About 12 years ago, I gave up my career in banking to try to make the world a safer place. This involved a journey into national and global advocacy and meeting some of the most extraordinary people in the world. In the process, I became a civil society diplomat.
Zo'n 12 jaar geleden heb ik mijn carrière in het bankwezen opgegeven in een poging om de wereld veiliger te maken. Dit omvatte een reis in nationale en wereldwijde pleitbezorging, en ontmoetingen met de uitzonderlijkste mensen ter wereld. Ik werd een burgerdiplomaat.
Civil society diplomats do three things: They voice the concerns of the people, are not pinned down by national interests, and influence change through citizen networks, not only state ones. And if you want to change the world, we need more of them.
Burgerdiplomaten doen drie dingen: ze geven de belangen van het gewone volk een stem, zijn niet gebonden aan nationale belangen en werken aan verandering door burgerinitiatieven, om minder van de overheid afhankelijk te zijn. Als je de wereld wilt veranderen, heb je behoefte aan meer van zulke mensen.
But many people still ask, "Can civil society really make a big difference? Can citizens influence and shape national and global policy?" I never thought I would ask myself these questions, but here I am to share some lessons about two powerful civil society movements that I've been involved in. They are in issues that I'm passionate about: gun control and drug policy. And these are issues that matter here. Latin America is ground zero for both of them.
Toch vragen mensen nog steeds: "Kan de burgermaatschappij echt verschil maken? Kunnen burgers wel invloed uitoefenen op het nationale en wereldwijde beleid?" Ik had nooit gedacht dat ik zelf deze vragen zou stellen, maar hier sta ik dan om te delen wat ik heb geleerd van twee krachtige burgerbewegingen waar ik aan verbonden was. Het zijn onderwerpen die voor mij heel belangrijk zijn: wapenbeperking en drugsbeleid. Dat zijn onderwerpen die hier spelen. Nergens speelt dat zo als in Latijns-Amerika.
For example, Brazil -- this beautiful country hosting TEDGlobal has the world's ugliest record. We are the number one champion in homicidal violence. One in every 10 people killed around the world is a Brazilian. This translates into over 56,000 people dying violently each year. Most of them are young, black boys dying by guns. Brazil is also one of the world's largest consumers of drugs, and the War on Drugs has been especially painful here. Around 50 percent of the homicides in the streets in Brazil are related to the War on Drugs. The same is true for about 25 percent of people in jail. And it's not just Brazil that is affected by the twin problems of guns and drugs. Virtually every country and city across Central and South America is in trouble. Latin America has nine percent of the world's population, but 25 percent of its global violent deaths.
Neem Brazilië -- dit prachtige gastland voor TEDGlobal houdt het akeligste wereldrecord. We zijn nummer een in het aantal moorden. Een op de tien moorden ter wereld betreft een Braziliaan. Dat zijn zo'n 56.000 mensen die ieder jaar sterven door geweld. Meestal zijn het jonge, zwarte jongens die worden doodgeschoten. In Brazilië worden ook de meeste drugs gebruikt. Het antidrugsbeleid slaat hier extreem hardhandig toe. Zo'n 50 procent van de moorden in Brazilië hebben te maken met het antidrugsbeleid. Dat kan ook gezegd worden van 25 procent van de gevangenen. En niet alleen Brazilië lijdt onder de combinatie van wapens en drugs. Vrijwel alle landen en steden in Centraal en Zuid-Amerika hebben een probleem. Latijns-Amerika maakt negen procent van de wereldbevolking uit, maar 25 procent van het wereldwijde moordcijfer.
These are not problems we can run away from. I certainly could not. So the first campaign I got involved with started here in 2003 to change Brazil's gun law and to create a program to buy back weapons. In just a few years, we not only changed national legislation that made it much more difficult for civilians to buy a gun, but we collected and destroyed almost half a million weapons. This was one of the biggest buyback programs in history -- (Applause) -- but we also suffered some setbacks. We lost a referendum to ban gun sales to civilians in 2005.
