През повечето време изкуството и науката се взират едни в други през залив от взаимно неразбиране. Има голямо объркване в погледа на едните към другите. Изкуството, разбира се, гледа на света през душата, емоциите - дори несъзнателните на моменти - и, разбира се, естетиката. Науката е склонна да гледа на света през рационалното, количественото... неща, които могат да бъдат измерени и описани - но тя дава на изкуството страхотен контекст за [знание и] разбиране.
Most of the time, art and science stare at each other across a gulf of mutual incomprehension. There is great confusion when the two look at each other. Art, of course, looks at the world through the psyche, the emotions -- the unconscious at times -- and of course the aesthetic. Science tends to look at the world through the rational, the quantitative -- things that can be measured and described -- but it gives art a terrific context of understanding.
В Екстремното ледено проучване сме се посветили да съберем тези две части на човешкото разбиране, да слеем изкуство и наука с цел да ни помогнат да разберем по-добре природата и отношенията на човечеството с природата. Аз лично, като човек, който е бил професионален фотограф на природата през целия си живот като възрастен, твъдо вярвам, че фотографията, видеото и филмът имат огромна мощ да ни помагат да разбираме и да оформят начина, по който мислим за природата и за себе си във връзка с природата.
In the Extreme Ice Survey, we're dedicated to bringing those two parts of human understanding together, to merging the art and science to the end of helping us understand nature and humanity's relationship with nature better. Specifically, I as a person who's been a professional nature photographer my whole adult life, am firmly of the belief that photography, video, film have tremendous powers for helping us understand and shape the way we think about nature and about ourselves in relationship to nature.
В този проект, разбира се, сме специално заинтересовани от леда. Очарован съм от неговата красота, от неговото непостоянство, от неговата податливост и от невероятните форми, в които може да се извайва сам. Тези първи образи са от Гренландия. Но ледът има и друго значение. Ледът е издайникът в глобалната въглищна мина. Това е мястото, където можем да видим, докоснем, чуем и усетим климатичната промяна в действие.
In this project, we're specifically interested, of course, in ice. I'm fascinated by the beauty of it, the mutability of it, the malleability of it, and the fabulous shapes in which it can carve itself. These first images are from Greenland. But ice has another meaning. Ice is the canary in the global coal mine. It's the place where we can see and touch and hear and feel climate change in action.
Климатичната промяна е нещо наистина абстрактно в по-голямата част от света. Дали вярвате, или не, се основава върху усещането ви за това дали вали повече или по-малко, дали става по-горещо или по-студено. Или върху онова, което казват по въпроса компютърните модели, това и онова измерване. Отхвърлете всичко това. В света на арктическата и алпийска околна среда, където е ледът, [климатичната промяна] е реална и е настояща. Промените се случват. Те са много видими. Те са фотографируеми. Те са измерими.
Climate change is a really abstract thing in most of the world. Whether or not you believe in it is based on your sense of is it raining more or is it raining less? Is it getting hotter or is it getting colder? What do the computer models say about this, that and the other thing? All of that, strip it away. In the world of the arctic and alpine environments, where the ice is, it's real and it's present. The changes are happening. They're very visible. They're photographable. They're measurable.
95 процента от глетчерите в света се оттеглят или свиват. Това е извън Антарктика. 95 процента от глетчерите в света се оттеглят или свиват, защото валежните и температурни модели се променят. Няма значителен научен спор по този въпрос. Наблюдавано е, измерено е, това е непоклатима информация. А страхотната ирония и трагедия на нашето време е, че голяма част от обществеността смята, че науката още спори за това. Науката не спори за това. На тези снимки виждаме лед от огромни глетчери, ледени пластове на възраст стотици хиляди години, да се разбиват на парчета, и парче, по парче, по парче, айсберг по айсберг, да се превръщат в повишаване на глобалното морско равнище.
95 percent of the glaciers in the world are retreating or shrinking. That's outside Antarctica. 95 percent of the glaciers in the world are retreating or shrinking, and that's because the precipitation patterns and the temperature patterns are changing. There is no significant scientific dispute about that. It's been observed, it's measured, it's bomb-proof information. And the great irony and tragedy of our time is that a lot of the general public thinks that science is still arguing about that. Science is not arguing about that. In these images we see ice from enormous glaciers, ice sheets that are hundreds of thousands of years old breaking up into chunks, and chunk by chunk by chunk, iceberg by iceberg, turning into global sea level rise.
