What do I know that would cause me, a reticent, Midwestern scientist, to get myself arrested in front of the White House protesting? And what would you do if you knew what I know? Let's start with how I got to this point. I was lucky to grow up at a time when it was not difficult for the child of a tenant farmer to make his way to the state university.
Welke kennis doet mij, een terughoudende wetenschapper uit de Amerikaanse Midwest, mezelf laten arresteren tijdens een protest bij het Witte Huis? Wat zou jij doen als je wist wat ik weet? Laten we beginnen met hoe ik op dit punt aanbelandde. Ik had het geluk op te groeien in een tijd waarin een kind van een pachtboer zonder veel moeite naar de universiteit kon.
And I was really lucky to go to the University of Iowa where I could study under Professor James Van Allen who built instruments for the first U.S. satellites. Professor Van Allen told me about observations of Venus, that there was intense microwave radiation. Did it mean that Venus had an ionosphere? Or was Venus extremely hot? The right answer, confirmed by the Soviet Venera spacecraft, was that Venus was very hot -- 900 degrees Fahrenheit. And it was kept hot by a thick carbon dioxide atmosphere.
Ik had het grote geluk om naar de University of Iowa te gaan waar ik kon studeren onder Prof. James van Allen, die instrumenten bouwde voor de eerste Amerikaanse satellieten. Prof. van Allen vertelde me over observaties van Venus, waar intense microgolf-straling was. Betekende dat dat Venus een ionosfeer had? Of was Venus extreem heet? Het juiste antwoord, bevestigd door het Russische Venera-ruimteschip, was dat Venus extreem heet was: 480 graden Celcius. Het werd heet gehouden door een dikke laag kooldioxide.
I was fortunate to join NASA and successfully propose an experiment to fly to Venus. Our instrument took this image of the veil of Venus, which turned out to be a smog of sulfuric acid. But while our instrument was being built, I became involved in calculations of the greenhouse effect here on Earth, because we realized that our atmospheric composition was changing. Eventually, I resigned as principal investigator on our Venus experiment because a planet changing before our eyes is more interesting and important. Its changes will affect all of humanity.
Ik kon voor NASA gaan werken en stelde met succes een experiment voor om naar Venus te vliegen. Ons instrument nam deze foto van de sluier van Venus, die bleek te bestaan uit een nevel van zwavelzuur. Maar terwijl ons instrument werd gebouwd, raakte ik betrokken bij berekeningen over het broeikaseffect hier op aarde, want we realiseerden ons dat de samenstelling van onze atmosfeer veranderde. Uiteindelijk nam ik ontslag als hoofdonderzoeker op ons Venusproject, omdat een planeet die voor onze ogen verandert, interessanter en belangrijker is. Die veranderingen beïnvloeden de hele mensheid.
The greenhouse effect had been well understood for more than a century. British physicist John Tyndall, in the 1850's, made laboratory measurements of the infrared radiation, which is heat. And he showed that gasses such as CO2 absorb heat, thus acting like a blanket warming Earth's surface.
Het broeikaseffect was al meer dan een eeuw een bekend gegeven. De Britse natuurkundige John Tyndall deed in de jaren 1850 laboratorium-metingen van infrarood-straling, ofwel hitte. Hij toonde aan dat gassen zoals CO2 hitte absorberen, en zo als een deken werken die het aardoppervlak opwarmt.
I worked with other scientists to analyze Earth climate observations. In 1981, we published an article in Science magazine concluding that observed warming of 0.4 degrees Celsius in the prior century was consistent with the greenhouse effect of increasing CO2. That Earth would likely warm in the 1980's, and warming would exceed the noise level of random weather by the end of the century. We also said that the 21st century would see shifting climate zones, creation of drought-prone regions in North America and Asia, erosion of ice sheets, rising sea levels and opening of the fabled Northwest Passage. All of these impacts have since either happened or are now well under way.
Ik werkte met andere wetenschappers aan de analyse van klimaatobservaties van de aarde. In 1981 publiceerden we een artikel in het tijdschrift Science met als conclusie dat de geobserveerde verwarming van 0,4 graden Celcius in de vorige eeuw overeenkwam met het broeikaseffect van toegenomen CO2. Dat de aarde waarschijnlijk warmer zou worden in de jaren 80, en dat die opwarming het 'ruisniveau' van doorsnee weer zou overstijgen tegen het einde van de eeuw. We voorspelden tevens voor de 21ste eeuw verschuivende klimaatzones, het ontstaan van droogtegevoelige regio's in Noord Amerika en Azië, de erosie van ijskappen, stijgende zeespiegels en de opening van de legendarische Noordwestelijke Doorvaart. Al deze invloeden zijn sindsdien ofwel gebeurd of zijn nu aan het gebeuren.