Van die problemen kunnen we ons niet afwenden. Ik niet, in ieder geval. Dus het eerste initiatief waar ik me aan verbond, is in 2003 hier gestart om de wapenwet in Brazilië aan te passen en een programma te starten voor het terugkopen van wapens. In een paar jaar hebben we niet alleen de nationale wetgeving veranderd, zodat burgers moeilijker aan wapens kunnen komen, maar hebben we ook bijna een half miljoen wapens ingezameld en vernietigd. Het was een van de grootste terugkoopprogramma's in de geschiedenis -- (Applaus) -- maar we kenden ook tegenslagen. In 2005 hebben we een referendum verloren om wapenverkopen aan burgers te verbieden.
The second initiative was also home-grown, but is today a global movement to reform the international drug control regime. I am the executive coordinator of something called the Global Commission on Drug Policy. The commission is a high-level group of global leaders brought together to identify more humane and effective approaches to the issue of drugs. Since we started in 2008, the taboo on drugs is broken. Across the Americas, from the US and Mexico to Colombia and Uruguay, change is in the air.
Het tweede initiatief kwam ook van eigen bodem en is nu een wereldwijde beweging om internationaal drugsbeleid te veranderen. Ik coördineer het beleid bij de Global Commission on Drug Policy. Dit is een organisatie op hoog niveau van leiders van over de hele wereld die bij elkaar zijn gebracht om het drugsprobleem effectiever en menswaardiger aan te pakken. Sinds onze start in 2008 is het taboe op drugs doorbroken. Over het hele Amerikaanse continent, van de VS en Mexico tot Columbia en Uruguay, hangt verandering in de lucht.
But rather than tell you the whole story about these two movements, I just want to share with you four key insights. I call them lessons to change the world. There are certainly many more, but these are the ones that stand out to me.
Ik vertel hier niet het hele verhaal over die twee bewegingen, maar wil vier kernpunten met jullie delen. Ik noem ze lessen om de wereld te veranderen. Het zijn zeker niet de enige, maar wel die ik het belangrijkst vind.
So the first lesson is: Change and control the narrative. It may seem obvious, but a key ingredient to civil society diplomacy is first changing and then controlling the narrative. This is something that veteran politicians understand, but that civil society groups generally do not do very well. In the case of drug policy, our biggest success has been to change the discussion away from prosecuting a War on Drugs to putting people's health and safety first. In a cutting-edge report we just launched in New York, we also showed that the groups benefiting most from this $320 billion market are criminal gangs and cartels. So in order to undermine the power and profit of these groups, we need to change the conversation. We need to make illegal drugs legal. But before I get you too excited, I don't mean drugs should be a free-for-all. What I'm talking about, and what the Global Commission advocates for is creating a highly regulated market, where different drugs would have different degrees of regulation.
Als eerste: het verhaal veranderen en controleren. Dat lijkt een open deur, maar een belangrijk bestanddeel van burgerdiplomatie is om eerst het verhaal te veranderen en er dan de leiding over te nemen. Ervaren politici begrijpen dit heel goed, maar burgerinitiatieven beheersen dit meestal niet echt. Bij het drugsbeleid was onze grootste overwinning dat we de discussie hebben verlegd van een agressief antidrugsbeleid naar het vooropstellen van de gezondheid en de veiligheid van de bevolking. In ons meest recente verslag, dat we net in New York hebben gepresenteerd, laten we ook zien dat zij die het meeste verdienen aan deze markt van $320 miljard de criminele bendes en kartels zijn. Om de macht van deze groepen te ondermijnen, moeten we het gesprek dus veranderen. We moeten illegale drugs legaal maken. Maar ik wil niet het verkeerde beeld scheppen, ik wil niet zeggen dat iedereen zomaar drugs moet kunnen kopen. Waar ik het over heb, is dat de Global Commission een sterk gereguleerde markt wil creëren, waar verschillende drugs verschillend worden behandeld.
