So I'm here to explain why I'm wearing these ninja pajamas. And to do that, I'd like to talk first about environmental toxins in our bodies. So some of you may know about the chemical Bisphenol A, BPA. It's a material hardener and synthetic estrogen that's found in the lining of canned foods and some plastics. So BPA mimics the body's own hormones and causes neurological and reproductive problems. And it's everywhere. A recent study found BPA in 93 percent of people six and older. But it's just one chemical. The Center for Disease Control in the U.S. says we have 219 toxic pollutants in our bodies, and this includes preservatives, pesticides and heavy metals like lead and mercury.
Отже, я тут для того, щоб пояснити, чому я одягнена у цю піжаму ніндзя. І щоб зробити це, я б хотіла спершу розповісти про токсини прородного походження у наших тілах. Дехто з вас, мабуть, знає про хімікат Бісфенол А, BPA. Це затверджувач та синтетичний естроген, що міститься у внутрішньому покритті консервних бляшанок та в деяких пластмасах. BPA імітує власні гормони тіла людини і спричинює неврологічні та репродуктивні розлади. І він є всюди. Недавнє дослідження з'ясувало, що BPA є у 93 процентів людей віком від шести років та старших. Але це лише один хімікат. Центр Контролю Захворюваності США стверджує, що наші тіла містять 219 токсичних забруднювачів, у тому числі консерванти, пестициди та важкі метали, такі як свинець та ртуть.
To me, this says three things. First, don't become a cannibal. Second, we are both responsible for and the victims of our own pollution. And third, our bodies are filters and storehouses for environmental toxins. So what happens to all these toxins when we die? The short answer is: They return to the environment in one way or another, continuing the cycle of toxicity. But our current funeral practices make the situation much worse. If you're cremated, all those toxins I mentioned are released into the atmosphere. And this includes 5,000 pounds of mercury from our dental fillings alone every year.
Для мене це означає три речі. По-перше, не варто ставати канібалами. По-друге, ми є водночас і причиною, і жертвами нашого власного забруднення. І по-третє, наші тіла є фільтрами та складами для токсинів природного походження. Тож що відбувається з усіма цими токсинами, коли ми помираємо? Коротко кажучи, тим чи іншим чином вони повертаються у навколишнє середовище, продовжуючи цикл забруднення. Але наші теперішні поховальні традиції іще більше ускладнюють ситуацію. Якщо вас кремують, усі ці токсини, про які я говорила, вивільняються в атмосферу. І тут йдеться ще й про 5000 фунтів ртуті щороку лише із наших зубних пломб.
And in a traditional American funeral, a dead body is covered with fillers and cosmetics to make it look alive. It's then pumped with toxic formaldehyde to slow decomposition -- a practice which causes respiratory problems and cancer in funeral personnel. So by trying to preserve our dead bodies, we deny death, poison the living and further harm the environment. Green or natural burials, which don't use embalming, are a step in the right direction, but they don't address the existing toxins in our bodies. I think there's a better solution.
А на традиційному американському похороні мертве тіло вкривається наповнювачами й косметикою, щоб воно виглядало, мов живе. Потім його накачують токсичним формальдегідом, щоб сповільнити процес розкладання -- це є причиною респіраторних проблем та раку, від яких страждають працівники похоронних бюро. Отже, намагаючись зберегти наші мертві тіла, ми не визнаємо смерть, отруюємо живих та шкодимо навколишньому середовищу. Зелені чи природні поховання без бальзамування є кроком у правильному напрямку, але це не стосується токсинів, що вже є у наших тілах. Я вважаю, що є краще рішення.
I'm an artist, so I'd like to offer a modest proposal at the intersection of art, science and culture. The Infinity Burial Project, an alternative burial system that uses mushrooms to decompose and clean toxins in bodies. The Infinity Burial Project began a few years ago with a fantasy to create the Infinity Mushroom -- a new hybrid mushroom that would decompose bodies, clean the toxins and deliver nutrients to plant roots, leaving clean compost. But I learned it's nearly impossible to create a new hybrid mushroom. I also learned that some of our tastiest mushrooms can clean environmental toxins in soil. So I thought maybe I could train an army of toxin-cleaning edible mushrooms to eat my body.
