Those of you who have seen the film "Moneyball," or have read the book by Michael Lewis, will be familiar with the story of Billy Beane. Billy was supposed to be a tremendous ballplayer; all the scouts told him so. They told his parents that they predicted that he was going to be a star.
אלה מכם שראו את הסרט "מאניבול" או קראו את הספר הזה, מאת מייקל לואיס, מכירים את סיפורו של בילי בין בילי נועד להיות שחקן כדור-בסיס מעולה. כך אמרו לו כל הצופים הם אמרו את זה גם להוריו הם ניבאו שהוא יהיה כוכב.
But what actually happened when he signed the contract -- and by the way, he didn't want to sign that contract, he wanted to go to college -- which is what my mother, who actually does love me, said that I should do too, and I did -- well, he didn't do very well. He struggled mightily. He got traded a couple of times, he ended up in the Minors for most of his career, and he actually ended up in management. He ended up as a General Manager of the Oakland A's.
אך מה שקרה כשהוא חתם על החוזה, ואגב, הוא לא רצה לחתום, אלא ללכת לקולג'-- וזה מה שאמי, שבאמת אוהבת אותי אמרה גם לי לעשות, ואכן עשיתי-- לא הלך לו טוב. היו לו מאבקים קשים. קנו ומכרו אותו כמה פעמים ואת רוב הקריירה שלו בילה בליגה השנייה והוא בעצם הגיע לניהול והיה המנכ"ל של קבוצת אוקלנד אתלטיקס.
Now for many of you in this room, ending up in management, which is also what I've done, is seen as a success. I can assure you that for a kid trying to make it in the Bigs, going into management ain't no success story. It's a failure.
בעיני רבים כאן, להגיע לניהול, שזה גם מה שאני עשיתי, נחשב להצלחה. אני מבטיח לכם שילד ששואף לשחק עם הגדולים לא רואה בהגעה לניהול סיפור הצלחה אלא כשלון
And what I want to talk to you about today, and share with you, is that our healthcare system, our medical system, is just as bad at predicting what happens to people in it -- patients, others -- as those scouts were at predicting what would happen to Billy Beane. And yet, every day thousands of people in this country are diagnosed with preconditions.
והיום אני רוצה לספר לכם שמערכת הבריאות שלנו גרועה באותה מידה בחיזוי מה קורה לאנשים שבתוכה -- חולים ואחרים -- כמו אותם צופים שניבאו את עתידו של בילי בין. ועם זאת, מידי יום ביומו אלפי אנשים בארץ הזאת מאובחנים כבעלי תנאים מקדימים למחלה.
We hear about pre-hypertension, we hear about pre-dementia, we hear about pre-anxiety, and I'm pretty sure that I diagnosed myself with that in the green room.
אנו שומעים על קדם-לחץ דם גבוה, קדם-שיטיון, קדם-חרדה, ואני די בטוח שקודם איבחנתי את עצמי בזה בחדר הירוק.
We also refer to subclinical conditions. There's subclinical atherosclerosis, subclinical hardening of the arteries, obviously linked to heart attacks, potentially. One of my favorites is called subclinical acne. If you look up subclinical acne, you may find a website, which I did, which says that this is the easiest type of acne to treat. You don't have the pustules or the redness and inflammation. Maybe that's because you don't actually have acne.
אנו גם מדברים על מחלות תת-קליניות. יש טרשת-עורקים - התקשות עורקים - תת-קלינית, הקשורה בבירור להתקפי-לב, באופן פוטנציאלי. אהבתי את "פצעי-בגרות תת-קליניים". אם תחפשו על זה באינטרנט תמצאו, כמוני, אתר שטוען שזו צורת פצעי-הבגרות הכי קלה לטיפול. אין מוגלה, אדמומיות או דלקת. אולי זה בגלל שבעצם אין שם פצעי-בגרות.
I have a name for all of these conditions, it's another precondition: I call them preposterous. In baseball, the game follows the pre-game. Season follows the pre-season. But with a lot of these conditions, that actually isn't the case, or at least it isn't the case all the time. It's as if there's a rain delay, every single time in many cases.
יש לי שם לכל המחלות האלה, שגם הוא קדם-מחלה: אני קורא להן מגוחכות. בכדור-בסיס, המשחק בא אחרי המשחק המקדים. העונה מתחילה אחרי הקדם-עונה. אך במרבית המקרים האלה זה לא קורה לפחות לא כל הזמן. זה כמו דחיית-משחק שוב ושוב בגלל גשם.
