In 1815, the eruption of Mount Tambora plunged parts of the world into darkness and marked a gloomy period that came to be known as The Year Without a Summer. So when Mary and Percy Shelley arrived at the House of Lord Byron on Lake Geneva, their vacation was mostly spent indoors. For amusement, Byron proposed a challenge to his literary companions: who could write the most chilling ghost story?
În 1815, erupția Muntelui Tambora a cufundat părți ale lumii în întuneric, marcând o perioadă sumbră ce a ajuns să fie cunoscută ca „Anul fără vară”. Atunci când Mary și Percy Shelley au ajuns la casa Lordului Byron de pe Lacul Geneva, și-au petrecut mare parte din vacanță înăuntru. Pentru amuzament, Byron și-a provocat prietenii versați în literatură: Cine poate să scrie cea mai înfricoșătoare poveste de groază?
This sparked an idea in 18-year-old Mary. Over the next few months, she would craft the story of “Frankenstein.” Popular depictions may evoke a green and groaning figure, but that's not Mary Shelley's monster. In fact, in the book, Frankenstein refers to the nameless monster's maker, Dr. Victor Frankenstein. So tense is the struggle between creator and creature that the two have merged in our collective imagination. Before you read or reread the original text, there are several other things that are helpful to know about Frankenstein and how it came to assume its multiple meanings.
Acest lucru i-a dat o idee tinerei de 18 ani, Mary. În următoarele luni, ea va plăsmui povestea lui Frankenstein. Deși înfățișările populare sugerează o figură verde care geme, acela nu este monstrul lui Mary Shelley. De fapt, în carte, Frankenstein se referă la creatorul monstrului fără nume, Dr. Victor Frankenstein. Lupta dintre creator și creatură este atât de tensionată încât cele două s-au contopit în imaginația noastră colectivă. Înainte să citești sau să recitești textul original, mai sunt câteva lucruri bine de știut despre Frankenstein și despre cum a ajuns să capete înțelesuri multiple.
The book traces Dr. Frankenstein's futile quest to impart and sustain life. He constructs his monster part by part from dead matter and electrifies it into conscious being. Upon completing the experiment, however, he's horrified at the result and flees. But time and space aren't enough to banish the abandoned monster, and the plot turns on a chilling chase between the two.
Cartea urmărește încercarea zadarnică a doctorului de a dărui și susține viață. El își construiește monstrul bucată cu bucată din materie moartă și prin electricitate îl transformă în ființă conștientă. Însă, după terminarea experimentului, este îngrozit de rezultat și fuge. Dar timpul și spațiul nu sunt suficiente să-l alunge pe monstrul abandonat și povestea se transformă într-o urmărire înspăimântătoare între cei doi.
Shelley subtitled her fireside ghost story, "The Modern Prometheus." That's in reference to the Greek myth of the Titan Prometheus who stole fire from the gods and gave it to humanity. This gave humanity knowledge and power, but for tampering with the status quo, Prometheus was chained to a rock and eaten by vultures for eternity. Prometheus enjoyed a resurgence in the literature of the Romantic Period during the 18th century. Mary was a prominent Romantic, and shared the movement's appreciation for nature, emotion, and the purity of art. Two years after Mary released “Frankenstein,” Percy reimagined the plight of Prometheus in his lyrical drama, "Prometheus Unbound." The Romantics used these mythical references to signal the purity of the ancient world in contrast to modernity. They typically regarded science with suspicion, and "Frankenstein" is one of the first cautionary tales about artificial intelligence. For Shelley, the terror was not supernatural, but born in a lab.
