I live and work from Tokyo, Japan. And I specialize in human behavioral research, and applying what we learn to think about the future in different ways, and to design for that future. And you know, to be honest, I've been doing this for seven years, and I haven't got a clue what the future is going to be like. But I've got a pretty good idea how people will behave when they get there.
Mieszkam i pracuję w Tokio, w Japonii. Specjalizuję się w badaniu zachowań ludzkich, a tę wiedzę wykorzystujemy do przewidywania przyszłości oraz do jej kreowania. I wiecie co, będę z wami szczery, zajmuję się tym od siedmiu lat, ale nie mam pojęcia jaka ta przyszłość będzie. Ale mam całkiem dobrą wiedzę na temat tego, jak ludzie będą się zachowywać w przyszłości.
This is my office. It's out there. It's not in the lab, and it's increasingly in places like India, China, Brazil, Africa. We live on a planet -- 6.3 billion people. About three billion people, by the end of this year, will have cellular connectivity. And it'll take about another two years to connect the next billion after that. And I mention this because, if we want to design for that future, we need to figure out what those people are about. And that's, kind of, where I see what my job is and what our team's job is.
Oto moje biuro. Spójrzcie. Nie mieści się w laboratorium, ale w takich miejscach jak Indie, Chiny, Brazylia, Afryka. Żyjemy na planecie zamieszkałej przez 6,3 miliarda ludzi. Około trzech milardów ludzi, do końca tego roku,£ będzie podłączona do sieci komórkowej. A przez kolejne dwa lata następny miliard użytkowników zostanie do niej podłączonych. Wspominam o tym dlatego, iż jeśli chcemy przygotować się na nadchodzącą przyszłość to musimy odkryć co kieruje tymi ludźmi. I to chyba najlepiej oddaje sens mojej pracy i naszego zespołu.
Our research often starts with a very simple question. So I'll give you an example. What do you carry? If you think of everything in your life that you own, when you walk out that door, what do you consider to take with you? When you're looking around, what do you consider? Of that stuff, what do you carry? And of that stuff, what do you actually use?
Nasze badania rozpoczynają się najczęściej od prostego pytania. Podam więc wam przykład takiego pytania: Jakie przedmioty nosisz ze sobą? Pomyśl o tych wszystkich rzeczach, które posiadasz i wychodząc z domu które z tych rzeczy zabrałbyś ze sobą? Kiedy rozglądasz się wokół, co w danej chwili myślisz? Spośród wszystkich tych przedmiotów, które zabrałbyś ze sobą? Spośród wszystkich tych przedmiotów, które z nich byłyby przydatne?
So this is interesting to us, because the conscious and subconscious decision process implies that the stuff that you do take with you and end up using has some kind of spiritual, emotional or functional value. And to put it really bluntly, you know, people are willing to pay for stuff that has value, right? So I've probably done about five years' research looking at what people carry. I go in people's bags. I look in people's pockets, purses. I go in their homes. And we do this worldwide, and we follow them around town with video cameras. It's kind of like stalking with permission. And we do all this -- and to go back to the original question, what do people carry?
To właśnie nas interesuje, ponieważ świadome i nieświadome procesy podejmowania decyzji powodują, że decydujesz się zabrać ze sobą te przedmioty, które będą ci służyły, które są dla ciebie ważne, które posiadają pewną wartość. Mówiąc kolokwialnie, ludzie są skłonni płacić za przedmioty które mają dla nich wartość, prawda? Więc przez około pięć lat starałem się dowiedzieć jakie przedmioty ludzie noszą ze sobą. Zaglądałem do ich toreb. Zaglądałem do ich kieszeni, portfeli. Odwiedzałem ich w domach, na całym świecie, śledziliśmy ich podczas spacerów rejestrując ich każdy ruch. To było coś w rodzaju prześladowania za ich przyzwoleniem. Robiliśmy różne rzeczy - ale wracając do naszego pytania: Jakie przedmioty ludzie noszą ze sobą?
