When I was growing up in Montana, I had two dreams. I wanted to be a paleontologist, a dinosaur paleontologist, and I wanted to have a pet dinosaur. And so that's what I've been striving for all of my life. I was very fortunate early in my career. I was fortunate in finding things. I wasn't very good at reading things. In fact, I don't read much of anything. I am extremely dyslexic, and so reading is the hardest thing I do. But instead, I go out and I find things. Then I just pick things up. I basically practice for finding money on the street. (Laughter) And I wander about the hills, and I have found a few things.
Pe când creșteam în Montana, aveam două vise. Voiam să devin paleontolog, unul specializat în dinozauri, și mai voiam să am un dinozaur ca animal de companie. Deci asta m-am străduit să fac toată viața . Am fost foarte norocos devreme, în carieră. Am fost norocos în a găsi lucruri. Nu m-am priceput prea bine la a citi lucruri. De fapt, nu citesc prea mult. Sunt foarte dislexic, așa că mi-e foarte greu să citesc. În schimb, ies pe teren și găsesc lucruri. Apoi culeg acele lucruri. Practic exersez găsitul banilor pe stradă. (Râsete) Și cutreier dealurile. Și am găsit câteva lucruri.
And I have been fortunate enough to find things like the first eggs in the Western hemisphere and the first baby dinosaurs in nests, the first dinosaur embryos and massive accumulations of bones. And it happened to be at a time when people were just starting to begin to realize that dinosaurs weren't the big, stupid, green reptiles that people had thought for so many years. People were starting to get an idea that dinosaurs were special.
Am fost suficient de norocos să găsesc lucruri precum primele ouă din emisfera vestică, și primii pui de dinozaur în cuiburi, primii embrioni de dinozaur, și acumulări masive de oase. Asta s-a întâmplat într-o perioadă în care oamenii abia începeau să realizeze că dinozaurii nu erau reptile mari, proaste și verzi, așa cum crezuseră atâția ani. Oamenii începeau să capete noțiunea că dinozaurii erau speciali.
And so, at that time, I was able to make some interesting hypotheses along with my colleagues. We were able to actually say that dinosaurs -- based on the evidence we had -- that dinosaurs built nests and lived in colonies and cared for their young, brought food to their babies and traveled in gigantic herds. So it was pretty interesting stuff. I have gone on to find more things and discover that dinosaurs really were very social. We have found a lot of evidence that dinosaurs changed from when they were juveniles to when they were adults. The appearance of them would have been different -- which it is in all social animals. In social groups of animals, the juveniles always look different than the adults. The adults can recognize the juveniles; the juveniles can recognize the adults. And so we're making a better picture of what a dinosaur looks like. And they didn't just all chase Jeeps around.
Și așa, în acel moment, Am putut face câteva ipoteze interesante, împreună cu colegii mei. Am putut spune chiar că dinozaurii -- bazându-ne pe dovezile pe care le aveam -- că dinozaurii își construiau cuiburi și trăiau în colonii și aveau grijă de puii lor, le aduceau mâncare și călătoreau în turme imense. Erau lucruri destul de interesante. Am continuat să găsesc lucruri și să descopăr că dinozaurii chiar erau foarte sociali. Am găsit multe dovezi că dinozaurii se schimbau de când erau pui, până când deveneau adulți. Modul în care arătau s-ar fi schimbat -- asta întâmplându-se la toate animalele sociale. În grupuri sociale de animale, puii întotdeauna arată diferit de adulți. Adulții pot recunoaște puii, iar puii pot recunoaște adulții. Și așa, avem o mai bună imagine a modului în care dinozaurii arătau. Și făceau și altceva decât să alerge după mașini.
(Laughter)
(Râsete)
But it is that social thing that I guess attracted Michael Crichton. And in his book, he talked about the social animals. And then Steven Spielberg, of course, depicts these dinosaurs as being very social creatures. The theme of this story is building a dinosaur, and so we come to that part of "Jurassic Park." Michael Crichton really was one of the first people to talk about bringing dinosaurs back to life. You all know the story, right. I mean, I assume everyone here has seen "Jurassic Park."
