Metaphor lives a secret life all around us. We utter about six metaphors a minute. Metaphorical thinking is essential to how we understand ourselves and others, how we communicate, learn, discover and invent. But metaphor is a way of thought before it is a way with words.
מטאפורות מנהלות חיים סודיים בכל מקום סביבנו. אנחנו מבטאים כשש מטאפורות בדקה. חשיבה מטאפורית חיונית לדרך שבה אנו מבינים את עצמנו ואחרים, לדרך שבה אנו מתקשרים, לומדים, מגלים וממציאים. אבל מטאפורה היא דרך מחשבה לפני הכל.
Now, to assist me in explaining this, I've enlisted the help of one of our greatest philosophers, the reigning king of the metaphorians, a man whose contributions to the field are so great that he himself has become a metaphor. I am, of course, referring to none other than Elvis Presley. (Laughter)
עכשיו, כדי להסביר את זה, גייסתי את עזרתו של אחד מהפילוסופים הגדולים ביותר, המלך השולט של אנשי המטאפורות, אדם שתרומתו לנושא כה אדירה עד שהוא עצמו הפך למטאפורה. אני, כמובן, מתכוון ללא אחר מאשר אלוויס פרסלי. (צחוק)
Now, "All Shook Up" is a great love song. It's also a great example of how whenever we deal with anything abstract -- ideas, emotions, feelings, concepts, thoughts -- we inevitably resort to metaphor. In "All Shook Up," a touch is not a touch, but a chill. Lips are not lips, but volcanoes. She is not she, but a buttercup. And love is not love, but being all shook up.
עכשיו, "אני מנוענע" ("All Shook Up") הוא שיר אהבה גדול. הוא גם דוגמה נפלאה לכך שבכל פעם שאנחנו מתעסקים בדבר מופשט רעיונות, רגשות, תחושות, רעיונות, מחשבות, אנחנו משתמשים באופן בלתי נמנע במטאפורות. ב-"אני מנוענע", נגיעה אינה נגיעה אלא קור. שפתיים אינן שפתיים, אלא הרי געש. היא אינה היא, אלא נורית. ואהבה אינה אהבה, אלא נענוע של הכל.
In this, Elvis is following Aristotle's classic definition of metaphor as the process of giving the thing a name that belongs to something else. This is the mathematics of metaphor. And fortunately it's very simple. X equals Y. (Laughter) This formula works wherever metaphor is present.
בכך, אלוויס הולך בעקבות ההגדרה הקלאסית של אריסטו למטאפורה כתהליך של כינוי משהו בשם ששייך למשהו אחר. זוהי המתמטיקה של מטאפורות. ולמזלנו היא מאוד פשוטה. X שווה ל-Y. (צחוק) הנוסחה הזו עובדת בכל מקום שיש מטאפורה.
Elvis uses it, but so does Shakespeare in this famous line from "Romeo and Juliet:" Juliet is the sun. Now, here, Shakespeare gives the thing, Juliet, a name that belongs to something else, the sun. But whenever we give a thing a name that belongs to something else, we give it a whole network of analogies too. We mix and match what we know about the metaphor's source, in this case the sun, with what we know about its target, Juliet. And metaphor gives us a much more vivid understanding of Juliet than if Shakespeare had literally described what she looks like.
אלוויס השתמש בזה, כמו גם שייקספיר. בשורה המפורסמת מ"רומיאו ויוליה", יוליה היא השמש. עכשיו, כאן, שייקספיר מכנה משהו, יוליה, בשם ששייך למשהו אחר, השמש. אבל כשאנו נותנים למשהו שם ששייך למשהו אחר, אנחנו נותנים לו גם רשת שלמה של אנלוגיות. אנו מערבבים ומתאימים את מה שאנחנו יודעים על מקור המטאפורה, במקרה זה, השמש, עם מה שאנחנו יודעים על המטרה שלה, יוליה. והמטאפורה מספקת לנו הבנה הרבה יותר טובה של יוליה מאשר אם שייקספיר היה מתאר את מראה באופן מילולי.
So, how do we make and understand metaphors? This might look familiar. The first step is pattern recognition. Look at this image. What do you see? Three wayward Pac-Men, and three pointy brackets are actually present. What we see, however, are two overlapping triangles. Metaphor is not just the detection of patterns; it is the creation of patterns. Second step, conceptual synesthesia.
