So, a big question that we're facing now and have been for quite a number of years now: are we at risk of a nuclear attack? Now, there's a bigger question that's probably actually more important than that, is the notion of permanently eliminating the possibility of a nuclear attack, eliminating the threat altogether. And I would like to make a case to you that over the years since we first developed atomic weaponry, until this very moment, we've actually lived in a dangerous nuclear world that's characterized by two phases, which I'm going to go through with you right now.
Wielkie pytanie, na które musimy sobie odpowiedzieć i na które szukamy odpowiedzi już od wielu lat, brzmi: Czy grozi nam atak nuklearny? Nasuwa się jednak większe i prawdopodobnie ważniejsze pytanie, czyli kwestia trwałego wyeliminowania możliwości ataku nuklearnego, całkowitego wyeliminowania tego zagrożenia. Chciałbym wam udowodnić, że przez te wszystkie lata, od stworzenia pierwszych broni atomowych do chwili obecnej, żyliśmy i wciąż żyjemy w niebezpiecznym, nuklearnym świecie, charakteryzowanym przez dwie fazy, które teraz omówię.
First of all, we started off the nuclear age in 1945. The United States had developed a couple of atomic weapons through the Manhattan Project, and the idea was very straightforward: we would use the power of the atom to end the atrocities and the horror of this unending World War II that we'd been involved in in Europe and in the Pacific. And in 1945, we were the only nuclear power. We had a few nuclear weapons, two of which we dropped on Japan, in Hiroshima, a few days later in Nagasaki, in August 1945, killing about 250,000 people between those two.
Zacznijmy od tego, że era atomowa rozpoczęła się w roku 1945. Stany Zjednoczone opracowały kilka broni atomowych w ramach Projektu Manhattan, a idea była całkiem jasna: mieliśmy wykorzystać potęgę atomu by położyć kres okrucieństwu i grozie tej ciągnącej się w nieskończoność II Wojny Światowej, w której braliśmy udział w Europie i na Pacyfiku. W roku 1945 byliśmy jedyną potęgą nuklearną. Posiadaliśmy kilka broni nuklearnych, z których dwie zrzuciliśmy w Japonii na Hiroszimę i dwa dni później na Nagasaki w sierpniu 1945 roku, uśmiercając łącznie około 250 tysięcy ludzi.
And for a few years, we were the only nuclear power on Earth. But by 1949, the Soviet Union had decided it was unacceptable to have us as the only nuclear power, and they began to match what the United States had developed. And from 1949 to 1985 was an extraordinary time of a buildup of a nuclear arsenal that no one could possibly have imagined back in the 1940s. So by 1985 -- each of those red bombs up here is equivalent of a thousands warheads -- the world had 65,000 nuclear warheads, and seven members of something that came to be known as the "nuclear club."
I przez kilka lat byliśmy jedyną potęgą nuklearną na Ziemi. Ale w roku 1949 Związek Radziecki zdecydował, że nie można dopuścić do tego, byśmy byli jedyną potęgą nuklearną i zaczęto tam rywalizować z tym, co stworzono w Stanach Zjednoczonych. Lata od 1949 do 1985 były niezwykłym czasem rozbudowywania arsenału nuklearnego, co było niewyobrażalne dla kogokolwiek w latach czterdziestych. Tak więc do roku 1985 każda z tych czerwonych bomb na ekranie odpowiada tysiącowi głowic. Na świecie istniało 65 tysięcy głowic jądrowych, a siedem krajów było członkami czegoś, co znamy pod nazwą: "Klub Atomowy".
And it was an extraordinary time, and I am going to go through some of the mentality that we -- that Americans and the rest of the world were experiencing. But I want to just point out to you that 95 percent of the nuclear weapons at any particular time since 1985 -- going forward, of course -- were part of the arsenals of the United States and the Soviet Union. After 1985, and before the break up of the Soviet Union, we began to disarm from a nuclear point of view. We began to counter-proliferate, and we dropped the number of nuclear warheads in the world to about a total of 21,000. It's a very difficult number to deal with, because what we've done is we've quote unquote "decommissioned" some of the warheads. They're still probably usable. They could be "re-commissioned," but the way they count things, which is very complicated, we think we have about a third of the nuclear weapons we had before. But we also, in that period of time, added two more members to the nuclear club: Pakistan and North Korea.
Był to niezwykły czas i teraz omówię niektóre elementy mentalności, którą wpajano nam, Amerykanom, jak również reszcie świata. Chciałbym jeszcze tylko podkreślić, że 95 % broni nuklearnej w jakimkolwiek momencie od 1985 do czasów obecnych, rzecz jasna, należało do arsenałów Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego. Po 1985, przed rozpadem Związku Radzieckiego, zaczęliśmy się rozbrajać, jeśli chodzi o broń nuklearną. Zaczęliśmy przeciwdziałać rozwojowi broni atomowej i zmniejszyliśmy liczbę głowic jądrowych na świecie do około 21 tysięcy. Ta liczba jest bardzo niepewna, ponieważ dokonaliśmy "demobilizacji" niektórych głowic. Prawdopodobnie wciąż można ich użyć. "Zmobilizować" je na nowo. ale według obliczeń, które są bardzo skomplikowane, posiadamy, jak sądzimy, mniej więcej jedną trzecią broni nuklearnych, które mieliśmy wcześniej. Jednak oprócz tego, w tym czasie włączyliśmy do Klubu Atomowego jeszcze dwóch członków: Pakistan i Północną Koreę.
So we stand today with a still fully armed nuclear arsenal among many countries around the world, but a very different set of circumstances. So I'm going to talk about a nuclear threat story in two chapters. Chapter one is 1949 to 1991, when the Soviet Union broke up, and what we were dealing with, at that point and through those years, was a superpowers' nuclear arms race. It was characterized by a nation-versus-nation, very fragile standoff. And basically, we lived for all those years, and some might argue that we still do, in a situation of being on the brink, literally, of an apocalyptic, planetary calamity. It's incredible that we actually lived through all that.
