Όταν η Ντόροθι ήταν μικρή, την είχε συνεπάρει το χρυσόψαρό της. Ο πατέρας της τής εξήγησε ότι τα ψάρια κολυμπούν επειδή κουνάνε την ουρά τους γρήγορα, σαν προπέλα. Χωρίς να διστάσει, η Ντόροθι του απάντησε,
When Dorothy was a little girl, she was fascinated by her goldfish. Her father explained to her that fish swim by quickly wagging their tails to propel themselves through the water. Without hesitation, little Dorothy responded,
«Ναι, μπαμπά, και τα ψάρια κολυμπούν προς τα πίσω κουνώντας το κεφάλι τους».
"Yes, Daddy, and fish swim backwards by wagging their heads."
(Γέλια) Στο μυαλό της αυτό ήταν πραγματικότητα. Τα ψάρια κολυμπούν προς τα πίσω κουνώντας το κεφάλι τους. Το πίστευε αυτό.
(Laughter) In her mind, it was a fact as true as any other. Fish swim backwards by wagging their heads. She believed it.
Οι ζωές μας είναι γεμάτες από ψάρια που κολυμπούν προς τα πίσω. Κάνουμε υποθέσεις και εσφαλμένα άλματα λογικής. Έχουμε προκαταλήψεις. Ξέρουμε πως εμείς έχουμε δίκιο και οι άλλοι άδικο. Φοβόμαστε τα χειρότερα. Αγωνιζόμαστε να φτάσουμε μια ανέφικτη τελειότητα. Λέμε στον εαυτό μας τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει. Στο μυαλό μας ψάρια κολυμπούν προς τα πίσω κουνώντας μανιωδώς το κεφάλι τους, και ούτε καν το αντιλαμβανόμαστε.
Our lives are full of fish swimming backwards. We make assumptions and faulty leaps of logic. We harbor bias. We know that we are right, and they are wrong. We fear the worst. We strive for unattainable perfection. We tell ourselves what we can and cannot do. In our minds, fish swim by in reverse frantically wagging their heads and we don't even notice them.
Θα σας πω πέντε πράγματα για τον εαυτό μου. Το ένα δεν είναι αλήθεια. Πρώτο: Αποφοίτησα μαθηματικός από το Χάρβαρντ με επαίνους στα 19. Δεύτερο: Έχω μια κατασκευαστική εταιρία στο Ορλάντο. Τρίτο: Πρωταγωνιστούσα σε μια κωμική τηλεοπτική σειρά. Τέταρτο: Έχασα την όρασή μου εξαιτίας μιας σπάνιας γενετικής ασθένειας. Πέμπτο: Ήμουν υπάλληλος δύο δικαστών του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Ποιο απ' αυτά δεν είναι αλήθεια; Στην πραγματικότητα, όλα είναι αλήθεια. Ναι. Όλα είναι αλήθεια.
I'm going to tell you five facts about myself. One fact is not true. One: I graduated from Harvard at 19 with an honors degree in mathematics. Two: I currently run a construction company in Orlando. Three: I starred on a television sitcom. Four: I lost my sight to a rare genetic eye disease. Five: I served as a law clerk to two US Supreme Court justices. Which fact is not true? Actually, they're all true. Yeah. They're all true.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Σ' αυτό το σημείο, οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για την τηλεοπτική σειρά.
At this point, most people really only care about the television show.
(Γέλια)
(Laughter)
Το ξέρω αυτό από την εμπειρία μου. Λοιπόν, ήταν η σειρά του NBC «Πριν Χτυπήσει το Κουδούνι: Η Νέα Τάξη» κι έπαιζα τον Γουίζελ Γουαϊζέλ, τον άχαρο και σπασίκλα χαρακτήρα της σειράς, που ήταν μεγάλη υποκριτική πρόκληση για έναν 13χρονο.
