Ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες κόμικς είναι ο Σνούπι. Λατρεύω το τρόπο που κάθεται στο σκυλόσπιτο του και στοχάζεται τα μεγάλα πράγματα της ζωής. Οπότε όταν σκέφτηκα τη συμπόνια το μυαλό μου αμέσως πήγε σε μία από τις εικόνες των κόμικς όπου είναι ξαπλωμένος και λέει, "Καταλαβαίνω πραγματικά και αναγνωρίζω πως κάποιος θα πρέπει να αγαπά τον πλησίον του όπως αγαπά τον εαυτό του. Το μόνο πρόβλημα είναι αυτοί που μένουν δίπλα. Δεν τους αντέχω". Αυτή, με ένα τρόπο είναι μία από τις προκλήσεις του πως να ερμηνεύσεις μια πολύ καλή ιδέα.
One of my favorite cartoon characters is Snoopy. I love the way he sits and lies on his kennel and contemplates the great things of life. So when I thought about compassion, my mind immediately went to one of the cartoon strips, where he's lying there and he says, "I really understand, and I really appreciate how one should love one's neighbor as one love's oneself. The only trouble is the people next door; I can't stand them." This, in a way, is one of the challenges of how to interpret a really good idea.
Όλοι, νομίζω, πιστεύουμε στη συμπόνια Αν κοιτάξετε όλες τις θρησκείες στο κόσμο, όλες τις κύριες θρησκείες, θα βρείτε ανάμεσα τους κάποιες διδαχές σχετικά με τη συμπόνια. Οπότε στον Ιουδαϊσμό έχουμε από το Τορά, ότι θα πρέπει να αγαπάς το πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Και μέσα στις διδαχές του Ιουδαισμού, τις διδαχές των ραβίνων, έχουμε το Hillel, που δίδαξε να μη κάνεις στους άλλους αυτά που δεν θέλεις να σου κάνουν. Και όλες οι κύριες θρησκείες έχουν παρόμοιες διδαχές. Και ξανά, μέσα στον Ιουδαϊσμό, έχουμε μια διδαχή σχετικά με τον Θεό που αποκαλείται ο συμπονετικός, Ha-rachaman. Στο κάτω κάτω, πώς θα μπορούσε να υπάρχει ο κόσμος χωρίς να είναι συμπονετικός ο Θεός; Και εμείς, όπως μαθαίνουμε στο Τορά, είμαστε κατ'εικόνα Θεού, οπότε και εμείς πρέπει να έχουμε συμπόνια. Αλλά τι σημαίνει;Τι επίδραση έχει στη καθημερινή μας ζωή; Μερικές φορές, φυσικά, το να είσαι συμπονετικός μπορεί να δημιουργήσει συναισθήματα μέσα μας που είναι δύσκολο να ελέγξουμε.
We all, I think, believe in compassion. If you look at all the world religions, all the main world religions, you'll find within them some teaching concerning compassion. So in Judaism, we have, from our Torah, that you should love your neighbor as you love yourself. And within Jewish teachings, the rabbinic teachings, we have Hillel, who taught that you shouldn't do to others what you don't like being done to yourself. And all the main religions have similar teachings. And again, within Judaism, we have a teaching about God, who is called the compassionate one, Ha-rachaman. After all, how could the world exist without God being compassionate? And we, as taught within the Torah that we are made in the image of God, so we too have to be compassionate. But what does it mean? How does it impact on our everyday life? Sometimes, of course, being compassionate can produce feelings within us that are very difficult to control.
Ξέρω πως υπάρχουν πολλές φορές που έχω πάει να κάνω μια κηδεία ή όταν κάθομαι με πενθούντες ή με ετοιμοθάνατους, και κυριεύομαι από την λύπη, από την δυσκολία, και την πρόκληση που υπάρχει για την οικογένεια και για το άτομο. Με αγγίζει τόσο, που έρχονται δάκρυα στα μάτια μου. Και παρόλα αυτά, αν επέτρεπα στον εαυτό μου να κατακλυστεί από αυτά τα συναισθήματα, δεν θα έκανα τη δουλειά μου. επειδή πρέπει στην πραγματικότητα να είμαι εκεί για αυτούς και να εξασφαλίζω πως γίνονται οι ιεροτελεστίες και ότι φροντίζονται τα πρακτικά θέματα. Και παρόλα αυτά, από την άλλη, εάν δεν ένιωθα αυτή τη συμπόνια, τότε θα ένιωθα πως είναι καιρός για μένα να κρεμάσω το μανδύα μου και να σταματήσω να είμαι ραββίνος.
