Αν θα μπορούσα να αποκαλύψω κάτι που δεν το ξέρουμε, τουλάχιστον στις σύγχρονες κοινωνίες, θα ήταν να αποκαλύψω κάτι που έχουμε ξεχάσει, που γνωρίζαμε κάποτε τόσο καλά όσο το όνομά μας και αυτό είναι ότι ζούμε σε ένα ικανό σύμπαν, ότι είμαστε μέρος ενός εκπληκτικού πλανήτη. Και ότι περιβαλλόμαστε από ευφυία.
If I could reveal anything that is hidden from us, at least in modern cultures, it would be to reveal something that we've forgotten, that we used to know as well as we knew our own names. And that is that we live in a competent universe, that we are part of a brilliant planet, and that we are surrounded by genius.
Ο βιομιμητισμός είναι ένας νέος τομέας που προσπαθεί να διδαχθεί και να πάρει συμβουλές από αυτήν την ευφυιά, συμβουλές σχεδιαστικές. Αυτό είναι το σπίτι μου. Και το πανεπιστήμιό μου επίσης. Περιβάλλομαι από ευφυία. Δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τους οργανισμούς και τα οικοσυστήματα που ξέρουν πώς να επιβιώνουν με χάρη σε αυτόν τον πλανήτη. Αυτό θα σας έλεγα να θυμάστε αν πάτε να το ξεχάσετε ξανά. Να το θυμάστε. Αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο. Αυτό κρατάει την υπόσχεσή του. Αυτό συμβαίνει. Άνοιξη.
Biomimicry is a new discipline that tries to learn from those geniuses, and take advice from them, design advice. That's where I live, and it's my university as well. I'm surrounded by genius. I cannot help but remember the organisms and the ecosystems that know how to live here gracefully on this planet. This is what I would tell you to remember if you ever forget this again. Remember this. This is what happens every year. This is what keeps its promise. While we're doing bailouts, this is what happened. Spring.
Σκεφτείτε να σχεδιάζετε την άνοιξη. Φανταστείτε αυτό το συντονισμό. Νομίζετε ότι το TED έχει δύσκολη οργάνωση. (Γέλιο) Σωστά; Σκεφτείτε, κι αν δεν το έχετε κάνει πρόσφατα, κάντε το τώρα. Σκεφτείτε το συγχρονισμό που υπάρχει, χωρίς νόμους ή κανόνες, ή πρωτόκολλα κλιματικής αλλαγής. Αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο. Υπάρχει μεγάλη επίδειξη. Υπάρχει πολλή αγάπη στον αέρα. Υπάρχουν πολλά μεγάλα ανοίγματα. Και οι οργανισμοί, πιστέψτε με, έχουν όλες τις προτεραιότητές τους σε τάξη.
Imagine designing spring. Imagine that orchestration. You think TED is hard to organize. (Laughter) Right? Imagine, and if you haven't done this in a while, do. Imagine the timing, the coordination, all without top-down laws, or policies, or climate change protocols. This happens every year. There is lots of showing off. There is lots of love in the air. There's lots of grand openings. And the organisms, I promise you, have all of their priorities in order.
Έχω ένα γείτονα που με κρατάει σε επαφή με όλο αυτό. Επειδή ζει, συνήθως ανάσκελα, κοιτώντας όλο αυτό το πράσινο. Κάποια στιγμή ήρθε σε μένα, ήταν περίπου επτά ή οκτώ ετών, ήρθε σε μένα. Υπήρχε μία σφηκοφωλιά στην αυλή μου, ακριβώς έξω από την πόρτα μου. Οι περισσότεροι τις καταστρέφουν όταν ακόμη είναι μικρές. Αλλά εμένα με συνεπήρε. Επειδή ενθουσιάστηκα με όλο αυτό το σχέδιο που είχε. Και ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα. Ερχόταν κάθε μέρα για να μου δείξει κάτι. Και χτυπούσε στην πόρτα σαν τρυποκάρυδος μέχρι να ανοίξω. Και με ρώτησε πώς έφτιαξα αυτό το σπίτι για τις σφήκες. Επειδή δεν είχε δει ποτέ του μία τόσο μεγάλη φωλιά. Και του είπα "Ξέρεις, Cody, οι σφήκες το έφτιαξαν μόνες τους". Και το παρατηρήσαμε μαζί. Και κατάλαβα γιατί σκέφτηκε, καταλαβαίνετε, ήταν τόσο όμορφο. Ήταν αρχιτεκτονική η κατασκευή. Μεγάλης ακριβείας.
