Ο πόλεμος ήταν μέρος της ζωής μου από τότε που μπορώ να θυμηθώ. Γεννήθηκα στο Αφγανιστάν, έξι μήνες μετά την εισβολή των Σοβιετικών, και παρόλο που ήμουν πολύ νέα για να καταλάβω τι γινόταν είχα βαθιά κατανόηση του πόνου και του φόβου γύρω μου.
War has been a part of my life since I can remember. I was born in Afghanistan, just six months after the Soviets invaded, and even though I was too young to understand what was happening, I had a deep sense of the suffering and the fear around me.
Αυτές οι εμπειρίες επηρέασαν τον τρόπο που σκέφτομαι τον πόλεμο και τη σύγκρουση. Έμαθα πως όταν κινδυνεύει ένα σημαντικό ζήτημα, για τους περισσότερους, το να παραδοθούν δεν είναι επιλογή. Για τέτοια είδη συγκρούσεων -- όταν παραβιάζονται δικαιώματα ανθρώπων, όταν οι πατρίδες τους καταλαμβάνονται, όταν καταπιέζονται κι εξευτελίζονται -- χρειάζονται έναν ισχυρό τρόπο να αντισταθούν και να παλέψουν. Αυτό σημαίνει πως όσο καταστροφική και τρομερή κι αν είναι η βία, αν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι η μόνη τους επιλογή θα τη χρησιμοποιήσουν. Οι περισσότεροι από εμάς ανησυχούμε για το επίπεδο της βίας στον κόσμο. Μα δεν θα σταματήσουμε έναν πόλεμο λέγοντας στον κόσμο ότι η βία είναι ηθικά λάθος. Αντίθετα, πρέπει να τους προσφέρουμε ένα εργαλείο που να είναι τόσο ισχυρό κι αποτελεσματικό όσο η βία.
Those early experiences had a major impact on how I now think about war and conflict. I learned that when people have a fundamental issue at stake, for most of them, giving in is not an option. For these types conflicts -- when people's rights are violated, when their countries are occupied, when they're oppressed and humiliated -- they need a powerful way to resist and to fight back. Which means that no matter how destructive and terrible violence is, if people see it as their only choice, they will use it. Most of us are concerned with the level of violence in the world. But we're not going to end war by telling people that violence is morally wrong. Instead, we must offer them a tool that's at least as powerful and as effective as violence.
Αυτή είναι η δουλειά που κάνω εγώ. Τα τελευταία 13 χρόνια, μαθαίνω σε ανθρώπους που βρίσκονται σε πολύ δύσκολες καταστάσεις στον κόσμο πώς να παλέψουν μη βίαια για να προκαλέσουν σύγκρουση. Οι περισσότεροι συνδέουν τέτοιες ενέργειες με τον Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Μα οι μη βίαιες ενέργειες χρησιμοποιούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μάλιστα, τα περισσότερα δικαιώματα που έχουμε τώρα σε αυτή την χώρα -- ως γυναίκες, ως μειονότητες, ως εργάτες, ως άνθρωποι με διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς και πολίτες που μας ενδιαφέρει το περιβάλλον -- αυτά τα δικαιώματα δεν μας δόθηκαν απλόχερα. Κερδήθηκαν από ανθρώπους που πάλεψαν για αυτά και έκαναν θυσίες για αυτά. Αλλά επειδή δεν έχουμε μάθει από αυτή την ιστορία η μη βίαιη πάλη ως τεχνική είναι πολύ παρεξηγημένη.
This is the work I do. For the past 13 years, I've been teaching people in some of the most difficult situations around the world how they can use nonviolent struggle to conduct conflict. Most people associate this type of action with Gandhi and Martin Luther King. But people have been using nonviolent action for thousands of years. In fact, most of the rights that we have today in this country -- as women, as minorities, as workers, as people of different sexual orientations and citizens concerned with the environment -- these rights weren't handed to us. They were won by people who fought for them and who sacrificed for them. But because we haven't learned from this history, nonviolent struggle as a technique is widely misunderstood.
Συνάντησα μια ομάδα Αιθιόπων ακτιβιστών και μου είπαν κάτι που ακούω συνέχεια. Είπαν ότι δοκίμασαν ήδη μη βίαιες ενέργειες, και δεν πέτυχαν. Πριν από κάποια χρόνια έκαναν μια διαμαρτυρία. Η κυβέρνηση τους συνέλαβε όλους, και αυτό ήταν το τέλος. Η ιδέα πως η μη βίαιη πάλη σημαίνει διαμαρτυρία στους δρόμους είναι πραγματικό πρόβλημα. Διότι παρόλο που οι διαμαρτυρίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι θέλουν μια αλλαγή, μόνες τους, δεν δημιουργούν αλλαγή -- τουλάχιστον όχι ουσιώδη αλλαγή.