That paper was reported on the front page of the New York Times and led to me testifying to Congress in the 1980's, testimony in which I emphasized that global warming increases both extremes of the Earth's water cycle. Heatwaves and droughts on one hand, directly from the warming, but also, because a warmer atmosphere holds more water vapor with its latent energy, rainfall will become in more extreme events. There will be stronger storms and greater flooding. Global warming hoopla became time-consuming and distracted me from doing science -- partly because I had complained that the White House altered my testimony. So I decided to go back to strictly doing science and leave the communication to others.
Dat onderzoek haalde de voorpagina van de New York Times. Ik moest getuigen in het Congres in de jaren 80. In die getuigenissen benadrukte ik dat opwarming van de aarde beide extremen van de watercyclus van de aarde versterkt. Hittegolven en droogtes aan de ene kant, als direct gevolg van opwarming, maar tevens -- omdat een warmere atmosfeer meer waterdamp kan bevatten met haar latente energie -- zal neerslag heftiger zijn. Er zullen krachtiger stormen en grotere overstromingen zijn. Geëmmer over 'global warming' werd tijdrovend en stond in de weg van mijn wetenschappelijk werk -- deels omdat ik had geklaagd dat het Witte Huis mijn getuigenis had veranderd. Dus ik besloot me weer uitsluitend te gaan bezighouden met wetenschap, en communicatie aan anderen over te laten.
By 15 years later, evidence of global warming was much stronger. Most of the things mentioned in our 1981 paper were facts. I had the privilege to speak twice to the president's climate task force. But energy policies continued to focus on finding more fossil fuels. By then we had two grandchildren, Sophie and Connor. I decided that I did not want them in the future to say, "Opa understood what was happening, but he didn't make it clear." So I decided to give a public talk criticizing the lack of an appropriate energy policy.
15 jaar later was het bewijs voor opwarming van de aarde veel sterker. De meeste dingen, genoemd in ons onderzoek uit 1981 waren nu een feit. Ik had het voorrecht om tweemaal te spreken met de werkgroep van de president. Maar energiebeleid bleef gericht op het vinden van meer fossiele brandstoffen. Tegen die tijd hadden we twee kleinkinderen, Sophie en Connor. Ik besloot dat ik niet wilde dat zij in de toekomst konden zeggen: "Opa begreep wat er gebeurde, maar hij maakte het niet duidelijk." Dus ik besloot een lezing te geven, waarin ik het gebrek aan gepast energiebeleid bekritiseerde.
I gave the talk at the University of Iowa in 2004 and at the 2005 meeting of the American Geophysical Union. This led to calls from the White House to NASA headquarters and I was told that I could not give any talks or speak with the media without prior explicit approval by NASA headquarters. After I informed the New York Times about these restrictions, NASA was forced to end the censorship. But there were consequences. I had been using the first line of the NASA mission statement, "To understand and protect the home planet," to justify my talks. Soon the first line of the mission statement was deleted, never to appear again.
Ik gaf de lezing in 2004 aan de Universiteit van Iowa en in 2005 bij de bijeenkomst van de American Geophysical Union. Dit leidde tot telefoontjes van het Witte Huis naar het NASA-hoofdkwartier. Mij werd verteld dat ik geen lezingen of interviews mocht geven zonder expliciete toestemming van het NASA-hoofdkwartier. Nadat ik de New York Times informeerde over deze restricties, was NASA gedwongen de censuur te beëindigen. Maar er waren consequenties. Ik had de eerste zin van het missie-statement van NASA, 'Het begrijpen en beschermen van de thuisplaneet', gebruikt om mijn lezingen te rechtvaardigen. Spoedig verdween de eerste zin voorgoed uit het missie-statement.
Over the next few years I was drawn more and more into trying to communicate the urgency of a change in energy policies, while still researching the physics of climate change. Let me describe the most important conclusion from the physics -- first, from Earth's energy balance and, second, from Earth's climate history.
De volgende paar jaar voelde ik een groeiende behoefte om de noodzaak van een verandering van energiebeleid te communiceren, terwijl ik tevens het natuurkundig onderzoek voortzette. Laat ik de voornaamste conclusie van het onderzoek beschrijven -- ten eerste uit de energiebalans van de aarde en ten tweede, uit de klimaathistorie van de aarde.