As for gun control, we were successful in changing, but not so much in controlling, the narrative. And this brings me to my next lesson: Never underestimate your opponents. If you want to succeed in changing the world, you need to know who you're up against. You need to learn their motivations and points of view. In the case of gun control, we really underestimated our opponents. After a very successful gun-collection program, we were elated. We had support from 80 percent of Brazilians, and thought that this could help us win the referendum to ban gun sales to civilians. But we were dead wrong. During a televised 20-day public debate, our opponent used our own arguments against us. We ended up losing the popular vote. It was really terrible. The National Rifle Association -- yes, the American NRA -- came to Brazil. They inundated our campaign with their propaganda, that as you know, links the right to own guns to ideas of freedom and democracy. They simply threw everything at us. They used our national flag, our independence anthem. They invoked women's rights and misused images of Mandela, Tiananmen Square, and even Hitler. They won by playing with people's fears. In fact, guns were almost completely ignored in their campaign. Their focus was on individual rights. But I ask you, which right is more important, the right to life or the right to have a gun that takes life away? (Applause)
Op het gebied van wapenbeheersing hebben we het verhaal wel kunnen veranderen, maar niet zo goed kunnen leiden. Dat brengt me op het volgende punt: onderschat nooit je tegenstanders. Als je de wereld succesvol wilt veranderen, dan moet je weten met wie je te maken hebt. Je moet weten wat hun motivaties en inzichten zijn. Bij het onderwerp wapenbeheersing hebben we onze tegenstanders echt onderschat. Na een erg succesvolle inzamelingsactie van wapens waren we in onze nopjes. We hadden de steun van 80 procent van de Brazilianen en dachten daarmee het referendum te kunnen winnen om de wapenverkoop aan burgers te verbieden. Dat was een grote inschattingsfout. Gedurende een publiek debat dat 20 dagen duurde, keerde de tegenstander ons eigen betoog tegen ons. We verloren de steun onder de bevolking. Het was verschrikkelijk. De National Rifle Association -- ja, de Amerikaanse NRA -- kwam naar Brazilië. Ze overspoelden onze campagne met hun eigen propaganda, die, zoals bekend, het recht op wapenbezit verbindt aan ideeën van vrijheid en democratie. Ze gooiden echt alles in de strijd. Ze gebruikten onze nationale vlag en ons volkslied. Ze brachten vrouwenrechten naar voren en misbruikten beelden van Mandela, het Plein van de Hemelse Vrede en zelfs Hitler. Ze wonnen door op de angst van de bevolking in te spelen. In hun campagne lieten ze wapens eigenlijk compleet links liggen. Hun focus lag op de rechten van het individu. Maar ik vraag jullie: welk recht is belangrijker, het recht om te leven of het recht om een wapen te bezitten dat leven wegneemt? (Applaus)
We thought people would vote in defense of life, but in a country with a recent past of military dictatorship, the anti-government message of our opponents resonated, and we were not prepared to respond.
We dachten dat mensen zouden stemmen voor het behoud van leven, maar in een land met een recent militair dictatoriaal verleden vond de anti-overheidsboodschap van onze tegenstanders veel bijval. We hadden daar geen antwoord op.
Lesson learned. We've been more successful in the case of drug policy. If you asked most people 10 years ago if an end to the War on Drugs was possible, they would have laughed. After all, there are huge military police prisons and financial establishments benefiting from this war. But today, the international drug control regime is starting to crumble. Governments and civil societies are experimenting with new approaches. The Global Commission on Drug Policy really knew its opposition, and rather than fighting them, our chair -- former Brazilian President Fernando Henrique Cardoso -- reached out to leaders from across the political spectrum, from liberals to conservatives. This high level group agreed to honestly discuss the merits and flaws of drug policies. It was this reasoned, informed and strategic discussion that revealed the sad truth about the War on Drugs. The War on Drugs has simply failed across every metric. Drugs are cheaper and more available than ever, and consumption has risen globally. But even worse, it also generated massive negative unintended consequences. It is true that some people have made these arguments before, but we've made a difference by anticipating the arguments of our opponents and by leveraging powerful voices that a few years ago would probably have resisted change.
