Odin, the king of Asgard, was plagued by nightmares. Three fearsome figures haunted his dreams: a massive, writhing shadow; a shambling, rotting corpse; and worst of all, a monstrous beast with a deadly bite. Night after night, the creatures besieged the king. And although their true forms were unknown to him, he could tell they were related to Asgard’s most persistent problem: Loki.
Odin, mbreti i Asgardit, ishte i shqetësuar nga makthet. Në ënderrat e tij dilnin tre figura të frikshme: një hije masive dhe e përdredhur, një kufomë e kalbur, qe tërrhiqte këmbët zvarrë, dhe me e keqja, një bishë monstruoze me pickim vdekjeprurës. Natë pas nate, krijesat rrethonin mbretin. Dhe megjithëse ai nuk njifte format e tyre të vërteta, ai dinte qe ishin të lidhur me problemin më të përsëritshëm të Asgardit: Loki.
Despite having settled down with his wife and sons, Loki had been sneaking off to visit the giantess Angrboda. And when the king learned this affair had produced three children, he was filled with unease. Odin summoned Thor and Tyr, two of his bravest warriors, to travel to Jotunheim to capture Loki’s secret children.
Pavarësisht se jetonte me gruan dhe djemtë e tij, Loki visitonte fshehurazi gjiganten Angrboda. Kur mbreti mësoi që nga kjo lidhje kishin lindur tre fëmijë, u mbush me ankth, Odin thirri Thor dhe Tyr, dy nga luftëtarët e tij më të guximshëm, për t’i dërguar në Jotunheim dhe të kapnin fëmijët e fshehtë të Lokit.
Upon arriving at Angrboda’s home, the pair were immediately accosted by Loki's first child, a serpent named Jörmungandr. The God of Thunder dodged the snake’s venom and swiftly bound him to a pine tree. The second child, Hel, appeared as a glowing young woman from the right and a moldering corpse from the left. Her flesh flaked onto the ground as she silently submitted to her captors. Finally, the third child leapt at Tyr. The small wolf was fierce but harmless. Tyr playfully cuffed its claws and stowed the cub in his pocket.
Kur mbërritën në shtëpinë e Angrbodës, dy luftëtarët takuan menjëherë fëmijën e parë të Lokit, një gjarpër me emër Jörmungandr. Zoti i Vetëtimës iu shmang helmit e gjarprit dhe e lidhi shpejtë në një pishë. Fëmija e dytë, Hel, u shfaq një grua e re që rezatonte bukuri nga e djathta dhe një kufomë në kalbje nga e majta. Mishi i saj ra në tokë dhe ajo u nënshtrua robëruesve të saj në heshtje. Më në fund, fëmija i tretë sulmoj Tyr. Ujku i vogël ishte i egër, por i padëmshëm. Tyr i prangoj kthetrat dhe vendosi këlyshin në xhep.
Back in Asgard, the warriors presented their prisoners and fearful recognition seized Odin's heart. Though these three were meager reflections of his dark dreams, the king was determined to dispose of them before his visions came true.
Kur u kthyen në Asgard, luftëtarët paraqitën të burgosurit e tyre dhe frika pushtoi zemrën e Odinit. Megjithëse të tre ishin reflektime të varfra nga ëndrrat e tij të errëta, mbreti ishte i vendosur ti zhdukte para se vizionet e tij të realizoheshin.
First, he banished Jörmungandr to the sea at the edge of the world. Then he sent Hel deep below the earth to join her fellow corpses. But the wolf, named Fenrir, presented a challenge. He’d already grown strong enough to threaten the gods, so Odin took a more patient approach. For months, he supervised the creature, watching Fenrir grow from a cub to a wolf to a beast who spoke with the voice of a God. Tyr visited frequently and found Fenrir to be strong and clever. But as their bond deepened, Odin's fear only grew.
Së pari, ai dëboi Jörmungandrin në detin në skaj të botës. Pastaj dërgoi Helin thellë nën tokë për t’u bashkuar me kufomat e tjera. Por ujku, i quajtur Fenrir, e sfidoi. Ai tashmë ishte bërë i fortë mjaft për të kërcënuar perënditë, kështu që Odin mori një afrim më të duruar. Për muaj të tërë, ai mbikëqyri krijesën, duke parë Fenririn duke u rritur nga një këlysh ujku, në një kafshë që fliste me zërin e një Zotit. Tyr vizitonte shpesh dhe pa që Fenriri ishte i fortë dhe i zgjuar. Por ndërsa lidhja e tyre u thellua, frika e Odinit rritej akoma më shumë.
