Ξέρετε, αυτός ήταν ένας φανταστικός μήνας για την εξαπάτηση Και δεν μιλάω καν για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. (Γέλια) Έχουμε έναν υψηλού επιπέδου δημοσιογράφο που πιάστηκε στα πράσα για λογοκλοπή, έναν νέο διάσημο συγγραφέα του οποίου το βιβλίο περιλαμβάνει τόσα αυτοκατασκευασμένα αποσπάσματα που το απέσυραν από την κυκλοφορία, μια έκθεση των New York Times για τις πλαστές κριτικές βιβλίων. Ήταν φανταστικός μήνας.
Let me tell you, it has been a fantastic month for deception. And I'm not even talking about the American presidential race. (Laughter) We have a high-profile journalist caught for plagiarism, a young superstar writer whose book involves so many made up quotes that they've pulled it from the shelves; a New York Times exposé on fake book reviews. It's been fantastic.
Φυσικά, δεν γίνεται η κάθε εξαπάτηση είδηση. Μεγάλο μέρος της εξάπατησης συμβαίνει καθημερινά. Μάλιστα, πολλές έρευνες δείχνουν πως όλοι λέμε ψέματα μια ή δυο φορές τη μέρα, όπως υπαινίχθηκε ο Ντέιβ. Είναι περίπου 6:30 τώρα, συνεπώς οι περισσότεροι από εμάς πρέπει να έχουμε πει ψέμματα. Για να δούμε τι γίνεται στο Γουίνιπεγκ. Πόσοι από εσάς, τις τελευταίες 24 ώρες -- σκεφτείτε -- έχετε πει ένα μικρό ψεματάκι, ή ένα μεγάλο; Πόσοι έχουν πει ένα μικρό ψέμα εδώ πέρα;
Now, of course, not all deception hits the news. Much of the deception is everyday. In fact, a lot of research shows that we all lie once or twice a day, as Dave suggested. So it's about 6:30 now, suggests that most of us should have lied. Let's take a look at Winnipeg. How many of you, in the last 24 hours -- think back -- have told a little fib, or a big one? How many have told a little lie out there?
Ωραία, μια χαρά. Αυτοί είναι όλοι οι ψεύτες. Φροντίστε να τους προσέχετε. (Γέλια)
All right, good. These are all the liars. Make sure you pay attention to them. (Laughter)
Όχι, αυτό ήταν καλό, ήταν περίπου τα δύο τρίτα από εσάς. Το άλλο ένα τρίτο δεν είπε ψέματα, ή ίσως το ξέχασε, ή μου λέτε ψέματα ότι είπατε ψέματα, κάτι που είναι πολύ, πολύ πονηρό. (Γέλια) Αυτό ταιριάζει με ένα μεγάλο μέρος της έρευνας, που δείχνει ότι το ψέμα είναι διαπεραστικό. Η διάχυσή του, συνδυάζεται με την ιδέα της ανθρώπινης ύπαρξης, το γεγονός ότι μπορούμε να πούμε την αλήθεια ή να κατασκευάσουμε κάτι, έχει συναρπάσει τους ανθρώπους στο πέρας της ιστορίας. Εδώ έχουμε τον Διογένη με το φανάρι του. Ξέρει κανένας σας τι αναζητούσε; Έναν ειλικρινή άνθρωπο, και πέθανε χωρίς να βρει κάποιον πίσω στην Ελλάδα. Ο Κομφούκιος στην Ανατολή που ενδιαφερόταν πραγματικά με ειλικρίνεια, όχι μόνο για το δρόμο που ακολουθούσες ή έλεγες αυτά που έπρεπε, άλλα ότι πίστευες σε αυτό που έκανες. Πίστευες στις αρχές σου.
No, that looked good, it was about two thirds of you. The other third didn't lie, or perhaps forgot, or you're lying to me about your lying, which is very, very devious. (Laughter) This fits with a lot of the research, which suggests that lying is very pervasive. It's this pervasiveness, combined with the centrality to what it means to be a human, the fact that we can tell the truth or make something up, that has fascinated people throughout history. Here we have Diogenes with his lantern. Does anybody know what he was looking for? A single honest man, and he died without finding one back in Greece. And we have Confucius in the East who was really concerned with sincerity, not only that you walked the walk or talked the talk, but that you believed in what you were doing. You believed in your principles.
Η πρώτη μου επαγγελματική συνάντηση με την εξαπάτηση έγινε λίγο αργότερα από αυτών των δύο, μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα. Στα μέσα της δεκαετίας του '90 ήμουν τελωνειακός για τον Καναδά. Ναι. Υπερασπιζόμουν τα σύνορα του Καναδά. Μπορεί να νομίζετε ότι αυτό εκεί είναι όπλο. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι μια σφραγίδα. Χρησιμοποιούσα μια σφραγίδα για να υπερασπιστώ τα σύνορα του Καναδά. Πολύ καναδικό εκ μέρους μου. Έμαθα πολλά για την εξαπάτηση κάνοντας το καθήκον μου στο τελωνείο, όπως ότι τα περισσότερα από αυτά που νόμιζα πως ήξερα για την εξαπάτηση ήταν λάθος, και θα σας πω μερικά από αυτά απόψε.
Now my first professional encounter with deception is a little bit later than these guys, a couple thousand years. I was a customs officer for Canada back in the mid-'90s. Yeah. I was defending Canada's borders. You may think that's a weapon right there. In fact, that's a stamp. I used a stamp to defend Canada's borders. (Laughter) Very Canadian of me. I learned a lot about deception while doing my duty here in customs, one of which was that most of what I thought I knew about deception was wrong, and I'll tell you about some of that tonight.