Като виждах всичко това в течение на 30-годишната си кариера, все още бях скептик относно климатичната промяна допреди около 10 години, защото смятах, че историята на климатичната промяна се базира на компютърни модели. Не бях осъзнал, че се базира на конкретни измервания за това какви са били палеоклиматите - древните климати, както са документирани в ледниковите пластове, както са документирани в дълбоките океански седименти, както са записани в езерните седименти, дървесните кръгове и много други начини за измерване на температурата.
So, having seen all of this in the course of a 30-year career, I was still a skeptic about climate change until about 10 years ago, because I thought the story of climate change was based on computer models. I hadn't realized it was based on concrete measurements of what the paleoclimates -- the ancient climates -- were, as recorded in the ice sheets, as recorded in deep ocean sediments, as recorded in lake sediments, tree rings, and a lot of other ways of measuring temperature.
Когато осъзнах, че климатичната промяна е реална, а не се базира на компютърни модели, реших, че един ден ще реализирам проект с цел да се опитам да разкрия климатичната промяна по фотографски път. А това ме доведе до този проект. Първоначално работех по назначение на "Нешънъл джиографик", конвенционално, ограничено, и все пак фотография. Един ден ми хрумна налудничавата идея, че трябва... след като приключи това назначение - хрумна ми идеята, че трябва да снимам със записващи продължително време камери - че трябва да монтирам една или две камери при глетчер и да ги настроя да снимат на всеки 15 минути, или на всеки час, или както и да било и да гледам движението на пейзажа с времето.
When I realized that climate change was real, and it was not based on computer models, I decided that one day I would do a project looking at trying to manifest climate change photographically. And that led me to this project. Initially, I was working on a National Geographic assignment -- conventional, single frame, still photography. And one crazy day, I got the idea that I should -- after that assignment was finished -- I got the idea that I should shoot in time-lapse photography, that I should station a camera or two at a glacier and let it shoot every 15 minutes, or every hour or whatever and watch the progression of the landscape over time.
Е, за около три седмици непредпазливо превърнах тази идея за една-две продължително снимащи камери в 25 продължително снимащи камери. А следващите шест месеца от живота ми бяха най-трудното време в моята кариера, докато се опитвах да проектирам, изградя и разгърна на място тези 25 продължително снимащи камери. Те получават захранване от Слънцето. Захранват се със слънчеви батерии. Електричеството отива в батерия. Има изработен по поръчка компютър, който казва на камерата кога да снима. Тези камери са разположени на скали отстрани на глетчерите насочени са към глетчера от постоянни позиции на твърда земя и наблюдават промяната на пейзажа. Наскоро поставихме ред камери на гренладската ледена кора. Всъщност пробихме дупки в леда, много надълбоко, под нивото на топене и оставихме камерите там през последния около месец и половина. Всъщност, в момента там все още има една камера. Във всеки случай, камерите снимат приблизитело на всеки час, някои на всеки половин час, всеки 15 минути, всеки пет минути.
Well, within about three weeks, I incautiously turned that idea of a couple of time-lapse cameras into 25 time-lapse cameras. And the next six months of my life were the hardest time in my career, trying to design, build and deploy out in the field these 25 time-lapse cameras. They are powered by the sun. Solar panels power them. Power goes into a battery. There is a custom made computer that tells the camera when to fire. And these cameras are positioned on rocks on the sides of the glaciers, and they look in on the glacier from permanent, bedrock positions, and they watch the evolution of the landscape. We just had a number of cameras out on the Greenland Ice Sheet. We actually drilled holes into the ice, way deep down below the thawing level, and had some cameras out there for the past month and a half or so. Actually, there's still a camera out there right now. In any case, the cameras shoot roughly every hour. Some of them shoot every half hour, every 15 minutes, every five minutes.