Я художник, тому я б хотіла запропонувати скромне рішення, що знаходиться на перетині мистецтва, науки та культури. Проект Вічного Поховання - альтернативна поховальна система, що використовує гриби, які розкладають та очищують токсини в наших тілах. Проект Вічного Поховання розпочався кілька років тому з мрії створити Гриб Вічності -- новий гібрид грибів, який би розкладав тіла, очищував токсини та давав поживу кореням рослин, залишаючи чистий компост. Але я взнала, що майже неможливо створити новий гібрид грибів. Я також взнала, що деякі із найсмачніших грибів можуть очищувати токсини природного походження в землі. Тож я подумала, що, може, я можу натренувати армію їстівних грибів, що очищують токсини, щоб вони з'їли моє тіло.
So today, I'm collecting what I shed or slough off -- my hair, skin and nails -- and I'm feeding these to edible mushrooms. As the mushrooms grow, I pick the best feeders to become Infinity Mushrooms. It's a kind of imprinting and selective breeding process for the afterlife. So when I die, the Infinity Mushrooms will recognize my body and be able to eat it. All right, so for some of you, this may be really, really out there. (Laughter) Just a little.
Тому зараз я збираю те, що з мене випадає чи злущується -- моє волосся, шкіру та нігті -- і скормлюю це все їстівним грибам. Поки гриби ростуть, я відбираю найактивніших з них, щоб вони стали Грибами Вічності. Це щось на кшталт імпринтингу та селекційного вирощування для життя після смерті. Отже, коли я помру, Гриби Вічності розпізнають моє тіло та зможуть його з'їсти. Гаразд, для когось з вас це здасться справжнім божевіллям. (Сміх) Зовсім трішки.
I realize this is not the kind of relationship that we usually aspire to have with our food. We want to eat, not be eaten by, our food. But as I watch the mushrooms grow and digest my body, I imagine the Infinity Mushroom as a symbol of a new way of thinking about death and the relationship between my body and the environment. See for me, cultivating the Infinity Mushroom is more than just scientific experimentation or gardening or raising a pet, it's a step towards accepting the fact that someday I will die and decay. It's also a step towards taking responsibility for my own burden on the planet.
Я розумію, що це не ті стосунки, із нашою їжею, яких ми прагнемо. Ми хочемо їсти, а не щоб нас з'їдала наша їжа. Але коли я дивлюся, як гриби ростуть та перетравлюють моє тіло, я уявляю Гриб Вічності як символ нового способу думати про смерть і зв'язок між моїм тілом та навколишнім середовищем. Бачте, для мене культивування Грибів Вічності -- це більше, ніж просто науковий експеримент чи садівництво або вирощування тварини, це крок до прийняття факту, що одного дня я помру та розкладусь. Це також крок до того, щоб взяти на себе відповідальність за мій власний тягар на планеті.
Growing a mushroom is also part of a larger practice of cultivating decomposing organisms called decompiculture, a concept that was developed by an entomologist, Timothy Myles. The Infinity Mushroom is a subset of decompiculture I'm calling body decompiculture and toxin remediation -- the cultivation of organisms that decompose and clean toxins in bodies.
Вирощування грибів є також частиною більшої справи культивування декомпонуючих організмів, так званих декомпокультур, концепція, що була розвинена ентомологом, Тімоті Майлзом. Гриб Вічності є підвидом декомпокультур, які я називаю розкладачами тіл та очищувачами токсинів -- вирощування організмів, що розкладають та очищують токсини у тілах.
And now about these ninja pajamas. Once it's completed, I plan to integrate the Infinity Mushrooms into a number of objects. First, a burial suit infused with mushroom spores, the Mushroom Death Suit. (Laughter) I'm wearing the second prototype of this burial suit. It's covered with a crocheted netting that is embedded with mushroom spores. The dendritic pattern you see mimics the growth of mushroom mycelia, which are the equivalent of plant roots.