Ακόμα και από το 1995, '96, ο τρόπος που επικοινωνούμε έχει μεταμορφωθεί ολοκληρωτικά. Στέλνουμε μέιλ, SMS, χρησιμοποιούμε το skype, το Facebook. Είναι τρέλα. Σχεδόν κάθε έκφανση της ανθρώπινης επικοινωνίας έχει αλλάξει, και φυσικά αυτό είχε αντίκτυπο στην εξαπάτηση. Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω λίγο για κάποια νέα είδη εξαπάτησης τα οποία παρακολουθούμε και καταγράφουμε. Είναι ο Μπάτλερ, η Μαριονέτα Κάλτσα και ο Κινεζικός Στρατός Νερού. Ακούγεται λίγο σαν παράξενο βιβλίο, αλλά πρόκειται ουσιαστικά για νέους τύπους ψέματος.
But even since just 1995, '96, the way we communicate has been completely transformed. We email, we text, we skype, we Facebook. It's insane. Almost every aspect of human communication's been changed, and of course that's had an impact on deception. Let me tell you a little bit about a couple of new deceptions we've been tracking and documenting. They're called the Butler, the Sock Puppet and the Chinese Water Army. It sounds a little bit like a weird book, but actually they're all new types of lies.
Ας αρχίσουμε με τους Μπάτλερ. Ορίστε ένα παράδειγμα: «Έρχομαι τώρα». Έχει γράψει ποτέ κανείς σας, «Έρχομαι τώρα»; Τότε έχετε πει επίσης ψέματα. (Γέλια) Ποτέ δεν είμαστε καθοδόν. Σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε να πηγαίνουμε. Ορίστε ένα άλλο: «Συγγνώμη που δεν σου απάντησα πριν. Είχε πέσει η μπαταρία μου». Δεν είχε πέσει η μπαταρία σας. Δεν ήσαστε σε νεκρή ζώνη. Απλά δεν θέλατε να απαντήσετε σε εκείνο το άτομο εκείνη τη στιγμή. Ορίστε το τελευταίο: Μιλάτε σε κάποιον, και λέτε, «Συγγνώμη, έχω δουλειά, πρέπει να πηγαίνω». Στην πραγματικότητα όμως, απλά βαριέστε. Θέλετε να μιλήσετε με κάποιον άλλο. Το καθένα από αυτά τα παραδείγματα έχει να κάνει με μια σχέση, και είμαστε ένας συνδεδεμένος κόσμος 24 ώρες, 7 μέρες την εβδομάδα. Μόλις πάρετε τον αριθμό του κινητού μου, μπορείτε κυριολεκτικά να επικοινωνήσετε μαζί μου σε 24ωρη βάση. Έτσι αυτά τα ψέματα χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να δημιουργήσουν μια ασπίδα, όπως έκανε παλιότερα ο μπάτλερ, έναντι των ατόμων με τα οποία έχουμε σχέσεις. Αλλά είναι πολύ ιδιαίτερα. Χρησιμοποιούν την ασάφεια που προκύπτει από τη χρήση της τεχνολογίας. Δεν ξέρετε που βρίσκομαι ή τι κάνω ή με ποιον είμαι. Και σκοπέυουν στην προστασία των σχέσεων. Δεν πρόκειται για ανθρώπους που φέρονται άσχημα. Αυτά είναι άτομα που λένε, κοίτα, δεν θέλω να σου μιλήσω τώρα, ή δεν ήθελα να σου μιλήσω τότε, αλλά ενδιαφέρομαι για σένα. Η σχέση μας είναι ακόμα σημαντική.
Let's start with the Butlers. Here's an example of one: "On my way." Anybody ever written, "On my way?" Then you've also lied. (Laughter) We're never on our way. We're thinking about going on our way. Here's another one: "Sorry I didn't respond to you earlier. My battery was dead." Your battery wasn't dead. You weren't in a dead zone. You just didn't want to respond to that person that time. Here's the last one: You're talking to somebody, and you say, "Sorry, got work, gotta go." But really, you're just bored. You want to talk to somebody else. Each of these is about a relationship, and this is a 24/7 connected world. Once you get my cell phone number, you can literally be in touch with me 24 hours a day. And so these lies are being used by people to create a buffer, like the butler used to do, between us and the connections to everybody else. But they're very special. They use ambiguity that comes from using technology. You don't know where I am or what I'm doing or who I'm with. And they're aimed at protecting the relationships. These aren't just people being jerks. These are people that are saying, look, I don't want to talk to you now, or I didn't want to talk to you then, but I still care about you. Our relationship is still important.
Από την άλλη πλευρά, η Μαριονέτα Κάλτσα είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Η μαριονέτα κάλτσα δεν έχει να κάνει με την ασάφεια, αυτή καθ'αυτή. Αφορά την ταυτότητα. Θα σας δώσω ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα, δηλαδή της προηγούμενης βδομάδας. Έχουμε τον R.J. Ellory, συγγραφέα best-seller στη Βρετανία. Ιδού ένα από τα πιο επιτυχημένα του βιβλία. Ορίστε και ένας διαδικτυακός κριτικός, στο Amazon. Το αγαπημένο μου, από τον Nicodemus Jones, είναι, "Ό,τι άλλο και αν κάνει, θα αγγίξει την ψυχή σας". Και φυσικά, μπορεί να το υποπτεύεστε ότι ο Nicodemus Jones είναι ο R.J. Ellory. Έγραψε πολύ, πολύ θετικά σχόλια για τον εαυτό του. Τι έκπληξη.
