Το 2008, συνέβη κάτι απίστευτο: κάποιος θεραπεύτηκε από τον HIV. Σε πάνω από 70 εκατομμύρια περιπτώσεις HIV, ήταν η πρώτη περίπτωση, και μέχρι τώρα η τελευταία. Ακόμα δεν καταλαβαίνουμε πώς ακριβώς θεραπεύτηκε. Μπορούμε να θεραπεύσουμε διάφορες ασθένειες, όπως η ελονοσία και η ηπατίτιδα C, επομένως γιατί όχι τον HIV; Πρώτα ας εξετάσουμε πώς ο HIV μολύνει τους ανθρώπους και πώς εξελίσσεται σε AIDS.
In 2008, something incredible happened: a man was cured of HIV. In over 70 million HIV cases, that was a first and, so far, a last. We don't yet understand exactly how he was cured. We can cure people of various diseases, such as malaria and hepatitis C, so why can't we cure HIV? Well, first let's examine how HIV infects people and progresses into AIDS. HIV spreads through exchanges of bodily fluids.
Ο HIV μεταδίδεται με την ανταλλαγή των σωματικών υγρών. Σεξ χωρίς προστασία και μολυσμένες βελόνες είναι οι κύριες αιτίες μετάδοσης. Ευτυχώς, δεν μεταδίδεται μέσω του αέρα, του νερού, ή της απλής επαφής. Άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, σεξουαλικής προτίμησης, φύλου και φυλής μπορούν να μολυνθούν από τον HIV.
Unprotected sex and contaminated needles are the leading cause of transmission. It, fortunately, cannot spread through air, water, or casual contact. Individuals of any age, sexual orientation, gender and race can contract HIV. Once inside the body, HIV infects cells that are part of the immune system.
Όταν μπει στο σώμα, ο HIV μολύνει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Συγκεκριμένα στοχεύει τα βοηθητικά κύτταρα Τ, που βοηθούν στην υπεράσπιση του σώματος κατά των βακτηριακών και μυκητιασικών λοιμώξεων. Ο HIV είναι ένας ρετροϊός, που σημαίνει ότι γράφει τον γενετικό του κώδικα στο γονιδίωμα μολυσμένων κυττάρων, κάνοντάς τα να φτιάξουν περισσότερα αντίγραφα του εαυτού του.
It particularly targets helper T cells, which help defend the body against bacterial and fungal infections. HIV is a retrovirus, which means it can write its genetic code into the genome of infected cells, co-opting them into making more copies of itself. During the first stage of HIV infection,
Κατά τα πρώτα στάδια της μόλυνσης με HIV, ο ιός αντιγράφεται μέσα στα βοηθητικά κύτταρα Τ, καταστρέφοντας πολλά από αυτά κατά την αντιγραφή. Σε αυτό το στάδιο, οι ασθενείς συχνά βιώνουν συμπτώματα γρίπης, αλλά δεν βρίσκονται ακόμα σε θανάσιμο κίνδυνο. Όμως, για μια περίοδο που εκτείνεται από μερικούς μήνες ως μερικά χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ασθενής δείχνει και αισθάνεται υγιής, ο ιός συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται και να καταστρέφει κύτταρα Τ. Όταν ο αριθμός των κυττάρων Τ πέσει πολύ χαμηλά, οι ασθενείς κινδυνεύουν σοβαρά να κολλήσουν θανατηφόρες ασθένειες που κανονικά ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα θα αντιμετώπιζε εύκολα. Αυτό το στάδιο της μόλυνσης HIV είναι γνωστό ως AIDS.
the virus replicates within helper T cells, destroying many of them in the process. During this stage, patients often experience flu-like symptoms, but are typically not yet in mortal danger. However, for a period ranging from a few months to several years, during which time the patient may look and feel completely healthy, the virus continues to replicate and destroy T cells. When T cell counts drop too low, patients are in serious danger of contracting deadly infections that healthy immune systems can normally handle. This stage of HIV infection is known as AIDS.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πολύ αποτελεσματικά φάρμακα στον έλεγχο των επιπέδων του HIV και στην αποτροπή της πτώσης του αριθμού των κυττάρων Τ τόσο που να εξελιχθεί η ασθένεια σε AIDS. Με την αντιρετροϊική θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς θετικοί σε HIV μπορούν να ζήσουν μια μακρά και υγιή ζωή, και είναι λιγότερο πιθανό να μολύνουν άλλους.
The good news is there are drugs that are highly effective at managing levels of HIV and preventing T cell counts from getting low enough for the disease to progress to AIDS. With antiretroviral therapy, most HIV-positive people can expect to live long and healthy lives, and are much less likely to infect others.
Όμως, υπάρχουν δύο μεγάλες παγίδες. Η μία είναι ότι οι ασθενείς θετικοί σε HIV πρέπει να παίρνουν συνέχεια τα φάρμακα για την υπόλοιπη ζωή τους. Χωρίς αυτά, ο ιός μπορεί να επιστρέψει δυναμικά.
