Όσοι από εσάς έχετε δει την ταινία "Μάνεϊμπολ" ή έτυχε να διαβάσετε το βιβλίο του Μάικλ Λιούις, θα γνωρίζετε την ιστορία του Μπίλι Μπιν. Υποτίθεται ότι ο Μπίλι ήταν φοβερός παίχτης μπέιζμπολ. Έτσι έλεγαν όλοι οι κυνηγοί ταλέντων. Είπαν στους γονείς του ότι με βάση τις προβλέψεις τους θα γινόταν αστέρας του μπέιζμπολ.
Those of you who have seen the film "Moneyball," or have read the book by Michael Lewis, will be familiar with the story of Billy Beane. Billy was supposed to be a tremendous ballplayer; all the scouts told him so. They told his parents that they predicted that he was going to be a star.
Στην πράξη όμως, όταν υπέγραψε το συμβόλαιο -- ο ίδιος δεν ήθελε να υπογράψει το συμβόλαιο αλλά να πάει στο κολέγιο -- ακριβώς αυτό που είχε πει και η μητέρα μου, που σίγουρα με αγαπάει, και ακολούθησα τη συμβουλή της -- εν τέλει δεν τα πήγε και τόσο καλά. Πάλεψε σθεναρά. Τον αντάλλαξαν μερικές φορές και βρέθηκε να παίζει στη Β' κατηγορία για όλη σχεδόν την καριέρα του και κατέληξε να γίνει μάνατζερ. Γενικός Μάνατζερ των Όκλαντ Αθλέτικς.
But what actually happened when he signed the contract -- and by the way, he didn't want to sign that contract, he wanted to go to college -- which is what my mother, who actually does love me, said that I should do too, and I did -- well, he didn't do very well. He struggled mightily. He got traded a couple of times, he ended up in the Minors for most of his career, and he actually ended up in management. He ended up as a General Manager of the Oakland A's.
Βέβαια, πολλοί βέβαια από εσάς θα θεωρήσετε ότι το μάνατζμεντ, με το οποίο ασχολήθηκα κι εγώ, είναι μια επιτυχής εξέλιξη. Σας διαβεβαιώνω ότι για ένα παιδί που προσπαθεί να μπει στις μεγάλες κατηγορίες, η ενασχόληση με το μάνατζμεντ δεν θεωρείται επιτυχία. Είναι αποτυχία.
Now for many of you in this room, ending up in management, which is also what I've done, is seen as a success. I can assure you that for a kid trying to make it in the Bigs, going into management ain't no success story. It's a failure.
Αυτό για το οποίο θέλω να σας μιλήσω σήμερα είναι το σύστημα υγείας. Tο ιατρικό μας σύστημα είναι τόσο κακό στο να προβλέπει τι θα συμβεί στους ανθρώπους που αναλαμβάνει -- ασθενείς και άλλους -- όσο και οι κυνηγοί ταλέντων όταν προέβλεπαν την πορεία του Μπίλι Μπιν. Κι όμως, κάθε μέρα σε αυτή τη χώρα γίνονται χιλιάδες διαγνώσεις προδιάθεσης παθήσεων.
And what I want to talk to you about today, and share with you, is that our healthcare system, our medical system, is just as bad at predicting what happens to people in it -- patients, others -- as those scouts were at predicting what would happen to Billy Beane. And yet, every day thousands of people in this country are diagnosed with preconditions.
Ακούμε για προϋπέρταση, ακούμε για προ-άνοια, ακούμε για προ-άγχος, ενώ είμαι βέβαιος ότι αυτή ήταν η διάγνωση και για εμένα όσο βρισκόμουν στον προθάλαμο.
We hear about pre-hypertension, we hear about pre-dementia, we hear about pre-anxiety, and I'm pretty sure that I diagnosed myself with that in the green room.
