Ti z vás, co viděli film Moneyball nebo četli knihu Michaela Lewise, budou znát příběh Billyho Beana. Z Billyho se měl stát famózní hráč baseballu; všichni skautové mu to předpovídali. Řekli jeho rodičům, že z něj jednou bude hvězda.
Those of you who have seen the film "Moneyball," or have read the book by Michael Lewis, will be familiar with the story of Billy Beane. Billy was supposed to be a tremendous ballplayer; all the scouts told him so. They told his parents that they predicted that he was going to be a star.
Když pak ale podepsal kontrakt – který původně nechtěl podepsat, chtěl jít na vysokou školu – což mi moje matka, která mě opravdu miluje, doporučila, a taky jsem to udělal – Billymu se moc nedařilo. Měl obrovské problémy. Několikrát byl vyměněn a pak hrál po velkou část kariéry v nižší baseballové lize a nakonec skončil v managementu. Stal se z něj hlavní manažer Oaklandu Athletics.
But what actually happened when he signed the contract -- and by the way, he didn't want to sign that contract, he wanted to go to college -- which is what my mother, who actually does love me, said that I should do too, and I did -- well, he didn't do very well. He struggled mightily. He got traded a couple of times, he ended up in the Minors for most of his career, and he actually ended up in management. He ended up as a General Manager of the Oakland A's.
Většina z vás bere práci v managementu, ve kterém dělám taky, jako úspěch. Ujišťuju vás, že pro kluka usilujícího o kariéru hráče v nejlepších týmech, není práce v managementu žádnou výhrou. Je to prohra.
Now for many of you in this room, ending up in management, which is also what I've done, is seen as a success. I can assure you that for a kid trying to make it in the Bigs, going into management ain't no success story. It's a failure.
Chci se s vámi dnes podělit o to, že naše zdravotnictví se mýlí v předvídání toho, co se lidem stane – pacientům a dalším – stejně tak jako skauti v případě Billyho Beana Přesto jsou však v této zemi denně diagnostikovány tisíce lidí v preklinické fázi.
And what I want to talk to you about today, and share with you, is that our healthcare system, our medical system, is just as bad at predicting what happens to people in it -- patients, others -- as those scouts were at predicting what would happen to Billy Beane. And yet, every day thousands of people in this country are diagnosed with preconditions.
Dozvídáme se o prehypertenzi, predemenci, preúzkosti, kterou bych si mohl nadiagnostikovat při čekání v zákulisí.
We hear about pre-hypertension, we hear about pre-dementia, we hear about pre-anxiety, and I'm pretty sure that I diagnosed myself with that in the green room.
Také mluvíme o subklinických onemocněních – subklinická ateroskleróza, subklinické tvrdnutí tepen, které můžou vést až k infarktu. Mým oblíbeným je subklinické akné. Pokud si vyhledáte subklinické akné, narazíte jako já na webovou stránku, která říká, že se jedná o nejlépe léčitelné akné. Nemáte žádné vřídky, zarudnutí ani zanícení. Možná je to tím, že vlastně žádné akné nemáte.
We also refer to subclinical conditions. There's subclinical atherosclerosis, subclinical hardening of the arteries, obviously linked to heart attacks, potentially. One of my favorites is called subclinical acne. If you look up subclinical acne, you may find a website, which I did, which says that this is the easiest type of acne to treat. You don't have the pustules or the redness and inflammation. Maybe that's because you don't actually have acne.
Já mám pro všechny tyto onemocnění jedno souhrnné označení – jsou absurdní. V baseballu zápas následuje předzápas. Sezóna předsezónu. To se však netýká spousty zmiňovaných onemocnění, alespoň ne pokaždé. Je to jako když se odloží spousta zápasů kvůli dešti.
I have a name for all of these conditions, it's another precondition: I call them preposterous. In baseball, the game follows the pre-game. Season follows the pre-season. But with a lot of these conditions, that actually isn't the case, or at least it isn't the case all the time. It's as if there's a rain delay, every single time in many cases.
Máme předrakovinové léze, které často nepropuknou v rakovinu. Přesto však, vezmeme-li příklad subklinické osteoporózy, která způsobuje řídnutí kostí, předklinická fáze, známá jako osteopenie, museli bychom léčit 270 žen po tři roky, abychom předešli jedné zlomené kosti. Když vynásobíte počet žen, které byly tímto onemocněním diagnostikovány, dostanete obrovské číslo.