And it turns out that people carry a lot of stuff. OK, that's fair enough. But if you ask people what the three most important things that they carry are -- across cultures and across gender and across contexts -- most people will say keys, money and, if they own one, a mobile phone. And I'm not saying this is a good thing, but this is a thing, right? I mean, I couldn't take your phones off you if I wanted to. You'd probably kick me out, or something. OK, it might seem like an obvious thing for someone who works for a mobile phone company to ask. But really, the question is, why? Right? So why are these things so important in our lives? And it turns out, from our research, that it boils down to survival -- survival for us and survival for our loved ones.
Okazało się, że ludzie noszą ze sobą wiele przedmiotów. No tak, to oczywiste. Ale jeśli zapytasz ludzi jakie są trzy najważniejsze przedmioty, które noszą ze sobą bez względu na kulturę, płeć i okoliczności - większość ludzi powie, że nosi ze sobą klucze, pieniądze oraz jeśli takowy posiadają, telefon komórkowy. I nie mówię, że się z tego powodu cieszę, ale coś w tym jest, prawda? Mam na myśli to, że nie pozwolilibyście na to, abym zabrał wam wasze telefony. Prawdopodobnie dostałbym prędzej po głowie, albo gorzej. OK, to może wydawać się oczywiste, że zadaje takie pytania, w końcu pracuję dla firmy telekomunikacyjnej. Ale tak naprawdę pytanie brzmi dlaczego? Prawda? Więc dlaczego te przedmioty są tak ważne w naszym życiu? Z naszych badań okazało się, że sprowadza się to do tezy o przetrwaniu - naszym przetrwaniu i przetrwaniu naszych bliskich.
So, keys provide an access to shelter and warmth -- transport as well, in the U.S. increasingly. Money is useful for buying food, sustenance, among all its other uses. And a mobile phone, it turns out, is a great recovery tool. If you prefer this kind of Maslow's hierarchy of needs, those three objects are very good at supporting the lowest rungs in Maslow's hierarchy of needs. Yes, they do a whole bunch of other stuff, but they're very good at this. And in particular, it's the mobile phone's ability to allow people to transcend space and time. And what I mean by that is, you know, you can transcend space by simply making a voice call, right? And you can transcend time by sending a message at your convenience, and someone else can pick it up at their convenience. And this is fairly universally appreciated, it turns out, which is why we have three billion plus people who have been connected. And they value that connectivity.
Klucze otwierają drzwi do naszego mieszkania, gdzie możemy się schronić lub uruchamiają nasz samochód. Dzięki pieniądzom kupujemy żywność, zabezpieczamy się, wykorzystujemy je na wiele innych sposobów. A telefon komórkowy, jak się okazało, jest wspaniałym narzędziem poprawiającym samopoczucie. Jeśli znacie piramidę potrzeb Maslowa, te trzy wymienione przedmioty są bardzo pomocne w zaspokajaniu potrzeb znajdujących się jej najniższych szczeblach. Oczywiście, przedmioty te wykorzystujemy do zaspokajania wielu innych potrzeb, ale przede wszystkim są one bardzo pomocne w zaspokajaniu potrzeb podstawowych. A w szczególności telefon komórkowy, który pozwala ludziom dosłownie pokonywać czas i przestrzeń. I mam tutaj na myśli to, że możesz pokonać przestrzeń zwyczajnie poprzez rozmowę telefoniczną z drugą osobą. A czas można pokonać poprzez wysłanie tej osobie wiadomości tekstowej w dowolnym czasie, podczas gdy odbiorca może wybrać dowolny czas w którym ją odczyta. I to właśnie się podoba ludziom na całym świecie, dlatego już ponad trzy miliardy ludzi korzysta z tej możliwości. Ponieważ doceniają oni możliwość swobodnego komunikowania.
