Ένα μεγάλο ερώτημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα και εδώ και αρκετά χρόνια: Υπάρχει κίνδυνος πυρηνικής επίθεσης; Υπάρχει ένα μεγαλύτερο ερώτημα που μάλλον είναι και πιο σοβαρό, η αντίληψη ότι η μόνιμη εξάλειψη της πιθανότητας πυρηνικής επίθεσης, εξαλείφει εντελώς τον κίνδυνο. Θα ήθελα να υποστηρίξω ότι από τότε που αναπτύξαμε πυρηνικά όπλα για πρώτη φορά, μέχρι σήμερα, έχουμε ζήσει σ' έναν επικίνδυνο πυρηνικό κόσμο που χαρακτηρίζεται από δύο φάσεις, που θα σας αναφέρω αμέσως.
So, a big question that we're facing now and have been for quite a number of years now: are we at risk of a nuclear attack? Now, there's a bigger question that's probably actually more important than that, is the notion of permanently eliminating the possibility of a nuclear attack, eliminating the threat altogether. And I would like to make a case to you that over the years since we first developed atomic weaponry, until this very moment, we've actually lived in a dangerous nuclear world that's characterized by two phases, which I'm going to go through with you right now.
Η πυρηνική εποχή ξεκίνησε το 1945. Οι ΗΠΑ ανέπτυξαν μερικά πυρηνικά όπλα με το πρόγραμμα Μανχάταν, και η ιδέα ήταν απλή: θα χρησιμοποιούσαμε τη δύναμη του ατόμου για να τερματίσουμε την ασταμάτητη βία και τον τρόμο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στον οποίο είχαμε εμπλακεί στην Ευρώπη και στον Ειρηνικό. Αλλά το 1945, ήμασταν η μόνη πυρηνική δύναμη. Είχαμε λίγα πυρηνικά όπλα, δύο από τα οποία ρίξαμε στην Ιαπωνία, στη Χιροσίμα και λίγες μέρες αργότερα στο Ναγκασάκι, τον Αύγουστο του 1945, σκοτώνοντας συνολικά περίπου 250.000 ανθρώπους.
First of all, we started off the nuclear age in 1945. The United States had developed a couple of atomic weapons through the Manhattan Project, and the idea was very straightforward: we would use the power of the atom to end the atrocities and the horror of this unending World War II that we'd been involved in in Europe and in the Pacific. And in 1945, we were the only nuclear power. We had a few nuclear weapons, two of which we dropped on Japan, in Hiroshima, a few days later in Nagasaki, in August 1945, killing about 250,000 people between those two.
Και για λίγα χρόνια, ήμασταν η μόνη πυρηνική δύναμη στον πλανήτη. Αλλά το 1949, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε ότι ήταν απαράδεκτο να είμαστε η μόνη πυρηνική δύναμη, και άρχισαν να μικραίνουν την απόσταση που μας χώριζε. Και από το 1949 μέχρι το 1985 ήταν μια μοναδική περίοδος ανάπτυξης πυρηνικού οπλοστασίου που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί τη δεκαετία του '40. Το 1985, κάθε μία από αυτές τις κόκκινες βόμβες ισοδυναμεί με χίλιες κεφαλές. Ο κόσμος είχε 65.000 πυρηνικές κεφαλές, και επτά μέλη αυτού που αποκαλούνταν «Το Πυρηνικό Κλάμπ».
And for a few years, we were the only nuclear power on Earth. But by 1949, the Soviet Union had decided it was unacceptable to have us as the only nuclear power, and they began to match what the United States had developed. And from 1949 to 1985 was an extraordinary time of a buildup of a nuclear arsenal that no one could possibly have imagined back in the 1940s. So by 1985 -- each of those red bombs up here is equivalent of a thousands warheads -- the world had 65,000 nuclear warheads, and seven members of something that came to be known as the "nuclear club."
Και ήταν μία μοναδική περίοδος, και θα μιλήσω για τις νοοτροπίες που οι Αμερικανοί και ο υπόλοιπος κόσμος βίωνε. Αλλά θέλω να σας τονίσω πως το 95 τοις εκατό των πυρηνικών όπλων σε κάθε δεδομένη στιγμή από το 1985 -- προς το σήμερα φυσικά -- ήταν τμήμα των πυρηνικών οπλοστασίων των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά το 1985, και πριν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ξεκινήσαμε τον αφοπλισμό από την άποψη των πυρηνικών. Αρχίσαμε να μειώνουμε, και μειώσαμε τον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών παγκοσμίως σε ένα σύνολο περίπου 21.000. Είναι ένας δύσκολος αριθμός γιατί αυτό που κάναμε είναι να «αφοπλίσουμε» κάποιες από τις κεφαλές. Δουλεύουν ακόμα. Θα μπορούσαν να «επανεξοπλιστούν» αλλά βάσει του πώς μετράνε, που είναι περίπλοκο, νομίζουμε πως έχουμε περίπου το ένα τρίτο των πυρηνικών όπλων που είχαμε παλιά. Αλλά επίσης, την ίδια περίοδο, προσθέσαμε ακόμα δύο μέλη στο πυρηνικό κλαμπ: το Πακιστάν και τη Βόρεια Κορέα.
And it was an extraordinary time, and I am going to go through some of the mentality that we -- that Americans and the rest of the world were experiencing. But I want to just point out to you that 95 percent of the nuclear weapons at any particular time since 1985 -- going forward, of course -- were part of the arsenals of the United States and the Soviet Union. After 1985, and before the break up of the Soviet Union, we began to disarm from a nuclear point of view. We began to counter-proliferate, and we dropped the number of nuclear warheads in the world to about a total of 21,000. It's a very difficult number to deal with, because what we've done is we've quote unquote "decommissioned" some of the warheads. They're still probably usable. They could be "re-commissioned," but the way they count things, which is very complicated, we think we have about a third of the nuclear weapons we had before. But we also, in that period of time, added two more members to the nuclear club: Pakistan and North Korea.
Βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα με ένα πλήρως εξοπλισμένο πυρηνικό οπλοστάσιο ανάμεσα σε πολλές χώρες στον κόσμο, αλλά σε πολύ διαφορετικές περιστάσεις. Θα μιλήσω λοιπόν για μια ιστορία πυρηνικής απειλής σε δύο κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο καλύπτει από το 1949 μέχρι το 1991, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, και τι μας απασχολούσε εκείνη την εποχή και όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο αγώνας πυρηνικών εξοπλισμών των υπερδυνάμεων. Χαρακτηριζόταν από μια εύθραστη ισορροπία ανάμεσα σε έθνη. Και βασικά, ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, και κάποιοι λένε ακόμα και σήμερα, σε μία κατάσταση όπου βρισκόμασταν κυριολεκτικά στο κατώφλι μίας παγκόσμιας Αποκάλυψης. Είναι απίστευτο πως ζήσαμε κάτι τέτοιο.