Tak więc obecnie można się zetknąć z pełnym uzbrojeniem arsenału nuklearnego w wielu krajach świata, ale w bardzo różnych okolicznościach. Omówię teraz historię zagrożenia nuklearnego w dwóch rozdziałach. Rozdział Pierwszy obejmuje lata od 1949 do 1991, czyli do rozpadu Związku Radzieckiego. W tamtym okresie mieliśmy do czynienia z wyścigiem zbrojeń nuklearnych między supermocarstwami. Wyścig ten charakteryzował konflikt jednego narodu z drugim, czyli bardzo niepewną, patową sytuacją. I przede wszystkim przez te wszystkie lata znajdowaliśmy się, a niektórzy mogą twierdzić, że wciąż znajdujemy się dosłownie u progu apokaliptycznej katastrofy na skalę planety. To niesamowite, że w ogóle to wszystko przeżyliśmy.
We were totally dependent during those years on this amazing acronym, which is MAD. It stands for mutually assured destruction. So it meant if you attacked us, we would attack you virtually simultaneously, and the end result would be a destruction of your country and mine. So the threat of my own destruction kept me from launching a nuclear attack on you. That's the way we lived. And the danger of that, of course, is that a misreading of a radar screen could actually cause a counter-launch, even though the first country had not actually launched anything. During this chapter one, there was a high level of public awareness about the potential of nuclear catastrophe, and an indelible image was implanted in our collective minds that, in fact, a nuclear holocaust would be absolutely globally destructive and could, in some ways, mean the end of civilization as we know it. So this was chapter one.
W tych latach byliśmy całkowicie zależni od czegoś, co było znane pod ciekawą nazwą MAD (szalony). To skrót od Mutually Assured Destruction (Wzajemnie Zapewnione Zniszczenie). Znaczyło to więc, że jeśli wy nas zaatakujecie, my zaatakujemy was praktycznie równocześnie, czego efektem będzie zniszczenie i waszego i mojego kraju. Tak więc groźba zniszczenia własnego kraju powstrzymywała mnie od zaatakowania was przy pomocy broni nuklearnej. Tak wyglądało nasze życie. Wiązało się z tym oczywiście niebezpieczeństwo, że złe odczytanie radaru mogło doprowadzić do kontrataku, nawet jeśli pierwszy kraj tak naprawdę nie zaatakował. W okresie, którego dotyczy ten Pierwszy Rozdział ludzie byli w dużym stopniu uświadomieni na temat możliwości katastrofy nuklearnej, a w naszej zbiorowej świadomości umieszczono niezatarty obraz nuklearnego holokaustu, który przyniósłby absolutne zniszczenie o globalnym zasięgu i mógłby, w pewnym sensie, oznaczać koniec znanej nam cywilizacji. Tak wyglądał Rozdział Pierwszy.
Now the odd thing is that even though we knew that there would be that kind of civilization obliteration, we engaged in America in a series -- and in fact, in the Soviet Union -- in a series of response planning. It was absolutely incredible. So premise one is we'd be destroying the world, and then premise two is, why don't we get prepared for it? So what we offered ourselves was a collection of things. I'm just going to go skim through a few things, just to jog your memories. If you're born after 1950, this is just -- consider this entertainment, otherwise it's memory lane.
Co ciekawe, nawet pomimo tego, że zdawaliśmy sobie sprawę z możliwości unicestwienia cywilizacji, zaangażowaliśmy się w Ameryce w cykl... właściwie to także w Związku Radzieckim, w cykl planowania reakcji. To było naprawdę niesamowite. Czyli przesłanka numer jeden mówi, że będziemy niszczyć świat, a przesłanka druga mówi, że można by się na to przygotować. Tak więc przygotowaliśmy sobie serię różnych rzeczy. Pokażę teraz kilka z nich, żeby po prostu pobudzić wasze wspomnienia. Dla tych, którzy urodzili się po roku 1950, to będzie tylko coś w rodzaju rozrywki, w każdym innym przypadku będzie to powrót do przeszłości.
This was Bert the Turtle. (Video) This was basically an attempt to teach our schoolchildren that if we did get engaged in a nuclear confrontation and atomic war, then we wanted our school children to kind of basically duck and cover. That was the principle. You -- there would be a nuclear conflagration about to hit us, and if you get under your desk, things would be OK.
To był Żółw Bert. A to była, ogólnie rzecz biorąc, próba nauczenia dzieci w naszych szkołach, że jeśli uwikłalibyśmy się w starcie nuklearne i wojnę atomową, chcielibyśmy, żeby nasze dzieci po prostu padły na ziemię i schowały się. Taka była zasada. W razie wybuchu konfliktu nuklearnego, jeśli schowacie się pod ławką, wszystko będzie dobrze.
(Laughter)
(Śmiech)
I didn't do all that well in psychiatry in medical school, but I was interested, and I think this was seriously delusional.
Nie byłem szczególnie dobry z psychiatrii na studiach medycznych, ale to mnie zainteresowało i uważam, że była to poważna ułuda.
(Laughter)
(Śmiech)
Secondly, we told people to go down in their basements and build a fallout shelter. Maybe it would be a study when we weren't having an atomic war, or you could use it as a TV room, or, as many teenagers found out, a very, very safe place for a little privacy with your girlfriend. And actually -- so there are multiple uses of the bomb shelters. Or you could buy a prefabricated bomb shelter that you could simply bury in the ground. Now, the bomb shelters at that point -- let's say you bought a prefab one -- it would be a few hundred dollars, maybe up to 500, if you got a fancy one. Yet, what percentage of Americans do you think ever had a bomb shelter in their house? What percentage lived in a house with a bomb shelter?
Po drugie, radziliśmy ludziom, żeby zeszli do piwnicy i zbudowali tam schron atomowy. Taki schron mógłby służyć jako biuro, kiedy nie było wojny atomowej, można go też było używać jako sali telewizyjnej lub, ku uciesze nastolatków, jako bardzo bezpiecznego miejsca na chwilę intymności z dziewczyną. W zasadzie schrony bombowe mogły być wykorzystane na wiele sposobów. Można też było kupić gotowy schron i po prostu zakopać go w ziemi. Za taki schron trzeba wtedy było zapłacić... załóżmy, że kupiłoby się gotowy. Cena to kilkaset dolarów, może najwyżej 500 za jakiś bardziej wymyślny, ale jak sądzicie, ile procent Amerykanów miało kiedykolwiek schron bombowy w swoim domu? Ile procent mieszkało w domu ze schronem?
