Περιέργεια: Ευχή ή κατάρα; Η παράδοξη φύση αυτού του γνωρίσματος ενσαρκώθηκε από τους αρχαίους Έλληνες από το μυθικό πρόσωπο της Πανδώρας. Σύμφωνα με τον θρύλο, ήταν η πρώτη θνητή γυναίκα, που η περιέργειά της έθεσε σε κίνηση μια αλυσίδα κοσμογονικών γεγονότων.
Curiosity: a blessing, or a curse? The paradoxical nature of this trait was personified for the ancient Greeks in the mythical figure of Pandora. According to legend, she was the first mortal woman, whose blazing curiosity set a chain of earth-shattering events in motion.
Στην Πανδώρα έδωσε ζωή ο Ήφαιστος, ο Θεός της φωτιάς, που ζήτησε τη συνδρομή των θεϊκών συντρόφων του για να γίνει ξεχωριστή. Από την Αφροδίτη έλαβε την ικανότητα για βαθιά συναισθήματα. Από τον Ερμή κέρδισε τη γνώση της γλώσσας. Η Αθηνά της έκανε το δώρο της δεξιοτεχνίας και της προσοχής στη λεπτομέρεια, και ο Ερμής της έδωσε το όνομά της.
Pandora was breathed into being by Hephaestus, God of fire, who enlisted the help of his divine companions to make her extraordinary. From Aphrodite she received the capacity for deep emotion; from Hermes she gained mastery over language. Athena gave the gift of fine craftsmanship and attention to detail, and Hermes gave her her name.
Τέλος, ο Δίας πρόσφερε δύο δώρα στην Πανδώρα. Το πρώτο ήταν το στοιχείο της περιέργειας, που διείσδυσε στο πνεύμα της και την έστειλε με ενθουσιασμό στον κόσμο. Το δεύτερο ήταν ένα κουτί, λαξευμένο περίτεχνα, με μεγάλο βάρος - και ερμητικά κλειστό. Αλλά το περιεχόμενο, της είπε ο Δίας, δεν ήταν για θνητά μάτια. Δεν έπρεπε να ανοίξει το κουτί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Finally, Zeus bestowed two gifts on Pandora. The first was the trait of curiosity, which settled in her spirit and sent her eagerly out into the world. The second was a heavy box, ornately curved, heavy to hold – and screwed tightly shut. But the contents, Zeus told her, were not for mortal eyes. She was not to open the box under any circumstance.
Στη γη, η Πανδώρα γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Επιμηθέα, έναν ταλαντούχο τιτάνα που ο Δίας του είχε αναθέσει το σχεδιασμό του φυσικού κόσμου. Είχε δουλέψει δίπλα στον αδερφό του Προμηθέα, που δημιούργησε τους πρώτους ανθρώπους αλλά τιμωρήθηκε αιώνια γιατί τους έδωσε την φωτιά. Του Επιμηθέα του έλειπε ο αδερφός του απεγνωσμένα, αλλά στην Πανδώρα βρήκε μια ακόμη φλογερή ψυχή για να τον συντροφέψει.
On earth, Pandora met and fell in love with Epimetheus, a talented titan who had been given the task of designing the natural world by Zeus. He had worked alongside his brother Prometheus, who created the first humans but was eternally punished for giving them fire. Epimetheus missed his brother desperately, but in Pandora he found another fiery-hearted soul for companionship.
Η Πανδώρα έσφυζε από ενθουσιασμό για τη ζωή στη γη. Επίσης εύκολα παρασυρόταν και ήταν ανυπόμονη, λόγω της δίψας της για γνώση και για αμφισβήτηση όσων την περιέβαλλαν. Συχνά η σκέψη της περιπλανιόταν στο περιεχόμενο του σφραγισμένου κουτιού. Ποιος θησαυρός ήταν τόσο σπουδαίος που ποτέ δεν έπρεπε να τον δουν μάτια ανθρώπου και γιατί είχε τη φροντίδα του; Τα δάχτυλά της την έτρωγαν να το ανοίξει. Κάποιες φορές ήταν πεπεισμένη ότι άκουγε φωνές να της ψιθυρίζουν και τα περιεχόμενα να κουνιούνται στο εσωτερικό, σαν να πάσχιζαν να ελευθερωθούν. Το αίνιγμά του άρχισε να την τρελαίνει.
Pandora brimmed with excitement at life on earth. She was also easily distracted and could be impatient, given her thirst for knowledge and desire to question her surroundings. Often, her mind wandered to the contents of the sealed box. What treasure was so great it could never be seen by human eyes, and why was it in her care? Her fingers itched to pry it open. Sometimes she was convinced she heard voices whispering and the contents rattling around inside, as if straining to be free. Its enigma became maddening.