I met recently with a group of Ethiopian activists, and they told me something that I hear a lot. They said they'd already tried nonviolent action, and it hadn't worked. Years ago they held a protest. The government arrested everyone, and that was the end of that. The idea that nonviolent struggle is equivalent to street protests is a real problem. Because although protests can be a great way to show that people want change, on their own, they don't actually create change -- at least change that is fundamental.
(Γέλια)
(Laughter)
Οι ισχυροί αντίπαλοι δεν θα δώσουν στους ανθρώπους αυτό που θέλουν επειδή το ζήτησαν ευγενικά... ή και όχι τόσο ευγενικά.
Powerful opponents are not going to give people what they want just because they asked nicely ... or even not so nicely.
(Γέλια)
(Laughter)
Η μη βίαιη πάλη λειτουργεί καταστρέφοντας έναν αντίπαλο, όχι σωματικά, αλλά ταυτοποιώντας τους θεσμούς που χρειάζεται ο εχθρός για να επιβιώσει, κι έπειτα στερώντας αυτές τις πηγές δύναμης. Οι μη βίαιοι ακτιβιστές μπορούν να εξουδετερώσουν τον στρατό κάνοντας τους στρατιώτες να αυτομολήσουν. Μπορούν να αναταράξουν την οικονομία μέσω διαμαρτυριών και μποϊκοτάζ. Μπορούν να προκαλέσουν την προπαγάνδα της κυβέρνησης δημιουργώντας εναλλακτικά μέσα.
Nonviolent struggle works by destroying an opponent, not physically, but by identifying the institutions that an opponent needs to survive, and then denying them those sources of power. Nonviolent activists can neutralize the military by causing soldiers to defect. They can disrupt the economy through strikes and boycotts. And they can challenge government propaganda by creating alternative media.
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για να γίνει κάτι τέτοιο. Ο συνάδελφος και μέντοράς μου, Τζιν Σαρπ, έχει ταυτοποιήσει 198 μεθόδους μη βίαιης ενέργειας. Η διαμαρτυρία είναι μόνο η μία. Να σας δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα.
There are a variety of methods that can be used to do this. My colleague and mentor, Gene Sharp, has identified 198 methods of nonviolent action. And protest is only one. Let me give you a recent example.
Μέχρι πριν λίγους μήνες, η Γουατεμάλα διοικούταν από διεφθαρμένους πρώην στρατιωτικούς με διασυνδέσεις στο οργανωμένο έγκλημα. Ο κόσμος γενικά το ήξερε αυτό, αλλά οι περισσότεροι ένιωθαν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι -- μέχρι που μια ομάδα πολιτών, 12 συνηθισμένοι άνθρωποι, έγραψαν στους φίλους τους στο Facebook να συναντηθούν στην κεντρική πλατεία κρατώντας ταμπέλες με ένα μήνυμα. «Renuncia YA» - Παραιτηθείτε επιτέλους. Προς έκπληξή τους, εμφανίστηκαν 30.000 άτομα. Έμειναν εκεί για μήνες όσο οι διαμαρτυρίες εξαπλώνονταν σε όλη τη χώρα. Κάποια στιγμή, οι διοργανωτές έστειλαν εκατοντάδες αυγά σε διάφορα κυβερνητικά κτίρια με ένα μήνυμα: «Αν δεν έχετε τα αυγά» -- τα κότσια -- «να σταματήσετε διεφθαρμένους από το να θέτουν υποψηφιότητα, δανειστείτε τα δικά μας».
Until a few months ago, Guatemala was ruled by corrupt former military officials with ties to organized crime. People were generally aware of this, but most of them felt powerless to do anything about it -- until one group of citizens, just 12 regular people, put out a call on Facebook to their friends to meet in the central plaza, holding signs with a message: "Renuncia YA" -- resign already. To their surprise, 30,000 people showed up. They stayed there for months as protests spread throughout the country. At one point, the organizers delivered hundreds of eggs to various government buildings with a message: "If you don't have the huevos" -- the balls -- "to stop corrupt candidates from running for office, you can borrow ours."
