To give me an idea of how many of you here may find what I'm about to tell you of practical value, let me ask you please to raise your hands: Who here is either over 65 years old or hopes to live past age 65 or has parents or grandparents who did live or have lived past 65, raise your hands please. (Laughter)
Om me een idee te geven hoeveel van jullie wat gaan hebben aan wat ik kom vertellen, zou ik jullie willen vragen je hand op te steken: wie is hier hetzij ouder dan 65 of hoopt ouder te worden dan 65 of heeft ouders of grootouders die ouder werden dan 65? Steek je hand op, alsjeblief. (Gelach) Jullie zijn de mensen
Okay. You are the people to whom my talk will be of practical value. (Laughter) The rest of you won't find my talk personally relevant, but I think that you will still find the subject fascinating.
die hier iets aan gaan hebben. (Gelach) De rest gaat aan mijn talk geen persoonlijk voordeel hebben, maar ik denk dat je het onderwerp nog steeds fascinerend zal vinden. Ik ga het hebben over ouder worden in traditionele samenlevingen.
I'm going to talk about growing older in traditional societies. This subject constitutes just one chapter of my latest book, which compares traditional, small, tribal societies with our large, modern societies, with respect to many topics such as bringing up children, growing older, health, dealing with danger, settling disputes, religion and speaking more than one language.
Dit onderwerp beslaat slechts één hoofdstuk in mijn laatste boek dat traditionele, kleine, tribale samenlevingen vergelijkt met onze grote, moderne samenlevingen, met betrekking tot allerlei onderwerpen zoals het opvoeden van kinderen, ouder worden, gezondheid, omgaan met gevaar, geschillen beslechten, religie en meer dan één taal spreken. Tribale samenlevingen,
Those tribal societies, which constituted all human societies for most of human history, are far more diverse than are our modern, recent, big societies. All big societies that have governments, and where most people are strangers to each other, are inevitably similar to each other and different from tribal societies. Tribes constitute thousands of natural experiments in how to run a human society. They constitute experiments from which we ourselves may be able to learn. Tribal societies shouldn't be scorned as primitive and miserable, but also they shouldn't be romanticized as happy and peaceful. When we learn of tribal practices, some of them will horrify us, but there are other tribal practices which, when we hear about them, we may admire and envy and wonder whether we could adopt those practices ourselves.
-- en voor het grootste deel van de geschiedenis waren er geen andere -- zijn veel diverser dan onze moderne, recente, grote samenlevingen. Alle grote samenlevingen hebben regeringen. De meeste mensen zijn er vreemden voor elkaar. Onvermijdelijk lijken ze op elkaar en zijn anders dan tribale samenlevingen. Stammen vertegenwoordigen duizenden natuurlijke experimenten over hoe een menselijke samenleving kan zijn. Het zijn experimenten waar wijzelf iets uit kunnen leren. Tribale samenlevingen moeten niet worden geminacht als primitief en miserabel, maar ook niet geromantiseerd als gelukkig en vreedzaam. Als we tribale praktijken leren kennen, kunnen sommige ons gruwelijk lijken, maar er zijn er andere die we, als we erover horen, kunnen bewonderen, benijden en ons afvragen of we ze niet zouden kunnen overnemen. In de VS raken de meeste oude mensen uiteindelijk
Most old people in the U.S. end up living separately from their children and from most of their friends of their earlier years, and often they live in separate retirements homes for the elderly, whereas in traditional societies, older people instead live out their lives among their children, their other relatives, and their lifelong friends. Nevertheless, the treatment of the elderly varies enormously among traditional societies, from much worse to much better than in our modern societies.