I know this from experience. OK, so the show was NBC's "Saved by the Bell: The New Class." And I played Weasel Wyzell, who was the sort of dorky, nerdy character on the show, which made it a very major acting challenge for me as a 13-year-old boy.
(Γέλια)
(Laughter)
Σας δυσκόλεψε το νούμερο τέσσερα, η τύφλωσή μου; Γιατί; Κάνουμε υποθέσεις για τις λεγόμενες αναπηρίες. Ως τυφλός έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπος με τις εσφαλμένες υποθέσεις που κάνουν οι άλλοι για την αναπηρία μου. Σήμερα, όμως, δεν θέλω να μιλήσω για την τύφλωσή μου. Θέλω να μιλήσω για την όρασή μου. Η τύφλωση με δίδαξε να ζω με τα μάτια ανοιχτά. Με δίδαξε να εντοπίζω τα ψάρια που κολυμπούν προς τα πίσω που δημιουργεί το μυαλό μας. Η τύφλωση μ' έκανε να εστιάσω σ' αυτά.
Now, did you struggle with number four, my blindness? Why is that? We make assumptions about so-called disabilities. As a blind man, I confront others' incorrect assumptions about my abilities every day. My point today is not about my blindness, however. It's about my vision. Going blind taught me to live my life eyes wide open. It taught me to spot those backwards-swimming fish that our minds create. Going blind cast them into focus.
Πώς αισθάνεται κανείς όταν βλέπει; Είναι κάτι άμεσο και παθητικό. Ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις τον κόσμο. Βλέπω σημαίνει πιστεύω. Η όραση είναι η αλήθεια. Σωστά; Εγώ αυτό νόμιζα.
What does it feel like to see? It's immediate and passive. You open your eyes and there's the world. Seeing is believing. Sight is truth. Right? Well, that's what I thought.
Τότε, ανάμεσα στα 12 και τα 25, η κατάσταση των αμφιβληστροειδών μου σταδιακά χειροτέρεψε. Η όρασή μου γινόταν ολοένα και πιο παράξενη, σαν να έβλεπα μέσα από παραμορφωτικούς καθρέφτες. Ο πωλητής που νόμιζα ότι έβλεπα σε ένα μαγαζί ήταν στην πραγματικότητα η κούκλα της βιτρίνας. Πήγα να πλύνω τα χέρια μου και ξαφνικά είδα ότι ακουμπούσα τον ουρητήρα και όχι τον νιπτήρα όταν τα δάχτυλά μου ψηλαφούσαν το σχήμα του. Ένας φίλος μου περιέγραφε τη φωτογραφία που κρατούσα και μόνο τότε μπορούσα να δω την εικόνα. Στον κόσμο μου εμφανίζονταν αντικείμενα, παραμορφωμένα και μετά εξαφανίζονταν. Ήταν δύσκολο και εξαντλητικό να βλέπω. Συνέθετα κομμάτια παροδικών εικόνων, ανέλυα συνειδητά τα στοιχεία, έψαχναν για κάποια λογική μέσα στο κατεστραμμένο καλειδοσκόπιό μου,
Then, from age 12 to 25, my retinas progressively deteriorated. My sight became an increasingly bizarre carnival funhouse hall of mirrors and illusions. The salesperson I was relieved to spot in a store was really a mannequin. Reaching down to wash my hands, I suddenly saw it was a urinal I was touching, not a sink, when my fingers felt its true shape. A friend described the photograph in my hand, and only then I could see the image depicted. Objects appeared, morphed and disappeared in my reality. It was difficult and exhausting to see. I pieced together fragmented, transitory images, consciously analyzed the clues, searched for some logic in my crumbling kaleidoscope,
μέχρι που έπαψα να βλέπω τελείως. Έμαθα πως ό,τι βλέπουμε δεν είναι η καθολική αλήθεια. Δεν είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτό που βλέπουμε είναι η δική μας μοναδική εικονική πραγματικότητα
until I saw nothing at all. I learned that what we see is not universal truth. It is not objective reality. What we see is a unique, personal, virtual reality