We have pre-cancerous lesions, which often don't turn into cancer. And yet, if you take, for example, subclinical osteoporosis, a bone thinning disease, the precondition, otherwise known as osteopenia, you would have to treat 270 women for three years in order to prevent one broken bone. That's an awful lot of women when you multiply by the number of women who were diagnosed with this osteopenia.
יש לנו פצעים קדם-סרטניים, שלעתים קרובות אינם מתפתחים לסרטן. ועם זאת, אם תקחו לדוגמה אוסטאופורוזיס תת-קליני, מחלת דלדול עצם הקדם-מחלה המוכרת גם כ"אוסטאופניה" תצטרכו לטפל ב-270 נשים במשך 3 שנים כדי למנוע עצם אחת שבורה. זה הרבה מאד נשים אם מכפילים את מספר הנשים שאובחנו עם האוסטאופניה הזו.
And so is it any wonder, given all of the costs and the side effects of the drugs that we're using to treat these preconditions, that every year we're spending more than two trillion dollars on healthcare and yet 100,000 people a year -- and that's a conservative estimate -- are dying not because of the conditions they have, but because of the treatments that we're giving them and the complications of those treatments?
ולכן, לא פלא, בהינתן כל העלויות ותופעות הלוואי של התרופות המשמשות אותנו לטיפול בקדם-מחלות אלה שבכל שנה אנו מוציאים מעל 2 טריליון דולר בהוצאות בריאות ובכל זאת 100,000 איש בשנה -- וזו הערכה שמרנית -- מתים, ולא בגלל מחלותיהם, אלא עקב הטיפולים שלנו והסיבוכים שבעקבותיהם
We've medicalized everything in this country. Women in the audience, I have some pretty bad news that you already know, and that's that every aspect of your life
הפכנו הכל לבעיות רפואיות בארץ הזאת. לנשים בקהל, יש לי עבורכן בשורות רעות למדי שכבר ידועות לכן: כל היבט בחייכן
has been medicalized. Strike one is when you hit puberty. You now have something that happens to you once a month that has been medicalized. It's a condition; it has to be treated. Strike two is if you get pregnant. That's been medicalized as well. You have to have a high-tech experience of pregnancy, otherwise something might go wrong.
כבר הפך לבעיה רפואית. הפסילה הראשונה היא כשאתן מגיעות לבגרות מינית. מעכשיו יש לכן משהו שקורה אחת לחודש והפך לבעיה רפואית. מדובר במחלה; צריך לטפל בזה. פסילה שניה: כשאתן נכנסות להריון. גם זה הפך לבעיה רפואית. עליכן לעבור חוויית הריון היי-טק אחרת משהו עלול להשתבש.
Strike three is menopause. We all know what happened when millions of women were given hormone replacement therapy for menopausal symptoms for decades until all of a sudden we realized, because a study came out, a big one, NIH-funded. It said, actually, a lot of that hormone replacement therapy may be doing more harm than good for many of those women.
פסילה שלישית היא הפסקת הווסת. כולנו יודעים מה קרה כשמיליוני נשים טופלו בתחליפי הורמונים נגד תסמיני הפסקת הווסת במשך עשרות שנים, עד שלפתע הבנו כשהתפרסם מחקר גדול במימון המכונים הלאומיים לבריאות. והמחקר אמר שרבים מתחליפי ההורמונים מזיקים יותר מאשר מועילים לרבות מאותן נשים.
Just in case, I don't want to leave the men out -- I am one, after all -- I have really bad news for all of you in this room, and for everyone listening and watching elsewhere: You all have a universally fatal condition. So, just take a moment. It's called pre-death. Every single one of you has it, because you have the risk factor for it, which is being alive.
ואם אני כבר מדבר על זה אינני רוצה לקפח את הגברים-- גם אני הרי גבר-- יש לי בשורות רעות מאד עבור כולכם ועבור כל מי שמאזין וצופה בנו בעולם: כולכם סובלים ממחלה סופנית ואוניברסלית. קחו רגע להירגע. קוראים לזה קדם-מוות. כל אחד סובל מזה, כי לכולכם יש מקדם-סיכון לכך שהוא לחיות.
But I have some good news for you, because I'm a journalist, I like to end things in a happy way or a forward-thinking way. And that good news is that if you can survive to the end of my talk, which we'll see if that happens for everyone, you will be a pre-vivor.
אבל יש לי גם בשורות טובות עבורכם, כי כעיתונאי אני אוהב סופים טובים או עם מחשבה לעתיד. הבשורות הטובות הן שאם תצליחו לשרוד עד סוף ההרצאה ומיד נראה אם זה יצליח לכולם, אתם תהיו קדם-שורדים.