I have this neighbor that keeps me in touch with this, because he's living, usually on his back, looking up at those grasses. And one time he came up to me -- he was about seven or eight years old -- he came up to me. And there was a wasp's nest that I had let grow in my yard, right outside my door. And most people knock them down when they're small. But it was fascinating to me, because I was looking at this sort of fine Italian end papers. And he came up to me and he knocked. He would come every day with something to show me. And like, knock like a woodpecker on my door until I opened it up. And he asked me how I had made the house for those wasps, because he had never seen one this big. And I told him, "You know, Cody, the wasps actually made that." And we looked at it together. And I could see why he thought, you know -- it was so beautifully done. It was so architectural. It was so precise.
Αλλά συνειδητοποίησα πως στη μικρή του ζωή ήδη πίστευε στο μύθο ότι αν κάτι ήταν φτιαγμένο καλά, είχε φτιαχτεί από εμάς. Πώς να ξέρει, κάτι που ξεχάσαμε κι εμείς, ότι δεν ήμασταν εμείς οι πρώτοι που φτιάξαμε κάτι. Δεν είμαστε οι πρώτοι που επεξεργαστήκαμε κυτταρίνη. Δεν είμαστε οι πρώτοι που φτιάξαμε χαρτί. Δεν είμαστε οι πρώτοι που θελήσαμε να βελτιώσουμε το χώρο αποθήκευσης ή που θελήσαμε να αδιαβροχοποιήσουμε ή να θερμάνουμε και να κρυώσουμε μία κατασκευή. Δεν είμαστε οι πρώτοι που φτιάξαμε σπίτια για τα μικρά μας.
But it occurred to me, how in his small life had he already believed the myth that if something was that well done, that we must have done it. How did he not know -- it's what we've all forgotten -- that we're not the first ones to build. We're not the first ones to process cellulose. We're not the first ones to make paper. We're not the first ones to try to optimize packing space, or to waterproof, or to try to heat and cool a structure. We're not the first ones to build houses for our young.
Αυτό που συμβαίνει τώρα, στο πεδίο που λέγεται βιομιμητισμός, είναι ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να θυμούνται ότι οι οργανισμοί, άλλοι οργανισμοί, ο υπόλοιπος φυσικός κόσμος, κάνουν πράγματα παρόμοια με αυτά που πρέπει να κάνουμε εμείς. Αλλά το κάνουν με έναν τρόπο που τους επέτρεψε να ζήσουν με χάρη στον πλανήτη για δισεκατομμύρια χρόνια. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, οι βιομιμητές, είναι οι φύλακες της φύσης. Και εστιάζουν στη λειτουργία. Αυτό που θέλω να κάνω είναι να σας δείξω μερικά πράγματα που μαθαίνουν. Αναρωτήθηκαν, "Αν κάθε φορά που άρχιζα να σχεδιάζω κάτι, ρωτούσα 'Πώς θα το έλυνε αυτό η φύση;'"
What's happening now, in this field called biomimicry, is that people are beginning to remember that organisms, other organisms, the rest of the natural world, are doing things very similar to what we need to do. But in fact they are doing them in a way that have allowed them to live gracefully on this planet for billions of years. So these people, biomimics, are nature's apprentices. And they're focusing on function. What I'd like to do is show you a few of the things that they're learning. They have asked themselves, "What if, every time I started to invent something, I asked, 'How would nature solve this?'"
Και να τι μαθαίνουν. Αυτή είναι μία εκπληκτική φωτογραφία από έναν Τσέχο φωτογράφο, τον Jack Hedley. Αυτή είναι η ιστορία για έναν μηχανικό στο JR West. Αυτοί είναι που έφτιαξαν το τρένο - σφαίρα. Ονομάστηκε τρένο - σφαίρα γιατί ήταν στρογγυλεμένο μπροστά. Αλλά κάθε φορά που έμπαινε σε σήραγγα δημιουργούσε ένα κύμα πίεσης. Το οποίο προκαλούσε κατά την έξοδο του τρένου μία ωστική έκρηξη. Έτσι, ο διευθυντής του μηχανικού είπε, "Βρες τρόπο να γίνει ήσυχο το τρένο αυτό".
