Has anyone here been to Fresno? OK, good, good. That’s where I’m from, where I was born and where I live today. For those of you less familiar, Fresno and the entire Central Valley of California is a place that’s built by agriculture: miles and miles of farmland for as far as the eye can see with a couple of large, poor cities dotting the landscape. My family, like much of the local population, is a family of immigrant farm laborers: those toiling away in the fields hoping for a ¢25-an-hour raise.
Đã có ai ở đây từng tới Fresno chưa? OK, tốt lắm, được rồi. Tôi đến từ đó. Đó là nơi tôi sinh ra và cũng là nơi tôi ở. Cho những ai chưa biết thì Fresno và cả khu Thung Lũng Trung Tâm California là một vùng nông nghiệp. Nhìn đâu cũng sẽ thấy trang trại rộng ngút cả tầm mắt với một vài thành phố rộng lớn và nghèo nàn rải rác cả vùng đất. Gia đình tôi, như bao hộ dân địa phương khác, là một hộ nông dân nhập cư: những người làm cật lực trên nông trại với hy vọng được trả thêm 25 xu mỗi giờ.
I didn’t see myself destined for the glamour of Silicon Valley, but I did find my way to college, and something miraculous happened. I got a job in tech. And I remember the first time I didn’t have to count the change when trying to figure out how much to tip for pizza delivery, when I realized that this industry, the technology industry, was going to change my life forever.
Tôi thấy mình không hợp với sự hào nhoáng ở thung lũng Silicon, nhưng tôi vẫn tìm cách đi học đại học, và điều kỳ diệu đã xảy đến. Tôi có một công việc về công nghệ. Và tôi vẫn nhớ về lần đầu tôi không phải đắn đo về khoản tiền thối mỗi khi cố gắng tính số tiền boa cho dịch vụ giao pizza, hay khi nhận ra chính ngành công nghiệp này, ngành công nghệ thông tin, đã thay đổi cuộc sống của tôi mãi mãi.
And I remember thinking to myself, if it can happen to me, a poor, queer Brown woman from nowhere, why can’t it happen to entire cities of people like me?
Và tôi luôn tự nhắc nhở bản thân, nếu điều đó có thể xảy ra, một người phụ nữ nghèo, da màu, đồng tính, thì sao nó lại không thể xảy đến với những người khác như tôi?
And so for the last eight years, that’s what I’ve been working on in Fresno: building a business that could expose what it takes to cause an entire city -- and not just a select few people in it -- to thrive.
Và như vậy trong tám năm vừa qua, đó là những gì tôi làm tại Fresno: xây dựng một doanh nghiệp với vai trò tìm ra giải pháp giúp cả một thành phố -- mà không phải chỉ vài người trong số đó -- có cơ hội phát triển
It turns out we only need three pretty simple ingredients. Training, proof and community.
Hóa ra là chúng ta chỉ cần ba mẹo khá đơn giản. Đào tạo, sự đảm bảo và cộng đồng.
So the cornerstone of everything that we do is job training. The communities that we work with are often from very poor populations, maybe folks who are learning English as a second language, maybe they were unhoused, the formerly incarcerated, veterans, folks who are very often from retail or factory work. These folks, their issue is not their ability to learn technical things. Their problems center on things that are a lot less obvious. Things like childcare, transportation, hunger, money. So those are the things that we focus on.
Vậy nên nền tảng của tất cả mọi điều chúng tôi làm là đào tạo việc làm. Những cộng đồng mà chúng tôi làm việc cùng thường đến từ những nơi nghèo khó, có thể là những người học tiếng Anh như một ngôn ngữ thứ hai, hay là những người vô gia cư, người có tiền án, thương binh, những người quen thuộc với công việc bán lẻ hay xí nghiệp. Những người này, vấn đề của họ không đến từ khả năng tiếp thu công nghệ. mà chính là từ những thứ mơ hồ hơn. VÍ dụ như chuyện chăm sóc con cái, phương tiện đi lại, sự đói kém, tiền bạc. Vì vậy đó là những điều chúng tôi nhắm tới.
It can be especially hard on families. How do you justify learning to do something like write code when there are bills to pay? Wouldn’t it be better for the family if you just got a job at McDonald’s and put in as many hours as you can? Because that’s a check, and who’s going to watch your little brother? That’s what we do as a family; we pitch in. But how do you justify to the people around you when it looks to them like you’re just playing around on the computer? We didn't invent a new way to teach JavaScript. We just focus a lot more on the things that actually prevent people from learning it.