We hebben daarvan geleerd. Bij het drugsbeleid hadden we meer succes. Als je 10 jaar geleden mensen vroeg of het agressieve antidrugsbeleid te stoppen zou zijn, dan werd je uitgelachen. Er bestaan immers gigantische militaire-politiegevangenissen en financiële ondernemingen die goed aan dit beleid verdienen. Maar vandaag de dag wankelt het internationale antidrugsbeleid. Overheden en burgermaatschappijen experimenteren met een nieuwe aanpak. Bij de Global Commission on Drug Policy kenden we onze vijand nu wel goed. We gingen nu niet het gevecht aan, maar onze voorzitter, voormalig president van Brazilië Fernando Henrique Cardoso, zocht aansluiting bij leiders over het gehele politieke spectrum, van liberalen tot conservatieven. De groep op hoog niveau kwam overeen om eerlijk te discussiëren over de goede en slechte punten van het drugsbeleid. Het was een beargumenteerde, geïnformeerde en strategische discussie die de harde waarheid over het antidrugsbeleid naar boven bracht. Het harde antidrugsbeleid heeft op alle fronten gefaald. Het is nu goedkoper en makkelijker om aan drugs te komen dan ooit, en wereldwijd is het gebruik toegenomen. Maar wat nog erger is, zijn de enorme, ongewenste, negatieve gevolgen. Dat is weliswaar al eerder aangekaart, maar wij konden een verschil maken door op de antwoorden van onze tegenstanders te anticiperen, en met krachtige medestanders aan onze zijde die tot voor kort verandering in de weg zouden hebben gestaan.
Third lesson: Use data to drive your argument. Guns and drugs are emotive issues, and as we've painfully learned in the gun referendum campaign in Brazil, sometimes it's impossible to cut through the emotions and get to the facts. But this doesn't mean that we shouldn't try. Until quite recently, we simply didn't know how many Brazilians were killed by guns. Amazingly, it was a local soap opera called "Mulheres Apaixonadas" -- or "Women in Love" -- that kicked off Brazil's national gun control campaign. In one highly viewed episode, a soap opera lead actress was killed by a stray bullet. Brazilian grannies and housewives were outraged, and in a case of art imitating life, this episode also included footage of a real gun control march that we had organized right here, outside in Copacabana Beach. The televised death and march had a huge impact on public opinion. Within weeks, our national congress approved the disarmament bill that had been languishing for years. We were then able to mobilize data to show the successful outcomes of the change in the law and gun collection program. Here is what I mean: We could prove that in just one year, we saved more than 5,000 lives.
Ten derde: gebruik informatie om je argumenten kracht bij te zetten. Drugs en wapens werken op het gevoel, wat pijnlijk duidelijk werd tijdens het wapenreferendum in Brazilië: soms is het moeilijk om door de emoties heen te waden om tot de feiten te komen. Maar dat betekent niet dat we het niet moeten proberen. Tot voor kort wisten we gewoon niet hoeveel Brazilianen door wapens om het leven kwamen. Opmerkelijk genoeg was het een lokale soap met de naam 'Mulheres Apaixonadas' -- 'Verliefde vrouwen' -- die de aanzet gaf voor de campagne voor wapenbeheersing in Brazilië. In een veelbekeken aflevering kwam een van de hoofdrolspeelsters door een verdwaalde kogel om het leven. Braziliaanse oma's en huisvrouwen waren buiten zichzelf, en in een geval waar de kunst het leven imiteert waren in de aflevering ook beelden te zien van een protestmars voor wapenbeheersing die we hier hadden georganiseerd, hierbuiten op het Copacabanastrand. Deze beelden hadden een grote uitwerking op de publieke opinie. Binnen enkele weken had ons nationale congres de ontwapeningswet gepasseerd, waar ze al jaren over aan het steggelen waren. We konden toen met harde gegevens aantonen hoe succesvol deze wetsverandering en het wapeninleverprogramma waren. Daar bedoel ik het volgende mee: we konden aantonen dat in één jaar al meer dan 5.000 levens waren gered. (Applaus)
(Applause)
In het geval van de drugs,
And in the case of drugs, in order to undermine this fear and prejudice that surrounds the issue, we managed to gather and present data that shows that today's drug policies cause much more harm than drug use per se, and people are starting to get it.
