The starving orphan seeking a second helping of gruel. The spinster wasting away in her tattered wedding dress. The stone-hearted miser plagued by the ghost of Christmas past. More than a century after his death, these remain recognizable figures from the work of Charles Dickens. So striking is his body of work that it gave rise to its own adjective. But what are the features of Dickens's writing that make it so special?
De uitgehongerde wees, op zoek naar een tweede portie pap. De oude vrijster, wegkwijnend in haar gescheurde trouwjurk. De vrek met het hart van steen, geplaagd door de geest van de voorbije Kerstmis. Meer dan een eeuw na zijn dood zijn dit nog altijd herkenbare figuren uit het werk van Charles Dickens. Zijn oeuvre is zo indrukwekkend dat het zijn naam verleent aan een bijvoeglijk naamwoord. Maar welke kenmerken maken Dickens' werken zo speciaal?
Dickens’s fiction brims with anticipation through brooding settings, plot twists, and mysteries. These features of his work kept his audience wanting more. When first published, his stories were serialized, meaning they were released a few chapters at a time in affordable literary journals and only later reprinted as books. This prompted fevered speculation over the cliffhangers and revelations he devised.
Dickens' verhalen lopen over van spanning door zwartgallige omgevingen, plotwendingen en mysteries. Door deze kenmerken bleef het publiek naar meer hunkeren. Bij de eerste publicatie werden zijn verhalen als feuilleton uitgebracht, oftewel als opeenvolgende losse hoofdstukken in betaalbare literaire tijdschriften, en later pas als boek herdrukt. Dit leidde tot koortsachtige speculaties over de cliffhangers en openbaringen die hij beraamde.
Serialization not only made fiction available to a wider audience and kept them reading, but increased the hype around the author himself. Dickens became particularly popular for his wit, which he poured into quirky characters and satiric scenarios. His characters exhibit the sheer absurdity of human behavior, and their names often personify traits or social positions, like the downtrodden Bob Cratchit, the groveling Uriah Heep, and the cheery Septimus Crisparkle.
Het feuilleton maakte literatuur niet enkel beschikbaar voor een breed publiek, dat ook trouw bleef lezen, maar verhoogde ook de hype rond de auteur zelf. Dickens werd bijzonder populair door zijn scherpzinnigheid, die hij in eigenzinnige karakters en satirische scenario's vatte. Zijn personages tonen de absolute absurditeit van menselijk gedrag en hun namen representeren vaak eigenschappen of sociale posities, zoals de onderdrukte Bob Cratchit, de verachtelijke Uriah Heep, en de vrolijke Septimus Crisparkle.
Dickens set these colorful characters against intricate social backdrops, which mimic the society he lived in. For instance, he often considered the changes brought about by the Industrial Revolution. During this period, the lower classes experienced sordid working and living conditions. Dickens himself experienced this hardship as a child when he was forced to work in a boot blacking factory after his father was sent to debtors' prison. This influenced his depiction of the Marshalsea prison in Little Dorrit, where the titular character cares for her convict father.
Dickens plaatste deze kleurrijke personages tegenover de complexe sociale achtergronden die de maatschappij waarin hij leefde nabootsten. Hij hield bijvoorbeeld vaak rekening met de veranderingen door de industriële revolutie. Gedurende deze periode ervoeren de lagere klassen deplorabele werk- en leefomstandigheden. Deze ontberingen ervoer Dickens als kind zelf toen hij noodgedwongen in een schoenenfabriek moest werken nadat zijn vader naar een gevangenis voor schuldenaren was gestuurd. Dit beïnvloedde zijn weergave van de Marshalsea-gevangenis in Kleine Dorrit, waar de titelpersonage voor haar veroordeelde vader zorgt.
Prisons, orphanages, or slums may seem grim settings for a story, but they allowed Dickens to shed light on how his society's most invisible people lived. In Nicholas Nickleby, Nicholas takes a job with the schoolmaster Wackford Squeers. He soon realizes that Squeers is running a scam where he takes unwanted children from their parents for a fee and subjects them to violence and deprivation. Oliver Twist also deals with the plight of children in the care of the state, illustrating the brutal conditions of the workhouse in which Oliver pleads with Mr. Bumble for food. When he flees to London, he becomes ensnared in a criminal underworld.