Adding CO2 to the air is like throwing another blanket on the bed. It reduces Earth's heat radiation to space, so there's a temporary energy imbalance. More energy is coming in than going out, until Earth warms up enough to again radiate to space as much energy as it absorbs from the Sun. So the key quantity is Earth's energy imbalance. Is there more energy coming in than going out? If so, more warming is in the pipeline. It will occur without adding any more greenhouse gasses.
CO2 toevoegen aan de lucht is als een deken op het bed gooien. Het beperkt de uitstraling van warmte naar de ruimte, dus er is een tijdelijk energie-onevenwicht. Er komt meer energie binnen dan eruit gaat, totdat de aarde voldoende opwarmt om weer zoveel energie uit te stralen als er binnenkomt van de zon. Dus de sleutelwaarde is het energie-onevenwicht van de aarde. Komt er meer energie binnen dan eruit gaat? Zo ja, dan is meer opwarming onvermijdelijk. Ze zal optreden zonder toevoeging van broeikasgassen.
Now finally, we can measure Earth's energy imbalance precisely by measuring the heat content in Earth's heat reservoirs. The biggest reservoir, the ocean, was the least well measured, until more than 3,000 Argo floats were distributed around the world's ocean. These floats reveal that the upper half of the ocean is gaining heat at a substantial rate. The deep ocean is also gaining heat at a smaller rate, and energy is going into the net melting of ice all around the planet. And the land, to depths of tens of meters, is also warming.
Nu kunnen we eindelijk het energie-onevenwicht van de aarde precies meten door het meten van de warmte in de warmte-reservoirs van de aarde. Het grootste reservoir, de oceaan, was het minst grondig gemeten, totdat ruim 3000 Argo-drijvers verspreid werden over de oceanen. Deze drijvers laten zien dat de bovenste helft van de oceaan in vrij hoog tempo warmer wordt. De diepe oceaan wordt ook warmer in lager tempo, en energie gaat naar het netto smelten van ijs over de hele planeet. Het land, tot een diepte van tientallen meters, warmt ook op.
The total energy imbalance now is about six-tenths of a watt per square meter. That may not sound like much, but when added up over the whole world, it's enormous. It's about 20 times greater than the rate of energy use by all of humanity. It's equivalent to exploding 400,000 Hiroshima atomic bombs per day 365 days per year. That's how much extra energy Earth is gaining each day. This imbalance, if we want to stabilize climate, means that we must reduce CO2 from 391 ppm, parts per million, back to 350 ppm. That is the change needed to restore energy balance and prevent further warming.
Het totale energie-onevenwicht is nu ongeveer 6/10 watt per vierkante meter. Dat lijkt misschien niet veel, maar opgeteld over de hele wereld is het gigantisch. Het is zo'n 20 maal groter dan het totale energiegebruik van de mensheid. Het staat gelijk aan het ontploffen van 400.000 Hiroshima-atoombommen per dag, 365 dagen per jaar. Zoveel extra energie krijgt de aarde elke dag. Dit onevenwicht betekent, dat als we het klimaat willen stabiliseren, we CO2 moeten doen dalen van 391 ppm (deeltjes per miljoen) tot 350 ppm. Dat is de verandering die nodig is om de energiebalans te herstellen en verdere opwarming te voorkomen.
Climate change deniers argue that the Sun is the main cause of climate change. But the measured energy imbalance occurred during the deepest solar minimum in the record, when the Sun's energy reaching Earth was least. Yet, there was more energy coming in than going out. This shows that the effect of the Sun's variations on climate is overwhelmed by the increasing greenhouse gasses, mainly from burning fossil fuels.
Klimaatontkenners voeren aan dat de zon de voornaamste oorzaak van klimaatverandering is. Maar het gemeten energie-onevenwicht trad op tijdens het diepste zonneminimum in de cyclus, toen er het minste zonne-energie binnenkwam. Toch kwam er meer energie binnen dan eruit ging. Dit toont aan dat het effect van de zonnevariaties op het klimaat in het niet valt bij de toenemende broeikasgassen, voornamelijk afkomstig van fossiele brandstoffen.
Now consider Earth's climate history. These curves for global temperature, atmospheric CO2 and sea level were derived from ocean cores and Antarctic ice cores, from ocean sediments and snowflakes that piled up year after year over 800,000 years forming a two-mile thick ice sheet. As you see, there's a high correlation between temperature, CO2 and sea level. Careful examination shows that the temperature changes slightly lead the CO2 changes by a few centuries. Climate change deniers like to use this fact to confuse and trick the public by saying, "Look, the temperature causes CO2 to change, not vice versa." But that lag is exactly what is expected.