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ο Πρόεδρος Μολίνα απάντησε λέγοντας ότι δεν θα παραιτηθεί ποτέ. Οι ακτιβιστές διαπίστωσαν ότι δεν γινόταν να συνεχίσουν τις διαμαρτυρίες και να ζητούν από τον πρόεδρο να παραιτηθεί. Έπρεπε να μην του αφήσουν καμιά επιλογή. Οπότε οργάνωσαν γενική απεργία, όπου κόσμος από όλη τη χώρα αρνήθηκε να δουλέψει. Στην Πόλη της Γουατεμάλας, πάνω από 400 επιχειρήσεις και σχολεία έκλεισαν τις πόρτες τους. Στο μεταξύ, οι αγρότες σε όλη τη χώρα μπλόκαραν κεντρικούς δρόμους. Μέσα σε πέντε μέρες, ο πρόεδρος, μαζί με δεκάδες άλλους κρατικούς αξιωματούχους, παραιτήθηκαν επιτέλους.
President Molina responded by vowing that he would never step down. And the activists realized that they couldn't just keep protesting and ask the president to resign. They needed to leave him no choice. So they organized a general strike, in which people throughout the country refused to work. In Guatemala City alone, over 400 businesses and schools shut their doors. Meanwhile, farmers throughout the country blocked major roads. Within five days, the president, along with dozens of other government officials, resigned already.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μου έδωσε μεγάλη έμπνευση η δημιουργικότητα και το θάρρος ανθρώπων που προβαίνουν σε μη βίαιες ενέργειες σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου. Για παράδειγμα, πρόσφατα, μια ομάδα ακτιβιστών στην Ουγκάντα ελευθέρωσαν ένα κιβώτιο με γουρούνια στους δρόμους. Όπως βλέπετε, η αστυνομία δεν ήξερε τι να τα κάνει.
I've been greatly inspired by the creativity and bravery of people using nonviolent action in nearly every country in the world. For example, recently a group of activists in Uganda released a crate of pigs in the streets. You can see here that the police are confused about what to do with them.
(Γέλια)
(Laughter)
Τα γουρούνια είχαν βαφτεί στο χρώμα του κυβερνώντος κόμματος. Ένα φορούσε και καπέλο, ένα καπέλο που ο κόσμος αναγνώριζε.
The pigs were painted the color of the ruling party. One pig was even wearing a hat, a hat that people recognized.
(Γέλια)
(Laughter)
Οι ακτιβιστές γίνονται όλο και καλύτεροι στο να τραβούν την προσοχή, αλλά αυτές οι μεμονωμένες ενέργειες δεν έχουν αποτέλεσμα αν δεν είναι μέρος μιας μεγαλύτερης στρατηγικής. Ένας στρατηγός δεν θα έστελνε τα στρατεύματα στη μάχη αν δεν είχε ένα σχέδιο να κερδίσει τον πόλεμο. Αλλά έτσι λειτουργούν τα περισσότερα μη βίαια κινήματα στον κόσμο. Η μη βίαιη πάλη είναι τόσο περίπλοκη όσο και ο πόλεμος, αν όχι περισσότερο. Οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι και να έχουν σαφείς στόχους και οι ηγέτες πρέπει να έχουν στρατηγική για το πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι.
Activists around the world are getting better at grabbing headlines, but these isolated actions do very little if they're not part of a larger strategy. A general wouldn't march his troops into battle unless he had a plan to win the war. Yet this is how most of the world's nonviolent movements operate. Nonviolent struggle is just as complex as military warfare, if not more. Its participants must be well-trained and have clear objectives, and its leaders must have a strategy of how to achieve those objectives.
Η τεχνική του πολέμου αναπτύσσεται εδώ και χιλιάδες χρόνια με τεράστιους πόρους και μερικά από τα λαμπρότερα μυαλά έχουν αφιερωθεί στην κατανόηση και στη βελτίωσή του. Στο μεταξύ, η μη βίαιη πάλη σπάνια μελετάται συστηματικά, και παρόλο που ο αριθμός μεγαλώνει, υπάρχουν λίγοι άνθρωποι στον κόσμο που τη διδάσκουν. Αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί ξέρουμε πλέον πως οι παλιοί τρόποι που αντιμετωπίζαμε τις συγκρούσεις δεν αρκούν για τις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.