We have pre-cancerous lesions, which often don't turn into cancer. And yet, if you take, for example, subclinical osteoporosis, a bone thinning disease, the precondition, otherwise known as osteopenia, you would have to treat 270 women for three years in order to prevent one broken bone. That's an awful lot of women when you multiply by the number of women who were diagnosed with this osteopenia.
Můžeme se pak vůbec divit, bereme-li v úvahu všechny vedlejší účinky a náklady spojené s prevencí těchto onemocnění, že každý rok utratíme víc jak dvě miliardy dolarů za zdravotnictví, a přesto každý rok umře 100 000 lidí – což je umírněný odhad – ne následkem těchto onemocnění, ale díky komplikacím spojeným s jejich prevencí a lékům, které jsou těmto lidem předepisovány?
And so is it any wonder, given all of the costs and the side effects of the drugs that we're using to treat these preconditions, that every year we're spending more than two trillion dollars on healthcare and yet 100,000 people a year -- and that's a conservative estimate -- are dying not because of the conditions they have, but because of the treatments that we're giving them and the complications of those treatments?
V téhle zemi jsme všechno zmedikalizovali. Pro ženy v publiku mám dost špatné zprávy, o kterých už stejně víte – váš život byl ve všech aspektech
We've medicalized everything in this country. Women in the audience, I have some pretty bad news that you already know, and that's that every aspect of your life
medikalizován. První rána je vám uštědřena v pubertě. Trpíte onemocněním, které se vrací jednou za měsíc; a musíte na něj brát léky. Druhou ránu dostanete, když jste těhotné. To bylo také zmedikalizováno. V těhotenství vás musí obklopovat nejpokročilejší technologie, jinak se něco může pokazit.
has been medicalized. Strike one is when you hit puberty. You now have something that happens to you once a month that has been medicalized. It's a condition; it has to be treated. Strike two is if you get pregnant. That's been medicalized as well. You have to have a high-tech experience of pregnancy, otherwise something might go wrong.
Třetí ranou je menopauza. Všichni víme, co se stalo, když byla milionům ženám po desetiletí předepisována terapie hormonální výměny zabraňující příznakům menopauzy až do doby, než vyšla jedna významná studie sponzorovaná NIH (National Institutes of Health, pozn. překl.). V ní stálo, že terapie hormonální výměny může pro mnoho žen způsobovat více škody než užitku.
Strike three is menopause. We all know what happened when millions of women were given hormone replacement therapy for menopausal symptoms for decades until all of a sudden we realized, because a study came out, a big one, NIH-funded. It said, actually, a lot of that hormone replacement therapy may be doing more harm than good for many of those women.
Pro jistotu také zmíním muže – týká se to totiž i mě – mám pro vás všechny v téhle místnosti dost špatné zprávy, stejně jako pro všechny, co se dívají a poslouchají po celém světě: všichni trpíte nevyhnutelně fatálním onemocněním. Pořádně se nadechněte. Tomuto onemocnění říkáme pre-smrt. Každý z vás jím trpí, protože existuje rizikový faktor – skutečnost, že žijete.
Just in case, I don't want to leave the men out -- I am one, after all -- I have really bad news for all of you in this room, and for everyone listening and watching elsewhere: You all have a universally fatal condition. So, just take a moment. It's called pre-death. Every single one of you has it, because you have the risk factor for it, which is being alive.
Mám pro vás ale dobré zprávy, jako novinář mám totiž v oblibě zakončit věci v pozitivním nebo progresivním duchu. Tou dobrou zprávou je, že pokud dožijete konce mé prezentace, což brzy uvidíme, budete tzv. pre-živší (z ang. pre-vivor – přeživší predispozice k rakovině, pozn. překl.)
But I have some good news for you, because I'm a journalist, I like to end things in a happy way or a forward-thinking way. And that good news is that if you can survive to the end of my talk, which we'll see if that happens for everyone, you will be a pre-vivor.
