Baldur— son of All Father Odin and Queen Frigg, husband of Nanna the Peaceful, and God of truth and light— was the gentlest and most beloved being in all of Asgard. In his great hall of Breidablik, Baldur’s soothing presence eased his subject’s woes. But lately, he was plagued by troubles of his own. Every night, Baldur had gruesome visions foretelling his own imminent death.
באלדור -- בנו של אבי-הכל אודין והמלכה פריג, בעלה של נאנה הרגועה, ואלת האמת והאור -- היה הישות הכי אהובה ועדינה בכל אסגארד. באולם הגדול שלו של בריידאבליק, הנוכחות המרגיעה של באלדור הרגיעה את הפחדים של הנתינים שלו. אבל לאחרונה, הוא היה טרוד בצרות משלו. כל לילה, לבאלדור היו חלומות נוראיים שחוזים את מותו המתקרב.
Determined to protect her son from these grim prophecies, Queen Frigg travelled across the nine realms, begging all living things not to harm Baldur. Her grace moved each being she encountered. Every animal and element, every plague and plant, every blade and bug gladly gave their word.
נחושה להגן על בנה מהנבואות העגומות האלו, המלכה פריג סיירה לרוחב כל תשע הממלכות, והתחננה בפני כל היצורים החיים לא לפגוע בבאלדור. תחנוניה הניעו כל יצור בו היא נפגשה. כל חיה ואלמנט, כל מטרד וכל צמח, כל עלה וחרק נתנו בשמחה את מילתם.
Frigg returned to Breidablik, and threw a great feast to celebrate. Wine flowed freely, and soon the gods took turns testing Baldur’s immunity. Lurking in the corner, Loki rolled his eyes. The trickster god had never cared for Baldur the Bright, and found his new gift profoundly irritating. Surely there was a flaw in Frigg’s plan.
פריג חזרה לבריידאבליק, וקיימה משתה גדול כדי לחגוג. יין זרם בחופשיות, ובמהרה האלים בזה אחר זה בדקו את החסינות של באלדור. אורב בפינה, לוקי מגלגל את עיניו. לאל התעלולן מעולם לא היה אכפת מבאלדור הנבון, והוא חשב שהכשרון החדש שלו מרגיז מאד. ברור שהיה פגם בתוכניתה של פריג.
Taking the form of an old woman, Loki crept to Frigg’s side and feigned confusion. Why were the gods attacking sweet Baldur, whom they all loved so dearly? Frigg told her of the oaths, but the old woman pressed on. Surely you didn’t receive a vow from everything, she asked. Frigg shrugged. The only being she hadn’t visited was mistletoe. After all, what god could fear a trifling weed?
הוא לבש צורה של אישה זקנה, לוקי הזדחל לצידה של פריג והעמיד פני מבולבלת. למה האלים תקפו את באלדור המתוק, שהם כל כך אהבו? פריג סיפרה לה על השבועה, אבל האישה הזקנה לחצה. ברור שלא קיבלת שבועה מכולם, היא שאלה. פריג משכה בכתפיה. הישות היחידה שהיא לא ביקרה היתה הדבקון. אחרי הכל, איזה אל יכול לפחד מעשב חסר ערך?
At this, Loki dashed outside to find a sprig of mistletoe. When he returned, the festivities had grown even rowdier. But not every god was enjoying the party. Baldur’s brother Hodur, who was blind and weapon-less, sat dejected. Seeing his opportunity, the trickster slyly offered Hodur a chance to participate. Loki armed him with mistletoe, guided his aim towards his brother, and told Hodur to hurl with all his might.
וכך, לוקי מיהר החוצה כדי למצוא ענף דבקון. כשחזר, המסיבות הפכו אפילו יותר פרועות. אבל לא כל האלים נהנו מהמסיבה. אחיו של באלדור האדור, שהיה עיוור וללא נשק, ישב דחוי. רואה את ההזדמנות שלו, התעלולן הציע בערמומיות להודור סיכוי להשתתף. לוקי חימש אותו בדבקון, והנחה אותו לכיוון אחיו, ואמר להודור לירות בכל כוחו.
The mistletoe pierced Baldur’s chest with deadly force. The god’s light quickly flickered out, and despair swept over the crowd. Within moments, the impact of Baldur’s death could be felt across the nine realms. But from the weeping masses, Hermod the Brave stepped forward. The warrior god believed that with the help of Odin’s mighty steed, there was no plane he could not reach. He would travel to halls of Hel herself, and bring Baldur home.
