Απέδρασε από τη σκλαβιά, ρίσκαρε τα πάντα για να σώσει την οικογένειά της, ηγήθηκε σε μια στρατιωτική έφοδο προασπίστηκε τον αγώνα για τη γυναικεία ψήφο. Αυτά είναι μερικά από τα επιτεύγματα μίας από τους πιο θαρραλέους ήρωες της Αμερικής.
Escaping slavery; risking everything to save her family; leading a military raid; championing the cause of women’s suffrage; these are just a handful of the accomplishments of one of America’s most courageous heroes.
Η Χάριετ Τάμπμαν γεννήθηκε ως Αραμίντα Ρος στην Κομητεία Ντόρτσεστερ του Μέριλαντ, στις αρχές του 1820. Γεννημένη στη δουλεία, η Αραμίντα ή Μίντυ, ήταν το πέμπτο από εννιά παιδιά.
Harriet Tubman was born Araminta Ross in Dorchester County, Maryland, in the early 1820s. Born into chattel slavery, Araminta, or Minty, was the fifth of nine children.
Δύο από τις μεγαλύτερες αδερφές της πουλήθηκαν σε μια αλυσοδεμένη ομάδα. Ακόμα κι ως μικρό παιδί, η Μίντυ ενοικιάστηκε σε διάφορους ιδιοκτήτες, οι οποίοι την υπέβαλλαν σε μαστιγώματα και τιμωρία.
Two of Minty’s older sisters were sold to a chain gang. Even as a small child, Minty was hired out to different owners, who subjected her to whippings and punishment.
Η ζωή της άλλαξε για πάντα σε μια δουλίτσα σε ένα γειτονικό κατάστημα. Εκεί, ένας επιστάτης πέταξε ένα βάρος δύο κιλών σε έναν φυγά σκλάβο, αστόχησε, και χτύπησε τη Μίντυ αντ' αυτού. Ο τραυματισμός της τής προκάλεσε βραχύ ύπνο τα οποία γνωρίζουμε σήμερα ως ναρκοληψία, για την υπόλοιπη ζωή της.
Young Minty’s life changed forever on an errand to a neighborhood store. There, an overseer threw a two-pound weight at a fugitive enslaved person, missed, and struck Minty instead. Her injury caused her to experience sleeping spells, which we know of today as narcolepsy,
Ο ιδιοκτήτης της προσπάθησε να την πουλήσει,
for the rest of her life.
μα δεν υπήρχαν αγοραστές για μια σκλάβα που έπεφτε κοιμόταν ξαφνικά. Aντίθετα, την έβαλαν να εργαστεί με τον πατέρα της, τον Μπεν Ρος, ο οποίος της έμαθε πώς να κόβει ξύλα. Η υλοτομία αύξησε τη σωματική δύναμη της Μίντυ και την έφερε σε επαφή με τους ελεύθερους μαύρους ναύτες οι οποίοι έστελναν την ξυλεία στον Βορρά. Η Μίντυ έμαθε από αυτούς τις μυστικές επικοινωνίες όπου συνέβαιναν στις εμπορικές οδούς, πληροφορίες οι οποίες θα αποδεικνύονταν πολύτιμες αργότερα στη ζωή της.
Minty’s owner tried to sell her, but there were no buyers for an enslaved person who fell into sleeping spells. She was instead put to work with her father, Ben Ross, who taught her how to lumber. Lumbering increased Minty’s physical strength and put her in touch with free black sailors who shipped the wood to the North. From them, Minty learned about the secret communications that occurred along trade routes, information that would prove invaluable later in her life.
Σε αυτή την ανάμεικτη ατμόσφαιρα ελεύθερων και μαύρων σκλάβων που δουλεύουν μαζί, η Μίντυ γνώρισε τον Τζον Τάμπμαν, έναν ελεύθερο μαύρο άντρα που παντρεύτηκε το 1844. Μετά τον γάμο της μετονομάστηκε σε Χάριετ όπως τη μητέρα της.
In this mixed atmosphere of free and enslaved blacks working side by side, Minty met John Tubman, a free black man she married in 1844. After marriage, she renamed herself Harriet, after her mother.
Ο ιδιοκτήτης της Χάριετ Τάμπμαν πέθανε το 1849. Όταν η χήρα του σχεδίαζε να πουλήσει τους σκλάβους, η Χάριετ φοβήθηκε ότι θα πωλούνταν από τους αγαπημένους της. Άκουσε για έναν «υπόγειο σιδηρόδρομο», ένα μυστικό δίκτυο κρησφύγετων, καπετάνιων, και αμαξάδων, πρόθυμους να υποθάλψουν φυγάδες σκλάβους στον δρόμο τους για τον Βορρά.
Harriet Tubman’s owner died in 1849. When his widow planned to sell off her enslaved human beings, Harriet feared she would be sold away from everyone she loved. She had heard of an “underground railroad," a secret network of safe houses, boat captains, and wagon drivers
Έτσι, το έσκασε τα με δύο αδέρφια της, τον Μπεν και τον Χάρι.
willing to harbor fugitive enslaved people on their way north.