אז איך אנחנו מייצרים ומבינים מטאפורות? זה עשוי להראות מוכר. הצעד הראשון הוא זיהוי תבניות. הביטו בתמונה הזו. מה אתם רואים? למעשה יש שלושה פּאקמנים מסובבים ושלושה סוגריים משולשים. מה שאנחנו רואים, לעומת זאת, הוא שני משולשים חופפים. מטאפורה אינה רק זיהוי תבניות, היא יצירת תבניות. צעד שני, סינסתזיה מושגית.
Now, synesthesia is the experience of a stimulus in once sense organ in another sense organ as well, such as colored hearing. People with colored hearing actually see colors when they hear the sounds of words or letters. We all have synesthetic abilities. This is the Bouba/Kiki test. What you have to do is identify which of these shapes is called Bouba, and which is called Kiki. (Laughter)
עכשיו, סינסתזיה היא החוויה של גירוי חושי אחד באמצעות חוש אחר, כמו שמיעה בצבעים. אנשים עם שמיעה בצבעים ממש רואים צבעים כשהם שומעים צלילים של מילים או אותיות. לכולנו יש יכולות סינסתטיות. זהו מבחן ה-בואובה/קיקי. מה שאתם צריכים לעשות הוא לזהות איזו מהצורות הללו נקראת בואובה, ואיזו נקראת קיקי. (צחוק)
If you are like 98 percent of other people, you will identify the round, amoeboid shape as Bouba, and the sharp, spiky one as Kiki. Can we do a quick show of hands? Does that correspond? Okay, I think 99.9 would about cover it. Why do we do that? Because we instinctively find, or create, a pattern between the round shape and the round sound of Bouba, and the spiky shape and the spiky sound of Kiki.
אם אתם כמו 98 אחוזים מהאנשים, תזהו את הצורה המעוגלת, דמויית האמבה, כבואובה, ואת המחודדת כקיקי. האם נוכל להרים ידיים? האם זה מתאים? OK, אני חושב שזה בערך 99.9. למה אנחנו עושים את זה? כי אנחנו מוצאים באופן אינסטינקטיבי, או יוצרים, תבנית בין הצורה המעוגלת, והצליל המעוגל של בואובה, והצורה המחודדת, והצליל המחודד של קיקי.
And many of the metaphors we use everyday are synesthetic. Silence is sweet. Neckties are loud. Sexually attractive people are hot. Sexually unattractive people leave us cold. Metaphor creates a kind of conceptual synesthesia, in which we understand one concept in the context of another.
ורבות מהמטאפורות שבהן אנו משתמשים הן סינסתטיות. השקט מתוק. העניבה רועשת. אנשים סקסיים הם חמים. אנשים לא סקסיים הם קרים. מטאפורה יוצרת סוג של סינסתזיה מושגית, שבו אנו מבינים מושג אחד בהקשר של אחר.
Third step is cognitive dissonance. This is the Stroop test. What you need to do here is identify as quickly as possible the color of the ink in which these words are printed. You can take the test now. If you're like most people, you will experience a moment of cognitive dissonance when the name of the color is printed in a differently colored ink. The test shows that we cannot ignore the literal meaning of words even when the literal meaning gives the wrong answer.
הצעד השלישי הוא "דיסוננס קוגניטיבי". זהו מבחן סטרוּפּ. מה שאתם צריכים לעשות פה הוא לזהות במהירות האפשרית את צבע הדיו שבה המילים האלה כתובות. אתם יכולים לבחון את עצמכם עכשיו. אם אתם כמו רוב האנשים, תחוו רגע של דיסוננס קוגניטיבי כשהשם של הצבע מודפס בדיו בצבע שונה. המבחן מראה שאיננו יכולים להתעלם מהמשמעות המילולית של המילים אפילו אם המשמעות המילולית נותנת תשובה שגויה.
Stroop tests have been done with metaphor as well. The participants had to identify, as quickly as possible, the literally false sentences. They took longer to reject metaphors as false than they did to reject literally false sentences. Why? Because we cannot ignore the metaphorical meaning of words either.