gescheiden van hun kinderen en van de meesten van hun vrienden van hun jongere jaren. Ze leven vaak in aparte bejaardenhuizen, terwijl in traditionele samenlevingen oudere mensen vaak bij hun kinderen en andere familieleden wonen, alsook bij hun levenslange vrienden. Niettemin varieert de behandeling van ouderen enorm tussen traditionele samenlevingen, van veel slechter tot veel beter dan in onze moderne samenlevingen. In het slechtste geval ontdoen veel traditionele samenlevingen
At the worst extreme, many traditional societies get rid of their elderly in one of four increasingly direct ways: by neglecting their elderly and not feeding or cleaning them until they die, or by abandoning them when the group moves, or by encouraging older people to commit suicide, or by killing older people. In which tribal societies do children abandon or kill their parents? It happens mainly under two conditions. One is in nomadic, hunter-gather societies that often shift camp and that are physically incapable of transporting old people who can't walk when the able-bodied younger people already have to carry their young children and all their physical possessions. The other condition is in societies living in marginal or fluctuating environments, such as the Arctic or deserts, where there are periodic food shortages, and occasionally there just isn't enough food to keep everyone alive. Whatever food is available has to be reserved for able-bodied adults and for children. To us Americans, it sounds horrible to think of abandoning or killing your own sick wife or husband or elderly mother or father, but what could those traditional societies do differently? They face a cruel situation of no choice. Their old people had to do it to their own parents, and the old people know what now is going to happen to them.
zich van hun bejaarden op een van vier steeds meer directe manieren: door verwaarlozen van hun bejaarden, hen voedsel of verzorging weigeren totdat ze sterven, of door ze achter te laten als de groep wegtrekt of ouderen aan te zetten tot zelfmoord of door ouderen te doden. In welke tribale samenlevingen verlaten of doden kinderen hun ouders? Vooral onder twee condities. De eerste is bij nomadische, jager-verzamelaar gemeenschappen die vaak van kampplaats veranderen en fysiek niet in staat zijn oude mensen die niet kunnen lopen, te transporteren als de gezonde jongere mensen hun jonge kinderen en al hun bezittingen moeten meeslepen. De tweede is in samenlevingen die leven in marginale of wisselende omgevingen, zoals de poolstreken of woestijnen, waar er periodieke voedseltekorten zijn, en er af en toe gewoon niet genoeg voedsel is om iedereen in leven te houden. Het voorradige voedsel moet worden gereserveerd voor gezonde volwassenen en kinderen. Voor ons Amerikanen is het een verschrikkelijk idee je eigen zieke vrouw of man of bejaarde moeder of vader, achter te laten of te doden. Maar welke andere keus hadden die traditionele samenlevingen? Ze hadden gewoon geen andere keuze in deze wrede situatie. Hun oudere mensen hadden het al moeten doen met hun eigen ouders, en de oude mensen weten wat hen te wachten staat. Aan de andere kant van het spectrum
At the opposite extreme in treatment of the elderly, the happy extreme, are the New Guinea farming societies where I've been doing my fieldwork for the past 50 years, and most other sedentary traditional societies around the world. In those societies, older people are cared for. They are fed. They remain valuable. And they continue to live in the same hut or else in a nearby hut near their children, relatives and lifelong friends.
in de behandeling van ouderen, de gelukkige kant, vind je de landbouwsamenlevingen van Nieuw-Guinea waar ik de afgelopen vijftig jaar veldwerk heb gedaan, en de meeste andere sedentaire traditionele samenlevingen in de wereld. In deze samenlevingen worden oudere mensen verzorgd. Ze worden gevoed. Ze blijven waardevol. Ze blijven wonen in dezelfde hut of anders in een nabijgelegen hut in de buurt van hun kinderen, familieleden en vrienden voor het leven. Er zijn twee soorten redenen voor deze variatie
There are two main sets of reasons for this variation among societies in their treatment of old people. The variation depends especially on the usefulness of old people and on the society's values.
bij samenlevingen in hun behandeling van oude mensen. De variatie is met name afhankelijk van het nut van oude mensen en van de waarden van de maatschappij. Wat het nut betreft:
First, as regards usefulness, older people continue to perform useful services. One use of older people in traditional societies is that they often are still effective at producing food. Another traditional usefulness of older people is that they are capable of babysitting their grandchildren, thereby freeing up their own adult children, the parents of those grandchildren, to go hunting and gathering food for the grandchildren. Still another traditional value of older people is in making tools, weapons, baskets, pots and textiles. In fact, they're usually the people who are best at it. Older people usually are the leaders of traditional societies, and the people most knowledgeable about politics, medicine, religion, songs and dances.