Less than two percent. About 1.4 percent of the population, as far as anyone knows, did anything, either making a space in their basement or actually building a bomb shelter. Many buildings, public buildings, around the country -- this is New York City -- had these little civil defense signs, and the idea was that you would run into one of these shelters and be safe from the nuclear weaponry. And one of the greatest governmental delusions of all time was something that happened in the early days of the Federal Emergency Management Agency, FEMA, as we now know, and are well aware of their behaviors from Katrina. Here is their first big public announcement. They would propose -- actually there were about six volumes written on this -- a crisis relocation plan that was dependent upon the United States having three to four days warning that the Soviets were going to attack us. So the goal was to evacuate the target cities. We would move people out of the target cities into the countryside.
Mniej niż dwa procent. Około 1.4 % całej populacji, o ile wiadomo, zrobiło cokolwiek, czyli albo przygotowało miejsce w piwnicy, albo wybudowało schron bombowy. Wiele budynków publicznych w kraju, takich jak ten, w Nowym Jorku, było oznaczonych tymi małymi symbolami obrony cywilnej, co znaczyło, że powinno się wbiec do któregoś z tych schronów, żeby uciec przed bronią nuklearną. Jedną z największych iluzji roztaczanych przez rząd w tamtym czasie było coś, co miało miejsce we wczesnych dniach istnienia Federalnej Agencji Zarządzania Kryzysowego, FEMA, której zachowanie w obliczu huraganu Katrina jest nam dobrze znane. Oto ich pierwsze znaczące publiczne ogłoszenie. Proponowali... i napisali na ten temat około sześć tomów... plan relokacji kryzysowej, który zależał od tego, czy Stany Zjednoczone zostaną trzy do czterech dni wcześniej ostrzeżone, że Sowieci chcą nas zaatakować. Planowano ewakuację miast, które będą na celowniku. Mieliśmy wyprowadzić ludzi z tych miast na tereny wiejskie.
And I'm telling you, I actually testified at the Senate about the absolute ludicrous idea that we would actually evacuate, and actually have three or four days' warning. It was just completely off the wall. Turns out that they had another idea behind it, even though this was -- they were telling the public it was to save us. The idea was that we would force the Soviets to re-target their nuclear weapons -- very expensive -- and potentially double their arsenal, to not only take out the original site, but take out sites where people were going. This was what apparently, as it turns out, was behind all this. It was just really, really frightening.
I mówię wam, a tak się składa, że zeznawałem także w Senacie, o całkowicie niedorzecznym przekonaniu, że naprawdę mielibyśmy ewakuować ludzi i że naprawdę mielibyśmy być ostrzeżeni trzy do czterech dni wcześniej. To był kompletny absurd. Okazuje się, że oni mieli inne zamiary pomimo tego, że mówili obywatelom, że to miało nas ochronić. Pomysł był taki, że mieliśmy zmusić Sowietów do wycelowania broni nuklearnej w inną stronę - bardzo kosztowna rzecz - i teoretycznie do podwojenia ich arsenału tak, żeby mogli zniszczyć nie tylko pierwotny cel, ale też miejsca, do których udawali się ludzie. Jak się okazuje, taki właśnie był pomysł. To było naprawdę przerażające.
The main point here is we were dealing with a complete disconnect from reality. The civil defense programs were disconnected from the reality of what we'd see in all-out nuclear war. So organizations like Physicians for Social Responsibility, around 1979, started saying this a lot publicly. They would do a bombing run. They'd go to your city, and they'd say, "Here's a map of your city. Here's what's going to happen if we get a nuclear hit." So no possibility of medical response to, or meaningful preparedness for all-out nuclear war. So we had to prevent nuclear war if we expected to survive. This disconnect was never actually resolved. And what happened was -- when we get in to chapter two of the nuclear threat era, which started back in 1945.
Przede wszystkim chodzi tu o to, że mieliśmy do czynienia z całkowitym zatraceniem kontaktu z rzeczywistością. Programy obrony cywilnej nie miały nic wspólnego z rzeczywistością totalnej wojny nuklearnej. W związku z tym organizacje takie jak Physicians for Social Responsibility zaczęły około roku 1979 mówić o tym otwarcie. Przeprowadzali symulacje bombardowania. Przyjeżdżali do miasta i mówili: "Oto mapa waszego miasta. A oto co się stanie, jeśli nastąpi tu atak nuklearny". Tak więc lekarze nie mogli zareagować, a my przygotować się odpowiednio na totalną wojnę nuklearną. Musieliśmy więc zapobiec wojnie nuklearnej, jeśli chcieliśmy przeżyć. Problem braku kontaktu z rzeczywistością nie został rozwiązany. I tak dochodzimy do Rozdziału Drugiego ery zagrożenia nuklearnego, która zaczęła się w 1945 r.
Chapter two starts in 1991. When the Soviet Union broke up, we effectively lost that adversary as a potential attacker of the United States, for the most part. It's not completely gone. I'm going to come back to that. But from 1991 through the present time, emphasized by the attacks of 2001, the idea of an all-out nuclear war has diminished and the idea of a single event, act of nuclear terrorism is what we have instead. Although the scenario has changed very considerably, the fact is that we haven't changed our mental image of what a nuclear war means. So I'm going to tell you what the implications of that are in just a second. So, what is a nuclear terror threat? And there's four key ingredients to describing that.
Rozdział Drugi zaczyna się w roku 1991. Po rozpadzie Związku Radzieckiego na dobre straciliśmy tego adwersarza, jako potencjalnego agresora na Stany Zjednoczone. Ale ta kwestia nie zniknęła zupełnie. Jeszcze do tego wrócę. Ale od roku 1991 do czasów współczesnych, co podkreśliły ataki z 2001 roku, koncepcja totalnej wojny nuklearnej straciła na sile, zastąpiona przez koncepcję jednorazowego aktu terroryzmu nuklearnego. Choć scenariusz zmienił się znacząco, faktem jest, że wciąż nie zmieniła się nasza mentalność na temat wojny nuklearnej. Za chwilę omówię sugestie z tym związane. Czym więc jest zagrożenie nuklearne? Można je opisać przy pomocy czterech kluczowych czynników.