Nó có thể khó khăn với các gia đình. Sao lý do học để làm cái gì đó như viết code có thể chính đáng khi còn hóa đơn phải trả? Chẳng phải là sẽ tốt hơn cho gia đình nếu bạn được nhận vào McDonald’s và làm ở đó nhiều giờ nhất có thể sao? Vì tiền trao cháo múc mà, và ai sẽ để ý đứa em trai của bạn? Đó là điều nên làm cho gia đình; lao đầu vào mà đóng góp. Nhưng làm thế nào để giải thích với mọi người xung quanh khi trong mắt họ bạn chỉ như đang nghịch ngợm cái máy tính? Chúng tôi không phát minh ra phương pháp mới để dạy Java Script. Chúng tôi chỉ tập trung nhiều vào những thứ thực sự cản trở người ta học nó.
In addition to connecting our students to things like bus tokens and free regional transit options, we also just deploy a fleet of vehicles whose only job is to pick these folks up before their study groups and drop them back off after class. If they need food, we get them food. We work with food cupboards and pantries, making sure that boxes of food are delivered to these students’ homes with enough for a family of three to five people. We connect them to childcare options that make sense for their schedules and their budgets. But most importantly, because cash is such a center of energy and decision-making for these families, through our apprenticeship program, we literally pay them to learn. So not only do they get to earn a wage and are exposed to real-world work, but now they also have that first line on the resume. The one that’s so hard to get and the one that builds confidence in the rest of the world that you might know what you’re talking about.
Bên cạnh việc kết nối học viên với mạng lưới xe buýt và vài lựa chọn di chuyển miễn phí trong thành phố, chúng tôi cũng triển khai một đoàn xe với nhiệm vụ duy nhất là đưa những người đó đến nhóm học và thả họ về chỗ cũ sau tiết học. Họ cần đồ ăn, chúng tôi đáp ứng. Chúng tôi làm việc với tủ đồ ăn và nhà cung cấp thực phẩm, đảm bảo những hộp đồ ăn được vận chuyển đến nhà của những sinh viên này đủ để cung cấp cho một gia đình ba đến năm người Chúng tôi kết nối với một số nơi trông trẻ phù hợp với kế hoạch và túi tiền của họ Nhưng quan trọng nhất, bởi vì tiền là yếu tố trung tâm của mọi nguồn lực và quá trình đưa ra quyết định cho những gia đình này, trong quá trình đào tạo học nghề, họ được trả tiền để học. Vì vậy họ không những có thêm thu nhập và được ở trong môi trường chuyên nghiệp, mà giờ họ còn có thứ để viết vào dòng đầu tiên của CV. Cái dòng rất khó để có được và cái dòng chứng minh với dân số còn lại của thế giới có lẽ bạn biết mình đang nói cái gì.
And so you might be thinking to yourself, “OK, Irma, this sounds great, but it sounds really expensive.” So how do you pay for it? We’ve turned a long-held idea on its head. We have to stop putting the burden -- the financial burden -- on the student and the families who are already struggling and start putting it on the people and the entities that benefit most from their untapped potential. Entities like government, corporations, philanthropy. These are the entities that benefit from the development of that talent, and so that's who we get to pay for it.
Và có lẽ bạn đang nghĩ rằng, “Được rồi, Irma, nghe hay đấy, nhưng có vẻ ngốn tiền đó.” Vậy bạn sẽ trả nó kiểu gì? Chúng tôi lật ngược lại ý tưởng ban đầu. Chúng ta phải dừng việc đặt gánh nặng -- gánh nặng tài chính -- lên những sinh viên và gia đình đang chịu đủ mọi sự vất vả và bắt đầu đặt nó lên những người và chủ thể sẽ được lợi nhất từ tiềm năng chưa được khai phá của họ. Những chủ thể như chính phủ, các tập đoàn, tổ chức từ thiện. Đây là các chủ thể được lợi từ sự phát triển của những tài năng đó, và trả tiền cho chúng tôi.
Let’s throw back the curtain on what I’m trying to say here. Let's take the government. The US spends a trillion dollars scaling up a workforce for this country. Many of those programs have mixed results, and while some folks who come out of them do in fact earn higher wages at the end, while they’re still learning, when they’re still in training, many of these folks can’t also work, which means that they’re not bringing home a check, which means that they’re still in survival mode, which means that the people who would benefit most can’t participate to begin with.