oudere mensen blijven nuttige diensten bewijzen. Een nut van oudere mensen in traditionele samenlevingen is dat ze vaak nog steeds helpen bij het produceren van voedsel. Een ander traditioneel nut van oudere mensen is dat ze op hun kleinkinderen kunnen passen. Daardoor kunnen ze hun eigen volwassen kinderen, de ouders van deze kleinkinderen, vrijmaken om te gaan jagen en voedsel te verzamelen voor die kleinkinderen. Nog een andere traditionele waarde van oudere mensen ligt in het maken van werktuigen, wapens, manden, potten en textiel. In feite zijn zij daar meestal beter in. Oudere mensen zijn vaak de leiders van traditionele samenlevingen, hebben de meeste kennis over politiek, geneeskunde, religie, liederen en dansen. Tot slot hebben oudere mensen in traditionele samenlevingen
Finally, older people in traditional societies have a huge significance that would never occur to us in our modern, literate societies, where our sources of information are books and the Internet. In contrast, in traditional societies without writing, older people are the repositories of information. It's their knowledge that spells the difference between survival and death for their whole society in a time of crisis caused by rare events for which only the oldest people alive have had experience. Those, then, are the ways in which older people are useful in traditional societies. Their usefulness varies and contributes to variation in the society's treatment of the elderly.
een enorme betekenis waar wij nooit zouden opkomen in onze moderne, geletterde samenlevingen, waar onze bronnen van informatie boeken en het internet zijn. In tegenstelling daarmee zijn in traditionele ongeletterde samenlevingen oudere mensen de databanken van informatie. Hun kennis kan het verschil uitmaken tussen overleven en dood voor hun hele samenleving in tijden van crisis veroorzaakt door zeldzame gebeurtenissen waarmee alleen de oudste mensen ervaring hebben. Zo zijn oudere mensen van nut in traditionele samenlevingen. Hun nut varieert en daardoor is de maatschappelijke behandeling van ouderen ook zo gevarieerd. Andere redenen voor variatie
The other set of reasons for variation in the treatment of the elderly is the society's cultural values. For example, there's particular emphasis on respect for the elderly in East Asia, associated with Confucius' doctrine of filial piety, which means obedience, respect and support for elderly parents. Cultural values that emphasize respect for older people contrast with the low status of the elderly in the U.S. Older Americans are at a big disadvantage in job applications. They're at a big disadvantage in hospitals. Our hospitals have an explicit policy called age-based allocation of healthcare resources. That sinister expression means that if hospital resources are limited, for example if only one donor heart becomes available for transplant, or if a surgeon has time to operate on only a certain number of patients, American hospitals have an explicit policy of giving preference to younger patients over older patients on the grounds that younger patients are considered more valuable to society because they have more years of life ahead of them, even though the younger patients have fewer years of valuable life experience behind them. There are several reasons for this low status of the elderly in the U.S. One is our Protestant work ethic which places high value on work, so older people who are no longer working aren't respected. Another reason is our American emphasis on the virtues of self-reliance and independence, so we instinctively look down on older people who are no longer self-reliant and independent. Still a third reason is our American cult of youth, which shows up even in our advertisements. Ads for Coca-Cola and beer always depict smiling young people, even though old as well as young people buy and drink Coca-Cola and beer. Just think, what's the last time you saw a Coke or beer ad depicting smiling people 85 years old? Never. Instead, the only American ads featuring white-haired old people are ads for retirement homes and pension planning.