But actually, you can do this kind of stuff with PCs. And you can do them with phone kiosks. And the mobile phone, in addition, is both personal -- and so it also gives you a degree of privacy -- and it's convenient. You don't need to ask permission from anyone, you can just go ahead and do it, right? However, for these things to help us survive, it depends on them being carried. But -- and it's a pretty big but -- we forget. We're human, that's what we do. It's one of our features. I think, quite a nice feature. So we forget, but we're also adaptable, and we adapt to situations around us pretty well. And so we have these strategies to remember, and one of them was mentioned yesterday. And it's, quite simply, the point of reflection. And that's that moment when you're walking out of a space, and you turn around, and quite often you tap your pockets. Even women who keep stuff in their bags tap their pockets. And you turn around, and you look back into the space, and some people talk aloud. And pretty much everyone does it at some point.
Ale przecież to samo można uzyskać korzystając z komputera. Czy też korzystając z budki telefonicznej. Ale telefon komórkowy daje coś więcej, pewną intymność oraz poczucie prywatności w trakcie rozmowy - i to się podoba. Nie musisz zwyczajnie pytać się kogoś o pozwolenie, możesz zwyczajnie użyć swojego telefonu komórkowego, prawda? Jednak aby przedmiot od którego zależy nasze przetrwanie spełniał swoje zadanie, powinien być mobilny, łatwy do przeniesienia. Ale nie zawsze o tym pamiętamy. W końcu jesteśmy tylko ludźmi, zapominanie to jedna z naszych wad. Osobiście myślę, że nie taka zła. Więc czasem zapominamy, ale jesteśmy także elastyczni i potrafimy szybko odnaleźć się w nowych sytuacjach. I do tego służą te specjalne metody zapamiętywania, które zostały zaprezentowane wczoraj. I jak się okazuje jest to całkiem proste. Oto moment kiedy wychodzicie na zewnątrz, instynktownie kierujecie swój wzrok za siebie i dotykając swoich kieszeni, sprawdzacie ich zawartość. To się dzieje nawet wśród kobiet, które przecież noszą swoje rzeczy w torebkach. Więc instynktownie odwracasz się, spoglądasz za siebie, niektórzy ludzie nawet mówią do siebie głośno w tym momencie. I prawie każdy tego doświadcza.
OK, the next thing is -- most of you, if you have a stable home life, and what I mean is that you don't travel all the time, and always in hotels, but most people have what we call a center of gravity. And a center of gravity is where you keep these objects. And these things don't stay in the center of gravity, but over time, they gravitate there. It's where you expect to find stuff. And in fact, when you're turning around, and you're looking inside the house, and you're looking for this stuff, this is where you look first, right? OK, so when we did this research, we found the absolutely, 100 percent, guaranteed way to never forget anything ever, ever again. And that is, quite simply, to have nothing to remember. (Laughter)
OK, następne spostrzeżenie - dla wielu z was, posiadających swoje miejsce, swój dom i nie myślę tutaj o tych którzy bezustannie podróżują, mieszkają w hotelach - większość z was w swoim domu ma tzw. miejsce na swoje rzeczy osobiste To specjalne miejsce znajduje się tam, gdzie kładziecie swoje przedmioty osobiste. Większość z przedmiotów osobistych nie znajduje się bezpośrednio w tym miejscu, ale z czasem tam właśnie je umieścisz. Bo to właśnie tam spodziewasz się je odszukać. Rzeczywiście, kiedy zapominasz czegoś i wracasz do domu, i szukasz swojego telefonu czy portfela, kierujesz się właśnie tam, prawda? Więc dzięki badaniom jakie przeprowadziliśmy, odkryliśmy absolutnie skuteczną metodę, aby nigdy nic nie zapomnieć. Ta skuteczna metoda polega na tym, by zwyczajnie nie mieć niczego do zapamiętania. (Śmiech)
OK, now, that sounds like something you get on a Chinese fortune cookie, right? But is, in fact, about the art of delegation. And from a design perspective, it's about understanding what you can delegate to technology and what you can delegate to other people. And it turns out, delegation -- if you want it to be -- can be the solution for pretty much everything, apart from things like bodily functions, going to the toilet. You can't ask someone to do that on your behalf. And apart from things like entertainment, you wouldn't pay for someone to go to the cinema for you and have fun on your behalf, or, at least, not yet. Maybe sometime in the future, we will.