Επίσης κάνουμε λόγο για υποκλινικές συνθήκες. Υπάρχει η υποκλινική αρτηριοσκλήρυνση, η υποκλινική σκλήρυνση των αρτηριών η οποία προφανώς συνδέεται δυνητικά με το έμφραγμα. Μία από τις αγαπημένες μου είναι η υποκλινική ακμή. Αν πληκτρολογήσετε "υποκλινική ακμή" ενδεχομένως να βρεθείτε σε μια ιστοσελίδα, όπως συνέβη και σε μένα, που θα λέει ότι είναι η ακμή που αντιμετωπίζεται πιο εύκολα. Δεν προκαλεί φλύκταινες ή ερυθρότητα και φλεγμονή. Ίσως επειδή δεν είναι πραγματικά ακμή.
We also refer to subclinical conditions. There's subclinical atherosclerosis, subclinical hardening of the arteries, obviously linked to heart attacks, potentially. One of my favorites is called subclinical acne. If you look up subclinical acne, you may find a website, which I did, which says that this is the easiest type of acne to treat. You don't have the pustules or the redness and inflammation. Maybe that's because you don't actually have acne.
Έχω βρει έναν ορισμό για αυτές τις παθήσεις, μια ακόμη προδιάθεση: Τις αποκαλώ εξωφρενικές. Στο μπέιζμπολ, πριν από το παιχνίδι έχουμε το πριγκέιμ. Πριν από τη σεζόν υπάρχει η προαγωνιστική περίοδος. Όμως, με αυτές τις παθήσεις δεν είναι ακριβώς έτσι, τουλάχιστον όχι πάντα. Είναι σαν να υπάρχει καθυστέρηση λόγω βροχής κάθε φορά σε πολλές περιπτώσεις.
I have a name for all of these conditions, it's another precondition: I call them preposterous. In baseball, the game follows the pre-game. Season follows the pre-season. But with a lot of these conditions, that actually isn't the case, or at least it isn't the case all the time. It's as if there's a rain delay, every single time in many cases.
Παρατηρούμε προ-καρκινικές αλλοιώσεις, οι οποίες συχνά δεν οδηγούν σε καρκίνο. Κι όμως, αν σκεφτούμε για παράδειγμα την υποκλινική οστεοπόρωση, μια πάθηση που αποδυναμώνει τα οστά, στην προδιάθεση αυτής, γνωστή και ως οστεοπενία, θα έπρεπε να θεραπεύουμε 270 γυναίκες επί τρία χρόνια προκειμένου να αποτρέψουμε ένα σπασμένο κόκκαλο. Είναι ασύλληπτα μεγάλος αριθμός γυναικών, εάν τον πολλαπλασιάσουμε με τον αριθμό των γυναικών που διαγνώστηκαν με τέτοιου είδους οστεοπενία.
We have pre-cancerous lesions, which often don't turn into cancer. And yet, if you take, for example, subclinical osteoporosis, a bone thinning disease, the precondition, otherwise known as osteopenia, you would have to treat 270 women for three years in order to prevent one broken bone. That's an awful lot of women when you multiply by the number of women who were diagnosed with this osteopenia.
Επομένως, πρέπει όντως να αναρωτιόμαστε γιατί, με δεδομένες όλες τις παρενέργειες και το κόστος των φαρμάκων που χρησιμοποιούμε για την αντιμετώπιση της προδιάθεσης, ξοδεύουμε κάθε χρόνο περισσότερα από 2 τρισ. δολάρια στην περίθαλψη και παρόλα αυτά, με μια συντηρητική εκτίμηση, τουλάχιστον 100.000 άνθρωποι τον χρόνο πεθαίνουν, όχι λόγω της προδιάθεσης που εμφανίζουν, αλλά εξαιτίας των θεραπειών και των παρενεργειών τους;
And so is it any wonder, given all of the costs and the side effects of the drugs that we're using to treat these preconditions, that every year we're spending more than two trillion dollars on healthcare and yet 100,000 people a year -- and that's a conservative estimate -- are dying not because of the conditions they have, but because of the treatments that we're giving them and the complications of those treatments?
