Aς ξεκινήσω κάνοντας μια αναδρομή, στο βάθος της μνήμης σας στο έτος που ίσως προσδοκούσατε περισσότερο από άλλα στη ζωή σας, αλλά σίγουρα το έτος που όλοι προσδοκούσαν στην ανθρώπινη ιστορία: το έτος 2000. Σας λέει κάτι; O ιός της χιλιετίας, η φούσκα dotcom, είχατε αγωνία σε τίνος το πάρτι θα πηγαίνατε όταν χτυπούσαν μεσάνυχτα, πριν ξεθυμάνει η σαμπάνια, και μετά, εκείνη η ανολοκλήρωτη προσδοκία που έμεινε, νομίζω, σε πολλούς, ότι η χιλιετία, ότι το έτος 2000, θα πρέπει να σημαίνει περισσότερα, περισσότερα από ένα 'δύο' και κάποια μηδενικά.
So let me start by taking you back, back into the mists of your memory to perhaps the most anticipated year in your life, but certainly the most anticipated year in all human history: the year 2000. Remember that? Y2K, the dotcom bubble, stressing about whose party you're going to go to as the clock strikes midnight, before the champagne goes flat, and then there's that inchoate yearning that was felt, I think, by many, that the millennium, that the year 2000, should mean more, more than just a two and some zeroes.
Λοιπόν, προς μεγάλη μας έκπληξη, για μία φορά οι παγκόσμιοι ηγέτες στην πραγματικότητα φάνηκαν αντάξιοι της σημασίας της χιλιετίας και πίσω στο 2000 συμφώνησαν σε κάποια αρκετά ασυνήθιστα πράγματα: οραματικοί, μετρήσιμοι, μακροπρόθεσμοι στόχοι με τον τίτλο: "Οι Στόχοι Ανάπτυξης της Χιλιετίας".
Well, amazingly, for once, our world leaders actually lived up to that millennium moment and back in 2000 agreed to some pretty extraordinary stuff: visionary, measurable, long-term targets called the Millennium Development Goals.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε ένα αντίγραφο αυτών των στόχων κάτω από το μαξιλάρι ή στο κομοδίνο σας, αλλά στην περίπτωση που δεν ισχύει κάτι τέτοιο, και η μνήμη σας χρειάζεται φρεσκάρισμα, η συμφωνία που έγινε τότε έχει ως εξής: οι αναπτυσσόμενες χώρες υποσχέθηκαν να μειώσουν στο ήμισυ τουλάχιστο την ακραία φτώχεια, την πείνα και τους θανάτους από ασθένειες, παράλληλα με άλλους στόχους, μέχρι το 2015, και τα αναπτυγμένα έθνη υποσχέθηκαν πως θα τους βοηθήσουν στην πραγματοποίηση των στόχων με την απαλλαγή χρεών, την αύξηση της έξυπνης ενίσχυσης και προσαρμογές στο εμπόριο.
Now, I'm sure you all keep a copy of the goals under your pillow, or by the bedside table, but just in case you don't, and your memory needs some jogging, the deal agreed then goes like this: developing countries promised to at least halve extreme poverty, hunger and deaths from disease, alongside some other targets, by 2015, and developed nations promised to help them get that done by dropping debts, increasing smart aid, and trade reform.
Πλησιάζουμε, λοιπόν, στο 2015, και αν κάνουμε απολογισμό, πώς τα πάμε με αυτούς τους στόχους; Πρέπει, όμως και να αποφασίσουμε, αν συμφωνούμε με τέτοιους παγκόσμιους στόχους; Μερικοί δε συμφωνούν. Αν συμφωνούμε, θα πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε για να προωθηθούν αυτοί οι στόχοι. Τι θέλει ο κόσμος να κάνει από κοινού; Θα πρέπει να αποφασίσουμε μια διαδικασία με την οποία παίρνουμε αποφάσεις.
Well, we're approaching 2015, so we'd better assess, how are we doing on these goals? But we've also got to decide, do we like such global goals? Some people don't. And if we like them, we've got to decide what we want to do on these goals going forward. What does the world want to do together? We've got to decide a process by which we decide.
