I've been working on issues of poverty for more than 20 years, and so it's ironic that the problem that and question that I most grapple with is how you actually define poverty. What does it mean? So often, we look at dollar terms -- people making less than a dollar or two or three a day. And yet the complexity of poverty really has to look at income as only one variable. Because really, it's a condition about choice, and the lack of freedom.
Ես զբաղվում եմ աղքատության խնդիրներով ավելի քան քսան տարի, ուստի հեգնական է, որ այն հիմնախնդիրը և հարցը, որոնց հետ ես ամենից շատ առնչվում եմ իրականում բնորոշել որպես աղքատություն: Ի՞նչ է սա նշանակում: Շատ հաճախ մենք դա նայում ենք դոլարային արտահայտությամբ` մարդիկ, որոնք վաստակում են օրական մեկ, երկու կամ երեք դոլարից պակաս: Բայց մինչ այդ աղքատության բարդությունը ստիպու է դիտարկել եկամուտը որպես միակ փոփոխական Որովհետև իսկապես դա ընտրության վերաբերյալ պայման է և ազատության պակաս:
And I had an experience that really deepened and elucidated for me the understanding that I have. It was in Kenya, and I want to share it with you. I was with my friend Susan Meiselas, the photographer, in the Mathare Valley slums. Now, Mathare Valley is one of the oldest slums in Africa. It's about three miles out of Nairobi, and it's a mile long and about two-tenths of a mile wide, where over half a million people live crammed in these little tin shacks, generation after generation, renting them, often eight or 10 people to a room. And it's known for prostitution, violence, drugs: a hard place to grow up. And when we were walking through the narrow alleys, it was literally impossible not to step in the raw sewage and the garbage alongside the little homes. But at the same time it was also impossible not to see the human vitality, the aspiration and the ambition of the people who live there: women washing their babies, washing their clothes, hanging them out to dry. I met this woman, Mama Rose, who has rented that little tin shack for 32 years, where she lives with her seven children. Four sleep in one twin bed, and three sleep on the mud and linoleum floor. And she keeps them all in school by selling water from that kiosk, and from selling soap and bread from the little store inside.
Եվ ես ունեցա մի փորձ, որ լրիվ խորացրեց և լուսավորեց իմ ընկալումները դրա վերաբերյալ: Դա Քենիայում էր, և ես ուզում եմ կիսվել ձեզ հետ: Ես իմ ընկեր, լուսանկարիչ Սյուզան Մեյզելասի հետ էի Մաթարե հովտի ետնախորշերում: Հիմա, Մաթարե հովիտն Աֆրիկայի ամենահին ետնախորշերն են Այն մոտավորապես երեք մղոն հեռու է Նայրոբիից և այն ունի մեկ մղոն երկարություն և մոտ մեկ հինգերորդ մղոն լայնություն որտեղ ավելի քան կես միլիոն մարդ խցկված ապրում են այդ թիթեղյա հյուղերում սերնդեսերունդ վարձում դրանք հաճախ ութ կամ տաս մարդ մի սենյակում: Եվ այն հայտնի է մարմնավաճառությամբ, բռնությամբ, թմրադեղերով, որպես ծանր տեղ մանկություն անցկացնելու համար: Եվ երբ մենք քայլում էինք նեղ արահետներով, բառացիորեն անհնար էր շրջանցել աղբն ու կոյուղու թափոնները փոքրիկ տների երկայնքով: Բայց միևնույն ժամանակ նաև անհնար էր չտեսնել մարդկանց կենսունակությունը, այնտեղ ապրող մարդկանց ձգտումներն ու նկրտումները: Կանայք, որոնք լողացնում էին երեխաներին, իրենց հագուստն էին լվանում և փռում չորանալու: Ես հանդիպեցի այս կնոջը, Մամա Ռոզա, ով արդեն 32 տարի վարձակալում է այս թիթեղյա տնակը որտեղ նա ապրում է իր յոթ զավակների հետ: Չորսը քնում են մի երկտեղանոց մահճակալի վրա իսկ երեքը` լինոլեումով ծածկված հողածեփ հատակին: Եվ նա ապահովում է բոլորի կրթությունը դպրոցում` ջուր վաճառելով այն կրպակից, և օճառ ու հաց վաճառելով ներսի փոքր խանութում:
It was also the day after the inauguration, and I was reminded how Mathare is still connected to the globe. And I would see kids on the street corners, and they'd say "Obama, he's our brother!" And I'd say "Well, Obama's my brother, so that makes you my brother too." And they would look quizzically, and then be like, "High five!"