So we stand today with a still fully armed nuclear arsenal among many countries around the world, but a very different set of circumstances. So I'm going to talk about a nuclear threat story in two chapters. Chapter one is 1949 to 1991, when the Soviet Union broke up, and what we were dealing with, at that point and through those years, was a superpowers' nuclear arms race. It was characterized by a nation-versus-nation, very fragile standoff. And basically, we lived for all those years, and some might argue that we still do, in a situation of being on the brink, literally, of an apocalyptic, planetary calamity. It's incredible that we actually lived through all that.
Όλα αυτά τα χρόνια εξαρτώμασταν από ένα εκπληκτικό ακρωνύμιο, MAD, που σημαίνει Βέβαιη Αμοιβαία Καταστροφή. Σήμαινε πως αν -- αν μας έκανες επίθεση, θα απαντούσαμε σχεδόν ταυτόχρονα, και το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν μια καταστροφή και των δύο χωρών μας. Η απειλή της δικής μου καταστροφής με σταματούσε από το να εκτοξεύσω πυρηνική επίθεση εναντίον σου. Έτσι ζούσαμε. Και ο κίνδυνος φυσικά ήταν ότι ένα λάθος στο ραντάρ μπορούσε να προκαλέσει μία αντεπίθεση, αν και η πρώτη χώρα δεν είχε στην πραγματικότητα επιτεθεί. Στη διάρκεια του Πρώτου αυτού Κεφαλαίου, το κοινό γνώριζε πολλά για την πιθανότητα πυρηνικής καταστροφής, και μία απίστευτη εικόνα είχε εμφυτευτεί στο συλλογικό μας νου πως ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα θα ήταν καταστρεπτικό σε παγκόσμια κλίμακα και θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε. Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο.
We were totally dependent during those years on this amazing acronym, which is MAD. It stands for mutually assured destruction. So it meant if you attacked us, we would attack you virtually simultaneously, and the end result would be a destruction of your country and mine. So the threat of my own destruction kept me from launching a nuclear attack on you. That's the way we lived. And the danger of that, of course, is that a misreading of a radar screen could actually cause a counter-launch, even though the first country had not actually launched anything. During this chapter one, there was a high level of public awareness about the potential of nuclear catastrophe, and an indelible image was implanted in our collective minds that, in fact, a nuclear holocaust would be absolutely globally destructive and could, in some ways, mean the end of civilization as we know it. So this was chapter one.
Το αξιοπερίεργο ήταν πως αν και ξέραμε ότι υπήρχε η πιθανότητα αυτής της ισοπέδωσης του πολιτισμού, σχεδιάσαμε, στην Αμερική, μία σειρά -- και στη Σοβιετική Ένωση επίσης -- μία σειρά από αντιδράσεις. Ήταν πραγματικά απίστευτο. Η πρώτη πεποίθηση ήταν πως θα καταστρέφαμε τον κόσμο, και κατόπιν, γιατί δεν προετοιμαζόμαστε γι' αυτό; Αυτό λοιπόν -- αυτό που προσφέραμε στους εαυτούς μας ήταν μια συλλογή από πράγματα, θα αναφέρω μερικά εν συντομία, απλά για να φρεσκάρω τις μνήμες σας. Αν γεννηθήκατε μετά το 1950, αυτό είναι -- σκεφτείτε το ως διασκέδαση, αλλιώς είναι αναμνήσεις.
Now the odd thing is that even though we knew that there would be that kind of civilization obliteration, we engaged in America in a series -- and in fact, in the Soviet Union -- in a series of response planning. It was absolutely incredible. So premise one is we'd be destroying the world, and then premise two is, why don't we get prepared for it? So what we offered ourselves was a collection of things. I'm just going to go skim through a few things, just to jog your memories. If you're born after 1950, this is just -- consider this entertainment, otherwise it's memory lane.
Αυτός είναι ο Μπερτ η Χελώνα. (Βίντεο) Ήταν βασικά μια προσπάθεια να διδάξουμε τα παιδιά μας πως αν εμπλεκόμασταν σε πυρηνικό πόλεμο, θέλαμε τα παιδιά μας να σκύψουν και να καλυφθούν. Αυτή ήταν η αρχή. Εσείς -- ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα ερχόταν προς το μέρος μας και αν έσκυβες κάτω από το θρανίο σου όλα θα ήταν εντάξει.
This was Bert the Turtle. (Video) This was basically an attempt to teach our schoolchildren that if we did get engaged in a nuclear confrontation and atomic war, then we wanted our school children to kind of basically duck and cover. That was the principle. You -- there would be a nuclear conflagration about to hit us, and if you get under your desk, things would be OK.
(Γέλια)
(Laughter)
Δεν τα πήγα πολύ καλά στα μαθήματα ψυχιατρικής στην ιατρική σχολή αλλά με ενδιέφερε, και πιστεύω πως αυτό ήταν πραγματικά αλλοπρόσαλλο.
I didn't do all that well in psychiatry in medical school, but I was interested, and I think this was seriously delusional.
(Γέλια)
(Laughter)
Είπαμε επίσης στους ανθρώπους να κατέβουν στα υπόγειά τους και να χτίσουν πυρηνικά καταφύγια. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως γραφεία σε καιρό ειρήνης, ή για να βλέπετε τηλεόραση ή όπως ανακάλυψαν πολλοί έφηβοι, ένα πολύ ασφαλές μέρος για ιδιωτικές στιγμές με την κοπέλα σου. Υπάρχουν λοιπόν πολλές χρήσεις γι' αυτά τα καταφύγια. Ή μπορούσες να αγοράσεις ένα προκατασκευασμένο καταφύγιο και απλά να το θάψεις. Τα πυρηνικά καταφύγια εκείνη την περίοδο -- έστω ότι αγόραζες ένα προκατασκευασμένο. Θα κόστιζε μερικές εκατοντάδες δολάρια, ίσως και $500 αν αγόραζες ένα από τα καλά, αλλά τι ποσοστό των Αμερικανών νομίζετε πως είχαν ποτέ ένα καταφύγιο σπίτι τους; Τι ποσοστό ζούσε σε σπίτι με πυρηνικό καταφύγιο;
Secondly, we told people to go down in their basements and build a fallout shelter. Maybe it would be a study when we weren't having an atomic war, or you could use it as a TV room, or, as many teenagers found out, a very, very safe place for a little privacy with your girlfriend. And actually -- so there are multiple uses of the bomb shelters. Or you could buy a prefabricated bomb shelter that you could simply bury in the ground. Now, the bomb shelters at that point -- let's say you bought a prefab one -- it would be a few hundred dollars, maybe up to 500, if you got a fancy one. Yet, what percentage of Americans do you think ever had a bomb shelter in their house? What percentage lived in a house with a bomb shelter?