Έχουμε αναγάγει τα πάντα σε ιατρικά περιστατικά σε τούτη εδώ τη χώρα. Έχω μερικά κακά νέα για τις γυναίκες που βρίσκεστε τώρα εδώ, που ίσως ήδη να γνωρίζετε, ότι δηλαδή για κάθε παράμετρο της ζωής σας
We've medicalized everything in this country. Women in the audience, I have some pretty bad news that you already know, and that's that every aspect of your life
έχει δημιουργηθεί και μια πληθώρα φαρμάκων. Το πρώτο χτύπημα έρχεται με την εφηβεία. Υπάρχει στη ζωή σας κάτι που συμβαίνει μία φορά κάθε μήνα και έχει καταστεί αντικείμενο της ιατρικής. Πρόκειται για περιστατικό, άρα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αγωγή. Το δεύτερο χτύπημα έρχεται όταν μια γυναίκα είναι έγκυος. Και αυτή η κατάσταση έχει αναχθεί σε αντικείμενο της ιατρικής ή της φαρμακευτικής. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε την πιο σύγχρονη τεχνολογία προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά.
has been medicalized. Strike one is when you hit puberty. You now have something that happens to you once a month that has been medicalized. It's a condition; it has to be treated. Strike two is if you get pregnant. That's been medicalized as well. You have to have a high-tech experience of pregnancy, otherwise something might go wrong.
Το τρίτο χτύπημα έρχεται με την εμμηνόπαυση. Όλοι γνωρίζουμε τι έγινε όταν εκατομμύρια γυναικών υποβλήθηκαν σε ορμονοθεραπεία για να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης επί δεκαετίες, μέχρι που ξαφνικά κυκλοφόρησε μια μεγάλη έρευνα, με τη χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Η έρευνα υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα πολλές θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης ενδέχεται να είναι περισσότερο επιζήμιες παρά επωφελείς για πολλές από αυτές τις γυναίκες.
Strike three is menopause. We all know what happened when millions of women were given hormone replacement therapy for menopausal symptoms for decades until all of a sudden we realized, because a study came out, a big one, NIH-funded. It said, actually, a lot of that hormone replacement therapy may be doing more harm than good for many of those women.
Για κάθε ενδεχόμενο, δεν θα ήθελα να εξαιρέσω τους άνδρες. Άλλωστε, είμαι κι εγώ ένας απ' αυτούς. Έχω μερικά πραγματικά άσχημα νέα για όσους βρίσκεστε σήμερα εδώ και για όλους όσοι παρακολουθείτε αυτή την ομιλία από οπουδήποτε αλλού: Όλοι σας πληροίτε τις προϋποθέσεις να εμφανίσετε μια θανατηφόρα πάθηση. Οπότε, δώστε λίγη προσοχή. Πρόκειται για τον προ-θάνατο. Όλοι μας το έχουμε, έχουμε τον παράγοντα κινδύνου, ακριβώς επειδή είμαστε ζωντανοί.
Just in case, I don't want to leave the men out -- I am one, after all -- I have really bad news for all of you in this room, and for everyone listening and watching elsewhere: You all have a universally fatal condition. So, just take a moment. It's called pre-death. Every single one of you has it, because you have the risk factor for it, which is being alive.
Έχω όμως και μερικά καλά νέα, επειδή είμαι δημοσιογράφος και μου αρέσει να καταλήγω με κάτι ευχάριστο ή αισιόδοξο. Τα καλά νέα, λοιπόν, είναι ότι εάν καταφέρετε να επιζήσετε μέχρι το τέλος της ομιλίας, πράγμα που θα δούμε αν όντως τελικά ισχύσει για όλους, θα είστε προ-επιζήσαντες.
But I have some good news for you, because I'm a journalist, I like to end things in a happy way or a forward-thinking way. And that good news is that if you can survive to the end of my talk, which we'll see if that happens for everyone, you will be a pre-vivor.
