When I was growing up in Montana, I had two dreams. I wanted to be a paleontologist, a dinosaur paleontologist, and I wanted to have a pet dinosaur. And so that's what I've been striving for all of my life. I was very fortunate early in my career. I was fortunate in finding things. I wasn't very good at reading things. In fact, I don't read much of anything. I am extremely dyslexic, and so reading is the hardest thing I do. But instead, I go out and I find things. Then I just pick things up. I basically practice for finding money on the street. (Laughter) And I wander about the hills, and I have found a few things.
När jag växte upp i Montana hade jag två drömmar. Jag ville bli paleontolog, dinosaurie-paleontolog, och jag ville ha en dinosaurie som husdjur. Så det har jag strävat efter hela mitt liv. Jag var väldigt lyckosam tidigt i min karriär. Jag hade turen att hitta saker. Jag var inte så bra på att läsa saker. Faktum är att jag knappt läser någonting. Jag är extremt dyslektisk, så att läsa är det svåraste jag gör. Men istället så går jag ut och finner saker. Då plockar jag bara upp saker. I princip tränar jag för att finna pengar på gatan. (Skratt) Och jag vandrar över kullarna. Och jag har funnit några saker.
And I have been fortunate enough to find things like the first eggs in the Western hemisphere and the first baby dinosaurs in nests, the first dinosaur embryos and massive accumulations of bones. And it happened to be at a time when people were just starting to begin to realize that dinosaurs weren't the big, stupid, green reptiles that people had thought for so many years. People were starting to get an idea that dinosaurs were special.
Och jag har varit lyckosam nog att finna saker som de första äggen på västra halvklotet och de första dinosaurie-ungarna i bon, de första dinosaurie-embryona och enorma ansamlingar av ben. Och det råkade vara vid en tidpunkt när människor just höll på att börja inse att dinosaurier var inte de stora, dumma, gröna reptiler som folk hade trott i så många år. Folk höll på att förstå att dinosaurier var speciella.
And so, at that time, I was able to make some interesting hypotheses along with my colleagues. We were able to actually say that dinosaurs -- based on the evidence we had -- that dinosaurs built nests and lived in colonies and cared for their young, brought food to their babies and traveled in gigantic herds. So it was pretty interesting stuff. I have gone on to find more things and discover that dinosaurs really were very social. We have found a lot of evidence that dinosaurs changed from when they were juveniles to when they were adults. The appearance of them would have been different -- which it is in all social animals. In social groups of animals, the juveniles always look different than the adults. The adults can recognize the juveniles; the juveniles can recognize the adults. And so we're making a better picture of what a dinosaur looks like. And they didn't just all chase Jeeps around.
Och så vid den tidpunkten kunde jag ställa några intressanta hypoteser tillsammans med mina kollegor. Vi kunde faktiskt säga att dinosaurier - baserat på de bevis vi hade -- att dinosaurier byggde bon och levde i kolonier och tog hand om sina små, hämtade mat till sina ungar, och färdades i gigantiska flockar. Så det var ganska intressanta grejor. Jag har fortsatt finna fler saker och upptäcka att dinosaurier verkligen var mycket sociala. Vi har funnit många bevis för att dinosaurierna förändrades från när de var unga till de blev vuxna. Deras utseende bör ha varit olika -- som det är hos alla sociala djur. I sociala djurgrupper ser de unga alltid annorlunda ut än de vuxna. De vuxna kan känna igen de unga, de unga kan känna igen de vuxna. Och så skapar vi en bättre bild av hur en dinosaurie ser ut. Och de jagade inte bara runt efter jeepar.
(Laughter)
(Skratt)
But it is that social thing that I guess attracted Michael Crichton. And in his book, he talked about the social animals. And then Steven Spielberg, of course, depicts these dinosaurs as being very social creatures. The theme of this story is building a dinosaur, and so we come to that part of "Jurassic Park." Michael Crichton really was one of the first people to talk about bringing dinosaurs back to life. You all know the story, right. I mean, I assume everyone here has seen "Jurassic Park."