Now, the Sock Puppet, on the other hand, is a totally different animal. The sock puppet isn't about ambiguity, per se. It's about identity. Let me give you a very recent example, as in, like, last week. Here's R.J. Ellory, best-seller author in Britain. Here's one of his bestselling books. Here's a reviewer online, on Amazon. My favorite, by Nicodemus Jones, is, "Whatever else it might do, it will touch your soul." And of course, you might suspect that Nicodemus Jones is R.J. Ellory. He wrote very, very positive reviews about himself. Surprise, surprise.
Λοιπόν αυτό το θέμα με τη Μαριονέτα Κάλτσα δεν είναι τόσο καινούργιο. Και ο Walt Whitman το έκανε αυτό παλιότερα, πριν την εφεύρεση του διαδικτύου. Η Μαριονέτα Κάλτσα γίνεται ενδιαφέρουσα όταν φτάσουμε σε ευρύτερη κλίμακα, ο οποίος είναι ο τομέας του Κινεζικού Στρατού Νερού. Ο Κινεζικός Στρατός Νερού αναφέρεται σε χιλιάδες άτομα στην Κίνα που πληρώνονται μικρά χρηματικά ποσά για να παράγουν περιεχόμενο. Θα μπορούσε να είναι κριτικές. Θα μπορούσε να είναι προπαγάνδα. Αυτοί οι άνθρωποι προσλαμβάνονται από την κυβέρνηση, από τις επιχειρήσεις, από όλους. Στην Β. Αμερική αυτό το αποκαλούμε Astroturfing, και το Astroturfing είναι πολύ συχνό σήμερα. Υπάρχει αρκετή ανησυχία για αυτό. Το βλέπουμε αυτό ιδιαίτερα με κριτικές προϊόντων, βιβλίων, οτιδήποτε από ξενοδοχεία μέχρι κατά πόσο μια τοστιέρα είναι αξιόπιστη ή όχι.
Now this Sock Puppet stuff isn't actually that new. Walt Whitman also did this back in the day, before there was Internet technology. Sock Puppet becomes interesting when we get to scale, which is the domain of the Chinese Water Army. Chinese Water Army refers to thousands of people in China that are paid small amounts of money to produce content. It could be reviews. It could be propaganda. The government hires these people, companies hire them, all over the place. In North America, we call this Astroturfing, and Astroturfing is very common now. There's a lot of concerns about it. We see this especially with product reviews, book reviews, everything from hotels to whether that toaster is a good toaster or not.
Κοιτάζοντας λοιπόν αυτές τις τρεις κριτικές, ή αυτούς τους τρεις τρόπους εξαπάτησης, μπορεί να σκεφτείτε, το διαδίκτυο μας έχει κάνει πράγματι ένα ύπουλο είδος, ειδικά αν θυμηθείτε το Astroturfing, όπου μπορούμε να δούμε την εξαπάτηση σε ευρύτερη κλίμακα. Ωστόσο, τα συμπεράσματα μου διαφέρουν κατά πολύ από αυτό. Ας αφήσουμε τώρα στην άκρη τα ανώνυμα διαδικτυακά chatrooms για σεξ, στα οποία είμαι σίγουρος ότι κανένας σας δεν έχει μπει. Σας διαβεβαιώ ότι εκεί υπάρχει εξαπάτηση. Και ας αφήσουμε στην άκρη το Νιγηριανό πρίγκηπα που σας έστειλε μέιλ ότι βγάλατε 43 εκατ. από τη χώρα. (Γέλιο) Ας ξεχάσουμε και εκείνον τον τύπο. Ας εστιάσουμε στις συζητήσεις με τους φίλους μας, την οικογένειά μας, τους συναδέλφους μας και τους αγαπημένους μας. Αυτές είναι οι συζητήσεις που έχουν πραγματικά σημασία. Πως επηρεάζει η τεχνολογία την εξαπάτηση σε αυτή την περίπτωση;
Now, looking at these three reviews, or these three types of deception, you might think, wow, the Internet is really making us a deceptive species, especially when you think about the Astroturfing, where we can see deception brought up to scale. But actually, what I've been finding is very different from that. Now, let's put aside the online anonymous sex chatrooms, which I'm sure none of you have been in. I can assure you there's deception there. And let's put aside the Nigerian prince who's emailed you about getting the 43 million out of the country. (Laughter) Let's forget about that guy, too. Let's focus on the conversations between our friends and our family and our coworkers and our loved ones. Those are the conversations that really matter. What does technology do to deception with those folks?
Ορίστε μερικές μελέτες. Ένα είδος μελέτης που κάνουμε ονομάζεται μελέτη ημερολογίου, στην οποία ζητάμε από τα άτομα να καταγράψουν όλες τους τις συζητήσεις και όλα τους τα ψέματα για επτά μέρες, και ύστερα μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα ψέματα ειπώθηκαν ανά συνομιλία σε κάθε μέσο, και το εύρημά μας που εκπλήσσει περισσότερο τους ανθρώπους είναι ότι το μέιλ είναι το πιο ειλικρινές από τα τρία μέσα. Και όντως οι άνθρωποι αιφνιδιάζονται επειδή σκεφτόμαστε, δεν υπάρχουν μη λεκτικές ενδείξεις, οπότε γιατί να μην πεις περισσότερα ψέματα; Το τηλέφωνο, αντιθέτως, τα περισσότερα ψέματα. Ξανά και ξανά βλέπουμε ότι το τηλέφωνο είναι η συσκευή με την οποία τα άτομα ψεύδονται περισσότερο, ίσως λόγω της ασάφειας των ψεμάτων του Μπάτλερ που σας έλεγα πριν. Αυτό τείνει να διαφέρει πολύ από αυτό που περιμένει ο κόσμος.