Դա ի դեպ նախագահի երդմնակալությունից մեկ օր անց էր և ինձ հիշեցրին, թե ինչպես է Մաթարեն դեռ կապված աշխարհի հետ: Եվ ես տեսա փողոցի անկյուններում երեխաներ որ ասում էին. "Օբամա, նա մեր եղբայրն է": Իսկ ես ասում էի "Օբաման իմ եղբայրն է, ուստի մենք նույնպես եղբայրներ ենք": Նրանք նայում էին հարցական և հետո ասում "Բարձր հինգ":
And it was here that I met Jane. I was struck immediately by the kindness and the gentleness in her face, and I asked her to tell me her story. She started off by telling me her dream. She said, "I had two. My first dream was to be a doctor, and the second was to marry a good man who would stay with me and my family, because my mother was a single mom, and couldn't afford to pay for school fees. So I had to give up the first dream, and I focused on the second." She got married when she was 18, had a baby right away. And when she turned 20, found herself pregnant with a second child, her mom died and her husband left her -- married another woman. So she was again in Mathare, with no income, no skill set, no money. And so she ultimately turned to prostitution. It wasn't organized in the way we often think of it. She would go into the city at night with about 20 girls, look for work, and sometimes come back with a few shillings, or sometimes with nothing. And she said, "You know, the poverty wasn't so bad. It was the humiliation and the embarrassment of it all."
Եվ ես այստեղ հանդիպեցի Ջեյնին: Ինձ միանգամից գրավեցին նրա դեմքի բարությունն ու մեղմությունը, և ես խնդրեցի նրան պատմել ինձ իր պատմությունը: Նա սկսեց պատմել իր երազանքից: Նա ասաց. "Ես ունեի երկու երազանք: Իմ առաջին երազանքն էր դառնալ բժիշկ և երկրորդը` ամուսնանալ լավ տղամարդու հետ, ով կմնար ինձ և իմ ընտանիքի հետ: Քանզի իմ մայրը միայնակ է եղել, և չի կարողացել վճարել մեր ուսման/դպրոցի վարձը: Այսպիսով ես դադարեցի երազել առաջինի մասին և կենտրանացա երկրորդ երազանքիս վրա: Նա ամուսնացել է 18 տարեկանում և հենց այդ ժամանակ էլ երեխա ունեցել: Եվ քսան տարեկանում երկրորդ անգամ հղիացել, նրա մայրը մահացել է, իսկ ամուսինը թողել նրան և ամուսնացել մեկ ուրիշի հետ: Այսպիսով նա կրկին Մաթարեում էր, առանց եկամտի, առանց որևէ հմտության և անփող: Եվ նա ի վերջո սկսեց զբաղվել մարմնավաճառությամբ: Դա հաճախ այնպես կազմակերպված չէ, ինչպես որ մենք ենք կարծում: Նա պետք է գնար գիշերով քաղաք մոտ քսան աղջիկների հետ աշխատանք փնտրելու և երբեմն վերադառնում էր մի քանի շիլինգով, իսկ երբեմն էլ` ձեռնունայն: Նա ասում էր. "Գիտեք, աղքատությունը այդքան էլ վատ չէր: Ամենավատը նսեմացումն ու ամոթն էր ամեն ինչից":
In 2001, her life changed. She had a girlfriend who had heard about this organization, Jamii Bora, that would lend money to people no matter how poor you were, as long as you provided a commensurate amount in savings. And so she spent a year to save 50 dollars, and started borrowing, and over time she was able to buy a sewing machine. She started tailoring. And that turned into what she does now, which is to go into the secondhand clothing markets, and for about three dollars and 25 cents she buys an old ball gown. Some of them might be ones you gave. And she repurposes them with frills and ribbons, and makes these frothy confections that she sells to women for their daughter's Sweet 16 or first Holy Communion -- those milestones in a life that people want to celebrate all along the economic spectrum. And she does really good business. In fact, I watched her walk through the streets hawking. And before you knew it, there was a crowd of women around her, buying these dresses.