Ο προ-θάνατος είναι δική μου επινόηση. Απολογούμαι αν χρησιμοποίησα τον προ-θάνατο κάποιου από εσάς, νομίζω ότι απλώς τον επινόησα κι αυτόν. Δεν επινόησα όμως τον όρο "προ-επιζήσας". Πρόκειται για έναν όρο που θα ενστερνίζονταν όλοι όσοι ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου, χωρίς, ωστόσο, να έχουν εμφανίσει καρκίνο, Είστε προ-επιζήσαντες.
I made up pre-death. If I used someone else's pre-death, I apologize, I think I made it up. I didn't make up pre-vivor. Pre-vivor is what a particular cancer advocacy group would like everyone who just has a risk factor, but hasn't actually had that cancer, to call themselves. You are a pre-vivor.
Σήμερα βρισκόταν μαζί μας ένας εκπρόσωπος του καναλιού HBO. Αναρωτιέμαι αν βρίσκεται κάπου ανάμεσά μας ο Μαρκ Μπέρνετ. Θα ήθελα να του προτείνω να δημιουργήσει μια εκπομπή που θα λέγεται "Ο προ-επιζήσας". Αν κάποιος αρρωστήσει, τότε θα τον διώχνουν από το νησί.
We've had HBO here this morning. I'm wondering if Mark Burnett is anywhere in the audience, I'd like to suggest a reality TV show called "Pre-vivor." If you develop a disease, you're off the island.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι έχουμε ένα σύστημα που προωθεί εντελώς αυτήν την ιδέα. Οπουδήποτε κι αν κοιτάξουμε στο σύστημα θα δούμε ότι επιλέγουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε και να αποδίδουμε σε όλους μια προδιάθεση και συνεπακολούθως μια ασθένεια, σε ορισμένες περιπτώσεις. Πάρτε για παράδειγμα τη σχέση ιατρού-ασθενούς. Οι περισσότεροι γιατροί εντάσσονται σε ένα σύστημα αμειβόμενων υπηρεσιών. Έχουν συνεπώς κίνητρα να ακολουθούν περισσότερες διαδικασίες και να κάνουν περισσότερες εξετάσεις, ή να συνταγογραφούν φάρμακα.
But the problem is, we have a system that is completely -- basically promoted this. We've selected, at every point in this system, to do what we do, and to give everyone a precondition and then eventually a condition, in some cases. Start with the doctor-patient relationship. Doctors, most of them, are in a fee-for-service system. They are basically incentivized to do more -- procedures, tests, prescribe medications.
Οι ασθενείς πηγαίνουν σ' αυτούς και θέλουν να κάνουν κάτι. Είμαστε Αμερικανοί και δεν μπορούμε απλώς να καθόμαστε, πρέπει κάτι να κάνουμε. Γι' αυτό και θέλουμε ένα φάρμακο. Μια θεραπεία. Θέλουμε να ξέρουμε ότι έχουμε κάτι συγκεκριμένο και τον τρόπο για να το αντιμετωπίσουμε. Αν ο γιατρός δεν ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη μας, θα πάμε κάπου αλλού. Αυτό δεν είναι και πολύ καλό για τις δουλειές του γιατρού. Ή ακόμα χειρότερα, αν τελικά γίνει μια διάγνωση και ο γιατρός δεν είχε ζητήσει τη συγκεκριμένη εξέταση, μπορεί και να δεχθεί μήνυση.
Patients come to them, they want to do something. We're Americans, we can't just stand there, we have to do something. And so they want a drug. They want a treatment. They want to be told, this is what you have and this is how you treat it. If the doctor doesn't give you that, you go somewhere else. That's not very good for doctors' business. Or even worse, if you are diagnosed with something eventually, and the doctor didn't order that test, you get sued.
Έχουμε φαρμακευτικές εταιρείες που προσπαθούν διαρκώς να διευρύνουν τις ενδείξεις, αλλά και τον αριθμό όσων υπόκεινται σε μια συγκεκριμένη θεραπεία, αφού προφανώς με αυτόν τον τρόπο διευρύνουν το πελατολόγιό τους. Έχουμε ομάδες συμφερόντων, όπως αυτή που επινόησε τον όρο "προ-επιζήσας", που θέλουν να κάνουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να νιώθουν ότι κινδυνεύουν ή ότι μπορεί να αναπτύξουν μια πάθηση, προκειμένου να εξασφαλίσουν μεγαλύτερα έσοδα και να βρεθούν στο προσκήνιο κ.τ.λ.