Este tocmai acest aspect social cel care, cred, l-a atras pe Michael Crichton. Și, în cartea sa, a vorbit despre animale sociale. Apoi Steven Spielberg, desigur, înfățișează acești dinozauri drept creaturi foarte sociale. Tema acestei povestiri e construirea unui dinozaur, și, așa, ajungem la acea parte din "Jurassic Park." Michael Crichton chiar a fost unul dintre primii oameni care au vorbit despre readucerea la viață a dinozaurilor. Cu totii știm povestea, sigur. Vreau să spun că toți de aici am văzut "Jurassic Park."
If you want to make a dinosaur, you go out, you find yourself a piece of petrified tree sap -- otherwise known as amber -- that has some blood-sucking insects in it, good ones, and you get your insect and you drill into it and you suck out some DNA, because obviously all insects that sucked blood in those days sucked dinosaur DNA out. And you take your DNA back to the laboratory and you clone it. And I guess you inject it into maybe an ostrich egg, or something like that, and then you wait, and, lo and behold, out pops a little baby dinosaur. And everybody's happy about that. (Laughter) And they're happy over and over again. They keep doing it; they just keep making these things. And then, then, then, and then ... Then the dinosaurs, being social, act out their socialness, and they get together, and they conspire. And, of course, that's what makes Steven Spielberg's movie -- conspiring dinosaurs chasing people around.
Dacă vrei să faci un dinozaur, ieși, găsești o bucată de rășină pietrificată -- cunoscută si sub numele de chihlimbar -- care are în ea insecte care sug sânge, unele bune, și poți lua insecta, o poți găuri, și poți extrage ADN, pentru că, in mod evident, toate insectele care se hrăneau cu sânge în acele vremuri sugeau și ADN de dinozaur. Și duci ADN-ul la laborator și îl colonezi. Și probabil îl injectezi într-un ou de strut, sau ceva de genul ăsta. Și apoi aștepți, și, iată, din ou iese un pui de dinozaur. Și toată lumea e fericită. (Râsete) Și sunt fericiți iar și iar. Continuă să facă asta; continuă să facă aceste lucruri. Și apoi, apoi, apoi, si apoi... Apoi, dinozaurii, fiind sociali, se comportă conform acestei socialităti. Și se strâng, și conspiră. Și, desigur, asta e esența filmului lui Steven Spielberg -- dinozauri care conspiră și aleargă oamenii.
So I assume everybody knows that if you actually had a piece of amber and it had an insect in it, and you drilled into it, and you got something out of that insect, and you cloned it, and you did it over and over and over again, you'd have a room full of mosquitos. (Laughter) (Applause) And probably a whole bunch of trees as well.
Presupun că toată lumea stie că dacă ai avea o bucată de chihlimbar cu o insectă în ea, și ai găuri-o, și ai scoate ceva din acea insectă, și ai clona-o, în repetate rânduri, ai obține o cameră plină de țânțari. (Râsete) (Aplauze) Și probabil și câțiva copaci.
Now if you want dinosaur DNA, I say go to the dinosaur. So that's what we've done. Back in 1993 when the movie came out, we actually had a grant from the National Science Foundation to attempt to extract DNA from a dinosaur, and we chose the dinosaur on the left, a Tyrannosaurus rex, which was a very nice specimen. And one of my former doctoral students, Dr. Mary Schweitzer, actually had the background to do this sort of thing. And so she looked into the bone of this T. rex, one of the thigh bones, and she actually found some very interesting structures in there. They found these red circular-looking objects, and they looked, for all the world, like red blood cells. And they're in what appear to be the blood channels that go through the bone. And so she thought, well, what the heck. So she sampled some material out of it. Now it wasn't DNA; she didn't find DNA. But she did find heme, which is the biological foundation of hemoglobin. And that was really cool. That was interesting. That was -- here we have 65-million-year-old heme. Well we tried and tried and we couldn't really get anything else out of it.