I know there are many times when I've gone and conducted a funeral, or when I have been sitting with the bereaved, or with people who are dying, and I am overwhelmed by the sadness, by the difficulty, the challenge that is there for the family, for the person. And I'm touched, so that tears come to my eyes. And yet, if I just allowed myself to be overwhelmed by these feelings, I wouldn't be doing my job -- because I have to actually be there for them and make sure that rituals happen, that practicalities are seen to. And yet, on the other hand, if I didn't feel this compassion, then I feel that it would be time for me to hang up my robe and give up being a rabbi.
Και αυτά τα ίδια συναισθήματα είναι εκεί για όλους εμάς καθώς αντικρύζουμε το κόσμο. Ποιον δεν μπορεί να τον αγγίξει η συμπόνια, όταν βλέπουμε τις απαίσιες φρίκες των αποτελεσμάτων του πολέμου, ή των λιμών ή των σεισμών ή των τσουνάμι; Γνωρίζω μερικούς ανθρώπους που λένε "Κοιτα, ξέρεις υπάρχουν τόσα πολλά θέματα εκεί έξω, που δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν θα ξεκινήσω καν να προσπαθώ". Και υπάρχουν κάποιοι εθελοντές που το ονομάζουν αυτό εξάντληση της συμπόνιας Και υπάρχουν άλλοι που νιώθουν πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν άλλο τη συμπόνια και γι αυτό κλείνουν την τηλεόραση και δεν βλέπουν. Στον Ιουδαισμό όμως, τείνουμε να λέμε πως πρέπει να υπάρχει μια μέση οδός.
And these same feelings are there for all of us as we face the world. Who cannot be touched by compassion when we see the terrible horrors of the results of war, or famine, or earthquakes, or tsunamis? I know some people who say "Well, you know there's just so much out there -- I can't do anything, I'm not going to even begin to try." And there are some charity workers who call this compassion fatigue. There are others who feel they can't confront compassion anymore, and so they turn off the television and don't watch. In Judaism, though, we tend to always say, there has to be a middle way.
Πρέπει, φυσικά, να γνωρίζεις τις ανάγκες των άλλων, αλλά πρέπει να είσαι γνώστης με τέτοιο τρόπο που να μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου και να δίνεις βοήθεια στους ανθρώπους. Οπότε, μέρος της συμπόνιας πρέπει να είναι η κατανόηση του τι κάνει τους ανθρώπους να λειτουργούν. Και, φυσικά δεν μπορείς να το κάνεις αν δεν καταλάβεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω.
You have to, of course, be aware of the needs of others, but you have to be aware in such a way that you can carry on with your life and be of help to people. So part of compassion has to be an understanding of what makes people tick. And, of course, you can't do that unless you understand yourself a bit more.
Και υπάρχει μια καταπληκτική ραβινική ερμηνεία για την αρχή της δημιουργίας που λέει ότι όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Ο Θεός σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερο να δημιουργήσει τον κόσμο μόνο με τη θεϊκή προσθήκη της δικαιοσύνης. Επειδή, στο κάτω κάτω, ο Θεός είναι δίκαιος. Άρα, θα έπρεπε να υπάρχει δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο. Και έπειτα ο Θεός κοίταξε το μέλλον και κατάλαβε ότι εάν ο κόσμος δημιουργούνταν μόνο με δικαιοσύνη, ο κόσμος δε μπορούσε να υπάρχει.
And there's a lovely rabbinic interpretation of the beginnings of creation, which says that when God created the world, God thought that it would be best to create the world only with the divine attribute of justice. Because, after all, God is just. Therefore, there should be justice throughout the world. And then God looked to the future and realized, if the world was created just with justice, the world couldn't exist.
Οπότε ο Θεός σκέφτηκε, "Όχι, θα δημιουργήσω τον κόσμο μόνο με συμπόνια" Και έπειτα ο Θεός κοίταξε στο μέλλον και κατάλαβε ότι στην πραγματικότητα, εάν ο κόσμος ήταν γεμάτος μόνο με συμπόνια, θα υπήρχε αναρχία και χάος. Πρέπει να υπάρχουν όρια σε όλα τα πράγματα. Οι ραβίνοι το περιγράφουν αυτό όπως το να είσαι ένας βασιλιάς που έχει ένα όμορφο, εύθραυστο γυάλινο μπωλ. Αν το γεμίσεις με πάρα πολύ κρύο νερό, θα σπάσει. Αν το γεμίσεις με καυτό νερό ,θα σπάσει. Τι πρέπει να κάνεις; Να βάλεις ένα μείγμα από τα δύο. Και γι'αυτό ο Θεός έβαλε και τις δύο πιθανότητες στον κόσμο.