Here's a couple of studies. One of the studies we do are called diary studies, in which we ask people to record all of their conversations and all of their lies for seven days, and what we can do then is calculate how many lies took place per conversation within a medium, and the finding that we get that surprises people the most is that email is the most honest of those three media. And it really throws people for a loop because we think, well, there's no nonverbal cues, so why don't you lie more? The phone, in contrast, the most lies. Again and again and again we see the phone is the device that people lie on the most, and perhaps because of the Butler Lie ambiguities I was telling you about. This tends to be very different from what people expect.
Τι γίνεται με τα βιογραφικά; Κάναμε μια μελέτη στην οποία βάλαμε κάποιους να κάνουν αίτηση για μια θέση, και μπορούσαν να την κάνουν είτε με ένα παραδοσιακό βιογραφικό σε χαρτί, είτε στο LinkedIn, το οποίο είναι μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, αλλά για επαγγελματίες -- περιλαμβάνει τις ίδιες πληροφορίες με ένα βιογραφικό. Και αυτό που ανακαλύψαμε, εκπλήσσοντας πολλούς, ήταν ότι τα βιογραφικά στο LinkedIn ήταν πιο ειλικρινή αναφορικά με αυτά που ενδιαφέρουν τους εργοδότες, όπως οι ευθύνες ή οι ικανότητές σας στην προηγούμενή σας εργασία.
What about résumés? We did a study in which we had people apply for a job, and they could apply for a job either with a traditional paper résumé, or on LinkedIn, which is a social networking site like Facebook, but for professionals -- involves the same information as a résumé. And what we found, to many people's surprise, was that those LinkedIn résumés were more honest on the things that mattered to employers, like your responsibilities or your skills at your previous job.
Και το ιδιο το Facebook; Ξέρετε, πάντα νομίζουμε ότι, ε, αυτές είναι ιδανικές μορφές, οι άνθρωποι απλά δείχνουν τα καλύτερα πράγματα που συνέβησαν στη ζωή τους. Το έχω σκεφτεί αυτό πολλές φορές. Αποκλείεται οι φίλοι μου να είναι τόσο άνετοι και να έχουν τόσο καλή ζωή. Λοιπόν, μια μελέτη το εξέτασε αυτό παρατηρώντας τις προσωπικότητες των ανθρώπων. Έβαλαν τέσσερις καλούς φίλους ενός ατόμου να κρίνουν την προσωπικότητά τους. Έπειτα έβαλαν ξένους, πολλούς ξένους, να κρίνουν την προσωπικότητα του ατόμου μόνο από το Facebook, και αυτό που είδαν ήταν ότι οι κρίσεις της προσωπικότητας ήταν σχεδόν πανομοιότυπες και συγγένευαν σημαντικά, που σημαίνει ότι τα προφίλ στο Facebook πραγματικά ανακλούν την αληθινή μας προσωπικότητα.
How about Facebook itself? You know, we always think that hey, there are these idealized versions, people are just showing the best things that happened in their lives. I've thought that many times. My friends, no way they can be that cool and have good of a life. Well, one study tested this by examining people's personalities. They had four good friends of a person judge their personality. Then they had strangers, many strangers, judge the person's personality just from Facebook, and what they found was those judgments of the personality were pretty much identical, highly correlated, meaning that Facebook profiles really do reflect our actual personality.
Ωραία, λοιπόν, τι γίνεται με τις διαδικτυακές γνωριμίες; Εννοώ, αυτό είναι αρκετά παραπλανητικό πεδίο. Είμαι βέβαιος ότι όλοι έχετε "φίλους" που έχουν συνάψει διαδικτυακές γνωριμίες. (Γέλιο) Και θα σας έλεγαν για εκείνο τον τύπο που δεν είχε μαλλιά όταν ήρθε, ή τη γυναίκα που δεν έμοιαζε καθόλου με τη φωτογραφία της. Λοιπόν, αυτό το θεωρησαμε πολύ ενδιαφέρον, και έτσι καλέσαμε χρήστες αυτών των υπηρεσιών στο εργαστήριο, και ύστερα τους μετρήσαμε. Πήραμε το ύψος τους πάνω στον τοίχο, τους ανεβάσαμε στη ζυγαριά, πήραμε το βάρος τους -- οι κυρίες το λάτρεψαν αυτό -- και μετά πήραμε την άδεια οδήγησής τους για να δούμε την ηλικία τους. Και αυτό που εντοπίσαμε ήταν πολύ, πολύ ενδιαφέρον. Ιδού ένα παράδειγμα των ανδρών και του ύψους. Στην οριζόντια γραμμή είναι το ύψος που δήλωναν στο προφίλ τους. Στον άξονα y, στον κάθετο άξονα, βρίσκεται το κανονικό τους ύψος. Η διαγώνια γραμμή είναι η γραμμή της αλήθειας. Αν η τελεία βρίσκεται πάνω της, τότε έλεγαν την αλήθεια. Τώρα, όπως βλέπετε, οι περισσότερες από τις τελίτσες είναι κάτω από τη γραμμή. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άντρες έλεγαν ψέματα για το ύψος τους. Ουσιαστικά, έλεγαν ψέματα για το ύψος τους κατά εννιά δέκατα της ίντσας, αυτό που στο εργαστήριο αποκαλούμε "ισχυρή στρογγυλοποίηση". (Γέλιο) Είσαι στο 5'8" και ένα δέκατο, και ξαφνικα! 5'9". Αλλά πάνω απ' όλα, κοιτάξτε όλες αυτές τις τελείες. Αυτές συγκεντρώνονται αρκετά κοντά στην αλήθεια. Αυτό που ανακαλύψαμε ήταν πως 80% των συμμετεχόντων είπαν όντως ψέματα σε μια από αυτές τις διαστάσεις, αλλά πάντα απέκρυβαν μικρό μέρος της αλήθειας. Μια από τις αιτίες είναι πολύ απλή. Αν βγεις ραντεβού, ραντεβού για καφέ, και είσαι εντελώς διαφορετικός από ό,τι είπες, έχεις χάσει. Σωστά; Οπότε οι άνθρωποι ψεύδονταν συχνά, αλλά μόνο διακριτικά, όχι υπερβολικά. Ήταν περιορισμένοι.