First thing is that the global nuclear weapons, in the stockpiles that I showed you in those original maps, happen to be not uniformly secure. And it's particularly not secure in the former Soviet Union, now in Russia. There are many, many sites where warheads are stored and, in fact, lots of sites where fissionable materials, like highly enriched uranium and plutonium, are absolutely not safe. They're available to be bought, stolen, whatever. They're acquirable, let me put it that way. From 1993 through 2006, the International Atomic Energy Agency documented 175 cases of nuclear theft, 18 of which involved highly enriched uranium or plutonium, the key ingredients to make a nuclear weapon. The global stockpile of highly enriched uranium is about 1,300, at the low end, to about 2,100 metric tons. More than 100 megatons of this is stored in particularly insecure Russian facilities. How much of that do you think it would take to actually build a 10-kiloton bomb? Well, you need about 75 pounds of it.
Po pierwsze, broń nuklearna o globalnym zasięgu, w zbiorach, które pokazałem na pierwszych mapach, nie wszędzie są przechowywane w bezpiecznych warunkach. Szczególnie niebezpiecznie wygląda to na terenie byłego Związku Radzieckiego, czyli w obecnej Rosji. Istnieje bardzo wiele miejsc, w których przechowuje się głowice i sporo miejsc, w których materiały rozszczepialne, takie jak wysoce wzbogacony uran i pluton, naprawdę nie są bezpieczne. Można je kupić, ukraść, cokolwiek. Ujmę to następująco: można je zdobyć. Od roku 1993, przez 2006 Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej udokumentowała 175 przypadków kradzieży broni nuklearnej, w tym 18 przypadków dotyczących wysoce wzbogaconego uranu lub plutonu, czyli kluczowych składników broni nuklearnej. Globalne zapasy wysoce wzbogaconego uranu wynoszą od ok. 1 300 do ok. 2 100 ton metrycznych. Z tego ponad 100 megaton jest przechowywanych w wyjątkowo źle zabezpieczonych obiektach w Rosji. Jak sądzicie, ile z tego potrzeba, żeby zbudować 10-kilotonową bombę? Potrzeba do tego ok. 35 kilogramów.
So, what I'd like to show you is what it would take to hold 75 pounds of highly enriched uranium. This is not a product placement. It's just -- in fact, if I was Coca Cola, I'd be pretty distressed about this -- (Laughter) -- but basically, this is it.
Tak więc chciałbym teraz pokazać ile miejsca potrzeba na 75 funtów wysoce wzbogaconego uranu. To nie jest kryptoreklama, właściwie na miejscu Coca Coli byłbym tym nieźle zaniepokojony, (Śmiech) ale... ale tak to właśnie wygląda.
This is what you would need to steal or buy out of that 100-metric-ton stockpile that's relatively insecure to create the type of bomb that was used in Hiroshima. Now you might want to look at plutonium as another fissionable material that you might use in a bomb. That -- you'd need 10 to 13 pounds of plutonium. Now, plutonium, 10 to 13 pounds: this. This is enough plutonium to create a Nagasaki-size atomic weapon. Now this situation, already I -- you know, I don't really like thinking about this, although somehow I got myself a job where I have to think about it. So the point is that we're very, very insecure in terms of developing this material. The second thing is, what about the know-how?
Tyle wystarczyłoby ukraść lub kupić z tych zapasów 100 ton metrycznych, które są stosunkowo źle zabezpieczone, aby stworzyć bombę w rodzaju tej, której użyto w Hiroszimie. A teraz przyjrzyjmy się plutonowi, jako innemu rozszczepialnemu materiałowi do budowy bomby. Potrzeba od 4,5 do 6 kilogramów plutonu. A pluton, 4,5 do 6 funtów, wygląda tak. Tyle plutonu wystarczy, aby stworzyć broń atomową wielkości tej z Nagasaki. W tej sytuacji... tak naprawdę nie lubię zbytnio o tym myśleć, chociaż w mojej pracy trzeba o tym myśleć, więc... chodzi o to, że jesteśmy niewystarczająco zabezpieczeni w zakresie pracy nad tym materiałem. Druga sprawa, to wiedza praktyczna.
And there's a lot of controversy about whether terror organizations have the know-how to actually make a nuclear weapon. Well, there's a lot of know-how out there. There's an unbelievable amount of know-how out there. There's detailed information on how to assemble a nuclear weapon from parts. There's books about how to build a nuclear bomb. There are plans for how to create a terror farm where you could actually manufacture and develop all the components and assemble it. All of this information is relatively available. If you have an undergraduate degree in physics, I would suggest -- although I don't, so maybe it's not even true -- but something close to that would allow you, with the information that's currently available, to actually build a nuclear weapon.
Istnieją liczne kontrowersje wokół kwestii tego, czy organizacje terrorystyczne posiadają wiedzę praktyczną potrzebną do produkcji broni nuklearnej. A więc tej wiedzy praktycznej jest dużo. Tej wiedzy jest nieprawdopodobnie dużo. Istnieją szczegółowe informacje o składaniu broni nuklearnej z części. Są książki o budowaniu bomb nuklearnych. Są plany budowania obiektów terrorystycznych, gdzie można faktycznie wytwarzać i dopracowywać wszystkie komponenty, a potem je składać. Wszystkie te informacje są stosunkowo łatwo dostępne. Studia pierwszego stopnia z fizyki, mógłbym to zasugerować... ale nie zasugeruję, więc może to nieprawda... ale coś zbliżonego do tego mogłoby, dzięki obecnie dostępnym informacjom, naprawdę umożliwić zbudowanie broni nuklearnej.
