Odin, the king of Asgard, was plagued by nightmares. Three fearsome figures haunted his dreams: a massive, writhing shadow; a shambling, rotting corpse; and worst of all, a monstrous beast with a deadly bite. Night after night, the creatures besieged the king. And although their true forms were unknown to him, he could tell they were related to Asgard’s most persistent problem: Loki.
אודין מלך אסגארד, היה נגוע בסיוטים. שלוש דמויות מאיימות רדפו את חלומותיו: צל מסיבי מתפתל; גוויה נרקבת מתפוררת; וגרוע מכל, מפלצת עם נשיכה קטלנית. לילה אחרי לילה, היצורים הטילו מצור על המלך. ולמרות שהצורה האמיתי, שלהם לא היתה ידועה לו, הוא ידע שהן קשורות לבעיה המתמשכת ביותר של אסגארד: לוקי.
Despite having settled down with his wife and sons, Loki had been sneaking off to visit the giantess Angrboda. And when the king learned this affair had produced three children, he was filled with unease. Odin summoned Thor and Tyr, two of his bravest warriors, to travel to Jotunheim to capture Loki’s secret children.
למרות שהוא התיישב עם אשתו ובניו, לוקי התגנב לבקר את הענקית אנגרובודה. וכשהמלך גילה שהרומן הזה יצר שלושה ילדים, הוא התמלא בחוסר נוחות. אודין זימן את ת’ור וטייר, שניים מלוחמיו האמיצים ביותר, לנסוע ליוטונהיים כדי ללכוד את הילדים הסודיים של לוקי.
Upon arriving at Angrboda’s home, the pair were immediately accosted by Loki's first child, a serpent named Jörmungandr. The God of Thunder dodged the snake’s venom and swiftly bound him to a pine tree. The second child, Hel, appeared as a glowing young woman from the right and a moldering corpse from the left. Her flesh flaked onto the ground as she silently submitted to her captors. Finally, the third child leapt at Tyr. The small wolf was fierce but harmless. Tyr playfully cuffed its claws and stowed the cub in his pocket.
עם הגעתם לביתה של אנגרבודה, הזוג מייד הותקף על ידי הילד הראשון של לוקי, נחש בשם יורמונגאנדר. אל הרעם התחמק מארס הנחש וקשר אותו במהרה לעץ אורן. הילדה השניה, הל, הופיעה כאישה צעירה זוהרת מימין וגוויה נרקבת משמאל. בשרה התפורר לאדמה כשהיא נכנעה בשקט ללוכדיה. לבסוף, הילד השלישי קפץ על טייר. הזאב הצעיר היה נועז אבל לא מזיק. טייר אזק בקלות את טפריו ושם את הגור בכיסו.
Back in Asgard, the warriors presented their prisoners and fearful recognition seized Odin's heart. Though these three were meager reflections of his dark dreams, the king was determined to dispose of them before his visions came true.
חזרה באסגארד, הלוחמים הציגו את השבויים שלהם והכרה מלאת פחד לכדה את ליבו של אודין. למרות שהשלושה היו שיקוף דל של חלומותיו השחורים, המלך היה נחוש להיפתר מהם לפני שהחזון יתממש.
First, he banished Jörmungandr to the sea at the edge of the world. Then he sent Hel deep below the earth to join her fellow corpses. But the wolf, named Fenrir, presented a challenge. He’d already grown strong enough to threaten the gods, so Odin took a more patient approach. For months, he supervised the creature, watching Fenrir grow from a cub to a wolf to a beast who spoke with the voice of a God. Tyr visited frequently and found Fenrir to be strong and clever. But as their bond deepened, Odin's fear only grew.
ראשית, הוא גרש את יורמונגאנדר לים בקצה העולם. אז הוא שלח את הל מתחת לאדמה להצטרף לגוויות האחרות. אבל הזאב, בשם פנריר, הציב אתגר. הוא כבר גדל להיות חזק מספק לאיים על האלים, אז אודין נקט בגישה יותר סובלנית. במשך חודשים, הוא פיקח על היצור, צפה בפנריר גדל מגור לזאב למפלצת שדיברה בקול של אל. טייר ביקר הרבה ומצא את פנריר חזק ונבון. אבל כשהקשרים שלהם התעמקו, הפחד של אודין רק גדל.