We have pharmaceutical companies that are constantly trying to expand the indications, expand the number of people who are eligible for a given treatment, because that obviously helps their bottom line. We have advocacy groups, like the one that's come up with pre-vivor, who want to make more and more people feel they are at risk, or might have a condition, so that they can raise more funds and raise visibility, et cetera.
Όμως, παρά τις συνήθεις τακτικές των δημοσιογράφων, δεν πρόκειται απλώς για επίρριψη ευθυνών σε συγκεκριμένες ομάδες. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Είμαι κι εγώ υπεύθυνος. Υποστηρίζω τους Γιάνκις, οι οποίοι έχουν και το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης όταν η κατάσταση απαιτεί τη χρησιμοποίηση κάθε δυνατού μέσου. Ευχαριστώ. Αλλά όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι.
But this isn't actually, despite what journalists typically do, this isn't actually about blaming particular players. We are all responsible. I'm responsible. I actually root for the Yankees, I mean talk about rooting for the worst possible offender when it comes to doing everything you can do. Thank you. But everyone is responsible.
Πήγα σε ιατρική σχολή και δεν διδάχθηκα κανένα μάθημα που να λέγεται "Πώς να σκέφτεστε κριτικά" ή "Πώς να μην καταφεύγετε στις εξετάσεις". Έχουμε αυτό το σύστημα όπου συμβαίνει αυτό ακριβώς το πράγμα. Γι' αυτό ακριβώς έγινα δημοσιογράφος, προκειμένου να εντοπίσω όλα αυτά τα κίνητρα. Βλέπετε, στους οικονομολόγους αρέσει να λένε ότι δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι, αλλά μόνο κακά κίνητρα.
I went to medical school, and I didn't have a course called How to Think Skeptically, or How Not to Order Tests. We have this system where that's what you do. And it actually took being a journalist to understand all these incentives. You know, economists like to say, there are no bad people, there are just bad incentives.
Κι αυτό μάλλον είναι αλήθεια. Στην ιατρική τεχνολογία, όπως και στην ταινία "Ο ξυπόλυτος Τζο", στήνουμε έναν μαγνητικό τομογράφο σε κάθε γωνία, ένα ρομπότ σε κάθε νοσοκομείο και λέμε ότι όλοι πρέπει να υποβληθούν σε ρομποτική επέμβαση. Έχουμε δημιουργήσει ένα σύστημα που άπαξ και δημιουργηθεί, όλοι θα τρέξουν σ' αυτό. Παραδόξως, όμως, μπορείτε να πείσετε τους ανθρώπους ότι πρέπει να έρθουν.
And that's actually true. Because what we've created is a sort of Field of Dreams, when it comes to medical technology. So when you put another MRI in every corner, you put a robot in every hospital saying that everyone has to have robotic surgery. Well, we've created a system where if you build it, they will come. But you can actually perversely tell people to come, convince them that they have to come.
Μόνο όταν έγινα δημοσιογράφος κατάλαβα πραγματικά ότι ήμουν κι εγώ μέρος του προβλήματος, ότι όλοι μας συμβάλλουμε στο πρόβλημα. Ανήγαγα όλους τους παράγοντες κινδύνου στην ιατρική, έγραφα άρθρα, ανέθετα τη συγγραφή άρθρων κάθε μέρα, άρθρα που δεν επιδίωκαν απαραιτήτως να ανησυχήσουν τους ανθρώπους, παρόλο που στην ουσία συνέβαινε ακριβώς αυτό.
It was when I became a journalist that I really realized how I was part of this problem, and how we all are part of this problem. I was medicalizing every risk factor, I was writing stories, commissioning stories, every day, that were trying to, not necessarily make people worried, although that was what often happened.