Men det är den där sociala biten som jag antar lockade Michael Crichton. Och i sin bok talade han om de sociala djuren. Och så Steven Spielberg naturligtvis, skildrar dessa dinosaurier som varande mycket sociala varelser. Den här historiens tema är att bygga en dinosaurie, och så kommer vi till den delen av "Jurassic Park". Michael Crichton var verkligen en av de första som talade om att ge dinosaurier liv igen. Ni känner så klart alla till historien. Alltså, jag antar att alla här har sett "Jurassic Park".
If you want to make a dinosaur, you go out, you find yourself a piece of petrified tree sap -- otherwise known as amber -- that has some blood-sucking insects in it, good ones, and you get your insect and you drill into it and you suck out some DNA, because obviously all insects that sucked blood in those days sucked dinosaur DNA out. And you take your DNA back to the laboratory and you clone it. And I guess you inject it into maybe an ostrich egg, or something like that, and then you wait, and, lo and behold, out pops a little baby dinosaur. And everybody's happy about that. (Laughter) And they're happy over and over again. They keep doing it; they just keep making these things. And then, then, then, and then ... Then the dinosaurs, being social, act out their socialness, and they get together, and they conspire. And, of course, that's what makes Steven Spielberg's movie -- conspiring dinosaurs chasing people around.
Om du vill tillverka en dinosaurie så ger dig iväg och finner en bit förstenad trädkåda -- också känd som bärnsten -- som har några blodsugande insekter i sig, bra sådana, och då får din insekt och du borrar in i den och du suger ut lite DNA, för uppenbarligen sög alla insekter som sög blod på den tiden, ut dinosaurie-DNA. Och du tar ditt DNA tillbaka till laboratoriet och du klonar det. Och jag antar att du injicerar det kanske i ett strutsägg, eller något sådant. Och sedan väntar du och, hör och häpna, ut poppar en liten dinosaurieunge. Och alla är glada över det. (Skratt) Och de är glada igen och igen. De fortsätter göra det; de bara fortsätter tillverka de där sakerna. Och sedan, sedan, sedan, och sedan... Eftersom dinosaurierna är sociala, så lever de ut sin sociala förmåga. Och de samlar sig i grupper, och de konspirerar. Och naturligtvis är det det som är poängen med Steven Spielbergs film -- konspirerande dinosaurier som jagar runt folk.
So I assume everybody knows that if you actually had a piece of amber and it had an insect in it, and you drilled into it, and you got something out of that insect, and you cloned it, and you did it over and over and over again, you'd have a room full of mosquitos. (Laughter) (Applause) And probably a whole bunch of trees as well.
Så jag antar att alla vet att om du verkligen hade en bit bärnsten och den hade en insekt i sig, och du borrade in i den, och du fick ut något ur den insekten, och du klonade den, och du gjorde det igen och igen, så skulle du få ett rum fullt av myggor. (Skratt) (Applåd) Och antagligen en hel massa träd också.
Now if you want dinosaur DNA, I say go to the dinosaur. So that's what we've done. Back in 1993 when the movie came out, we actually had a grant from the National Science Foundation to attempt to extract DNA from a dinosaur, and we chose the dinosaur on the left, a Tyrannosaurus rex, which was a very nice specimen. And one of my former doctoral students, Dr. Mary Schweitzer, actually had the background to do this sort of thing. And so she looked into the bone of this T. rex, one of the thigh bones, and she actually found some very interesting structures in there. They found these red circular-looking objects, and they looked, for all the world, like red blood cells. And they're in what appear to be the blood channels that go through the bone. And so she thought, well, what the heck. So she sampled some material out of it. Now it wasn't DNA; she didn't find DNA. But she did find heme, which is the biological foundation of hemoglobin. And that was really cool. That was interesting. That was -- here we have 65-million-year-old heme. Well we tried and tried and we couldn't really get anything else out of it.