Pre-smrt jsem si vymyslel. Pokud jsem pre-smrt někomu vyfouknul, omlouvám se, je to jen smyšlené. Pre-živšího jsem si ale nevymyslel. Každá nátlaková skupina pro rakovinu by chtěla, aby si každý, kdo má rizikový faktor, ale ve skutečnosti nemá rakovinu, říkal pre-živší. Jste pre-živší.
I made up pre-death. If I used someone else's pre-death, I apologize, I think I made it up. I didn't make up pre-vivor. Pre-vivor is what a particular cancer advocacy group would like everyone who just has a risk factor, but hasn't actually had that cancer, to call themselves. You are a pre-vivor.
Dneska ránu tu byl někdo z HBO. Zajímalo by mě, jestli tu někde v publiku je Mark Burnett, rád bych mu totiž navrhnul novou reality show, která by se jmenovala "Pre-živší". Pokud u vás propukne nemoc, jdete z ostrova pryč.
We've had HBO here this morning. I'm wondering if Mark Burnett is anywhere in the audience, I'd like to suggest a reality TV show called "Pre-vivor." If you develop a disease, you're off the island.
Problém je, že máme systém, který de facto přesně tohle podporuje. V každém bodě našeho systému jsme určili, co učiníme, každého diagnostikujeme s preklinickou fází a nakonec, v některých případech, se samotným onemocněním. Začněme u vztahu doktor-pacient. Většina doktorů pracuje ve zpoplatněném systému. Jsou v podstatě pobízeni k tomu, aby dělali více procedur, testů, předepisování léků.
But the problem is, we have a system that is completely -- basically promoted this. We've selected, at every point in this system, to do what we do, and to give everyone a precondition and then eventually a condition, in some cases. Start with the doctor-patient relationship. Doctors, most of them, are in a fee-for-service system. They are basically incentivized to do more -- procedures, tests, prescribe medications.
Pacienti k nim přijdou a chtějí, aby s nimi něco udělali. My jsme Američané, my prostě nemůžeme jen tak sedět, musíme něco udělat. A tak chceme lék. Chceme vyléčit. Chceme slyšet, že trpíme tady tímhle a takhle se to musí vyléčit. Pokud nám doktor nevyhoví, jdeme někam jinam. To není pro doktory moc dobrý kšeft. Může být však i hůř – pokud vás někdo diagnostikuje a doktor nenařidil udělat ten test, je zažalován.
Patients come to them, they want to do something. We're Americans, we can't just stand there, we have to do something. And so they want a drug. They want a treatment. They want to be told, this is what you have and this is how you treat it. If the doctor doesn't give you that, you go somewhere else. That's not very good for doctors' business. Or even worse, if you are diagnosed with something eventually, and the doctor didn't order that test, you get sued.
Jsou firmy, které se ustavičně snaží rozšířit indikace, zvýšit počet lidí vhodných pro danou léčbu, protože to zkrátka zlepšuje jejich hospodářský výsledek. Jsou zde nátlakové skupiny podobné té co přišla s pre-živším, které chtějí, aby se čím dál tím víc lidí cítilo v nebezpečí (nebo že trpí onemocněním), aby přilákaly víc peněz, zviditelnily se a podobně.
We have pharmaceutical companies that are constantly trying to expand the indications, expand the number of people who are eligible for a given treatment, because that obviously helps their bottom line. We have advocacy groups, like the one that's come up with pre-vivor, who want to make more and more people feel they are at risk, or might have a condition, so that they can raise more funds and raise visibility, et cetera.
Nejedná se však o to, přestože to novináři většinou dělají, konkrétně někoho obvinit. Můžeme za to všichni. Můžu za to já. Hrozně fandím Yankees, teda fandil bych i tomu nejhoršímu delikventovi, kdyby na to došlo. Děkuji. Každý z nás nese svou odpovědnost.
But this isn't actually, despite what journalists typically do, this isn't actually about blaming particular players. We are all responsible. I'm responsible. I actually root for the Yankees, I mean talk about rooting for the worst possible offender when it comes to doing everything you can do. Thank you. But everyone is responsible.
Studoval jsem medicínu a neměl jsem kurzy jako Skeptické myšlení nebo Jak nenařídit testy. V našem systému se to tak prostě dělá. Musel jsem přejít k novinařině, abych všechny tyhle pobídky pochopil. Ekonomové říkají, že nejsou špatní lidé, ale špatné pobídky.
