, especially for people of color, who experience higher levels of distrust toward doctors after years of mistreatment by the American Medical System.
Unha forma particularmente perigosa de cancro de pel, o melanoma acral, nin sequera está provocado pola exposición ultravioleta, e aparece en partes do corpo nas que quizais non pensemos, coma nas unllas e no fondo dos pés. É unha área sobre a que precisamos máis mensaxes, especialmente para persoas de cor, que teñen niveis máis altos de desconfianza cara aos médicos despois de anos de mal trato do sistema sanitario estadounidense.
Myth number four – you can shrink your pores. Pores are the tiny openings in our skin. If you go further down, you'll find a hair follicle or gland. You can think of pores as ducts. They're what let sweat cool you and oil lubricate your skin. Pore size is largely determined by genetics, and they don't really shrink, but they can expand when our skin is irritated by makeup or harsh products. So save your money on pore minimizers and just wash your face with what dermatologists recommend as noncomedogenic – basically, made from stuff that won't clog pores.
Mito número catro: podes reducir os poros. Os poros son as pequenas aberturas da nosa pel. Se afondas, atoparás un folículo piloso ou unha glándula. Podes pensar nos poros como condutos. Son os que fan que a suor te arrefríe e o aceite lubrique a túa pel. O seu tamaño está moi determinado pola xenética, e realmente non se reducen, pero poden expandirse cando a pel está irritada pola maquillaxe ou produtos fortes. E aforra cartos en redutores de poros e simplemente lava a cara co que os dermatólogos recomendan como non comedoxénicos, que están feitos con cousas que non os obstruirán.
Myth number five – chocolate causes acne. Acne is the inflammation that occurs when our hair follicles get clogged with oil and dead skin, allowing bacteria to overgrow. There are a lot of factors involved, from hormones to genetics. The link between acne and chocolate has been studied extensively, but the results are pretty trash. Studies that say chocolate is an acne aggravator tend to be small, so aren't conclusive, and studies that absolve chocolate are sometimes funded by chocolate makers. Studying diet and its effect on acne is complex, but the research suggests that the healthiest diet for your body overall could also be the healthiest diet for your skin.
Mito número cinco: o chocolate provoca acne. A acne é a inflamación que ocorre cando os folículos pilosos están tapados con graxa e pel morta, o que lles permite ás bacterias proliferar. Hai moitos factores implicados, dende as hormonas ata a xenética. O vínculo entre a acne e o chocolate foi amplamente estudado, pero os resultados son bastante penosos. Os estudos que din que o chocolate é un agravante da acne adoitan ser pequenos, polo que non son concluíntes, e os estudos que absolven o chocolate ás veces están financiados por fabricantes de chocolate. Estudar a dieta e o seu efecto sobre a acne é complexo, pero a investigación suxire que a dieta máis saudable para o teu corpo en xeral tamén pode ser a máis saudable para a túa pel.
Our skin is an amazing organ, so let's remember to treat it right. Wear your sunscreen, keep an eye on any moles and see a dermatologist if there are any changes. And ignore those myths, OK?
A nosa pel é un órgano incrible así que recordemos tratala ben. Usa o protector solar, vixía calquera lunar que teñas e consulta a un dermatólogo se hai algún cambio. E ignora os mitos, de acordo?