There are no bad buttons, there are only bad people. How does that sound? OK?
Не буває поганих ґудзиків, бувають лише погані люди. Як вам таке? Га?
[Small thing.] [Big idea.]
[Дрібничка] [Велика ідея]
[Isaac Mizrahi on the Button]
[Ісаак Мізрахі про ґудзик]
No one knows who invented the button. It might have shown up as early as 2000 BCE. It was decorative when it first started, just something pretty sewn onto your clothes. Then about 3,000 years later, someone finally invented the buttonhole, and buttons were suddenly useful.
Хто винайшов ґудзик невідомо. Можливо, він з'явився ще у 2,000 році до н.е. З самого початку він служив окрасою, гарненькою дрібничкою, що пришивалась на одяг. Потім, десь через 3,000 років хтось нарешті вигадав петлю для ґудзика, і він раптово набув значення.
The button and the buttonhole is such a great invention. Not only does it slip through the buttonhole, but then it kind of falls into place, and so you're completely secure, like it's never going to open. The design of a button hasn't changed much since the Middle Ages. It's one of the most enduring designs in history.
Ґудзик та петля для нього стали неабияким відкриттям. Він не лише проходить крізь петлю, а й стає на своє місце, і все у вас під контролем, бо він вже з неї не висковзне. Дизайн ґудзика незначно змінився з cередньовіччя. Він має один з найстійкіших у часі дизайнів.
For me, the best buttons are usually round. There's either a dome button with a little shank, or there's just this sort of round thing with either a rim or not a rim, either two holes or four holes. Almost more important than the button is the buttonhole. And the way you figure that out is: the diameter of the button plus the width of the button, plus a little bit of ease.
На мою думку, найкращі ґудзики — круглої форми. Випуклі з невеличкою ніжкою, або ж круглі з облямівкою чи без, з двома чи чотирма отворами. Майже таке ж значення, як ґудзик, має і петля. Її розмір визначається так: діаметр ґудзика плюс його ширина плюс трохи місця про запас.
Before buttons, clothes were bigger -- they were more kind of amorphous, and people, like, wriggled into them or just kind of wrapped themselves in things. But then fashion moved closer to the body as we discovered uses for the button. At one time, it was the one way to make clothes fit against the body.
До появи ґудзиків одяг був об'ємнішим — більш безформним, і люди влазили у нього, або просто обгорталися тканиною. А потім стало модно підкреслювати контури тіла, бо ґудзикам знайшлося застосування. Колись це був єдиний спосіб припасувати одяг до тіла.
I think the reason buttons have endured for so long, historically, is because they actually work to keep our clothes shut. Zippers break; Velcro makes a lot of noise, and it wears out after a while. If a button falls off, you just literally sew that thing on. A button is kind of there for the long run. It's not just the most elemental design ever, it's also such a crazy fashion statement. When I was a kid, my mom knit me this beautiful sweater. I didn't like it. And then I found these buttons, and the minute the buttons were on the sweater, I loved it.
Я думаю, що причина такої життєспроможності ґудзика полягає у тому, що, як показує історія, він дійсно справляється зі своїм завданням. Блискавки виходять з ладу, липучки роблять багато шуму і з часом втрачають свої властивості. Якщо ґудзик відірветься, його можна легко пришити. Ґудзик нікуди не дінеться. Це не лише витвір найпростішого дизайну, але свого роду неабияка авангардна прикраса. У дитинстві мама зв'язала мені прекрасний светр. Мені він не сподобався. А потім я знайшов пару ґудзиків, і як тільки вони потрапили на светр,
If you don't have good taste and you can't pick out a button, then let someone else do it, you know? I mean that.
я був від нього у захваті. Якщо у вас проблеми зі смаком і ви не здатні підібрати ґудзик, дозвольте це зробити комусь іншому, гаразд?