I went to medical school, and I didn't have a course called How to Think Skeptically, or How Not to Order Tests. We have this system where that's what you do. And it actually took being a journalist to understand all these incentives. You know, economists like to say, there are no bad people, there are just bad incentives.
A je to pravda. My jsme totiž vytvořili něco jako Hřiště snů, co se zdravotní technologie týče. Když máte na každém rohu MRI (magnetická rezonance, pozn. překl.), dáte do každé nemocnice robota, čímž se míní, že každý musí mít robotickou operaci. Vytvořili jsme systém, který lidé využijí. Naopak, pervezně, můžete lidem namluvit, aby přišli, přesvědčit je, že musí přijít.
And that's actually true. Because what we've created is a sort of Field of Dreams, when it comes to medical technology. So when you put another MRI in every corner, you put a robot in every hospital saying that everyone has to have robotic surgery. Well, we've created a system where if you build it, they will come. But you can actually perversely tell people to come, convince them that they have to come.
Když jsem se stal novinářem, poprvé jsem si uvědomil, že jsem součástí tohoto problému, že jsme jím všichni. Bral jsem v potaz každý rizikový faktor, psal jsem příběhy, zakázkové příběhy, jejichž cílem nebylo přimět lidi, aby se o sebe báli, nicméně se tak často stalo.
It was when I became a journalist that I really realized how I was part of this problem, and how we all are part of this problem. I was medicalizing every risk factor, I was writing stories, commissioning stories, every day, that were trying to, not necessarily make people worried, although that was what often happened.
Existují však východiska. Minulý týden jsem byl u mého obvodního lékaře a ten mi řekl, "Víš co", a řekl mi něco, co by mi tady mohl kdokoli z vás říct taky a zdarma, ale za tuto výsadu jsem ho ještě náležitě odměnil, a ta byla, že bych měl zhubnout. Má pravdu. Namouduši, už dvanáct let mám vysoký tlak, dostal jsem ho ve stejném věku jako můj otec a jedná se o opravdovou nemoc – není to pre-hypertenze, ale opravdová hypertenze, vysoký krevní tlak.
But, you know, there are ways out. I saw my own internist last week, and he said to me, "You know," and he told me something that everyone in this audience could have told me for free, but I paid him for the privilege, which is that I need to lose some weight. Well, he's right. I've had honest-to-goodness high blood pressure for a dozen years now, same age my father got it, and it's a real disease. It's not pre-hypertension, it's actual hypertension, high blood pressure.
Měl pravdu, ale neřekl mi, že mám pre-obezitu nebo pre-diabetes nebo tak. Neřekl, že bych měl začít brát Statin na snížení cholesterolu. Řekl mi: "Začni cvičit a zhubni. Pak se za mnou stav nebo mi zavolej a řekni mi, jak na tom jsi."
Well, he's right, but he didn't say to me, well, you have pre-obesity or you have pre-diabetes, or anything like that. He didn't say, better start taking this Statin, you need to lower your cholesterol. No, he said, "Go out and lose some weight. Come back and see me in a bit, or just give me a call and let me know how you're doing."
To je podle mě cesta vpřed. Billy Beane, mimochodem, zjistil to samé. Od toho kluka, kterého sledoval a pak ho i najal, a byl podle něho opravdu úspěšný, se naučil, že tu nejde o to pálit každý míček na home run jak to dělají ranaři, které všechny bohaté týmy jako Yankees chtějí mít. Ten kluk mu řekl, že musí hráče sledovat a najít ty, co rádi chodí. Protože dostat se na metu chůzí je stejně dobré, a to platí i pro náš zdravotní systém – musíme přijít na to, jestli ten nadhoz stojí za to, anebo jestli radši vůbec nepálit. Díky.
So that's, to me, a way forward. Billy Beane, by the way, learned the same thing. He learned, from watching this kid who he eventually hired, who was really successful for him, that it wasn't swinging for the fences, it wasn't swinging at every pitch like the sluggers do, which is what all the expensive teams like the Yankees like to -- they like to pick up those guys. This kid told him, you know, you gotta watch the guys, and you gotta go out and find the guys who like to walk, because getting on base by a walk is just as good, and in our healthcare system we need to figure out, is that really a good pitch or should we let it go by and not swing at everything? Thanks.