Acum, dacă vrei ADN de dinozaur, eu zic, mergi la dinozaur. Și asta am și făcut. În 1993, când a apărut filmul, primisem bani de la Fundația Națională pentru Știință să încercăm să extragem ADN de dinozaur. Și am ales acel dinozaur din stânga, un Tyrannosaurus Rex, un specimen foarte frumos. Unul dintre foștii mei doctoranzi, Dr. Mary Schweitzer, chiar avea cunoștințele necesare pentru a face așa ceva. Așa că a privit în interiorul osului acestui T. rex, într-unul din oasele coapsei, și chiar a găsit câteva structuri foarte interesante acolo. Au găsit câteva obiecte roșii, circulare. Arătau în ochii tuturor ca niște globule roșii. Se găseau în ceea ce păreau a fi vase de sânge care străbăteau osul. Și s-a gândit, de ce nu. A extras, deci, un eșantion de material din os. Nu era ADN; n-a găsit ADN. Dar a găsit molecule de hem, fundația biologică a hemoglobinei. Și asta a fost foarte tare. A fost interesant. A fost -- aici avem hem de 65 de milioane de ani. Ei bine, am încercat și am încercat dar nu am putut găsi altceva acolo.
So a few years went by, and then we started the Hell Creek Project. And the Hell Creek Project was this massive undertaking to get as many dinosaurs as we could possibly find, and hopefully find some dinosaurs that had more material in them. And out in eastern Montana there's a lot of space, a lot of badlands, and not very many people, and so you can go out there and find a lot of stuff. And we did find a lot of stuff. We found a lot of Tyrannosaurs, but we found one special Tyrannosaur, and we called it B-rex. And B-rex was found under a thousand cubic yards of rock. It wasn't a very complete T. rex, and it wasn't a very big T. rex, but it was a very special B-rex. And I and my colleagues cut into it, and we were able to determine, by looking at lines of arrested growth, some lines in it, that B-rex had died at the age of 16. We don't really know how long dinosaurs lived, because we haven't found the oldest one yet. But this one died at the age of 16.
Au trecut câțiva ani, după care am demarat proiectul Hell Creek. Și proiectul Hell Creek a fost o întreprindere masivă de a găsi cât de mulți dinozauri am fi putut, în speranța că vom găsi câțiva care să aibă mai mult material în ei. Și în Montana de Est, e mult spațiu, o zonă aridă întinsă, și nu prea mulți oameni. Așa că poți merge acolo să găsești multe lucruri. Și chiar asta am făcut. Am găsit mulți Tyranosauri, dar, printre ei, unul special, și l-am numit B-rex. B-rex a fost găsit sub peste opt sute de metri cubi de piatră. Nu era un T. rex foarte complet, și nu era unul foarte mare, dar era un B. rex foarte special. Eu și colegii mei l-am tăiat, și am putut stabili, observând linii de creștere oprită, câteva linii in el, că B-rex murise la vârsta de 16 ani. Nu știm exact cât de mult trăiau dinozaurii, pentru că nu l-am găsit încă pe cel mai bătrân. Dar B. rex murise la 16 ani.
We gave samples to Mary Schweitzer, and she was actually able to determine that B-rex was a female based on medullary tissue found on the inside of the bone. Medullary tissue is the calcium build-up, the calcium storage basically, when an animal is pregnant, when a bird is pregnant. So here was the character that linked birds and dinosaurs. But Mary went further. She took the bone, and she dumped it into acid. Now we all know that bones are fossilized, and so if you dump it into acid, there shouldn't be anything left. But there was something left. There were blood vessels left. There were flexible, clear blood vessels. And so here was the first soft tissue from a dinosaur. It was extraordinary. But she also found osteocytes, which are the cells that laid down the bones. And try and try, we could not find DNA, but she did find evidence of proteins.