However, there are two major catches. One is that HIV-positive patients must keep taking their drugs for the rest of their lives. Without them, the virus can make a deadly comeback.
Πώς, λοιπόν, λειτουργούν αυτά τα φάρμακα; Τα πιο συχνά συνταγογραφημένα αποτρέπουν το ιικό γονιδίωμα από το να αντιγραφεί και να ενσωματωθεί στο DNA του κύτταρου ξενιστή. Άλλα φάρμακα αποτρέπουν τον ιό να ωριμάσει ή συγκροτηθεί κάνοντας τον HIV ανίκανο να μολύνει νέα κύτταρα στο σώμα.
So, how do these drugs work? The most commonly prescribed ones prevent the viral genome from being copied and incorporated into a host cell's DNA. Other drugs prevent the virus from maturing or assembling, causing HIV to be unable to infect new cells in the body.
Αλλά ο HIV κρύβεται κάπου που τα φάρμακά μας δεν μπορούν να τον βρουν: μέσα στο DNA των υγιών κυττάρων Τ. Τα περισσότερα κύτταρα Τ πεθαίνουν λίγο μετά τη μόλυνσή τους από τον HIV. Αλλά σε ένα μικρό ποσοστό, οι οδηγίες για την παραγωγή κι άλλων ιών HIV βρίσκονται αδρανείς, κάποιες φορές για χρόνια. Άρα ακόμα και αν σκοτώσουμε όλους τους ιούς HIV στο σώμα ενός ασθενή, ένα από τα κύτταρα Τ ίσως ενεργοποιηθεί και αρχίσει να μεταδίδει πάλι τον ιό.
But HIV hides out somewhere our current drugs cannot reach it: inside the DNA of healthy T cells. Most T cells die shortly after being infected with HIV. But in a tiny percentage, the instructions for building more HIV viruses lies dormant, sometimes for years. So even if we could wipe out every HIV virus from an infected person's body, one of those T cells could activate and start spreading the virus again.
Η άλλη μεγάλη παγίδα είναι ότι δεν έχουν όλοι στον κόσμο πρόσβαση στις θεραπείες που μπορούν να σώσουν τη ζωή τους. Στην Υπο-Σαχάρια Αφρική, που έχει το 70% των παγκόσμιων ασθενών του HIV, μόνο το 1% των ασθενών είχε πρόσβαση σε αντιρετροϊικά το 2012. Δεν υπάρχει εύκολη λύση στο πρόβλημα. Ένας συνδυασμός από πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά εμπόδια κάνει την αποτελεσματική πρόληψη και θεραπεία δύσκολη. Και ακόμα και στις ΗΠΑ, 10.000 ζωές το χρόνο χάνονται από τον HIV.
The other major catch is that not everyone in the world has access to the therapies that could save their lives. In Sub-Saharan Africa, which accounts for over 70% of HIV patients worldwide, antiretrovirals reached only about one in three HIV-positive patients in 2012. There is no easy answer to this problem. A mix of political, economic and cultural barriers makes effective prevention and treatment difficult. And even in the U.S., HIV still claims more than 10,000 lives per year.
Όμως, υπάρχει περιθώριο για ελπίδα. Οι ερευνητές ίσως είναι πιο κοντά από ποτέ στο να βρουν μια θεραπεία. Μια προσέγγιση περιλαμβάνει τη χρήση ενός φαρμάκου που ενεργοποιεί όλα τα κύτταρα που έχουν γενετικό υλικό του HIV. Αυτό καταστρέφει αυτά τα κύτταρα και φέρνει τον ιό στην επιφάνεια, όπου τα άλλα φάρμακα είναι αποτελεσματικά. Μια άλλη είναι η χρήση γενετικών εργαλείων για να αφαιρέσουμε εξολοκλήρου το DNA του HIV από το γονιδίωμα των κυττάρων.
However, there is ample cause for hope. Researchers may be closer than ever to developing a true cure. One research approach involves using a drug to activate all cells harboring the HIV genetic information. This would both destroy those cells and flush the virus out into the open, where our current drugs are effective. Another is looking to use genetic tools to cut the HIV DNA out of cells genomes altogether.
Αν και μία θεραπεία σε 70 εκατομμύρια περιπτώσεις μπορεί να φαίνεται σαν μια αποκαρδιωτική πιθανότητα, μία είναι ασύγκριτα καλύτερη από μηδέν. Ξέρουμε τώρα ότι υπάρχει θεραπεία, αυτό ίσως να μας δώσει ό,τι έχουμε ανάγκη για να νικήσουμε τον HIV μια και καλή.
And while one cure out of 70 million cases may seem like terrible odds, one is immeasurably better than zero. We now know that a cure is possible, and that may give us what we need to beat HIV for good.