Men om du vill ha DNA från dinosaurie, då säger jag, gå till dinosaurien. Se det har vi gjort. 1993 när filmen kom hade vi faktiskt ett anslag från Nationella Vetenskapsstiftelsen för att försöka extrahera DNA från en dinosaurie. Och vi valde dinosaurien till vänster, en Tyrannosaurus Rex, som var ett mycket fint exemplar. Och en av mina tidigare doktorander, Dr. Mary Schweitzer, hade faktiskt rätt bakgrund för att göra något sådant. Och så tittade hon in i benet på denna T-rex, ett av lårbenen, och hon fann faktiskt några mycket intressanta strukturer där inne. De fann dessa röda cirkel-liknande föremålen. Och de såg väldigt mycket ut som röda blodkroppar. Och de finns i vad som verkar vara blodådrorna som går genom benet. Och så tänkte hon att, vad katten. Så hon tog ut prover på materia ur det. Men det var inte DNA; hon fann inget DNA. Men hon fann hem-molekyler, som är den biologiska grundvalen för hemoglobin. Och det var riktigt häftigt. Det var intressant. Det var -- här har vi 65 miljoner år gamla hem-molekyler. Och vi försökte och försökte och vi kunde inte riktigt få någonting ut av det.
So a few years went by, and then we started the Hell Creek Project. And the Hell Creek Project was this massive undertaking to get as many dinosaurs as we could possibly find, and hopefully find some dinosaurs that had more material in them. And out in eastern Montana there's a lot of space, a lot of badlands, and not very many people, and so you can go out there and find a lot of stuff. And we did find a lot of stuff. We found a lot of Tyrannosaurs, but we found one special Tyrannosaur, and we called it B-rex. And B-rex was found under a thousand cubic yards of rock. It wasn't a very complete T. rex, and it wasn't a very big T. rex, but it was a very special B-rex. And I and my colleagues cut into it, and we were able to determine, by looking at lines of arrested growth, some lines in it, that B-rex had died at the age of 16. We don't really know how long dinosaurs lived, because we haven't found the oldest one yet. But this one died at the age of 16.
Så några år gick och sedan startade vi "Hell Creek-projektet". Och "Hell Creek-projektet" var ett massivt företag att få tag på så många dionsaurier som vi någonsin kunde, och förhoppningsvis finna några dinosaurier som hade mer material i sig. Och borta i östra Montana finns det stora karga och ogästvänliga områden, och inte så mycket folk. Så dit kan man bege sig för att finna en massa saker. Och vi fann en massa saker. Vi fann många Tyranosaurier, men vi fann en speciell Tyrannosaurus, och vi kallade den B-rex. Och B-rex fann vi under tusen kubikmeter av sten. Det var inte någon särskilt komplett T-rex, och det var inte någon särskilt stor T-rex, men det var en väldigt speciell B-rex. Och jag och mina kolleger skar in i den, och vi kunde fastställa, genom att se på linjerna där tillväxten stannat, några linjer i den, att B-rexen hade dött när den var 16 år. Vi vet inte riktigt hur länge dinosaurier levde, för vi har inte funnit den äldsta ännu. Men denna dog när den var 16 år.
We gave samples to Mary Schweitzer, and she was actually able to determine that B-rex was a female based on medullary tissue found on the inside of the bone. Medullary tissue is the calcium build-up, the calcium storage basically, when an animal is pregnant, when a bird is pregnant. So here was the character that linked birds and dinosaurs. But Mary went further. She took the bone, and she dumped it into acid. Now we all know that bones are fossilized, and so if you dump it into acid, there shouldn't be anything left. But there was something left. There were blood vessels left. There were flexible, clear blood vessels. And so here was the first soft tissue from a dinosaur. It was extraordinary. But she also found osteocytes, which are the cells that laid down the bones. And try and try, we could not find DNA, but she did find evidence of proteins.