Am trimis mostre către Mary Schweitzer, și ea a putut stabili că B-rex fusese o femelă, judecând după țesutul medular găsit în interiorul oaselor. Țesutul medular este depunerea de calciu, rezerva de calciu, practic, caracteristică animalelor gestante, ceva specific păsărilor gestante. Iată, deci, amănuntul care leagă păsările de dinozauri. Dar Mary a mers mai departe. A luat osul, și l-a tratat cu acid. Știm că oasele sunt fosilizate, așa că, dacă sunt expuse la acid, n-ar trebui să mai rămână nimic. Dar a rămas totuși ceva. Au rămas vasele de sânge. Erau vase de sânge, flexibile și clare. Iată cum a fost obținut primul țesut moale de la un dinozaur. A fost extraordinar. S-au găsit de asemenea și osteocite, celulele care structurează oasele. Am tot încercat, dar nu am putut găsi ADN, dar am găsit urme de proteine.
But we thought maybe -- well, we thought maybe that the material was breaking down after it was coming out of the ground. We thought maybe it was deteriorating very fast. And so we built a laboratory in the back of an 18-wheeler trailer, and actually took the laboratory to the field where we could get better samples. And we did. We got better material. The cells looked better. The vessels looked better. Found the protein collagen. I mean, it was wonderful stuff. But it's not dinosaur DNA. So we have discovered that dinosaur DNA, and all DNA, just breaks down too fast. We're just not going to be able to do what they did in "Jurassic Park." We're not going to be able to make a dinosaur based on a dinosaur.
Ne-am gândit că poate -- bine, ne-am gândit că poate materialul se descompunea, odată scos din pământ. Ne-am gândit că se deteriora foarte repede. Așa că am construit un laborator într-un camion mare, și am dus laboratorul pe teren unde puteam obține eșantioane mai bune. Și chiar așa s-a întâmplat. Am obținut material mai bun. Celulele arătau mai bine. Vasele de sânge arătau mai bine. Apoi colagenul. Vreau să spun, era ceva minunat. Dar nu era ADN de dinozaur. Așa că am descoperit că ADN-ul de dinozaur, și ADN-ul în general, se descompune prea repede. Și nu avem cum să facem ce au făcut în " Jurassic Park". Nu vom putea face un dinozaur bazându-ne pe un dinozaur.
But birds are dinosaurs. Birds are living dinosaurs. We actually classify them as dinosaurs. We now call them non-avian dinosaurs and avian dinosaurs. So the non-avian dinosaurs are the big clunky ones that went extinct. Avian dinosaurs are our modern birds. So we don't have to make a dinosaur because we already have them.
Dar păsările sunt dinozauri. Păsările sunt dinozauri vii. De fapt, le clasificăm ca dinozauri. Acum, catalogăm dinozaurii ca non-aviari și aviari. Așa că dinozaurii non-aviari sunt cei mari, care au dispărut. Dinozaurii aviari sunt păsările de azi. Așa că nu avem de ce să construim un dinozaur; deja avem așa ceva.
(Laughter)
(Râsete)
I know, you're as bad as the sixth-graders. (Laughter) The sixth-graders look at it and they say, "No." (Laughter) "You can call it a dinosaur, but look at the velociraptor: the velociraptor is cool." (Laughter) "The chicken is not." (Laughter) So this is our problem, as you can imagine. The chicken is a dinosaur. I mean it really is. You can't argue with it because we're the classifiers and we've classified it that way. (Laughter) (Applause) But the sixth-graders demand it. "Fix the chicken." (Laughter) So that's what I'm here to tell you about: how we are going to fix a chicken.
Știu, sunteți la fel de răi ca cei de clasa a VI-a. (Râsete) Cei de clasa a VI-a privesc și spun, "Nu." (Râsete) "Îi poți spune dinozaur, dar ia uită-te la velociraptor, velociraptorul este cool” (Râsete) "Găina nu e." (Râsete) Deci asta e problema noastră, după cum vă puteți imagina. Găina e un dinozaur. Chiar e. Nu poți contesta asta, pentru că noi suntem cei care clasifică, și așa am clasificat-o. (Râsete) (Aplauze) Dar elevii de clasa a VI-a o cer. "Repară găina." (Râsete) Așa că despre asta vreau să vă vorbesc: cum vom repara găina.