bij de behandeling van de ouderen zijn de culturele waarden van de samenleving. In Oost-Azië bijvoorbeeld ligt er bijzondere nadruk op eerbied voor ouderen. Dat is gekoppeld aan de leer van Confucius van respect voor de ouders, wat neerkomt op gehoorzaamheid, respect en steun voor bejaarde ouders. Culturele waarden die respect voor oudere mensen benadrukken, contrasteren met de lage status van de ouderen in de VS. Oudere Amerikanen zijn sterk benadeeld op de arbeidsmarkt. Ze ondervinden grote nadelen in ziekenhuizen. Onze ziekenhuizen hebben een expliciet beleid van 'op leeftijd gebaseerde toekenning van financiële middelen in de gezondheidszorg'. Die sinistere formulering betekent dat als de ziekenhuismiddelen beperkt zijn, als er bijvoorbeeld slechts één donorhart beschikbaar is voor transplantatie, of als een chirurg slechts tijd heeft om een bepaald aantal patiënten te behandelen, Amerikaanse ziekenhuizen een expliciet beleid hebben om voorrang te geven aan jongere patiënten over oudere patiënten op grond van het feit dat jongere patiënten worden beschouwd als waardevoller voor de samenleving omdat ze meer levensjaren voor de boeg hebben. Hoewel die jongere patiënten minder jaren waardevolle levenservaring achter zich hebben. Er zijn verschillende redenen voor deze lage status van ouderen in de VS. In ons protestantse arbeidsethos dat een hoge waarde hecht aan werken, worden oudere mensen die niet langer werken, niet gerespecteerd. Een andere reden is onze Amerikaanse nadruk op de deugden van zelfredzaamheid en onafhankelijkheid. Daardoor kijken we instinctief neer op oudere mensen die niet langer zelfstandig en onafhankelijk zijn. Nog een derde reden is onze Amerikaanse jeugdcultus zoals te zien in onze advertenties. Advertenties voor Coca-Cola en bier tonen altijd jonge glimlachende mensen, al drinken en kopen zowel oude als jonge mensen Coca-Cola en bier. Wanneer heb je ooit een Coke- of bieradvertentie gezien met lachende mensen van 85? Nooit. De enige Amerikaanse advertenties met zilverharige oudere mensen zijn voor bejaardentehuizen en pensioensparen. Wat is er veranderd in de status
Well, what has changed in the status of the elderly today compared to their status in traditional societies? There have been a few changes for the better and more changes for the worse. Big changes for the better include the fact that today we enjoy much longer lives, much better health in our old age, and much better recreational opportunities. Another change for the better is that we now have specialized retirement facilities and programs to take care of old people. Changes for the worse begin with the cruel reality that we now have more old people and fewer young people than at any time in the past. That means that all those old people are more of a burden on the few young people, and that each old person has less individual value. Another big change for the worse in the status of the elderly is the breaking of social ties with age, because older people, their children, and their friends, all move and scatter independently of each other many times during their lives. We Americans move on the average every five years. Hence our older people are likely to end up living distant from their children and the friends of their youth. Yet another change for the worse in the status of the elderly is formal retirement from the workforce, carrying with it a loss of work friendships and a loss of the self-esteem associated with work. Perhaps the biggest change for the worse is that our elderly are objectively less useful than in traditional societies. Widespread literacy means that they are no longer useful as repositories of knowledge. When we want some information, we look it up in a book or we Google it instead of finding some old person to ask. The slow pace of technological change in traditional societies means that what someone learns there as a child is still useful when that person is old, but the rapid pace of technological change today means that what we learn as children is no longer useful 60 years later. And conversely, we older people are not fluent in the technologies essential for surviving in modern society. For example, as a 15-year-old, I was considered outstandingly good at multiplying numbers because I had memorized the multiplication tables and I know how to use logarithms and I'm quick at manipulating a slide rule. Today, though, those skills are utterly useless because any idiot can now multiply eight-digit numbers accurately and instantly with a pocket calculator. Conversely, I at age 75 am incompetent at skills essential for everyday life. My family's first TV set in 1948 had only three knobs that I quickly mastered: an on-off switch, a volume knob, and a channel selector knob. Today, just to watch a program on the TV set in my own house, I have to operate a 41-button TV remote that utterly defeats me. I have to telephone my 25-year-old sons and ask them to talk me through it while I try to push those wretched 41 buttons.