Vi gav proverna till Mary Schweitzer, och hon kunde faktiskt fastställa att denna B-rexen var av honkön baserat på märgvävnad funnen inuti benet. Märgvävnad är den kalkuppbyggnad, egentligen kalklager, när ett djur är dräktigt, när en fågel är dräktig. Så här var karaktärsdraget som länkade fåglar till dinosaurier. Men Mary gick längre. Hon tog benet och lade det i syra. Nu vet vi ju alla att ben är fossilerade, så om man lägger dem i syra, borde ingenting bli kvar. Men något blev kvar. Där blev blodkärl kvar. Där fanns rörliga, klara blodkärl. Och så fanns den första mjuka vävnaden från en dinosaurie. Det var oerhört. Men hon fann också osteocyter, som är cellerna som byggde upp benen. Trots ideliga försök kunde vi inte finna DNA, men hon fann spår av proteiner.
But we thought maybe -- well, we thought maybe that the material was breaking down after it was coming out of the ground. We thought maybe it was deteriorating very fast. And so we built a laboratory in the back of an 18-wheeler trailer, and actually took the laboratory to the field where we could get better samples. And we did. We got better material. The cells looked better. The vessels looked better. Found the protein collagen. I mean, it was wonderful stuff. But it's not dinosaur DNA. So we have discovered that dinosaur DNA, and all DNA, just breaks down too fast. We're just not going to be able to do what they did in "Jurassic Park." We're not going to be able to make a dinosaur based on a dinosaur.
Men vi tänkte att kanske -- ja, vi tänkte kanske att materialet bröts ned efter att det kom upp ur marken. Vi tänkte att det kanske skulle försämras mycket snabbt. Så vi byggde ett laboratorium inne i ett långtradarsläp, och vi tog faktiskt laboratoriet till fältet där vi kunde få bättre prover. Och det fick vi. Vi fick bättre material. Cellerna såg bättre ut. Kärlen såg bättre ut. Och så kollagenet. Alltså, det var underbara grejer. Men det är inte dinosaurie-DNA. Så vi har upptäckt att dinosaurie-DNA, och all DNA, helt enkelt bryts ner för snabbt. Vi kommer helt enkelt inte kunna göra vad de gjorde i "Jurassic Park". Vi kommer inte kunna tillverka en dinosaurie baserat på en dinosaurie.
But birds are dinosaurs. Birds are living dinosaurs. We actually classify them as dinosaurs. We now call them non-avian dinosaurs and avian dinosaurs. So the non-avian dinosaurs are the big clunky ones that went extinct. Avian dinosaurs are our modern birds. So we don't have to make a dinosaur because we already have them.
Men fåglar är dinosaurier. Fåglar är levande dinosaurier. Vi till och med klassificerar dem som dinosaurier. Nu kallar vi dem icke flygande dinosaurier och flygande dinosaurier. Så de icke flygande dinosaurierna är de stora klumparna som dog ut. Flygande dinosaurier är våra moderna fåglar. Så vi behövde inte tillverka någon dinosaurie; för vi hade dem redan.
(Laughter)
(Skratt)
I know, you're as bad as the sixth-graders. (Laughter) The sixth-graders look at it and they say, "No." (Laughter) "You can call it a dinosaur, but look at the velociraptor: the velociraptor is cool." (Laughter) "The chicken is not." (Laughter) So this is our problem, as you can imagine. The chicken is a dinosaur. I mean it really is. You can't argue with it because we're the classifiers and we've classified it that way. (Laughter) (Applause) But the sixth-graders demand it. "Fix the chicken." (Laughter) So that's what I'm here to tell you about: how we are going to fix a chicken.
Ja ja, ni är precis som sjätteklassare. (Skratt) Sjätteklassarna tar en titt på det och säger "nej". (Skratt) "Du kanske kallar det en dinosaurie, men kolla på velociraptorn; velociraptorn är häftig." (Skratt) "Kycklingen är det inte." (Skratt) Så detta är vårt problem, som ni kan föreställa er. Kycklingen är en dinosaurie. Alltså, det är den verkligen. Du kan inte argumentera mot det, för det är vi som är klassificerare och vi har klassificerat den så. (Skratt) (Applåd) Men sjätteklassarna kräver det. "Fixa kycklingen." (Skratt) Så det är det som jag är här för att berätta för er: hur vi ska fixa en kyckling.