And here is what they're learning. This is an amazing picture from a Czech photographer named Jack Hedley. This is a story about an engineer at J.R. West. They're the people who make the bullet train. It was called the bullet train because it was rounded in front, but every time it went into a tunnel it would build up a pressure wave, and then it would create like a sonic boom when it exited. So the engineer's boss said, "Find a way to quiet this train."
Αυτός τύχαινε να είναι παρατηρητής πουλιών. Πήγαινε σε συναντήσεις της Λέσχης Audubon. Και μελετώντας, βρήκε ένα φιλμ για τα πουλιά king fishers. Και σκέφτηκε "Πηγαίνουν από μία πυκνότητα υλικού, τον αέρα, σε μία άλλη πυκνότητα υλικού, το νερό, χωρίς να κάνουν κύμα. Δείτε την εικόνα. Χωρίς κύμα, έτσι ώστε να βλέπουν τα ψάρια. Και σκέφτηκε, "Αν το κάναμε κι εμείς;" Έκανε ήσυχο το τρένο. Το έκανε να πηγαίνει 10% γρηγορότερα με 15% λιγότερη κατανάλωση.
He happened to be a birder. He went to the equivalent of an Audubon Society meeting. And he studied -- there was a film about king fishers. And he thought to himself, "They go from one density of medium, the air, into another density of medium, water, without a splash. Look at this picture. Without a splash, so they can see the fish. And he thought, "What if we do this?" Quieted the train. Made it go 10 percent faster on 15 percent less electricity.
Πώς απωθεί η φύση τα βακτήρια; Δεν είμαστε οι πρώτοι που προστατεύουμε τον εαυτό μας από κάποια βακτήρια. Όπως φαίνεται -- αυτός είναι ένας καρχαρίας Galapagos. Δεν έχει βακτήρια στο σώμα του, ούτε ακαθαρσίες, ούτε στρείδια επάνω του. Και δεν είναι επειδή κολυμπάει γρήγορα. Μάλιστα, κινείται πάρα πολύ αργά. Πώς καταφέρνει να εμποδίζει τη συσσώρευση βακτηρίων; Δεν το κάνει με χημικά. Το καταφέρνει με λέπια, παρόμοια με αυτά που υπήρχαν στα μαγιό Speedo, με τα οποία καταρρίφθηκαν τα ολυμπιακά ρεκόρ.
How does nature repel bacteria? We're not the first ones to have to protect ourselves from some bacteria. Turns out that -- this is a Galapagos Shark. It has no bacteria on its surface, no fouling on its surface, no barnacles. And it's not because it goes fast. It actually basks. It's a slow-moving shark. So how does it keep its body free of bacteria build-up? It doesn't do it with a chemical. It does it, it turns out, with the same denticles that you had on Speedo bathing suits, that broke all those records in the Olympics,
Αλλά είναι ένα ιδιαίτερο σχέδιο. Και το σχέδιο αυτό, η αρχιτεκτονική του σχεδίου των λεπιών αυτών εμποδίζει την προσκόλληση των βακτηρίων πάνω τους. Υπάρχει μία εταιρεία που λέγεται Sharklet Technologies που επιστρώνει με αυτά τις επιφάνειες στα νοσοκομεία για να εμποδίσουν την προσκόλληση βακτηρίων. Είναι σίγουρα καλύτερο από την αλόγιστη χρήση αντιβακτηριακών και απορρυπαντικών στα οποία πολλοί οργανισμοί γίνονται πλέον ανθεκτικοί. Οι μολύνσεις από τα νοσοκομεία σκοτώνουν πλέον περισσότερους ανθρώπους κάθε χρόνο στις ΗΠΑ από αυτούς που πεθαίνουν συνολικά από AIDS, καρκίνο και τροχαία, περίπου 100 χιλιάδες.
but it's a particular kind of pattern. And that pattern, the architecture of that pattern on its skin denticles keep bacteria from being able to land and adhere. There is a company called Sharklet Technologies that's now putting this on the surfaces in hospitals to keep bacteria from landing, which is better than dousing it with anti-bacterials or harsh cleansers that many, many organisms are now becoming drug resistant. Hospital-acquired infections are now killing more people every year in the United States than die from AIDS or cancer or car accidents combined -- about 100,000.