Dan de klimaatgeschiedenis van de aarde. Deze grafieken voor mondiale temperatuur, atmosferische CO2 en zeespiegel zijn afkomstig van oceaanboringen en Antarctische ijsboringen van oceaansediment en sneeuwvlokken die zich jaar na jaar opstapelden gedurende 800.000 jaar, en nu een ijskap vormen van drie kilometer dik. Zoals je ziet, is er een grote correlatie tussen temperatuur, CO2 en zeeniveau. Grondige analyse toont aan dat temperatuurveranderingen enkele eeuwen vooruitlopen op de veranderingen in CO2. Klimaatontkenners voeren dit graag aan om het publiek te verwarren en bedriegen door te zeggen: "Kijk, de temperatuur beïnvloedt de CO2, niet andersom." Maar die vertraging is precies naar verwachting.
Small changes in Earth's orbit that occur over tens to hundreds of thousands of years alter the distribution of sunlight on Earth. When there is more sunlight at high latitudes in summer, ice sheets melt. Shrinking ice sheets make the planet darker, so it absorbs more sunlight and becomes warmer. A warmer ocean releases CO2, just as a warm Coca-Cola does. And more CO2 causes more warming. So CO2, methane, and ice sheets were feedbacks that amplified global temperature change causing these ancient climate oscillations to be huge, even though the climate change was initiated by a very weak forcing.
Kleine veranderingen in de aardrotatie over perioden van tientallen tot honderden duizenden jaren wijzigen de spreiding van zonlicht op aarde. Als er meer zonlicht is op hoge breedtegraden in de zomer, smelten ijskappen. Krimpende ijskappen maken de planeet donkerder, zodat ze meer zonlicht absorbeert en warmer wordt. Een warmere oceaan laat CO2 vrijkomen, net als een warme Coca-Cola. Meer CO2 veroorzaakt meer opwarming. Dus CO2, methaan en ijskappen waren terugkoppelingen die de mondiale temperatuurverandering versterkten zodat deze vroege klimaatschommelingen gigantisch zijn, ook al werd de klimaatverandering geïnitieerd door een zeer zwakke impuls.
The important point is that these same amplifying feedbacks will occur today. The physics does not change. As Earth warms, now because of extra CO2 we put in the atmosphere, ice will melt, and CO2 and methane will be released by warming ocean and melting permafrost. While we can't say exactly how fast these amplifying feedbacks will occur, it is certain they will occur, unless we stop the warming. There is evidence that feedbacks are already beginning. Precise measurements by GRACE, the gravity satellite, reveal that both Greenland and Antarctica are now losing mass, several hundred cubic kilometers per year. And the rate has accelerated since the measurements began nine years ago. Methane is also beginning to escape from the permafrost.
Het belangrijke punt is dat deze versterkende terugkoppelingen ook vandaag plaatsvinden. De natuurkunde verandert niet. Terwijl de aarde opwarmt, nu vanwege de extra CO2 die we in de atmosfeer stoppen, smelt het ijs, en CO2 en methaan komen vrij uit de opwarmende oceaan en smeltende permafrost. Hoewel we niet precies kunnen zeggen hoe snel deze versterkende terugkoppelingen zullen plaatsvinden, is het zeker dat ze zullen plaatsvinden, tenzij we de opwarming stoppen. Er is bewijs dat de terugkoppelingen reeds beginnen. Precieze metingen door GRACE, de zwaartekracht-sateliet, onthullen dat zowel Groenland als Antarctica nu massa verliezen; enkele honderden kubieke kilometer per jaar. Het tempo daarvan is versneld sinds de metingen begonnen, negen jaar geleden. Methaan begint tevens vrij te komen uit de permafrost.
What sea level rise can we look forward to? The last time CO2 was 390 ppm, today's value, sea level was higher by at least 15 meters, 50 feet. Where you are sitting now would be under water. Most estimates are that, this century, we will get at least one meter. I think it will be more if we keep burning fossil fuels, perhaps even five meters, which is 18 feet, this century or shortly thereafter.
Welke zeespiegelstijgingen kunnen we verwachten? De laatste keer dat CO2 390 ppm was -- de huidige waarde -- was de zeespiegel minstens 15 meter hoger. Waar je nu zit, zou onder water zijn. Volgens de meeste schattingen krijgen we er deze eeuw minstens een meter bij. Ik denk dat het meer zal zijn als we fossiele brandstoffen blijven verbranden. Misschien zelfs vijf meter gedurende deze eeuw of snel daarna.
