Hera, queen of the gods, was on the edge of her throne. A mountain nymph named Echo, renowned for her charm and chatter, was regaling her with a sensational story. But what Hera didn’t know was that Echo was merely distracting her while her husband, Zeus, was frolicking about with the other nymphs. Unfortunately for Echo, Zeus got sloppy, and Hera realized what was going on. Enraged by Echo’s duplicity— and powerless to stop her husband’s adultery— Hera decided to silence the nymph for good. From then on, Echo could no longer enrapture listeners with her stories; she could only repeat the last words another said.
Hera, nữ hoàng của các vị thần, đang ngồi trên ngai vàng. Nữ thần núi tên là Echo, nổi tiếng xinh đẹp nhưng lắm lời, đang kể cho Hera nghe một câu chuyện giật gân. Nhưng Hera không biết rằng, Echo chỉ muốn đánh lạc hướng nàng, trong khi chồng nàng, Zeus, đang vui đùa với các nữ thần khác. Không may cho Echo, Zeus đã sơ suất và bị Hera phát hiện. Tức giận vì Echo hai lòng, và bất lực trong việc ngăn chặn chồng ngoại tình, Hera quyết định làm cho nữ thần núi phải giữ im lặng mãi mãi. Từ đó trở đi, Echo không thể mê hoặc người nghe với những câu chuyện của mình; nàng chỉ có thể lặp lại những từ cuối cùng mà người khác nói.
As her conversations became dull and her company undesirable, Echo grew dispirited. One day, while Echo was drifting through the woods, she spotted a young man hunting deer. It was Narcissus, the stunningly beautiful son of a river god and water nymph. After his birth, a seer had given his mother a cryptic prophecy: Narcissus would live a long life— but only if he never really knew himself. No one was sure exactly what to make of this. And, in the meantime, Narcissus grew into a proud youth. His good looks attracted many admirers. But he preferred to amble through life on his own and left a trail of broken hearts in his wake.
Khi cuộc trò chuyện nhạt dần và đối phương không còn muốn nghe, Echo trở nên chán nản. Một ngày nọ, khi đang phiêu bạt trong rừng, Echo nhìn thấy một chàng trai trẻ đang săn hươu. Anh ta là Narcissus, con trai xinh đẹp của một vị thần sông và nữ thần nước. Khi chàng ra đời, một nhà tiên tri đã cho mẹ chàng một lời tiên tri khó hiểu: Narcissus sẽ sống trường thọ chỉ khi chàng không bao giờ nhìn rõ bản thân. Không ai biết chính xác điều này nghĩa là gì. Trong thời gian đó, Narcissus khôn lớn thành một chàng trai đầy kiêu hãnh. Vẻ ngoài điển trai của chàng khiến người người ái mộ. Nhưng chàng chỉ thích sống một mình khiến nhiều cô gái tan nát con tim.
Seeing Narcissus there, Echo was filled with longing. Unable to initiate a conversation, she walked after him. Soon, Narcissus heard a rustle, and called out, “Who goes there? Who are you?” Echo revealed herself, but only repeated the word “you,” making her tone as endearing as possible as she went to hold him. Agitated, Narcissus said, “Let me go, I can’t stay.” Echo could only counter with a plea for him to do so. Freeing himself from her embrace, Narcissus snapped, “I’d rather die than have you love me!” To which Echo could only cry, “Love me... love me.” Narcissus told Echo once more to leave him alone, then faded from her gaze.
Nhìn thấy Narcissus ở đó, Echo dâng tràn tình yêu. Không thể bắt chuyện, nàng chỉ đành đi theo anh. Chẳng mấy chốc, Narcissus nghe thấy tiếng sột soạt, và kêu lên: “Ai ở đó? Ngươi là ai?” Echo lộ diện, nhưng nàng chỉ có thể lặp lại từ “ai”, cố gắng nũng nịu hết mức có thể khi chạy đến ôm anh. Bị kích động, Narcissus nói: “Thả ta ra, ta không thể ở lại”. Echo chỉ có thể đáp lại bằng lời cầu xin. Để thoát khỏi cái ôm của cô, Narcissus nói: “Ta thà chết chứ không muốn ngươi yêu ta!” Echo chỉ biết khóc mà nói: “Yêu ta... Yêu ta”. Narcissus bảo Echo đừng làm phiền mình nữa, rồi bỏ đi.