OK, wiem że to brzmi jak wróżba z chińskiego ciasteczka. Ale w rzeczywistości chodzi tu o sztukę delegowania. I z technicznego punktu widzenia wszystko polega na umiejętności wyręczania się technologią i umiejętnością delegowania na inne osoby. Okazuje się, że delegowanie - jeśli tylko tego zechcesz - może stać się pomocne w wielu aspektach naszego życia, z wyjątkiem takich czynności jak pójście do toalety. Nie możesz przecież poprosić kogoś innego, aby zrobił to za ciebie. I dodałbym do tego także rozrywkę - przecież nie zapłacisz komuś, aby poszedł do kina i świetnie się tam za ciebie bawił. Jeszcze nie... Może w przyszłości będzie to możliwe.
So, let me give you an example of delegation in practice, right. So this is -- probably the thing I'm most passionate about is the research that we've been doing on illiteracy and how people who are illiterate communicate. So, the U.N. estimated -- this is 2004 figures -- that there are almost 800 million people who can't read and write, worldwide. So, we've been conducting a lot of research. And one of the things we were looking at is -- if you can't read and write, if you want to communicate over distances, you need to be able to identify the person that you want to communicate with. It could be a phone number, it could be an e-mail address, it could be a postal address. Simple question: if you can't read and write, how do you manage your contact information?
Więc pozwólcie mi przedstawić przykład delegowania w praktyce. Myślę,że najbardziej pasjonują mnie badania, które przeprowadzaliśmy na osobach nie umiejących czytać i pisać i jak te osoby się ze sobą komunikują. Unia Europejska ustaliła - to są dane z 2004 roku - że na świecie jest prawie 800 milionów osób nie umiejących czytać i pisać. Więc przeprowadziliśmy wiele badań w tym zakresie. Jednym ze zjawisk jakiemu się przyglądaliśmy było - jeśli nie umiesz czytać i pisać i jeśli chcesz się komunikować z innymi osobami, musisz być w stanie identyfikować swojego rozmówcę, w jakiś sposób się z nim komunikować. Może to być jego numer telefonu, może to być jego adres mailowy, albo adres zamieszkania. Ale pojawia się proste pytanie, jeśli nie potrafisz czytać i pisać, jak poradzisz sobie i skontaktujesz się z tą osobą?
And the fact is that millions of people do it. Just from a design perspective, we didn't really understand how they did it, and so that's just one small example of the kind of research that we were doing. And it turns out that illiterate people are masters of delegation. So they delegate that part of the task process to other people, the stuff that they can't do themselves. Let me give you another example of delegation. This one's a little bit more sophisticated, and this is from a study that we did in Uganda about how people who are sharing devices, use those devices. Sente is a word in Uganda that means money. It has a second meaning, which is to send money as airtime. OK?
I wiecie co, miliony osób potrafią sobie z tym poradzić. Z technicznego punktu widzenia nie rozumieliśmy jak oni to robią i pragnę przytoczyć jeden z przykładów oddający istotę tego zjawiska. Okazuje się, że osoby nie potrafiące czytać i pisać są mistrzami delegowania swoich potrzeb. Potrafią delegować część swoich potrzeb na inne osoby, pozwalają, aby inne osoby zrobiły to, czego oni nie potrafią. Oto następny przykład delegowania. Ten przykład jest bardziej wyrafinowany i pochodzi z naszych doświadczeń przeprowadzonych w Ugandzie i opowiada o tym jak ludzie potrafią dzielić się czymś i korzystać z tego między sobą. Sente w języku Ugandy znaczy pieniądze. Słowo to ma także drugie znaczenie, które oznacza przesyłanie pieniędzy.
