I have, like, a thing about sleeping. I don't sleep that much, and I've come to this thing about, like, not sleeping much as being a great virtue, after years of kind of battling it as being a terrible detriment or something. And now I really like sort of sitting up. You know, but for years, I've been sitting up, and I think my creativity is greatly motivated by this kind of insomnia. I lie awake. I think thoughts. I walk aimlessly sometimes. I used to walk more at night. I walk during the day, and I follow people who I think look interesting.
יש לי בעיה עם השינה. איני ישן הרבה, והגעתי למסקנה שלא לישון הרבה, זה דבר רב ערך, אחרי שנים שנלחמתי בכך, כאילו שזה רע. וכיום אני נהנה להישאר ער. אבל אני נשאר ער כבר שנים, ולדעתי היצירתיות שלי מונעת מאד מנדודי שינה אלה. אני שוכב ער, אני חושב מחשבות, מהלך ללא מטרה. פעם הייתי הולך הרבה יותר בלילות. במשך היום אני עוקב אחרי אנשים שנראים לי מעניינים.
(Laughter)
[צחוק]
And sometimes -- actually, once it was on "Page Six" in the "Post" that I was cruising this guy, like, sort of, whatever, but I was actually just following because he had these great shoes on --
ולפעמים...בעצם כתבו על זה בעמוד 6 של ה'פוסט', שנצמדתי לאיזה בחור אחד...כאילו...לא משנה, אבל בעצם רק עקבתי אחריו כי היו לו נעליים נהדרות.
(Laughter)
אז עקבתי אחריו,
so I was following this guy. And I took a picture of his shoes, and we thanked each other and just went on our way. But I do that all the time. As a matter of fact, I think a lot of my design ideas come from mistakes and tricks of the eye. Because I feel like, you know, there are so many images out there, so many clothes out there. And the only ones that look interesting to me are the ones that look slightly mistaken, of course, or very, very surprising. And often, I'm driving in a taxi, and I see a hole in a shirt or something that looks very interesting or pretty or functional in some way that I'd never seen happen before. And so I'd make the car stop, and I'd get out of the car and walk and see that, in fact, there wasn't a hole, but it was a trick of my eye; it was a shadow, you know. Or if there was a hole, I'd think like, "Oh, damn. Actually, someone thought of that thought already. Someone made that mistake already, so I can't do it anymore."
וצילמתי את הנעליים. והודינו זה לזה ונפרדנו לשלום. אבל אני עושה זאת כל הזמן. ובעצם אני חושב שרוב רעיונות העיצוב שלי באים מטעויות ותעתועי-ראיה. כי נראה לי שיש כל כך הרבה מה לראות. וכל כך הרבה בגדים. והיחידים שמעניינים בעיני הם אלה שנראים קצת מוטעים, כמובן, או מאד מאד מפתיעים. וקורה הרבה שאני נוסע במונית ואני רואה חור באיזו חולצה, או משהו שנראה מאד מעניין או יפה או תפקודי באופן שטרם ראיתי. אז אני עוצר את המונית, ויוצא והולך ברגל, ורואה שבעצם זה לא חור, אלא תעתוע-ראיה. או צל. ואם זה באמת חור אני חושב, לעזאזל, מישהו כבר חשב על זה. מישהו עשה כבר את הטעות הזו, ואני כבר לא יכול לעשותה.
I don't know where inspiration comes from. It does not come, for me, from research. I don't get necessarily inspired by research. As a matter of fact, one of the most fun things I've ever done in my whole life was this Christmas season at the Guggenheim in New York. I read "Peter and the Wolf" with this beautiful band from Juilliard, and I did, like, you know, the narrator, and I read it. And I saw this really smart critic who I love, this woman Joan Acocella, who's a friend of mine. And she came backstage and said, "Oh, Isaac, did you know that -- talk to me about Stalinism and talk to me about, you know, like, the '30s in Russia." And I thought, "How do I know about Stalinism?" I know about a wolf and a bird, and, you know, he ate the bird, and then in the end, you know, you hear the bird squeaking or something.