So, God thought, "Nope, I'm going to create the world just with compassion." And then God looked to the future and realized that, in fact, if the world were just filled with compassion, there would be anarchy and chaos. There had to be limits to all things. The rabbis describe this as being like a king who has a beautiful, fragile glass bowl. If you put too much cold water in, it will shatter. If you put boiling water in, it will shatter. What do you have to do? Put in a mixture of the two. And so God put both of these possibilities into the world.
Παρόλα αυτά κάτι παραπάνω πρέπει να υπάρχει εκεί Και αυτό είναι μετάφραση των συναισθημάτων που μπορεί να έχουμε σχετικά με τη συμπόνια στον ευρύτερο κόσμο, στη δράση. Ξέρετε, όπως ο Σνούπι, δεν μπορούμε να βρισκόμαστε ξαπλωμένοι και να κάνουμε μεγάλες σκέψεις σχετικά με τους γείτονες μας. Στη πραγματικότητα πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτό. Και υπάρχει επίσης, μέσα στον Ιουδαϊσμό, αυτή η αίσθηση της αγάπης και της καλοσύνης που γίνεται πολύ σημαντική.Chesed.
There is something more though that has to be there. And that is the translation of the feelings that we may have about compassion into the wider world, into action. So, like Snoopy, we can't just lie there and think great thoughts about our neighbors. We actually have to do something about it. And so there is also, within Judaism, this notion of love and kindness that becomes very important: "chesed."
Όλα τα τρία πράγματα έπειτα πρέπει να ενωθούν μαζί. Η ιδέα της δικαιοσύνης που δίνει όρια στις ζωές μας και μας δίνει μια αίσθηση του τι είναι σωστό σχετικά με τη ζωή, τι είναι σωστό σχετικά με το τρόπο ζωής, τι πρέπει να κάνουμε, την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρέπει να υπάρχει θέληση να κάνουμε καλές πράξεις, αλλά όχι, φυσικά όχι εις βάρος της δικής μας πνευματικής υγείας. Ξέρετε, δεν υπάρχει τρόπος να μπορείς να κάνεις κάτι για κάποιον εαν υπερβάλλεις. Και η ισορρόπηση αυτών στη μέση, είναι η αίσθηση της συμπόνιας. Που πρέπει να είναι εκεί, εάν θέλετε, από τις ίδιες τις ρίζες μας.
All these three things, then, have to be melded together. The idea of justice, which gives boundaries to our lives and gives us a feeling of what's right about life, what's right about living, what should we be doing, social justice. There has to be a willingness to do good deeds, but not, of course, at the expense of our own sanity. You know, there's no way that you can do anything for anyone if you overdo things. And balancing them all in the middle is this notion of compassion, which has to be there, if you like, at our very roots.
Η ιδέα της συμπόνιας έρχεται σε εμάς επειδή έχουμε δημιουργηθεί κατ'εικόνα του Θεού. Ο οποίος είναι, εντέλει ο συμπονετικός. Τι συνεπάγεται αυτή η συμπόνια; Συνεπάγεται την κατανόηση του πόνου του άλλου. Αλλά περισσότερο από αυτό, σημαίνει την κατανόηση της σχέσης κάποιου με το σύνολο της δημιουργίας, την κατανόηση ότι ο είμαστε μέρος της δημιουργίας, και ότι υπάρχει μια ενότητα που υπόκειται σε όλα αυτά που βλέπουμε, σε όλα αυτά που ακούμε και σε όλα όσα νιώθουμε. Εγώ αποκαλώ αυτή την ενότητα Θεό. Και ότι αυτή η ενότητα είναι κάτι που ενώνει όλη τη δημιουργία.
This idea of compassion comes to us because we're made in the image of God, who is ultimately the compassionate one. What does this compassion entail? It entails understanding the pain of the other. But even more than that, it means understanding one's connection to the whole of creation: understanding that one is part of that creation, that there is a unity that underlies all that we see, all that we hear, all that we feel. I call that unity God. And that unity is something that connects all of creation.