Πιστεύω, χωρίς αμφιβολία, ότι αξίζει τον κόπο να οικοδομούμε πάνω σ' αυτούς τους στόχους και να επιμένουμε στην υλοποίησή τους και να μερικοί από τους λόγους. Απίστευτοι συνεταιρισμοί ανάμεσα στον ιδιωτικό τομέα, τους πολιτικούς ηγέτες, τους φιλάνθρωπους και εντυπωσιακούς κοινωνικούς ακτιβιστές σε κάθε γωνιά του αναπτυσσόμενου κόσμου, αλλά επίσης 250.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους του Εδιμβούργου έξω από αυτό εδώ το κτίριο για "Να Κάνουμε Τη Φτώχεια Ιστορία".
Well, I definitely think these goals are worth building on and seeing through, and here's just a few reasons why. Incredible partnerships between the private sector, political leaders, philanthropists and amazing grassroots activists across the developing world, but also 250,000 people marched in the streets of Edinburgh outside this very building for Make Poverty History.
΄Ολοι μαζί, κατόρθωσαν τα παρακάτω: αύξησαν τον αριθμό των ανθρώπων που υπόκεινται σε θεραπεία αντι-ρετροϊών, φάρμακα εναντίον του έϊντς, που σώζουν ζωές· ελαχιστοποίησαν, σχεδόν στο ήμισυ, θανάτους από ελονοσία· εμβολίασαν τόσους πολλούς που 5.4 εκατομμύρια ζωές θα σωθούν. Σε συνδυασμό, αυτό θα σημαίνει λιγότερους θανάτους παιδιών κατά δυο εκατομμύρια κάθε χρόνο, την περασμένη χρονιά, από το έτος 2000. Αυτό σημαίνει ότι 5.000 λιγότερα παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα, δέκα φορές ο αριθμός των παρόντων λιγότεροι θάνατοι κάθε μέρα, εξαιτίας όλων αυτών των συνεταιρισμών. Νομίζω, λοιπόν, ότι αυτό αποτελεί εκπληκτική ζωντανή απόδειξη προόδου και όλο και περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να το γνωρίζουν, η πρόκληση, όμως, της κοινοποίησης αυτών των καλών νέων αποτελεί πιθανόν το αντικείμενο ενός διαφορετικού TEDTalk. Εν πάσει περιπτώσει, ευχαριστώ όλους όσοι συμμετείχαν σ' αυτά τα αποτελέσματα. Απόδειξη ότι οι στόχοι αξίζουν την προσπάθεια.
All together, they achieved these results: increased the number of people on anti-retrovirals, life-saving anti-AIDS drugs; nearly halved deaths from malaria; vaccinated so many that 5.4 million lives will be saved. And combined, this is going to result in two million fewer children dying every year, last year, than in the year 2000. That's 5,000 fewer kids dying every day, ten times you lot not dead every day, because of all of these partnerships. So I think this is amazing living proof of progress that more people should know about, but the challenge of communicating this kind of good news is probably the subject of a different TEDTalk. Anyway, for now, anyone involved in getting these results, thank you. I think this proved these goals are worth it.
Υπάρχει, ωστόσο, ακόμη πολλή δουλειά. 7,6 εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε χρόνο από προβλέψιμες, θεραπεύσιμες ασθένειες, και 178 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται σε σημείο απίσχανσης, ένας τρομερός όρος που σημαίνει σωματική και διανοητική βλάβη δια βίου. Σαφώς, λοιπόν, έχουμε ακόμη πολλή δουλειά πάνω στους στόχους που τέθηκαν.
But there's still a lot of unfinished business. Still, 7.6 million children die every year of preventable, treatable diseases, and 178 million kids are malnourished to the point of stunting, a horrible term which means physical and cognitive lifelong impairment. So there's plainly a lot more to do on the goals we've got.
Από την άλλη, πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν πράγματα που έπρεπε να ήταν ήδη στο αρχικό πακέτο τα οποία δεν είχαν αρχικά συμφωνηθεί και θα έπρεπε να συμπεριληφθούν τώρα, όπως βιώσιμοι στόχοι ανάπτυξης, στόχοι διαχείρισης φυσικών πηγών, πρόσβαση σε ευκαιρίες, στη γνώση, αίσθημα δικαίου, καταπολέμηση της διαφθοράς. 'Ολα αυτά είναι μετρήσιμα και θα μπορούσαν να αποτελούν τους νέους στόχους.