The third element of the nuclear terror threat is that, who would actually do such a thing? Well, what we're seeing now is a level of terrorism that involves individuals who are highly organized. They are very dedicated and committed. They are stateless. Somebody once said, Al Qaeda does not have a return address, so if they attack us with a nuclear weapon, what's the response, and to whom is the response? And they're retaliation-proof. Since there is no real retribution possible that would make any difference, since there are people willing to actually give up their lives in order to do a lot of damage to us, it becomes apparent that the whole notion of this mutually assured destruction would not work.
Trzeci element zagrożenia nuklearnym terrorem to pytanie: kto właściwie zrobiłby coś takiego? Obecnie mamy do czynienia z poziomem terroryzmu, w którym mają swój udział dobrze zorganizowane jednostki. Osoby te wykazują się wielkim oddaniem i poświęceniem. To bezpaństwowcy. Ktoś kiedyś powiedział, że al Kaida nie posiada adresu zwrotnego, więc jeśli zaatakują nas bronią nuklearną, jak i komu należy na to odpowiedzieć? Ci ludzie są też odporni na odwet. Ponieważ żaden możliwy wymiar kary nie czyniłby żadnej różnicy i ponieważ są ludzie gotowi poświęcić swoje życie, żeby tylko wyrządzić nam wielkie szkody, staje się jasne, że pojęcie Wzajemnie Zapewnionego Zniszczenia tutaj nie zadziała.
Here is Sulaiman Abu Ghaith, and Sulaiman was a key lieutenant of Osama Bin Laden. He wrote many, many times statements to this effect: "we have the right to kill four million Americans, two million of whom should be children." And we don't have to go overseas to find people willing to do harm, for whatever their reasons. McVeigh and Nichols, and the Oklahoma City attack in the 1990s was a good example of homegrown terrorists. What if they had gotten their hands on a nuclear weapon? The fourth element is that the high-value U.S. targets are accessible, soft and plentiful.
Oto Sulejman Abu Ghaith, który był głównym porucznikiem Osamy Bin Ladena. Jest on autorem wielu oświadczeń takiej treści: "Mamy prawo zabić cztery miliony Amerykanów, z czego dwa miliony powinny stanowić dzieci". Ale nie musimy wyjeżdżać daleko, aby znaleźć ludzi z jakichś powodów gotowych do wyrządzenia szkód. McVeigh i Nichols i atak na Oklahoma City w latach dziewięćdziesiątych to dobry przykład rodzimego terroryzmu. Co by było, gdyby dostali broń nuklearną w swoje ręce? Czwarty element to fakt, iż wartościowe cele na terenie Stanów Zjednoczonych są dostępne, wrażliwe i liczne.
This would be a talk for another day, but the level of the preparedness that the United States has achieved since 9/11 of '01 is unbelievably inadequate. What you saw after Katrina is a very good indicator of how little prepared the United States is for any kind of major attack. Seven million ship cargo containers come into the United States every year. Five to seven percent only are inspected -- five to seven percent.
To jest temat na inną okazję, ale poziom przygotowania Stanów Zjednoczonych po atakach z jedenastego września 2001 roku jest zaskakująco nieodpowiedni. To, co działo się po huraganie Katrina daje dobre pojęcie o tym, jak słabo Stany Zjednoczone są przygotowane na jakikolwiek większy atak. Każdego roku siedem milionów statków towarowych przypływa do Stanów Zjednoczonych. Zaledwie 5 do 7 procent jest sprawdzane. Pięć do siedmiu procent.
This is Alexander Lebed, who was a general that worked with Yeltsin, who talked about, and presented to Congress, this idea that the Russians had developed -- these suitcase bombs. They were very low yield -- 0.1 to one kiloton, Hiroshima was around 13 kilotons -- but enough to do an unbelievable amount of damage. And Lebed came to the United States and told us that many, many -- more than 80 of the suitcase bombs were actually not accountable. And they look like this. They're basically very simple arrangements. You put the elements into a suitcase. It becomes very portable. The suitcase can be conveniently dropped in your trunk of your car. You take it wherever you want to take it, and you can detonate it.
To Aleksander Lebed, generał, który współpracował z Jelcynem i omawiał oraz prezentował przed Kongresem pomysł opracowany przez Rosjan, czyli te bomby walizkowe. Miały one bardzo mały ładunek: od 0,1 do 1 kilotony (Bomba z Hiroszimy miała ok. 13 kiloton), ale wystarczyło to do wyrządzenia szkód na niewiarygodnie szeroką skalę. Lebed przyjechał do Stanów Zjednoczonych i powiedział nam, że wiele, wiele, ponad 80 bomb walizkowych było tak naprawdę niesprawdzonych. Bomby wyglądają w ten sposób. To bardzo proste konstrukcje. Wkłada się części do walizki. Bomba staje się bardzo poręczna. Walizkę można łatwo zmieścić w bagażniku samochodu. Zabieramy ją gdzie chcemy i potem można ją zdetonować.
You don't want to build a suitcase bomb, and you happen to get one of those insecure nuclear warheads that exist. This is the size of the "Little Boy" bomb that was dropped at Hiroshima. It was 9.8 feet long, weighed 8,800 pounds. You go down to your local rent-a-truck and for 50 bucks or so, you rent a truck that's got the right capacity, and you take your bomb, you put it in the truck and you're ready to go. It could happen. But what it would mean and who would survive? You can't get an exact number for that kind of probability, but what I'm trying to say is that we have all the elements of that happening. Anybody who dismisses the thought of a nuclear weapon being used by a terrorist is kidding themselves.
Jeśli ktoś nie chce budować bomby walizkowej i jakoś zdobył jedną z tych źle zabezpieczonych głowic nuklearnych... takiej wielkości była bomba "Little Boy", zrzucona na Hiroszimę. Miała prawie 3 metry długości i ważyła prawie 4 tony. Tak więc można się wybrać do miejscowej wypożyczalni ciężarówek i za jakieś 50 dolarów wypożyczyć ciężarówkę o odpowiedniej ładowności, a potem zabrać bombę, włożyć ją do ciężarówki i jest się gotowym do drogi. To jest możliwe, ale co to może oznaczać i kto mógłby to przeżyć? Nie da się ustalić dokładnych liczb dla takiego przypadku, ale chodzi mi o to, że mamy teraz do czynienia ze wszystkimi elementami tego zjawiska. Każdy, kto odrzuca myśl, o możliwości użycia broni nuklearnej przez terrorystów, oszukuje sam siebie.
