Baldur— son of All Father Odin and Queen Frigg, husband of Nanna the Peaceful, and God of truth and light— was the gentlest and most beloved being in all of Asgard. In his great hall of Breidablik, Baldur’s soothing presence eased his subject’s woes. But lately, he was plagued by troubles of his own. Every night, Baldur had gruesome visions foretelling his own imminent death.
Бальдр — син верховних божеств Одіна та Фрігг, чоловік Нанни Миролюбної та бог правди і світла — був найдобрішим і найулюбленішим божеством в усьому Асґарді. У великому залі Брейдаблік заспокійлива присутність Бальдра полегшувала тягар проблем його підданих. Проте останнім часом його мучили власні негаразди. Щоночі Бальдр бачив жахливі видіння, в яких передбачалася його неминуча смерть.
Determined to protect her son from these grim prophecies, Queen Frigg travelled across the nine realms, begging all living things not to harm Baldur. Her grace moved each being she encountered. Every animal and element, every plague and plant, every blade and bug gladly gave their word.
Рішуче налаштована захистити сина від цих похмурих пророцтв, богиня Фрігг здійснила подорож дев’ятьма королівствами, благаючи всіх живих істот не заподіяти шкоди Бальдру. Її манери зворушували кожного, кого вона зустрічала на своєму шляху. Кожна тварина та стихія, кожна хвороба та рослина, кожний меч та комаха залюбки дали їй слово.
Frigg returned to Breidablik, and threw a great feast to celebrate. Wine flowed freely, and soon the gods took turns testing Baldur’s immunity. Lurking in the corner, Loki rolled his eyes. The trickster god had never cared for Baldur the Bright, and found his new gift profoundly irritating. Surely there was a flaw in Frigg’s plan.
Фрігг повернулася до Брейдабліка та влаштувала великий бенкет. Вино лилося, — і невдовзі боги по черзі випробовували недоторканість Бальдра. Локі, вичікуючи у кутку, закотив очі. Бог-жартівник був завжди байдужим до Бальдра Сяючого, але новий дар Бальдра занадто його дратував. Без сумніву, Фрігг десь схибила.
Taking the form of an old woman, Loki crept to Frigg’s side and feigned confusion. Why were the gods attacking sweet Baldur, whom they all loved so dearly? Frigg told her of the oaths, but the old woman pressed on. Surely you didn’t receive a vow from everything, she asked. Frigg shrugged. The only being she hadn’t visited was mistletoe. After all, what god could fear a trifling weed?
Перетворившись у бабусю, Локі підкрався до Фрігг і вдав, ніби спантеличений. Чому боги нападали на милого Бальдра, якого вони усі так сильно любили? Фрігг розказала їй про клятви, але бабуся продовжувала тиснути на неї. Звичайно, тобі поклялися не всі, запитала вона. Фрігг здригнулася. Єдиною істотою, в якої вона не побувала, була омела. Зрештою, який бог міг боятися нікчемного бур’яну?
At this, Loki dashed outside to find a sprig of mistletoe. When he returned, the festivities had grown even rowdier. But not every god was enjoying the party. Baldur’s brother Hodur, who was blind and weapon-less, sat dejected. Seeing his opportunity, the trickster slyly offered Hodur a chance to participate. Loki armed him with mistletoe, guided his aim towards his brother, and told Hodur to hurl with all his might.
Почувши це, Локі вискочив надвір, щоб знайти гілочку омели. Коли він повернувся, святкування стало ще гучнішим. Однак не всі боги насолоджувалися бенкетом. Брат Бальдра, Гед, сліпий та неозброєнний, сидів засмучений. Побачивши таку можливість, жартівник хитрощами запропонував Геду можливість узяти участь у забаві. Локі озброїв його омелою, навів його лук на брата, і наказав Геду вистрелити з усієї сили.