הדבקון חדר לחזה של באלדור עם כוח קטלני. אור האל הבהב וכבה במהירות, ויאוש אפף את הקהל. תוך רגעים, ניתן היה להרגיש את ההשפעה של מותו של באלדור ברחבי תשע הממלכות. אבל מתוך ההמון המתייפח, הרמונד הגיבור צעד קדימה. האל הלוחם האמין שעם עזרת הסוס החזק של אודין, לא היה מישור שלא היה יכול להגיע אליו. הוא יתור את חללי הגהנום עצמם, ויביא את באלדור הביתה.
The god rode for nine days and nine nights, past halls of corpses and over paths paved with bone. When he finally reached the Queen of the Underworld, Hermod begged her to return Baldur to his family. Hel considered taking pity, but she wanted to know the extent of the gods’ mourning. She agreed to relinquish Baldur’s soul— if Hermod could prove that every living thing wept at Baldur’s death.
האל רכב במשך תשעה ימים ותשעה לילות, לרוחב אולמות גופות ומעברים מרובדים בעצמות. כשהוא הגיע לבסוף למלכת העולם התחתון, הרמוד התחנן בפניה שתחזיר את באלדור למשפחתו. הל שקלה לרחם, אבל היא רצתה לדעת מה היקף האבל של האלים. היא הסכימה לוותר על נשמתו של באלדור -- אם הרמוד יוכל להוכיח שכל נפש חיה בכתה על מותו של באלדור.
Hermod shot back to the land of the living. He met with every creature that Frigg visited earlier— all of which cried for Baldur and begged for his return. Meanwhile, Loki watched Hermod’s mission with disdain. He would not let his work be so easily undone, but if he interfered too boldly it might reveal his hand in Baldur’s murder. Disguising himself as a ferocious giant, he hid himself at Hermod’s final stop.
הרמוד טס חזרה לארץ החיים. הוא נפגש עם כל יצור שפריג פגשה קודם לכן -- כולם בכו על באלדור והתחננו לחזרתו. בינתיים, לוקי צפה במשימה של הרמוד בבוז. הוא לא יתן לעבודתו לרדת לטמיון בקלות כזו, אבל אם הוא יפריע באופן חד מדי הוא אולי יגלה את חלקו ברצח של באלדור. על ידי הסוואהו כמפלצת אכזרית, הוא החביא את עצמו בתחנתו האחרונה של הרמוד.
When the warrior came, the howling wind and craggy rocks each declared their love for Baldur. But the giant within spewed only contempt for the deceased. No matter how much Hermod begged, she would not shed a single tear.
כשהלוחם הגיע, הרוח הנוהמת והסלעים החדים כולם הכריזו על אהבתם לבאלדור. אבל הענק בפנים פלט את הזלזול שלו למנוח. לא משנה כמה הרמוד התחנן, היא לא הזילה דמעה.
With his last hope dashed, the god began to mourn Baldur a second time. But an echo from the cave rang out above his sobs. Loki’s twisted cackle was well-known to every Asgardian, and Hermod realized he’d been tricked. As he leapt to accost the trickster, Loki took the form of a salmon and wriggled into the waterfall. His escape was guaranteed, until Thor arrived at the scene.
כשתקוותו האחרונה נעלמה, האל החל להתאבל על באלדור שוב. אבל הד מהמערה צלצל מעל יבבותיו. הגיחוך המעוות של לוקי היה ידוע לכל אסגארדי, והרמוד הבין שרימו אותו. כשזינק על התעלולן, לוקי לבש צורה של סלמון והתפתל למפל. הבריחה שלו היתה מובטחת, עד שתור הגיע לזירה.
Dragging Loki back to the cave, the gods bound him with a poisonous serpent. Here, Loki would remain chained until the end of days— the serpent dripping venom on his brow as punishment for dousing Asgard’s brightest light.
הוא משך את לוקי חזרה למערה, האלים קשרו אותו עם נחש ארסי. פה, לוקי ישאר קשור עד סוף ימיו -- הנחש טיפטף ארס על הגבה שלו בתור עונש על כך שכיבה את האור הגדול ביותר של אסגארד.