Gevangenissen, weeshuizen of sloppenwijken lijken misschien duister voor een verhaal, maar ze hielpen Dickens om een licht te werpen op de leefomstandigheden van de onopvallendste mensen. In Nicholas Nickleby neemt Nicholas een baan bij hoofdmeester Wackford Squeers. Hij beseft al snel dat Squeers een zwendelaar is die ongewenste kinderen van ouders koopt en deze aan geweld en verdorvenheid onderwerpt. Oliver Twist gaat ook over de situatie van aan de staat toevertrouwde kinderen en beschrijft de gruwelijke leefomstandigheden in het armenhuis alwaar Oliver meneer Bumble om extra eten vraagt. Wanneer hij naar Londen vlucht, raakt hij in de criminaliteit verstrikt.
These stories frequently portray Victorian life as grimy, corrupt, and cruel. But Dickens also saw his time as one in which old traditions were fading away. London was becoming the incubator of the modern world through new patterns in industry, trade, and social mobility. Dickens's London is therefore a dualistic space: a harsh world that is simultaneously filled with wonder and possibility.
Deze verhalen beschrijven het Victoriaanse leven vaak als groezelig, corrupt en wreed. Maar Dickens zag zijn tijd ook als één waarin oude tradities vervaagden. Londen veranderde in de broedkamer van de moderne wereld door veranderingen in de industrie, handel en sociale mobiliteit. Het Londen van Dickens is daarom dualistisch: een harde wereld die tegelijkertijd vol verwondering en mogelijkheden is.
For instance, the enigma of Great Expectations centers around the potential of Pip, an orphan plucked from obscurity by an anonymous benefactor and propelled into high society. In his search for purpose, Pip becomes the victim of other people’s ambitions for him and must negotiate with a shadowy cast of characters. Like many of Dickens’s protagonists, poor Pip's position is constantly destabilized, just one of the reasons why reading Dickens is the best of times for the reader, while being the worst of times for his characters.
Het enigma van Grote Verwachtingen centreert zich bijvoorbeeld rond het potentieel van Pip, een door een anonieme weldoener uit de vergetelheid geplukte wees die zich in de hogere kringen begeeft. In zijn zoektocht naar een doel, wordt Pip het slachtoffer van de ambities die anderen voor hem hebben en hij moet onderhandelen met een keur aan schimmige personages. Zoals bij veel van Dickens protagonisten raakt de positie van de arme Pip telkens weer in disbalans; slechts een van de redenen waarom Dickens' werken voor de lezer het beste der tijden zijn, terwijl ze voor de personages het slechtste der tijden zijn.
Dickens typically offered clear resolution by the end of his novels, – with the exception of The Mystery of Edwin Drood. The novel details the disappearance of the orphan Edwin under puzzling circumstances. However, Dickens died before the novel was finished and left no notes resolving the mystery. Readers continue to passionately debate over who Dickens intended as the murderer, and whether Edwin Drood was even murdered in the first place.
Dickens gaf aan het eind van zijn romans meestal een duidelijke openbaring; een uitzondering hierop is 'Het Geheim van Edwin Drood.' De roman vertelt breedvoerig over de mysterieuze verdwijning van de wees Edwin. Dickens stierf echter voordat hij de roman klaar had en hij liet geen notities achter die het mysterie oplosten. Lezers blijven vurig discussiëren over wie Dickens als moordenaar voor ogen had
en of Edwin Drood überhaupt wel vermoord is.
Throughout many adaptations, literary homages, and the pages of his novels, Dickens’s sparkling language and panoramic worldview continue to resonate. Today, the adjective Dickensian often implies squalid working or living conditions. But to describe a novel as Dickensian is typically high praise, as it suggests a story in which true adventure and discovery occur in the most unexpected places. Although he often explored bleak material, Dickens’s piercing wit never failed to find light in the darkest corners.
Doorheen de vele bewerkingen, literaire hommages en de pagina's van zijn romans weerklinkt Dickens' sprankelende taal en panoramische wereldbeeld. Tegenwoordig impliceert het bijvoeglijk naamwoord 'dickensiaans' vaak erbarmelijke werk- of leefomstandigheden. Maar het is meestal lofspraak om een roman als dickensiaans te beschrijven, omdat het doet denken aan een verhaal waarin avontuur en ontdekking zich op de meest onverwachte plaatsen voordoen. Hoewel Dickens vaak sombere thema's behandelde faalde Dickens' scherpzinnigheid nooit