Το 1925, η Φρίντα Κάλο επέστρεφε σπίτι της στην Πόλη του Μεξικού από το σχολείο, όταν το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με το τραμ. Τραυματίστηκε, παραλίγο θανάσιμα, σε σπονδυλική στήλη, λεκάνη και ισχίο και καθηλώθηκε στο κρεβάτι για πολλούς μήνες μετά.
In 1925, Frida Kahlo was on her way home from school in Mexico City when the bus she was riding collided with a streetcar. She suffered near-fatal injuries to her spine, pelvis and hips, and was bedridden for months afterward.
Κατά την ανάρρωσή της, είχε ένα ειδικό καβαλέτο στο κρεβάτι της ώστε να εξασκείται σε τεχνικές ζωγραφικής. Στα πρώτα της έργα, ξεκίνησε να ζωγραφίζει τον κόσμο σύμφωνα με τη δική της μοναδική οπτική. Στην πορεία της ζωής της, θα καθιερωνόταν ως δημιουργός και μούσα μοναδικών έργων Τέχνης.
During her recovery, she had a special easel attached to her bed so she could practice painting techniques. When she set to work, she began to paint the world according to her own singular vision. Over the course of her life, she would establish herself as the creator and muse behind extraordinary art.
Παρόλο που συναντάμε και σε άλλους τη ματιά της, τα έργα της μας επιτρέπουν να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της. Ζωγράφιζε φίλους, την οικογένεια, νεκρή φύση και θρησκευτικές σκηνές. Αλλά τα καθηλωτικά προσωπικά πορτραίτα της ήταν εκείνα που τράβηξαν την προσοχή του κόσμου.
Though you may have met Kahlo's gaze before, her work provides an opportunity to see the world through her eyes. She painted friends and family, still lives and spiritual scenes; but it was her mesmerizing self-portraits which first caught the world’s attention.
Στο πρώιμο έργο της, «Αυτοπροσωπογραφία με βελούδινο φόρεμα», επικεντρώνεται στην έντονη έκφραση, την τριχοφυΐα προσώπου, τον μακρύ λαιμό και το αξέχαστο βλέμμα της. Επανέλαβε παρόμοιες εικόνες, αλλά σύντομα η Κάλο άρχισε να παρουσιάζεται με πιο ασυνήθιστους τρόπους. Για παράδειγμα, στη «Σπασμένη Στήλη» χρησιμοποιεί τον Συμβολισμό, θρησκευτικές εικόνες και ένα διαλυμένο τοπίο για να αποκαλύψει την σωματική και πνευματική της κατάστασή.
In an early work, "Self Portrait with Velvet Dress," the focus is on her strong brows, facial hair, long neck and formidable stare. Such features remained, but Kahlo soon began to present herself in more unusual ways. For example, "The Broken Column" uses symbolism, religious imagery and a ruptured landscape to reveal her physical and mental state. In 1928, Kahlo started dating fellow painter Diego Rivera.
Το 1928, άρχισε να βγαίνει με τον ζωγράφο και φίλο της Ντιέγκο Ριβέρα. Παρέμειναν ζευγάρι σε όλη τους τη ζωή, διάσημοι για την εκκεντρικότητά τους. Μαζί, ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο και αφιερώθηκαν στην Τέχνη, τον Κομμουνισμό και τον μεξικανικό εθνικισμό.
They became lifelong partners and cultivated an eccentric celebrity. Together, they traveled the world and dedicated themselves to art, Communist politics and Mexican nationalism. Kahlo and Rivera shared a deep affinity with Mexicanidad,
Τόσο η Κάλο όσο και ο Ριβέρα υποστήριζαν σθεναρά το «Μεξικανιδάδ», ένα κίνημα που τιμούσε την τοπική κουλτούρα, μετά την Επανάσταση. Καθημερινά, η Κάλο φορούσε το παραδοσιακό φόρεμα Τεχουάνα ταυτίζοντας τον εαυτό της με την τοπική πνευματικότητα. Και στα έργα της, ανέφερε σταθερά την παραδοσιακή μεξικανική ζωγραφική ενσωματώνοντας τα ζωηρά της χρώματα, με αναφορές στον θάνατο, τη θρησκεία και τη φύση.
a movement which celebrated indigenous culture after the Revolution. In her daily life, Kahlo wore traditional Tehuana dress and immersed herself in native spirituality. And in her work, she constantly referenced Mexican folk painting, incorporating its bright colors and references to death, religion and nature. With her imagery of giant floating flowers,
Με εικόνες από τεράστια επιπλέοντα λουλούδια, κυματιστά τοπία, μεταμοσχευμένα μέρη σώματος και αναδυόμενα σύννεφα δαιμόνων, η Κάλο έχει συνδεθεί συχνά με τον Σουρεαλισμό. Ενώ, όμως, οι σουρεαλιστές υποδήλωναν με ονειρικές εικόνες το ασυνείδητο, η Κάλο υποδήλωνε με αυτές το σώμα και τις εμπειρίες της.
undulating landscapes, transplanted body parts and billowing clouds of demons, Kahlo has often been associated with Surrealism. But while surrealists used dreamlike images to explore the unconscious mind, Kahlo used them to represent her physical body and life experiences.
