In 1943 Allied aircraft swooped over Nazi Germany, raining tens of thousands of leaflets on people below. Written by anonymous Germans, the leaflets urged readers to renounce Hitler, to fight furiously for the future— and to never give up hope.
W 1943 roku alianckie samoloty przeleciały nad nazistowskimi Niemcami, zasypując ludzi dziesiątkami tysięcy ulotek. Ulotki autorstwa anonimowych Niemców nawoływały do wyparcia się Hitlera, do żywej walki o przyszłość – i do nie tracenia nadziei.
Their call to action rippled through homes and businesses— and news of their message even reached concentration camps and prisons. It was only after the war had ended that the authors’ identities, stories, and tragic fate would come to light.
Te nawoływania do działania trafiły do domów i firm; wieści dotarły nawet do obozów koncentracyjnych i więzień. Dopiero po zakończeniu wojny, tożsamość autorów, ich historie i tragiczny los mogły ujrzeć światło dzienne.
When Hitler seized power 10 years earlier, Hans and Sophie Scholl were teenagers in the town of Forchtenberg. At that time, fear, propaganda, and surveillance kept all aspects of life for the Scholl family and millions of other Germans under Nazi control.
Kiedy Hitler sięgnął po władzę 10 lat wcześniej Hans i Sophie Scholl byli nastolatkami z miasta Forchtenberg. To był czas strachu, propagandy oraz inwigilacji. Wszystkie aspekty życia rodziny Scholl i milionów innych Niemców pozostawały pod kontrolą nazistów.
The government specifically targeted young people, setting up institutions to regulate their behavior and police their thoughts. As teenagers, Hans was a member of the Hitler Youth and Sophie joined The League of German Girls.
Rząd szczególnie obrał za cel młodych ludzi, stwarzając instytucje, które regulowały ich zachowania i kontrolowały myśli. Jako nastolatek, Hans był członkiem Hitlerjugend, a Sophie dołączyła do Związku Niemieckich Dziewcząt.
Hans rose through the ranks and oversaw the training and indoctrination of other young people. In 1936, he was chosen to carry the flag at a national rally. But when he witnessed the zeal of Nazi rhetoric, he began to question it for the first time.
Hans zdobywał kolejne stopnie, nadzorował szkolenia i indoktrynację kolejnych pokoleń. W 1936 roku Hansa wybrano do niesienia flagi podczas wiecu NSDAP. Lecz kiedy zobaczył gorliwość nazistowskiej retoryki, po raz pierwszy zaczął ją kwestionować.
Meanwhile, Sophie was also starting to doubt the information she was being fed. Their parents Robert and Magdalena, who had feared they were losing their children to Nazi ideology, encouraged these misgivings. At home, Robert and Magdalena listened to foreign radio stations that the government first discouraged and later banned. While the government churned out national broadcasts which denied Nazi atrocities, the Scholls learned shocking truths.
W tym samym czasie Sophie też zaczynała wątpić w otrzymywane informacje. Ich rodzice, Robert i Magdalena, którzy bali się, że tracą swoje dzieci na rzecz ideologii nazistów, wspierali ich brak zaufania. W domu Robert i Magdalena słuchali zagranicznych radiostacji, do czego początkowo zniechęcał rząd, a później zakazał. Podczas gdy rząd rozpowszechniał audycje, które zaprzeczały jego okropnościom, rodzina Schollów poznawała szokującą prawdę.
And yet, they were still subject to the rules of life in Hitler’s Germany. After the outbreak of war, Sophie reluctantly worked for the national effort, and Hans had to take on army duties while attending medical school in Munich.
Wciąż jednak pozostawiali podmiotem zasad obowiązujących w hitlerowskich Niemczech. Po wybuchu wojny, Sophie niechętnie pracowała na rzecz dobra narodowego, a Hans wykonywał obowiązki wojskowe, studiując medycynę w Monachium.
That was where Hans met Christoph Probst, Willi Graf and Alexander Schmorell. Day by day, each grew more sickened by Nazi ideology. They longed to share their views. But how could they spread them, when it was impossible to know who to trust?
Tam Hans poznał Christopha Probsta, Williego Grafa i Alexandra Schmorella. Z każdym dniem rosła ich niechęć względem nazistowskiej ideologii. Pragnęli podzielić się swoimi odczuciami. Ale jak to zrobić, skoro nie wiadomo było, komu można zaufać?
And so, the friends decided to rebel anonymously. They pooled their money and bought printing materials. An acquaintance let them use a cellar under his studio. In secret, they began drafting their message.
Mimo wszystko, grupa przyjaciół postanowiła się sprzeciwić anonimowo. Razem zrzucili się na materiały do drukowania. Znajomy pozwolił im skorzystać z piwnicy pod jego studiem. W tajemnicy przygotowywali swoją wiadomość.