But then, a lot of people think there are things that should have been in the original package that weren't agreed back then that should now be included, like sustainable development targets, natural resource governance targets, access to opportunity, to knowledge, equity, fighting corruption. All of this is measurable and could be in the new goals.
Το κλειδί όμως είναι, ποιοί πιστεύετε ότι θα πρέπει να αποτελούν τους νέους στόχους; Τι επιθυμείτε; Ενοχλείστε που δεν αναφέρθηκα στην ισότητα των φύλων ή την εκπαίδευση; Θα έπρεπε να συμπεριληφθούν στο νέο πακέτο των στόχων;
But the key thing here is, what do you think should be in the new goals? What do you want? Are you annoyed that I didn't talk about gender equality or education? Should those be in the new package of goals?
Για να είμαι ειλικρινής, είναι μια καλή ερώτηση, αλλά θα υπάρξουν μερικά σκληρά ανταλλάγματα και επιλογές, έτσι που να ελπίζετε ότι η διαδικασία με την οποία ο κόσμος αποφασίζει αυτούς τους στόχους θα είναι νόμιμη, έτσι δεν είναι;
And quite frankly, that's a good question, but there's going to be some tough tradeoffs and choices here, so you want to hope that the process by which the world decides these new goals is going to be legitimate, right?
Λοιπόν, καθώς εμείς συγκεντρωθήκαμε εδώ στο Εδιμβούργο, τεχνοκράτες εξουσιοδοτημένοι από τα Ηνωμένα Έθνη και κάποιες κυβερνήσεις, με τις καλύτερες προθέσεις, ασχολούνται με το σχεδιασμό του νέου πακέτου στόχων, και το κάνουν αυτό με, σχεδόν, τις ίδιες παλιές διαδικασίες του 20ου αιώνα- ελιτίστικα, κλειστά και από πάνω προς τα κάτω.
Well, as we gather here in Edinburgh, technocrats appointed by the U.N. and certain governments, with the best intentions, are busying themselves designing a new package of goals, and currently they're doing that through pretty much the same old late-20th-century, top-down, elite, closed process.
Ασφαλώς, από τότε το διαδίκτυο και η κινητή τηλεφωνία παράλληλα με τις πανταχού παρούσες μορφές της ριάλιτυ τηλεόρασης έχουν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Προτείνουμε, λοιπόν, να τα χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά για να εμπλέξουμε ανθρώπους από όλο τον κόσμο σε μια ιστορικά πρώτη: την πρώτη αληθινή παγκόσμια δημοσκόπηση και σύσκεψη, όπου η γνώμη του καθένα θα έχει το ίδιο βάρος σε όλα τα μέρη του κόσμου για πρώτη φορά.
But, of course, since then, the Web and mobile telephony, along with ubiquitous reality TV formats have spread all around the world. So what we'd like to propose is that we use them to involve people from all around the world in an historic first: the world's first truly global poll and consultation, where everyone everywhere has an equal voice for the very first time.
Αυτό που εννοώ είναι, δε θα ήταν μια μεγάλη χαμένη ιστορική ευκαιρία αν δε το κάνουμε, αφού μπορούμε; Διακυβεύονται εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολλάρια της βοήθειας που δίνετε, διακυβεύονται δεκάδες εκατομμύρια ζωών ή θανάτων, και, θα έλεγα, διακυβεύονται η ασφάλεια και το μέλλον, το δικό σας και της οικογένειάς σας, επίσης.
I mean, wouldn't it be a huge historic missed opportunity not to do this, given that we can? There's hundreds of billions of your aid dollars at stake, tens of millions of lives, or deaths, at stake, and, I'd argue, the security and future of you and your family is also at stake.
Aν με παρακολουθείτε, λοιπόν, υπάρχουν τρια ουσιαστικά βήματα σε αυτή την καμπάνια συνεργατικού σχεδιασμού: συλλογή, σύνδεση και αφοσίωση.
So, if you're with me, I'd say there's three essential steps in this crowdsourcing campaign: collecting, connecting and committing.