Και φυσικά, στο μοντέρνο κόσμο, με το περιβαλλοντικό κίνημα, συνειδητοποιούμε ακόμα περισσότερο αυτή τη σχέση των πραγμάτων κάτι που κάνω εδώ, στην πραγματικότητα έχει σημασία στην Αφρική, ότι αν χρησιμοποιήσω πάρα πολύ από το μερίδιο μου του άνθρακα μοιάζει σαν να προκαλούμε λειψυδρία στην κεντρική και την ανατολική Αφρική. Οπότε υπάρχει μία σχέση. Και πρέπει να το καταλάβω αυτό ως κομμάτι του μέρους της δημιουργίας, ως κομμάτι που έγινε κατ'εικόνα του Θεού. Και πρέπει να καταλάβω ότι οι ανάγκες μου μερικές φορές πρέπει να ανάγονται σε άλλες ανάγκες.
And, of course, in the modern world, with the environmental movement, we're becoming even more aware of the connectivity of things, that something I do here actually does matter in Africa, that if I use too much of my carbon allowance, it seems to be that we are causing a great lack of rain in central and eastern Africa. So there is a connectivity, and I have to understand that -- as part of the creation, as part of me being made in the image of God. And I have to understand that my needs sometimes have to be sublimated to other needs.
Αυτή τη δουλειά των 18 λεπτών, τη βρίσκω άκρως ενδιαφέρουσα. Επειδή στον Ιουδαϊσμό, η λέξη, ο αριθμός 18 σε εβραϊκά γράμματα αντιπροσωπεύει τη ζωή, τη λέξη ζωή. Οπότε κατά μία έννοια, τα 18 λεπτά είναι πρόκληση για μένα να πω: στη ζωή, αυτό είναι σημαντικό όσον αφορά τη συμπόνια, αλλά και κάτι άλλο επίσης. Στην πραγματικότητα τα 18 λεπτά είναι σημαντικά. Γιατί στο Εβραϊκό Πάσχα, όταν πρέπει να φάμε άζυμο ψωμί, οι ραβίνοι αναφέρουν ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στη ζύμη που γίνεται ψωμί, και στη ζύμη που γίνεται άζυμο ψωμί, μάτζα. Και αναφέρουν ότι είναι 18 λεπτα. Γιατί τόσο λένε ότι χρειάζεται αυτή η ζύμη να γίνει προζύμι. Τι σημαίνει ότι η ζύμη γίνεται προζύμι; Σημαίνει ότι γεμίζει με ζεστό αέρα. Τι είναι το μάτζα;Τι είναι το άζυμο ψωμί;Δεν το καταλαβαίνεις.
This "18 minutes" business, I find quite fascinating. Because in Judaism, the number 18, in Hebrew letters, stands for life -- the word "life." So, in a sense, the 18 minutes is challenging me to say, "In life, this is what's important in terms of compassion." But, something else as well: actually, 18 minutes is important. Because at Passover, when we have to eat unleavened bread, the rabbis say, what is the difference between dough that is made into bread, and dough that is made into unleavened bread, or "matzah"? And they say "It's 18 minutes." Because that's how long they say it takes for this dough to become leaven. What does it mean, "dough becomes leaven"? It means it gets filled with hot air. What's matzah? What's unleavened bread? You don't get it.
Συμβολικά, είναι αυτό που λένε οι ραββίνοι το Πάσχα, ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ξεφορτωθούμε το ζεστό αέρα, την περηφάνια μας. το συναίσθημα ότι είμαστε οι πιο σημαντικοί άνθρωποι σε ολόκληρο το κόσμο. και ότι όλα θα έπρεπε να περιστρέφονται γύρω από εμάς. Οπότε προσπαθούμε να τα ξεφορτωνόμαστε αυτά, και ενώ το κάνουμε αυτό, προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε τις συνήθειες, τα συναισθήματα, τις ιδέες που μας σκλαβώνουν, που κλείνουν τα μάτια μας, που μας κάνουν να φοράμε παρωπίδες ώστε να μην βλέπουμε τις ανάγκες των άλλων, και να ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από αυτό. Και αυτό επίσης είναι η βάση ώστε να έχουμε συμπόνια, να καταλαβαίνουμε τη θέση μας στον κόσμο.
Symbolically, what the rabbis say is that at Passover, what we have to do is try to get rid of our hot air -- our pride, our feeling that we are the most important people in the whole entire world, and that everything should revolve round us. So we try and get rid of those, and so doing, try to get rid of the habits, the emotions, the ideas that enslave us, that make our eyes closed, give us tunnel vision so we don't see the needs of others -- and free ourselves and free ourselves from that. And that too is a basis for having compassion, for understanding our place in the world.