So we have a number of ways that we actually can fix the chicken. Because evolution works, we actually have some evolutionary tools. We'll call them biological modification tools. We have selection. And we know selection works. We started out with a wolf-like creature and we ended up with a Maltese. I mean, that's -- that's definitely genetic modification. Or any of the other funny-looking little dogs. We also have transgenesis. Transgenesis is really cool too. That's where you take a gene out of one animal and stick it in another one. That's how people make GloFish. You take a glow gene out of a coral or a jellyfish and you stick it in a zebrafish, and, puff, they glow. And that's pretty cool. And they obviously make a lot of money off of them. And now they're making Glow-rabbits and Glow-all-sorts-of-things. I guess we could make a glow chicken. (Laughter) But I don't think that'll satisfy the sixth-graders either.
Vi har ett antal sätt som vi verkligen kan fixa kycklingen- Eftersom evolutionen fungerar, har vi faktiskt några evolutionära verktyg. Vi kan kalla dem verktyg för biologisk förändring. Vi har urval. Och vi vet hur urvalet fungerar. Vi började med vargliknande varelser och vi fick fram en Malteser. Alltså det är det är definitivt genetisk modifiering. Eller någon annan av de lustiga små hundarna. Vi har också transgen-tekniken. Transgen-tekniken är också riktigt häftig. Det är när man tar en gen från ett djur och sätter in den i ett annat. Det är så man tillverkar "Glofish". Man tar en självlysande gen ur en korall eller manet och man stoppar in den i en zebrafisk, och vips så blir de självlysande. Och det är rätt häftigt. Och de tjänar uppenbarligen en massa pengar på dem. Och nu ska de göra självlysande kaniner och få alla möjliga saker att lysa. Jag antar att vi kunde göra en självlysande kyckling. (Skratt) Men jag tror inte att det heller skulle tillfredsställa sjätteklassarna.
But there's another thing. There's what we call atavism activation. And atavism activation is basically -- an atavism is an ancestral characteristic. You heard that occasionally children are born with tails, and it's because it's an ancestral characteristic. And so there are a number of atavisms that can happen. Snakes are occasionally born with legs. And here's an example. This is a chicken with teeth. A fellow by the name of Matthew Harris at the University of Wisconsin in Madison actually figured out a way to stimulate the gene for teeth, and so was able to actually turn the tooth gene on and produce teeth in chickens. Now that's a good characteristic. We can save that one. We know we can use that. We can make a chicken with teeth. That's getting closer. That's better than a glowing chicken.
Men det finns en annan sak. Det är vad vi kallar aktivering av atavismer. Aktivering av en atavism är i grund och botten -- en atavism är ett nedärvt karaktärsdrag. Ni har hört att barn ibland föds med svansar, och det beror på att det är ett nedärvt drag. Och det finns ett antal atavismer som kan hända. Ormar föds ibland med ben. Och här är ett exempel. Detta är en kyckling med tänder. En man som heter Matthew Harris på Wisconsin-universitetet i Madison funderade faktiskt ut ett sätt att stimulera genen för tänder, och kunde då faktiskt sätta på tand-genen och få fram tänder i kycklingar. Och det är en bra egenskap. Den kan vi spara. Vi vet att vi kan använda den. Vi kan göra en kyckling med tänder. Nu börjar det brännas. Det är bättre än en självlysande kyckling.
(Laughter)
(Skratt)
A friend of mine, a colleague of mine, Dr. Hans Larsson at McGill University, is actually looking at atavisms. And he's looking at them by looking at the embryo genesis of birds and actually looking at how they develop, and he's interested in how birds actually lost their tail. He's also interested in the transformation of the arm, the hand, to the wing. He's looking for those genes as well. And I said, "Well, if you can find those, I can just reverse them and make what I need to make for the sixth-graders." And so he agreed. And so that's what we're looking into.
