Hera, queen of the gods, was on the edge of her throne. A mountain nymph named Echo, renowned for her charm and chatter, was regaling her with a sensational story. But what Hera didn’t know was that Echo was merely distracting her while her husband, Zeus, was frolicking about with the other nymphs. Unfortunately for Echo, Zeus got sloppy, and Hera realized what was going on. Enraged by Echo’s duplicity— and powerless to stop her husband’s adultery— Hera decided to silence the nymph for good. From then on, Echo could no longer enrapture listeners with her stories; she could only repeat the last words another said.
Hera, regina zeilor, se afla pe marginea tronului său. O nimfă a muntelui, numită Echo, cunoscută pentru farmecul și vorbăria ei, o desfăta cu o poveste senzațională. Hera nu știa însă că Echo nu făcea decât să-i distragă atenția în timp ce soțul ei, Zeus, se distra cu celelalte nimfe. Din păcate, Zeus a devenit neglijent, iar Hera a realizat ce se întâmplă. Înfuriată de fățărnicia lui Echo, și incapabilă de a pune capăt adulterului, Hera decide să o reducă pe nimfă la tăcere pentru totdeauna. De atunci, Echo nu a mai putut să-și încânte ascultătorii cu povești, nu era capabilă decât să repete ultimele cuvinte ale celeilalte persoane.
As her conversations became dull and her company undesirable, Echo grew dispirited. One day, while Echo was drifting through the woods, she spotted a young man hunting deer. It was Narcissus, the stunningly beautiful son of a river god and water nymph. After his birth, a seer had given his mother a cryptic prophecy: Narcissus would live a long life— but only if he never really knew himself. No one was sure exactly what to make of this. And, in the meantime, Narcissus grew into a proud youth. His good looks attracted many admirers. But he preferred to amble through life on his own and left a trail of broken hearts in his wake.
Pe măsură ce conversațiile ei au devenit plictisitoare iar compania ei nedorită, Echo a devenit tot mai tristă. Într-o zi, în timp ce Echo rătăcea prin pădure, a zărit un tânăr care vâna cerbi. Era Narcis, fiul extrem de frumos al zeului râului și al unei nimfe de apă. După nașterea sa, un clarvăzător îi făcuse mamei sale o profeție misterioasă: Narcis avea să trăiască o viață lungă numai dacă nu se va cunoaște niciodată. Nimeni nu știa sigur ce însemnau cuvintele acestea. Între timp, Narcis devenise un tânăr mândru. Frumusețea lui atrăgea mulți admiratori. Dar a preferat să treacă prin viață singur lăsând în urma lui numai inimi frânte.
Seeing Narcissus there, Echo was filled with longing. Unable to initiate a conversation, she walked after him. Soon, Narcissus heard a rustle, and called out, “Who goes there? Who are you?” Echo revealed herself, but only repeated the word “you,” making her tone as endearing as possible as she went to hold him. Agitated, Narcissus said, “Let me go, I can’t stay.” Echo could only counter with a plea for him to do so. Freeing himself from her embrace, Narcissus snapped, “I’d rather die than have you love me!” To which Echo could only cry, “Love me... love me.” Narcissus told Echo once more to leave him alone, then faded from her gaze.
Văzându-l pe Narcis acolo, Echo a simțit o dorință puternică. Incapabilă să inițieze o conversație, a început să-l urmărească. Curând, Narcis a auzit un foșnet, și a strigat: „Cine e acolo? Cine ești tu?“ Echo se arătă, dar nu putu decât să repete ultimul lui cuvânt: „tu“, făcându-și glasul cât se poate de duios în timp ce se îndrepta spre el. Alarmat, Narcis i-a spus: „Lasă-mă, nu pot să stau.“ Echo nu a avut ce face decât să încerce să îl roage să nu se îndepărteze. Eliberându-se din îmbrățișarea ei, Narcis se răsti: „Prefer să mor decât să mă iubești!“ Însă Echo nu putu decât să suspine: „Mă iubești... mă iubești.“ Narcis i-a repetat încă o dată lui Echo să îl lase în pace, după care s-a făcut nevăzut.
Echo wandered to a cave. And gradually, her heart grew heavy and her body frail until all that was left of her was her voice, which the wind carried to vast, empty places. Forever after, it could be heard reverberating through hollow caves and rebounding across lonely clearings.
Echo, rătăcind, ajunge la o peșteră. Treptat, a început să o doară inima iar corpul ei s-a frânt până ce tot ce a mai rămas din el a fost doar vocea ei, pe care vântul a purtat-o în locuri pustii. Din când în când, putea fi auzită reverberând prin peșteri goale și răsunând prin luminișuri solitare.
But this wasn’t even the first time heartbreak over Narcissus had proven fatal. A young man named Ameinias had also been cruelly rejected by Narcissus. Before his death, he prayed to Nemesis, the goddess of revenge, that Narcissus would also one day know the pain of love. She heard Ameinias’ pleas and, upon witnessing Echo’s fate, decided that it would be the final affront. It was time for retribution. So, Nemesis set Narcissus towards a clear, glassy pool.
Dar asta nici nu a fost prima dată când suferința din cauza lui Narcis s-a dovedit a fi fatală. Un tânăr numit Ameinias fusese și el respins brutal de Narcis. Înainte de moartea lui, s-a rugat lui Nemesis, zeița răzbunării, ca Narcis să afle și el într-o bună zi durerea provocată de dragoste. Nemesis a auzit rugămințile lui Ameinias, și fiind martoră la soarta nimfei Echo, a hotărât că acesta avea să fie ultimul afront. Venise timpul pentru răzbunare. Așadar, Nemesis l-a așezat pe Narcis în fața unui lac limpede și strălucitor.
As he bent towards the water to drink, he caught sight of a hauntingly beautiful young man. Never before had Narcissus seen himself with such clarity. He spent the day acquainting himself with every glinting angle and glowing curl then passed the evening gazing at his reflection by moonlight and sleeping with his fingers grazing the water. Days wore on, and Narcissus never parted from his one true love. When he reached out, his double reached for him; and when he leaned in to bestow a kiss, he also tilted his face. But when he tried to hold the bewitching figure, it disappeared. At last, Narcissus knew the agony of unrequited love.
În timp ce se apleca pentru a bea apă, a observat imaginea unui tânăr extraordinar de frumos. Până atunci, Narcis nu se văzuse niciodată atât de clar. Și-a petrecut ziua familiarizându-se cu fiecare unghi și buclă strălucitoare, apoi și-a petrecut seara holbându-se la reflecția lui la lumina lunii și a adormit tot trecându-și degtele prin apă. Timpul a trecut, dar Narcis nu și-a părăsit nicicând adevărata iubire. Când își întindea mâna, reflecția lui și-o întindea și ea; iar când s-a aplecat să o sărute, și-a înclinat și fața. Dar când a încercat să atingă entitatea aceea magică, ea a dispărut. În final, Narcis a cunoscut agonia iubirii neîmpărtășite.
Eating and drinking nothing, Narcissus too wasted away. His neck ached from bending over the lake, and his legs became rooted to the grass. When the wood nymphs finally passed by, all that was left of him was a white and yellow flower bending towards its reflection. From then on, it was known as narcissus.
Nemâncând și nebând nimic, Narcis și-a atins sfârșitul. Gâtul îl durea de la aplecarea peste lac, iar picioarele au prins rădăcini. Când nimfele lemnului au trecut în sfârșit pe acolo, tot ce mai rămăsese din el era o floare albă cu galben aplecându-se asupra reflecției sale. Din acel moment, ea a fost cunoscută ca narcisă.