And it works like this. So let's say, June, you're in a village, rural village. I'm in Kampala and I'm the wage earner. I'm sending money back, and it works like this. So, in your village, there's one person in the village with a phone, and that's the phone kiosk operator. And it's quite likely that they'd have a quite simple mobile phone as a phone kiosk. So what I do is, I buy a prepaid card like this. And instead of using that money to top up my own phone, I call up the local village operator. And I read out that number to them, and they use it to top up their phone. So, they're topping up the value from Kampala, and it's now being topped up in the village. You take a 10 or 20 percent commission, and then you -- the kiosk operator takes 10 or 20 percent commission, and passes the rest over to you in cash.
Odbywa się to w następujący sposób. Powiedzmy, że znajdujesz się w odległej wiosce na terenie Ugandy. Ja jestem w Kampala, pracuję tu i zarabiam pieniądze. Przesyłam pieniądze do wioski w której mieszkasz w następujący sposób. Tylko jedna osoba posiada telefon w wiosce w której mieszkasz i jest nim operator budki telefonicznej. I jest wysoce prawdopodobne, że ten operator posiada także prosty telefon komórkowy. Więc, ja kupuję kartę telefoniczną typu "prepaid" I zamiast użyć moich pieniędzy, aby naładować konto mojego telefonu komórkowego, dzwonię do operatora budki telefonicznej w wiosce w której mieszkasz i przekazuję swój kod doładowania operatorowi, który doładowuje konto swojego telefonu komórkowego. Więc wykorzystując kod doładowania zakupiony w Kampala doładowują konto telefonu komórkowego w wiosce w której mieszkasz. Ty zarabiasz na tym od 10 do 20 procent, następnie operator budki telefonicznej zarabia na tym od 10 do 20 procent i przekazuje pozostałe pieniądze w gotówce tobie.
OK, there's two things I like about this. So the first is, it turns anyone who has access to a mobile phone -- anyone who has a mobile phone -- essentially into an ATM machine. It brings rudimentary banking services to places where there's no banking infrastructure. And even if they could have access to the banking infrastructure, they wouldn't necessarily be considered viable customers, because they're not wealthy enough to have bank accounts. There's a second thing I like about this. And that is that despite all the resources at my disposal, and despite all our kind of apparent sophistication, I know I could never have designed something as elegant and as totally in tune with the local conditions as this. OK?
OK, szczególnie podobają mi się w tej historii dwie rzeczy. Pierwszą z nich jest to, że każdy kto ma dostęp do telefonu komórkowego i każdy kto posiada telefon komórkowy ma automatycznie dostęp do bankomatu. Telefon komórkowy wprowadza możliwość korzystania z usług finansowych w miejscu gdzie infrastruktura bankowa nie istnieje. Nawet jeśli mieszkańcy tego rejonu mieli dostęp do usług bankowych, nie stanowiliby dla banku docelowej grupy klientów zwyczajnie dlatego, że są zbyt biedni aby mieć rachunek bankowy. Jest także druga rzecz, która podoba mi się w przedstawionej historii. Pomimo, że posiadamy tak wiele środków, tak wiele urządzeń i wiedzy w zakresie komunikacji, wiem, że nie byłbym w stanie wymyślić coś tak skutecznego i eleganckiego, będącego tak prostym a zarazem niezbędnym rozwiązaniem w tej rzeczywistości.
And, yes, there are things like Grameen Bank and micro-lending. But the difference between this and that is, there's no central authority trying to control this. This is just street-up innovation. So, it turns out the street is a never-ending source of inspiration for us. And OK, if you break one of these things here, you return it to the carrier. They'll give you a new one. They'll probably give you three new ones, right? I mean, that's buy three, get one free. That kind of thing. If you go on the streets of India and China, you see this kind of stuff. And this is where they take the stuff that breaks, and they fix it, and they put it back into circulation.