van de ouderen van vandaag in vergelijking met hun status in traditionele samenlevingen? Er zijn een paar veranderingen in de goede richting, maar meer veranderingen in de slechte. Verbeteringen houden in dat we vandaag veel langer leven, veel gezonder blijven in onze oude dag en veel betere recreatieve mogelijkheden hebben. Nog een verbetering zijn gespecialiseerde pensioenfaciliteiten en programma’s om te zorgen voor oude mensen. Een verslechtering is de wrede werkelijkheid dat er nu meer oude mensen en minder jonge mensen zijn dan ooit in het verleden. Dat betekent dat al die oude mensen een grotere belasting vormen voor de weinige jonge mensen, en dat elke oudere minder individuele waarde heeft. Nog een verslechtering in de status van ouderen is het verbreken van sociale banden met de leeftijd, omdat oudere mensen, hun kinderen, en hun vrienden meer en meer verhuizen en weg van elkaar geraken, en wel meerdere malen tijdens hun leven. Wij Amerikanen verhuizen gemiddeld om de vijf jaar. Daarom zullen onze oudere mensen in veel gevallen uiteindelijk ver van hun kinderen en jeugdvrienden wonen. Een andere verslechtering in de status van de ouderen is de oppensioenstelling met als gevolg verlies van de vriendschappen op het werk en een verlies van het gevoel van eigenwaarde door het werk. Het ergste is misschien nog dat onze ouderen in feite minder nuttig zijn dan in traditionele samenlevingen. Wijdverbreide geletterdheid betekent dat ze niet langer nuttig zijn als databanken van kennis. Wanneer wij informatie willen, zoeken we ze op in een boek of googlen we in plaats van het aan een ouder iemand te vragen. Het trage tempo van technologische veranderingen in traditionele samenlevingen betekent dat wat iemand er als kind leert nog steeds nuttig is als hij oud is, maar het snelle tempo van technologische veranderingen vandaag betekent dat wat we als kinderen leren 60 jaar later niet langer nuttig is. En omgekeerd zijn ouderen niet onderlegd in de technologieën die essentieel zijn voor het overleven in de moderne samenleving. Als 15-jarige was ik uitzonderlijk goed in het vermenigvuldigen van getallen omdat ik de tafels van vermenigvuldiging van buiten had geleerd, het gebruik van logaritmen onder de knie had en goed was in het gebruik van de rekenliniaal. Vandaag zijn deze vaardigheden volkomen nutteloos omdat elke idioot nu getallen met acht cijfers ogenblikkelijk en precies kan vermenigvuldigen met een zakrekenmachine. Daarentegen ben ik op 75-jarige leeftijd incompetent in vaardigheden die van essentieel belang zijn voor het dagelijks leven. De eerste tv van mijn familie in 1948 had slechts drie knoppen die ik snel onder de knie had: een aan-uitknop, een volumeknop, en een kanaalkiezerknop. Als ik vandaag thuis wat tv wil kijken, moet ik overweg kunnen met een afstandsbediening met 41 knoppen, wat me van geen kanten lukt. Ik moet mijn zonen van 25 jaar opbellen en me telefonisch laten begeleiden om overweg te kunnen met die ellendige 41 knoppen. Wat kunnen we doen om het leven van ouderen in de VS te verbeteren
What can we do to improve the lives of the elderly in the U.S., and to make better use of their value? That's a huge problem. In my remaining four minutes today, I can offer just a few suggestions. One value of older people is that they are increasingly useful as grandparents for offering high-quality childcare to their grandchildren, if they choose to do it, as more young women enter the workforce and as fewer young parents of either gender stay home as full-time caretakers of their children. Compared to the usual alternatives of paid babysitters and day care centers, grandparents offer superior, motivated, experienced child care. They've already gained experience from raising their own children. They usually love their grandchildren, and are eager to spend time with them. Unlike other caregivers, grandparents don't quit their job because they found another job with higher pay looking after another baby. A second value of older people is paradoxically related to their loss of value as a result of changing world conditions and technology. At the same time, older people have gained in value today precisely because of their unique experience of living conditions that have now become rare because of rapid change, but that could come back. For example, only Americans now in their 70s or older today can remember the experience of living through a great depression, the experience of living through a world war, and agonizing whether or not dropping atomic bombs would be more horrible than the likely consequences of not dropping atomic bombs. Most of our current voters and politicians have no personal experience of any of those things, but millions of older Americans do. Unfortunately, all of those terrible situations could come back. Even if they don't come back, we have to be able to plan for them on the basis of the experience of what they were like. Older people have that experience. Younger people don't.
