Příběh začíná s těmi dvěma - mými dětmi. Byli jsme na výletě v lese v okolí Oaklandu, když si dcera všimla plastového kočičího záchodku v potoce. Podívala se na mně a řekla, "Tati? To tam nepatří."
This story starts with these two -- my kids. We were hiking in the Oakland woods when my daughter noticed a plastic tub of cat litter in a creek. She looked at me and said, "Daddy? That doesn't go there."
To mi připomnělo jeden letní tábor. Bylo ráno, návštěvní den, a těsně předtím, než branami začali proudit starostliví rodiče, nám vedoucí řekl: "Rychle! Každý posbírejte 5 odpadků." Když máte pár stovek dětí, každé posbírá 5 kusů, brzy je tábor mnohem čistější. Napadlo mne, že by šlo použít podobný model na celou planetu. To byla inspirace pro Litterati.
When she said that, it reminded me of summer camp. On the morning of visiting day, right before they'd let our anxious parents come barreling through the gates, our camp director would say, "Quick! Everyone pick up five pieces of litter." You get a couple hundred kids each picking up five pieces, and pretty soon, you've got a much cleaner camp. So I thought, why not apply that crowdsourced cleanup model to the entire planet? And that was the inspiration for Litterati.
Vizí je vytvořit svět bez odpadků. Ukáži vám, jak to začalo. Udělal jsem fotku cigarety pomocí Instagramu. Pak další fotku ... a další fotku ... a další ... A všiml jsem si dvou věcí: zaprvé, odpad se stal uměleckým a přístupným; zadruhé, za pár dní jsem měl na mobilu 50 fotek odpadků a každý z nich jsem sebral Uvědomil jsem si, že zaznamenávám pozitivní dopad, kterým mám na planetu. Sebral jsem 50 odpadků, které byste viděli, nebo na ně šlápli, nebo by je sežral nějaký pták.
The vision is to create a litter-free world. Let me show you how it started. I took a picture of a cigarette using Instagram. Then I took another photo ... and another photo ... and another photo. And I noticed two things: one, litter became artistic and approachable; and two, at the end of a few days, I had 50 photos on my phone and I had picked up each piece, and I realized that I was keeping a record of the positive impact I was having on the planet. That's 50 less things that you might see, or you might step on, or some bird might eat.
Začal jsem lidem říkat, co dělám, a oni se začali přidávat. Jednoho dne se objevila tato fotka z Číny. Tehdy jsem si uvědomil, že Litterati jsou více než jen pěkné fotky; stali jsme se společenstvím sbírajícím data. Každá fotka má příběh. Říká nám, kdo co posbíral, geotag nám řekne kde a časová známka kdy. Tak jsem vytvořil Google mapu a začal vkládat body, kde byly odpadky sebrány. Tímto postupem společenství rostlo a narůstala i data. Mé dvě děti chodí do školy přímo v tom ohnisku.
So I started telling people what I was doing, and they started participating. One day, this photo showed up from China. And that's when I realized that Litterati was more than just pretty pictures; we were becoming a community that was collecting data. Each photo tells a story. It tells us who picked up what, a geotag tells us where and a time stamp tells us when. So I built a Google map, and started plotting the points where pieces were being picked up. And through that process, the community grew and the data grew. My two kids go to school right in that bullseye.
Odpad: prolíná se s pozadím našich životů. Ale co kdybychom ho dostali do popředí? Co kdybychom pochopili, co je na našich ulicích, na chodnících a školních hřištích? Jak můžeme využít ta data?
Litter: it's blending into the background of our lives. But what if we brought it to the forefront? What if we understood exactly what was on our streets, our sidewalks and our school yards? How might we use that data to make a difference?
Ukáži vám to. Nejprve města. San Francisco chtělo vědět, kolik procent odpadu tvoří cigarety. Proč? Aby vytvořili daň. Tak poslali pár lidí do ulic s tužkami a klipovými deskami, kteří chodili okolo a sbírali informace, což vedlo k uvalení 20% daně na prodej cigaret. A pak byli žalováni velkými tabákovými společnostmi které tvrdily, že sběr dat tímto způsobem není přesný, ani prokazatelný. Město mi zavolalo a chtělo vědět, jestli naše technologie může pomoci. Nevím, jestli si uvědomili, že naše technologie je můj Instagramový účet --
Well, let me show you. The first is with cities. San Francisco wanted to understand what percentage of litter was cigarettes. Why? To create a tax. So they put a couple of people in the streets with pencils and clipboards, who walked around collecting information which led to a 20-cent tax on all cigarette sales. And then they got sued by big tobacco, who claimed that collecting information with pencils and clipboards is neither precise nor provable. The city called me and asked if our technology could help. I'm not sure they realized that our technology was my Instagram account --
(smích)
(Laughter)
Ale řekl jsem, "Ano, můžeme."