Τελικά, γύρισαν πίσω φοβούμενοι πως χάθηκαν. Αλλά σε έναν από τους ξαφνικούς ύπνους της, η Χάριετ ονειρευόταν ότι μπορεί να πετάξει σαν πουλί. Κοιτώντας κάτω, είδε τον δρόμο για την απελευθέρωση. Και το φθινόπωρο του 1849, ξεκίνησε από μόνη της, ακολουθώντας το Βόρειο Άστρο προς την Πενσυλβάνια, και προς την ελευθερία.
So Tubman fled with two of her brothers, Ben and Harry. They eventually turned back, fearing they were lost. But in one of her sleeping spells, Harriet dreamed that she could fly like a bird. Looking down below, she saw the path to liberation. And in the autumn of 1849, she set out on her own, following the North Star to Pennsylvania, and to freedom.
H Τάμπμαν γύρισε στον Νότο 13 φορές για να ελευθερώσει την ανιψιά της, τα αδέρφια της, τους γονείς της, και πολλούς άλλους. Κέρδισε το ψευδώνυμο Μαύρος Μωυσής και δούλεψε επιμελώς μαζί με τους αντιμαχόμενους για να βοηθήσει τους σκλάβους να αποδράσουν, πρώτα στον Βορρά, και μετά στον Καναδά.
Tubman returned to the South 13 times to free her niece, brothers, parents, and many others. She earned the nickname Black Moses and worked diligently with fellow abolitionists to help enslaved people escape, first to the North, and later to Canada.
Η Χάριετ Τάμπμαν δούλεψε ως νοσοκόμα στον Στρατό της Ένωσης, ανιχνεύτρια, και κατάσκοπος στον Εμφύλιο Πόλεμο. Tο 1863 έγινε η πρώτη γυναίκα στην ιστορία των ΗΠΑ που σχεδίασε και ηγήθηκε μιας στρατιωτικής εφόδου, απελευθερώνοντας περίπου 700 σκλάβους στη Νότια Καρολίνα.
Harriet Tubman worked as a Union army nurse, scout, and spy during the Civil War. In 1863, she became the first woman in United States history to plan and lead a military raid,
Μετά τον πόλεμο, η 13η Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ κατήργησε νόμιμα τη δουλεία, ενώ η 14η επέκτεινε την υπηκοότητα και η 15η έδωσε δικαίωμα ψήφου σε πρώην μαύρους άντρες σκλάβους.
liberating nearly 700 enslaved persons in South Carolina. After the war, the 13th Amendment to the U.S. Constitution legally abolished slavery, while the 14th expanded citizenship and the 15th gave voting rights to formerly enslaved black men.
Αλλά εκείνη ήταν απτόητη, και επέμενε. Συγκέντρωσε χρήματα για πρώην σκλάβους και βοήθησε στην ανέγερση σχολείων και ένα νοσοκομείο εκ μέρους τους.
But she was undaunted, and she persisted. She raised funds for formerly enslaved persons and helped build schools and a hospital on their behalf.
Το 1888 η Τάμπμαν έγινε πιο ενεργή στον αγώνα για τη γυναικεία ψήφο. Το 1896 εμφανίστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο του Εθνικού Σύνδεσμου των Έγχρωμων Γυναικών στην Ουάσινγκτον και μετά στη συνέλευση της γυναικείας ψήφου στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Εκεί είπε στο κοινό: «Ήμουν οδηγός στον Υπόγειο Σιδηρόδρομο, και μπορώ να πω ότι δεν μπορούν να πουν πολλοί άλλοι. Ποτέ δεν έβγαλα το τρένο εκτός πορείας, και ποτέ δεν έχασα επιβάτη».
In 1888, Tubman became more active in the fight for women’s right to vote. In 1896, she appeared at the founding convention of the National Association of Colored Women in Washington D.C. and later at a woman’s suffrage meeting in Rochester, New York. There she told the audience: “I was a conductor on the Underground Railroad, and I can say what many others cannot. I never ran my train off the track, and I never lost a passenger.”
Καθώς αυξανόταν η φήμη της, διάφοροι φίλοι και σύμμαχοι τη βοήθησαν στον αγώνα να εισπράξει τη σύνταξη βετεράνου για τη θητεία της στον Στρατό της Ένωσης. Το 1899 της δόθηκαν τελικά 20 δολάρια τον μήνα. Σε μια ταιριαστή ειρωνεία της τύχης, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε το 2016 ότι η εικόνα της Τάμπμαν θα εμφανιστεί σε ένα νέο χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων.
As her fame grew, various friends and allies helped her in the fight to collect a veteran’s pension for her service in the Union Army. In 1899, she was finally granted $20 a month. In a fitting twist of fate, the United States Treasury announced in 2016 that Tubman’s image will appear on a redesigned twenty dollar bill.
Η Χάριετ Τάμπμαν πέθανε στις 10 Μαρτίου 1913. Ακόμα και στο νεκροκρέβατό της στην ηλικία των 91, κράτησε στο μυαλό της την ελευθερία των ανθρώπων της. Τα τελευταία της λόγια ήταν: «Φεύγω για να προετοιμάσω ένα μέρος για εσάς».
Harriet Tubman died on March 10, 1913. Even on her deathbed at age 91, she kept the freedom of her people in mind. Her final words were: "I go away to prepare a place for you.”