Λιγότερο από 2 τοις εκατό. Περίπου 1.4 τοις εκατό του πληθυσμού, από όσο μπορεί να γνωρίζει κανείς, έκανε κάτι -- είτε δημιουργώντας ένα χώρο στο υπόγειο είτε χτίζοντας ένα καταφύγιο. Πολλά κτήρια -- δημόσια κτήρια σε όλη τη χώρα -- αυτό είναι στη Νέα Υόρκη -- είχαν αυτά τα σήματα πολιτικής προστασίας, και ο λόγος ήταν πως θα μπορούσες να καταφύγεις σε αυτά και να είσαι ασφαλής από τα πυρηνικά όπλα. Και μία από τις μεγαλύτερες κυβερνητικές αυταπάτες όλων των εποχών ήταν κάτι που συνέβη τις πρώτες μέρες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαχείρισης Κρίσεων, τη γνωστή σήμερα FEMA, και γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρθηκαν μετά τον τυφώνα Κατρίνα. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη δημόσια ανακοίνωση. Πρότειναν --και-- στην πραγματικότητα υπήρχαν έξι τόμοι γι' αυτό το θέμα -- ένα σχέδιο μετεγκατάστασης σε περίπτωση κινδύνου που εξαρτιόταν από τρεις με τέσσερεις μέρες έγκαιρης προειδοποίησης των ΗΠΑ ότι οι Σοβιετικοί επρόκειτο να επιτεθούν. Ο στόχος ήταν η εκκένωση των πόλεων-στόχων. Θα εκκενώναμε τους ανθρώπους από αυτές τις πόλεις στην εξοχή.
Less than two percent. About 1.4 percent of the population, as far as anyone knows, did anything, either making a space in their basement or actually building a bomb shelter. Many buildings, public buildings, around the country -- this is New York City -- had these little civil defense signs, and the idea was that you would run into one of these shelters and be safe from the nuclear weaponry. And one of the greatest governmental delusions of all time was something that happened in the early days of the Federal Emergency Management Agency, FEMA, as we now know, and are well aware of their behaviors from Katrina. Here is their first big public announcement. They would propose -- actually there were about six volumes written on this -- a crisis relocation plan that was dependent upon the United States having three to four days warning that the Soviets were going to attack us. So the goal was to evacuate the target cities. We would move people out of the target cities into the countryside.
Και σας λέω, κατέθεσα στη Γερουσία για την πραγματικά γελοία ιδέα πως θα μπορούσαμε να κάνουμε την εκκένωση, και να έχουμε και τρεις-τέσσερις μέρες προειδοποίηση. Ήταν απόλυτα τρελό. Αποδεικνύεται ότι είχαν μία άλλη ιδέα κρυμμένη από πίσω, αν και αυτή ήταν -- έλεγαν στο κοινό ότι ήταν για τη σωτηρία τους. Η ιδέα ήταν ότι θα αναγκάζαμε τους Σοβιετικούς να επαναστοχεύσουν τα πυρηνικά τους -- πανάκριβο -- και δυνητικά να διπλασιάσουν το οπλοστάσιό τους ώστε όχι μόνο να χτυπήσουν τον αρχικό στόχο αλλά και τα μέρη όπου κατευθύνονταν οι άνθρωποι. Αύτο, φαίνεται, ότι κρυβόταν πίσω απ' όλα αυτά. Ήταν πραγματικά πολύ τρομακτικό.
And I'm telling you, I actually testified at the Senate about the absolute ludicrous idea that we would actually evacuate, and actually have three or four days' warning. It was just completely off the wall. Turns out that they had another idea behind it, even though this was -- they were telling the public it was to save us. The idea was that we would force the Soviets to re-target their nuclear weapons -- very expensive -- and potentially double their arsenal, to not only take out the original site, but take out sites where people were going. This was what apparently, as it turns out, was behind all this. It was just really, really frightening.
Το κύριο σημείο εδώ, είναι ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια απόλυτη έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Τα προγράμματα πολιτικής προστασίας ήταν αποκομμένα από την πραγματικότητα του τι συμβαίνει σ' ένα πυρηνικό πόλεμο. Οργανώσεις όπως οι Γιατροί για Κοινωνική Ευθύνη, γύρω στα 1979, άρχισαν να το δηλώνουν δημόσια. Έκαναν δοκιμές. Έρχονταν στην πόλη σας και έλεγαν «Να ένας χάρτης της πόλης σας. Να τι θα συμβεί αν δεχτούμε πυρηνική επίθεση.» Δεν υπήρχε πιθανότητα ιατρικής βοήθειας ή σοβαρής προετοιμασίας για εκτενή πυρηνικό πόλεμο. Έπρεπε να αποτρέψουμε τον πυρηνικό πόλεμο αν θέλαμε να επιβιώσουμε. Αυτό το πρόβλημα δε λύθηκε ποτέ. Και αυτό που συνέβη ήταν -- μπαίνουμε στο δεύτερο κεφάλαιο της εποχής του πυρηνικού κινδύνου, που ξεκίνησε το 1945.
The main point here is we were dealing with a complete disconnect from reality. The civil defense programs were disconnected from the reality of what we'd see in all-out nuclear war. So organizations like Physicians for Social Responsibility, around 1979, started saying this a lot publicly. They would do a bombing run. They'd go to your city, and they'd say, "Here's a map of your city. Here's what's going to happen if we get a nuclear hit." So no possibility of medical response to, or meaningful preparedness for all-out nuclear war. So we had to prevent nuclear war if we expected to survive. This disconnect was never actually resolved. And what happened was -- when we get in to chapter two of the nuclear threat era, which started back in 1945.
Το δεύτερο κεφάλαιο ξεκινά το 1991. Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ουσιαστικά χάσαμε τον αντίπαλο που θα μπορούσε να επιτεθεί στις ΗΠΑ, στο μεγαλύτερο βαθμό. Ο κίνδυνος δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως. Θα επιστρέψω σε αυτό. Αλλά από το 1991 μέχρι σήμερα, με έμφαση τις επιθέσεις του 2001, η ιδέα ενός εκτεταμένου πυρηνικού πολέμου έχει απομακρυνθεί και η ιδέα ενός μοναδικού γεγονότος πυρηνικής τρομοκρατίας έχει πάρει τη θέση της. Αν και το σενάριο άλλαξε σημαντικά, δεν έχουμε αλλάξει τη νοοτροπία μας για το τι σημαίνει πυρηνικός πόλεμος. Θα αναφερθώ στη σημασία αυτού σε λιγάκι. Τι είναι λοιπόν μια τρομοκρατική πυρηνική απειλή; Υπάρχουν τέσσερα βασικά συστατικά.
Chapter two starts in 1991. When the Soviet Union broke up, we effectively lost that adversary as a potential attacker of the United States, for the most part. It's not completely gone. I'm going to come back to that. But from 1991 through the present time, emphasized by the attacks of 2001, the idea of an all-out nuclear war has diminished and the idea of a single event, act of nuclear terrorism is what we have instead. Although the scenario has changed very considerably, the fact is that we haven't changed our mental image of what a nuclear war means. So I'm going to tell you what the implications of that are in just a second. So, what is a nuclear terror threat? And there's four key ingredients to describing that.