Υπάρχει ένα μικρό ζώο στην έρημο της Ναμίμπια. Δεν έχει καθαρό νερό για να πιεί. Αλλά πίνει νερό από την ομίχλη. Έχει βαθουλώματα στο πίσω μέρος των φτερών του. Και αυτά τα βαθουλώματα είναι σαν μαγνήτης νερού. Έχουν υδρόφιλες άκρες και κέρινες πλευρές. Και η ομίχλη έρχεται και μαζεύεται στις άκρες. Κατεβαίνει από τις πλευρές και μπαίνει στο στόμα του ζώου. Υπάρχει ένας επιστήμονας εδώ στην Οξφόρδη που το μελέτησε αυτό, ο Andrew Parker. Και τώρα, κινητικές και αρχιτεκτονικές εταιρείες όπως η Grimshaw αρχίζουν να το σκέφτονται αυτό ως έναν τρόπο επίστρωσης κτιρίων έτσι ώστε να συλλέγεται νερό από την ομίχλη. 10 φορές καλύτερο από τα δίχτυα συλλογής ομίχλης.
This is a little critter that's in the Namibian desert. It has no fresh water that it's able to drink, but it drinks water out of fog. It's got bumps on the back of its wing covers. And those bumps act like a magnet for water. They have water-loving tips, and waxy sides. And the fog comes in and it builds up on the tips. And it goes down the sides and goes into the critter's mouth. There is actually a scientist here at Oxford who studied this, Andrew Parker. And now kinetic and architectural firms like Grimshaw are starting to look at this as a way of coating buildings so that they gather water from the fog. 10 times better than our fog-catching nets.
Το διοξείδιο του άνθρακα ως δομικό υλικό. Οι οργανισμοί δεν θεωρούν το διοξείδιο του άνθρακα δηλητήριο. Τα φυτά και οι οργανισμοί που δημιουργούν κελύφη, τα κοράλια, το θεωρούν δομικό υλικό. Υπάρχει τώρα μία εταιρεία παρασκευής τσιμέντου στις ΗΠΑ που λέγεται Clara. Δανείστηκαν τη συνταγή από τον κοραλιογενή ύφαλο. Και χρησιμοποιούν το διοξείδιο ως δομικό υλικό στο τσιμέντο, στο μπετόν. Αντί επομένως το τσιμέντο όπως συνήθως να απελευθερώνει έναν τόννο διοξειδίου για κάθε τόννο τσιμέντου, η εξίσωση αντιστρέφεται και πλέον δεσμεύει μισό τόννο διοξειδίου χάρη στη συνταγή από τα κοράλια.
CO2 as a building block. Organisms don't think of CO2 as a poison. Plants and organisms that make shells, coral, think of it as a building block. There is now a cement manufacturing company starting in the United States called Calera. They've borrowed the recipe from the coral reef, and they're using CO2 as a building block in cement, in concrete. Instead of -- cement usually emits a ton of CO2 for every ton of cement. Now it's reversing that equation, and actually sequestering half a ton of CO2 thanks to the recipe from the coral.
Κανείς από αυτούς δε χρησιμοποιεί τους οργανισμούς. Χρησιμοποιούν μόνο τα προσχέδια ή τις συνταγές των οργανισμών αυτών. Πώς συλλέγει η φύση την ηλιακή ενέργεια; Υπάρχει ένα νέο είδος ηλιακής κυψέλης που βασίζεται στη λειτουργία ενός φύλλου. Είναι αυτοσυναρμολογούμενη. Μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε υπόστρωμα. Είναι πολύ φθηνή και επαναφορτίζεται κάθε πέντε χρόνια. Είναι μία εταιρεία, στην οποία βρίσκομαι κι εγώ που λέγεται OneSun, με τον Paul Hawken.
None of these are using the organisms. They're really only using the blueprints or the recipes from the organisms. How does nature gather the sun's energy? This is a new kind of solar cell that's based on how a leaf works. It's self-assembling. It can be put down on any substrate whatsoever. It's extremely inexpensive and rechargeable every five years. It's actually a company a company that I'm involved in called OneSun, with Paul Hawken.