I think there's a lot of people in the intelligence community -- a lot of people who deal with this work in general think it's almost inevitable, unless we do certain things to really try to defuse the risk, like better interdiction, better prevention, better fixing, you know, better screening of cargo containers that are coming into the country and so forth. There's a lot that can be done to make us a lot safer. At this particular moment, we actually could end up seeing a nuclear detonation in one of our cities. I don't think we would see an all-out nuclear war any time soon, although even that is not completely off the table. There's still enough nuclear weapons in the arsenals of the superpowers to destroy the Earth many, many times over. There are flash points in India and Pakistan, in the Middle East, in North Korea, other places where the use of nuclear weapons, while initially locally, could very rapidly go into a situation where we'd be facing all-out nuclear war. It's very unsettling.
Myślę, że wielu ludzi w środowisku wywiadowczym, wielu ludzi, którzy mają z tym do czynienia, uważa, że coś takiego jest niemal nieuchronne, jeśli nie podejmie się pewnych kroków, aby faktycznie spróbować zmniejszyć ryzyko, na przykład dzięki skuteczniejszym zakazom, skuteczniejszemu zapobieganiu, skuteczniejszym regułom... wiadomo, skuteczniejszemu przeglądowi statków towarowych przypływających do kraju i tak dalej. Można zrobić wiele rzeczy, żeby zapewnić nam dużo większe bezpieczeństwo. Na chwilę obecną mogłoby naprawdę dojść do detonacji bomby nuklearnej w którymś z naszych miast. Nie sądzę, żeby totalna wojna nuklearna czekała nas w najbliższym czasie, choć nie jest to całkowicie wykluczone. W arsenałach supermocarstw wciąż znajduje się broń nuklearna w ilości wystarczającej do wielokrotnego zniszczenia świata. Punkty zapalne znajdują się w Indiach, Pakistanie, na Bliskim Wschodzie, w Korei Północnej czy w innych miejscach, gdzie użycie broni nuklearnej początkowo na skalę lokalną mogłoby bardzo szybko przerodzić się w sytuację, kiedy musielibyśmy stawić czoła totalnej wojnie nuklearnej. To bardzo niepokojące.
Here we go. OK. I'm back in my truck, and we drove over the Brooklyn Bridge. We're coming down, and we bring that truck that you just saw somewhere in here, in the Financial District. This is a 10-kiloton bomb, slightly smaller than was used in Hiroshima. And I want to just conclude this by just giving you some information. I think -- "news you could use" kind of concept here. So, first of all, this would be horrific beyond anything we can possibly imagine. This is the ultimate. And if you're in the half-mile radius of where this bomb went off, you have a 90 percent chance of not making it. If you're right where the bomb went off, you will be vaporized. And that's -- I'm just telling you, this is not good.
OK. To zaczynamy. Jestem znowu w ciężarówce, przejechaliśmy przez Most Brookliński Dojeżdżamy i kierujemy ciężarówkę, którą właśnie widzieliście, gdzieś tutaj, do Dzielnicy Finansowej To jest 10-kilotonowa bomba, niewiele mniejsza od tej, której użyto w Hiroszimie. Chcę to podsumować, podając parę informacji, coś w stylu "użytecznych wiadomości". A więc po pierwsze, było by to coś straszniejszego niż jesteśmy to sobie w stanie wyobrazić. To jest szczyt wszystkiego. I jeśli znajdziecie się w promieniu ok. 0,8 kilometra od miejsca wybuchu bomby, istnieje 90 procent szans, że tego nie przeżyjecie. Jeśli znajdziecie się dokładnie w miejscu wybuchu bomby, po prostu wyparujecie. I zapewniam was, to nie jest nic dobrego.
(Laughter)
(Śmiech)
You assume that. Two-mile radius, you have a 50 percent chance of being killed, and up to about eight miles away -- now I'm talking about killed instantly -- somewhere between a 10 and 20 percent chance of getting killed. The thing about this is that the experience of the nuclear detonation is -- first of all, tens of millions of degrees Fahrenheit at the core here, where it goes off, and an extraordinary amount of energy in the form of heat, acute radiation and blast effects. An enormous hurricane-like wind, and destruction of buildings almost totally, within this yellow circle here. And what I'm going to focus on, as I come to conclusion here, is that, what happens to you if you're in here? Well, if we're talking about the old days of an all-out nuclear attack, you, up here, are as dead as the people here. So it was a moot point. My point now, though, is that there is a lot that we could do for you who are in here, if you've survived the initial blast. You have, when the blast goes off -- and by the way, if it ever comes up, don't look at it.
Można to przyjąć za pewnik. W promieniu trzech kilometrów macie 50 procent szans na śmierć a w odległości do dwunastu kilometrów... mówię tu o natychmiastowej śmierci... istnieje mniej więcej od 10 do 20 procent szans śmierci. Istotną rzeczą jest to, że na doświadczenie wybuchy nuklearnego składa się przede wszystkim temperatura dziesiątków milionów stopni w skali Farenheita w centrum wybuchu oraz niesamowita ilość energii w formie ciepła, ostrego promieniowania i efektów wybuchu. Potężny wicher przypominający huragan i niemal całkowite zniszczenie budynków w obrębie tego żółtego koła. Przechodząc do podsumowania, skupię się na tym, co może się stać, jeśli znajdziecie się tutaj. Cóż, jeśli mówimy o dawnych czasach totalnego ataku nuklearnego, w tym miejscu, bylibyście tak samo martwi, jak ludzie tutaj. Więc to kwestia dyskusyjna. Ja jednak chcę poruszyć kwestię tego, jak wiele możemy zrobić dla tych, którzy są w tym miejscu, jeśli przeżyli oni pierwszy wybuch. Kiedy nastąpi wybuch, macie... a tak przy okazji, jeśli zdarzy się coś takiego, proszę na to nie patrzeć
(Laughter)
(Śmiech)
If you look at it, you're going to be blind, either temporarily or permanently. So if there's any way that you can avoid, like, avert your eyes, that would be a good thing. If you find yourself alive, but you're in the vicinity of a nuclear weapon, you have -- that's gone off -- you have 10 to 20 minutes, depending on the size and exactly where it went off, to get out of the way before a lethal amount of radiation comes straight down from the mushroom cloud that goes up. In that 10 to 15 minutes, all you have to do -- and I mean this seriously -- is go about a mile away from the blast. And what happens is -- this is -- I'm going to show you now some fallout plumes. Within 20 minutes, it comes straight down. Within 24 hours, lethal radiation is going out with prevailing winds, and it's mostly in this particular direction -- it's going northeast.