En vän till mig, en kollega till mig, Dr Hans Larsson på McGill-universitetet, tittar faktiskt på atavismer. Och han tittar på dem genom att se hur fåglars embryon föds och faktiskt se på hur de utvecklas. Och han är intresserad av hur fåglar faktiskt förlorade sin svans. Han är också intresserad av förvandlingen av armen, handen, till vingen. Han letar efter de generna också. Och jag sa "ja, om du kan hitta dem, så kan jag bara reversera dem och göra vad jag behöver fixa för sjätteklassarna". Och han höll med. Så det är det vi ser närmare på.
If you look at dinosaur hands, a velociraptor has that cool-looking hand with the claws on it. Archaeopteryx, which is a bird, a primitive bird, still has that very primitive hand. But as you can see, the pigeon, or a chicken or anything else, another bird, has kind of a weird-looking hand, because the hand is a wing. But the cool thing is that, if you look in the embryo, as the embryo is developing the hand actually looks pretty much like the archaeopteryx hand. It has the three fingers, the three digits. But a gene turns on that actually fuses those together. And so what we're looking for is that gene. We want to stop that gene from turning on, fusing those hands together, so we can get a chicken that hatches out with a three-fingered hand, like the archaeopteryx. And the same goes for the tails. Birds have basically rudimentary tails. And so we know that in embryo, as the animal is developing, it actually has a relatively long tail. But a gene turns on and resorbs the tail, gets rid of it. So that's the other gene we're looking for. We want to stop that tail from resorbing.
Om man tittar på dinosauriernas händer, en velociraptor hade den häftiga handen med klor på. Archaeopteryx, som är en fågel, en primitiv fågel, hade fortfarande den mycket primitiva handen. Men som ni kan se, duvan, eller en kyckling eller något annat, en annan fågel, har en sorts konstig hand, för handen är en vinge. Men det häftiga är att om man ser på embryot, när embryot håller på att utvecklas ser handen faktiskt ut ungefär som handen hos en archaeopteryx. Den har de tre fingrarna, de tre extensionerna. Men en gen slås på som faktiskt fogar samman dem. Så vad vi letar efter är den genen. Vi vill få den genen att inte slå till, och foga samman de där händerna, så vi kan få en kyckling som kläcks med en tre-fingrad hand, liksom archaeopteryxen. Och det samma gäller för svansarna. Fåglar har egentligen outvecklade svansar. Och vi vet att i embryot, när djuret är under utveckling, har det faktiskt en ganska lång svans. Men en gen slås på och absorberar svansen, tar bort den. Så det är den andra genen vi letar efter. Vi vill hindra svansen från att absorberas.
So what we're trying to do really is take our chicken, modify it and make the chickenosaurus. (Laughter) It's a cooler-looking chicken. But it's just the very basics. So that really is what we're doing. And people always say, "Why do that? Why make this thing? What good is it?" Well, that's a good question. Actually, I think it's a great way to teach kids about evolutionary biology and developmental biology and all sorts of things. And quite frankly, I think if Colonel Sanders was to be careful how he worded it, he could actually advertise an extra piece. (Laughter)
Så vad vi verkligen försöker göra är att ta vår kyckling, modifiera den och göra en kycklingosaurus. (Skratt) Det är en häftligare kyckling. Men detta är bara det mest grundläggande. Så det är faktiskt vad vi håller på med. Och folk säger alltid, "Varför gör ni det? Varför tillverka den här saken? Vad är det för mening?" Ja, det är en bra fråga. Faktum är att jag tror det är ett riktigt bra sätt att lära ungar om evolutionsbiologi och utvecklingsbiologi och alla möjliga saker. Och helt ärligt så tycker jag om överste Sanders skulle vara noga med hur han formulerade det, så kunde han sälja mer Kentucky Fried Chicken. (Skratt)
Anyway -- When our dino-chicken hatches, it will be, obviously, the poster child, or what you might call a poster chick, for technology, entertainment and design.
I alla fall -- När vår dinosaurie-kyckling kläcks, kommer den så klart att synas på löpsedlarna, eller man kunde kalla den en reklampelare, för teknologi, underhållning och formgivning.
Thank you.
Tack.
(Applause)
(Applåd)