אינני יודע מהיכן באה ההשראה. אצלי היא לא באה ממחקר. אני לא בהכרח מקבל השראה ממחקר. למעשה, אחד הדברים הכי כיפיים שעשיתי אי-פעם בחיי, היה בחג מולד הזה ב-'גוגנהיים' בניו-יורק. הקראתי את 'פטר והזאב' עם להקה נהדרת מ'ג'וליארד'. ואני הייתי כאילו הקריין, והקראתי את זה. ופגשתי את המבקרת החכמה הזו, שאני אוהב, את האשה הזו, ג'ואן אקוצ'לה, ידידה שלי, והיא באה אל אחורי הקלעים ואמרה, אייזק, ידעת ש... והחלה לדבר על סטליניזם, ועל שנות ה-30 ברוסיה, ואני אמרתי, מה אני יודע על סטליניזם? אני יודע רק על זאב וציפור, והוא טרף את הציפור, ובסוף, שומעים את הציפור מצייצת או משהו,
(Laughter)
אז אני לא יודע את כל זה...
So I don't really know that, I don't really -- actually, I do my own kind of research, you know? If I'm commissioned to do the costumes for an 18th-century opera or something like that, I will do a lot of research, because it's interesting, not because it's what I'm supposed to do. I'm very, very, very inspired by movies. The color of movies and the way light makes the colors. Light from behind the projection or light from the projection makes the colors look so impossible. Anyway, roll this little clip. I'll just show you. I sit up at night, and I watch movies, and I watch women in movies a lot. And I think about, you know, their roles and about how you have to, like, watch what your daughters look at. Because I look at the way women are portrayed all the time, whether they're kind of glorified in this way, or whether they're kind of, you know, ironically glorified, or whether they're sort of denigrated or ironically denigrated.
למעשה אני עושה מחקר פרטי משלי, אם עלי לעצב תלבושות לאופרה מהמאה ה-18 או משהו כזה, אני עושה המון מחקר, בגלל שזה מעניין. לא בגלל שאני צריך. אני מקבל המון השראה מסרטים. הצבע בסרטים ואיך האור יוצר את הצבעים, האור מאחורי ההקרנה, או מתוכה, זה גורם לצבעים להיראות כה בלתי-אפשריים. תקרין את הקליפ, אני אראה לכם. אני נשאר ער בלילות וצופה בסרטים ומתבונן הרבה בנשים שבסרטים. וחושב על התפקיד שהן ממלאות בחברה, ועל זה שעליכם להשגיח מה בנותיכם רואות. כי אני מתבונן בדרך בה מוצגות תמיד הנשים. אם מאדירים אותן, או שמאדירים אותן בצורה אירונית. האם כאילו משמיצים אותן, או משמיצים באירוניה.
I go back to color all the time. Color is something that motivates me a lot. It's rarely color that I find in nature, although, you know, juxtaposed next to artificial color, natural color is so beautiful. So that's what I do. I study color a lot. But for the most part, I think, like, how can I ever make anything that is as beautiful as that image of Natalie Wood? How can I ever make anything as beautiful as Greta Garbo? I mean, that's just not possible. You know? And so that's what makes me lie awake at night, I guess. I'm also like a big -- I go to astrologers and tarot card readers often, and that's another thing that motivates me a lot. People say, "Do that" -- an astrologer tells me to do something, so I do it.
אני תמיד חוזר לצבעים. הצבע מאד מניע אותי נדיר שזה צבע שאני מוצא בטבע, למרות שבניגוד לצבע מלאכותי צבע טבעי הוא כה יפה. זה מה שאני עושה. אני חוקר הרבה את הצבע. אבל בעיקר אני חושב איך בכלל אוכל ליצור משהו יפה כמו דמותה של נטלי ווד? איך אוכל ליצור משהו יפה כמו גרטה גרבו? זה הרי פשוט בלתי-אפשרי. אז כנראה שזה מה שמשאיר אותי ער בלילה. אני רוצה להראות לכם - אני הולך הרבה לאסטרולוגים ולקוראים בטארוט. וגם זה מניע אותי מאד. אנשים אומרים לי, תעשה ככה. אסטרולוג אמר לי לעשות משהו, אז אני עושה את זה.