I made up pre-death. If I used someone else's pre-death, I apologize, I think I made it up. I didn't make up pre-vivor. Pre-vivor is what a particular cancer advocacy group would like everyone who just has a risk factor, but hasn't actually had that cancer, to call themselves. You are a pre-vivor.
את "קדם-מוות" המצאתי. אם מישהו המציא את זה לפני, אני מתנצל, לדעתי אני המצאתי את זה. אבל לא המצאתי את "קדם-שורד". "קדם-שורד" הוא מה שקבוצת-תמיכה מסוימת לסרטן היתה רוצה שכל מי שיש לו מקדם-סיכון אבל לא חלה בסרטן בפועל יקרא לעצמו. אתם קדם-שורדים.
We've had HBO here this morning. I'm wondering if Mark Burnett is anywhere in the audience, I'd like to suggest a reality TV show called "Pre-vivor." If you develop a disease, you're off the island.
אייץ'-בי-או היו כאן הבוקר. אם מרק ברנט בקהל, הייתי רוצה להציע תכנית מציאות בשם "קדם-שורד". מי שמפתח מחלה מודח מהאי.
But the problem is, we have a system that is completely -- basically promoted this. We've selected, at every point in this system, to do what we do, and to give everyone a precondition and then eventually a condition, in some cases. Start with the doctor-patient relationship. Doctors, most of them, are in a fee-for-service system. They are basically incentivized to do more -- procedures, tests, prescribe medications.
אך הבעיה היא שיש לנו מערכת שהיא כולה -- בעצם מקדמת את זה. בכל שלב במערכת הזו אנו בוחרים להתנהג ככה ולתת לכל אחד קדם-מחלה ובמקרים מסוימים גם מחלה. נתחיל מיחסי הרופא-חולה. הרופאים ברובם עובדים במערכת של שכר-תמורת-שירות. יש להם תמריץ לעשות יותר -- נהלים, בדיקות, לרשום תרופות.
Patients come to them, they want to do something. We're Americans, we can't just stand there, we have to do something. And so they want a drug. They want a treatment. They want to be told, this is what you have and this is how you treat it. If the doctor doesn't give you that, you go somewhere else. That's not very good for doctors' business. Or even worse, if you are diagnosed with something eventually, and the doctor didn't order that test, you get sued.
החולה בא אליהם, ורוצה שיעשו משהו. כאמריקנים, אנו לא יכולים להישאר סתם ככה אנו צריכים שיעשו משהו. אז החולה רוצה תרופה. הוא רוצה טיפול. שיגידו לו, "זה מה שיש לך וככה נטפל בך." ואם הרופא לא יספק לו את זה הוא יפנה למקום אחר. זה לא טוב לרופא מההיבט העסקי, או חמור מכך, אם מאבחנים משהו והרופא לא הזמין בדיקה יתבעו אותו.
We have pharmaceutical companies that are constantly trying to expand the indications, expand the number of people who are eligible for a given treatment, because that obviously helps their bottom line. We have advocacy groups, like the one that's come up with pre-vivor, who want to make more and more people feel they are at risk, or might have a condition, so that they can raise more funds and raise visibility, et cetera.
יש לנו חברות תרופות שמנסות כל הזמן להרחיב את ההתוויות, את מספר האנשים שמתאימים לטיפול נתון כי ברור שזה תורם לשורה התחתונה שלהן. יש לנו קבוצות-תמיכה כמו זו שהמציאה את ה"קדם-שורד", שרוצה שעוד ועוד אנשים ירגישו שהם בסיכון או אולי חולים, כדי שיוכלו לגייס עוד כספים ולשפר את הניראות שלהן וכן הלאה.
But this isn't actually, despite what journalists typically do, this isn't actually about blaming particular players. We are all responsible. I'm responsible. I actually root for the Yankees, I mean talk about rooting for the worst possible offender when it comes to doing everything you can do. Thank you. But everyone is responsible.
אבל לא מדובר כאן -- למרות מה שהעיתונאים בד"כ עושים, לא מדובר כאן בלהאשים שחקן כזה או אחר. כולנו אחראים. אני אחראי. אני למעשה אוהד של ה"יאנקיז", אם כבר מדברים על לצדד במי שעושה הכי הרבה עבירות כשמדובר בלעשות כמיטב יכולתך. תודה רבה. אבל כולם אחראים.
I went to medical school, and I didn't have a course called How to Think Skeptically, or How Not to Order Tests. We have this system where that's what you do. And it actually took being a journalist to understand all these incentives. You know, economists like to say, there are no bad people, there are just bad incentives.