en beter gebruik maken van hun talenten? Dat is een enorm probleem. In mijn resterende vier minuten kan ik slechts een paar suggesties aanreiken. Een talent van oudere mensen is dat ze als grootouders kwalitatief hoogwaardige kinderoppas kunnen aanbieden aan hun kleinkinderen, als ze het willen doen. Zeker nu meer jonge vrouwen uit gaan werken en minder jonge ouders van beide geslachten thuis blijven als fulltime verzorgers van hun kinderen. In vergelijking met de gebruikelijke alternatieven van betaalde babysitters en crèches, zijn grootouders superieure, gemotiveerde, ervaren kinderoppassers. Ze hebben al ervaring opgedaan in het grootbrengen van hun eigen kinderen, ze houden meestal van hun kleinkinderen, en brengen graag tijd met hen door. In tegenstelling tot andere verzorgers, laten grootouders hun baan niet staan omdat ze een andere baan met hoger loon hebben gevonden om op een andere baby te passen. Een tweede talent van oudere mensen heeft paradoxaal genoeg te maken met hun verlies van waarde als gevolg van veranderende wereldomstandigheden en technologie. Daardoor stijgen oudere mensen vandaag in waarde juist omwille van hun unieke ervaring van levensomstandigheden die nu zeldzaam zijn geworden vanwege de snelle veranderingen, maar die terug kunnen komen. Zo kunnen alleen Amerikanen van 70 of ouder zich vandaag herinneren hoe het leven was tijdens een grote depressie of hoe het was om je tijdens een wereldoorlog zich handenwringend af te vragen wat verschrikkelijker zou zijn: wel of geen atoombommen gooien. De meeste van onze huidige kiezers en politici hebben geen persoonlijke ervaring met een van die dingen, maar miljoenen oudere Amerikanen hebben die wel. Helaas kunnen al die verschrikkelijke situaties zich opnieuw voordoen. Zelfs als ze niet terugkomen, moeten we ze kunnen incalculeren op basis van de ervaring van hoe het was. Oudere mensen hebben die ervaring. Jongere mensen niet. Het laatste talent van oudere mensen
The remaining value of older people that I'll mention involves recognizing that while there are many things that older people can no longer do, there are other things that they can do better than younger people. A challenge for society is to make use of those things that older people are better at doing. Some abilities, of course, decrease with age. Those include abilities at tasks requiring physical strength and stamina, ambition, and the power of novel reasoning in a circumscribed situation, such as figuring out the structure of DNA, best left to scientists under the age of 30. Conversely, valuable attributes that increase with age include experience, understanding of people and human relationships, ability to help other people without your own ego getting in the way, and interdisciplinary thinking about large databases, such as economics and comparative history, best left to scholars over the age of 60. Hence older people are much better than younger people at supervising, administering, advising, strategizing, teaching, synthesizing, and devising long-term plans. I've seen this value of older people with so many of my friends in their 60s, 70s, 80s and 90s, who are still active as investment managers, farmers, lawyers and doctors. In short, many traditional societies make better use of their elderly and give their elderly more satisfying lives than we do in modern, big societies.