The important point is that we will have started a process that is out of humanity's control. Ice sheets would continue to disintegrate for centuries. There would be no stable shoreline. The economic consequences are almost unthinkable. Hundreds of New Orleans-like devastations around the world. What may be more reprehensible, if climate denial continues, is extermination of species. The monarch butterfly could be one of the 20 to 50 percent of all species that the Intergovernmental Panel on Climate Change estimates will be ticketed for extinction by the end of the century if we stay on business-as-usual fossil fuel use.
Het belangrijke punt is dat we een proces gestart hebben dat de mensheid niet in de hand heeft. IJskappen zouden eeuwenlang blijven smelten. Er zou geen stabiele kustlijn zijn. De economische consequenties zijn bijna ondenkbaar. Honderden New Orleans-achtige verwoestingen over de hele wereld. Wat wellicht verwerpelijker is, als klimaatontkenning volhardt, is uitroeiing van soorten. De monarch-vlinder kan een van de 20% tot 50% van alle soorten zijn, die het IPCC aanmerkt als tot uitsterven gedoemd tegen het eind van de eeuw, als we doorgaan met fossiele brandstoffen.
Global warming is already affecting people. The Texas, Oklahoma, Mexico heatwave and drought last year, Moscow the year before and Europe in 2003, were all exceptional events, more than three standard deviations outside the norm. Fifty years ago, such anomalies covered only two- to three-tenths of one percent of the land area. In recent years, because of global warming, they now cover about 10 percent -- an increase by a factor of 25 to 50. So we can say with a high degree of confidence that the severe Texas and Moscow heatwaves were not natural; they were caused by global warming. An important impact, if global warming continues, will be on the breadbasket of our nation and the world, the Midwest and Great Plains, which are expected to become prone to extreme droughts, worse than the Dust Bowl, within just a few decades, if we let global warming continue.
Opwarming van de aarde treft nu al mensen. De hittegolf en droogte in Texas, Oklahoma, Mexico verleden jaar, Moskou in het jaar ervoor en Europa in 2003, waren allemaal uitzonderlijke gebeurtenissen, meer dan drie standaarddeviaties buiten de norm. Vijftig jaar geleden besloegen zulke afwijkingen slechts 2/10 tot 3/10 van één procent van het landoppervlak. In recente jaren beslaan ze vanwege opwarming van de aarde nu zo'n 10 procent -- een stijging met een factor 25 tot 50. Dus we kunnen met een grote mate van zekerheid zeggen dat de hittegolven in Texas en Moskou niet natuurlijk waren; ze waren het gevolg van opwarming. Als opwarming van de aarde doorgaat, zal het een belangrijke invloed hebben op de graanschuur van ons land en de wereld, het Midwesten en de 'Great Plains', die kwetsbaar zullen zijn voor extreme droogtes, erger dan de stofstormen van de jaren 30, binnen enkele decennia, als we de opwarming niet stoppen.
How did I get dragged deeper and deeper into an attempt to communicate, giving talks in 10 countries, getting arrested, burning up the vacation time that I had accumulated over 30 years? More grandchildren helped me along. Jake is a super-positive, enthusiastic boy. Here at age two and a half years, he thinks he can protect his two and a half-day-old little sister. It would be immoral to leave these young people with a climate system spiraling out of control.
Hoe raakte ik dieper en dieper verwikkeld in een poging te communiceren, gaf ik lezingen in 10 landen, werd gearresteerd, gebruikte de vakantiedagen op die ik 30 jaar lang had opgespaard? Meer kleinkinderen hielpen me daarbij. Jake is een superpositieve, enthousiaste jongen. Hier denkt hij, als tweeënhalfjarige, dat hij zijn zusje van tweeënhalve dag oud kan beschermen. Het zou immoreel zijn om deze jonge mensen op te zadelen met een klimaatsysteem dat op hol is geslagen.
Now the tragedy about climate change is that we can solve it with a simple, honest approach of a gradually rising carbon fee collected from fossil fuel companies and distributed 100 percent electronically every month to all legal residents on a per capita basis, with the government not keeping one dime. Most people would get more in the monthly dividend than they'd pay in increased prices. This fee and dividend would stimulate the economy and innovations, creating millions of jobs. It is the principal requirement for moving us rapidly to a clean energy future.