All right, well, what about online dating? I mean, that's a pretty deceptive space. I'm sure you all have "friends" that have used online dating. (Laughter) And they would tell you about that guy that had no hair when he came, or the woman that didn't look at all like her photo. Well, we were really interested in it, and so what we did is we brought people, online daters, into the lab, and then we measured them. We got their height up against the wall, we put them on a scale, got their weight -- ladies loved that -- and then we actually got their driver's license to get their age. And what we found was very, very interesting. Here's an example of the men and the height. Along the bottom is how tall they said they were in their profile. Along the y-axis, the vertical axis, is how tall they actually were. That diagonal line is the truth line. If their dot's on it, they were telling exactly the truth. Now, as you see, most of the little dots are below the line. What it means is all the guys were lying about their height. In fact, they lied about their height about nine tenths of an inch, what we say in the lab as "strong rounding up." (Laughter) You get to 5'8" and one tenth, and boom! 5'9". But what's really important here is, look at all those dots. They are clustering pretty close to the truth. What we found was 80 percent of our participants did indeed lie on one of those dimensions, but they always lied by a little bit. One of the reasons is pretty simple. If you go to a date, a coffee date, and you're completely different than what you said, game over. Right? So people lied frequently, but they lied subtly, not too much. They were constrained.
Λοιπόν, τι εξηγεί όλες αυτές τις μελέτες; Πως εξηγείται το γεγονός ότι παρά τα προαισθήματά μας, και των δικών μου, σημαντικό τμήμα της διαδικτυακής επικοινωνίας, που διενεργείται με τεχνολογικά μέσα, αποδεικνύεται πιο ειλικρινής απ' ότι η κατά πρόσωπο; Αυτό είναι πραγματικά περίεργο. Πως το εξηγούμε αυτό;
Well, what explains all these studies? What explains the fact that despite our intuitions, mine included, a lot of online communication, technologically-mediated communication, is more honest than face to face? That really is strange. How do we explain this?
Λοιπόν, μπορούμε αρχικά να εξετάσουμε τη βιβλιογραφία για τον εντοπισμό της εξαπάτησης. Πρόκειται για αρκετά παλαιά γραμματεία, πλησιάζει τα 50 χρόνια ύπαρξης. Έχει αξιολογηθεί πολλές φορές. Έχουν γίνει χιλιάδες δοκιμές, εκατοντάδες μελέτες, και υπάρχουν ορισμένα αληθινά συναρπαστικά ευρήματα.
Well, to do that, one thing is we can look at the deception-detection literature. It's a very old literature by now, it's coming up on 50 years. It's been reviewed many times. There's been thousands of trials, hundreds of studies, and there's some really compelling findings.
Πρώτον, είμαστε πραγματικά κακοί στο να εντοπίζουμε την εξαπάτηση, πολύ κακοί. 54% επιτυχία κατά μέσο όρο όταν πρέπει να κρίνετε κατά πόσο κάποιος που μόλις μίλησε λέει ψέματα ή όχι. Αυτό είναι αληθινά κακό. Γιατί είναι τόσο κακό; Λοιπόν έχει να κάνει με τη μύτη του Πινόκιο. Αν σας ρωτούσα, σε τι βασίζεστε όταν κοιτάτε κάποιον και θέλετε να καταλάβετε αν ψεύδονται; Σε ποια ένδειξη εστιάζετε την προσοχή σας; Οι περισσότεροι από εσάς θα έλεγαν ότι μια από τις ενδείξεις που προσέχετε είναι τα μάτια. Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Και δεν είστε οι μόνοι. Σε ολόκληρο τον κόσμο, σε κάθε σχεδόν πολιτισμό, μια από τις κυριότερες ενδείξεις είναι τα μάτια. Ωστόσο η έρευνα τα τελευταία 50 έτη δείχνει πως δεν υπάρχουν ουσιαστικά αξιόπιστες ενδείξεις για την εξαπάτηση, γεγονός το οποίο με αιφνιδίασε, και είναι ένα από τα σκληρά μαθήματα που έμαθα όταν εργαζόμουν στο τελωνείο. Τα μάτια δεν μας λένε αν κάποιος λέει ψέματα ή όχι. Σε σοβαρές καταστάσεις, ναι -- ίσως διαστέλλονται οι κόρες των ματιών τους, ανεβαίνει ο τόνος της φωνής τους, αλλάζουν λίγο οι κινήσεις τους, αλλά όχι πάντα, όχι για όλους, δεν είναι αξιόπιστο. Παράξενο. Το άλλο θέμα είναι ότι απλά επειδή δεν με βλέπεις δεν σημαίνει ότι θα πω ψέματα. Είναι κοινή λογική, αλλά ένα σημαντικότατο αποτέλεσμα είναι ότι λέμε ψέματα για κάποιον λόγο. Λέμε ψέματα για να προστατευτούμε ή για να επωφεληθούμε εμείς ή κάποιος άλλος. Υπάρχουν κάποιοι παθολογικοί ψεύτες, αλλά αυτοί αποτελούν ένα μικροσκοπικό μέρος του πληθυσμού. Λέμε ψέματα για κάποιον λόγο. Απλά επειδή δεν μας βλέπουν δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε θα πούμε ψέματα.
