Πώς ξέρουμε ότι υπάρχουμε; Η ερώτηση είναι προφανής μέχρι να επιχειρήσετε να απαντήσετε. Ας δούμε όμως το θέμα σοβαρά. Πώς ξέρετε στ' αλήθεια ότι υπάρχετε; Στο έργο του «Στοχασμοί περί της πρώτης φιλοσοφίας», ο Καρτέσιος προσπάθησε να απαντήσει αυτό ακριβώς το ερώτημα, καταρρίπτοντας όλες τις προκατειλημμένες θεωρίες κι απόψεις, ξεκινώντας ουσιαστικά από το μηδέν. Είχε αποκτήσει όλες τις γνώσεις του μέσω των αισθήσεών του. Το ίδιο κι εσείς, σωστά; Ξέρετε ότι βλέπετε αυτό το βίντεο με τα μάτια σας, το ακούτε με τα αυτιά σας. Με τις αισθήσεις σας αντιλαμβάνεστε τον κόσμο όπως είναι. Οι αισθήσεις σας δεν σας απατούν. Τουλάχιστον όχι πάντα. Μπορείτε από μακριά να μπερδέψετε ένα άτομο με κάποιο άλλο, ή να είστε βέβαιοι ότι θα πιάσετε τη μπάλα αλλά αυτή σας ξεφεύγει μέσα από τα χέρια. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ξέρετε ότι αυτό που έχετε μπροστά σας υπάρχει πραγματικά. Τα μάτια σας, τα χέρια σας, το σώμα σας. Είστε εσείς. Μόνο ένας τρελός θα το αρνούνταν αυτό κι εσείς ξέρετε πως δεν είστε τρελοί. Μόνο κάποιος που θα ονειρευόταν, θα αμφέβαλλε για αυτό. Αλίμονο, κι αν είστε εσείς αυτός που ονειρεύεται; Τα όνειρα μοιάζουν αληθινά. Στα όνειρά σας πιστεύετε ότι κολυμπάτε, πετάτε, σκοτώνετε τέρατα με γυμνά χέρια, ενώ το πραγματικό σας σώμα βρίσκεται στο κρεβάτι. Όχι, αποκλείεται... Όταν είστε ξύπνιοι, ξέρετε ότι είστε ξύπνιοι. Όταν όμως δεν είστε ξύπνιοι, δεν το ξέρετε ότι δεν είστε, επομένως, δεν μπορείτε να αποδείξετε ότι δεν ονειρεύεστε. Ίσως το σώμα που πιστεύετε πως έχετε να μην είναι στα αλήθεια εκεί. Ίσως όλη η πραγματικότητα, ακόμη κι οι αφηρημένες της έννοιες, όπως ο χρόνος, τα σχήματα, τα χρώματα κι οι αριθμοί, να είναι ψεύτικες,
How do you know you're real? It's an obvious question until you try to answer it, but let's take it seriously. How do you really know you exist? In his "Meditations on First Philosophy," René Descartes tried to answer that very question, demolishing all his preconceived notions and opinions to begin again from the foundations. All his knowledge had come from his sensory perceptions of the world. Same as you, right? You know you're watching this video with your eyes, hearing it with your ears. Your senses show you the world as it is. They aren't deceiving you, but sometimes they do. You might mistake a person far away for someone else, or you're sure you're about to catch a flyball, and it hits the ground in front of you. But come on, right here and now, you know what's right in front of you is real. Your eyes, your hands, your body: that's you. Only crazy people would deny that, and you know you're not crazy. Anyone who'd doubt that must be dreaming. Oh no, what if you're dreaming? Dreams feel real. You can believe you're swimming, flying or fighting off monsters with your bare hands, when your real body is lying in bed. No, no, no. When you're awake, you know you're awake. Ah! But when you aren't, you don't know you aren't, so you can't prove you aren't dreaming. Maybe the body you perceive yourself to have isn't really there. Maybe all of reality, even its abstract concepts, like time, shape, color and number are false,
όλα δημιουργήματα μιας σατανικής μεγαλοφυΐας. Σκεφτείτε το λίγο. Ο Καρτέσιος διερωτάται αν μπορείτε να διαψεύσετε την πιθανότητα να έχετε πέσει θύμα ενός ιδιοφυούς δαίμονα που σας έκανε να πιστεύετε ότι η πραγματικότητα είναι αληθινή. Ίσως αυτός ο διαβολικός απατεώνας να σας ξεγέλασε για τα καλά. Ο κόσμος, η αντίληψή σας, το σώμα σας, είναι όλα ψεύτικα. Δεν μπορείτε να αποδείξετε ότι δεν είναι όλα ψεύτικα. Γιατί τότε πώς θα υπήρχατε χωρίς αυτά; Δε θα μπορούσατε. Άρα, δεν υπάρχετε. Η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο, αν και πλέον στοιχηματίζω πως δεν σας φαίνεται και πολύ μαγικό το ταξίδι, σωστά; Μάλλον νιώθετε σαν το κορόιδο της υπόθεσης, υπάρχετε δεν υπάρχετε. Το πιστεύετε; Πειστήκατε επιτέλους; Αν όχι, πολύ καλά. Αν ναι, ακόμη καλύτερα. Διότι αν πειστήκατε, αποδεικνύετε πως είστε ένα πεπεισμένο ον. Δεν μπορεί να μην είστε τίποτα, εάν νομίζετε ότι είστε κάτι, ακόμη κι αν θεωρείτε πως αυτό το κάτι είναι ένα τίποτα, γιατί ανεξάρτητα από το ό,τι σκέφτεστε, είστε ένα σκεπτόμενο πράγμα, κι όπως είπε και ο Καρτέσιος «σκέφτομαι άρα υπάρχω», έτσι υπάρχετε κι εσείς, στ' αλήθεια.
all just deceptions concocted by an evil genius! No, seriously. Descartes asks if you can disprove the idea that an evil genius demon has tricked you into believing reality is real. Perhaps this diabolical deceiver has duped you. The world, your perceptions of it, your very body. You can't disprove that they're all just made up, and how could you exist without them? You couldn't! So, you don't. Life is but a dream, and I bet you aren't row, row, rowing the boat merrily at all, are you? No, you're rowing it wearily like the duped, nonexistent doof you are/aren't. Do you find that convincing? Are you persuaded? If you aren't, good; if you are, even better, because by being persuaded, you would prove that you're a persuaded being. You can't be nothing if you think you're something, even if you think that something is nothing because no matter what you think, you're a thinking thing, or as Descartes put it, "I think, therefore I am," and so are you, really.