Πρώτα απ' όλα, λοιπόν, πρέπει να προσγειώσουμε αυτή την καμπάνια στον πυρήνα των δημοσκοπικών δεδομένων. Να πάμε σε κάθε χώρα που μας δέχεται και να ρωτήσουμε 1.001 ανθρώπους ποιοί θέλουν να είναι οι νέοι στόχοι, καταβάλλοντας προσπάθειες να προσεγγίσουμε τους πιο φτωχούς, αυτούς που δεν έχουν πρόσβαση στη σύγχρονη τεχνολογία, και να σιγουρευτούμε ότι οι απόψεις τους θα βρίσκονται στο επίκεντρο των στόχων που θα τεθούν για υλοποίηση.
So first of all, we've got to ground this campaign in core polling data. Let's go into every country that will let us in, ask 1,001 people what they want the new goals to be, making special efforts to reach the poorest, those without access to modern technology, and let's make sure that their views are at the center of the goals going forward.
Στη συνέχεια, θα πρέπει να κάνουμε μια έρευνα βάσης για να βεβαιωθούμε ότι μπορούμε να παρακολουθούμε και να υλοποιούμε τους στόχους. Οι αρχικοί στόχοι στερούνταν των δεδομένων μια καλής έρευνας βάσης, και θα χρειαστεί να βασιστούμε σε πολλά δεδομένα στην πορεία για να σιγουρευτούμε ότι μπορούμε πράγματι να παρακολουθήσουμε την πρόοδο.
Then, we've got to commission a baseline survey to make sure we can monitor and progress the goals going forward. The original goals didn't really have good baseline survey data, and we're going to need the help of big data through all of this process to make sure we can really monitor the progress.
Στη συνέχεια θα πρέπει να συνδεθούμε με το πλήθος. Τώρα εδώ, διαπιστώνουμε το ρόλο για έναν άνευ προηγουμένου συνασπισμό των γιγάντων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης των τηλεοπτικών εταιριών, των μορφών των ριάλιτυ τηλεοπτικών θεαμάτων, των εταιριών παιχνιδιών, τηλεπικοινωνιών, όλα αυτά μαζί σε ένα είδος " Είμαστε ο Κόσμος" στιγμής. Θα μπορούσαν να συνεργαστούν και να βοηθήσουν στον επαναπροσδιορισμό των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας σε Στόχους Γενιάς της Χιλιετίας; Αν το πέντε τις εκατό απλώς των πέντε και κάτι εκατομμυρίων τα οποία είναι τώρα συνδεδεμένα έκαναν ένα σχόλιο, και αυτό το σχόλιο μετατρέπονταν σε αφοσίωση, θα μπορούσαμε να οργανώσουμε σε έναν συνεργατικό σχεδιασμό μια δύναμη 300 εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο ώστε να βοηθήσει στην υλοποίηση αυτών των στόχων.
And then we've got to connect with the big crowd. Now here, we see the role for an unprecedented coalition of social media giants and upstarts, telecoms companies, reality TV show formats, gaming companies, telecoms, all of them together in kind of their "We Are The World" moment. Could they come together and help the Millennium Development Goals get rebranded into the Millennial Generation's Goals? And if just five percent of the five billion plus who are currently connected made a comment, and that comment turned into a commitment, we could crowdsource a force of 300 million people around the world to help see these goals through.
Αν έχουμε στη διάθεσή μας αυτά τα δεδομένα και αυτό το συνδεδεμένο πλήθος, βασιζόμενοι στην εμπειρία που έχουμε στις καμπάνιες και ζητώντας από τους ηγέτες του κόσμου να δεσμευτούν, νομίζω οι ηγέτες του κόσμου θα δεσμευτούν στις περισσότερες προτάσεις του συνεργατικού σχεδιασμού.
If we have this collected data, and this connected crowd, based upon our experience of campaigning and getting world leaders to commit, I think world leaders will commit to most of the crowdsourced recommendations.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι στην πορεία θα είμαστε όλοι αφοσιωμένοι; Και αν είμαστε, είμαστε έτοιμοι να επαναλαμβάνουμε, να παρακολουθούμε και να κάνουμε εποικοδομητική κριτική, να βεβαιωνόμαστε ότι οι υποσχέσεις θα αποφέρουν αποτελέσματα;
But the question really is, through this process will we all have become committed? And if we are, are we ready to iterate, monitor and provide feedback, make sure these promises are really delivering results?