που τη δημιουργεί περίτεχνα ο εγκέφαλός μας. Θα σας το εξηγήσω με νευροεπιστήμη για αρχάριους. Ο οπτικός φλοιός καταλαμβάνει περίπου το 30% του εγκεφάλου σας σε σύγκριση με την αφή που καταλαμβάνει το 8% και την ακοή που καταλαμβάνει 2-3%. Κάθε δευτερόλεπτο, τα μάτια σας μπορούν να στείλουν στον οπτικό φλοιό μέχρι δύο δισεκατομμύρια πληροφορίες. Το υπόλοιπο σώμα σας στέλνει στον εγκέφαλο μόνο ένα επιπλέον δισεκατομμύριο. Οπότε, η όραση καταλαμβάνει κατ' όγκο το 1/3 του εγκεφάλου σας και μπορεί να χρησιμοποιήσει περί τα 2/3 των μέσων επεξεργασίας του εγκεφάλου. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η ψευδαίσθηση της όρασης είναι τόσο πειστική. Μην απατάστε, η όραση είναι ψευδαίσθηση.
that is masterfully constructed by our brain. Let me explain with a bit of amateur neuroscience. Your visual cortex takes up about 30 percent of your brain. That's compared to approximately eight percent for touch and two to three percent for hearing. Every second, your eyes can send your visual cortex as many as two billion pieces of information. The rest of your body can send your brain only an additional billion. So sight is one third of your brain by volume and can claim about two thirds of your brain's processing resources. It's no surprise then that the illusion of sight is so compelling. But make no mistake about it: sight is an illusion.
Κι εδώ είναι το ενδιαφέρον. Για να δημιουργήσει την αίσθηση της όρασης, ο εγκέφαλός σας χρησιμοποιεί τη νοητική σας κατανόηση του κόσμου, τις γνώσεις σας, τη μνήμη, τις απόψεις, τα συναισθήματα, την προσοχή σας. Όλα αυτά, και ακόμα περισσότερα, συνδέονται στον εγκέφαλό σας με την όραση. Αυτές οι διασυνδέσεις είναι αμφίδρομες και συνήθως γίνονται υποσυνείδητα. Για παράδειγμα, αυτό που βλέπετε επηρεάζει αυτό που αισθάνεστε κι αυτό που αισθάνεστε μπορεί κυριολεκτικά να αλλάξει αυτό που βλέπετε. Πολλές μελέτες το αποδεικνύουν αυτό. Αν σας ζητήσουν, για παράδειγμα, να υπολογίσετε πόσο γρήγορα περπατάει κάποιος σε ένα βίντεο, οι απαντήσεις σας θα είναι διαφορετικές αν σας πουν να σκεφτείτε έναν γατόπαρδο ή μια χελώνα. Ένας λόφος φαίνεται πιο απότομος αν προηγουμένως είχατε κάνει γυμναστική, κι ένα αξιοθέατο μοιάζει να είναι πιο μακριά όταν κουβαλάτε ένα βαρύ σακίδιο. Έχουμε φτάσει σε μια θεμελιώδη αντίθεση. Αυτό που βλέπετε το δικό σας σύνθετο νοητικό δημιούργημα που το βιώνετε παθητικά, ως μια άμεση αναπαράσταση του κόσμου σας. Δημιουργείτε την πραγματικότητά σας και την πιστεύετε. Πίστευα τη δική μου μέχρι που διαλύθηκε.
Here's where it gets interesting. To create the experience of sight, your brain references your conceptual understanding of the world, other knowledge, your memories, opinions, emotions, mental attention. All of these things and far more are linked in your brain to your sight. These linkages work both ways, and usually occur subconsciously. So for example, what you see impacts how you feel, and the way you feel can literally change what you see. Numerous studies demonstrate this. If you are asked to estimate the walking speed of a man in a video, for example, your answer will be different if you're told to think about cheetahs or turtles. A hill appears steeper if you've just exercised, and a landmark appears farther away if you're wearing a heavy backpack. We have arrived at a fundamental contradiction. What you see is a complex mental construction of your own making, but you experience it passively as a direct representation of the world around you. You create your own reality, and you believe it. I believed mine until it broke apart.