Ωστόσο, υπάρχουν διέξοδοι. Πριν από μία βδομάδα επισκέφτηκα τον παθολόγο μου και μου είπε, "Ξέρεις...", λέγοντάς μου στην ουσία κάτι που οποιοσδήποτε στο ακροατήριο θα μπορούσε να μου το είχε πει δωρεάν, αλλά τον πλήρωσα μόνο και μόνο για το εξής προνόμιο, το γεγονός ότι πρέπει να χάσω μερικά κιλά. Λοιπόν, έχει δίκιο. Η πίεσή μου εδώ και μερικά χρόνια είναι αναμφίβολα πολύ υψηλή, όπως ακριβώς είχε συμβεί και στον πατέρα μου στην ίδια ηλικία, πρόκειται για μια πραγματική ασθένεια. Δεν είναι προ-υπέρταση, είναι πραγματική υπέρταση, υψηλή αρτηριακή πίεση.
But, you know, there are ways out. I saw my own internist last week, and he said to me, "You know," and he told me something that everyone in this audience could have told me for free, but I paid him for the privilege, which is that I need to lose some weight. Well, he's right. I've had honest-to-goodness high blood pressure for a dozen years now, same age my father got it, and it's a real disease. It's not pre-hypertension, it's actual hypertension, high blood pressure.
Επομένως, έχει δίκιο, αλλά δεν μου είπε ότι πάσχω από προ-παχυσαρκία ή από προ-διαβήτη, καμία σχέση. Δεν μου είπε να αρχίσω να παίρνω στατίνες για να μειώσω τη χοληστερόλη μου. Όχι, αντιθέτως μου είπε, "Βγες έξω και χάσε κάνα κιλό. Ξαναέλα σε λίγο καιρό ή πάρε με ένα τηλέφωνο να μου πεις πώς τα πας".
Well, he's right, but he didn't say to me, well, you have pre-obesity or you have pre-diabetes, or anything like that. He didn't say, better start taking this Statin, you need to lower your cholesterol. No, he said, "Go out and lose some weight. Come back and see me in a bit, or just give me a call and let me know how you're doing."
Αυτή, λοιπόν, είναι μια καλή αρχή προς μια νέα κατεύθυνση. Μιας και το έφερε η κουβέντα, ο Μπίλι Μπιν πήρε ακριβώς το ίδιο μάθημα. Παρακολουθώντας αυτό το παιδί, που εν τέλει προσέλαβε, και υπήρξε γι' αυτόν μεγάλη επιτυχία, έμαθε ότι δεν έτρεχε στα τυφλά, ούτε έτρεχε μόνο και μόνο για να τρέχει, όπως κάνει ένας ρίπτης -- αυτό ακριβώς κάνουν οι μεγάλες ομάδες, όπως οι Γιάνκις που προτιμούν αυτούς τους παίχτες. Αυτό που του δίδαξε αυτό το παιδί είναι ότι πρέπει να παρακολουθείς και να ψάχνεις τους παίχτες εκείνους που αντί να τρέχουν πηγαίνουν περπατώντας, γιατί το να σκοράρεις περπατώντας είναι εξίσου αξιόλογο. Στο σύστημα υγείας μας, λοιπόν, πρέπει να βρούμε τον τρόπο ώστε να καταλάβουμε πώς να είμαστε αποτελεσματικοί και να μην τρέχουμε πέρα δώθε αδιακρίτως. Σας ευχαριστώ!
So that's, to me, a way forward. Billy Beane, by the way, learned the same thing. He learned, from watching this kid who he eventually hired, who was really successful for him, that it wasn't swinging for the fences, it wasn't swinging at every pitch like the sluggers do, which is what all the expensive teams like the Yankees like to -- they like to pick up those guys. This kid told him, you know, you gotta watch the guys, and you gotta go out and find the guys who like to walk, because getting on base by a walk is just as good, and in our healthcare system we need to figure out, is that really a good pitch or should we let it go by and not swing at everything? Thanks.