(Laughter)
[צחוק]
When I was about 21, an astrologer told me that I was going to meet the man of my dreams, and that his name was going to be Eric, right? So, you know, for years I would go to bars and, sort of, anyone I met whose name was Eric, I was humping immediately or something.
כשהייתי כבן 21 אמר לי אסטרולוג אחד שאפגוש את גבר חלומותי, וששמו יהיה אריק, בסדר? אז במשך שנים הייתי הולך לבארים וכל מי שפגשתי ושנקרא אריק מיד הייתי מזדיין איתו או משהו.
(Laughter)
[צחוק]
There were times when I was so desperate, I would just walk into a room and go, "Eric?" And anybody who would turn around, I would make a beeline for.
ולפעמים הייתי כה מיואש שהייתי נכנס וקורא, אריק! ומי שהסתובב - הייתי טס ישר אליו.
(Laughter)
[צחוק]
And I had this really interesting tarot reading a long time ago. The last card he pulled, which was representing my destiny, was this guy in, like, a straw boater with a cane and, you know, sort of spats and this, you know, a minstrel singer, right? I want to show you this clip, because I do this kind of crazy thing where I do a cabaret act. So actually, check this out. Very embarrassing.
לפני המון זמן היתה לי קריאת טארוט מאד מעניינת. הקלף האחרון שהוא משך, שייצג את הגורל שלי היה של בחור עם מגבעת קש ומקל דמות הזמר הנודד, כן? ברצוני להראות לכם סרטון זה, כי אני משתולל בו. אני עושה מופע קברט. הנה. מאד מביך.
(Video) (Applause)
תודה. נעשה כל מה שתבקשו.
Thank you. We'll do anything you ask.
שם המופע מבוסס על הסיפור הזה
The name of the show is based on this story that I have to tell you, about my mother. It's sort of an excerpt from a quote of hers. I was dating this guy, right? And this has to do with being happy, I swear. I was dating this guy, and it was going on for about a year, and we were getting serious, so we decided to invite them all to dinner, our parents. We introduced them to each other. My mother was, sort of, very sensitive to his mother, who, it seemed, was a little bit skeptical about the whole "alternative lifestyle" thing -- you know, homosexuality. So my mother was a little offended, and turned to her and said, "Are you kidding? They have the greatest life together. They eat out, they see shows ..." They eat out, they see shows.
שעלי לספר לכם על אימי. זה מעין ציטוט מדבריה. יצאתי עם בחור אחד, - זה קשור לאושר, נשבע לכם - יצאתי עם בחור אחד במשך כשנה, וזה נהיה רציני, אז החלטנו להזמין את הורינו לארוחה, ולעשות היכרות ביניהם. אימי קצת לא סבלה את אימו, שהיתה קצת ספקנית בקשר לסגנון החיים האלטרנטיבי, הומוסקסואליות, כן? אז אימי נפגעה קצת, ופנתה אליה ואמרה: "את צוחקת? יש להם חיים נהדרים ביחד! הם הולכים למסעדות, הם רואים הצגות". הם הולכים למסעדות, הם רואים הצגות.
(Laughter)
[צחוק]
That's the name of the show, "They eat out, they --" That's on my tombstone when I die: "He ate out, he saw shows." Right?
זה שם המופע. הם הולכים למסעדות, הם רואים הצגות - זה מה שייכתב על המצבה שלי: "הוא הלך למסעדות וראה הצגות".