In June 1942, mysterious anti-Nazi leaflets began appearing all over Munich. They were signed: the White Rose.
W czerwcu 1942 roku, w Monachium pojawiły się tajemnicze antynazistowskie ulotki. Widniał na nich podpis "Biała Róża".
The first leaflet denounced Hitler and called for Germans to sabotage the war effort: “Adopt passive resistance… block the functioning of this atheistic war machine before it is too late, before the last city is a heap of rubble… before the last youth of our nation bleeds to death... Don’t forget that each people gets the government it deserves!” At a time when a sarcastic remark could constitute treason, this language was unprecedented. It was written mostly by Hans Scholl.
Pierwsze ulotki potępiały Hitlera i wzywały Niemców do sabotażu sukcesów wojennych. "Przyjmijcie postawę biernego oporu... zablokujcie działanie tej ateistycznej wojennej maszyny nim będzie za późno, zanim ostatnie miasto będzie stertą gruzu... zanim nasza młodzież się wykrwawi... Nie zapomnijcie, że każdy naród ma taki rząd, na jaki zasługuje!" W czasie gdy sarkastyczna uwaga mogła oznaczać zdradę kraju, taki język uchodził za niespotykany. Jego twórcą w znacznej mierze był Hans Scholl.
In 1942, Sophie came to Munich knowing nothing of her brother’s activities. She soon encountered the leaflets at school. But it was not until she discovered evidence in Han’s room that she realized who’d written them. Her shock soon gave way to resolve: she wanted in. For both siblings, it was time to escalate the fury that had been brewing for years.
W 1942 roku Sophie przybyła do Monachium, nie wiedząc nic o działalności brata. Chwilę potem natknęła się na te ulotki w szkole. Dopiero gdy odkryła poszlaki w pokoju swojego brata, zrozumiała, kto był ich autorem. Jej szok wkrótce ustąpił determinacji, też chciała w tym działać. Dla rodzeństwa nadszedł czas eskalacji wściekłości trwającej od lat.
From June 1942 to February 1943, the group worked feverishly. While the Gestapo searched for leads, the White Rose were constantly on guard.
Od czerwca 1942 do lutego 1943 grupa pracowała gorączkowo. Podczas gdy gestapo szukało tropu, Biała Róża ciągle miała się na baczności.
The war raged on. Regulations tightened, and Munich suffered air raids. But the White Rose ventured deeper into conspiracy. They graffitied buildings and braved trains swarming with Gestapo. In the winter of 1942, Hans made a treacherous journey to the Czechoslovakian border to meet anti-Nazi rebels.
Wojna szalała: zaostrzono regulacje, a Monachium cierpiało z powodu nalotów. Członkowie Białej Róży odważyli się na dalsze działania konspiracyjne. Tworzyli graffiti na budynkach, jeździli pociągami, w których roiło się od gestapo. Zimą 1942 roku Hans udał się w niebezpieczną podróż na czechosłowacką granicę, na spotkanie z antynazistowskimi rebeliantami.
On February 18, 1943, Sophie and Hans brought a suitcase of leaflets to their university. A custodian noticed what they were doing and reported them to the Gestapo.
18 lutego 1943 roku Sophie i Hans przynieśli na uniwersytet walizkę pełną ulotek. Dozorca spostrzegł, co chcieli zrobić i zgłosił ten fakt do Gestapo.
Both calmly denied any involvement— until the police gathered all the leaflets and placed them back in the empty case, where they fit perfectly. When Hans and Sophie confessed, they were immediately led to court and sentenced to death by guillotine. Despite a grueling interrogation, the two refused to betray their co-conspirators.
Oboje zaprzeczyli jakiemukolwiek zaangażowaniu, dopóki policja nie zebrała wszystkich ulotek i włożyła z powrotem do walizki, gdzie pasowały idealnie. Po tym jak Hans i Sophie się przyznali, natychmiast postawiono ich przed sądem i skazano na śmierć przez ścięcie. Mimo wyczerpujących przesłuchań, żadne nie wyjawiło innych konspiratorów.
Before her execution, Sophie declared her fury at the state of her country. But she also spoke to a more hopeful future: “How can we expect righteousness to prevail when there is hardly anyone willing to give himself up individually to a righteous cause? Such a fine, sunny day, and I have to go, but what does my death matter, if through us, thousands of people are awakened and stirred to action?”
Tuż przed egzekucją, Sopie wyraziła wściekłość względem swojego kraju, ale wyraziła też nadzieję na lepszą przyszłość: "Jak można oczekiwać sprawiedliwości, skoro nie ma nikogo, kto sam chciałby się poświęcić dla sprawiedliwego celu? Taki ładny, słoneczny dzień, a ja muszę już odejść, ale co znaczy moja śmierć, jeśli dzięki nam tysiące ludzi się ocknęło i są gotowi do działania?"