Λοιπόν, υπάρχουν μερικά φανταστικά παραδείγματα, που δοκιμάστηκαν κυρίως στην Αφρική. Υπάρχει το Open Data Kenya, που γεωκωδικοποιεί και συλλέγει με συνεργατικό τρόπο, πληροφορίες για την πορεία σχεδίων, και για την αποτελεσματικότητά τους. Συχνά, δεν βρίσκονται στο σωστό μέρος. Και το Ουσαχιντί, που σημαίνει "μάρτυρας" στη Σουαχίλι, που γεωκωδικοποεί και συλλέγει πληροφορίες με συνεργατικό τρόπο, σε περίπλοκες καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης για να προσφέρει βοήθεια σε στοχοποιημένες αντιδράσεις. Αυτό αποτελεί εκπληκτικό γεγονός για την ανάπτυξη και τη δημοκρατία, όπου πολίτες στα πλαίσια ενός δικτύου προσφέρουν βοήθεια για να ανοίξουν τη διαδικασία για να βεβαιωθούν ότι οι μεγάλες υποσχέσεις για παγκόσμια βοήθεια με ασαφές περιεχόμενο στην κορυφή, παράγουν πραγματικά αποτελέσματα για τους ανθρώπους στη βάση και αναστρέφουν την πυραμίδα. Αυτό το άνοιγμα, αυτό το επιβεβλημένο άνοιγμα, αποτελεί κλειδί, και αν δεν ήταν ήδη εντελώς διαφανές, θα είμαι ειλικρινής: η ατζέντα μου είναι τελείως διαφανής.
Well, there's some fantastic examples here to scale up, mostly piloted within Africa, actually. There's Open Data Kenya, which geocodes and crowdsources information about where projects are, are they delivering results. Often, they're not in the right place. And Ushahidi, which means "witness" in Swahili, which geocodes and crowdsources information in complex emergencies to help target responses. This is some of the most exciting stuff in development and democracy, where citizens on the edge of a network are helping to force open the process to make sure that the big global aid promises and vague stuff up at the top really delivers for people at a grassroots level and inverts that pyramid. This openness, this forcing openness, is key, and if it wasn't entirely transparent already, I should be open: I've got a completely transparent agenda.
Μακροπρόθεσμες τάσεις δείχνουν ότι η ζωή θα είναι δύσκολη στον αιώνα που ζούμε, με πληθυσμιακές αυξήσεις, αύξηση των καταναλωτικών προτύπων και διαμάχη για σπάνιες φυσικές πηγές. Κοιτάξτε την κατάσταση της παγκόσμιας πολιτικής σήμερα. Κοιτάξτε τη συνάντηση κορυφής για τη γη στο Ρίο μόλις την περασμένη εβδομάδα, ή τη G20 στο Μεξικό, επίσης την περασμένη εβδομάδα. Και οι δυο, για να είμαστε ειλικρινείς, χρεωκοπημένες. Οι ηγέτες του κόσμου, η παγκόσμια πολιτική, δε μπορούν να τα καταφέρουν, προς το παρόν. Χρειάζονται τη βοήθειά μας. Χρειάζονται το ιππικό, και το ιππικό δε θα έρθει απο τον Άρη. Πρέπει να έρθει από εμάς, και βλέπω αυτή τη διαδικασία των δημοκρατικών αποφάσεων με έναν αντεστραμμένο τρόπο στα θέματα που θέλει ο κόσμος να συνεργαστεί ως μιας ζωτικής σημασίας μέσο με το οποίο μπορούμε να σχεδιάσουμε συλλογικά τη δύναμη για να οικοδομήσουμε πραγματικά εκείνο το σύνταγμα που θα αναζωογονήσει την παγκόσμια διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα.
