Όλα αρχίζουν με μια αντίστροφη μέτρηση. λίγο πριν από τα μεσάνυχτα ξεκινάει ο τοκετός μιας γυναίκας στη Βομβάη. Σε όλη την Ινδία ο κόσμος αναμένει με αγωνία τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας ύστερα από σχεδόν δύο αιώνες βρετανικής κυριαρχίας. Μόλις σήμαναν μεσάνυχτα, ένα βρέφος και δύο νέα κράτη γεννιούνται με τέλειο συγχρονισμό. Αυτά τα γεγονότα συνθέτουν τη βάση «Των Παιδιών του Μεσονυκτίου», ενός εκπληκτικού μυθιστορήματος του Βρετανού συγγραφέα ινδικής καταγωγής, Σαλμάν Ρουσντί. Το μωρό, που έχει την ίδια ηλικία με το κράτος, είναι ο Σαλίμ Σαϊνάι και είναι ο πρωταγωνιστής του έργου. Η ιστορία του καλύπτει 30 χρόνια από τη ζωή του, πηγαίνοντας πίσω και μπροστά στο χρόνο για να εξερευνήσει οικογενειακά μυστικά και βαθιά ριζωμένα μυστήρια. Σε αυτά συγκαταλέγεται και το μεγαλύτερο αίνιγμα όλων: ο Σαλίμ έχει μαγικές ικανότητες, οι οποίες κατά κάποιον τρόπο σχετίζονται με την ώρα της γέννησής του. Και δεν είναι ο μόνος. Όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν εκείνα τα μεσάνυχτα έχουν προικιστεί με εξωπραγματικές δυνάμεις, όπως η Παρβάτι, η μάγισσα, μια καταπληκτική ταχυδακτυλουργός και ο εχθρός του Σαλίμ, ο Σίβα, ένας προικισμένος πολεμιστής. Με τις τηλεπαθητικές του δυνάμεις, ο Σαλίμ δημιουργεί σχέσεις με ένα τεράστιο δίκτυο παιδιών του μεσονυκτίου, όπως ένα παιδί που μπορεί να μετακινείται μέσα στο χρόνο και μέσα από καθρέφτες, ένα παιδί που αλλάζει το φύλο του μέσα στο νερό και δύο πολύγλωσσους σιαμαίους διδύμους. Ο Σαλίμ λειτουργεί ως οδηγός τόσο σε μαγικά γεγονότα όσο και σε ιστορικές στιγμές. Παρόλο που τα γενέθλιά του είναι μέρα γιορτής, σηματοδοτούν και μια περίοδο ταραχών στην ινδική ιστορία. Το 1948, ο ηγέτης του κινήματος ανεξαρτησίας της Ινδίας, Μαχάτμα Γκάντι, δολοφονείται. Η ανεξαρτησία συμπίπτει με τη Διχοτόμηση, η οποία χώρισε την αγγλοκρατούμενη Ινδία σε δύο έθνη: την Ινδία και το Πακιστάν. Αυτό συνετέλεσε στο ξέσπασμα των πολέμων μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν το 1965 και το 1971. Ο Σαλίμ θίγει όλα αυτά και πολλά άλλα θέματα, ιχνηλατώντας την ίδρυση του Μπαγκλαντές το 1971 και το καθεστώς έκτακτης ανάγκης της Ίντιρα Γκάντι. Αυτό το ευρύτατο ιστορικό πλαίσιο είναι ένας από τους λόγους που «Τα Παιδιά του Μεσονυχτίου» θεωρείται ένα από τα πιο διαφωτιστικά έργα της μεταποικιακής λογοτεχνίας που έχουν γραφτεί ποτέ. Το είδος αυτό ασχολείται με τις εμπειρίες εκείνων που έζησαν σε αποικιοκρατούμενες και πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες και εξερευνά θεματικές όπως η επανάσταση, η μετανάστευση και η ταυτότητα. Ο Ρουσντί, όπως και ο Σαλίμ, γεννήθηκε το 1947, μορφώθηκε στην Ινδία και τη Βρετανία και είναι γνωστός για τις διηπειρωτικές ιστορίες του, τον πολιτικό σχολιασμό και το μαγικό ρεαλισμό του. Εμπλουτίζει «Τα παιδιά του Μεσονυκτίου» με μια πληθώρα ινδικών και πακιστανικών πολιτισμικών αναφορών, από οικογενειακά έθιμα μέχρι το φαγητό, τη θρησκεία και τα λαϊκά παραμύθια. Ο Σαλίμ γράφει κατά τη διάρκεια της νύχτας υπό το βλέμμα της αγαπημένης του, Πάντμα και το αφηγηματικό του πλαίσιο θυμίζει τις «Χίλιες και Μία Νύχτες», όπου μια γυναίκα ονόματι Σεχραζάντ αφηγείται στον βασιλιά μια σειρά ιστοριών για να παραμείνει ζωντανή. Και όπως το βλέπει ο Σαλίμ, το 1001 είναι «ο αριθμός της νύχτας, της μαγείας, των διαφορετικών πραγματικοτήτων». Στην πορεία του έργου, ο Ρουσντί μάς μαγεύει με ποικίλες εκδοχές της πραγματικότητας. Κάποιες φορές, η ανάγνωση μοιάζει με τρενάκι του τρόμου. Ο Σαλίμ αφηγείται: «Ποιος, τι είμαι εγώ; Η απάντηση μου: Είμαι ο καθένας, είμαι όλα αυτά των οποίων η ύπαρξη στον κόσμο επηρεάστηκε από τη δική μου. Είμαι οτιδήποτε συμβεί αφότου θα έχω φύγει και που δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα έρθει. Ούτε είμαι ιδιαίτερα ξεχωριστός ως προς αυτό. Κάθε ‘εγώ’, από τα 600.000.000 και παραπάνω από εμάς περιέχει ένα παρόμοιο πλήθος μέσα του. Θα το επαναλάβω για τελευταία φορά: για να με καταλάβεις, θα χρειαστεί να καταπιείς έναν ολόκληρο κόσμο». Η αφήγηση του Σαλίμ σε αφήνει συχνά άφωνο και ακόμη και όταν ο Ρουσντί απεικονίζει τις κοσμολογικές συνέπειες μιας ζωής, αμφισβητεί την ιδέα ότι δεν μπορούμε ποτέ να συμπυκνώσουμε την ιστορία σε μία μόνο αφήγηση. Η σύνθετη πλοκή του και οι διαρκώς μεταμορφούμενοι χαρακτήρες του εξακολουθούν να κερδίζουν τον ενθουσιασμό και τον έπαινο των αναγνωστών. «Τα παιδιά του Μεσονυκτίου» όχι μόνο κέρδισε το διάσημο βραβείο Booker τη χρονιά που εκδόθηκε, αλλά σε έναν διαγωνισμό του 2008 μεταξύ των 39 καλύτερων, αναδείχθηκε ως το καλύτερο από τα καλύτερα. Σε ένα αριστούργημα επικών διαστάσεων, ο Ρουσντί αποκαλύπτει ότι δεν υπάρχουν μοναδικές αλήθειες, αλλά είναι σοφότερο να πιστέψουμε ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές της πραγματικότητας, ταυτόχρονα. Να κρατήσουμε πολλές ζωές μέσα στα χέρια μας και να ζήσουμε πολλαπλές στιγμές σε έναν μόνο χτύπο του ρολογιού.