Hãy cùng đi sâu hơn vào những gì tôi đang muốn nói nhé. Chính phủ trước. Nước Mỹ dành ra cả nghìn tỉ đô la để mở rộng lực lượng lao động. Nhiều chương trình có những kết quả trái ngược, và trong khi một vài người trong đó cuối cùng cũng có được thu nhập cao hơn khi họ còn đang học, khi họ còn đang luyện tập, một số khác còn không thể làm việc, nghĩa là họ không thể mang tiền về nhà, nghĩa là họ vẫn đang vật lộn để sống sót, nghĩa là những người có được lợi nhất không thể tham gia ngay từ đầu.
That’s where a system like ours makes some sense. We apply for allocations of that same kind of money, and use it to pay people to learn. We also work with corporations. QA testing, for example, is a job that can be taught and a role that companies desperately need. Training up a batch of QA engineers is low-hanging fruit and has almost instant results for companies. For the companies to invest in the development of that talent, it breeds them a local and eager technology workforce from which to choose. Companies that are in a growth mode or who are experiencing a digital transformation, they know that the key to their future is their ability to find, hire and retain talent. We can train up entire cohorts or a generation of junior-level and apprentice-level technologists trained directly to their systems, ready to be hired on day one. We’ve worked with all kinds of companies, getting them to pay for things like tuition and money for students to accomplish exactly this goal.
Đó là khi một hệ thống hư của chúng tôi hoạt động. Chúng tôi xin được sử dụng những nguồn phân bổ này, vào việc trả cho người học. Chúng tôi cũng hợp tác với các tập đoàn. Công việc thử nghiệm sản phẩm, ví dụ, là một công việc có thể được dạy và là một vị trí mà các công ty săn đón rất nhiều. Đào tạo một khóa kỹ sư quản lý chất lượng sản phẩm là một công việc khá dễ dàng và gần như có kết quả ngay lập tức cho cáccông ty. Để các công ty đầu tư vào sự phát triển của những tài năng đó, họ cần đi từ lực lượng lao động địa phương ham học hỏi công nghệ. Những công ty đang tăng trưởng mạnh hay những chỗ có kinh nghiệm trong chuyển đổi số, họ biết rằng chìa khóa đến tương lai là khả năng tìm kiếm, tuyển dụng và giữ chân nhân tài. Chúng tôi có thể đào tạo cả nhóm hay một thế hệ những nhà công nghệ mới học nghề và đang chập chững vào nghề được rèn dũa phù hợp với hệ thống của họ, sẵn sàng để được thuê ngay lập tức. Chúng tôi đã làm việc với đủ các kiểu công ty, khiến họ trả tiền cho những thứ như học phí và tiền cho sinh viên để họ đạt được chính mục tiêu này.
Philanthropy’s interests here may be even easier to describe. Foundations and nonprofits, they want to see their money put to good use. Take the Quality Jobs Fund, for example. It’s a collaborative effort between the Federal Home Loan Bank of San Francisco and the New World Foundation, and their express mission is to address inequality through quality jobs expansion and skills development. We apply for allocations or grants from philanthropies like those, work with the government dollars that we just described, and companies in the way that we just talked about, put it all together to use it to pay people to learn. So that’s how you pay for it.
Sự quan tâm của những nhà hảo tâm thậm chí còn dễ hình dung hơn. Các quỹ tài trợ và tổ chức phi lợi nhuận, họ muốn thấy tiền của mình được dùng đúng cách Lấy quỹ Ổn Định Việc Làm làm ví dụ. Nó là một nỗ lực hợp tác giữa Ngân Hàng Cho Vay Nội Bộ Liên Bang tại San Francisco Và quỹ Thế Giới Mới, và sứ mệnh của họ chính là giải quyết bất bình đẳng qua mở rộng việc làm chất lượng và phát triển kỹ năng. Chúng tôi xin những nguồn phân bổ hay trợ cấp từ những tổ chức từ thiện này, hoạt động với số tiền chính phủ mà chúng tôi vừa đề cập, và các công ty theo cách mà chúng tôi vừa nói đến, Gom góp lại và trả chi phí cho người học. Đó là cách hoạt động.
Now, what is it that these folks should learn on? In our view, it’s real-world software projects, because that is the proof. You see, all of the software that the world needs built has to get made. And so we can leverage talent from these underrepresented communities to deliver on that need, build a training ground for green talent and also build a really robust business. We’ll take OnwardUS as just one example. It was a rapid-response initiative in response to COVID where we partnered with the Kapor Center. It was adopted by the state of California and then 10 other states. The idea was to take displaced workers -- folks who are affected by COVID -- connect them to money and services and new jobs. We took a high-level senior software engineer who could architect the full platform and then apprentices who could execute on that roadmap, and in 11 days, we had a functioning prototype. You see, the local mom-and-pop, the school district, the regional manufacturer, they all have software needs, and they’re going to pay someone to do it. With this model, they can have their solutions delivered back to them, but also participate in the creation of high-growth, high-wage jobs in their area.