The first is, we're really bad at detecting deception, really bad. Fifty-four percent accuracy on average when you have to tell if somebody that just said a statement is lying or not. That's really bad. Why is it so bad? Well it has to do with Pinocchio's nose. If I were to ask you guys, what do you rely on when you're looking at somebody and you want to find out if they're lying? What cue do you pay attention to? Most of you would say that one of the cues you look at is the eyes. The eyes are the window to the soul. And you're not alone. Around the world, almost every culture, one of the top cues is eyes. But the research over the last 50 years says there's actually no reliable cue to deception, which blew me away, and it's one of the hard lessons that I learned when I was customs officer. The eyes do not tell us whether somebody's lying or not. Some situations, yes -- high stakes, maybe their pupils dilate, their pitch goes up, their body movements change a little bit, but not all the time, not for everybody, it's not reliable. Strange. The other thing is that just because you can't see me doesn't mean I'm going to lie. It's common sense, but one important finding is that we lie for a reason. We lie to protect ourselves or for our own gain or for somebody else's gain. So there are some pathological liars, but they make up a tiny portion of the population. We lie for a reason. Just because people can't see us doesn't mean we're going to necessarily lie.
Αλλά θεωρώ ότι εδώ συμβαίνει κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον και θεμελιώδες. Το επόμενο μεγάλο πράγμα για μένα, την επόμενη μεγάλη ιδέα, μπορούμε να τη βρούμε πηγαίνοντας πίσω στην ιστορία και στις ρίζες της γλώσσας. Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι συμφωνούν ότι αρχίσαμε να μιλάμε περίπου πριν 50,000 έως 100,000 χρόνια. Δηλαδή πολύ καιρό πριν. Πλήθος ανθρώπων έχει ζήσει από τότε. Μιλούσαμε, υποθέτω, για φωτιές και σπηλιές και τίγρεις με μυτερά δόντια. Δεν ξέρω τι συζητούσαν, αλλά μιλούσαν πολύ, και όπως είπα, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εξελίσσουν την ομιλία, στην πράξη περίπου 100 δισ. άτομα. Αυτό που είναι βασικό όμως είναι ότι η γραφή προέκυψε πριν σχεδόν 5,000 χρόνια. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι όλοι οι άνθρωποι πριν την εφεύρεση της γραφής, κάθε λέξη που είπαν ποτέ, κάθε έκφραση χάθηκε. Κανένα ίχνος. Εξαφανίστηκε. Πέρασε. Οπότε έχουμε εξελιχθεί να μιλάμε έτσι ώστε να μην υπάρχει καταγραφή. Μάλιστα, ακόμα και η επόμενη μεγάλη αλλαγή στη γραφή έγινε μόλις 500 χρόνια πριν, με την τυπογραφία, που βρίσκεται στο πολύ πρόσφατο παρελθόν μας, και τα ποσοστά αλφαβητισμού παρέμειναν απίστευτα χαμηλά μέχρι και το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε ακόμα και οι άνθρωποι των τελευταίων δύο χιλιετιών, περισσότερες από τις λέξεις που άρθρωσαν --ουφ! -- χάθηκαν.
But I think there's actually something much more interesting and fundamental going on here. The next big thing for me, the next big idea, we can find by going way back in history to the origins of language. Most linguists agree that we started speaking somewhere between 50,000 and 100,000 years ago. That's a long time ago. A lot of humans have lived since then. We've been talking, I guess, about fires and caves and saber-toothed tigers. I don't know what they talked about, but they were doing a lot of talking, and like I said, there's a lot of humans evolving speaking, about 100 billion people in fact. What's important though is that writing only emerged about 5,000 years ago. So what that means is that all the people before there was any writing, every word that they ever said, every utterance disappeared. No trace. Evanescent. Gone. So we've been evolving to talk in a way in which there is no record. In fact, even the next big change to writing was only 500 years ago now, with the printing press, which is very recent in our past, and literacy rates remained incredibly low right up until World War II, so even the people of the last two millennia, most of the words they ever said -- poof! -- disappeared.
Ας περάσουμε τώρα στο σήμερα, στην εποχή της δικτύωσης. Πόσοι από εσάς έχετε καταγράψει κάτι σήμερα; Έγραψε κανείς σας σήμερα οτιδήποτε; Έστω μια λέξη; Φαίνεται πως σχεδόν όλοι έχουν καταγράψει κάτι. Σε αυτό το δωμάτιο, αυτή τη στιγμή, έχουμε πιθανώς καταγράψει περισσότερα απ' ότι σχεδόν ολόκληρη η ανθρώπινη προϊστορία. Αυτό είναι τρελό. Μπαίνουμε σε αυτή την εκπληκτική περίοδο της συνεχούς ανθρώπινης εξέλιξης όπου έχουμε μάθει να μιλάμε έτσι ώστε τα λόγια μας να χάνονται, αλλά βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον στο οποίο καταγράφουμε τα πάντα. Μάλιστα, πιστεύω πως στο πολύ κοντινό μέλλον, δεν θα καταγράφονται μόνο όσα γράφουμε, άλλα όλα όσα κάνουμε. Τι σημαίνει αυτό; Από αυτό το σημείο ποιά είναι η επόμενη μεγάλη ιδέα; Λοιπόν, ως κοινωνικός επιστήμονας, αυτό αποτελεί το πιο απίθανο πράγμα που έχω ποτέ ονειρευτεί. Τώρα, μπορώ να δω όλα εκείνα τα λόγια που, για χιλιετίες, εξαφανίζονταν. Μπορώ να δω τα ψέματα που πριν λέγονταν και έπειτα χάνονταν. Θυμάστε αυτές τις κριτικές από το Astroturfing που συζητούσαμε πριν; Λοιπόν, όταν αυτοί γράφουν μια ψεύτικη κριτική, πρέπει να τη δημοσιεύσουν κάπου, και έτσι εμείς μπορούμε να την εξετάσουμε.