Ο εκφυλισμός των ματιών μου διέλυσε αυτή την ψευδαίσθηση. Βλέπετε, η όραση είναι μόνο ένας από τους τρόπους που διαμορφώνουμε την πραγματικότητά μας. Δημιουργούμε την πραγματικότητά μας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ας πάρουμε τον φόβο για παράδειγμα. Οι φόβοι σας παραμορφώνουν την πραγματικότητά σας. Υπό τη διαστρεβλωμένη λογική του φόβου, οτιδήποτε είναι καλύτερο από την αβεβαιότητα. Ο φόβος γεμίζει το κενό με κάθε κόστος. Σας πλασάρει ό,τι φοβάστε στη θέση όσων γνωρίζετε, σας προσφέρει το χειρότερο στη θέση του ασαφούς,
The deterioration of my eyes shattered the illusion. You see, sight is just one way we shape our reality. We create our own realities in many other ways. Let's take fear as just one example. Your fears distort your reality. Under the warped logic of fear, anything is better than the uncertain. Fear fills the void at all costs, passing off what you dread for what you know, offering up the worst in place of the ambiguous, substituting assumption for reason.
και αντικαθιστά τη λογική με την εικασία.
Psychologists have a great term for it: awfulizing.
Οι ψυχολόγοι έχουν έναν πολύ καλό όρο για αυτό: τρομερίζω. (Γέλια) Σωστά; Ο φόβος αντικαθιστά το άγνωστο με το τρομερό. Ο φόβος αυτοβεβαιώνεται. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με την ανάγκη να κοιτάξεις έξω από τον εαυτό σου και να σκεφτείς λογικά, ο φόβος θα νικήσει κάτι βαθιά μέσα στο μυαλό σου, συρρικνώνοντας και παραμορφώνοντας την όρασή σου, πνίγοντας την ικανότητα για κριτική σκέψη με μια πλημμύρα συναισθημάτων που σε ταράζουν. Όταν έχεις την ευκαιρία να δράσεις, ο φόβος σε οδηγεί στην αδράνεια,
(Laughter) Right? Fear replaces the unknown with the awful. Now, fear is self-realizing. When you face the greatest need to look outside yourself and think critically, fear beats a retreat deep inside your mind, shrinking and distorting your view, drowning your capacity for critical thought with a flood of disruptive emotions. When you face a compelling opportunity to take action, fear lulls you into inaction,
και σε υποχρεώνει να παρακολουθείς παθητικά να επιβεβαιώνονται οι προφητείες του. Όταν διέγνωσαν την ασθένειά μου, ήμουν σίγουρος ότι η τύφλωση θα κατέστρεφε τη ζωή μου. Η τύφλωση ήταν η θανατική καταδίκη της ανεξαρτησίας μου. Ήταν το τέλος των επιτευγμάτων μου. Τύφλωση σήμαινε ότι θα ζούσα μια αδιάφορη ζωή, μικρή και θλιβερή, και το πιο πιθανό, μοναχική. Το ήξερα. Αυτός ήταν ένας μύθος που γεννήθηκε από τους φόβους μου, αλλά τον πίστευα. Ήταν ένα ψέμα, αλλά ήταν η πραγματικότητά μου,
enticing you to passively watch its prophecies fulfill themselves. When I was diagnosed with my blinding disease, I knew blindness would ruin my life. Blindness was a death sentence for my independence. It was the end of achievement for me. Blindness meant I would live an unremarkable life, small and sad, and likely alone. I knew it. This was a fiction born of my fears, but I believed it. It was a lie, but it was my reality,
όπως ήταν και τα ψάρια που κολυμπούσαν προς τα πίσω στο μυαλό της μικρής Ντόροθι. Αν δεν είχα αντιμετωπίσει την πραγματικότητα του φόβου μου, θα την είχα ζήσει. Είμαι βέβαιος γι' αυτό. Οπότε, πώς μπορείς να ζεις με τα μάτια ορθάνοιχτα;
just like those backwards-swimming fish in little Dorothy's mind. If I had not confronted the reality of my fear, I would have lived it. I am certain of that. So how do you live your life eyes wide open?