Long-term trends suggest that this century is going to be a tough place to live, with population increases, consumption patterns increasing, and conflict over scarce natural resources. And look at the state of global politics today. Look at the Rio Earth Summit that happened just last week, or the Mexican G20, also last week. Both, if we're honest, a bust. Our world leaders, our global politics, currently can't get it done. They need our help. They need the cavalry, and the cavalry's not going to come from Mars. It's got to come from us, and I see this process of deciding democratically in a bottom-up fashion what the world wants to work on together as one vital means by which we can crowdsource the force to really build that constituency that's going to reinvigorate global governance in the 21st century.
Ξεκίνησα από το 2000. Θα τελειώσω στο 2030.
I started in 2000. Let me finish in 2030.
Πολύς κόσμος υποτιμούσε τη μεγάλη καμπάνια πριν από μερικά χρόνια που την ονομάσαμε "Να Κάνουμε τη Φτώχεια Ιστορία". 'Ηταν μια αφελής σκέψη στα μυαλά πολλών, και είναι αλήθεια, ήταν ένα σλόγκαν στα μπλουζάκια που λειτούργησε τότε. Κοτάξτε όμως. Η εμπειρική συνθήκη του να ζει κανείς με κάτω από ένα δολλάριο και 25 έχει καθοδική πορεία, και κοιτάξτε που πάει μέχρι το 2030. Κοντεύει να φτάσει στο μηδέν. Ασφαλώς η πρόοδος που σημειώθηκε στην Κίνα και την Ινδία και η μείωση της φτώχειας εκεί αποτέλεσαν το κλειδί, αλλά πρόσφατα επίσης στην Αφρική, οι ρυθμοί της φτώχειας μειώνονται. Θα είναι δυσκολότερα όταν θα κοντεύουμε στο μηδέν, καθώς οι φτωχοί θα εντοπίζονται σταδιακά σε μετα-συγκρουσιακά, ευαίσθητα κράτη, ή πιθανόν σε κράτη με μεσαίο εισόδημα όπου δεν νοιάζονται για τους περιθωριοποιημένους. Πιστεύω, όμως, ότι ο συνδυασμός σωστής πολιτικής καμπάνιας με τη δημιουργική και τεχνολογική καινοτομία που εργάζονται όλο και περισσότερο από κοινού ως μια οντότητα, νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε αυτούς και άλλους μας στόχους.
Many people made fun of a big campaign a few years ago we had called Make Poverty History. It was a naive thought in many people's minds, and it's true, it was just a t-shirt slogan that worked for the moment. But look. The empirical condition of living under a dollar and 25 is trending down, and look where it gets to by 2030. It's getting near zero. Now sure, progress in China and India and poverty reduction there was key to that, but recently also in Africa, poverty rates are being reduced. It will get harder as we get towards zero, as the poor will be increasingly located in post-conflict, fragile states, or maybe in middle income states where they don't really care about the marginalized. But I'm confident, with the right kind of political campaigning and creative and technological innovation combined working together more and more as one, I think we can get this and other goals done.
Ευχαριστώ.(Χειροκρότημα)
Thank you. (Applause)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Τζάμι, να ποιό είναι το πρόβλημα για μένα Αν υπήρχε σήμερα ένα επεισόδιο όπου εκατό παιδιά θα πέθαιναν σε μια τραγωδία ή όπου εκατό παιδιά τα είχαν απαγάγει και μετά ειδικές δυνάμεις τα είχαν σώσει, εννοώ, η είδηση θα κυριαρχούσε σε όλα τα μέσα για καμμιά εβδομάδα, σωστά; Απλώς το ανέχεσαι, ένας ακόμη αριθμός, αυτό το 5.000-- αυτό είναι το νούμερο;
Chris Anderson: Jamie, here's the puzzle to me. If there was an incident today where a hundred kids died in some tragedy or where, say, a hundred kids were kidnapped and then rescued by special forces, I mean, it would be all over the news for a week, right? You just put up, just as one of your numbers there, that 5,000 -- is that the number?
Τζάμι Ντράμμοντ: Λιγότερα παιδιά κάθε μέρα.
Jamie Drummond: Fewer children every day.
CA: Πέντε χιλιάδες λιγότεροι θάνατοι παιδιών καθημερινά. Εννοώ, μικραίνει, μικραίνει ό,τι υπάρχει στην ατζέντα μας, στη νέα μας ατζέντα, και δεν είναι ορατό. Αυτό πρέπει να σε τρελαίνει.