De tragedie van klimaatverandering is dat we het kunnen oplossen met een simpele, eerlijke benadering: een geleidelijk stijgende koolstofheffing, geïnd bij de fossiele brandstoffenindustrie en maandelijks 100% elektronisch gedistribueerd onder alle wettelijke inwoners op hoofdelijke basis, waarvan de overheid geen cent zelf houdt. De meeste mensen zouden maandelijks meer krijgen dan ze aan prijsverhogingen kwijt zijn. Deze heffing en dit dividend zouden de economie en innovatie stimuleren, en miljoenen banen creëren. Het is de voornaamste voorwaarde om ons snel te voeren naar een schone energie-toekomst.
Several top economists are coauthors on this proposition. Jim DiPeso of Republicans for Environmental Protection describes it thusly: "Transparent. Market-based. Does not enlarge government. Leaves energy decisions to individual choices. Sounds like a conservative climate plan."
Verscheidene top-economen zijn mede-auteur van dit voorstel. Jim DiPeso van Republikeinen voor Milieubescherming beschrijft het als volgt: "Transparant. Marktgericht. Vergroot de overheid niet. Laat energiebeslissingen aan individuen over... Klinkt als een conservatief klimaatplan."
But instead of placing a rising fee on carbon emissions to make fossil fuels pay their true cost to society, our governments are forcing the public to subsidize fossil fuels by 400 to 500 billion dollars per year worldwide, thus encouraging extraction of every fossil fuel -- mountaintop removal, longwall mining, fracking, tar sands, tar shale, deep ocean Arctic drilling. This path, if continued, guarantees that we will pass tipping points leading to ice sheet disintegration that will accelerate out of control of future generations. A large fraction of species will be committed to extinction. And increasing intensity of droughts and floods will severely impact breadbaskets of the world, causing massive famines and economic decline. Imagine a giant asteroid on a direct collision course with Earth.
Maar in plaats van een stijgende heffing op koolstof-emissies om fossiele brandstoffen hun ware kosten te laten betalen aan de maatschappij, dwingen onze overheden de mensen om fossiele brandstoffen te subsidiëren met 400 tot 500 miljard dollar jaarlijks, wereldwijd. Dit stimuleert de extractie van alle fossiele brandstoffen: bergtop-verwijdering, 'longwall mining', schaliegas, teerzanden, olieschalie, Arctische diepzeeboringen... Het voortzetten van deze weg garandeert dat we kantelpunten passeren en het smelten van ijskappen zal versnellen en uit de hand lopen voor komende generaties. Een groot deel van de soorten zal tot uitsterven gedoemd zijn. Steeds heftiger droogtes en overstromingen zullen de graanschuren van de wereld treffen, met enorme hongersnoden en economische neergang tot gevolg. Stel je een gigantische asteroïde voor die rechtstreeks op de aarde afkomt.
That is the equivalent of what we face now. Yet, we dither, taking no action to divert the asteroid, even though the longer we wait, the more difficult and expensive it becomes. If we had started in 2005, it would have required emission reductions of three percent per year to restore planetary energy balance and stabilize climate this century. If we start next year, it is six percent per year. If we wait 10 years, it is 15 percent per year -- extremely difficult and expensive, perhaps impossible. But we aren't even starting.
Dat is het equivalent van wat we nu tegemoet zien. Toch aarzelen we, en ondernemen geen actie om de asteroïde van koers te brengen, ook al wordt dat steeds moeilijker en duurder naarmate we langer wachten. Als we in 2005 waren begonnen, hadden emissie-reducties van 3% per jaar volstaan om de planetaire energiebalans te herstellen en het klimaat deze eeuw te stabiliseren. Als we volgend jaar beginnen is het 6% per jaar. Als we 10 jaar wachten, is het 15% per jaar -- buitengewoon moeilijk en duur, wellicht onmogelijk... Maar we beginnen niet eens.
So now you know what I know that is moving me to sound this alarm. Clearly, I haven't gotten this message across. The science is clear. I need your help to communicate the gravity and the urgency of this situation and its solutions more effectively. We owe it to our children and grandchildren.
Nu weet je wat mij aan de alarmbel doet trekken. Deze boodschap is duidelijk nog niet overgekomen. De wetenschap is helder. Ik heb je hulp nodig om de ernst en dringendheid van deze situatie, en haar oplossingen beter te communiceren. We zijn het ons nageslacht verschuldigd.
Thank you.
Dank je wel.
(Applause)
(Applaus)