מבחן סטרוּפּ נעשה גם עם מטאפורות. המשתתפים התבקשו לזהות, מהר ככל האפשר, את המשפטים השגויים. לקח להם יותר זמן לדחות את המטאפורות מאשר את המשפטים השגויים מילולית. למה? כי אנחנו לא יכולים להתעלם גם מהמשמעות המטאפורית של מילים.
One of the sentences was, "Some jobs are jails." Now, unless you're a prison guard, the sentence "Some jobs are jails" is literally false. Sadly, it's metaphorically true. And the metaphorical truth interferes with our ability to identify it as literally false. Metaphor matters because it's around us every day, all the time. Metaphor matters because it creates expectations.
אחד המשפטים היה "עבודות מסויימות הן כמו כלא". עכשיו, אלא אם אתה סוהר, המשפט "עבודות מסויימות הן כמו כלא" שגוי מילולית. לצערנו, הוא נכון מטאפורית. ונכונות מטאפורית משבשת את יכולתנו לזהות אותו כשגוי מילולית. מטאפורות חשובות כי הן מסביבנו כל יום, כל הזמן. מטאפורות חשובות כי הן יוצרות ציפיות.
Pay careful attention the next time you read the financial news. Agent metaphors describe price movements as the deliberate action of a living thing, as in, "The NASDAQ climbed higher." Object metaphors describe price movements as non-living things, as in, "The Dow fell like a brick."
שימו לב בפעם הבאה שאתם קוראים חדשות כלכליות. מטאפורות סוכן מתארות תזוזות מחירים כפעולה מכוונת של יצור חי, כמו "הנאסדק טיפס גבוה יותר". מטאפורות עצם מתארות תזוזות מחירים כחפצים דוממים, כמו "הדאו נפל כמו אבן".
Researchers asked a group of people to read a clutch of market commentaries, and then predict the next day's price trend. Those exposed to agent metaphors had higher expectations that price trends would continue. And they had those expectations because agent metaphors imply the deliberate action of a living thing pursuing a goal. If, for example, house prices are routinely described as climbing and climbing, higher and higher, people might naturally assume that that rise is unstoppable. They may feel confident, say, in taking out mortgages they really can't afford. That's a hypothetical example of course. But this is how metaphor misleads.
חוקרים ביקשו מקבוצת אנשים לקרוא אוסף פרשנויות על מניות, ואז לחזות את המגמה העתידית. אלו שנחשפו למטאפורות הסוכן ציפו שהכוון הנוכחי יימשך. והם החזיקו בציפיות אלו מפני שמטאפורות הסוכן רומזות על פעולה מכוונת של דבר חי השואף למטרה. אם, לדוגמה, מחירי הבתים מתוארים באופן שגרתי כמטפסים ומטפסים, מעלה ומעלה, אנשים יניחו באופן טבעי שעליה זו אינה ניתנת לעצירה. הם יחושו בטחון, נניח, לקחת משכנתא שאינם יכולים ממש להרשות לעצמם. זוהי כמובן דוגמה היפותטית. אבל זוהי הדרך שבה מטאפורות מטעות.
Metaphor also matters because it influences decisions by activating analogies. A group of students was told that a small democratic country had been invaded and had asked the U.S. for help. And they had to make a decision. What should they do? Intervene, appeal to the U.N., or do nothing? They were each then given one of three descriptions of this hypothetical crisis. Each of which was designed to trigger a different historical analogy: World War II, Vietnam, and the third was historically neutral.
מטאפורות חשובות גם בגלל שהן משפיעות על החלטות ע"י הפעלת אנלוגיות. לקבוצת סטודנטים נאמר שפלשו למדינה דמוקרטית קטנה והיא מבקשת סיוע מארה"ב. והם היו צריכים להחליט. מה הם צריכים לעשות? להתערב, לפנות לאו"ם או לא לעשות כלום? כל אחד מהם קיבל אחד משלושה תיאורים של המשבר ההיפותטי. כל אחד מהם תוכנן כך שיעורר הקבלה היסטורית שונה: מלחמת העולם השנייה, מלחמת וייטנאם, והשלישי היה ניטראלי מבחינה היסטורית.
