Компютърът е невероятно, мощно средство за креативно изразяване но в повечето пъти това изразяване е в екраните на лаптопи и телефони И искам да ви разкажа за пренасянето на тази мощност на компютъра за да движим неща около нас и да взаимодействаме с тях не на екрана, а във физическия свят в който живеем
A computer is an incredibly powerful means of creative expression, but for the most part, that expression is confined to the screens of our laptops and mobile phones. And I'd like to tell you a story about bringing this power of the computer to move things around and interact with us off of the screen and into the physical world in which we live.
Преди няколко години ми се обадиха от луксозен, моден магазин Barneys, Ню Йорк и в следващият момент конструирах кинетична композиция с подвижни части за предната им витрина
A few years ago, I got a call from a luxury fashion store called Barneys New York, and the next thing I knew, I was designing storefront kinetic sculptures for their window displays.
Тази се казва "Преследването" Има два чифта обувки мъжки и женски и изиграват това бавно и напрегнато преследване около прозореца в което мъжът бяга след жената и навлиза в личното ѝ пространство и тогава тя се отдръпва. Всяка от обувките има магнит, има магнити и под масата, които местят обувките.
This one's called "The Chase." There are two pairs of shoes, a man's pair and a woman's pair, and they play out this slow, tense chase around the window in which the man scoots up behind the woman and gets in her personal space, and then she moves away. Each of the shoes has magnets in it, and there are magnets underneath the table that move the shoes around.
Приятелят ми, Анди Каваторта, коструираше роботизирана арфа за турнето на Бьорк "Биофилия" и аз се запалих по направата на електрониките и софтуера за контрол на движението за да накараме арфите да се движат и да свирят. Арфата има четири отделни махала и всяко махало има единадесет струни така че арфата се люлее по оста си и в същото време се върти за да свири различните ноти, и всички арфи са свързани заедно за да свирят правилните ноти в точният момент от песента
My friend Andy Cavatorta was building a robotic harp for Bjork's Biophilia tour and I wound up building the electronics and motion control software to make the harps move and play music. The harp has four separate pendulums, and each pendulum has 11 strings, so the harp swings on its axis and also rotates in order to play different musical notes, and the harps are all networked together so that they can play the right notes at the right time in the music.
Направих интерактивен химичен модел в Музея на Науката и Индустрията в Чикаго и този модел позволява на хората да използват обекти да хванат химични елементи от периодичната таблица и да ги доближат за да се получи химична реакция. И от музея забелязаха, че хората прекарват доста време при модела и изследовател от обучителният център по наука в Австралия решил да изучава модела и да разбере как работи. И открила, че обектите които хората използват им помагат да разберат как да използват модела и им помага да учат в социална среда.
I built an interactive chemistry exhibit at the Museum of Science and Industry in Chicago, and this exhibit lets people use physical objects to grab chemical elements off of the periodic table and bring them together to cause chemical reactions to happen. And the museum noticed that people were spending a lot of time with this exhibit, and a researcher from a science education center in Australia decided to study this exhibit and try to figure out what was going on. And she found that the physical objects that people were using were helping people understand how to use the exhibit, and were helping people learn in a social way.
И като се позамислиш има логика, че използването на обекти помага на хората да използват интърфейса много по-лесно Имам предвид, че нашите ръце и умове са направени да мислят и взаимодействат с осезаеми обекти. Помислете, с кое работите по-лесно материална клавиатура или такава на екран като на телефон?
And when you think about it, this makes a lot of sense, that using specialized physical objects would help people use an interface more easily. I mean, our hands and our minds are optimized to think about and interact with tangible objects. Think about which you find easier to use, a physical keyboard or an onscreen keyboard like on a phone?
Но това, което ме поразява във всички тези проекти е това, че се изграждат от дреболия до ниво на електроники и платки, и целият механизъм, чак до софтуер. Искам да създам нещо с което можем да движим обекти с помоща на компютър и да се създават взаимодействия около тази идея без да се налага да минаваме през процеса на създаване на нещо от дреболия всеки път.
But the thing that struck me about all of these different projects is that they really had to be built from scratch, down to the level of the electronics and the printed circuit boards and all the mechanisms all the way up to the software. I wanted to create something where we could move objects under computer control and create interactions around that idea without having to go through this process of building something from scratch every single time.
И първият ми опит в това беше в медийната лаборатория на МИТ заедно с професор Хироши Иши построихме внушителният брой от 512 различни електромагнита и заедно те движеха предмети на повърхността си. Но проблемът с тях беше, че магнитите струват над 10 000 долара. Въпреки че поотделно са малки, заедно са доста тежки, толкова тежки, че масата на която стояха започна да поддава. Така че исках да направя нещо, което да има същото взаимодействие със всяка повърхност.