Πρώτον, τα πυρηνικά όπλα παγκοσμίως στα οπλοστάσια που σας έδειξα στους πρώτους χάρτες, συμβαίνει να μην είναι το ίδιο ασφαλή. Και είναι ιδιαιτέρως μη ασφαλή στην πρώην Σοβιετική ΄Ενωση, στη Ρωσία. Υπάρχουν πολλές τοποθεσίες όπου αποθηκεύονται πυρηνικές κεφαλές και, στην πραγματικότητα, πολλές τοποθεσίες όπου υλικά διάσπασης, όπως εμπλουτισμένο ουράνιο και πλουτώνιο, είναι απολύτως ανασφαλή. Μπορούν να αγοραστούν, να πωληθούν, να κλαπούν. Μπορούν να πέσουν στα χέρια κάποιου. Από το 1993 μέχρι και το 2006, η Παγκόσμια Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας κατέγραψε 175 περιπτώσεις πυρηνικής κλοπής, από τις οποίες 18 περιλάμβαναν εμπλουτισμένο ουράνιο ή πλουτώνιο, τα βασικά συστατικά για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Τα παγκόσμια αποθέματα εμπλουτισμένου ουρανίου είναι περίπου 1300, το λιγότερο, με 2100 μετρικούς τόνους. Περισσότεροι από 100 μεγατόνοι είναι αποθηκευμένοι σε ιδιαιτέρως μη ασφαλείς ρωσικές εγκαταστάσεις. Τι ποσότητα νομίζετε ότι χρειάζεται για την κατασκευή μιας βόμβας 10 κιλοτόνων; Χρειάζεστε περίπου 34 κιλά.
First thing is that the global nuclear weapons, in the stockpiles that I showed you in those original maps, happen to be not uniformly secure. And it's particularly not secure in the former Soviet Union, now in Russia. There are many, many sites where warheads are stored and, in fact, lots of sites where fissionable materials, like highly enriched uranium and plutonium, are absolutely not safe. They're available to be bought, stolen, whatever. They're acquirable, let me put it that way. From 1993 through 2006, the International Atomic Energy Agency documented 175 cases of nuclear theft, 18 of which involved highly enriched uranium or plutonium, the key ingredients to make a nuclear weapon. The global stockpile of highly enriched uranium is about 1,300, at the low end, to about 2,100 metric tons. More than 100 megatons of this is stored in particularly insecure Russian facilities. How much of that do you think it would take to actually build a 10-kiloton bomb? Well, you need about 75 pounds of it.
Θα ήθελα λοιπόν να σας δείξω τι χρειάζεται για να αποθηκεύσετε 34 κιλά εμπλουτισμένου ουρανίου. Αυτό δεν είναι διαφήμιση. Είναι απλά -- αν εργαζόμουν στην Κόκα Κόλα θα με ανησυχούσε αυτό -- (Γέλια) -- αλλά βασικά αυτό είναι.
So, what I'd like to show you is what it would take to hold 75 pounds of highly enriched uranium. This is not a product placement. It's just -- in fact, if I was Coca Cola, I'd be pretty distressed about this -- (Laughter) -- but basically, this is it.
Αυτό θα χρειαζόταν να κλέψετε ή να αγοράσετε από τους αρχικούς 100 μετρικούς τόνους που είναι σχετικά μη ασφαλές για να δημιουργήσετε το είδος της βόμβας που χρησιμοποιήθηκε στη Χιροσίμα. Τώρα μπορεί να θέλετε να κοιτάξετε το πλουτώνιο ως ακόμα ένα σχάσιμο υλικό που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σε μια βόμβα. Θα χρειαζόσασταν 4.5 με 6 κιλά πλουτωνίου. Τώρα, αυτή η ποσότητα πλουτωνίου: αυτό. Αυτό είναι αρκετό πλουτώνιο για την κατασκευή ενός ατομικού όπλου μεγέθους Ναγκασάκι. Αυτή η κατάσταση, ήδη -- ξέρετε, δε μου αρέσει να το σκέφτομαι αυτό, αν και βρήκα δουλειά όπου πρέπει να το σκέφτομαι. Το θέμα είναι πως δεν είμαστε καθόλου ασφαλείς στην ανάπτυξη αυτού του υλικού. Δεύτερον, τι γίνεται με την τεχνογνωσία;
This is what you would need to steal or buy out of that 100-metric-ton stockpile that's relatively insecure to create the type of bomb that was used in Hiroshima. Now you might want to look at plutonium as another fissionable material that you might use in a bomb. That -- you'd need 10 to 13 pounds of plutonium. Now, plutonium, 10 to 13 pounds: this. This is enough plutonium to create a Nagasaki-size atomic weapon. Now this situation, already I -- you know, I don't really like thinking about this, although somehow I got myself a job where I have to think about it. So the point is that we're very, very insecure in terms of developing this material. The second thing is, what about the know-how?
Γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με το αν οι τρομοκρατικές οργανώσεις έχουν την τεχνογνωσία να κατασκευάσουν πραγματικά ένα πυρηνικό όπλο. Υπάρχει άφθονη τεχνογνωσία εκεί έξω. Μία απίστευτη ποσότητα τεχνογνωσίας. Λεπτομερείς πληροφορίες για τη συναρμολόγηση πυρηνικού όπλου από τα επιμέρους κομμάτια. Υπάρχουν βιβλία για το θέμα. Σχέδια για την κατασκευή τρομοκρατικής φάρμας όπου θα μπορούσες να κατασκευάσεις και να αναπτύξεις όλα τα συστατικά και να τα συναρμολογήσεις. Αυτές οι πληροφορίες είναι σχετικά διαθέσιμες, αν έχετε ένα βασικό πτυχίο φυσικής, θα έλεγα -- αν και εγώ δεν έχω οπότε ίσως να μην είναι αλήθεια -- αλλά κάτι παρόμοιο θα σας επέτρεπε, με τις υπάρχουσες πληροφορίες, να κατασκευάσετε ένα πυρηνικό όπλο.
And there's a lot of controversy about whether terror organizations have the know-how to actually make a nuclear weapon. Well, there's a lot of know-how out there. There's an unbelievable amount of know-how out there. There's detailed information on how to assemble a nuclear weapon from parts. There's books about how to build a nuclear bomb. There are plans for how to create a terror farm where you could actually manufacture and develop all the components and assemble it. All of this information is relatively available. If you have an undergraduate degree in physics, I would suggest -- although I don't, so maybe it's not even true -- but something close to that would allow you, with the information that's currently available, to actually build a nuclear weapon.
Το τρίτο στοιχείο στην πυρηνική τρομοκρατική απειλή είναι, ποιος θα έκανε κάτι τέτοιο; Σήμερα βλέπουμε ένα επίπεδο τρομοκρατίας με άτομα που είναι ιδιαίτερα οργανωμένα. Αφοσιωμένα στο σκοπό τους. Χωρίς κράτος. Κάποιος είπε κάποτε ότι η Αλ-Κάιντα δεν έχει μία μόνιμη διεύθυνση, αν λοιπόν μας επιτεθούν με πυρηνικά ποια είναι η απάντηση και ποιος ο παραλήπτης; Δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε. Αφού δεν είναι δυνατόν να αντιδράσουμε με τρόπο που να κάνει κάποια διαφορά, αφού υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να πεθάνουν για να μας προκαλέσουν σοβαρή ζημιά, είναι προφανές ότι η ιδέα της εγγυημένης αμοιβαίας καταστροφής δεν ισχύει.