Jeśli będziecie na to patrzeć, oślepniecie na pewien czas lub na stałe. Więc jeśli możecie tego uniknąć, na przykład odwracając wzrok, to byłby dobry pomysł. Jeśli przeżyjecie, ale znajdziecie się się w sąsiedztwie broni nuklearnej, która wybuchła, macie od 10 do 20 minut, w zależności od rozmiarów i dokładnego miejsca wybuchu, na ucieczkę, nim zabójcza dawka promieniowania uderzy z grzyba atomowego. W ciągu 10 do 15 minut, należy, i tu mówię poważnie, udać się na odległość około mili od wybuchu, a potem nastąpi coś takiego... Pokażę wam jak wyglądają pióropusze wybuchu atomowego. W ciągu 20 minut to spada prosto na ziemię; w ciągu 24 godzin zabójcze promieniowanie przemieszcza się wraz z silniejszym wiatrem, zwykle w tym kierunku, na północny wschód.
And if you're in this vicinity, you've got to get away. So you're feeling the wind -- and there's tremendous wind now that you're going to be feeling -- and you want to go perpendicular to the wind [not upwind or downwind]. if you are in fact able to see where the blast was in front of you. You've got to get out of there. If you don't get out of there, you're going to be exposed to lethal radiation in very short order. If you can't get out of there, we want you to go into a shelter and stay there. Now, in a shelter in an urban area means you have to be either in a basement as deep as possible, or you have to be on a floor -- on a high floor -- if it's a ground burst explosion, which it would be, higher than the ninth floor. So you have to be tenth floor or higher, or in the basement. But basically, you've got to get out of town as quickly as possible. And if you do that, you actually can survive a nuclear blast.
I jeśli znajdziecie się w okolicy, musicie uciekać. Więc poczujecie wiatr, a ten wiatr będzie bardzo porywisty, i powinniście iść prostopadle do wiatru lub z wiatrem, jeśli będziecie w stanie dostrzec wybuch przed sobą. Trzeba stamtąd uciekać. Jeśli nie uciekniecie, zostaniecie wkrótce narażeni na śmiercionośne promieniowanie. Jeśli nie możecie uciec, chcemy, byście znaleźli schronienie i pozostali tam. W warunkach miejskich schronienie oznacza albo piwnicę, tak głęboko jak się da, albo piętro - wyższe piętro, jeśli to eksplozja naziemna, a taka będzie, powinno to być piętro wyższe niż dziewiąte. Trzeba być na dziesiątym, albo wyżej lub do piwnicy. Przede wszystkim jednak trzeba wydostać się z miasta najszybciej jak to możliwe. I jeśli się to uda, można faktycznie przeżyć wybuch nuklearny.
Over the next few days to a week, there will be a radiation cloud, again, going with the wind, and settling down for another 15 or 20 miles out -- in this case, over Long Island. And if you're in the direct fallout zone here, you really have to either be sheltered or you have to get out of there, and that's clear. But if you are sheltered, you can actually survive. The difference between knowing information of what you're going to do personally, and not knowing information, can save your life, and it could mean the difference between 150,000 to 200,000 fatalities from something like this and half a million to 700,000 fatalities.
W ciągu kilku następnych dni, do tygodnia czasu chmura radioaktywna będzie się przemieszczać z wiatrem i opadnie na obszarze kolejnych 25 lub 30 mil, w tym przypadku nad Long Island. A jeśli znajdziecie się tutaj, bezpośrednio w strefie opadu radioaktywnego, naprawdę misicie albo znaleźć schronienie albo wydostać się stamtąd, to oczywiste. Ale jeśli przebywacie w schronie, możecie faktycznie przeżyć. Różnica między znajomością informacji o tym, co można samemu zrobić a nieznajomością tych informacji może ocalić wasze życie i może również oznaczać różnicę między liczbą od 150 tys. do 200 tys. ofiar śmiertelnych w wyniku czegoś takiego, a liczbą od pół miliona do 700 tys ofiar śmiertelnych.
So, response planning in the twenty-first century is both possible and is essential. But in 2008, there isn't one single American city that has done effective plans to deal with a nuclear detonation disaster. Part of the problem is that the emergency planners themselves, personally, are overwhelmed psychologically by the thought of nuclear catastrophe. They are paralyzed. You say "nuclear" to them, and they're thinking, "Oh my God, we're all gone. What's the point? It's futile." And we're trying to tell them, "It's not futile. We can change the survival rates by doing some commonsensical things."
Tak więc planowanie reakcji w XXI wieku jest możliwe i nieodzowne. Jednak w roku 2008 nie zanotowano ani jednego Amerykańskiego miasta, w którym zaplanowano skuteczne działania w obliczu katastrofy spowodowanej wybuchem nuklearnym. Problem leży częściowo w tym, że osoby odpowiedzialne za planowanie kryzysowe same czują się psychologicznie przytłoczone przez myśl o katastrofie nuklearnej. Są sparaliżowane strachem. Słysząc słowo "nuklearne", myślą: "O mój Boże, już po nas! Po co to wszystko? To bez sensu!". A my próbujemy im powiedzieć, że to nie jest bez sensu: możemy zmienić wskaźnik przeżycia, podejmując pewne rozsądne kroki.
So the goal here is to minimize fatalities. And I just want to leave you with the personal points that I think you might be interested in. The key to surviving a nuclear blast is getting out, and not going into harm's way. That's basically all we're going to be talking about here. And the farther you are away in distance, the longer it is in time from the initial blast; and the more separation between you and the outside atmosphere, the better. So separation -- hopefully with dirt or concrete, or being in a basement -- distance and time is what will save you.