Echo wandered to a cave. And gradually, her heart grew heavy and her body frail until all that was left of her was her voice, which the wind carried to vast, empty places. Forever after, it could be heard reverberating through hollow caves and rebounding across lonely clearings.
Echo lang thang đến một hang động. Trái tim nàng dần nặng trĩu và cơ thể nàng yếu đi cho đến khi tất cả những gì còn lại là giọng nói của nàng, được gió mang đến những nơi rộng lớn, trống trải. Mãi về sau, tiếng nói của nàng vang vọng khắp các hang động và vọng lại qua những khe vắng đơn độc.
But this wasn’t even the first time heartbreak over Narcissus had proven fatal. A young man named Ameinias had also been cruelly rejected by Narcissus. Before his death, he prayed to Nemesis, the goddess of revenge, that Narcissus would also one day know the pain of love. She heard Ameinias’ pleas and, upon witnessing Echo’s fate, decided that it would be the final affront. It was time for retribution. So, Nemesis set Narcissus towards a clear, glassy pool.
Nhưng nàng không phải là người đầu tiên đau lòng đến chết vì Narcissus. Một chàng trai trẻ tên là Ameinias cũng bị Narcissus từ chối một cách nhẫn tâm. Trước khi chết, anh ta đã cầu nguyện với Nemesis, nữ thần báo thù, rằng Narcissus một ngày nào đó cũng phải trải qua nỗi đau của tình yêu. Nữ thần nghe thấy lời nguyện của Ameinias và sau khi nhìn thấy số phận của Echo, nàng quyết định rằng đó sẽ là sự sỉ nhục cuối cùng. Đã đến lúc đòi lại công bằng. Nemesis đưa Narcissus đến một cái hồ trong vắt như gương.
As he bent towards the water to drink, he caught sight of a hauntingly beautiful young man. Never before had Narcissus seen himself with such clarity. He spent the day acquainting himself with every glinting angle and glowing curl then passed the evening gazing at his reflection by moonlight and sleeping with his fingers grazing the water. Days wore on, and Narcissus never parted from his one true love. When he reached out, his double reached for him; and when he leaned in to bestow a kiss, he also tilted his face. But when he tried to hold the bewitching figure, it disappeared. At last, Narcissus knew the agony of unrequited love.
Cúi xuống uống nước, y liền nhìn thấy một chàng trai xinh đẹp đến hớp hồn. Chưa bao giờ Narcissus nhìn thấy bản thân một cách rõ ràng như vậy. Y dành cả ngày để nhìn ngắm mọi góc mặt hào nhoáng và lọn tóc rực rỡ, tối đến lại chăm chăm vào ảnh phản chiếu của mình qua ánh trăng và ngủ khi những ngón tay còn vương trên mặt nước. Ngày trôi, Narcissus không thể rời xa tình yêu đích thực của mình. Khi y vươn người ra, bóng hình trên mặt nước cũng vươn ra, khi y nghiêng người để trao nụ hôn, cái bóng cũng nghiêng mặt. Nhưng khi y cố gắng giữ lấy hình bóng mê hoặc ấy, nó lại tan biến. Cuối cùng, Narcissus cũng đã nếm trải sự đau đớn của tình yêu không được đáp lại.
Eating and drinking nothing, Narcissus too wasted away. His neck ached from bending over the lake, and his legs became rooted to the grass. When the wood nymphs finally passed by, all that was left of him was a white and yellow flower bending towards its reflection. From then on, it was known as narcissus.
Không ăn, không uống, Narcissus trở nên ốm yếu và bệnh tật. Cổ y đau nhức vì mãi cúi xuống hồ, và chân y bén rễ. Cuối cùng, khi các nữ thần rừng đi qua, tất cả những gì còn lại của y là một bông hoa màu trắng và vàng uốn mình về phía hình ảnh phản chiếu của nó. Từ đó, loài hoa này được biết đến với cái tên “narcissus” (hoa thủy tiên).