Υπάρχουν τόσοι τρόποι που η φύση φιλτράρει το νερό ώστε να αφαιρεί από αυτό τα άλατα. Παίρνουμε το νερό και το πιέζουμε πάνω σε μία μεμβράνη. Και αναρωτιόμαστε μετά γιατί η μεμβράνη μπουκώνει και γιατί χρειάζεται τόση πολλή ηλεκτρική ενέργεια. Η φύση κάνει κάτι πολύ πιο έξυπνο. Και υπάρχει σε κάθε κύτταρο. Κάθε ερυθρό αιμοσφαίριο του σώματός σας τώρα έχει πόρους που μοιάζουν με κλεψύδρα που λέγονται ακουαπορίνες. Δουλειά τους είναι να περνούν από αυτές τα μόρια νερού. Είναι ένα είδος ώσμωσης. Αφήνουν να περνάνε τα μόρια νερού, εμποδίζοντας τη διέλευση των διαλυμένων ουσιών. Μία εταιρεία που λέγεται Aquaporin άρχισε να φτιάχνει μεμβράνες αφαλάτωσης που μιμούνται την τεχνολογία αυτή.
There are many many ways that nature filters water that takes salt out of water. We take water and push it against a membrane. And then we wonder why the membrane clogs and why it takes so much electricity. Nature does something much more elegant. And it's in every cell. Every red blood cell of your body right now has these hourglass-shaped pores called aquaporins. They actually export water molecules through. It's kind of a forward osmosis. They export water molecules through, and leave solutes on the other side. A company called Aquaporin is starting to make desalination membranes mimicking this technology.
Τα δέντρα και τα κόκκαλα συνεχώς αναδημιουργούνται πάνω σε γραμμές πίεσης. Αυτός ο αλγόριθμος τοποθετήθηκε σε ένα πρόγραμμα που χρησιμοποιείται πλέον για να γίνουν ελαφριές γέφυρες, για να γίνουν οι δοκοί πιο ελαφριές. Μάλιστα, η G.M. Opel το χρησιμοποίησε για να φτιάξει το σκελετό που βλέπετε στο λεγόμενο βιονικό της αμάξι. Έκανε έναν ελαφρύ σκελετό με την ελάχιστη δυνατή ποσότητα υλικού, όπως ένας οργανισμός, για τη μέγιστη δύναμη.
Trees and bones are constantly reforming themselves along lines of stress. This algorithm has been put into a software program that's now being used to make bridges lightweight, to make building beams lightweight. Actually G.M. Opel used it to create that skeleton you see, in what's called their bionic car. It lightweighted that skeleton using a minimum amount of material, as an organism must, for the maximum amount of strength.
Αυτό το σκαθάρι, σε αντίθεση με αυτή τη σακούλα, αυτό το σκαθάρι χρησιμοποιεί ένα υλικό, τη χιτίνη. Και βρίσκει πολλούς τρόπους για να της δώσει πολλές λειτουργίες. Είναι αδιάβροχη. Είναι δυνατή και ανθεκτική. "Αναπνέει". Δίνει χρώμα μέσα από τη δομή της. Ενώ αυτή η σακούλα έχει περίπου επτά στρώματα για να τα κάνει όλα αυτά. Μία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις που πρέπει να κάνουμε για να πλησιάσουμε λίγο σε αυτό που κάνουν οι οργανισμοί είναι να βρούμε έναν τρόπο να ελαχιστοποιήσουμε την ποσότητα και το είδος του υλικού που χρησιμοποιούμε και να δώσουμε κατάλληλο σχέδιο. Ο φυσικός κόσμος χρησιμοποιεί πέντε πολυμερή για να κάνει όσα βλέπετε. Εμείς πάλι χρησιμοποιούμε 350 περίπου πολυμερή για να τα κάνουμε όλα αυτά.
This beetle, unlike this chip bag here, this beetle uses one material, chitin. And it finds many many ways to put many functions into it. It's waterproof. It's strong and resilient. It's breathable. It creates color through structure. Whereas that chip bag has about seven layers to do all of those things. One of our major inventions that we need to be able to do to come even close to what these organisms can do is to find a way to minimize the amount of material, the kind of material we use, and to add design to it. We use five polymers in the natural world to do everything that you see. In our world we use about 350 polymers to make all this.