gaat over het besef dat hoewel er veel dingen zijn die oudere mensen niet meer kunnen, er andere dingen zijn die ze beter kunnen dan jongere mensen. Het is een uitdaging voor de samenleving gebruik te maken van de dingen die oudere mensen beter kunnen. Sommige vaardigheden nemen natuurlijk af met de leeftijd. Taken die fysieke kracht en uithoudingsvermogen vereisen evenals ambitie, en de kracht van nieuwe manieren van denken in een welomschreven situatie. De structuur van DNA uitzoeken wordt best overgelaten aan wetenschappers onder de 30. Daarentegen zijn er waardevolle kenmerken die groter worden met de leeftijd: ervaring, inzicht in mensen en menselijke relaties, vermogen om andere mensen te helpen zonder dat je eigen ego in de weg zit en interdisciplinair denken over grote hoeveelheden gegevens, zoals economie en vergelijkende geschiedenis, die worden best overgelaten aan geleerden boven de 60. Daarom zijn oudere mensen veel beter dan jongere mensen in superviseren, beheren, adviseren, strategie-ontwikkeling, onderwijs, synthese, en het bedenken van lange-termijnplannen. Ik ben dat zo vaak tegengekomen bij zo veel van mijn vrienden van boven de 60, 70, 80 of 90, die nog steeds actief zijn als fondsbeheerders, boeren, advocaten en artsen. Kortom, veel traditionele samenlevingen maken beter gebruik van hun bejaarden en geven hun bejaarden een meer bevredigend leven dan wij in onze moderne, grote samenlevingen. Paradoxaal genoeg
Paradoxically nowadays, when we have more elderly people than ever before, living healthier lives and with better medical care than ever before, old age is in some respects more miserable than ever before. The lives of the elderly are widely recognized as constituting a disaster area of modern American society. We can surely do better by learning from the lives of the elderly in traditional societies. But what's true of the lives of the elderly in traditional societies is true of many other features of traditional societies as well. Of course, I'm not advocating that we all give up agriculture and metal tools and return to a hunter-gatherer lifestyle. There are many obvious respects in which our lives today are far happier than those in small, traditional societies. To mention just a few examples, our lives are longer, materially much richer, and less plagued by violence than are the lives of people in traditional societies. But there are also things to be admired about people in traditional societies, and perhaps to be learned from them. Their lives are usually socially much richer than our lives, although materially poorer. Their children are more self-confident, more independent, and more socially skilled than are our children. They think more realistically about dangers than we do. They almost never die of diabetes, heart disease, stroke, and the other noncommunicable diseases that will be the causes of death of almost all of us in this room today. Features of the modern lifestyle predispose us to those diseases, and features of the traditional lifestyle protect us against them.
nu er meer ouderen zijn dan ooit tevoren, die gezonder leven en met betere medische zorg, wordt ouderdom in sommige opzichten ellendiger dan ooit tevoren. Het leven van ouderen wordt gezien als een rampgebied in de moderne Amerikaanse samenleving. We kunnen het zeker beter doen door te leren uit het leven van ouderen in traditionele samenlevingen. Maar wat geldt voor het leven van ouderen in traditionele samenlevingen geldt ook voor vele andere eigenschappen van traditionele samenlevingen. Natuurlijk ben ik geen voorstander van het opgeven van landbouw en metalen werktuigen om terug te keren naar een jagers-verzamelaarsbestaan. In veel voor de hand liggende opzichten is ons leven vandaag veel gelukkiger dan in die kleine, traditionele samenlevingen. Om slechts een paar voorbeelden te noemen: we leven langer, zijn materieel veel rijker en minder geteisterd door geweld dan mensen in traditionele samenlevingen. Maar we kunnen ook bewondering opbrengen voor mensen in traditionele samenlevingen. En misschien kunnen we er wat van leren. Hun levens zijn meestal sociaal veel rijker dan het onze, hoewel ze materieel armer zijn. Hun kinderen zijn zelfbewuster, onafhankelijker en meer sociaal onderlegd dan de onze. Ze hebben een realistischer kijk op gevaren dan wij. Ze sterven bijna nooit aan diabetes, hart-en-vaatziekten, hersenbloeding, en andere niet overdraagbare ziekten die doodsoorzaken zullen zijn van bijna iedereen hier aanwezig. Door onze moderne levensstijl zijn we voorbeschikt voor deze ziekten, terwijl de traditionele levensstijl ons ertegen beschermt. Dat zijn slechts enkele voorbeelden van wat we kunnen leren
Those are just some examples of what we can learn from traditional societies. I hope that you will find it as fascinating to read about traditional societies as I found it to live in those societies.
van traditionele samenlevingen. Ik hoop dat je het net zo fascinerend vindt om te lezen over traditionele samenlevingen als ik het vond om erin te leven. Bedankt.
Thank you.
(Applaus)
(Applause)