Those exposed to the World War II scenario made more interventionist recommendations than the others. Just as we cannot ignore the literal meaning of words, we cannot ignore the analogies that are triggered by metaphor. Metaphor matters because it opens the door to discovery. Whenever we solve a problem, or make a discovery, we compare what we know with what we don't know. And the only way to find out about the latter is to investigate the ways it might be like the former.
אלו שנחשפו לתרחיש מלחמת העולם השנייה המליצו יותר על התערבות מאשר האחרים. כמו שאיננו יכולים להתעלם מהמשמעות המילולית של מילים, איננו יכולים להתעלם מההקבלות שמעוּררות ע"י מטאפורות. מטאפורות חשובות כי הן פותחות פתח לגילוי. בכל פעם שאנחנו פותרים בעיה, או מגלים משהו, אנחנו משווים בין מה שידוע למה שאינו ידוע. והדרך היחידה לגלות את מה שאינו ידוע היא לחקור את הדרכים שבהם הוא עשוי להיות דומה למה שכבר ידוע.
Einstein described his scientific method as combinatory play. He famously used thought experiments, which are essentially elaborate analogies, to come up with some of his greatest discoveries. By bringing together what we know and what we don't know through analogy, metaphorical thinking strikes the spark that ignites discovery.
איינשטיין תיאר את שיטתו המדעית כמשחק קומבינטורי. נודע שהשתמש בניסויים מחשבתיים, שהם, למעשה, אנלוגיות משוכללות, כדי להגיע לכמה מהתגליות הגדולות ביותר שלו. ע"י כך שאנו מצרפים את מה שאנו יודעים ואת מה שאיננו יודעים, דרך אנלוגיה, מחשבה מטאפורית יוצרת את הניצוץ שמצית תגלית.
Now metaphor is ubiquitous, yet it's hidden. But you just have to look at the words around you and you'll find it. Ralph Waldo Emerson described language as "fossil poetry." But before it was fossil poetry language was fossil metaphor. And these fossils still breathe.
עכשיו, מטאפורות קיימות בכל מקום, אך הן חבויות. אבל אם תביטו על המילים שסביבכם תמצאו אותן. ראלף וואלדו אמרסון תיאר שפה כ"שירה מאובנת". אבל לפני שהיתה שירה מאובנת שפה היתה מטאפורה מאובנת. והמאובנים האלה עדיין נושמים.
Take the three most famous words in all of Western philosophy: "Cogito ergo sum." That's routinely translated as, "I think, therefore I am." But there is a better translation. The Latin word "cogito" is derived from the prefix "co," meaning "together," and the verb "agitare," meaning "to shake." So, the original meaning of "cogito" is to shake together. And the proper translation of "cogito ergo sum" is "I shake things up, therefore I am." (Laughter)
קחו את שלוש המילים הכי מפורסמות בכל הפילוסופיה המערבית: "Cogito ergo sum". בד"כ הן מתורגמות כ-"אני חושב משמע אני קיים". אבל קיים תרגום טוב יותר. המילה הלטינית "Cogito" נגזרת מהתחילית "קו" שפרושה "ביחד", והפועל "אגיטר" שפרושו "לנענע", "לזעזע". אז הפרוש המקורי של "Cogito" הוא לנענע ביחד והתרגום הראוי של "Cogito ergo sum" הוא: "אני מזעזע דברים, משמע אני קיים". (צחוק)
Metaphor shakes things up, giving us everything from Shakespeare to scientific discovery in the process. The mind is a plastic snow dome, the most beautiful, most interesting, and most itself, when, as Elvis put it, it's all shook up. And metaphor keeps the mind shaking, rattling and rolling, long after Elvis has left the building. Thank you very much. (Applause)
מטאפורות מזעזעות דברים, ותוך כדי כך נותנות לנו הכל, משייקספיר ועל תגליות מדעיות. המחשבה היא כמו כיפת שלג מפלסטיק, הכי יפה, הכי מעניינת, והכי עצמה, מתי ש, כמו שאלוויס ניסח את זה, מזעזעים אותה לגמרי. ומטאפורות שומרות על המחשבה מנוערת, חורקת ומתגלגלת, הרבה אחרי שאלוויס עזב את הבניין. תודה רבה לכם. (מחיאות כפיים)