Είναι κάτι που το μαθαίνεις. Μπορείς να το διδαχτείς. Μπορείς να το εξασκήσεις. Θα το πω περιληπτικά. Αναλάβετε την ευθύνη για κάθε στιγμή, για κάθε σκέψη, για κάθε λεπτομέρεια. Δείτε πέρα από τους φόβους σας. Αναγνωρίστε τις υποθέσεις σας. Τιθασεύστε την εσωτερική σας δύναμη. Σωπάστε τον εσωτερικό σας κριτικό. Διορθώστε τις παρανοήσεις σας σχετικά με την τύχη και την επιτυχία. Αποδεχτείτε τις δυνάμεις και τις αδυναμίες σας
It is a learned discipline. It can be taught. It can be practiced. I will summarize very briefly. Hold yourself accountable for every moment, every thought, every detail. See beyond your fears. Recognize your assumptions. Harness your internal strength. Silence your internal critic. Correct your misconceptions about luck and about success. Accept your strengths and your weaknesses, and understand the difference.
και κατανοήστε τη διαφορά τους. Ανοίξετε τις καρδιές σας στις άφθονες ευλογίες σας. Οι φόβοι σας, οι κριτικοί σας, οι ήρωές σας, οι κακοί σας, είναι οι δικαιολογίες σας, οι εκλογικεύσεις σας, η βιασύνη σας, οι δικαιολογίες σας, η παράδοσή σας. Είναι φαντασιώσεις που τις εκλαμβάνετε ως πραγματικότητα. Επιλέξτε να δείτε πέρα απ' αυτές. Επιλέξτε να τις εγκαταλείψετε. Εσείς είστε ο δημιουργός της πραγματικότητάς σας.
Open your hearts to your bountiful blessings. Your fears, your critics, your heroes, your villains -- they are your excuses, rationalizations, shortcuts, justifications, your surrender. They are fictions you perceive as reality. Choose to see through them. Choose to let them go. You are the creator of your reality.
Με αυτή τη δύναμη έρχεται και η απόλυτη υπευθυνότητα. Επέλεξα να βγω από το τούνελ του φόβου και να πάω σε μέρη άγνωστα και αχαρτογράφητα. Εκεί επέλεξα να δημιουργήσω μια ευλογημένη ζωή. Δεν είμαι καθόλου μόνος μου. Μοιράζομαι την όμορφή ζωή μου με την Ντόροθι, την όμορφη γυναίκα μου, με τα τρίδυμα που τα αποκαλούμε Τρίπσκις,
With that empowerment comes complete responsibility. I chose to step out of fear's tunnel into terrain uncharted and undefined. I chose to build there a blessed life. Far from alone, I share my beautiful life with Dorothy, my beautiful wife, with our triplets, whom we call the Tripskys,
και με το νέο μέλος της οικογένειας, την όμορφη μικρή Κλεμεντάιν. Τι φοβάστε; Τι ψέμματα λέτε στον εαυτό σας;
and with the latest addition to the family, sweet baby Clementine. What do you fear? What lies do you tell yourself?