So my first attempt at this was at the MIT Media Lab with Professor Hiroshi Ishii, and we built this array of 512 different electromagnets, and together they were able to move objects around on top of their surface. But the problem with this was that these magnets cost over 10,000 dollars. Although each one was pretty small, altogether they weighed so much that the table that they were on started to sag. So I wanted to build something where you could have this kind of interaction on any tabletop surface.
За да изследвам тази идея, сглобих малка армия от роботи и всеки робот има омни-колела Това са специални колела, които могат еднакво лесно да се движат във всички посоки и когато роботите се съединят с видео проектор, се получава средство за взаимодействие чрез пръстите на ръката. Ето какво имам предвид. Това е приложение за видео редактиране, където всички контроли за манилупиране на видеото са физически. Ако искате да смените цвета просто отивате на палитрата и се появяват 3 различни скали за смяна на цвета или ако искате да промените звука, има две различни скали за тези физически обекти. Сега лявата и дясната скала са синхронизирани, но ако искаме, това може да се увеличи като хванем и двата обекта. Идеята е, че е по-бързо и по-ефикасно с използването на тези физически обекти, заедно с приспособимостта и многото варианти на системи, които са с устройството на софтуер.
So to explore this idea, I built an army of small robots, and each of these robots has what are called omni wheels. They're these special wheels that can move equally easily in all directions, and when you couple these robots with a video projector, you have these physical tools for interacting with digital information. So here's an example of what I mean. This is a video editing application where all of the controls for manipulating the video are physical. So if we want to tweak the color, we just enter the color mode, and then we get three different dials for tweaking the color, or if we want to adjust the audio, then we get two different dials for that, these physical objects. So here the left and right channel stay in sync, but if we want to, we can override that by grabbing both of them at the same time. So the idea is that we get the speed and efficiency benefits of using these physical dials together with the flexibility and versatility of a system that's designed in software.
И това е проложение-карта за отклик при злополуки. Имаме тази физически обекти които представляват полицията, пожарната и спасителните служби и диспечерът може да ги хване и да ги постави върху картата и да каже на тези части къде да отидат, и тогава позицията на частите на картата може да се синхронизира с позицията на тези части във реалността.
And this is a mapping application for disaster response. So you have these physical objects that represent police, fire and rescue, and a dispatcher can grab them and place them on the map to tell those units where to go, and then the position of the units on the map gets synced up with the position of those units in the real world.
Това е приложение за видео чат. Невероятно е колко много емоции могат да се изразят с няколко просто движения на физически обекти.
This is a video chat application. It's amazing how much emotion you can convey with just a few simple movements of a physical object.
С този интерфейс, отваряме огромно количество от възможности нещо средно между традиционни настолни игри и аркадни игри, където възможността за физическа намеса прави толкова много варианти за игра.
With this interface, we open up a huge array of possibilities in between traditional board games and arcade games, where the physical possibilities of interaction make so many different styles of play possible.
Но областта, която най-много ме вълнува е използването на платформата за решаване на проблеми, които компютрите и хората не могат. Пример за това е преместването на протеина. И така тука имаме интерфейс, където има физически обекти свързани с протеина и може да хванем обекта и да опитаме да преместим протеина, и да го прегънем по различни начини. И ако го преместим по невъзможен начин за основната молекулна симулация, получаваме тази обратна връзка където можем наистина да почувстваме обектите да се съпротивляват. Така че чрез почувстването на това какво се случва във вътрешността на молекулна симулация е изцяло нов начин на взаимодействие.
But one of the areas that I'm most excited about using this platform for is applying it to problems that are difficult for computers or people to solve alone. One example of those is protein folding. So here we have an interface where we have physical handles onto a protein, and we can grab those handles and try to move the protein and try to fold it in different ways. And if we move it in a way that doesn't really make sense with the underlying molecular simulation, we get this physical feedback where we can actually feel these physical handles pulling back against us. So feeling what's going on inside a molecular simulation is a whole different level of interaction.
И тепърва започваме да изследваме възможностите за използване на софтуер за контрол на движенията на обекти в нашето всекидневие. Може би това е компютърът на бъдещето. Няма тъчскрийн. Няма никаква видима технология. Но когато искаме да проведем видео чат или да играем игра или да пуснем следващият разговор в TED обектите на масата се съживяват.
So we're just beginning to explore what's possible when we use software to control the movement of objects in our environment. Maybe this is the computer of the future. There's no touchscreen. There's no technology visible at all. But when we want to have a video chat or play a game or lay out the slides to our next TED Talk, the objects on the table come alive.
Благодаря!
Thank you.
(Ръкопляскане)
(Applause)