(Laughter)
So in editing these clips, I didn't have the audacity to edit a clip of me singing at Joe's Pub. So you'll have to go check it out and come see me or something, because it's mortifying. And yet, it feels -- I don't know how to put this. I feel as little comfort as possible is a good thing. You know? And at least, you know, in my case, because if I just do one thing all the time, I don't know, I get very, very bored. I bore very easily. And you know, I don't say that I do everything well. I just say that I do a lot of things, that's all. And I kind of try not to look back, you know? Except, I guess that's what staying up every night is about -- like, looking back and thinking, "What a fool you made of yourself." You know? But I guess that's OK. Right?
כשערכתי את הקליפ הזה לא היתה לי התעוזה להכניס קטע שבו אני שר בפאב של ג'ו. אז תצטרכו לבוא בעצמכם לראותני שר. כי זה עינוי, ועם זאת... אינני יודע איך לומר זאת. אני חושב שלהרגיש הכי פחות נוח שאפשר זה דבר טוב. לפחות כך זה מבחינתי. כי כשאני עושה כל הזמן אותו דבר, אני נורא משתעמם. אני משתעמם מהר מאד. אני לא אומר שאני עושה הכל טוב, אלא רק שאני עושה המון דברים. זה הכל. ואני די משתדל לא להביט לאחור. אולי זה העניין של להישאר ער כל לילה. להביט לאחור ולומר: איך עשית צחוק מעצמך. אבל זה בסדר, נכון?
(Laughter)
Because if you do many things, you get to feel lousy about everything, and not just one, you know? You don't master feeling lousy about one thing. Yeah, exactly.
כי אם אתה עושה הרבה דברים אתה זוכה להרגיש חרא בגלל הכל, ולא רק בגלל דבר אחד. אתה לא אדון להרגשה מחורבנת לגבי דבר אחד ויחיד.
I will show you this next thing, speaking of costumes for operas. I do work with different choreographers. I work with Twyla Tharp a lot and I work with Mark Morris a lot, who is one of my best friends. And I designed three operas with him -- the most recent one, "King Arthur." I've been very ingrained in the dance world since I was a teenager. I went to a performing arts high school, where I was an actor, and many of my friends were ballet dancers. Again, I don't know where inspiration comes from. I don't know where it comes from. I started making puppets when I was a kid. Maybe that's where the whole inspiration thing started from: puppets.
בדיוק. אראה לכם את הדבר הבא, אגב תלבושות לאופרות. אני עובד עם כוראוגרפים שונים. אני עובד הרבה עם טווילה ת'ארפ, והרבה עם מרק מוריס, שהוא אחד מחברי הטובים. ועיצבתי איתו שלוש אופרות. שהאחרונה שבהן היא "המלך ארתור". עולם המחול טבוע מאד בדמי מאז נעורי. למדתי בבית ספר לאומנויות הבמה, ושיחקתי שם. ורבים מחברי היו רקדני בלט. שוב, אינני יודע מהיכן באה ההשראה. איני יודע מאין היא מגיעה. כשהייתי ילד התחלתי ליצור בובות. אולי שם החל כל עניין ההשראה, מהבובות.
(Laughter)
ואחר כך היה בית הספר לאמנויות הבמה.
And then performing arts high school. There I was in high school, meeting dancers and acting.
והנה אני בביה"ס התיכון,
And somehow, from there, I got interested in design.
פוגש רקדנים ומשחק.
I went to Parsons School of Design, and then I began my career as a designer. I don't really think of myself as a designer, and I don't really think of myself necessarily as a fashion designer. And frankly, I don't really know what to call myself. I think of myself as ... I don't know what I think of myself as, so ... That's just that.