Oczywiście, że istnieją inne możliwości jak chociażby Grameen Bank czy mikro-pożyczki. Ale różnicą między tymi możliwościami a rozwiązaniem z telefonem komórkowym jest to, że nie ma tu odgórnego narzucania pewnego rozwiązania. Jest to natomiast rozwiązanie stworzone przez ludzi metodą garażową. Więc okazuje się, że rozwiązania stworzone przez zwykłych ludzi są pewnego rodzaju inspiracją dla nas. Inny przykład, jeśli zepsujesz jeden ze swoich przedmiotów, odsyłasz go kurierem i dostajesz następny, nowy. Prawdopodobnie otrzymasz takie trzy nowe przedmioty, prawda? Mam na myśli, kup trzy, jeden dostaniesz gratis. Jeśli przejdziesz się ulicami Indii czy Chin, zobaczysz te przedmioty. Zobaczysz w tych miejscach ludzi, którzy zbierają takie zepsute gadżety, naprawiają je i wprowadzają po raz kolejny na rynek.
This is from a workbench in Jilin City, in China, and you can see people taking down a phone and putting it back together. They reverse-engineer manuals. This is a kind of hacker's manual, and it's written in Chinese and English. They also write them in Hindi. You can subscribe to these. There are training institutes where they're churning out people for fixing these things as well. But what I like about this is, it boils down to someone on the street with a small, flat surface, a screwdriver, a toothbrush for cleaning the contact heads -- because they often get dust on the contact heads -- and knowledge. And it's all about the social network of the knowledge, floating around. And I like this because it challenges the way that we design stuff, and build stuff, and potentially distribute stuff. It challenges the norms.
Oto jeden z zakładów naprawczych w Jilin w Chinach, możecie zobaczyć ludzi przynoszących zepsute telefony które są później naprawiane i działają ponownie. Ci ludzie tworzą coś w rodzaju instrukcji obsługi do naprawiania sprzętu. To coś w rodzaju instrukcji obsługi dla hackerów, w języku chińskim i angielskim. Tłumaczą to także na język hindi. Możesz się zapisać na taki kurs. Istnieją specjalne instytuty, gdzie zainteresowani zdobywają wiedzę, jak naprawić sprzęt elektroniczny. Ale największe wrażenie robi na mnie sytuacja kiedy idąc ulicą napotykam człowieka z rozłożonym kawałkiem maty, na której leży śrubokręt oraz szczoteczka do zębów, którą czyści styki wtyczki elektrycznej, ponieważ często zanieczyszczenia powodują, że taka wtyczka nie działa - ale trzeba o tym wiedzieć. I to wszystko polega na pracy zespołowej i przekazywaniu wiedzy, radzeniu sobie z trudnościami. I doceniam to dlatego, że to powoduje napływ nowych rozwiązań, idei, co prowadzi do konstrukcji jakiegoś nowego urządzenia i do jego redystrybucji. To wyzwanie dla istniejących norm i schematów.
OK, for me the street just raises so many different questions. Like, this is Viagra that I bought from a backstreet sex shop in China. And China is a country where you get a lot of fakes. And I know what you're asking -- did I test it? I'm not going to answer that, OK. But I look at something like this, and I consider the implications of trust and confidence in the purchase process. And we look at this and we think, well, how does that apply, for example, for the design of -- the lessons from this -- apply to the design of online services, future services in these markets?
OK, dla mnie ulica jest obszarem nieustannej inspiracji. Jak na przykład Viagra, którą kupiłem w sex-shopie znajdującym się w bocznej uliczce w Chinach. Jak wiemy Chiny to kraj, gdzie można kupić wiele podróbek. I wyczuwam, że chcecie się zapytać czy ta Viagra była prawdziwa, prawda? Nie zamierzam odpowiadać na to pytanie. Ale kiedy patrze na coś takiego i rozważam różnorodność komplikacji dotyczących zaufania i poczucia pewności w procesie sprzedaży, i patrzymy na ten przypadek, zastanawiamy się jak to można wykorzystać na przykład do stworzenia nowych usług internetowych, przyszłych rozwiązań na tym rynku.