Ето няколко продължителни снимки от инсталирането на една от камерите за продължителни снимки. (Смях) Лично аз бях обзет от натрапчиви мисли за всяка гайка, болт и шайба в тези луди неща. Прекарвах половината си време в местната ни железария през месеците, когато първоначално инсталирахме тези апарати.
Here's a time lapse of one of the time-lapse units being made. (Laughter) I personally obsessed about every nut, bolt and washer in these crazy things. I spent half my life at our local hardware store during the months when we built these units originally.
Работим в повечето от големите глетчерни райони от северното полукълбо. Нашите камери за продължително снимане са в Аляска, Скалистите планини, Гренландия и Исландия и имаме повтарящи се фотографски позиции, тоест места, които само посещаваме ежегодно, в Британска Колумбия, Алпите и Боливия.
We're working in most of the major glaciated regions of the northern hemisphere. Our time-lapse units are in Alaska, the Rockies, Greenland and Iceland, and we have repeat photography positions, that is places we just visit on an annual basis, in British Columbia, the Alps and Bolivia.
Това е голямо начинание. Стоя тук, пред вас тази вечер като посланик от името на целия ми екип. Много хора работят по това в момента. В този момент имаме 33 камери навън. Преди около половин час имахме 33 снимащи камери из цялото северно полукълбо, наблюдаващи какво се случва. И прекарахме много време на място. Беше фантастично количество работа. Бяхме навън две години и половина и имаме още две години и половина работа.
It's a big undertaking. I stand here before you tonight as an ambassador for my whole team. There's a lot of people working on this right now. We've got 33 cameras out this moment. We just had 33 cameras shoot about half an hour ago all across the northern hemisphere, watching what's happened. And we've spent a lot of time in the field. It's been a fantastic amount of work. We've been out for two and a half years, and we've got about another two and a half years yet to go.
Това е само половината от работата ни. Другата половина от работата ни е да разкажем историята на глобалната публика. Знаете ли, учените са събирали този вид информация с прекъсвания през годините, но много от нея остава вътре в научната общност. По подобен начин, много арт проекти остават в арт общността и чувствам силна отговорност чрез механизми като TED, и като нашите отношения с Белия дом на Обама, със Сената, с офиса на Джон Кери, също и да влияем на политиката колкото е възможно с тези снимки. Правили сме филми. Правили сме книги. Ще правим и още. Имаме сайт в Google Earth, който Google Earth щедро ни предостави - и всичко това, защото много силно чувстваме нуждата да разкажем тази история, защото тя е такова непосредствено доказателство за продължаваща в момента климатична промяна.
That's only half our job. The other half of our job is to tell the story to the global public. You know, scientists have collected this kind of information off and on over the years, but a lot of it stays within the science community. Similarly, a lot of art projects stay in the art community, and I feel very much a responsibility through mechanisms like TED, and like our relationship with the Obama White House, with the Senate, with John Kerry, to influence policy as much as possible with these pictures as well. We've done films. We've done books. We have more coming. We have a site on Google Earth that Google Earth was generous enough to give us, and so forth, because we feel very much the need to tell this story, because it is such an immediate evidence of ongoing climate change right now.
А сега, малко наука, преди да се потопим в изгледите. Ако всеки в развития свят разбираше тази графика и я запаметеше добре, не би имало по-нататъшен социален спор за климатичната промяна, защото това е истинската история. Всичко друго, което чувате, е просто пропаганда и объркване. Ключови въпроси: това е запис от 400 000 години. Съвсем същия модел е действал почти милион преди настоящото време. Важни са няколко неща.
Now, one bit of science before we get into the visuals. If everybody in the developed world understood this graph, and emblazoned it on the inside of their foreheads, there would be no further societal argument about climate change because this is the story that counts. Everything else you hear is just propaganda and confusion. Key issues: this is a 400,000 year record. This exact same pattern is seen going back now almost a million years before our current time. And several things are important.
