In 2008, something incredible happened: a man was cured of HIV. In over 70 million HIV cases, that was a first and, so far, a last. We don't yet understand exactly how he was cured. We can cure people of various diseases, such as malaria and hepatitis C, so why can't we cure HIV? Well, first let's examine how HIV infects people and progresses into AIDS.
درسال ۲۰۰۸، یک اتفاق باورنکردنی افتاد:یک بیمار مبتلا به HIV درمان شد. تاکنون، در میان بیش از ۷۰ میلیون بیمار، او اولین وآخرین مورد بوده است. ما هنوز دقیقآ درک نمی کنیم او چگونه درمان شد. ما می توانیم افراد با یبماریهای مختلف را درمان کنیم، مانند مالاریا وهپاتیت C پس چرا نمی توانیم HIV را درمان کنیم؟ خوب، اول بیایید بررسی کنیم HIV چگونه افراد را آلوده می کند ومنجر به ایدز می گردد.
HIV spreads through exchanges of bodily fluids. Unprotected sex and contaminated needles are the leading cause of transmission. It, fortunately, cannot spread through air, water, or casual contact. Individuals of any age, sexual orientation, gender and race can contract HIV.
ویروس HIV از طریق انتقال مایعات بدن منتشر می گردد. تماس جنسی محافظت نشده وسرنگ های آلوده از دلایل مهم انتشار هستند. خوشبختانه، از طریق آب، هوا و یا تماس معمولی منتقل نمی شود. افراد از هر سن، جنس، گرایش جنسی و نژاد می توانندHIV بگیرند.
Once inside the body, HIV infects cells that are part of the immune system. It particularly targets helper T cells, which help defend the body against bacterial and fungal infections. HIV is a retrovirus, which means it can write its genetic code into the genome of infected cells, co-opting them into making more copies of itself.
ویروس HIV درون بدن، سلولهای سیستم ایمنی را آلوده می کند. هدف خاص اوسلولهای T کمکی هستند، که به دفاع بدن در مقابل عفونتهای باکتریا یی و قارچی کمک می کنند. ویروس HIV یک رترو ویروس است، بدین معنی که می تواند کد ژنتیک خود را بر روی ژنوم سلولهای آلوده شده را کپی کند. وبه وسیله آنها باعث تکثیر خود شود.
During the first stage of HIV infection, the virus replicates within helper T cells, destroying many of them in the process. During this stage, patients often experience flu-like symptoms, but are typically not yet in mortal danger. However, for a period ranging from a few months to several years, during which time the patient may look and feel completely healthy, the virus continues to replicate and destroy T cells. When T cell counts drop too low, patients are in serious danger of contracting deadly infections that healthy immune systems can normally handle. This stage of HIV infection is known as AIDS.
در مرحله اول آلودگی با HIV، ویروس درون سلول های T کمکی، تکثیر شده، و بسیاری از آنها را دراین روند از بین می برد. در این مرحله، بیماران غالبآ علائم شبیه آنفلوانزا را تجربه می کنند، اما معمولآ هنوز در خطر مرگ نیستند. اگرچه در دروه ای جند ماهه تا چندین ساله، که در آن بیمار ممکن است کاملآ احساس سلامت کرده وسالم به نظر رسد، ویروس به تکثیر خود و نابود کردن سلولهای T ادامه می دهد. هنگامی که تعداد سلولهای T خیلی کاهش یابد، بیماران در خطر جدی ابتلا به عفونتهای کشنده ای قرار می گیرند که به صورت نرمال یک سیستم ایمنی سالم می تواند مهارشان کند. این مرحله ازعفونت HIV به نام ایدز شناخته می شود.
The good news is there are drugs that are highly effective at managing levels of HIV and preventing T cell counts from getting low enough for the disease to progress to AIDS. With antiretroviral therapy, most HIV-positive people can expect to live long and healthy lives, and are much less likely to infect others.
خبرخوب این است که داروهای بسیار موثری وجود دارند، برای کنترل مراحل HIV و برای جلوگیری از کاهش تعداد سلولهای T به اندازه ای که بیماری به ایدز منجر شود. با آنتی رتروویروس درمانی، بیشترافراد HIV مثبت می توانند انتظار زندگی سالم و طولانی داشته باشند، و با احتمال کمتری باعث انتقال بیماری به بقیه شوند.