This is a pair of underpants from -- (Laughter) -- from Tibet. And I look at something like this, and honestly, you know, why would someone design underpants with a pocket, right? And I look at something like this and it makes me question, if we were to take all the functionality in things like this, and redistribute them around the body in some kind of personal area network, how would we prioritize where to put stuff? And yes, this is quite trivial, but actually the lessons from this can apply to that kind of personal area networks. And what you see here is a couple of phone numbers written above the shack in rural Uganda. This doesn't have house numbers. This has phone numbers. So what does it mean when people's identity is mobile? When those extra three billion people's identity is mobile, it isn't fixed? Your notion of identity is out-of-date already, OK, for those extra three billion people. This is how it's shifting.
Oto para majtek z - (Śmiech) Tybetu. I patrząc na coś takiego, doprawdy myślę sobie dlaczego ktoś zadał sobie trud stworzenia majtek z kieszeniami? I patrząc na coś takiego, zadaję sobie pytanie, jeśli miałbym docenić funkcjonalność takiej rzeczy i umieścić takie kieszenie na całym ciele tworząc coś w rodzaju szeregu schowków, jaka byłaby hierarchia wykorzystania tych kieszeni. Wiem, to brzmi banalnie, ale lekcja płynąca z tego przypadku pozwala mi dostrzec taki problem i wyobrazić go sobie. Widzicie przed sobą kilka numerów telefonicznych umieszczonych na chatach mieszkańców odległych zakątków Ugandy. Okazuje się, że domy nie mają tam numerów, lecz każdemu domowi przypisany jest numer telefonu. Więc co się dzieje, kiedy identyfikujemy człowieka za pomocą numeru telefonicznego? Kiedy te trzy miliardy ludzi stają się numerami telefonicznymi, czyż to nie jest to? Twoje postrzeganie tożsamości jest przestarzałe, w porządku dla tych trzech miliardów ludzi korzystających z telefonów komórkowych. Oto jak to się zmienia.
And then I go to this picture here, which is the one that I started with. And this is from Delhi. It's from a study we did into illiteracy, and it's a guy in a teashop. You can see the chai being poured in the background. And he's a, you know, incredibly poor teashop worker, on the lowest rungs in the society. And he, somehow, has the appreciation of the values of Livestrong. And it's not necessarily the same values, but some kind of values of Livestrong, to actually go out and purchase them, and actually display them.
I wracając do obrazu wyświetlonego na początku mojej prezentacji. Oto jest - zdjęcie z Delhi. Pochodzi z badań na temat analfabetyzmu w Indiach, widzicie mężczyznę w herbaciarni. Możecie zauważyć jak pracuje rozlewając herbatę. I, wiecie, mężczyzna ten jest bardzo biednym właścicielem tej herbaciarni, należy do najniższej kasty klasowej w społeczeństwie. Ale w jakiś sposób ten człowiek docenia wartości prezentowane przez organizację LiveStrong. I wcale nie chodzi o to, że zgadza się ze wszystkimi wartościami promowanymi przez ta organizację, ale zgadza się z częścią z nich, co powoduje że kupuje i umieszcza je w swojej herbaciarni.
For me, this kind of personifies this connected world, where everything is intertwined, and the dots are -- it's all about the dots joining together. OK, the title of this presentation is "Connections and Consequences," and it's really a kind of summary of five years of trying to figure out what it's going to be like when everyone on the planet has the ability to transcend space and time in a personal and convenient manner, right? When everyone's connected.
