The starving orphan seeking a second helping of gruel. The spinster wasting away in her tattered wedding dress. The stone-hearted miser plagued by the ghost of Christmas past. More than a century after his death, these remain recognizable figures from the work of Charles Dickens. So striking is his body of work that it gave rise to its own adjective. But what are the features of Dickens's writing that make it so special?
Den sultende foreldreløse som prøver å få seg en ekstra porsjon velling. Den gamle jomfruen som visner hen i sin fillete bryllupskjole. Den hardhjertede gnieren, hjemsøkt av fortidens spøkelser. Mer enn et århundre etter sin død, er dette gjenkjennbare figurer fra Charles Dickens sine fortellinger. Så slående er hans forfatterskap at det ga opphav til sitt eget adjektiv. Men hva er det som gjør Dickens tekster så spesielle?
Dickens’s fiction brims with anticipation through brooding settings, plot twists, and mysteries. These features of his work kept his audience wanting more. When first published, his stories were serialized, meaning they were released a few chapters at a time in affordable literary journals and only later reprinted as books. This prompted fevered speculation over the cliffhangers and revelations he devised.
Dickens’ fiksjon flommer over av forventning gjennom dystre omgivelser, uventede vendinger og mysterier. Disse kjennetegnene fikk publikummet hans til å ønske mer. Da han først ble publisert kom fortellingene hans i serier, hvilket betød at det ble utgitt et par kapitler av gangen i billige tidsskrifter og senere utgitt som bøker. Dette førte til spekulasjoner rundt de dramatiske avslutningene og avsløringene han pønsket ut.
Serialization not only made fiction available to a wider audience and kept them reading, but increased the hype around the author himself. Dickens became particularly popular for his wit, which he poured into quirky characters and satiric scenarios. His characters exhibit the sheer absurdity of human behavior, and their names often personify traits or social positions, like the downtrodden Bob Cratchit, the groveling Uriah Heep, and the cheery Septimus Crisparkle.
Å utgi tekstene som serier gjorde de ikke bare tilgjengelige for flere lesere og fikk dem til å lese videre, men det økte også interessen rundt forfatteren selv. Dickens ble spesielt populær på grunn av sitt vidd, som han helte inn i sære karakterer og satiriske scenarier. Karakterene hans viser absurditeten ved menneskelig atferd, og navnene står ofte til personenes trekk eller sosiale posisjoner, som den undertrykte Bob Cratchit, den smiskende Uriah Heep, og den muntre Septimus Crisparkle.
Dickens set these colorful characters against intricate social backdrops, which mimic the society he lived in. For instance, he often considered the changes brought about by the Industrial Revolution. During this period, the lower classes experienced sordid working and living conditions. Dickens himself experienced this hardship as a child when he was forced to work in a boot blacking factory after his father was sent to debtors' prison. This influenced his depiction of the Marshalsea prison in Little Dorrit, where the titular character cares for her convict father.
Dickens putter disse fargerike karakterene mot intrikate baktepper, som hermer etter samfunnet han levde i. For eksempel tenkte han ofte på forandringene den industrielle revolusjonen førte med seg. I denne perioden, opplevde de lavere klassene dårlig arbeids- og levevilkår. Dickens opplevde selv denne motgangen som barn, da han ble tvunget til å arbeide i en fabrikk etter at hans egen far ble satt i gjeldsfengsel. Dette påvirket skildringene hans av Marshalsea fengsel i Lille Dorrit, hvor en av karakterene steller for sin domfelte far.
Prisons, orphanages, or slums may seem grim settings for a story, but they allowed Dickens to shed light on how his society's most invisible people lived. In Nicholas Nickleby, Nicholas takes a job with the schoolmaster Wackford Squeers. He soon realizes that Squeers is running a scam where he takes unwanted children from their parents for a fee and subjects them to violence and deprivation. Oliver Twist also deals with the plight of children in the care of the state, illustrating the brutal conditions of the workhouse in which Oliver pleads with Mr. Bumble for food. When he flees to London, he becomes ensnared in a criminal underworld.