But I said, "Yes, we can."
(smích)
(Laughter)
"A můžeme vám říci, jestli je to Parliament nebo Pall Mall. Navíc, každá fotografie je geotagovaná a časově označená, poskytne vám důkaz." O 4 dny a 5 tisíc kusů později byla data použita u soudu nejen pro obhajobu, ale pro dvojnásobné zvýšení daně, vytvářející ročně se opakující příjem 4 milionů dolarů pro vyčištění San Francisca.
"And we can tell you if that's a Parliament or a Pall Mall. Plus, every photograph is geotagged and time-stamped, providing you with proof." Four days and 5,000 pieces later, our data was used in court to not only defend but double the tax, generating an annual recurring revenue of four million dollars for San Francisco to clean itself up.
V průběhu procesu jsem se naučil 2 věci: zaprvé, Instagram není ten správný nástroj --
Now, during that process I learned two things: one, Instagram is not the right tool --
(smích)
(Laughter)
takže jsme vytvořili aplikaci.
so we built an app.
Zadruhé, když se nad tím zamyslíte, každé město na světě má unikátní odpadkový otisk a ten poskytuje obojí: příčinu problému i cestu k řešení. Pokud můžete vytvořit zdroj příjmů jen z pochopení podílu cigaret, dobře, co třeba kelímky na kávu nebo plechovky nebo plastové lahve? Když můžete zmapovat San Francisco, co třeba Oakland nebo Amsterdam nebo něco blíže domovu? A co třeba firmy? Jak mohou využít tato data aby spojily své environmentální a ekonomické zájmy?
And two, if you think about it, every city in the world has a unique litter fingerprint, and that fingerprint provides both the source of the problem and the path to the solution. If you could generate a revenue stream just by understanding the percentage of cigarettes, well, what about coffee cups or soda cans or plastic bottles? If you could fingerprint San Francisco, well, how about Oakland or Amsterdam or somewhere much closer to home? And what about brands? How might they use this data to align their environmental and economic interests?
Jedna čtvrť v centru Oaklandu je plná nepořádku. Spolek Litterati se spojil a posbíral 1500 kusů. A co jsme se dozvěděli: většina odpadu pocházela z velmi známé značky tacos. Většina odpadu té značky byla z jejích sáčků s pálivou omáčkou a většina těchto sáčků nebyla vůbec otevřená. Problém a cesta k řešení -- možná dávat pálivou omáčku jen na vyžádání nebo instalovat dávkovače nebo přijít s udržitelným obalem. Jak tedy společnost transformuje hrozbu životnímu prostředí na ekonomický motor a stane se hrdinou průmyslu?
There's a block in downtown Oakland that's covered in blight. The Litterati community got together and picked up 1,500 pieces. And here's what we learned: most of that litter came from a very well-known taco brand. Most of that brand's litter were their own hot sauce packets, and most of those hot sauce packets hadn't even been opened. The problem and the path to the solution -- well, maybe that brand only gives out hot sauce upon request or installs bulk dispensers or comes up with more sustainable packaging. How does a brand take an environmental hazard, turn it into an economic engine and become an industry hero?
Pokud opravdu chcete přinést změnu, není nic lepšího, než začít u našich dětí. Skupina páťáků posbírala 1247 kusů odpadu jen na školním hřišti. Zjistili, že nejběžnějším typem odpadu jsou plastové obaly brček z vlastní kantýny. Tyto děti zašly za ředitelem a ptaly se, "Proč kupujeme plastová brčka?" A přestali. Naučili se, že jednotlivě mohou dosáhnout změny, ale dohromady, že mohou mít velký dopad.
If you really want to create change, there's no better place to start than with our kids. A group of fifth graders picked up 1,247 pieces of litter just on their school yard. And they learned that the most common type of litter were the plastic straw wrappers from their own cafeteria. So these kids went to their principal and asked, "Why are we still buying straws?" And they stopped. And they learned that individually they could each make a difference, but together they created an impact.
Nezáleží na tom, jestli jste student nebo vědec, jestli žijete v Honolulu nebo Hanoi, toto je společenství pro každého. Začalo to kvůli dvěma dětem v lesích Severní Karolíny a dnes se rozšířilo napříč celým světem. A jak jsme se tam dostali? Po jednotlivých krocích.
It doesn't matter if you're a student or a scientist, whether you live in Honolulu or Hanoi, this is a community for everyone. It started because of two little kids in the Northern California woods, and today it's spread across the world. And you know how we're getting there? One piece at a time.
Děkuji.
Thank you.
(potlesk)
(Applause)