Τώρα, υπάρχει στον Ιουδαϊσμό, μια καταπληκτική ιστορία ενός πλούσιου ανθρώπου που καθόταν στη συναγωγή μια ημέρα. Όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι, αποκοιμόταν κατά τη διάρκεια της τελετής. Και ενώ αποκοιμόταν, διάβαζαν απο το βιβλίο του Λευιτικού στο Τορά. και λέγανε πως σε αρχαίους καιρούς στο ναό στην Ιερουσαλήμ, οι ιερείς συνήθιζαν να έχουν ψωμί. που χρησιμοποιούσαν να τοποθετούν σε ένα ειδικό τραπέζι στο ναό στην Ιερουσαλήμ. Ο άντρας είχε αποκοιμηθεί, αλλά μόλις άκουσε τις λέξεις ψωμί, ναός, και Θεός ξύπνησε. Είπε "Ο Θεός θέλει ψωμί. Αυτό είναι. Ο Θεός θέλει ψωμί. Ξέρω τι θέλει ο Θεός".
Now there is, in Judaism, a gorgeous story of a rich man who sat in synagogue one day. And, as many people do, he was dozing off during the sermon. And as he was dozing off, they were reading from the book of Leviticus in the Torah. And they were saying that in the ancient times in the temple in Jerusalem, the priests used to have bread, which they used to place into a special table in the temple in Jerusalem. The man was asleep, but he heard the words bread, temple, God, and he woke up. He said, "God wants bread. That's it. God wants bread. I know what God wants."
Και έτρεξε σπίτι. Και μετά το Σάββατο έφτιαξε 12 φραντζόλες ψωμί, τις πήγε στη συναγωγή, πήγε μέσα στη συναγωγή, άνοιξε την αγία Τράπεζα και είπε "Θεέ δεν ξέρω γιατί θέλεις αυτό το ψωμί αλλά ορίστε". Και το έβαλε στην Αγία Τράπεζα μαζί με τους παπύρους του Τορά. Και έπειτα πήγε σπίτι.
And he rushed home. And after the Sabbath, he made 12 loaves of bread, took them to the synagogue, went into the synagogue, opened the ark and said, "God, I don't know why you want this bread, but here you are." And he put it in the ark with the scrolls of the Torah. Then he went home.
Ο επιστάτης ήρθε στη συναγωγή. "Ω Θεέ μου. Έχω τόσα προβλήματα. Έχω παιδιά να ταΐσω. Η γυναίκα μου είναι άρρωστη. Δεν έχω λεφτά. Τι μπορώ να κάνω"; Μπαίνει μέσα στη συναγωγή. "Θεέ μου μπορείς να με βοηθήσεις; Α! τι υπέροχη μυρωδιά". Πάει στην κιβωτό. Την ανοίγει. "Υπάρχει ψωμί! Θεέ μου, απάντησες στην έκκληση μου. Απάντησες στην προσευχή μου". Παίρνει το ψωμί και πηγαίνει σπίτι.
The cleaner came into the synagogue. "Oh God, I'm in such trouble. I've got children to feed. My wife's ill. I've got no money. What can I do?" He goes into the synagogue. "God, will you please help me? Ah, what a wonderful smell." He goes to the ark. He opens the ark. "There's bread! God, you've answered my plea. You've answered my question." Takes the bread and goes home.
Εντωμεταξύ, ο πλούσιος άντρας σκέφτεται μόνος του. "Είμαι ένας ανόητος. Θέλει ο Θεός ψωμί; Ο Θεός, αυτός ο οποίος κυριαρχεί σε ολόκληρο το σύμπαν, θέλει το ψωμί μου"; Τρέχει στη συναγωγή. "Θα το βγάλω από τη κιβωτό πριν το βρει κάποιος", Πηγαίνει μέσα και δεν είναι εκεί. Και λέει, "Θεέ μου πραγματικά το ήθελες. Ήθελες το ψωμί μου. Την επόμενη εβδομάδα με σταφίδες".
Meanwhile, the rich man thinks to himself, "I'm an idiot. God wants bread? God, the one who rules the entire universe, wants my bread?" He rushes to the synagogue. "I'll get it out of the ark before anybody finds it." He goes in there, and it's not there. And he says, "God, you really did want it. You wanted my bread. Next week, with raisins."