Първо: температурата и въглеродният двуокис в атмосферата се повишават и спадат по същество в синхрон. Това се вижда от оранжевата линия и синята линия. Природата естествено разрешава въглеродният двуокис да се повиши до 280 части на милион. Това е естественият цикъл. Покачва се до 280, а после спада по различни причини, които не са важни за настоящата дискусия. Но 280 е пикът. В момента, ако погледнете горната дясна част на онази графика, сме на 385 части на милион. Излезли сме далеч, извън нормалната, естествена променливост. Земята има треска. През последните сто години температурата на Земята се е повишила с 1,3 градуса по Фаренхайт, 0,75 градуса Целзий и ще продължи да се покачва, защото продължаваме да изхвърляме фосилни горива в атмосферата. Със скорост около две и половина части на милион годишно. Това е безмилостно, стабилно увеличение.
Number one: temperature and carbon dioxide in the atmosphere go up and down basically in sync. You can see that from the orange line and the blue line. Nature naturally has allowed carbon dioxide to go up to 280 parts per million. That's the natural cycle. Goes up to 280 and then drops for various reasons that aren't important to discuss right here. But 280 is the peak. Right now, if you look at the top right part of that graph, we're at 385 parts per million. We are way, way outside the normal, natural variability. Earth is having a fever. In the past hundred years, the temperature of the Earth has gone up 1.3 degrees Fahrenheit, .75 degrees Celsius, and it's going to keep going up because we keep dumping fossil fuels into the atmosphere. At the rate of about two and a half parts per million per year. It's been a remorseless, steady increase.
Трябва да преобърнем това. Това е трудността, и се надявам някой ден да изрисувам това върху целия площад Таймс в Ню Йорк и на много други места. Но както и да е - а сега, към света на леда.
We have to turn that around. That's the crux, and someday I hope to emblazon that across Times Square in New York and a lot of other places. But anyway, off to the world of ice.
Сега сме при глетчера Колумбия в Аляска. Ето изглед от онова, което се нарича освобождаващо лице. Ето какво видя една от нашите камери в течение на няколко месеца. Виждате глетчера да се влива отдясно, да изпада в морето, камерата снима на всеки час. Ако погледнете в средата на фона, виждате как освобождаващото лице подскача нагоре-надолу като йо-йо. Това означава, че глетчерът плава и е нестабилен, и скоро ще видите последствията от това плаване. За да ви дам малко усещане за мащаб, освобождаващото лице на тази снимка е високо около 325 фута (100 м.). Това са 32 етажа. Не е малка скала. Това е като голяма офис сграда в градски център. Освобождаващото лице е стената, където се отчупва видимият лед, но всъщност то достига под морското равнище още около 2000 фута (610 м.). Ето една стена от лед, дълбока около 2000 фута (610 м.). стигаща долу до твърда земя, ако глетчерът лежи върху твърда земя, и плаващ, ако не е така.
We're now at the Columbia Glacier in Alaska. This is a view of what's called the calving face. This is what one of our cameras saw over the course of a few months. You see the glacier flowing in from the right, dropping off into the sea, camera shooting every hour. If you look in the middle background, you can see the calving face bobbing up and down like a yo-yo. That means that glacier's floating and it's unstable, and you're about to see the consequences of that floating. To give you a little bit of a sense of scale, that calving face in this picture is about 325 feet tall. That's 32 stories. This is not a little cliff. This is like a major office building in an urban center. The calving face is the wall where the visible ice breaks off, but in fact, it goes down below sea level another couple thousand feet. So there's a wall of ice a couple thousand feet deep going down to bedrock if the glacier's grounded on bedrock, and floating if it isn't.
Ето какво направи Колумбия. Това е южна централна Аляска. Това беше снимка от въздуха, която направих през един юнски ден преди три години. Това е въздушна снимка, която направихме тази година. Това е оттеглянето на този глетчер. Главното стъбло, главното течение на глетчера идва отдясно и се движи много бързо нагоре по това стъбло. Ще сме там горе само след още няколко седмици и очакваме, че вероятно се е оттеглил с още половин миля (0,8 км.), но ако отида там и открия, че се е срутил и се е оттеглил с още пет мили (8 км.), ни най-малко няма да се изненадам.
Here's what Columbia's done. This is in south central Alaska. This was an aerial picture I did one day in June three years ago. This is an aerial picture we did this year. That's the retreat of this glacier. The main stem, the main flow of the glacier is coming from the right and it's going very rapidly up that stem. We're going to be up there in just a few more weeks, and we expect that it's probably retreated another half a mile, but if I got there and discovered that it had collapsed and it was five miles further back, I wouldn't be the least bit surprised.