2001թ. նրա կյանքը փոխվեց: Նա ուներ մի ընկերուհի, ով լսել էր այն կազմակերպության մասին, Ջամի Բորա, որ մարդկանց պարտքով գումար է տալիս անկախ նրանից, թե որքան աղքատ է մարդը, այնքան ժամանակով, քանի դեռ նրանք տրամադրում են համապատասխան գումար խնայողության տեսքով: Եվ ահա նա մեկ տարվա ընթացքում կուտակեց հիսուն դոլար, և սկսեց պարտք վերցնել և որոշ ժամանակ անց կարողացավ գնել իրեն կարի մեքենա: Նա սկսում է դերձակություն անել: Եվ դա դարձավ իր հիմնական զբաղմունքը, որ մինչև հիմա անում է նա գնում է օգտագործված հագուստի շուկա, և մոտավորապես երեք դոլար 25 ցենտով ձեռք բերում հին երեկոյան զգեստ Դրանցից որոշը գուցե և ձեր տվածն է: Եվ նա ձևափոխում է դրանք ժանյակներով և ժապավեննորով, և ստեղծում այս թեթև արտադրանքն ու վաճառում կանանց, ովքեր գնում են իրենց դստեր տասնվեցամյակի կամ Սուրբ տոնի առթիվ` կյանքի այն կարևոր պահերի համար, որոնք մարդիկ ցանկանում են նշել մնացած տնտեսական սպեկտրի հետ մեկտեղ: Եվ նա իրականում լավ գործ ունի: Ես նույնիսկ նկատեցի նրան փողոցում քայլելով վաճառելիս: Եվ չհասցրեցի նայել, երբ նրա շուրջ կանանց ամբոխ հավաքվեց, ովքեր գնում էին այդ զգեստները:
And I reflected, as I was watching her sell the dresses, and also the jewelry that she makes, that now Jane makes more than four dollars a day. And by many definitions she is no longer poor. But she still lives in Mathare Valley. And so she can't move out. She lives with all of that insecurity, and in fact, in January, during the ethnic riots, she was chased from her home and had to find a new shack in which she would live.
Եվ ես մտածում էի, քանի դեռ նայում էի նրան հագուստ վաճառելիս ինչպես նաև զարդեղեն, որ ինքն էր պատրաստում, որ հիմա Ջեյնը վաստակում է օրեկան չորս դոլարից ավել: Եվ շատ բնորոշուներով նա այլևս աղքատ չէր: Բայց նա դեռևս ապրում էր Մաթարեի հովտում: Եվ նա չէր կարող տեղափոխվել: Նա ապրում էր այդ ամբողջ անապահովության մեջ և փաստացի, հունվարին, էթնիկ բախումների ժամանակ, նա դուրս էր հանվել իր տնից և ստիպված էր գտնել նոր տնակ որտեղ նա կարող էր ապրել:
Jamii Bora understands that and understands that when we're talking about poverty, we've got to look at people all along the economic spectrum. And so with patient capital from Acumen and other organizations, loans and investments that will go the long term with them, they built a low-cost housing development, about an hour outside Nairobi central. And they designed it from the perspective of customers like Jane herself, insisting on responsibility and accountability. So she has to give 10 percent of the mortgage -- of the total value, or about 400 dollars in savings. And then they match her mortgage to what she paid in rent for her little shanty. And in the next couple of weeks, she's going to be among the first 200 families to move into this development.
Ջամի Բորայում հասկանում են դա: Եվ հասկանում, որ երբ մենք խոսում ենք աղքատության մասին, մենք նայում ենք մարդկանց տնտեսական ամբողջ սպեկտրով: Եվ Աքյումենի ու այլ կազմակերպությունների նվիրատվական կապիտալով վարքերով և նորդրումներվ, որ պետք է երկարաժամկետ տրամադրվեն նրանց նրանք կառուցել են էժանագին բնակելի թաղամասեր Նայրոբիի կենտրոնից մեկ ժամ հեռավորության վրա: Եվ ստեղծել այն հաճախորդի տեսանկյունից ելնելով, ինչպես հենց ինքը Ջեյնն է, պահանջելով նրանցից պատասխանատվություն և հաշվետվողականություն: Այսպիսով նա պետք է տար հիփոթեքի տաս տոկոսը` ամբողջ գումարի կամ մոտ 400 դոլար խնայողություններից: Որից հետո նրանք կհամեմատեն նրա տված հիփոթեքը իր տնակի վարձի հետ Եվ հաջորդ մի քանի շաբաթվա ընթացքում , նա կհայտնվի առաջին 200 ընտանիքների շարքում, ով կտեղափողվի այս թաղամաս:
When I asked her if she feared anything, or whether she would miss anything from Mathare, she said, "What would I fear that I haven't confronted already? I'm HIV positive. I've dealt with it all." And she said, "What would I miss? You think I will miss the violence or the drugs? The lack of privacy? Do you think I'll miss not knowing if my children are going to come home at the end of the day?" She said "If you gave me 10 minutes my bags would be packed." I said, "Well what about your dreams?" And she said, "Well, you know, my dreams don't look exactly like I thought they would when I was a little girl. But if I think about it, I thought I wanted a husband, but what I really wanted was a family that was loving. And I fiercely love my children, and they love me back." She said, "I thought that I wanted to be a doctor, but what I really wanted to be was somebody who served and healed and cured. And so I feel so blessed with everything that I have, that two days a week I go and I counsel HIV patients. And I say, 'Look at me. You are not dead. You are still alive. And if you are still alive you have to serve.'" And she said, "I'm not a doctor who gives out pills. But maybe me, I give out something better because I give them hope."