The third element of the nuclear terror threat is that, who would actually do such a thing? Well, what we're seeing now is a level of terrorism that involves individuals who are highly organized. They are very dedicated and committed. They are stateless. Somebody once said, Al Qaeda does not have a return address, so if they attack us with a nuclear weapon, what's the response, and to whom is the response? And they're retaliation-proof. Since there is no real retribution possible that would make any difference, since there are people willing to actually give up their lives in order to do a lot of damage to us, it becomes apparent that the whole notion of this mutually assured destruction would not work.
Αυτός είναι ο Σουλεϊμάν Αμπού Γκάιθ, βασικός συνεργάτης του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Έγραψε πάρα πολλές φορές δηλώσεις με το ακόλουθο περιεχόμενο: «έχουμε το δικαίωμα να σκοτώσουμε τέσσερα εκατομμύρια Αμερικάνους, από τους οποίους τα δύο εκατομμύρια πρέπει να είναι παιδιά». Και δε χρειάζεται να πάμε στο εξωτερικό για να βρούμε ανθρώπους που να θέλουν να μας βλάψουν, για οποιοδήποτε λόγο. Ο ΜακΒέι και ο Νίκολς, και η επίθεση στην Οκλαχόμα τη δεκαετία του '90 ήταν ένα καλό παράδειγμα ντόπιων τρομοκρατών. Και αν είχαν στα χέρια τους ένα πυρηνικό όπλο; Το τέταρτο στοιχείο είναι πως οι υψηλόβαθμοι στόχοι στις ΗΠΑ είναι προσιτοί, ευάλωτοι και άφθονοι.
Here is Sulaiman Abu Ghaith, and Sulaiman was a key lieutenant of Osama Bin Laden. He wrote many, many times statements to this effect: "we have the right to kill four million Americans, two million of whom should be children." And we don't have to go overseas to find people willing to do harm, for whatever their reasons. McVeigh and Nichols, and the Oklahoma City attack in the 1990s was a good example of homegrown terrorists. What if they had gotten their hands on a nuclear weapon? The fourth element is that the high-value U.S. targets are accessible, soft and plentiful.
Αυτό είναι θέμα για μιαν άλλη μέρα αλλά το επίπεδο προετοιμασίας που έχουν επιτύχει οι ΗΠΑ από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 είναι απίστευα μη ικανοποιητικό. Αυτό που είδατε μετά την Κατρίνα είναι μία πολύ καλή ένδειξη το πόσο λίγο προετοιμασμένες είναι οι ΗΠΑ για οποιοδήποτε είδος μεγάλης επίθεσης. Επτά εκατομμύρια κοντέινερ έρχονται δια θαλάσσης στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Μόνο το πέντε με επτά τοις εκατό επιθεωρούνται -- πέντε με επτά τοις εκατό.
This would be a talk for another day, but the level of the preparedness that the United States has achieved since 9/11 of '01 is unbelievably inadequate. What you saw after Katrina is a very good indicator of how little prepared the United States is for any kind of major attack. Seven million ship cargo containers come into the United States every year. Five to seven percent only are inspected -- five to seven percent.
Αυτός είναι ο Αλεξάντερ Λέμπεντ, ένας στρατηγός του Γέλτσιν, που μίλησε, και παρουσίασε στο Κογκρέσο, μία ιδέα που ανέπτυξαν οι Ρώσοι -- βόμβες-βαλίτσες. Είχαν μικρή ισχύ -- 0.1 μέχρι 1 κιλοτόνο, η Χιροσίμα ήταν περίπου 13 κιλοτόνοι -- αλλά αρκετή ώστε να προκαλέσουν ζημιά απίστευτου μεγέθους. Και ο Λέμπεντ ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες και μας είπε ότι πολλές, πολλές -- πάνω από 80 βόμβες-βαλίτσες έχουν εξαφανιστεί. Έτσι μοιάζουν. Ο σχεδιασμός τους είναι βασικά πολύ απλός. Βάζεις τα στοιχεία στη βαλίτσα. Είναι ευκολομετακίνητη. Μπορείς άνετα να βάλεις τη βαλίτσα στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου σου. Την πας όπου θέλεις και την πυροδοτείς.
This is Alexander Lebed, who was a general that worked with Yeltsin, who talked about, and presented to Congress, this idea that the Russians had developed -- these suitcase bombs. They were very low yield -- 0.1 to one kiloton, Hiroshima was around 13 kilotons -- but enough to do an unbelievable amount of damage. And Lebed came to the United States and told us that many, many -- more than 80 of the suitcase bombs were actually not accountable. And they look like this. They're basically very simple arrangements. You put the elements into a suitcase. It becomes very portable. The suitcase can be conveniently dropped in your trunk of your car. You take it wherever you want to take it, and you can detonate it.
Δε θες να κατασκευάσεις μία βόμβα-βαλίτσα και τυχαίνει να βρεις μία από αυτές τις μη ασφαλισμένες πυρηνικές κεφαλές που υπάρχουν. Αυτή έχει το μέγεθος του «Μικρού Αγοριού», της βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα. Είχε μήκος 2.99 μέτρα, ζύγιζε 3991 κιλά. Πηγαίνεις στο τοπικό παράρτημα ενοικίασης αυτοκινήτων και για 50 δολάρια περίπου νοικιάζεις ένα φορτηγάκι με τη σωστή χωρητικότητα, και παίρνεις τη βόμβα, τη βάζεις στο φορτηγάκι και είσαι έτοιμος. Θα μπορούσε να συμβεί. Τι σημαίνει όμως και ποιος θα επιβίωνε; Δεν μπορείς να έχεις ακριβή αριθμό γι' αυτό το είδος πιθανότητας, αλλά αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι έχουμε όλα τα στοιχεία ώστε κάτι τέτοιο να συμβεί. Όποιος απορρίπτει τη σκέψη ενός πυρηνικού όπλου που θα χρησιμοποιηθεί από τρομοκράτες ξεγελά τον εαυτό του.