So we have a number of ways that we actually can fix the chicken. Because evolution works, we actually have some evolutionary tools. We'll call them biological modification tools. We have selection. And we know selection works. We started out with a wolf-like creature and we ended up with a Maltese. I mean, that's -- that's definitely genetic modification. Or any of the other funny-looking little dogs. We also have transgenesis. Transgenesis is really cool too. That's where you take a gene out of one animal and stick it in another one. That's how people make GloFish. You take a glow gene out of a coral or a jellyfish and you stick it in a zebrafish, and, puff, they glow. And that's pretty cool. And they obviously make a lot of money off of them. And now they're making Glow-rabbits and Glow-all-sorts-of-things. I guess we could make a glow chicken. (Laughter) But I don't think that'll satisfy the sixth-graders either.
Avem câteva posibilități la dispoziție prin care chiar putem repara găina. Pentru că evoluția funcționează, avem câteva instrumente evoluționiste. Le numim instrumente de modificare biologică. Avem selecția. Și știm că selecția funcționează. Am început cu o creatură asemănătoare lupului și am ajuns la Bichonul Maltez. Vreau să spun, asta e -- asta e clar modificare genetică. La fel și pentru ceilalți câini mici care arată ciudat. Mai avem și transgeneza. Transgeneza e, și ea, un instrument interesant. Înseamnă că scoți o genă dintr-un animal și o implantezi în altul. Așa speră oamenii să facă pești luminescenți. Iei o genă a luminescenței dintr-un coral sau o meduză și o implantezi într-un pește-zebră, și, paf, peștii strălucesc. Asta e destul de interesant. Și e evident că vor face mulți bani de pe urma lor. Iar acum fac iepuri luminescenți și tot soiul de lucruri luminescente. Cred că putem face și o găină luminescentă. (Râsete) Dar nici asta nu cred că i-ar mulțumi pe cei de clasa a VI-a.
But there's another thing. There's what we call atavism activation. And atavism activation is basically -- an atavism is an ancestral characteristic. You heard that occasionally children are born with tails, and it's because it's an ancestral characteristic. And so there are a number of atavisms that can happen. Snakes are occasionally born with legs. And here's an example. This is a chicken with teeth. A fellow by the name of Matthew Harris at the University of Wisconsin in Madison actually figured out a way to stimulate the gene for teeth, and so was able to actually turn the tooth gene on and produce teeth in chickens. Now that's a good characteristic. We can save that one. We know we can use that. We can make a chicken with teeth. That's getting closer. That's better than a glowing chicken.
Dar mai e ceva. E ceea ce numim activarea atavismului. Și activarea atavismului e practic -- un atavism e o caracteristică ancestrală. Ați auzit că uneori copiii se nasc cu cozi, și asta se întâmplă pentru că e o caracteristică ancestrală. Există deci un număr de atavisme care se pot întâmpla. Șerpii se nasc uneori cu picioare. Și iată încă un exemplu. Aceasta este o găină cu dinți. Un coleg pe nume Matthew Harris de la Universitatea Wisconsin din Madison a găsit un mod prin care să stimuleze gena dinților și așa a putut să o activeze și să producă dinți la găini. Acum, asta e o caracteristică bună. O putem păstra. Știm că o putem folosi. Putem face găini cu dinți. Asta înseamnă că ne apropiem. Și e mai bine decât o găină luminescentă.
(Laughter)
(Râsete)
A friend of mine, a colleague of mine, Dr. Hans Larsson at McGill University, is actually looking at atavisms. And he's looking at them by looking at the embryo genesis of birds and actually looking at how they develop, and he's interested in how birds actually lost their tail. He's also interested in the transformation of the arm, the hand, to the wing. He's looking for those genes as well. And I said, "Well, if you can find those, I can just reverse them and make what I need to make for the sixth-graders." And so he agreed. And so that's what we're looking into.