Երբ ես հարցրեցի, թե արդյոք նա որևէ բանից վախենում է կամ ինչն է կարոտելու Մաթարեում, նա պատասխանեց. "Ինչի՞ց կարող է վախենամ որ դեռևս չեմ հանդիպել": Ես ՁԻԱՀ վարակակիր եմ: Ես անցել եմ այս ամենի միջով": Եվ նա ասաց. " Ի՞նչ եմ կարոտելու: Կարծում եք կարոտելու եմ բռնությունը կամ թմրադեղե՞րը: Առանձնանալու բացակայությու՞նը: Մտածու՞մ եք որ կկարոտեմ այն անորոշությունը, թե արդյոք երեխաներս օրվա վերջում տուն կհասնեն": Նա ասաց. "Եթե դուք ինձ տաս րոպե տրամադրեք իմ ճամպրուկները պատրաստ կլինեն": Ես հարցրեցի." Իսկ ի՞նչ կասես քո երազանքների մասին": նա պատասխանեց."Գիտեք, իմ երազանքները չեն նմանվում իմ երեխա եղած ժամանակ ունեցած երազանքներին, բայց երբ ես մտածում եմ, որ ուզում էի ամուսին իրականում ուզում էի ընտանիք սիրող ընտանիք: Ես խելակորույս սիրում եմ իմ զավակներին, և նրանք էլ` ինձ": Նա ասաց."Ես մտածում էի, որ ուզում եմ բժիշկ դառնալ բայց իրականում ես ուզում էի դառնալ մեկը, ով ծառայում է մյուսներին, բուժում և ապաքինում նրանց: Ես ինձ զգում եմ օրհնված այն ամենով, որ ունեմ, որ շաբաթական երկու անգամ ես գնում և խորհուրդ եմ տալիս ՁԻԱՀ-վարակակիրներին: Եվ ես ասում եմ. "Նայեք ինձ: Դուք մահացած չեք: Դուք դեռևս կենդանի եք: Եթե դուք դեռ կենդանի եք դուք պետք է ծառայեք": Եվ նա ասաց. "Ես բժիշկ չեմ, որ բաժանում է հաբեր Բայց գուցե ես տալիս եմ ինչ-որ ավելի լավ բան քանզի ես հույս եմ ներշնչում նրանց":
And in the middle of this economic crisis, where so many of us are inclined to pull in with fear, I think we're well suited to take a cue from Jane and reach out, recognizing that being poor doesn't mean being ordinary. Because when systems are broken, like the ones that we're seeing around the world, it's an opportunity for invention and for innovation. It's an opportunity to truly build a world where we can extend services and products to all human beings, so that they can make decisions and choices for themselves. I truly believe it's where dignity starts. We owe it to the Janes of the world. And just as important, we owe it to ourselves.
Եվ տնտեսական այս ճգնաժամի մեջտեղում, երբ մեզանից շատերը հակված են կանգ առնել վախից, կարծում եմ, մենք պատրաստ ենք օրինակ վերցնել Ջեյնից և ձեռք մեկնել, գիտակցելով, որ աղքատ լինելը չի նշանակում լինել հասարակ: Քանզի, երբ համակարգերը փշրվում են, այն, ինչ մենք տեսնում ենք հիմա ամբողջ աշխարհով մեկ: սա հայտնագործությունների և նորարարությունների հնարավորություն է: Սա հնարավորություն է աշխարհը ճիշտ կառուցելու որտեղ մենք կարող ենք հասցնել ծառայություններ և ապրանքներ բոլոր մարդկանց, որպեսզի նրանք կարողանան ինքնուրույն որոշումներ կայացնել և ընտրություն կատարել: Ես լիովին հավատում եմ, որ հենց այստեղ է սկսվում արժանապատվությունը: Մենք աշխարհում պարտավոր ենք Ջեյնին Եվ նույնքան կարևոր, մենք պարտավոր ենք ինքներս մեզ:
Thank you.
Շնորհակալություն
(Applause)
Ծափահարություն