The mistletoe pierced Baldur’s chest with deadly force. The god’s light quickly flickered out, and despair swept over the crowd. Within moments, the impact of Baldur’s death could be felt across the nine realms. But from the weeping masses, Hermod the Brave stepped forward. The warrior god believed that with the help of Odin’s mighty steed, there was no plane he could not reach. He would travel to halls of Hel herself, and bring Baldur home.
Омела прострілила грудину Бальдра із вбивчою силою. Боже світло враз замерехтіло та згасло, а присутніх огорнув розпач. Уже через якусь мить можна було відчути вплив смерті Бальдра на дев’ять королівств. Раптом, з натовпу, який плакав, вийшов уперед Гермод Хоробрий. Бог воїнів вірив, що якби він отримав могутнього коня Одіна, не було б такого місця, до якого він би не потрапив. Він би поїхав у царство самої Гель і привіз би Бальдра додому.
The god rode for nine days and nine nights, past halls of corpses and over paths paved with bone. When he finally reached the Queen of the Underworld, Hermod begged her to return Baldur to his family. Hel considered taking pity, but she wanted to know the extent of the gods’ mourning. She agreed to relinquish Baldur’s soul— if Hermod could prove that every living thing wept at Baldur’s death.
Бог їхав дев’ять днів та ночей, минаючи помешкання мерців та стежки, вимощені кістками. Коли він нарешті прибув до богині підземного світу, Гермод попросив її, щоб вона повернула Бальдра до родини. Гель була готова зглянутися, але захотіла дізнатися, наскільки боги сумували. Вона погодилася звільнити душу Бальдра, якщо Гермод зможе довести, що кожна істота оплакувала смерть Бальдра.
Hermod shot back to the land of the living. He met with every creature that Frigg visited earlier— all of which cried for Baldur and begged for his return. Meanwhile, Loki watched Hermod’s mission with disdain. He would not let his work be so easily undone, but if he interfered too boldly it might reveal his hand in Baldur’s murder. Disguising himself as a ferocious giant, he hid himself at Hermod’s final stop.
Гермод примчав назад до королівства живих. Він зустрівся з кожною істотою, яку Фрігг зустрічала раніше — всі оплакували Бальдра і благали про його повернення. У той час Локі зневажливо споглядав за місією Гермода. Він не міг дозволити так легко звести нанівець його працю, але занадто активне втручання могло б розкрити його участь у вбивстві Бальдра. Удавши із себе лютого велетня, він сховався наприкінці шляху Гермода.
When the warrior came, the howling wind and craggy rocks each declared their love for Baldur. But the giant within spewed only contempt for the deceased. No matter how much Hermod begged, she would not shed a single tear.
Коли воїн туди прийшов, виючий вітер та круті скелі запевняли про свою любов до Бальдра. Проте велетень висловив лише зневагу до померлого. Як би сильно Гермод не благав, він не пролив ні сльозинки.
With his last hope dashed, the god began to mourn Baldur a second time. But an echo from the cave rang out above his sobs. Loki’s twisted cackle was well-known to every Asgardian, and Hermod realized he’d been tricked. As he leapt to accost the trickster, Loki took the form of a salmon and wriggled into the waterfall. His escape was guaranteed, until Thor arrived at the scene.
Бог почав оплакувати Бальдра вдруге, коли його остання надія розбилася. Раптом його ридання було заглушене відлунням з печери. Уїдливий сміх Локі був відомий кожному жителю Асґарда, тому Гермод збагнув, що його надурили. Коли він стрибнув уперед, щоб піймати жартівника, Локі перетворився у лосося і, звиваючись, плюхнувся у водоспад. Він би напевно втік, однак у ситуацію втрутився Тор.
Dragging Loki back to the cave, the gods bound him with a poisonous serpent. Here, Loki would remain chained until the end of days— the serpent dripping venom on his brow as punishment for dousing Asgard’s brightest light.
Затягнувши Локі назад до печери, боги зв’язали його отруйною змією. Локі залишався прикованим допоки стоїть світ, а отрута змії скапувала на його брову, як покарання за те, що він погасив найяскравіше світло Асґарду.