Dla mnie człowiek ten reprezentuje jedną z cząstek naszego świata gdzie wszystko jest połączone ze sobą, gdzie wszystkie cząstki łączą się tworząc pewną całość. OK, tytuł mojej prezentacji brzmi "powiązania i konsekwencje" i to w pewnym sensie streszczenie mojej pięcioletniej pracy zmierzającej do wyjaśnienia tego, co się stanie kiedy każdy na naszej planecie będzie miał możliwość pokonywania czasu i przestrzeni w sposób łatwy i dostępny. Kiedy wszyscy są połączeni.
And there are four things. So, the first thing is the immediacy of ideas, the speed at which ideas go around. And I know TED is about big ideas, but actually, the benchmark for a big idea is changing. If you want a big idea, you need to embrace everyone on the planet, that's the first thing.
Kiedy istnieją cztery zjawiska. Pierwszym z nich jest natychmiastowość realizowania pomysłów, prędkość z jaką nowe idee się rozpowszechniają. I wiem, że TED zajmuje się prezentowaniem ciekawych pomysłów, lecz kryteria ich rozpowszechniania się zmieniają. Jeśli chcesz aby wielkie idee przetrwały, musisz dotrzeć z nimi do wszystkich na świecie, to pierwsza rzecz.
The second thing is the immediacy of objects. And what I mean by that is, as these become smaller, as the functionality that you can access through this becomes greater -- things like banking, identity -- these things quite simply move very quickly around the world. And so the speed of the adoption of things is just going to become that much more rapid, in a way that we just totally cannot conceive, when you get it to 6.3 billion and the growth in the world's population.
Drugą rzeczą jest dostępność i szybkość urządzeń. I mam tu na myśli, że mobilne urządzenia stają się mniejsze przy jednoczesnym wzroście ich funkcjonalności - bankowość elektroniczna, wspomniana wyżej tożsamość - te zjawiska rozpowszechniają się na świecie bardzo szybko. Szybkość adaptacji nowych zjawisk będzie wzrastała w sposób jaki nie możemy sobie jeszcze wyobrazić, kiedy zmiany te dotrą do 6,3 miliarda mieszkańców Ziemi i do ciągle wzrastającej populacji naszej planety.
The next thing is that, however we design this stuff -- carefully design this stuff -- the street will take it, and will figure out ways to innovate, as long as it meets base needs -- the ability to transcend space and time, for example. And it will innovate in ways that we cannot anticipate. In ways that, despite our resources, they can do it better than us. That's my feeling. And if we're smart, we'll look at this stuff that's going on, and we'll figure out a way to enable it to inform and infuse both what we design and how we design.
Jakkolwiek będziemy w stanie zaprojektować urządzania mobilne - ostrożnie je projektując - "ulica" wchłonie te urządzenia i zacznie je modyfikować tak długo jak, długo urządzenia te będą spełniać swoje podstawowe funkcje. Funkcję pokonywania czasu i przestrzeni, na przykład. Nie możemy nawet przewidzieć jak bardzo zostaną zmodyfikowane. Mimo tego, że posiadamy lepsze zaplecze techniczne i tak ludzka zaradność pozostaje lepsza. Tak właśnie myślę. I jeśli jesteśmy wystarczająco bystrzy, będziemy obserwować ten proces i znajdziemy sposób aby te spostrzeżenia wpływały zarówno na sam proces tworzenia, jak i na sposób tworzenia.
And the last thing is that -- actually, the direction of the conversation. With another three billion people connected, they want to be part of the conversation. And I think our relevance and TED's relevance is really about embracing that and learning how to listen, essentially. And we need to learn how to listen. So thank you very, very much. (Applause)
I ostatnia myśl jest taka - tak naprawdę puenta naszych rozważań. Kolejne trzy miliardy ludzi połączone siecią chcą być częścią tej rozmowy. I myślę, że ważnym jest zarówno dla nas, jak i dla TED'a, aby nauczyć się uważnie słuchać. Musimy nauczyć się słuchać. Dziękuję bardzo. (Oklaski)