Η φύση είναι στην κλίμακα νανο-. Νανοτεχνολογία, νανοσωματίδια, ακούτε πολλά για αυτά. Ιπτάμενα νανοσωματίδια. Αυτό που είναι ενδιαφέρον για μένα είναι ότι δεν ρωτούν πολλοί άνθρωποι, "Πώς να συμβουλευτούμε τη φύση για να κάνουμε ασφαλή τη νανοτεχνολογία;" Η φύση το κάνει εδώ και πολύ καιρό. Για παράδειγμα, η τοποθέτηση νανοσωματιδίων σε ένα υλικό. Μάλιστα, τα θειοαναγωγικά βακτήρια, ως μέρος της σύνθεσής τους, παράγουν ως παραπροϊόν νανοσωματίδια μέσα στο νερό. Αλλά αμέσως μετά, παράγουν μία πρωτεΐνη που συλλέγει και συσσωματώνει τα νανοσωματίδια αυτά ώστε να καθιζάνουν.
Nature is nano. Nanotechnology, nanoparticles, you hear a lot of worry about this. Loose nanoparticles. What is really interesting to me is that not many people have been asking, "How can we consult nature about how to make nanotechnology safe?" Nature has been doing that for a long time. Embedding nanoparticles in a material for instance, always. In fact, sulfur-reducing bacteria, as part of their synthesis, they will emit, as a byproduct, nanoparticles into the water. But then right after that, they emit a protein that actually gathers and aggregates those nanoparticles so that they fall out of solution.
Ενεργειακή χρήση. Οι οργανισμοί ρουφούν ενέργεια. Επειδή πρέπει να δουλέψουν για κάθε ίχνος ενέργειας που παίρνουν. Και ένα από τα μεγαλύτερα πεδία τώρα, στον κόσμο των ενεργειακών δικτύων, ακούτε για το έξυπνο δίκτυο. Ένας από τους μεγαλύτερους συμβούλους είναι τα κοινωνικά έντομα. Τεχνολογία σμήνους. Υπάρχει μία εταιρεία με το όνομα Regen. Μελετούν πώς τα μυρμήγκια και οι μέλισσες βρίσκουν το φαγητό και τα άνθη τους με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο ως σμήνος. Και η εταιρεία αυτή κάνει τις οικιακές συσκευές σας να μιλούν μεταξύ τους με έναν παρόμοιο αλγόριθμο και αποφασίζουν πώς να μειώσουν την ενεργειακή κατανάλωση.
Energy use. Organisms sip energy, because they have to work or barter for every single bit that they get. And one of the largest fields right now, in the world of energy grids, you hear about the smart grid. One of the largest consultants are the social insects. Swarm technology. There is a company called Regen. They are looking at how ants and bees find their food and their flowers in the most effective way as a whole hive. And they're having appliances in your home talk to one another through that algorithm, and determine how to minimize peak power use.
Υπάρχει μία ομάδα ερευνητών στο πανεπιστήμιο Cornell που κατασκευάσει το λεγόμενο συνθετικό δέντρο. Επειδή λένε, "Δεν υπάρχει καμιά αντλία στις ρίζες ενός δέντρου". Είναι η τριχοειδής δράση και η διαπνοή που τραβούν το νερό προς τα πάνω, σταγόνα σταγόνα, αντλώντας το, απελευθερώνοντάς το από τα φύλλα και παίρνοντάς το από τις ρίζες. Και δημιουργούν -- σκεφτείτε το σα ένα είδος ταπετσαρίας. Σκέφτονται να κάνουν κάτι αντίστοιχο στο εσωτερικό των κτιρίων ώστε να ανεβαίνει το νερό ψηλά χωρίς αντλίες.
There's a group of scientists in Cornell that are making what they call a synthetic tree, because they are saying, "There is no pump at the bottom of a tree." It's capillary action and transpiration pulls water up, a drop at a time, pulling it, releasing it from a leaf and pulling it up through the roots. And they're creating -- you can think of it as a kind of wallpaper. They're thinking about putting it on the insides of buildings to move water up without pumps.