Vậy thì, những người này sẽ học như thế nào? Tầm nhìn của chúng tôi là, những dự án phần mềm thật sự, bởi vì đó là sự đảm bảo. Các bạn thấy đấy, tất cả những phần mềm thế giới cần, phải được làm ra đã, Và như vậy chúng tôi có thể ươm mầm những tài năng từ những cộng đồng ít tiếng nói để phục vụ cho nhu cầu kia, xây dựng sân chơi để rèn luyện cho tài năng trẻ và cùng lúc xây dựng một doanh nghiệp vững mạnh. Chúng tôi lấy OnwardUS như là một ví dụ. Đó là một sáng kiến phản ứng nhanh để đối phó với COVID nơi mà chúng tôi hợp tác với Trung tâm Kapor. Nó đã được chấp nhận bởi bang California và sau đó là 10 bang khác. Ý tưởng là đưa những công nhân thất nghiệp -- bị ảnh hưởng bởi COVID -- kết nối họ với tiền và dịch vụ và các công việc mới. Chúng tôi đưa các kỹ sư phần mềm cấp cao có thể thiết kế trọn nền tảng và cho những ai có thể học việc theo hướng đó, và trong 11 ngày, chúng tôi đã có nguyên mẫu. Bạn thấy đó, một công ty gia đình, một học khu, một nhà sản xuất địa phương, họ đều có cần phần mềm, và họ đang thuê ai đó để thiết kế. Với mô hình này, họ có thể có giải pháp cho mình, đồng thời tham gia tạo các công việc lương cao, tăng trưởng cao trong khu vực của họ.
The last ingredient in our recipe is community. We need vibrant spaces that meet the aspirations of technologists and entrepreneurs, so we build castles for the underdogs. We buy blighted buildings in our downtowns for pennies on the dollar, improve them, lease them back out to ourselves and others in the technology industry. This creates community around the idea of leveling up entry-level humans and builds a shared understanding and value around what it means to have access to unlimited talent. The first project that we did was a building that had stood empty for 40 years before we took it over. We showed up with our tenant list and our ability to do work. Our partner showed up with a building that was empty and decaying. We painted the walls, we built a bunch of desks, we hung a lot of TVs, and when the coffee shop opened at the front of that building, it was like someone had flipped a switch on that corner of downtown. Suddenly, there were a thousand students and tenants and community members visiting that building each day.
Nguyên liệu cuối cùng trong công thức là cộng đồng. Chúng tôi cần không gian sôi động phù hợp với nguyện vọng của các nhà công nghệ và doanh nhân, để xây dựng thành trì cho những người yếu thế. Chúng tôi mua những tòa nhà xập xệ trong trung tâm với giá rẻ, cải tạo nó, cho chính chúng tôi thuê và những bên khác trong ngành công nghệ. Điều này tạo ra cộng đồng cho ý tưởng nâng cấp nghiệp vụ đầu vào và chia sẻ sự hiểu biết và tạo dựng giá trị cho cái mà trao sự tiếp cận cho các tài năng vô hạn. Dự án đầu tiên chúng tôi làm là một tòa nhà đã bị bỏ hoang 40 năm trước khi chúng tôi tiếp quản. Chúng tôi trình danh sách bên thuê và năng lực làm việc của mình. Đối tác của chúng tôi đã giới thiệu một tòa bỏ hoang và mục nát. Chúng tôi sơn tường, lắp một đống bàn ghế, treo rất nhiều tivi, và khi quán cà phê được mở ở mặt tiền tòa nhà, nó như kiểu ai đó đã gạt cái công tắc ở góc trung tâm thành phố vậy. Đột nhiên, ở đó đã có hàng ngàn học sinh và bên thuê và dân địa phương ra vào tòa nhà mỗi ngày.
These ingredients, when you take them all together, they produce real impact driven by real change that affect real people who have names and faces and families and pets. Just one quick example. Our pal, Miguel, who was once incarcerated, he didn’t have any prospects for his future, his professional life or really, his family. He was scholarshiped through our pre-apprenticeship program using government dollars. Miguel veered just to the left of computer programming, landed neck-deep in analytics and website funnels. He apprenticed for our digital marketing program. Eighteen months later, Miguel has a full-time job, a great salary, benefits and a matching 401(k).