om de angst en de vooroordelen die hiermee samenhangen te ondervangen, konden we gegevens presenteren die aantonen dat het huidige beleid meer kwaad doet dan het drugsgebruik alleen, en men begint dat in te zien. Mijn vierde inzicht is:
My fourth insight is: Don't be afraid to bring together odd bedfellows. What we've learned in Brazil -- and this doesn't only apply to my country -- is the importance of bringing diverse and eclectic folks together. If you want to change the world, it helps to have a good cross-section of society on your side. In both the case of guns and drugs, we brought together a wonderful mix of people. We mobilized the elite and got huge support from the media. We gathered the victims, human rights champions, cultural icons. We also assembled the professional classes -- doctors, lawyers, academia and more.
je moet niet bang zijn om mensen met uiteenlopende ideeën samen te brengen. In Brazilië hebben we geleerd -- en dat geldt niet alleen voor mijn land -- over het belang om uiteenlopende en eclectische lieden samen te brengen. Als je de wereld wilt veranderen, helpt het om een goede dwarsdoorsnede van de maatschappij aan je kant te hebben. Zowel bij de drugs- als de wapenkwestie hebben we een fantastische mengeling van mensen samengebracht. We hebben de elite gemobiliseerd en hadden grote ondersteuning van de media. We brachten slachtoffers, mensenrechten- activisten en culturele iconen samen. We activeerden de professionele klasse -- dokters, advocaten, academici en meer. Ik heb de laatste jaren geleerd dat je een coalitie moet bouwen
What I've learned over the last years is that you need coalitions of the willing and of the unwilling to make change. In the case of drugs, we needed libertarians, anti-prohibitionists, legalizers, and liberal politicians. They may not agree on everything; in fact, they disagree on almost everything. But the legitimacy of the campaign is based on their diverse points of view.
van voor- en tegenstanders om veranderingen tot stand te brengen. Bij de drugskwestie hadden we behoefte aan libertariërs, anti-prohibitionisten, legaliseerders en liberale politici. Die zijn het niet op alle fronten met elkaar eens; in feite zijn ze het bijna altijd oneens. Maar de rechtmatigheid van de campagne is gebaseerd op hun uiteenlopende inzichten.
Over a decade ago, I had a comfortable future working for an investment bank. I was as far removed from the world of civil society diplomacy as you can imagine. But I took a chance. I changed course, and on the way, I helped to create social movements that I believe have made some parts of the world safer. Each and every one of us has the power to change the world. No matter what the issue, and no matter how hard the fight, civil society is central to the blueprint for change.
Meer dan tien jaar geleden had ik een comfortabele toekomst bij een investeringsbank voor me. Je kunt je voorstellen dat de wereld van de burgerdiplomatie ver van mij verwijderd was. Maar ik nam een gok. Ik veranderde van richting en onderweg hielp ik sociale bewegingen vormen waarvan ik denk dat zij sommige delen van de wereld veiliger hebben gemaakt. Ieder van ons heeft de macht om de wereld te veranderen. Het maakt niet uit wat het onderwerp is of hoe hard het gevecht, de burgermaatschappij staat centraal als de blauwdruk voor verandering.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)