Το ηλεκτρικό χέλι του Αμαζονίου. Απειλούμενα με εξαφάνιση, κάποια από τα είδη αυτά παράγουν 600 βολτ ηλεκτρισμού με τα χημικά που υπάρχουν και στο σώμα σας. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα 600 βολτ δεν το ψήνουν. Χρησιμοποιούμε PVC. Και φτιάχνουμε καλώδια με PVC για μόνωση. Αυτοί οι οργανισμοί, πώς μονώνουν τον εαυτό τους ενάντια στη δική τους ηλεκτρική ενέργεια; Αυτές είναι ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσουμε.
Amazon electric eel -- incredibly endangered, some of these species -- create 600 volts of electricity with the chemicals that are in your body. Even more interesting to me is that 600 volts doesn't fry it. You know we use PVC, and we sheath wires with PVC for insulation. These organisms, how are they insulating against their own electric charge? These are some questions that we've yet to ask.
Εδώ είναι ένας κατασκευαστής ανεμογεννήτριας που μελέτησε μία φάλαινα. Η φάλαινα αυτή έχει φολιδωτές άκρες στα πτερύγιά της. Και αυτές οι πλευρές παίζουν με τη ροή με τέτοιο τρόπο που μειώνει την παρεμπόδιση κατά 32%. Αυτές οι ανεμογεννήτριες μπορούν να περιστραφούν σε πολύ χαμηλές ταχύτητες ανέμου, ως αποτέλεσμα.
Here's a wind turbine manufacturer that went to a whale. Humpback whale has scalloped edges on its flippers. And those scalloped edges play with flow in such a way that is reduces drag by 32 percent. These wind turbines can rotate in incredibly slow windspeeds, as a result.
Το ΜΙΤ μόλις έκανε ένα νέο τσιπ που χρησιμοποιεί πολύ λιγότερη ενέργεια από τα υπάρχοντα. Και βασίζεται στον κοχλία, το οστό του αυτιού σας, και το τσιπ αυτό μπορεί να δέχεται σήματα ασύρματου ίντερνετ, τηλεόρασης και ραδιοφώνου, όλα σε ένα. Τέλος, σε κλίμακα οικοσυστήματος.
MIT just has a new radio chip that uses far less power than our chips. And it's based on the cochlear of your ear, able to pick up internet, wireless, television signals and radio signals, in the same chip. Finally, on an ecosystem scale.
Στη Λέσχη Βιομιμητισμού, που είναι η εταιρεία που συμβουλεύομαι, συνεργαζόμαστε με τους ΗΟΚ Αρχιτέκτονες, θέλουμε να κατασκευάσουμε ολόκληρες πόλεις στο σχεδιαστικό τμήμα τους. Και αυτό που λέμε είναι, δεν θα έπρεπε οι πόλεις μας να είναι τουλάχιστον εξίσου καλές σε θέματα υπηρεσιών οικοσυστήματος με τα εγγενή συστήματα που αντικαθιστούν; Έτσι, δημιουργούμε κάτι που ονομάζουμε Πρότυπα Οικολογικής Απόδοσης που κάνουν τις πόλεις να φτάνουν αυτόν τον υψηλό πήχυ.
At Biomimicry Guild, which is my consulting company, we work with HOK Architects. We're looking at building whole cities in their planning department. And what we're saying is that, shouldn't our cities do at least as well, in terms of ecosystem services, as the native systems that they replace? So we're creating something called Ecological Performance Standards that hold cities to this higher bar.
Η ερώτηση είναι -- ο βιομιμητισμός είναι ένας άκρως δυνατός τρόπος καινοτομίας. Η ερώτηση που θα ρωτούσα είναι "Τι αξίζει να επιλυθεί;" Αν δεν το έχετε δει αυτό, είναι φανταστικό. Ο Δρ. Adam Neiman. Αυτή είναι μία απεικόνιση όλου του νερού στη Γη σε σχέση με τον όγκο της Γης, όλος ο πάγος, όλο το καθαρό νερό, όλο το θαλασσινό νερό και όλη η ατμόσφαιρα που αναπνέουμε, σε σχέση με τον όγκο της Γης. Μέσα στις σφαίρες αυτές, η ζωή, εδώ και 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, δημιούργησε ένα πλούσιο περιβάλλον για εμάς.