You don't want to build a suitcase bomb, and you happen to get one of those insecure nuclear warheads that exist. This is the size of the "Little Boy" bomb that was dropped at Hiroshima. It was 9.8 feet long, weighed 8,800 pounds. You go down to your local rent-a-truck and for 50 bucks or so, you rent a truck that's got the right capacity, and you take your bomb, you put it in the truck and you're ready to go. It could happen. But what it would mean and who would survive? You can't get an exact number for that kind of probability, but what I'm trying to say is that we have all the elements of that happening. Anybody who dismisses the thought of a nuclear weapon being used by a terrorist is kidding themselves.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στις μυστικές υπηρεσίες -- πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται σε αυτό τον τομέα γενικά πιστεύουν ότι είναι σχεδόν αναπόφευκτο, εκτός και αν κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα για να προσπαθήσουμε ουσιαστικά να μειώσουμε τον κίνδυνο, όπως καλύτερη απαγόρευση, καλύτερη αποτροπή, καλύτερη επιδιόρθωση, ξέρετε, καλύτερος έλεχγος των κοντέινερ που φτάνουν στη χώρα κτλ. Πολλά μπορούν να γίνουν για να είμαστε πιο ασφαλείς. Αυτή τη στιγμή. θα μπορούσαμε να καταλήξουμε με πυρηνική έκρηξη σε μία από τις πόλεις μας. Δε νομίζω ότι θα δούμε έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο σύντομα, αν και αυτό ακόμα δεν μπορεί να αποκλειστεί ολοκληρωτικά. Υπάρχουν ακόμα αρκετά πυρηνικά όπλα στα οπλοστάσια των υπερδυνάμεων για να καταστρέψουν τη Γη πολλές φορές. Υπάρχουν σημεία έντασης στην Ινδία και το Πακιστάν, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Κορέα, άλλα μέρη όπου η χρήση πυρηνικών αν και αρχικά σε τοπική κλίμακα, θα μπορούσε ταχύτατα να αλλάξει σε μία κατάσταση όπου θα αντιμετωπίζαμε ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο. Είναι πολύ ανησυχητικό.
I think there's a lot of people in the intelligence community -- a lot of people who deal with this work in general think it's almost inevitable, unless we do certain things to really try to defuse the risk, like better interdiction, better prevention, better fixing, you know, better screening of cargo containers that are coming into the country and so forth. There's a lot that can be done to make us a lot safer. At this particular moment, we actually could end up seeing a nuclear detonation in one of our cities. I don't think we would see an all-out nuclear war any time soon, although even that is not completely off the table. There's still enough nuclear weapons in the arsenals of the superpowers to destroy the Earth many, many times over. There are flash points in India and Pakistan, in the Middle East, in North Korea, other places where the use of nuclear weapons, while initially locally, could very rapidly go into a situation where we'd be facing all-out nuclear war. It's very unsettling.
Πάμε λοιπόν. Εντάξει. Είμαι ξανά στο φορτηγάκι μου, και περάσαμε τη γέφυρα του Μπρούκλιν. Πλησιάζουμε και φέρνουμε το φορτηγάκι που μόλις είδατε κάπου εδώ, στη Φαϊνάνσιαλ Ντίστρικτ. Αυτή είναι μία βόμβα 10 κιλοτόνων, ελαφρώς μικρότερη από αυτή που χρησιμοποιήθηκε στη Χιροσίμα. Και θέλω να ολοκληρώσω αυτό το κομμάτι με λίγες πληροφορίες. Νομίζω -- «νέα που θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε». Πρώτον, αυτό θα ήταν φρικιαστικό πέρα από κάθε φαντασία. Είναι το απόλυτο. Και αν βρίσκεστε σε ακτίνα μισού μιλίου από το σημείο της έκρηξης, έχετε 90 τοις εκατό πιθανότητες να μην επιζήσετε. Αν βρίσκεστε ακριβώς εκεί που γίνεται η έκρηξη, θα εξατμιστείτε. Και αυτό -- σας το λέω, δεν είναι καλό.
Here we go. OK. I'm back in my truck, and we drove over the Brooklyn Bridge. We're coming down, and we bring that truck that you just saw somewhere in here, in the Financial District. This is a 10-kiloton bomb, slightly smaller than was used in Hiroshima. And I want to just conclude this by just giving you some information. I think -- "news you could use" kind of concept here. So, first of all, this would be horrific beyond anything we can possibly imagine. This is the ultimate. And if you're in the half-mile radius of where this bomb went off, you have a 90 percent chance of not making it. If you're right where the bomb went off, you will be vaporized. And that's -- I'm just telling you, this is not good.
(Γέλια)
(Laughter)
Υποθέστε το αυτό. Σε ακτίνα δύο μιλίων έχετε 50 τοις εκατό πιθανότητα να σκοτωθείτε, και σε απόσταση μέχρι 8 μίλια -- μιλάω για ακαριαίο θάνατο -- ανάμεσα στο 10 και 20 τοις εκατό πιθανότητα να σκοτωθείτε. Αυτό που έχει σημασία είναι πως η εμπειρία πυρηνικής έκρηξης είναι -- πρώτον, δεκάδες εκατομμύρια βαθμοί Φαρενάιτ στο κέντρο, όπου γίνεται η έκρηξη, και μία απίστευτη ποσότητα ενέργειας με τη μορφή θερμότητας, έντονης ακτινοβολίας και ωστικού κύματος. Άνεμοι εντάσεως τυφώνα, και σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή κτηρίων, εντός του κίτρινου κύκλου εδώ. Και θα επικεντρωθώ, καθώς ολοκληρώνω, τι σας συμβαίνει αν βρίσκεστε εδώ; Τον παλιό καιρό μίας ολοκληρωτικής πυρηνικής επίθεσης, εσείς, εδώ πάνω, είστε εξίσου νεκροί με τους ανθρώπους εδώ. Τώρα όμως, μπορούμε να κάνουμε πολλά για εσάς που βρίσκεστε εδώ πέρα, αν επιβιώσετε από την αρχική έκρηξη. Όταν γίνει η έκρηξη έχετε -- παρεμπιπτόντως, αν τύχει ποτέ, μην κοιτάξετε προς την κατέυθυνσή του.
You assume that. Two-mile radius, you have a 50 percent chance of being killed, and up to about eight miles away -- now I'm talking about killed instantly -- somewhere between a 10 and 20 percent chance of getting killed. The thing about this is that the experience of the nuclear detonation is -- first of all, tens of millions of degrees Fahrenheit at the core here, where it goes off, and an extraordinary amount of energy in the form of heat, acute radiation and blast effects. An enormous hurricane-like wind, and destruction of buildings almost totally, within this yellow circle here. And what I'm going to focus on, as I come to conclusion here, is that, what happens to you if you're in here? Well, if we're talking about the old days of an all-out nuclear attack, you, up here, are as dead as the people here. So it was a moot point. My point now, though, is that there is a lot that we could do for you who are in here, if you've survived the initial blast. You have, when the blast goes off -- and by the way, if it ever comes up, don't look at it.
(Γέλια)
(Laughter)
Αν κοιτάξετε, θα τυφλωθείτε, είτε προσωρινά είτε μόνιμα. Αν υπάρχει τρόπος να αποφύγετε, κοιτάξτε αλλού, αυτό θα ήταν καλό. Και αν διαπιστώσετε ότι ζείτε αλλά είστε κοντά σ' ένα πυρηνικό όπλο, έχετε -- που έχει πυροδοτηθεί -- έχετε 10 με 20 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος και την ακριβή του τοποθεσία, να απομακρυνθείτε προτού μια θανάσιμη ποσότητα ραδιενέργειας πέσει πάνω σας από το «μανιτάρι» που υψώνεται. Σε αυτά τα 10 με 15 λεπτά το μόνο που έχετε να κάνετε -- και το λέω σοβαρά -- είναι να απομακρυνθείτε περίπου 1.5 χιλιόμετρο από την έκρηξη. Αυτό που συμβαίνει είναι -- αυτό είναι -- θα σας δείξω μερικά νέφη. Μέσα σε 20 λεπτά, πέφτει κάθετα. Μέσα σε 24 ώρες, θανάσιμη ακτινοβολία ταξιδεύει με τους επικρατούντες ανέμους, και είναι κυρίως σε αυτή τη συγκεκριμένη κατεύθυνση -- πηγαίνει βορειοανατολικά.