ואיכשהו, משם התחלתי להתעניין בעיצוב. הלכתי לביה"ס לעיצוב של פרסונס ואז התחלתי בקריירה שלי כמעצב. אני לא ממש חושב על עצמי כעל מעצב, ולא בהכרח כמעצב אופנה. בכנות, איני יודע איך לכנות את עצמי. אני רואה עצמי כ...אינני יודע בתור מה לחשוב על עצמי. אז זהו. [צחוק]
(Laughter)
But I must say, this whole thing about being slightly bored all the time, I think that is a very important thing for a fashion designer. You always have to be, like, slightly bored with everything. And if you're not, you have to pretend to be slightly bored with everything. (Laughter)
אבל עלי לומר שכל העניין של להיות תמיד קצת משועמם אני חושב שזה דבר חשוב מאד עבור מעצב אופנה. אתה צריך תמיד להיות מעט משועמם מהכל. ואם אינך, עליך להעמיד פנים שאתה קצת משועמם מהכל. [צחוק]
But I am really a little bored with everything. I always say to my partner, Marisa Gardini, who books everything -- books everything and makes everything happen and makes all the deals. And I always tell her that I find myself with a lot of time on the computer bridge program. Too much time on computer bridge, which is, you know, like, that's -- So, somehow, like, about 10 years ago, I thought that the most unboring place in the world would be, like, a TV studio, like for a day show, some kind of day talk show, because it's all of these things that I love kind of in one place. And if you ever get bored, you can look at another thing and do another thing and talk about it, right?
אבל אני באמת קצת משועמם מהכל. אני אומר תמיד לשותפתי מריסה גארדיני, שמטפלת בהזמנות - היא עושה את כל ההזמנות וגורמת להכל לקרות. והיא עושה את כל העיסקאות. אני תמיד אומר לה שאני מוצא שיש לי המון זמן לשחק ברידג' במחשב. אני משחק יותר מדי זמן ברידג' במחשב. אז איכשהו, לפני כעשר שנים, חשבתי שהמקום הכי לא משעמם בעולם צריך להיות אולפן טלויזיה, בזמן צילום תכנית בוקר. כי אלה כל הדברים שאני אוהב ,מרוכזים במקום אחד. כל מיני דברים, מרוכזים במקום אחד. ואם משהו משעמם אותך אתה יכול להסתכל על משהו אחר, ולעשות משהו אחר ולדבר עליו, נכון?
And so I had this TV show. And that was a very, very, very big part of my process. Actually, could you roll the clip, please? This is one of my favorite clips of Rosie O'Donnell.
אז יש לי את תכנית הטלויזיה הזו. וזה היה חלק גדול מאד מהתהליך שעברתי. בעצם, תוכלו להקרין את הסרטון בבקשה? זה אחד הסרטונים החביבים עלי, עם רוזי אודונל.
(Video) Isaac Mizrahi: We're back on the set. Hi, Ben!
סרטון: חזרנו לתכנית.
Rosie O'Donnell: Hello, Ben.
שלום!
שלום בן!
IM: Look how cute she looks with just a slick back.
תראה כמה נחמד היא נראית בזה. רק החלקה.
Ben: As my grandmother says, "Delish!"
אמא שלה אומרת "דליש!"
RO: Delish!
ואו, דליש. בסדר. אז איפה לשים את עצמי?
IM: Wow, delish. All right. So where should I position myself? I want to stay out of the way. I don't want to be -- OK, here we go.
אני לא רוצה להפריע. אוקיי, מתחילים.
RO: Do you get nervous, Ashley?
אתה נעשה עצבני, אשלי?
Ashley: Doing what? RO: Cutting hair.
כשאני עושה מה? כשאתה קוצץ שיער.
A: Never. I don't think there was ever a day when I cut hair I was nervous.
כשאני קוצץ שיער? לעולם לא.
IM: You look so cute already. RO: You like it? All right.
לא היתה פעם אחת שהייתי עצבני כשסיפרתי. אגב, את כבר נראית חמודה. מוצא חן בעיניך? יופי.
IM: Do you have a problem looking cute? RO: Of course I want to look cute.
יש לך בעיה עם להיראות חמודה? את רוצה להיראות חמודה, לא?
ודאי שאני רוצה להיראות חמודה.
IM: Just checking, because some people want to look, you know, aggressively ugly.
רק וידאתי. יש אנשים שרוצים להיראות מכוערים באופן תוקפני.
לא, לא אני.
RO: No, not me, no.