הלכתי לבי"ס לרפואה, ולא למדתי קורס בשם "איך לחשוב בספקנות", או "איך לא להזמין בדיקות". במערכת שלנו, זה מה שעושים. והיה עלי להפוך לעיתונאי כדי להבין את כל התמריצים האלה. כלכלנים אוהבים לומר שאין אנשים רעים יש רק תמריצים רעים.
And that's actually true. Because what we've created is a sort of Field of Dreams, when it comes to medical technology. So when you put another MRI in every corner, you put a robot in every hospital saying that everyone has to have robotic surgery. Well, we've created a system where if you build it, they will come. But you can actually perversely tell people to come, convince them that they have to come.
וזה באמת נכון. כי יצרנו מעין "שדה חלומות" בטכנולוגיה הרפואית וכשמציבים מכשיר דימות מגנטי בכל פינה, שמים רובוט בכל בי"ח, כשהמשמעות היא שכולם צריכים לעבור ניתוח רובוטי, אז יצרנו מערכת שבה אם בנית משהו, יהיו לקוחות. אבל אפשר בצורה מעוותת לומר לאנשים לבוא, לשכנע אותם שהם מוכרחים לבוא.
It was when I became a journalist that I really realized how I was part of this problem, and how we all are part of this problem. I was medicalizing every risk factor, I was writing stories, commissioning stories, every day, that were trying to, not necessarily make people worried, although that was what often happened.
רק כשהפכתי לעיתונאי תפסתי עד כמה אני חלק מהבעיה, ועד כמה כולנו חלק מהבעיה. הפכתי כל מקדם-סיכון לבעיה רפואית, וכתבתי ואישרתי סיפורים בכל יום, סיפורים שניסו לא בהכרח להדאיג, למרות שזה קרה הרבה.
But, you know, there are ways out. I saw my own internist last week, and he said to me, "You know," and he told me something that everyone in this audience could have told me for free, but I paid him for the privilege, which is that I need to lose some weight. Well, he's right. I've had honest-to-goodness high blood pressure for a dozen years now, same age my father got it, and it's a real disease. It's not pre-hypertension, it's actual hypertension, high blood pressure.
אבל הרי יכולתי להימנע מכך. הייתי לפני שבוע אצל הרופא שלי, והוא אמר לי, הוא אמר לי משהו שכל אחד כאן יכול לומר לי חינם-אין-כסף אבל שילמתי לו עבור הזכות לומר לי שאני צריך לרדת קצת במשקל. טוב, הוא צודק. באמת יש לי לחץ-דם גבוה כבר כמה עשרות שנים, באותו גיל שאבי סבל מזה, וזו מחלה אמיתית. זה לא קדם-לחץ דם גבוה. זה לחץ-דם גבוה אמיתי.
Well, he's right, but he didn't say to me, well, you have pre-obesity or you have pre-diabetes, or anything like that. He didn't say, better start taking this Statin, you need to lower your cholesterol. No, he said, "Go out and lose some weight. Come back and see me in a bit, or just give me a call and let me know how you're doing."
טוב, הוא צודק, אבל הוא לא אמר לי, "יש לך קדם-השמנת-יתר, קדם-סוכרת," או משהו כזה, הוא לא אמר, "כדאי שתתחיל לקחת סטטין כדי להוריד את הכולסטרול." לא. הוא אמר, "לך תוריד קצת משקל ונתראה מאוחר יותר. או צלצל אלי ותודיע לי מה מצבך."
So that's, to me, a way forward. Billy Beane, by the way, learned the same thing. He learned, from watching this kid who he eventually hired, who was really successful for him, that it wasn't swinging for the fences, it wasn't swinging at every pitch like the sluggers do, which is what all the expensive teams like the Yankees like to -- they like to pick up those guys. This kid told him, you know, you gotta watch the guys, and you gotta go out and find the guys who like to walk, because getting on base by a walk is just as good, and in our healthcare system we need to figure out, is that really a good pitch or should we let it go by and not swing at everything? Thanks.
וזו, מבחינתי התקדמות. בילי בין, אגב, למד את אותו הדבר. הוא למד מהתבוננות בנער ששכר, שמאד הצליח אצלו, שהעניין הוא לא לחבוט עד הגדר או בכל הגשה כמו ש"אגרופי הברזל" עושים, שזה מה שכל הקבוצות היקרות כמו ה"יאנקיז" רוצות-- הן רוצות למצוא בחורים כאלה. הנער אמר לו, אתה צריך לצפות בבחורים, ואז למצוא את אלה שמעדיפים ללכת, כי להגיע לבסיס בהליכה זה טוב באותה מידה, ובמערכת הבריאות שלנו עלינו לדעת אם זו באמת הגשה טובה או שכדאי להתעלם ממנה ובכלל לא להניף מחבט? תודה.