Fengsler, barnehjem eller slum kan se ut som dystre baktepper for en fortelling, men de lot Dickens kaste lys over hvordan samfunnets usynlige innbyggere levde. I Nicholas Nickleby, tar Nicholas en jobb for rektoren Wackford Squeers. Han innser raskt at Squeers driver en svindel der han tar imot uønskede barn fra foreldrene for et gebyr, og utsetter dem for vold og nød. Oliver Twist handler også om forholdene til barn i statens forvaring, og illustrerer de brutale forholdene på arbeidshuset der Oliver ber Mr. Bumble om mer mat. Da han rømmer til London blir han fanget i en kriminell underverden.
These stories frequently portray Victorian life as grimy, corrupt, and cruel. But Dickens also saw his time as one in which old traditions were fading away. London was becoming the incubator of the modern world through new patterns in industry, trade, and social mobility. Dickens's London is therefore a dualistic space: a harsh world that is simultaneously filled with wonder and possibility.
Disse historiene portretterer ofte det viktorianske livet som skittent, korrupt og grusomt. Men Dickens så også på sin tid som en tid der gamle tradisjoner var i ferd med å forsvinne. London var i ferd med å bli rugekassen til den moderne verden gjennom nye mønstre i industri, handel og i sosial mobilitet. Dickens London er derfor et dualistisk sted: En tøff verden som samtidig er fylt med undring og mulighet.
For instance, the enigma of Great Expectations centers around the potential of Pip, an orphan plucked from obscurity by an anonymous benefactor and propelled into high society. In his search for purpose, Pip becomes the victim of other people’s ambitions for him and must negotiate with a shadowy cast of characters. Like many of Dickens’s protagonists, poor Pip's position is constantly destabilized, just one of the reasons why reading Dickens is the best of times for the reader, while being the worst of times for his characters.
For eksempel er gåten i Store forventninger sentrert rundt potensialet til Pip, en foreldreløs som blir plukket fra uvisshet av en anonym velgjører og blir sendt inn i sosieteten. I sin søken etter mening, blir Pip offeret for de ambisjoner andre folk har på hans vegne og han må forhandle med et dystert persongalleri. Som mange andre av Dickens hovedpersoner, blir stakkars Pips posisjon stadig rokket ved, bare en av de grunnene til at å lese Dickens gir leseren en fantastisk lesestund, samtidig som karakterene hans opplever sine verste mareritt.
Dickens typically offered clear resolution by the end of his novels, – with the exception of The Mystery of Edwin Drood. The novel details the disappearance of the orphan Edwin under puzzling circumstances. However, Dickens died before the novel was finished and left no notes resolving the mystery. Readers continue to passionately debate over who Dickens intended as the murderer, and whether Edwin Drood was even murdered in the first place.
Dickens tilbød som regel klare løsninger på slutten av historiene sine, - med unntak av Mysteriet om Edwin Drood. Romanen beskriver den forvirrende forsvinningen til foreldreløse Edwin. Men Dickens døde før han kunne fullføre romanen, og etterlot seg ingen notater som ga en løsning på mysteriet. Lesere fortsetter å diskutere hvem Dickens hadde sett seg ut som morder, og om Edwin Drood ble myrdet i det hele tatt.
Throughout many adaptations, literary homages, and the pages of his novels, Dickens’s sparkling language and panoramic worldview continue to resonate. Today, the adjective Dickensian often implies squalid working or living conditions. But to describe a novel as Dickensian is typically high praise, as it suggests a story in which true adventure and discovery occur in the most unexpected places. Although he often explored bleak material, Dickens’s piercing wit never failed to find light in the darkest corners.
Gjennom mange adapteringer, litterære hyllester, og sidene i romanene hans, har Dickens glitrende språk og panoramiske verdensbilde fortsatt å appellere. I dag antyder adjektivet “dickensk” ofte elendig arbeid- eller levevilkår. Men å beskrive en roman som “dickensk” er ofte en hedersbetegnelse, det antyder en historie der ekte eventyr og oppdagelser skjer på de mest uventede stedene. Selv om han ofte utforsket dystert materiale, sluttet aldri Dickens gjennomtrengende vidd å finne lys i de mørkeste krokene.