One day, Odin forged his heaviest chains and hauled them to Fenrir with a challenge. He would bind the wolf to test his growing strength. Fenrir eagerly accepted the challenge and splintered the metal like old wood. Odin returned to the forge, crafting shackles that no man could lift alone. These sturdy chains gave Fenrir pause. But with an encouraging wink from Tyr, he accepted the challenge. The beast strained for a moment and then shattered his restraints into a thousand pieces. Desperate, Odin sought help from the most skilled makers of all: the Dwarves. Rather than metal, they sought the rarest ingredients; from feline footsteps and fish breath to the sinews of mountains and mighty bears. With these, the Dwarves crafted Gleipnir, an unbreakable chain in the guise of fine thread. When Odin challenged Fenrir a third time, the wolf laughed. But as he examined the thread more closely, Fenrir sensed Odin’s trickery and began to feel some fear himself.
Një ditë, Odini farkëtoi zinxhirët e tij më të rëndë dhe me ato sfidoi Fenrir. Ai do të lidhte ujkun për të provuar forcën e tij. Fenrir pranoi sfidën dhe copëtoj metalin si dru të kalbur. Odin u kthye në farkë, ku bëri pranga që asnjëri nuk mund t’i ngrinte vetëm. Këto zinxhirë të fortë e bën Fenrir të hezitojë. Por Tyr i shkeli syrin për ti dhënë kurajo, dhe ai pranoi sfidën Bisha u sforcua për një moment por mundi të thyeje prangat në një mijë copa. I dëshpëruar, Odin kërkoi ndihmë nga mjeshtrit më të aftë: Xhuxhët. Në vend të metalit, ata kërkuan përbërësit më të rrallë; nga hapat e maces dhe fryma e peshkut tek majat e maleve dhe arinjtë ë fuqishëm. Me këto, Xhuxhët krijuan Gleipnir, një zinxhir i pathyeshëm i maskuar si një fije e hollë. Kur Odin sfidoi ujkun për herë të tretë, Fenrir qeshi. Por ndërsa ai kontrolloj fillin më afër, Fenrir ndjeu mashtrimin e Odin dhe filloi të ndjejë njëfarë frike.
Fenrir struck a deal. He would accept the challenge, but only if a god kept their hand in his mouth throughout. With a heavy heart, Tyr volunteered. The gods bound the wolf and as he strained Gleipnir only grew tighter. Fenrir felt the agony of betrayal— not only from Odin, but from his reluctant friend. With a howl of fury, he bit through Tyr’s wrist and vowed to destroy Odin for tricking him.
Fenrir bëri një marrëveshje. Ai do ta pranonte sfidën, por vetëm nëse një zot mbante dorën e tij në gojën e ujkut gjatë gjithë kohës. Me zemër të rëndë, Tyr doli vullnetar. Zotët lidhën ujkun dhe sa më shumë sforcohej aq Gleipnir shtrëngohej. Fenrir ndjeu agoninë e tradhtisë, jo vetëm nga Odin, por dhe nga shoku i tij ngushtë. Me një ulërimë tërbimi, ai kafshoi kyçin e Tyr dhe u zotua të shkatërronte Odin për mashtrimin e tij.
Watching his nightmare come to life, Odin thrust Tyr’s blade between Fenrir jaws, releasing a torrent of saliva that became a furious river. While the beast was not dead, he was bound, and Odin celebrated his victory over fate. But in truth, his actions had only sealed his doom. Beneath the waves, Jörmungandr grew to encircle the world. Hel rose to rule the dead as queen of the Underworld. And every day, Fenrir strained a little more against his chains, inching ever closer to his bloody revenge.
Duke parë se jeta e tij ishte në rrezik, Odin shtyu shpatën e Tyr midis nofullave të Fenririt, Nga andej u lëshua një përrua pështymë që u bë një lumë i furishëm. Ndërsa bisha nuk kishte vdekur dhe ishte ende e lidhur, Odin festonte fitoren e tij mbi fatin. Por në të vërtetë, kishte nënshkruar dënimin e tij. Nën dallgë, Jörmungandr u rrit dhe rrethojë botën. Hel sundoi të vdekurit si mbretëreshë e botës së poshtme. Ndërsa Fenrir çdo ditë sforcohej pak më shumë kundër zinxhirëve të tij, duke iu afruar gjithnjë e më shumë hakmarrjes së tij të përgjakshme.