Με τον καιρό, η εμμονή της Πανδώρας για το κουτί συνεχώς αυξανόταν. Φαινόταν πως υπήρχε μια ανεξέλεγκτη δύναμη που την τραβούσε στα περιεχόμενά του, που αντηχούσαν το όνομά της ολοένα και πιο δυνατά. Μια μέρα δεν άντεξε. Ξεγλιστρώντας από τον Επιμηθέα, κοίταξε επίμονα το μυστηριώδες κουτί. Θα έριχνε μια ματιά στο εσωτερικό, και μετά θα το έβγαζε απ' το μυαλό της για πάντα...
Over time, Pandora became more and more obsessed with the box. It seemed there was a force beyond her control that drew her to the contents, which echoed her name louder and louder. One day she could bear it no longer. Stealing away from Epimetheus, she stared at the mystifying box. She’d take one glance inside, then be able to rid her mind of it forever...
Αλλά με την πρώτη ρωγμή στο καπάκι, το κουτί άνοιξε απότομα.
But at the first crack of the lid, the box burst open.
Τερατώδη πλάσματα και φρικιαστικοί ήχοι πετάχτηκαν σ' ένα σύννεφο καπνού και στροβιλίστηκαν γύρω της στριγκλίζοντας. Τρομοκρατημένη, Η Πανδώρα προσπάθησε απεγνωσμένα να τα οδηγήσει πίσω στη φυλακή τους. Αλλά τα πλάσματα ξεχύθηκαν έξω σ' ένα απαίσιο σύννεφο. Τη διαπέρασε τρόμος καθώς απομακρύνθηκαν. Ο Δίας χρησιμοποίησε το κουτί ως δοχείο για όλες τις δυνάμεις του κακού και του πόνου που είχε δημιουργήσει - και μόλις ελευθερώνονταν, ήταν ανεξέλεγκτες.
Monstrous creatures and horrendous sounds rushed out in a cloud of smoke and swirled around her, screeching and cackling. Filled with terror, Pandora clawed desperately at the air to direct them back into their prison. But the creatures surged out in a gruesome cloud. She felt a wave of foreboding as they billowed away. Zeus had used the box as a vessel for all the forces of evil and suffering he’d created – and once released, they were uncontainable.
Καθώς έκλαιγε, η Πανδώρα αντιλήφθηκε έναν ήχο προερχόμενο από το κουτί. Δεν ήταν ο απόκοσμος ψίθυρος των δαιμόνων, αλλά ένα ελαφρό κουδούνισμα που έμοιαζε να απαλύνει την αγωνία της. Όταν σήκωσε ξανά το καπάκι και κοίταξε μέσα, μια ζεστή αχτίδα φωτός ξεπήδησε και πέταξε μακριά.
As she wept, Pandora became aware of a sound echoing from within the box. This was not the eerie whispering of demons, but a light tinkling that seemed to ease her anguish. When she once again lifted the lid and peered in, a warm beam of light rose out and fluttered away.
Όπως την είδε να τρεμοπαίζει στον απόηχο του κακού που είχε ελευθερώσει, ο πόνος της Πανδώρας ανακουφίστηκε. Ήξερε πως το άνοιγμα του κουτιού ήταν μη αναστρέψιμο - αλλά δίπλα στη διαμάχη, έβαλε την ελπίδα για να μετριάσει τις συνέπειές της.
As she watched it flickering in the wake of the evil she’d unleashed, Pandora’s pain was eased. She knew that opening the box was irreversible – but alongside the strife, she’d set hope forth to temper its effects.
Σήμερα, το Κουτί της Πανδώρας υποδηλώνει τις ακραίες επιπτώσεις του να ανακατεύεσαι με το άγνωστο - αλλά η επίμονη περιέργεια της Πανδώρας επίσης δείχνει τη διττότητα που βρίσκεται στην καρδιά της ανθρώπινης αναζήτησης. Πρέπει να ερευνήσουμε ό,τι δεν γνωρίζουμε, να ανασκαλεύσουμε για περισσότερα - ή υπάρχουν κάποια μυστήρια που είναι καλύτερα να μείνουν άλυτα;
Today, Pandora’s Box suggests the extreme consequences of tampering with the unknown – but Pandora’s burning curiosity also suggests the duality that lies at the heart of human inquiry. Are we bound to investigate everything we don’t know, to mine the earth for more – or are there some mysteries that are better left unsolved?