קוראים על כל אלה שיש להם המון כסף
IM: You read about people who have a lot of money and they have kids and the kids always end up somehow, really messed up, you know? And there's got to be some way to do that, Rosie. Just because you're fabulously rich and fabulously famous, does that mean you shouldn't have kids, because you know they're going to end up messed up?
ויש להם ילדים ובסוף איכשהו הילדים, כאילו, יוצאים מתוסבכים לגמרי, יודעת למה כוונתי? ובטח ישנה דרך להצליח בזה, רוזי, כי רק בגלל שאת נורא עשירה ונורא מפורסמת, זה אומר שלא צריכים להיות לך ילדים, כי הם ייצאו מתוסבכים?
RO: No, but it means your priority has to be their well-being first, I think. But you have to make the decision for yourself. My kids are seven, who the hell knows? They're going to be like 14 and in rehab. And they're going to be playing this clip. "I'm such a good mother." My God, this is the shortest I've ever had!
לא. לדעתי זה אומר שטובתם צריכה לעמוד בראש סדר העדיפויות שלך. אבל אתה צריך להחליט על זה. ילדי בני שבע. מי יודע, בגיל 14 הם עלולים להיות בגמילה... והם יקרינו את הקטע הזה: "אני אמא כל כך טובה". אלוהים, זה הכי קצר שהסתפרתי.
IM: It looks good, yeah?
נראה טוב, נכון?
A: Has your hair ever been this short? RO: No! But it's all right -- go crazy.
רציתי לשאול, השיער שלך -
לא, זה בסדר, לך על זה -
IM: I feel like it needs to be closer down here.
לדעתי זה צריך להיות יותר קרוב כאן למטה.
A: It's just a stage. RO: We're just staging it.
לא, אנו רק מעצבים,
אנו רק מעצבים את זה.
IM: Are you freaking out? It's so cute.
את מתפלצת? את נראית כה חמודה.
RO: No, I love it. It's the new me. IM: It's so fabulous!
לא. אני אוהבת את זה. זו אני החדשה.
זה נהדר!
RO: Flock of Rosie. Wooo!
להק של רוזי. ואו!
(Laughter)
בבקשה. מכל הדברים הכי לא משעממים בעולם, נכון?
IM: By the way, of all the most unboring things in the world, right? I mean, like, making someone who's already cute look terrible like that --
לקחת מישהי חמודה ולהפוך אותה למשהו נורא ואיום.
(Laughter)
זה לא משעמם. משעמם - זה בטח לא!
That is not boring. That is nothing if it's not boring.
(Laughter)
למעשה, קראתי פעם את הציטוט הזה,
Actually, I read this great quote the other day, which was, "Style makes you feel great, because it takes your mind off the fact that you're going to die." Right?
"סגנון משפר את הרגשתך כי הוא מסיח את דעתך מכך שאתה עתיד למות". נכון? ואז קלטתי... זה היה באתר שלי,
(Laughter)
And then I realized that was on my website, and it said, you know, the quote was attributed to me. And I thought, "Oh, I said something in an interview. I forgot I said that." But it's really true.
והיה כתוב שם שהציטוט מיוחס לי וחשבתי, הו, אמרתי משהו חשוב באיזה ראיון. שכחתי שאמרתי את זה, אבל זה נכון.
I want to show you this last clip because it's going to be my last goodbye. I'll tell you that I cook a lot also. I love to cook. And I often look at things as though they're food. Like, I say, "Would you serve a rotten chicken? Then how could you serve a beat-up old dress or something? How could you show a beat-up old dress?" I always relate things to kitchen-ry.
ברצוני להראות לכם את הקטע האחרון, קטע פרידה. עלי לספר לכם שאני מבשל המון. אני אוהב לבשל. ואני מתייחס הרבה לדברים כאילו הם אוכל. למשל, אני אומר, היית מגיש עוף רקוב? אז איך אתה מגיש שמלה חבוטה או משהו כזה? איך אתה יכול להציג שמלה חבוטה? אני תמיד מקשר דברים לנושא המטבח.. מטבחיות.