Celem tego jest zminimalizowanie liczby ofiar śmiertelnych. Na koniec chcę wam dać parę wskazówek, które mogą was zainteresować. Kluczem do przeżycia wybuchu nuklearnego jest ucieczka, bez narażenia się na szkodę. Głównie o tym będziemy teraz mówić. A im dalej się znajdziecie, jeśli chodzi o odległość, im dalej w czasie od pierwszego wybuchu i im bardziej jesteście odseparowani od zewnętrznej atmosfery, tym lepiej. Tak więc odseparowanie - najlepiej przez ziemię lub beton, albo schronienie w piwnicy - odległość i czas to czynniki, które was ocalą.
So here's what you do. First of all, as I said, don't stare at the light flash, if you can. I don't know you could possibly resist doing that. But let's assume, theoretically, you want to do that. You want to keep your mouth open, so your eardrums don't burst from the pressures. If you're very close to what happened, you actually do have to duck and cover, like Bert told you, Bert the Turtle. And you want to get under something so that you're not injured or killed by objects, if that's at all possible. You want to get away from the initial fallout mushroom cloud, I said, in just a few minutes. And shelter and place. You want to move [only] crosswind for 1.2 miles.
Oto, co należy zrobić. Po pierwsze, jak już mówiłem, nie należy patrzeć na rozbłysk światła, jeśli to możliwe... nie wiem, czy można się temu oprzeć. Ale przyjmijmy, teoretycznie, że chcecie się oprzeć. Powinno się otworzyć usta, żeby bębenki w uszach nie pękły od ciśnienia. Jeśli jesteście tuż obok miejsca zdarzenia, faktycznie musicie się schować, jak to radził Żółw Bert. Powinniście się pod czymś skryć, żeby uniknąć zranienia czy zabicia przez przedmioty, o ile to w ogóle możliwe. Powinniście uciec od grzyba po pierwszym wybuchu, jak mówiłem, w ciągu kilku minut i znaleźć schron. Powinniście poruszać się z wiatrem lub prostopadle do wiatru na odległość ok. 2 kilometrów.
You know, if you're out there and you see buildings horribly destroyed and down in that direction, less destroyed here, then you know that it was over there, the blast, and you're going this way, as long as you're going crosswise to the wind. Once you're out and evacuating, you want to keep as much of your skin, your mouth and nose covered, as long as that covering doesn't impede you moving and getting out of there. And finally, you want to get decontaminated as soon as possible. And if you're wearing clothing, you've taken off your clothing, you're going to get showered down some place and remove the radiation that would be -- the radioactive material that might be on you. And then you want to stay in shelter for 48 to 72 hours minimum, but you're going to wait hopefully -- you'll have your little wind-up, battery-less radio, and you'll be waiting for people to tell you when it's safe to go outside. That's what you need to do.
Oczywiście jeśli jesteście w tym miejscu i widzicie straszliwie zniszczone budynki, a budynki w tym rejonie są mniej zniszczone, wtedy wiadomo, że wybuch nastąpił tam i trzeba się kierować tu, o ile idzie się prostopadle do wiatru. Gdy już się wydostaniecie i ewakuujecie, powinniście okryć skórę, usta i nos, o ile to okrycie nie ogranicza wam ruchów i nie utrudnia ucieczki. I wreszcie, powinniście się odkazić możliwie najszybciej. I jeśli macie jakieś ubranie, należy je zdjąć, wziąć prysznic i usunąć promieniowanie, materiał radioaktywny, który może znajdować się na ciele. Następnie należy pozostać w schronie przez minimum 48 do 72 godzin, ale miejmy nadzieję, że podczas oczekiwania będziecie mieć małe radio, niezasilane bateriami i będziecie, aż inni powiedzą, że można już bezpiecznie wyjść na zewnątrz. Tak właśnie należy zrobić.
In conclusion, nuclear war is less likely than before, but by no means out of the question, and it's not survivable. Nuclear terrorism is possible -- it may be probable -- but is survivable. And this is Jack Geiger, who's one of the heroes of the U.S. public health community. And Jack said the only way to deal with nuclear anything, whether it's war or terrorism, is abolition of nuclear weapons. And you want something to work on once you've fixed global warming, I urge you to think about the fact that we have to do something about this unacceptable, inhumane reality of nuclear weapons in our world.
Podsumowując, wojna nuklearna nie jest już tak prawdopodobna jak wcześniej, ale w żadnym wypadku nie jest wykluczona i jest nie do przeżycia. Terroryzm nuklearny jest możliwy, prawdopodobny, ale do przeżycia. A to Jack Geiger, jeden z bohaterów środowiska amerykańskiej publicznej służby zdrowia. Jack powiedział, że jedynym sposobem na poradzenie sobie z nuklearnym czymkolwiek, czy to z wojną czy z terroryzmem, jest likwidacja broni nuklearnej. I jeśli chcecie pracować nad czymś po powstrzymaniu globalnego ocieplenia, pragnę, byście przemyśleli fakt, iż musimy jakoś zaradzić tej niedopuszczalnej, nieludzkiej rzeczywistości broni nuklearnej w naszym świecie.
Now, this is my favorite civil defense slide, and I -- (Laughter) -- I don't want to be indelicate, but this -- he's no longer in office. We don't really care, OK. This was sent to me by somebody who is an aficionado of civil defense procedures, but the fact of the matter is that America's gone through a very hard time. We've not been focused, we've not done what we had to do, and now we're facing the potential of bad, hell on Earth. Thank you.
A to mój ulubiony slajd Obrony Cywilnej i... (Śmiech) ...nie chcę być brutalny, ale... to... on już nie urzęduje. Nie musimy się przejmować, OK. Dostałem to od pewnego amatora procedur obrony cywilnej, ale sednem sprawy jest to, że Ameryka ma za sobą bardzo ciężki okres. Nie skupiliśmy się, nie zrobiliśmy tego, co zrobić powinniśmy, a teraz musimy stawić czoła możliwości rozpętania istnego piekła na Ziemi. Dziękuję