Πώς ωραιοποιείτε την αλήθεια σας και πώς γράφετε τα παραμύθια σας; Ποια πραγματικότητα δημιουργείτε για τον εαυτό σας; Στην εργασία σας, στην προσωπική σας ζωή, στις σχέσεις σας, στην καρδιά και στην ψυχή σας, τα ψάρια που κολυμπούν προς τα πίσω σας κάνουν μεγάλο κακό. Σας κοστίζουν χαμένες ευκαιρίες και ανεκπλήρωτες δυνατότητες, και σας δημιουργούν ανασφάλεια και έλλειψη εμπιστοσύνης
How do you embellish your truth and write your own fictions? What reality are you creating for yourself? In your career and personal life, in your relationships, and in your heart and soul, your backwards-swimming fish do you great harm. They exact a toll in missed opportunities and unrealized potential, and they engender insecurity and distrust
εκεί που αναζητάτε εκπλήρωση και σύνδεση. Σας προτρέπω να τα διώξετε. Η Χέλεν Κέλερ είχε πει ότι το μόνο χειρότερο από το να είσαι τυφλός είναι να έχεις όραση, αλλά να μη βλέπεις. Για μένα, η τύφλωση μου ήταν μεγάλη ευλογία
where you seek fulfillment and connection. I urge you to search them out. Helen Keller said that the only thing worse than being blind is having sight but no vision. For me, going blind was a profound blessing,
επειδή μου επέτρεψε να βλέπω.
because blindness gave me vision.
Ελπίζω να μπορέσετε να δείτε όσα βλέπω.
I hope you can see what I see.
Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα) Μπρούνο Τζιουσάνι: Άιζακ, μόνο μια ερώτηση πριν φύγεις. Αυτό είναι ένα κοινό επιχειρηματιών, καινοτόμων ανθρώπων, εσύ είσαι διευθυντής μιας εταιρίας στη Φλόριντα, και πιθανώς πολλοί ν' αναρωτιούνται πώς είναι να είσαι ένας τυφλός διευθυντής εταιρίας;
Thank you. (Applause) Bruno Giussani: Isaac, before you leave the stage, just a question. This is an audience of entrepreneurs, of doers, of innovators. You are a CEO of a company down in Florida, and many are probably wondering, how is it to be a blind CEO?
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις και πώς τις ξεπερνάς; Άιζακ Λίντσκι: Η μεγαλύτερη δυσκολία έγινε ευλογία.
What kind of specific challenges do you have, and how do you overcome them? Isaac Lidsky: Well, the biggest challenge became a blessing.
Δεν βλέπω τις αντιδράσεις.
I don't get visual feedback from people.
(Γέλια) ΜΤ: Τι είναι αυτός ο θόρυβος εκεί; ΙΛ: Ναι. Για παράδειγμα, όταν κάνουμε συμβούλιο, δεν βλέπω τις εκφράσεις τους ή τις χειρονομίες. Έμαθα να ζητώ πολύ περισσότερα προφορικά σχόλια. Βασικά επιβάλω στους ανθρώπους να μου πουν τι σκέφτονται. Και απ' αυτή την άποψη, όπως είπα, ήταν ευλογία για μένα προσωπικά και για την εταιρία μου, επειδή επικοινωνούμε σε πολύ βαθύτερο επίπεδο, αποφεύγουμε τις ασάφειες,
(Laughter) BG: What's that noise there? IL: Yeah. So, for example, in my leadership team meetings, I don't see facial expressions or gestures. I've learned to solicit a lot more verbal feedback. I basically force people to tell me what they think. And in this respect, it's become, like I said, a real blessing for me personally and for my company, because we communicate at a far deeper level, we avoid ambiguities,
και το πιο σημαντικό, η ομάδα μου ξέρει πως αυτά που σκέφτονται είναι σημαντικά.
and most important, my team knows that what they think truly matters.
ΜΤ: Άιζακ, σ' ευχαριστώ που ήρθες στο TED. ΙΛ: Σ' ευχαριστώ, Μπρούνο. (Χειροκρότημα)
BG: Isaac, thank you for coming to TED. IL: Thank you, Bruno. (Applause)