The technique of war has been developed over thousands of years with massive resources and some of our best minds dedicated to understanding and improving how it works. Meanwhile, nonviolent struggle is rarely systematically studied, and even though the number is growing, there are still only a few dozen people in the world who are teaching it. This is dangerous, because we now know that our old approaches of dealing with conflict are not adequate for the new challenges that we're facing.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ παραδέχτηκε πρόσφατα ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο στον πόλεμό της με την ISIS. Αλλά αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι ότι κάποιοι έχουν αντισταθεί στην ISIS με μη βίαιες ενέργειες. Όταν η ISIS κατέλαβε τη Μοσούλη τον Ιούνιο του 2014, ανακοίνωσαν ότι θα βάλουν ένα νέο πρόγραμμα στα σχολεία, βασισμένο στην εξτρεμιστική τους ιδεολογία. Αλλά την πρώτη μέρα του σχολείου, δεν εμφανίστηκε ούτε ένα παιδί. Οι γονείς αρνήθηκαν απλά να τα στείλουν. Είπαν στους δημοσιογράφους ότι προτιμούν να τα διδάξουν οι ίδιοι από το να τους κάνουν πλύση εγκεφάλου.
The US government recently admitted that it's in a stalemate in its war against ISIS. But what most people don't know is that people have stood up to ISIS using nonviolent action. When ISIS captured Mosul in June 2014, they announced that they were putting in place a new public school curriculum, based on their own extremist ideology. But on the first day of school, not a single child showed up. Parents simply refused to send them. They told journalists they would rather homeschool their children than to have them brainwashed.
Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα ανυπακοής σε μία μόνο πόλη. Τι θα γινόταν αν συντονιζόταν με δεκάδες άλλες ενέργειες μη βίαιης αντίστασης που έχουν σημειωθεί κατά της ISIS; Αν το μποϊκοτάζ των γονιών ήταν μέρος μιας μεγαλύτερης στρατηγικής να ταυτοποιήσουν και να αποκόψουν τους πόρους που χρειάζεσαι η ISIS, το εργατικό δυναμικό που παράγει φαγητό, τους μηχανικούς που εξάγουν και διυλίζουν το πετρέλαιο, την υποδομή των μέσων και τα δίκτυα επικοινωνίας τα συστήματα μεταφορών και τις τοπικές επιχειρήσεις στις οποίες βασίζεται η ISIS; Μπορεί να είναι δύσκολο να φανταστούμε την εξολόθρευση της ISIS με μη βίαιη ενέργεια. Ήρθε η ώρα να αμφισβητήσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε τις συγκρούσεις και τις επιλογές που έχουμε να την αντιμετωπίσουμε.
This is an example of just one act of defiance in just one city. But what if it was coordinated with the dozens of other acts of nonviolent resistance that have taken place against ISIS? What if the parents' boycott was part of a larger strategy to identify and cut off the resources that ISIS needs to function; the skilled labor needed to produce food; the engineers needed to extract and refine oil; the media infrastructure and communications networks and transportation systems, and the local businesses that ISIS relies on? It may be difficult to imagine defeating ISIS with action that is nonviolent. But it's time we challenge the way we think about conflict and the choices we have in facing it.
Ορίστε μια ιδέα που αξίζει να εξαπλωθεί: ας μάθουμε περισσότερα για την επιτυχία της μη βίαιης ενέργειας και για το πώς μπορούμε να την κάνουμε πιο ισχυρή, όπως κάνουμε με άλλα συστήματα και τεχνολογίες που βελτιώνονται συνεχώς για να καλύψουν τις ανάγκες μας. Ίσως μπορούμε να βελτιώσουμε τη μη βίαιη ενέργεια στο σημείο που θα χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο αντί του πολέμου. Η βία ως εργαλείο σύγκρουσης θα μπορεί τότε να εγκαταληφθεί όπως έγινε και με τα τόξα και τα βέλη επειδή τα αντικαταστήσαμε με όπλα που είναι πιο αποτελεσματικά. Με την ανθρώπινη καινοτομία, μπορούμε να κάνουμε τη μη βίαιη πάλη πιο ισχυρή από τις νεότερες και πιο πρόσφατες τεχνολογίες του πολέμου. Η καλύτερη ελπίδα για την ανθρωπότητα δεν βρίσκεται στην καταδίκη της βίας αλλά στην αχρήστευσή της.
Here's an idea worth spreading: let's learn more about where nonviolent action has worked and how we can make it more powerful, just like we do with other systems and technologies that are constantly being refined to better meet human needs. It may be that we can improve nonviolent action to a point where it is increasingly used in place of war. Violence as a tool of conflict could then be abandoned in the same way that bows and arrows were, because we have replaced them with weapons that are more effective. With human innovation, we can make nonviolent struggle more powerful than the newest and latest technologies of war. The greatest hope for humanity lies not in condemning violence but in making violence obsolete.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)