CA: Five thousand fewer children dying every day. I mean, it dwarfs, dwarfs everything that is actually on our news agenda, and it's invisible. This must drive you crazy.
J.D: Πράγματι, και υπάρχει μεγάλη συζήτηση σ΄αυτή τη χώρα σχετικά με τα επίπεδα βοήθειας, για παράδειγμα, και η βοήθεια από μόνη της δεν αποτελεί τη συνολική λύση. Κανείς δεν πιστεύει κάτι τέτοιο. Ξέρετε, όμως, αν οι άνθρωποι έβλεπαν τα αποτελέσματα αυτής της σημαντικής βοήθειας, θα ενθουσιάζονταν. Μακάρι αυτοί οι 250.000 άνθρωποι που με ζέση συμμετείχαν στην πορεία έξω από αυτό το κτίριο, να γνώριζαν τα αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή δεν τα ξέρουν και θα ήταν θαυμάσιο να βρεθεί ένας τρόπος να τα μάθουν. Στο δημιουργικό κομμάτι, αποτύχαμε ως τώρα να γνωστοποιήσουμε αυτή την επιτυχία. Αν αυτού του είδους οι προσπάθειες μπορούσαν να πολλαπλασιάσουν τη φωνή τους και να τη δυναμώσουν σε καίριες στιγμές, είναι σίγουρο ότι θα είχαμε καλύτερη πολιτική. Η συνάντηση των G20 στο Μεξικό δε θα ήταν μια αποτυχία. Το Ρίο, αν κανείς ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, δε θα ήταν μια αποτυχία, ε; Ωστόσο, συνεχίζονται αυτές οι συνδιασκέψεις και πολύ κόσμος γίνεται σκεπτικιστής και κυνικός σχετικά με τις παγκόσμιες συνδιασκέψεις κορυφής και τις υποσχέσεις που ποτέ δεν τηρούνται, στην πραγματικότητα όμως τα κομμάτια αυτά που κάνουν τη διαφορά, και αυτά που χρειάζονται οι πολιτικοί είναι η περισσότερη άδεια από το κοινό.
JD: It does, and we're having a huge debate in this country about aid levels, for example, and aid alone is not the whole solution. Nobody thinks it is. But, you know, if people saw the results of this smart aid, I mean, they'd be going crazy for it. I wish the 250,000 people who really did march outside this very building knew these results. Right now they don't, and it would be great to find a way to better communicate it, because we have not. Creatively, we've failed to communicate this success so far. If those kinds of efforts just could multiply their voice and amplify it at the key moments, I know for a fact we'd get better policy. The Mexican G20 need not have been a bust. Rio, if anyone cares about the environment, need not have been a bust, okay? But these conferences are going on, and I know people get skeptical and cynical about the big global summits and the promises and their never being kept, but actually, the bits that are, are making a difference, and what the politicians need is more permission from the public.
C.A: Δεν έχεις εξαντλήσει ακόμη τους μηχανισμούς του διαδικτύου, κλπ. μέσα από τους οποίους αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί. Εννοώ, αν οι άνθρωποι εδώ που έχουν εμπειρία χρήσης ανοιχτής πλατφόρμας, νοιαστείς να τους μιλήσεις αυτή την εβδομάδα και να προσπαθήσεις να βάλεις σε ενέργεια αυτή τη διαδικασία.
CA: But you haven't fully worked out the Web mechanisms, etc. by which this might happen. I mean, if the people here who've had experience using open platforms, you're interested to talk with them this week and try to take this forward.
J.D: Απολύτως. C.A: Ωραία, τότε να πω ότι αν αυτή η διάσκεψη κατάφερε, κατά κάποιο τρόπο, να προχωρήσει αυτή την ιδέα, την τεράστια ιδέα, και αν τα καταφέρεις να το προχωρήσεις, είναι πραγματικά φοβερό, και σ΄ ευχαριστώ. J.D: Θα ήθελα τη βοήθειά σου.
JD: Absolutely. CA: All right, well I must say, if this conference led in some way to advancing that idea, that's a huge idea, and if you carry that forward, that is really awesome, so thank you. JD: I'd love your help.
C.A: Ευχαριστώ, ευχαριστώ.
CA: Thank you, thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)