The question is -- biomimicry is an incredibly powerful way to innovate. The question I would ask is, "What's worth solving?" If you haven't seen this, it's pretty amazing. Dr. Adam Neiman. This is a depiction of all of the water on Earth in relation to the volume of the Earth -- all the ice, all the fresh water, all the sea water -- and all the atmosphere that we can breathe, in relation to the volume of the Earth. And inside those balls life, over 3.8 billion years, has made a lush, livable place for us.
Και είμαστε στο άκρο μίας πολύ μακριάς σειράς οργανισμών που ήρθαν στον πλανήτη και αναρωτιόμαστε "Πώς μπορούμε να ζήσουμε εδώ με χάρη;" Πώς μπορούμε να κάνουμε αυτό που έμαθε να κάνει η ζωή; Που είναι η δημιουργία συνθηκών ευνοϊκών για τη ζωή. Τώρα, προκειμένου να γίνει αυτό, η σχεδιαστική πρόκληση του αιώνα μας, πιστεύω, είναι να βρούμε έναν τρόπο να ξαναθυμηθούμε αυτήν την ευφυιά και να την ξανασυναντήσουμε.
And we are in a long, long line of organisms to come to this planet and ask ourselves, "How can we live here gracefully over the long haul?" How can we do what life has learned to do? Which is to create conditions conducive to life. Now in order to do this, the design challenge of our century, I think, we need a way to remind ourselves of those geniuses, and to somehow meet them again.
Μία από τις μεγάλες ιδέες, ένα από τα μεγάλα σχέδια που έχω την τιμή να εργάζομαι πάνω σε αυτό είναι μία νέα ιστοσελίδα. Και σας παροτρύνω να την επισκεφθείτε. Λέγεται AskNature.org. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, με έναν τρόπο αλά TED, είναι να οργανώσουμε όλη τη βιολογική πληροφορία με βάση το σχέδιο και τη μηχανιστική λειτουργία της.
One of the big ideas, one of the big projects I've been honored to work on is a new website. And I would encourage you all to please go to it. It's called AskNature.org. And what we're trying to do, in a TEDesque way, is to organize all biological information by design and engineering function.
Και συνεργαζόμαστε με την ΕΟL, Εγκυκλοπαίδεια της Ζωής, την ευχή που έκανε στο TED ο Ed Wilson. Και συλλέγει ο ίδιος όλη τη βιολογική πληροφορία σε μία ιστοσελίδα. Και οι επιστήμονες που συνεισφέρουν στην EOL απαντούν σε ένα ερώτημα. "Τι μπορούμε να μάθουμε από τον οργανισμό αυτόν;" Και όλη η πληροφορία θα πάει στο AskNature.org. Και ελπίζουμε, οποιοσδήποτε σχεδιαστής, οπουδήποτε στον κόσμο, να μπορεί, τη στιγμή της σύλληψης, να γράψει "Πώς η φύση αφαιρεί τα άλατα από το νερό;" Και να εμφανιστούν μαγκρόβιες (δέντρα) και θαλάσσιες χελώνες και τα νεφρά σας.
And we're working with EOL, Encyclopedia of Life, Ed Wilson's TED wish. And he's gathering all biological information on one website. And the scientists who are contributing to EOL are answering a question, "What can we learn from this organism?" And that information will go into AskNature.org. And hopefully, any inventor, anywhere in the world, will be able, in the moment of creation, to type in, "How does nature remove salt from water?" And up will come mangroves, and sea turtles and your own kidneys.
Και θα αρχίσουμε να μπορούμε να κάνουμε όπως κάνει και ο Cody και να είμαστε σε επαφή με τα απίστευτα αυτά μοντέλα, αυτά που υπάρχουν εδώ πολύ πολύ περισσότερο απ'ό,τι εμείς. Και μακάρι, με τη βοήθειά τους, να μάθουμε πώς να ζούμε στη Γη αυτή, και στο σπίτι μας, που όμως δεν είναι μόνο δικό μας. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
And we'll begin to be able to do as Cody does, and actually be in touch with these incredible models, these elders that have been here far, far longer than we have. And hopefully, with their help, we'll learn how to live on this Earth, and on this home that is ours, but not ours alone. Thank you very much. (Applause)