Δύο εμπειρίες της που έχουν μελετηθεί πολύ ήταν οι σωματικές της δυσκολίες και ο γάμος της. Ως αποτέλεσμα του ατύχηματος με το λεωφορείο, βίωσε επιπλοκές στην υγεία της, σε όλη τη ζωή της και χρειάστηκε να νοσηλευτεί αρκετές φορές. Αναλογιζόταν συχνά τις σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες των δυσκολιών στη δουλειά της, ζωγραφίζοντας τον εαυτό της με πόνο, αναρρώνοντας από επεμβάσεις, ή τοποθετώντας αντικείμενα όπως η ζώνη στήριξης και η αναπηρική της καρέκλα.
Two of her most-explored experiences were her physical disabilities and her marriage. As a result of the bus accident, she experienced life-long health complications and endured many hospitalizations. She often contemplated the physical and psychological effects of disability in her work; painting herself in agony, recuperating from operations, or including objects such as her back brace and wheelchair.
Στο μεταξύ, η σχέση της με τον Ριβέρα ήταν θυελλώδης σημαδεμένη από αμοιβαία απιστία. Κάποια στιγμή, μάλιστα, χώρισαν και ξαναπαντρεύτηκαν έναν χρόνο μετά. Εκείνη την περίοδο, ζωγράφισε τη διπλή αυτοπροσωπογραφία, «Οι δύο Φρίντες», με θέμα την αγωνία της απώλειας και μια θρυμματισμένη αίσθηση του εαυτού της.
Meanwhile, her relationship with Rivera was tempestuous, marked by infidelity on both sides. At one point they even divorced, then remarried a year later. During this period, she painted the double self-portrait "The Two Fridas," which speaks to the anguish of loss and a splintered sense of self.
Η αριστερή Φρίντα έχει σπασμένη καρδιά, που στάζει αίμα στο παλιομοδίτικο βικτωριανό της φόρεμα. Συμβολίζει μια εκδοχή της καλλιτέχνιδας που έχει πληγωθεί από το παρελθόν αλλά που συνδέεται μέσω μιας αρτηρίας σε ένα δεύτερο εαυτό. Αυτή η Φρίντα φοράει ένδυμα Τεχουάνα και, αν και θυμάται τον Ντιέγκο - με το μικρό πορτραίτο του στο χέρι της, η καρδιά της παραμένει ανέπαφη. Μαζί υπονοούν μια κατάσταση που ισορροπεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, την ανεξαρτησία και την εξάρτηση.
The Frida to the left has a broken heart, which drips blood onto her old-fashioned Victorian dress. She symbolizes a version of the artist who is wounded by the past– but is also connected by an artery to a second self. This Frida is dressed in Tehuana attire– and although she remembers Diego with the tiny portrait in her hand, her heart remains intact. Together, the two suggest a position caught between past and present, individuality and dependency.
Η Κάλο πέθανε το 1954 σε ηλικία 47 ετών. Στα χρόνια μετά τον θάνατό της, γνώρισε μια εκτίναξη της δημοτικότητάς της που παραμένει μέχρι σήμερα. Και παρόλο που η φήμη της έχει εξαπλωθεί, τα έργα της Κάλο μας θυμίζουν, ότι δεν υπάρχουν απλές αλήθειες για τη ζωή, τη δουλειά και την υστεροφημία της γυναίκας πίσω από το είδωλο. Αντίθετα, ξετύλιξε πολλές πλευρές από την πραγματική της ζωή, και μας επέτρεψε να διεισδύσουμε στα μύχια της ψυχής της.
Kahlo died in 1954 at the age of 47. In the years after her death, she experienced a surge in popularity that has lasted to this day. And although her image has proliferated, Kahlo’s body of work reminds us that there are no simple truths about the life, work and legacy of the woman behind the icon. Rather, she put multiple versions of her reality on display– and provided us with a few entry-ways into the contents of her soul.