(Laughter)
אז אני חושב שמכל התבשיל הזה,
And so I think that's what it all boils down to. Everything boils down to that.
הכל מתמצה בזה.
So check this out. This is what I've been doing, because I think it's the most fun thing in the world. It's, like, this website with a lot of different things on it. It's a polymathematical website. We actually shoot segments, like TV show segments. And it's kind of my favorite thing in the world. And it just began, like, in the beginning of February. So who knows? Again, I don't say it's good, I just think it's not boring, right? And here's the last bit.
הביטו. עשיתי את זה כי לדעתי זה הכי כיפי בעולם. זה האתר הזה. יש בו הרבה דברים מגוונים. זה אתר רב-מתמטי. אנו ממש מצלמים קטעים, כמו בתכנית טלויזיה. וזה הדבר הכי אהוב עלי בעולם. וזה התחיל רק עכשיו בפברואר. אז מי יודע? שוב, איני אומר שזה טוב. רק שזה לא משעמם, אוקיי? וזה החלק האחרון.
(Music)
IM: I make buttermilk pancakes or buttermilk waffles all the time.
סרטון: עלי לומר לך, אני מכין פנקייקים או וופלים מחלב-חמאה.
Sara Moulton: Do you?
באמת?
IM: Yeah, but I can never find buttermilk, ever.
אבל אני אף פעם לא מצליח למצוא חלב-חמאה.
You can't find it at Citarella, you can't find it.
הו.
אי-אפשר למצוא חלב-חמאה ב"ציטארלה".
SM: You can't? IM: It's always low-fat.
אי-אפשר? זה תמיד חלב-חמאה דל-שומן.
SM: But that's all it is. IM: It is? OK.
אבל זה בדיוק מה שהוא. זה מה שהוא?
SM: You don't know? Let me tell you something interesting.
אינך יודע? בוא ואגלה לך משהו.
IM: You know what? Stop laughing! It's not funny.
אספר לך משהו מעניין.
Just because I don't know there's no such thing as whole buttermilk. Sorry. What?
תפסיקו לצחוק! זה לא מצחיק. רק כי אינני יודע שאין דבר כזה, חלב-חמאה מלא. סליחה. מה?
SM: Here's the deal: in the old days, when they used to make butter -- You know how you make butter?
בוא ואספר לך מה העניין. פעם, כשעשו חמאה, אתה יודע איך עושים חמאה?
IM: Churn. SM: From cream.
חובצים?
IM: Yeah, exactly.
לשמנת?
SM: So you take heavy, high-fat milk, which is cream,
כן, בדיוק.
and you churn it until it separates into these curds and water. The liquid is actually -- if you've ever overbeaten your whipped cream, it's actually buttermilk. That's what it was in the early days. And that's what people used for baking and all sorts of things. Now the buttermilk that you get is actually low-fat or skim milk.
אתה לוקח חלב כבד ושמן, שהוא השמנת, וחובץ אותו עד שהוא נפרד לגושי חלב ומים. הנוזל הוא בעצם אותו נוזל צלול. אם קרה לך שהקצפת יותר מדי את הקצפת, זה בעצם חלב-החמאה. וכך זה היה בימים ההם. ובזה האנשים השתמשו לאפייה ולדברים שונים. חלב החמאה שקונים היום הוא למעשה חלב דל-שומן או רזה.
IM: Excuse me, I didn't know. Alright?
תסלחו לי, לא ידעתי את זה. בסדר?
SM: The reason he thought that is because buttermilk is so wonderfully thick and delicious.
הוא חשב כך כי חלב חמאה הוא סמיך, נהדר וטעים. בדיוק.
IM: Yeah, it is. Exactly.
אז מי היה חושב שהוא דל-שומן?
SM: So who would think that it was low-fat?
טוב, זהו זה. תודה רבה לכם.
IM: Well, that's it. Thank you very much. Happy TED. It's so wonderful here. I love it. I love it. I love it.
TED שמח! כל כך נפלא כאן! אני מת על זה!
Thanks. Bye.
תודה. ביי.