However, there are two major catches. One is that HIV-positive patients must keep taking their drugs for the rest of their lives. Without them, the virus can make a deadly comeback.
اگرچه، دومشکل بزرگ وجود دارد. یک اینکه بیماران HIV مثبت باید از داروهایش استفاده کنند تا آخر عمرشان. بدون داروها، ویروس می تواند بازگشت مرگبار داشته باشد.
So, how do these drugs work? The most commonly prescribed ones prevent the viral genome from being copied and incorporated into a host cell's DNA. Other drugs prevent the virus from maturing or assembling, causing HIV to be unable to infect new cells in the body.
پس، این داروها چگونه عمل می کنند؟ آنهایی که معمولآ بیشتر نسخه می شوند، از کپی شدن ژنوم ویروس و جای گرفتن در DNA سلول میزبان، جلوگیری می کنند. بقیه داروها از بلوغ و شکل گیری ویروس جلوگیری می کنند، که باعث ناتوانایی ویروس HIV در آلوده کردن سلولهای جدید در بدن می گردند.
But HIV hides out somewhere our current drugs cannot reach it: inside the DNA of healthy T cells. Most T cells die shortly after being infected with HIV. But in a tiny percentage, the instructions for building more HIV viruses lies dormant, sometimes for years. So even if we could wipe out every HIV virus from an infected person's body, one of those T cells could activate and start spreading the virus again.
اما ویروس HIV در جایی که از دسترس داروهای کنونی است پنهان می شود: درون DNA یک سلول T سالم. بیشتر سلولهای Tدر زمان کوتاهی پس از آلودگی به HIV می میرند. اما دردرصد کمی دستورالعمل ساخت ویروس هایHIV بیشتر، خاموش می ماند، گاهی برای سالها. پس حتی اگر ما بتوانیم تمام ویروس های HIV را از بدن فرد آلوده، پاک کنیم یک عدد از سلول های T می تواند فعال شود و شروع به انتشار مجدد ویروس کند.
The other major catch is that not everyone in the world has access to the therapies that could save their lives. In Sub-Saharan Africa, which accounts for over 70% of HIV patients worldwide, antiretrovirals reached only about one in three HIV-positive patients in 2012. There is no easy answer to this problem. A mix of political, economic and cultural barriers makes effective prevention and treatment difficult. And even in the U.S., HIV still claims more than 10,000 lives per year.
مشکل اصلی دیگراین است که همه دسترسی به درمان ندارند که زندگیشان را نجات دهند. در کشورهای آفریقای سیاه (جنوب صحرای آفریقا) که بیشتر از ۷۰٪ کل جمعیت بیماران HIV در دنیا را دارا هستند، آنتی رتروویروسها تنها به نسبت یک به سه بیمار HIV مثبت در سال ۲۰۱۲ رسید. پاسخ ساده ای برای این مشکل وجود ندارد. آمیخته ای از موانع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی پیشگیری موثر و درمان را دشوار می سازد. و حتی در آمریکا، HIV هنوز سالانه ۱۰٫۰۰۰ جان را می گیرد.
However, there is ample cause for hope. Researchers may be closer than ever to developing a true cure. One research approach involves using a drug to activate all cells harboring the HIV genetic information. This would both destroy those cells and flush the virus out into the open, where our current drugs are effective. Another is looking to use genetic tools to cut the HIV DNA out of cells genomes altogether.
اگر چه، جای امید فراوان هست، محققان شاید بیشترازهمیشه، به ساخت درمان قطعی نزدیک باشند. یک روش تحقیق شامل استفاده از داروییست که تمام سلولهای جای دهنده اطلاعات ژنتیکی HIV را فعال می کند. که باعث نابودی خود سلول ها و تخلیه ویروس به بیرون می شود، همان جاییکه داروهای جدید تاثیر دارند. روش دیگر نگاهی به استفاده از ابزارهای ژنتیکی دارد که DNA مربوط به HIV را از ژنوم تمام سلولها برش می دهد.
And while one cure out of 70 million cases may seem like terrible odds, one is immeasurably better than zero. We now know that a cure is possible, and that may give us what we need to beat HIV for good.
و درحالیکه احتمال یک در ۷۰ میلیون برای درمان بسیار عجیب به نظر می رسد، یک قطعا بهتر از صفر است. ما میدانیم که درمان امکان پذیر است، و این شاید نیاز درمان همیشگی HIV را برای ما ایجاد کند.