It begins with a countdown. On August 14th, 1947, a woman in Bombay goes into labor as the clock ticks towards midnight. Across India, people hold their breath for the declaration of independence after nearly two centuries of British occupation and rule. And at the stroke of midnight, a squirming infant and two new nations are born in perfect synchronicity. These events form the foundation of "Midnight’s Children," a dazzling novel by the British-Indian author Salman Rushdie. The baby who is the exact same age as the nation is Saleem Sinai, the novel’s protagonist. His narrative stretches over 30 years of his life, jumping backwards and forwards in time to speculate on family secrets and deep-seated mysteries. These include the greatest enigma of all: Saleem has magic powers, and they’re somehow related to the time of his birth. And he’s not the only one. All children born in and around the stroke of midnight are imbued with extraordinary powers; like Parvati the Witch, a spectacular conjurer; and Saleem’s nemesis Shiva, a gifted warrior. With his powers of telepathy, Saleem forges connections with a vast network of the children of midnight— including a figure who can step through time and mirrors, a child who changes their gender when immersed in water, and multilingual conjoined twins. Saleem acts as a delightful guide to magical happenings and historical context alike. Although his birthday is a day of celebration, it also marks a turbulent period in Indian history. In 1948, the leader of the Indian independence movement, Mahatma Gandhi, was assassinated. Independence also coincided with Partition, which divided British-controlled India into the two nations of India and Pakistan. This contributed to the outbreak of the Indo-Pakistani Wars in 1965 and 1971. Saleem touches on all this and more, tracing the establishment of Bangladesh in 1971 and the emergency rule of Indira Gandhi. This vast historical frame is one reason why "Midnight’s Children" is considered one of the most illuminating works of postcolonial literature ever written. This genre typically addresses the experience of people living in colonized and formerly colonized countries, and explores the fallout through themes like revolution, migration, and identity. Rushdie, who like Saleem was born in 1947, was educated in India and Britain, and is renowned for his cross-continental histories, political commentary, and magical realism. He enriches "Midnight’s Children" with a plethora of Indian and Pakistani cultural references, from family traditions to food, religion and folktales. Scribbling by night under the watchful eyes of his lover Padma, Saleem’s frame narrative echoes that of "1001 Nights," where a woman named Scheherazade tells her king a series of stories to keep herself alive. And as Saleem sees it, 1001 is “the number of night, of magic, of alternative realities.” Over the course of the novel, Rushdie dazzles us with multiple versions of reality. Sometimes, this is like reading a rollercoaster. Saleem narrates: “Who what am I? My answer: I am everyone everything whose being-in- the-world affected was affected by mine. I am anything that happens after I’ve gone which would not have happened if I had not come. Nor am I particularly exceptional in this matter; each 'I,' every one of the now-six- hundred-million-plus of us, contains a similar multitude. I repeat for the last time: to understand me, you’ll have to swallow a world.” Saleem’s narrative often has a breathless quality— and even as Rushdie depicts the cosmological consequences of a life, he questions the idea that we can ever condense history into a single narrative. His mind-bending plot and shapeshifting characters have garnered continuing fascination and praise. Not only did "Midnight’s Children" win the prestigious Man Booker Prize in its year of publication, but in a 2008 competition that pitted all 39 winners against each other, it was named the best of all the winners. In a masterpiece of epic proportions, Rushdie reveals that there are no singular truths— rather, it’s wiser to believe in several versions of reality at once, hold many lives in the palms of our hands, and experience multiple moments in a single stroke of the clock.