А зараз я розповім про цю піжаму ніндзя. Коли я завершу свій проект, я планую використати Гриби Вічності в кількох речах. По-перше, поховальний костюм вкритий спорами грибів, Грибний Костюм Смерті. (Сміх) Я зараз одягнена у другий прототип цього поховального костюма. Він вкритий в'язаною сіткою, в якій містяться спори грибів. Рослинний узор, який ви бачите, імітує ріст грибного міцелію, що є тим самим, що й корені у рослин.
I'm also making a decompiculture kit, a cocktail of capsules that contain Infinity Mushroom spores and other elements that speed decomposition and toxin remediation. These capsules are embedded in a nutrient-rich jelly, a kind of second skin, which dissolves quickly and becomes baby food for the growing mushrooms. So I plan to finish the mushroom and decompiculture kit in the next year or two, and then I'd like to begin testing them, first with expired meat from the market and then with human subjects. And believe it or not, a few people have offered to donate their bodies to the project to be eaten by mushrooms.
Я також роблю комплект із декомпікультур - суміш капсул, що містять спори Гриба Вічності та інші елементи, що пришвидшують процес розкладання та очищення токсинів. Ці капсули вкриті поживним желатином, чимось на кшталт другої шкіри, який швидко розчиняється та стає першою поживою для грибів, що ростуть. Отож я планую завершити вирощувати гриб та зібрати комплект декомпікультур упродовж наступного року-двох і тоді я б хотіла почати випробовувати їх, спершу на протермінованому м'ясі із магазину, а тоді на людях. І хочете вірте, хочете ні, а кілька людей вже запропонували пожертвувати свої тіла цьому проекту, щоб їх з'їли гриби.
(Laughter)
(Сміх)
What I've learned from talking to these folks is that we share a common desire to understand and accept death and to minimize the impact of our death on the environment. I wanted to cultivate this perspective just like the mushrooms, so I formed the Decompiculture Society, a group of people called decompinauts who actively explore their postmortem options, seek death acceptance and cultivate decomposing organisms like the Infinity Mushroom. The Decompiculture Society shares a vision of a cultural shift, from our current culture of death denial and body preservation to one of decompiculture, a radical acceptance of death and decomposition.
Розмовляючи із цими людьми, я взнала, що у всіх нас є одне спільне бажання зрозуміти та прийняти смерть та мінімізувати вплив нашої смерті на навколишнє середовище. Я хотіла культивувати такі погляди на майбутнє так само, як і гриби, тому я створила Спільноту Декомпікультур, групу людей, так званих декомпінаутів, котрі активно досліджують те, які у них є варіанти вибору після смерті, шукають прийняття смерті і вирощують декомпонуючі організми, такі як Гриби Вічності. Спільнота Декомпікультур поділяє погляди культурної зміни від нашої теперішньої культури невизнання смерті та збереження тіла до декомпікультури, радикального прийняття смерті та розкладання.
Accepting death means accepting that we are physical beings who are intimately connected to the environment, as the research on environmental toxins confirms. And the saying goes, we came from dust and will return to dust. And once we understand that we're connected to the environment, we see that the survival of our species depends on the survival of the planet. I believe this is the beginning of true environmental responsibility.
Прийняти смерть означає прийняти те, що ми є фізичними істотами, які тісно пов'язані із навколишнім середовищем, як підтверджує дослідження токсинів природного походження. Як кажуть, ми прийшли із землі, в землю й повернемось. А в ту мить, коли ми зрозуміємо, що ми зв'язані із навколишнім середовищем, ми побачимо, що виживання нашого виду залежить від виживання планети. Я вірю, що це покладе початок справжній відповідальності за наш вплив на навколишнє середовище.
Thank you.
Дякую.
(Applause)
(Оплески)