Những thành phần này, khi bạn kết hợp chúng lại, chúng tạo ra tác động thật với những thay đổi thật ảnh hưởng đến những con người thật những người có tên tuổi, mặt mũi, gia đình và cả thú nuôi. Một ví dụ nhanh nhé. Anh bạn của tôi, Miguel, người từng có tiền án, tương lai anh ấy từng trở nên tăm tối, sự nghiệp hay gia đình. Anh đã được học bổng nhờ khóa tiền học việc của chúng tôi bằng tiền của chính phủ. Miguel rẽ sang làm lập trình máy tính, chuyên sâu về mảng phân tích và làm bộ lọc trang web. Anh ấy học việc cho khóa tiếp thị số của chúng tôi. Mười tám tháng sau, Miguel có một công việc toàn thời gian, với mức lương cao, đãi ngộ và một quỹ hưu trí tư nhân 401(k).
We’ve worked with over 5,000 students, and of those entering our career programs, over 80 percent earn technical employment. And in Fresno, this means that the new technology workforce is greater than 50 percent female or gender nonconforming, greater than 50 percent minority or Latinx and 20 percent first-generation. And those demographics mirror the demographics of our county. These are folks leaving restaurant, retail, factory and field labor, earning on average less than 20,000 dollars a year, exiting the programs earning 60-80,0000 dollars a year. That’s gas in the tank and rent paid on time. And when you do that enough times, you see more sandwiches being purchased at the local panini shop; newer, more reliable cars taking these folks to work; the tax base improving, which invests in schools and rebuilds roads; homes in those communities that are being built or bought by the people who are actually going to live in them; dilapidated buildings that once stood empty now full of energized underdogs sipping coffee and writing code and, most importantly, bringing with them the next generation of human that didn’t see themselves leaving the packing house until they saw their pal make it work. And we can do this. You know, it's not at all a mystery, especially now that we’ve spent 10 minutes talking about it.
Chúng tôi đã làm việc với hơn 5.000 sinh viên, và trong số học viên tham gia các khóa học, hơn 80 phần trăm có việc làm ở mảng công nghệ. Và ở Fresno, thế tức là lực lượng lao động công nghệ mới chiếm hơn 50% là nữ hoặc giới tính không xác định, hơn 50 phần trăm người thiểu số hoặc Latinx và 20 phần trăm là thế hệ đầu tiên. Và những nhân khẩu học đó phản ánh nhân khẩu học của quận chúng ta. Đây là những người bỏ việc ở nhà hàng, cửa hàng, nhà máy và trang trại, kiếm trung bình dưới 20.000 đô một năm, tốt nghiệp chương trình để kiếm 60-80.000 đô một năm. Nó giúp đầy bình xăng và tiền thuê nhà được trả đúng hạn. Và khi làm điều này đủ nhiều, bạn sẽ thấy nhiều bánh mỳ kẹp được mua tại các cửa hàng địa phương; mọi người mua các chiếc xe mới và bền bỉ hơn để đi làm; cơ sở thuế được cải thiện, giúp đầu tư vào trường học và cải tạo đường xá; nhà cửa ở những cộng đồng này được xây mới hoặc mua bởi những người thực sự muốn ở đấy; những tòa nhà xập xệ từng bị bỏ hoang giờ được sử dụng bởi các con người yếu thế đầy năng lượng, uống cà phê và viết code và, quan trọng hơn cả, tạo ra một thế hệ mới không phải thấy bản thân rời nhà máy đóng hộp cho đến khi ông bạn của họ làm được. Và ta có thể làm được. Bạn biết đó, không có gì là huyền bí cả, đặc biệt là khi chúng ta đã dành 10 phút để nói về nó.
But we do have to do three very specific and deliberate things. Invite the underdog in the front door; pay them to learn like it’s their job; and then build them castles in their hometowns. It’s worked in Fresno, it’s working in Bakersfield and Toledo, Ohio and it can work in underestimated cities all over the world.
Nhưng chúng ta phải làm ba việc vô cùng cụ thể và thận trọng. Mời người yếu thế ở trước cửa; trả chi phí để họ học việc; và rồi xây cho họ các lâu đài ở quê hương. Nó đã thành công ở Fresno, Nó đang triển khai ở Bakersfied và Toledo, Ohio và nó có thể triển khai ở những thành phố bị đánh giá thấp ở khắp thế giới.
Thank you so much for your attention.
Cảm ơn rất nhiều vì đã lắng nghe.
(Applause)
(Tiếng vỗ tay)