Наистина е трудно да се схване мащабът на тези места, защото, тъй като глетчерите - едно от нещата е, че места като Аляска и Гренландия са огромни, те не са нормални пейзажи - но глетчерите се оттеглят, а също и спадат, като балон, от който се изпуска въздух. И така, ето чертите на този пейзаж. Има един хребет точно в средата на снимката, над онази стрелка, който ви показва това малко. Има една маркираща линия, наречена линия на подреждане, над малката ни червена илюстрация там. Това е нещо, което никой уважаващ се фотограф никога не би направил - слагаш някаква нескопосна илюстрация върху кадъра, нали? - и все пак понякога трябва да се прави, за да се обяснят такива неща. Но във всеки случай спадането на този глетчер от 1984 г. е било по-високо от Айфеловата кула, по-високо от Емпайър Стейт Билдинг.
Now it's really hard to grasp the scale of these places, because as the glaciers -- one of the things is that places like Alaska and Greenland are huge, they're not normal landscapes -- but as the glaciers are retreating, they're also deflating, like air is being let out of a balloon. And so, there are features on this landscape. There's a ridge right in the middle of the picture, up above where that arrow comes in, that shows you that a little bit. There's a marker line called the trim line above our little red illustration there. This is something no self-respecting photographer would ever do -- you put some cheesy illustration on your shot, right? -- and yet you have to do it sometimes to narrate these points. But, in any case, the deflation of this glacier since 1984 has been higher than the Eiffel Tower, higher than the Empire State Building.
Огромно количество лед е било изпуснато от тези долини, докато той се е оттеглял и спадал, оттеглял се е назад в долината. Тези промени в алпийския свят се ускоряват. Той не е статичен. Особено в света на морския лед, скоростта на естествена промяна надминава предвижданията само отпреди няколко години и процесите или се ускоряват, или предвижданията по начало са били твърде ниски. Но във всеки случай големи, големи промени се случват, докато говорим.
A tremendous amount of ice has been let out of these valleys as it's retreated and deflated, gone back up valley. These changes in the alpine world are accelerating. It's not static. Particularly in the world of sea ice, the rate of natural change is outstripping predictions of just a few years ago, and the processes either are accelerating or the predictions were too low to begin with. But in any case, there are big, big changes happening as we speak.
Ето още един филм от Колумбия, сниман с продължително действаща камера. Виждате къде свършва в тези различни пролетни дни, юни, май, после октомври. А сега включваме нашата специална камера. Тази камера снима на всеки час. Геологични процеси в действие тук. И всеки казва - е, те не напредват ли през зимата. Не. Оттегляше се през зимата, защото е нездрав глетчер. Най-после се настига и напредва.
So, here's another time-lapse shot of Columbia. And you see where it ended in these various spring days, June, May, then October. Now we turn on our time lapse. This camera was shooting every hour. Geologic process in action here. And everybody says, well don't they advance in the winter time? No. It was retreating through the winter because it's an unhealthy glacier. Finally catches up to itself, it advances.
Можете да гледате тези снимки отново и отново, защото има такова странно, чудновато очарование да виждаш тези неща, които обикновено няма как да видиш, да оживяват. Говорихме за това, че да видиш е да повярваш, а в TED Global виждаш невижданото. Ето какво се вижда с тези камери. Образите правят невидимото видимо. Отварят се тези огромни ледникови пукнатини. Отчупват се огромни ледени острови - а сега вижте това. Беше през пролетта тази година - огромно срутване. Случи се за около месец, загубата на целия този лед.
And you can look at these pictures over and over again because there's such a strange, bizarre fascination in seeing these things you don't normally get to see come alive. We've been talking about "seeing is believing " and seeing the unseen at TED Global. That's what you see with these cameras. The images make the invisible visible. These huge crevasses open up. These great ice islands break off -- and now watch this. This has been the springtime this year -- a huge collapse. That happened in about a month, the loss of all that ice.