If you look at it, you're going to be blind, either temporarily or permanently. So if there's any way that you can avoid, like, avert your eyes, that would be a good thing. If you find yourself alive, but you're in the vicinity of a nuclear weapon, you have -- that's gone off -- you have 10 to 20 minutes, depending on the size and exactly where it went off, to get out of the way before a lethal amount of radiation comes straight down from the mushroom cloud that goes up. In that 10 to 15 minutes, all you have to do -- and I mean this seriously -- is go about a mile away from the blast. And what happens is -- this is -- I'm going to show you now some fallout plumes. Within 20 minutes, it comes straight down. Within 24 hours, lethal radiation is going out with prevailing winds, and it's mostly in this particular direction -- it's going northeast.
Αν βρίσκεστε στην πορεία, πρέπει να απομακρυνθείτε. Αισθάνεστε τον άνεμο -- και αυτό το φοβερό άνεμο τώρα που θα νιώσετε -- και θέλετε να κατευθυνθείτε κάθετα ως προς τον άνεμο όχι αντίθετα ή με τη φορά του ανέμου, αν μπορείτε να δείτε που ήταν η έκρηξη. Πρέπει να απομακρυνθείτε. Αν δεν φύγετε, θα εκτεθείτε σε θανάσιμη ακτινοβολία πολύ σύντομα. Αν δεν μπορείτε να φύγετε, θέλουμε να πάτε σε ένα καταφύγιο και να μείνετε εκεί. Καταφύγιο σε αστική περιοχή σημαίνει είτε υπόγειο στο μεγαλύτερο δυνατό βάθος, ή σε κάποιον όροφο -- ψηλά -- αν ήταν έκρηξη στο έδαφος, που θα ήταν, πιο ψηλά από τον ένατο όροφο. Πρέπει να βρίσκεστε από το δέκατο όροφο και πάνω, ή στο υπόγειο. Αλλά βασικά πρέπει να απομακρυνθείτε από την πόλη όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Και αν το κάνετε, μπορείτε να επιβιώσετε.
And if you're in this vicinity, you've got to get away. So you're feeling the wind -- and there's tremendous wind now that you're going to be feeling -- and you want to go perpendicular to the wind [not upwind or downwind]. if you are in fact able to see where the blast was in front of you. You've got to get out of there. If you don't get out of there, you're going to be exposed to lethal radiation in very short order. If you can't get out of there, we want you to go into a shelter and stay there. Now, in a shelter in an urban area means you have to be either in a basement as deep as possible, or you have to be on a floor -- on a high floor -- if it's a ground burst explosion, which it would be, higher than the ninth floor. So you have to be tenth floor or higher, or in the basement. But basically, you've got to get out of town as quickly as possible. And if you do that, you actually can survive a nuclear blast.
Μέσα στις επόμενες λίγες μέρες ή μία εβδομάδα θα υπάρχει ένα ραδιενεργό σύννεφο που θα κινείται με τον άνεμο και θα πέφτει σε μία απόσταση 24 με 32 χιλιομέτρων -- στη συγκεκριμένη περίπτωση στο Λονγκ Άιλαντ. Και αν βρίσκεστε στην πορεία του σύννεφου, πρέπει είτε να προφυλαχτείτε είτε να φύγετε, και αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά αν προφυλαχτείτε, μπορείτε να επιβιώσετε. Η διαφορά ανάμεσα στο να κατέχεις πληροφορίες για το τι να κάνεις προσωπικά, και το να μην κατέχεις πληροφορίες, μπορεί να σου σώσει τη ζωή, και να κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε 150 χιλιάδες και 200 χιλιάδες απώλειες από κάτι τέτοιο και μισό εκατομμύριο με 700 χιλιάδες απώλειες.
Over the next few days to a week, there will be a radiation cloud, again, going with the wind, and settling down for another 15 or 20 miles out -- in this case, over Long Island. And if you're in the direct fallout zone here, you really have to either be sheltered or you have to get out of there, and that's clear. But if you are sheltered, you can actually survive. The difference between knowing information of what you're going to do personally, and not knowing information, can save your life, and it could mean the difference between 150,000 to 200,000 fatalities from something like this and half a million to 700,000 fatalities.
Ο σχεδιασμός ανταπόκρισης τον 21ο αιώνα είναι δυνατός και αναγκαίος. Αλλά το 2008, δεν υπάρχει ούτε μία αμερικανική πόλη με αποτελεσματικά σχέδια για την αντιμετώπιση πυρηνικής καταστροφής. Μέρος του προβλήματος είναι ότι οι σχεδιαστές αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων, προσωπικά, παραλύουν ψυχολογικά από τη σκέψη πυρηνικής καταστροφής. Παραλύουν. Τους λες «πυρηνικό» και σκέφτονται, «Θεέ μου, είμαστε χαμένοι. Τι νόημα έχει; Είναι μάταιο.» Και προσπαθούμε να τους πούμε «Δεν είναι μάταιο. Μπορούμε ν' αλλάξουμε τις πιθανότητες επιβίωσης κάνοντας κάποια πράγματα κοινής λογικής.»
So, response planning in the twenty-first century is both possible and is essential. But in 2008, there isn't one single American city that has done effective plans to deal with a nuclear detonation disaster. Part of the problem is that the emergency planners themselves, personally, are overwhelmed psychologically by the thought of nuclear catastrophe. They are paralyzed. You say "nuclear" to them, and they're thinking, "Oh my God, we're all gone. What's the point? It's futile." And we're trying to tell them, "It's not futile. We can change the survival rates by doing some commonsensical things."
Ο στόχος είναι να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειες. Και θέλω να σας αφήσω με μία προσωπική νότα που νομίζω πως μπορεί να σας ενδιαφέρει. Το κλειδί επιβίωσης μιας πυρηνικής επίθεσης είναι η απομάκρυνση, και όχι η κατεύθυνση προς τον κίνδυνο. Αυτό είναι που λέμε εδώ. Και όσο περισσότερο απομακρυνθείτε σε απόσταση, τόσο περισσότερο απομακρύνεστε χρονικά από την αρχική έκρηξη. Και όσο μεγαλύτερος διαχωρισμός υπάρχει ανάμεσα σε σας και την ατμόσφαιρα, τόσο το καλύτερο. Και ο διαχωρισμός-- ιδανικά με χώμα ή τσιμέντο, ή μέσα σ' ένα υπόγειο -- η απόσταση και ο χρόνος θα σας σώσουν.