One day, Odin forged his heaviest chains and hauled them to Fenrir with a challenge. He would bind the wolf to test his growing strength. Fenrir eagerly accepted the challenge and splintered the metal like old wood. Odin returned to the forge, crafting shackles that no man could lift alone. These sturdy chains gave Fenrir pause. But with an encouraging wink from Tyr, he accepted the challenge. The beast strained for a moment and then shattered his restraints into a thousand pieces. Desperate, Odin sought help from the most skilled makers of all: the Dwarves. Rather than metal, they sought the rarest ingredients; from feline footsteps and fish breath to the sinews of mountains and mighty bears. With these, the Dwarves crafted Gleipnir, an unbreakable chain in the guise of fine thread. When Odin challenged Fenrir a third time, the wolf laughed. But as he examined the thread more closely, Fenrir sensed Odin’s trickery and began to feel some fear himself.
יום אחד, אודין חישל את השלשלאות הכי כבדות שלו והביא אותן לפנריר עם אתגר. הוא יקשור את הזאב כדי לבחון את כוחו הגדל. פנריר הסכים בלהיטות לאתגר ופיצל את המתכת כמו עץ ישן. אודין חזר לנפחיה, ויצר אזיקים שאף אדם לא יכל להרים לבדו. השלשלאות הקשיחות האלה גרמו לפנריר לחשוב. אבל עם קריצה מטייר, הוא קיבל עליו את האתגר. החייה התאמצה לרגע ואז ניפצה את ההגבלות לאלפי רסיסים. נואש, אודין חיפש עזרה מהיוצרים הגדולים מכולם: הגמדים. במקום מתכת, הם פנו לרכיבים הנדירים ביותר; מפסיעות חתולים ונשימת דגים לגידים של הרים ודובים אדירים. עם אלו, הגמדים יצרו את גלייפניר, שרשרת בלתי ניתנת לשבירה בתחפושת של חוט עדין. כשאודין איתגר את פנריר בפעם השלישית, הזאב צחק. אבל כשהוא בחן את החוט יותר מקרוב פנריר חש את הרמאות של אודין והתחיל להרגיש פחד בעצמו.
Fenrir struck a deal. He would accept the challenge, but only if a god kept their hand in his mouth throughout. With a heavy heart, Tyr volunteered. The gods bound the wolf and as he strained Gleipnir only grew tighter. Fenrir felt the agony of betrayal— not only from Odin, but from his reluctant friend. With a howl of fury, he bit through Tyr’s wrist and vowed to destroy Odin for tricking him.
פנריר סגר עסקה. הוא יקבל את האתגר, אבל רק אם אל ישים את ידיו בפיו לכל אורכו. עם לב כבד, טייר התנדב. האלים קשרו את הזאב וכשהתאמץ גלייפניר רק נעשתה הדוקה יותר. פנריר הרגיש את כאב הבגידה -- לא רק מאודין, אלא גם מחברו המסוייג. עם יללה של זעם, הוא נשך את פרק ידו של טייר ונשבע להשמיד את אודין על שרימה אותו.
Watching his nightmare come to life, Odin thrust Tyr’s blade between Fenrir jaws, releasing a torrent of saliva that became a furious river. While the beast was not dead, he was bound, and Odin celebrated his victory over fate. But in truth, his actions had only sealed his doom. Beneath the waves, Jörmungandr grew to encircle the world. Hel rose to rule the dead as queen of the Underworld. And every day, Fenrir strained a little more against his chains, inching ever closer to his bloody revenge.
כשצפה בסיוט שלו מתממש, אודין תקע את להבו של טייר בין מלתעותיו של פנריר, ושחרר זרם של ריר שהפך לנהר זועם. למרות שהחיה לא היתה מתה, היא היתה קשורה, ואודין חגג את הנצחון שלו על הגורל. אבל במציאות, הפעולות שלו רק חתמו את האבדון שלו. מתחת לגלים, יורמונגאנדר גדל והקיף את העולם. הל עלתה לשלוט במתים כמלכת העולם התחתון. וכל יום, פנריר התאמץ מעט יותר נגד השרשראות, מתקרב מעט יותר לנקמה המדממת שלו.