Un prieten, un coleg, Dr. Hans Larsson de la Universitatea McGill, studiază de fapt atavismele. Și le observă uitându-se la geneza embrionului la păsări și uitându-se practic la cum se dezvoltă. E interesat de modul în care păsările își pierd cozile. E de asemenea interesat de transformarea brațului, a mâinii, în aripă. Studiază și acele gene. Și i-am spus "Ei bine, dacă le poți găsi, eu le pot inversa efectul și pot face ceea ce am nevoie, pentru elevii de clasa a VI-a." A fost de acord. Și, deci, asta studiem.
If you look at dinosaur hands, a velociraptor has that cool-looking hand with the claws on it. Archaeopteryx, which is a bird, a primitive bird, still has that very primitive hand. But as you can see, the pigeon, or a chicken or anything else, another bird, has kind of a weird-looking hand, because the hand is a wing. But the cool thing is that, if you look in the embryo, as the embryo is developing the hand actually looks pretty much like the archaeopteryx hand. It has the three fingers, the three digits. But a gene turns on that actually fuses those together. And so what we're looking for is that gene. We want to stop that gene from turning on, fusing those hands together, so we can get a chicken that hatches out with a three-fingered hand, like the archaeopteryx. And the same goes for the tails. Birds have basically rudimentary tails. And so we know that in embryo, as the animal is developing, it actually has a relatively long tail. But a gene turns on and resorbs the tail, gets rid of it. So that's the other gene we're looking for. We want to stop that tail from resorbing.
Dacă privești mâinile unui dinozaur, un velociraptor are acea mână interesantă cu gheare pe ea. Archaeopterix, o pasăre, una primitivă, încă are acea mână foarte primitivă. Dar, după cum puteți vedea, porumbelul, sau găina, sau orice altceva, orice altă pasăre, are un fel de mână ciudată, pentru că mâna e acum o aripă. Dar ceea ce e interesant e că, dacă privești embrionul, pe măsură ce aceasta se dezvoltă mâna arată, de fapt, în mare, ca cea de archaeopterix. Are cele trei degete. Dar o genă care e activată, le unește unele de altele. Asa că noi căutăm acea genă. Vrem să împiedicăm acea genă să mai fie activată, și să unească degetele unul de celălalt pentru ca noi să putem obține un pui care se naște cu o mână cu trei degete, la fel ca archaeopterix. Asta e valabil și în cazul cozilor. Păsările au, practic, cozi rudimentare. Așa că știm că în faza de embrion, pe măsură ce animalul se dezvoltă, el are o coadă relativ lungă. Dar una din gene se activează și resoarbe coada, scapă de ea. Deci asta e gena pe care o căutam. Vrem să împiedicăm coada să mai fie resorbită.
So what we're trying to do really is take our chicken, modify it and make the chickenosaurus. (Laughter) It's a cooler-looking chicken. But it's just the very basics. So that really is what we're doing. And people always say, "Why do that? Why make this thing? What good is it?" Well, that's a good question. Actually, I think it's a great way to teach kids about evolutionary biology and developmental biology and all sorts of things. And quite frankly, I think if Colonel Sanders was to be careful how he worded it, he could actually advertise an extra piece. (Laughter)
Deci ceea ce încercăm, de fapt, să facem este să luăm găina, să o modificăm și să construim un găinozaur. (Râsete) E o găină care arată mai interesant. E vorba doar de lucruri fundamentale. Deci chiar asta facem. Și oamenii mereu spun, "De ce s-o faci?" De ce să faci așa ceva? La ce bun?" Ei bine, asta e o întrebare bună. De fapt, cred că e un mod grozav de a-i învăța pe copii despre biologia evolutionistă și biologia dezvoltării și despre multe alte lucruri. Sincer, cred că dacă Colonelul Sanders (n.t.de la KFC) ar găsi o formulare corectă, i-ar putea face și reclamă. (Râsete)
Anyway -- When our dino-chicken hatches, it will be, obviously, the poster child, or what you might call a poster chick, for technology, entertainment and design.
Oricum -- Când dino-găina noastră eclozează, va fi, desigur, cap de afiș, sau, mai curând, găina afiș, a tehnologiei, a divertismentului și a designului.
Thank you.
Vă mulțumesc.
(Applause)
(Aplauze)