Ето откъде започнахме преди три години, далеч вляво, а ето къде бяхме преди няколко месеца, последния път, когато ходихме в Колумбия. За да ви дадем усещане за мащаба на оттеглянето, направихме още една нескопосана илюстрация. С британски двуетажни автобуси. Ако подредите 295 такива от предната до задната част, ето толкова назад се беше отдръпнал. Това е много.
So that's where we started three years ago, way out on the left, and that's where we were a few months ago, the last time we went into Columbia. To give you a feeling for the scale of the retreat, we did another cheesy illustration, with British double-decker buses. If you line up 295 of those nose to tail, that's about how far back that was. It's a long way.
Нататък към Исландия. Един от любимите ми глетчери, Солхеймайокул. Тук, ако се вгледате, може да видите отдръпващия се край, виждате как се формира тази река, виждате го как спада. Без фотографския процес никога не бихте видели това. Това е невидимо. Можете да стоите там целия си живот и никога да не видите това, но камерата го записва.
On up to Iceland. One of my favorite glaciers, the Sólheimajökull. And here, if you watch, you can see the terminus retreating. You can see this river being formed. You can see it deflating. Without the photographic process, you would never see this. This is invisible. You can stand up there your whole life and you would never see this, but the camera records it.
А сега да върнем времето назад. Връщаме се година-две във времето. Ето откъде започна. Ето къде свърши преди няколко месеца.
So we wind time backwards now. We go back a couple years in time. That's where it started. That's where it ended a few months ago.
Нататък към Гренландия. Колкото по-малка е ледената маса, толкова по-бързо откликва на климата. Не след дълго Гренландия започна да реагира на затоплящия се климат от последното десетилетие, но той всъщност се затопля скоротечно отпреди около 20 години. Там горе е имало огромно повишение на температурата.
And on up to Greenland. The smaller the ice mass, the faster it responds to climate. Greenland took a little while to start reacting to the warming climate of the past century, but it really started galloping along about 20 years ago. And there's been a tremendous increase in the temperature up there.
Това е голямо място. Цялото от лед. Всички тези цветове са лед и той достига до около 2 мили дебелина (3,2 км.), един гигантски купол, който започва от крайбрежието и се издига в средата. Има един глетчер в Гренландия, който влива повече лед в световните океани, отколкото всички други глетчери в северното полукълбо, взети заедно: глетчерът Илюлисат.
It's a big place. That's all ice. All those colors are ice and it goes up to about two miles thick, just a gigantic dome that comes in from the coast and rises in the middle. The one glacier up in Greenland that puts more ice into the global ocean than all the other glaciers in the northern hemisphere combined is the Ilulissat Glacier.
Имаме няколко камери на южния край на Илюлисат, наблюдаващи освобождаващото лице, докато то преживява това драматично оттегляне. Ето двегодишен запис как изглежда това. Хеликоптерът е пред освобождаващото лице за сравнение и бързо е превърнат в джудже. Освобождаващото лице е с ширина четири мили и половина (7,2 км.), а в този кадър, докато се оттегляме назад, виждате само около миля и половина от него. Представете си колко е голямо това и колко много лед се разпада. Вътрешността на Гренландия е отдясно. Той изтича в Атлантическия океан отляво. Айсберги, много, много, много пъти по-големи от тази сграда, отфучават в океана.
We have some cameras on the south edge of the Ilulissat, watching the calving face as it goes through this dramatic retreat. Here's a two-year record of what that looks like. Helicopter in front of the calving face for scale, quickly dwarfed. The calving face is four and a half miles across, and in this shot, as we pull back, you're only seeing about a mile and a half. So, imagine how big this is and how much ice is charging out. The interior of Greenland is to the right. It's flowing out to the Atlantic Ocean on the left. Icebergs, many, many, many, many times the size of this building, are roaring out to sea.
Току-що изтеглихме тези снимки преди седмица-две - както виждате, 25-ти юни, на които се случват чудовищни ледоходни събития. Ще ви покажа едно от тях след секунда.
We just downloaded these pictures a couple weeks ago, as you can see. June 25th, monster calving events happened. I'll show you one of those in a second.