Let's turn to now, the networked age. How many of you have recorded something today? Anybody do any writing today? Did anybody write a word? It looks like almost every single person here recorded something. In this room, right now, we've probably recorded more than almost all of human pre-ancient history. That is crazy. We're entering this amazing period of flux in human evolution where we've evolved to speak in a way in which our words disappear, but we're in an environment where we're recording everything. In fact, I think in the very near future, it's not just what we write that will be recorded, everything we do will be recorded. What does that mean? What's the next big idea from that? Well, as a social scientist, this is the most amazing thing I have ever even dreamed of. Now, I can look at all those words that used to, for millennia, disappear. I can look at lies that before were said and then gone. You remember those Astroturfing reviews that we were talking about before? Well, when they write a fake review, they have to post it somewhere, and it's left behind for us.
Οπότε αυτό που κάναμε, και θα σας δώσω ένα παράδειγμα ως προς τη γλώσσα, ήταν να πληρώσουμε άτομα για να γράψουν μερικές ψεύτικες κριτικές. Μία από αυτές τις κριτικές είναι ψεύτικη. Ο συγγραφέας δεν πήγε ποτέ στο ξενοδοχείο James. Η άλλη κριτική είναι αληθινή. Ο συγγραφέας της έμεινε όντως εκεί. Τώρα, η αποστολή σας είναι να αποφασίσετε ποια κριτική είναι κάλπικη. Σας δίνω λίγο χρόνο να τις διαβάσετε. Αλλά θέλω όλοι να σηκώσουν το χέρι τους κάποια στιγμή. Θυμηθείτε, μελετώ την εξαπάτηση. Μπορώ να το καταλάβω αν δεν σηκώσετε το χέρι σας. Ωραία, πόσοι από εσάς θεωρείτε ότι η A είναι η πλαστή; Ωραία. Πολύ καλά. Περίπου οι μισοί. Και πόσοι πιστεύετε ότι είναι η Β; Ωραία. Λίγο περισσότεροι ψηφίζουν τη B. Τέλεια. Ορίστε η απάντηση. Η B είναι η ψεύτικη. Συγχαρητήρια στο δεύτερο γκρουπ. Επικρατήσατε του πρώτου γκρουπ. (Γέλιο) Είστε λίγο ασυνήθιστοι. Κάθε φορά που κάνουμε αυτή την επίδειξη, οι θεατές χωρίζονται περίπου στη μέση, πράγμα που ταιριάζει με την έρευνα, 54%. Ίσως οι άνθρωποι εδώ στο Winnipeg είναι πιο καχύποπτοι και καλύτεροι στο να εντοπίζουν την εξαπάτηση. Λατρεύω αυτούς τους κρύους, δριμείς χειμώνες.
So one thing that we did, and I'll give you an example of looking at the language, is we paid people to write some fake reviews. One of these reviews is fake. The person never was at the James Hotel. The other review is real. The person stayed there. Now, your task now is to decide which review is fake? I'll give you a moment to read through them. But I want everybody to raise their hand at some point. Remember, I study deception. I can tell if you don't raise your hand. All right, how many of you believe that A is the fake? All right. Very good. About half. And how many of you think that B is? All right. Slightly more for B. Excellent. Here's the answer. B is a fake. Well done second group. You dominated the first group. (Laughter) You're actually a little bit unusual. Every time we demonstrate this, it's usually about a 50-50 split, which fits with the research, 54 percent. Maybe people here in Winnipeg are more suspicious and better at figuring it out. Those cold, hard winters, I love it.
Ωραία, γιατί λοιπόν με ενδιαφέρει αυτό; Διότι αυτό που μπορούμε να κάνουμε τώρα με τους συναδέλφους μου της επιστήμης υπολογιστών είναι να δημιουργήσουμε ηλεκτρονικούς αλγορίθμους που μπορούν να αναλύσουν τα γλωσσικά ίχνη της εξαπάτησης. Επιτρέψτε μου να τονίσω μερικά σημεία στην πλαστή κριτική. Το πρώτο είναι ότι οι ψεύτες τείνουν να σκέφτονται την αφήγηση. Κατασκευάζουν μια ιστορία: Ποιος; Τι συνέβη; Και αυτό ακριβώς έχουμε εδώ. Ο ψεύτικος κριτικός μας ανέφερε με ποιον ήταν και τι έκαναν. Χρησιμοποίησε επίσης το πρώτο ενικό πρόσωπο, Εγώ ( I ), πολύ περισσότερο από αυτόν που πράγματι έμεινε εκεί. Εισήγαγε τον εαυτό του στην κριτική του ξενοδοχείου, προσπαθώντας υπό μια έννοια να σας πείσει ότι ήταν εκεί. Αντιθέτως, τα άτομα που έγραψαν την κριτική και πήγαν όντως εκεί, τα σώματά τους όντως μπήκαν στο φυσικό χώρο του ξενοδοχείου, μίλησαν πολύ περισσότερο για το χώρο. Είπαν πόσο μεγάλο ήταν το μπάνιο, ή ανέφεραν, ξέρετε, πόσο μακρυά είναι τα μαγαζιά από το ξενοδοχείο.
All right, so why do I care about this? Well, what I can do now with my colleagues in computer science is we can create computer algorithms that can analyze the linguistic traces of deception. Let me highlight a couple of things here in the fake review. The first is that liars tend to think about narrative. They make up a story: Who? And what happened? And that's what happened here. Our fake reviewers talked about who they were with and what they were doing. They also used the first person singular, I, way more than the people that actually stayed there. They were inserting themselves into the hotel review, kind of trying to convince you they were there. In contrast, the people that wrote the reviews that were actually there, their bodies actually entered the physical space, they talked a lot more about spatial information. They said how big the bathroom was, or they said, you know, here's how far shopping is from the hotel.