Αυτό συνέχισε για χρόνια. Κάθε εβδομάδα, ο άντρας έφερνε ψωμί με σταφίδες, με όλα τα καλά, και το έβαζε στην κιβωτό. Κάθε εβδομάδα, ο επιστάτης ερχόταν "Θεέ μου απάντησες στην έκκληση μου ξανά". Έπαιρνε το ψωμί. Το έπαιρνε σπίτι.
This went on for years. Every week, the man would bring bread with raisins, with all sorts of good things, put it into the ark. Every week, the cleaner would come. "God you've answered my plea again." Take the bread. Take it home.
Αυτό συνέχισε ώσπου ήρθε νέος ραβίνος. Οι ραββίνοι πάντα χαλάνε τα πράγματα. Ο ραββίνος ήρθε και είδε τι συνέβαινε. Τους κάλεσε και τους δύο στο γραφείο του. Και είπε, ξέρετε, "Αυτό συμβαίνει".
Went on until a new rabbi came. Rabbis always spoil things. The rabbi came in and saw what was going on. And he called the two of them to his office. And he said, you know, "This is what's happening."
Και ο πλούσιος άντρας - ω Θεέ μου- απογοήτευση. "Εννοείται πως ο Θεός δεν ήθελε το ψωμί μου";
And the rich man -- oh, dear -- crestfallen. "You mean God didn't want my bread?"
Και ο φτωχός είπε" Και εννοείται οτι ο Θεός δεν απάντησε στις εκκλήσεις μου";
And the poor man said, "And you mean God didn't answer my pleas?"
Και ο ραβίνος είπε, "Με παρεξηγήσατε". Με παρεξηγήσατε τελείως" είπε. "Φυσικά, αυτό που κάνατε", είπε στον πλούσιο άντρα, "είναι ότι απαντούσατε στην έκκληση του Θεού για το ότι πρέπει να είμαστε συμπονετικοί". "Και ο Θεός", είπε στο φτωχό άντρα "είναι η απάντηση στην έκκληση σας ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι συμπονετικοί και να δίνουν". Κοίταξε τον πλούσιο άντρα. Κράτησε το χέρι του πλούσιου άντρα και είπε, "Καταλαβαίνεις"; είπε," Αυτά είναι τα χέρια του Θεού".
And the rabbi said, "You've misunderstood me. You've misunderstood totally," he said. "Of course, what you are doing," he said to the rich man, "is answering God's plea that we should be compassionate. And God," he said to the poor man, "is answering your plea that people should be compassionate and give." He looked at the rich man. He held the rich man's hands and said, "Don't you understand?" He said, "These are the hands of God."
Αυτός είναι λοιπόν ο τρόπος που αισθάνομαι, ότι μπορώ να προσπαθήσω να προσεγγίσω αυτή την έννοια της συμπόνιας, να καταλάβω ότι υπάρχει μία σχέση, ότι υπάρχει μία ένωση σε αυτόν τον κόσμο, ότι μπορώ να προσπαθήσω να υπηρετήσω αυτή την ενότητα, και ότι μπορώ να προσπαθήσω να το κάνω αυτό κατανοώντας, ελπίζω, προσπαθώντας να κατανοήσω λίγο από τον πόνο των άλλων, αλλά κατανοώντας ότι υπάρχουν όρια, ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ευθύνη για κάποια από τα προβλήματα που έρχονται σε αυτούς, και ότι πρέπει να καταλάβω πως υπάρχουν όρια στην ενέργεια μου, σε αυτά που έχω να προσφέρω. Πρέπει να τα επανεκτιμήσω, να προσπαθήσω να ξεχωρίσω τα υλικά αγαθά και τα συναισθήματα που μπορεί να με σκλαβώσουν, ώστε να μπορώ να δω καθαρά το κόσμο.
So that is the way I feel: that I can only try to approach this notion of being compassionate, of understanding that there is a connectivity, that there is a unity in this world; that I want to try and serve that unity, and that I can try and do that by understanding, I hope, trying to understand something of the pain of others; but understanding that there are limits, that people have to bear responsibility for some of the problems that come upon them; and that I have to understand that there are limits to my energy, to the giving I can give. I have to reevaluate them, try and separate out the material things and my emotions that may be enslaving me, so that I can see the world clearly.
Και μετά πρέπει να προσπαθήσω να δω με ποιους τρόπους μπορώ να κάνω αυτά τα χέρια, χέρια του Θεού. Κι έτσι να προσπαθήσω να φέρω συμπόνια στη ζωή σε αυτόν τον κόσμο.
And then I have to try to see in what ways I can make these the hands of God. And so try to bring compassion to life in this world.