Този глетчер е удвоил скоростта си на течение през последните 15 години. Тя сега достига 125 фута (38 м.) дневно и изсипва целия този лед в океана. Има тенденция това да става на импулси, приблизително на всеки три дни, но средно по 125 фута (38 м.) дневно, два пъти повече, отколкото преди 20 години.
This glacier has doubled its flow speed in the past 15 years. It now goes at 125 feet a day, dumping all this ice into the ocean. It tends to go in these pulses, about every three days, but on average, 125 feet a day, twice the rate it did 20 years ago.
Имахме екип, набюдаващ този глетчер, и записахме най-голямото ледоходно събитие, снимано някога на филм. Имахме девет работещи камери. Това видяха две от камерите. Освобождаващо лице с височина 400 фута (122 м.) се разбива. Огромни, огромни айсберги се прекатурват. Добре, колко голям беше този? Трудно е да се схване. Отново една илюстрация, която ви дава усещане за мащаб. [Приблизително] една миля (1,6 км.) оттегляне за 75 минути през освобождаващото лице на този отвор, широк три мили (4,8 км.). Блокът е бил дълбок три пети от една миля (1 км.), а ако сравните площта на освобождаващото лице с кулата Тауър в Лондон - около 20 моста широк. Или, ако вземете американски пример, със сградата на Капитола на САЩ и сложите 3000 сгради на Капитола в този блок, ще се получи еквивалентът на големината на този блок. Всичко това само за 75 минути.
Okay. We had a team out watching this glacier, and we recorded the biggest calving event that's ever been put on film. We had nine cameras going. This is what a couple of the cameras saw. A 400-foot-tall calving face breaking off. Huge icebergs rolling over. Okay, how big was that? It's hard to get it. So an illustration again, gives you a feeling for scale. A mile of retreat in 75 minutes across the calving face, in that particular event, three miles wide. The block was three-fifths of a mile deep, and if you compare the expanse of the calving face to the Tower Bridge in London, about 20 bridges wide. Or if you take an American reference, to the U.S. Capitol Building and you pack 3,000 Capitol Buildings into that block, it would be equivalent to how large that block was. 75 minutes.
Стигнах до заключението, след като прекарах много време в учене за климатичната промяна, че нямаме икономически, технологичен или общественополитически проблем. Имаме проблем на възприятието. Политиката, икономиката и технологията са достатъчно сериозни въпроси, но всъщност можем да се справим с тях. Сигурен съм, че можем. Но онова, което имаме, е проблем с възприятието, защото недостатъчно хора все още наистина го схващат. Вие сте елитна публика. Схващате го. За щастие, много от политическите лидери в големите страни по света са елитна публика, която в по-голямата си част го схваща сега. Но все пак трябва да поведем много хора със себе си. Мисля, че организации като TED, като Екстремното ледено проучване могат да имат страхотно влияние върху човешкото възприятие и да ни водят нататък. Защото вярвам, че точно сега имаме една възможност.
Now I've come to the conclusion after spending a lot of time in this climate change world that we don't have a problem of economics, technology and public policy. We have a problem of perception. The policy and the economics and the technology are serious enough issues, but we actually can deal with them. I'm certain that we can. But what we have is a perception problem because not enough people really get it yet. You're an elite audience. You get it. Fortunately, a lot of the political leaders in the major countries of the world are an elite audience that for the most part gets it now. But we still need to bring a lot of people along with us. And that's where I think organizations like TED, like the Extreme Ice Survey can have a terrific impact on human perception and bring us along. Because I believe we have an opportunity right now.
Намираме се почти на ръба на криза, но все още имаме възможност да се изправим срещу най-огромното предизвикателство на нашето поколение, а всъщност, и на нашия век. Това е призив да постъпим правилно за себе си и за бъдещето. Надявам се да имаме мъдростта да оставим ангелите на нашата по-добра природа да се надигнат по случая и да сторят, каквото е нужно. Благодаря.
We are nearly on the edge of a crisis, but we still have an opportunity to face the greatest challenge of our generation and, in fact, of our century. This is a terrific, terrific call to arms to do the right thing for ourselves and for the future. I hope that we have the wisdom to let the angels of our better nature rise to the occasion and do what needs to be done. Thank you.
(Аплодисменти)
(Applause)