So the goal here is to minimize fatalities. And I just want to leave you with the personal points that I think you might be interested in. The key to surviving a nuclear blast is getting out, and not going into harm's way. That's basically all we're going to be talking about here. And the farther you are away in distance, the longer it is in time from the initial blast; and the more separation between you and the outside atmosphere, the better. So separation -- hopefully with dirt or concrete, or being in a basement -- distance and time is what will save you.
Να λοιπόν τι κάνετε. Πρώτα απ'όλα, όπως είπα, μην κοιτάξετε προς τη λάμψη, αν μπορείτε. Δεν ξέρω πώς μπορείτε να αντισταθείτε στον πειρασμό. Αλλά ας υποθέσουμε, θεωρητικά, αυτό θέλετε να κάνετε. Πρέπει να κρατήσετε το στόμα σας ανοιχτό, ώστε τα τύμπανά σας να μη σκάσουν από τις πιέσεις. Αν είστε κοντά σε αυτό που συνέβη, πρέπει να σκύψετε και να καλυφτείτε, όπως σας είπε ο Μπερτ, ο Μπερτ η Χελώνα. Και πρέπει να μπείτε κάτω από κάτι ώστε να μην τραυματιστείτε ή σκοτωθείτε από αντικείμενα, αν αυτό είναι δυνατό. Πρέπει να απομακρυνθείτε από το αρχικό σύννεφο «μανιταριού», όπως είπα, μέσα σε λίγα λεπτά. Βρείτε καταφύγιο και μέρος. Αντίθετα με τον άνεμο ή κάθετα στον άνεμο για περίπου δύο χιλιόμετρα.
So here's what you do. First of all, as I said, don't stare at the light flash, if you can. I don't know you could possibly resist doing that. But let's assume, theoretically, you want to do that. You want to keep your mouth open, so your eardrums don't burst from the pressures. If you're very close to what happened, you actually do have to duck and cover, like Bert told you, Bert the Turtle. And you want to get under something so that you're not injured or killed by objects, if that's at all possible. You want to get away from the initial fallout mushroom cloud, I said, in just a few minutes. And shelter and place. You want to move [only] crosswind for 1.2 miles.
Ξέρετε, αν βρίσκεστε εκεί και βλέπετε κτήρια κατεστραμμένα σε μεγάλο βαθμό και γκρεμισμένα προς αυτή την κατεύθυνση, λιγότερο κατεστραμμένα εδώ, ξέρετε ότι ήταν εκεί, η έκρηξη, και πάτε προς τα εδώ, αρκεί να πηγαίνετε κάθετα στον άνεμο. Μόλις βγείτε και εκκενώνετε, θέλετε να κρατήσετε όσο το δυνατόν περισσότερο από το δέρμα σας, το στόμα σας και τη μύτη σας καλυμμένα, με την προϋπόθεση ότι το κάλυμμα δεν σας αποτρέπει να κινήστε και να απομακρύνεστε από εκεί. Και τελικά, πρέπει να καθαρίσετε τη μόλυνση όσο το δυνατό γρηγορότερα. Αν φοράτε ρούχα, βγάλτε τα, θα κάνετε μπάνιο κάπου και θα απομακρύνετε τη ραδιενέργεια που θα ήταν -- το ραδιενεργό υλικό που ίσως βρίσκεται πάνω σας. Και μετά πρέπει να μείνετε σε καταφύγιο για τουλάχιστον 48 με 72 ώρες, αλλά θα περιμένετε με την ελπίδα -- θα έχετε το μικρό σας ραδιόφωνο που λειτουργεί χωρίς μπαταρίες, και θα περιμένετε για κάποιους να σας πουν ότι μπορείτε να βγείτε έξω με ασφάλεια. Αυτό πρέπει να κάνετε.
You know, if you're out there and you see buildings horribly destroyed and down in that direction, less destroyed here, then you know that it was over there, the blast, and you're going this way, as long as you're going crosswise to the wind. Once you're out and evacuating, you want to keep as much of your skin, your mouth and nose covered, as long as that covering doesn't impede you moving and getting out of there. And finally, you want to get decontaminated as soon as possible. And if you're wearing clothing, you've taken off your clothing, you're going to get showered down some place and remove the radiation that would be -- the radioactive material that might be on you. And then you want to stay in shelter for 48 to 72 hours minimum, but you're going to wait hopefully -- you'll have your little wind-up, battery-less radio, and you'll be waiting for people to tell you when it's safe to go outside. That's what you need to do.
Συμπερασματικά, ο πυρηνικός πόλεμος είναι λιγότερο πιθανός από ότι στο παρελθόν, αλλά όχι και αδύνατος, και δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Η πυρηνική τρομοκρατία είναι δυνατή -- μπορεί να είναι και πιθανή -- αλλά μπορούμε να επιβιώσουμε. Αυτός είναι ο Τζακ Γκέιγκερ, ένας από τους ήρωες της κοινότητας δημόσιας υγείας των ΗΠΑ. Και ο Τζακ είπε ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε πυρηνικό, είτε πόλεμο είτε τρομοκρατία, είναι ο πυρηνικός αφοπλισμός. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε κάτι αφού λύσουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σας καλώ να σκεφτείτε το γεγονός ότι πρέπει να κάνουμε κάτι γι' αυτή την απαράδεκτη, απάνθρωπη πραγματικότητα των πυρηνικών όπλων στον κόσμο μας.
In conclusion, nuclear war is less likely than before, but by no means out of the question, and it's not survivable. Nuclear terrorism is possible -- it may be probable -- but is survivable. And this is Jack Geiger, who's one of the heroes of the U.S. public health community. And Jack said the only way to deal with nuclear anything, whether it's war or terrorism, is abolition of nuclear weapons. And you want something to work on once you've fixed global warming, I urge you to think about the fact that we have to do something about this unacceptable, inhumane reality of nuclear weapons in our world.
Αυτή είναι η αγαπημένη μου διαφάνεια πολιτικής προστασίας, και -- (Γέλια) -- δεν θέλω να είμαι αναίσθητος αλλά αυτό -- δεν είναι πλέον στη θέση του. Δε μας ενδιαφέρει πραγματικά, εντάξει. Μου το έστειλε κάποιος που λατρεύει τις διαδικασίες πολιτικής προστασίας, αλλά η ουσία του θέματος είναι ότι η Αμερική πέρασε από μια πολύ δύσκολη περίοδο. Δεν είμαστε επικεντρωμένοι, δεν κάναμε αυτό που έπρεπε, και τώρα αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο της κόλασης στη Γη. Σας ευχαριστώ.
Now, this is my favorite civil defense slide, and I -- (Laughter) -- I don't want to be indelicate, but this -- he's no longer in office. We don't really care, OK. This was sent to me by somebody who is an aficionado of civil defense procedures, but the fact of the matter is that America's gone through a very hard time. We've not been focused, we've not done what we had to do, and now we're facing the potential of bad, hell on Earth. Thank you.