Λοιπόν, εσείς τα πήγατε αρκετά καλά. Οι περισσότεροι επιλέγουν τυχαία σε αυτή την εργασία. Ο ηλεκτρονικός μας αλγόριθμος είναι πολύ ακριβής, πολύ πιο ακριβής από ότι μπορούν να είναι οι άνθρωποι, και δεν θα είναι σωστός συνέχεια. Αυτή δεν είναι μηχανή ανίχνευσης ψεύδους για να εξακριβώσετε αν η κοπέλα σάς λέει ψέματα μέσω SMS. Πιστεύουμε ότι κάθε ψέμα, κάθε είδος ψέματος -- φτιαχτές κριτικές ξενοδοχείων, παπουτσιών, το να σας απατάει η κοπέλα σας μέσω SMS -- αυτά είναι όλα διαφορετικά ψέματα. Θα έχουν διαφορετικά γλωσσικά μοτίβα. Αλλά επειδή τα πάντα σήμερα καταγράφονται, μπορούμε να παρατηρήσουμε όλα αυτά τα είδη ψέματος.
Now, you guys did pretty well. Most people perform at chance at this task. Our computer algorithm is very accurate, much more accurate than humans can be, and it's not going to be accurate all the time. This isn't a deception-detection machine to tell if your girlfriend's lying to you on text messaging. We believe that every lie now, every type of lie -- fake hotel reviews, fake shoe reviews, your girlfriend cheating on you with text messaging -- those are all different lies. They're going to have different patterns of language. But because everything's recorded now, we can look at all of those kinds of lies.
Τώρα, όπως είπα, ως κοινωνικός επιστήμονας, αυτό είναι υπέροχο. Είναι μεταμορφωτικό. Θα μπορέσουμε να μάθουμε τόσα πολλά περισσότερα για την ανθρώπινη σκέψη και έκφραση, για οτιδήποτε από την αγάπη ως τις στάσεις ζωής, επειδή τα πάντα καταγράφονται τώρα, όμως τι σημαίνει αυτό για το μέσο πολίτη; Τι σημαίνει αυτό για τις ζωές μας; Λοιπόν, ας ξεχάσουμε για λίγο την εξαπάτηση. Μια από τις μεγάλες ιδέες, πιστεύω, είναι ότι αφήνουμε πίσω μας τεράστια ίχνη. Ο φάκελος των απεσταλμένων μου μέιλ είναι γιγαντιαίος, και δεν τον κοιτάζω ποτέ. Γράφω συνέχεια, αλλά δεν βλέπω ποτέ το αρχείο μου, το ίχνος μου. Και πιστεύω ότι θα δούμε πολύ ακόμα από αυτό, όπου μπορούμε να αναλογιστούμε ποιοι είμαστε κοιτάζοντας αυτά που γράψαμε, αυτά που είπαμε, αυτά που κάναμε.
Now, as I said, as a social scientist, this is wonderful. It's transformational. We're going to be able to learn so much more about human thought and expression, about everything from love to attitudes, because everything is being recorded now, but what does it mean for the average citizen? What does it mean for us in our lives? Well, let's forget deception for a bit. One of the big ideas, I believe, is that we're leaving these huge traces behind. My outbox for email is massive, and I never look at it. I write all the time, but I never look at my record, at my trace. And I think we're going to see a lot more of that, where we can reflect on who we are by looking at what we wrote, what we said, what we did.
Τώρα, αν ξαναγυρισουμε στην εξαπάτηση, μπορούμε να κρατήσουμε ορισμένα πράγματα. Πρώτον, το ψέμα στο διαδίκτυο μπορεί να καταστεί πολύ επικίνδυνο, σωστά; Όχι μόνο αφήνετε ένα αποτύπωμα του εαυτού σας στη συσκευή σας, αλλά αφήνετε ένα ίχνος στο άτομο στο οποίο λέγατε ψέματα, και τα αφήνετε επίσης εκεί για να τα αναλύσω με μερικούς ηλεκτρονικούς αλγορίθμους. Οπότε φυσικά, συνεχίστε έτσι, μια χαρά. Αλλά όταν πρόκειται για το ψέμα και το πως θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας, μπορούμε νομίζω να επιστρέψουμε στο Διογένη και στο Κομφούκιο. Αυτοί ενδιαφέρονταν λιγότερο για το αν πρέπει να λέμε ψέματα ή όχι, και περισσότερο για το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, και θεωρώ πως αυτό είναι πραγματικά σημαντικό. Τώρα, όταν πρόκειται να πείτε ή να κάνετε κάτι, μπορούμε να σκεφτούμε, θέλω αυτό να είναι μέρος της κληρονομιάς μου, μέρος του προσωπικού μου ίχνους; Διότι στην ψηφιακή εποχή που βιώνουμε σήμερα, στην εποχή της δικτύωσης, όλοι αφήνουμε ένα αποτύπωμα. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας, και καλή επιτυχία με το αποτύπωμά σας. (Χειροκρότημα)
Now, if we bring it back to deception, there's a couple of take-away things here. First, lying online can be very dangerous, right? Not only are you leaving a record for yourself on your machine, but you're leaving a record on the person that you were lying to, and you're also leaving them around for me to analyze with some computer algorithms. So by all means, go ahead and do that, that's good. But when it comes to lying and what we want to do with our lives, I think we can go back to Diogenes and Confucius. And they were less concerned about whether to lie or not to lie, and more concerned about being true to the self, and I think this is really important. Now, when you are about to say or do something, we can think, do I want this to be part of my legacy, part of my personal record? Because in the digital age we live in now, in the networked age, we are all leaving a record. Thank you so much for your time, and good luck with your record. (Applause)