Shelley și-a subintitulat povestea de groază „Prometeul Modern”, făcând referire la mitul grecesc al titanului Prometeu care a furat focul de la zei și l-a dat omenirii. Astfel a oferit oamenilor cunoaștere și putere, dar pentru perturbarea status quo-ului, Prometeu a fost înlănțuit de o stâncă și devorat de vulturi pe vecie. Prometeu s-a bucurat de o reapariție în literatura din Perioada Romantică din secolul al XVIII-lea. Mary era o romantică proeminentă și împărtășea aprecierea mișcării pentru natură, emoție și puritatea artei. La doi ani după ce Mary a lansat „Frankenstein”, Percy a reimaginat tragedia lui Prometeu în drama sa în versuri, „Prometeu descătușat”. Romanticii foloseau aceste referiri la mitologie pentru a sugera puritatea lumii antice în contrast cu modernitatea. În general, ei priveau știința cu suspiciune, și „Frankenstein” este una din primele povești ce avertizează împotriva inteligenței artificiale. Pentru Shelley, teroarea nu era supranaturală, ci născută într-un laborator.
In addition, gothic devices infuse the text. The gothic genre is characterized by unease, eerie settings, the grotesque, and the fear of oblivion— all elements that can be seen in "Frankenstein."
În plus, textul este presărat cu elemente gotice. Genul gotic e caracterizat de neliniște, decoruri stranii, grotesc, și teama de a fi dat uitării, elemente ce pot fi observate în „Frankenstein”.
But this horror had roots in personal trauma, as well. The text is filled with references to Shelley's own circumstances. Born in 1797, Mary was the child of William Godwin and Mary Wollstonecraft. Both were radical intellectual figures, and her mother's book, "A Vindication of the Rights of Women," is a key feminist text. Tragically, she died as a result of complications from Mary’s birth. Mary was haunted by her mother's death, and later experienced her own problems with childbirth. She became pregnant following her elopement with Percy at 16, but that baby died shortly after birth. Out of four more pregnancies, only one of their children survived. Some critics have linked this tragedy to the themes explored in "Frankenstein." Shelley depicts birth as both creative and destructive, and the monster becomes a disfigured mirror of the natural cycle of life.
Dar această orori își aveau originea și în trauma personală. Textul e plin de referiri la viața lui Shelley. Născută în 1797, Mary a fost fiica lui William Godwin și Mary Wollstonecraft. Amândoi erau figuri intelectuale radicale, și cartea mamei sale, „O revendicare a drepturilor femeii”, este un text feminist esențial. Aceasta a murit în urma complicațiilor provocate de nașterea lui Mary. Mary era bântuită de moartea mamei sale și mai târziu a avut la rândul ei parte de probleme legate de naștere. A rămas însărcinată în urma fugii sale cu Percy la vârsta de 16 ani, dar bebelușul a murit la scurt timp după naștere. Din patru sarcini, doar unul din copiii lor a supraviețuit. Unii critici au corelat această tragedie cu temele explorate în „Frankenstein”. Shelley descrie nașterea ca fiind atât creativă, cât și distructivă și monstrul devine o oglindire desfigurată a ciclului natural al vieții.
The monster, therefore, embodies Dr. Frankenstein's corruption of nature in the quest for glory. This constitutes his fatal flaw, or hamartia. His god complex is most clear in the line, "Life and death appear to me ideal bounds which I should first break through and pour a torrent of light onto our dark world." Although he accomplishes something awe-inspiring, he has played with fire at his own ethical expense. And that decision echoes throughout the novel, which is full of references to fire and imagery that contrasts light and dark. These moments suggest not only the spark of Prometheus's fire, but the power of radical ideas to expose darker areas of life.
Astfel, monstrul întruchipează coruperea naturii de către doctorul Frankenstein în căutarea gloriei. Acesta este defectul său fatal, sau „hamartia”. Complexul lui Dumnezeu este evident în citatul: „Viața și moartea mi se par hotare ideale pe care le voi trece primul ca să revărs un torent de lumină asupra lumii noastre întunecate." Deși realizează ceva incredibil, se joacă cu focul riscându-și propria etică. Această decizie are un ecou de-a lungul romanului, plin de referiri către foc și imagistică punând în contrast lumina și întunericul. Aceste momente nu sugerează doar scânteia focului lui Prometeu, dar și puterea ideilor radicale de a revela părți sumbre ale vieții.