Κλόε Σάσα: Καλώς ήρθες, Ίμπραμ. Σ′ ευχαριστούμε που είσαι μαζί μας. Ίμπραμ X. Κέντι: Σας ευχαριστώ Κλόε και Γουίτνεϊ, και ευχαριστώ όλους όσοι συμμετέχουν σ′ αυτήν τη συζήτηση. Πριν από μερικές εβδομάδες, την ίδια μέρα που μάθαμε για την κτηνώδη δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ, μάθαμε, επίσης, ότι μια λευκή γυναίκα, στο Σέντραλ Παρκ, που είχε το σκύλο της λυτό, όταν ένας Μαύρος άντρας, που ήταν εκεί κοντά, της είπε να του βάλει το λουρί, αντί να δέσει το σκύλο, απείλησε τον άνθρωπο και κάλεσε την αστυνομία, ισχυριζόμενη ότι απειλήθηκε η ζωή της. Φυσικά, όταν το μάθαμε, εξαιτίας ενός βίντεο, πολλοί Αμερικανοί εξοργιστήκαμε και η γυναίκα αυτή, η Έμι Κούπερ, βγήκε στην τηλεόραση και είπε, αυτό που αμέτρητοι Αμερικανοί λένε μόλις εμπλακούν σε μια ρατσιστική πράξη: «Δεν είμαι ρατσίστρια». Λέω αμέτρητοι Αμερικανοί, επειδή αν σκεφτεί κανείς την ιστορία των Αμερικανών που έχουν εκφράσει ρατσιστικές απόψεις, που έχουν υποστηρίξει ρατσιστικές πολιτικές, τότε μιλάμε για σωρεία ανθρώπων που έχουν ισχυριστεί ότι δεν είναι ρατσιστές, επειδή όλοι ισχυρίζονται ότι δεν είναι ρατσιστές. Είτε μιλάμε για τις Έμι Κούπερ του κόσμου, είτε μιλάμε για τον Ντόναλντ Τραμπ, που αφού είπε για τη Βαλτιμόρη, όπου, κυρίως, ζουν Μαύροι, ότι είναι ένα μολυσμένο από αρουραίους και τρωκτικά χάος που κανείς δεν θέλει να ζήσει εκεί και αφού κατηγορήθηκε ως ρατσιστής, είπε: «Είμαι ο λιγότερο ρατσιστής του κόσμου». Όμως, στην καρδιά του ρατσισμού, υπάρχει η άρνησή του. Συνεχώς ακούμε: «Δεν είμαι ρατσιστής». Αυτό που προσπαθώ να κάνω με τη δουλειά μου είναι να κάνω τους Αμερικανούς να εξαλείψουν από το λεξιλόγιό τους τη φράση «δεν είμαι ρατσιστής» και να συνειδητοποιήσουν πως ή είμαστε ρατσιστές ή είμαστε αντιρατσιστές. Είτε εκφράζουμε απόψεις που υποστηρίζουν ότι κάποιες φυλετικές ομάδες είναι καλύτερες ή χειρότερες από άλλες, ανώτερες ή κατώτερες από άλλες, είμαστε είτε ρατσιστές, είτε αντιρατσιστές. Είτε εκφράζουμε αντιλήψεις ότι όλες οι φυλετικές ομάδες είναι ίσες, παρ′ όλες τις πολιτισμικές ή εθνικές διαφορές τους, είτε υποστηρίζουμε πολιτικές που οδηγούν σε φυλετικές ανισότητες και αδικίες, όπως είδαμε στο Λούιβιλ με τη δολοφονία της Μπρεόνα Τέιλορ, ή υποστηρίζουμε και προωθούμε πολιτικές που οδηγούν στη δικαιοσύνη και την ισότητα για όλους. Οπότε, νομίζω, πως πρέπει να είμαστε, εντελώς, ξεκάθαροι, σχετικά με το αν εκφράζουμε ρατσιστικές απόψεις. Αν υποστηρίζουμε ρατσιστικές πολιτικές, και να παραδεχτούμε πότε το κάνουμε. Το να είσαι αντιρατσιστής σημαίνει να παραδέχεσαι πότε εκφράζεις μια ρατσιστική άποψη και να λες: «Ξέρεις κάτι, μ′ αυτό που έκανα στο Σέντραλ Παρκ, ήμουν, όντως, ρατσίστρια. Όμως, θα αλλάξω. Θα παλέψω να γίνω αντιρατσίστρια». Το να λες «δεν είμαι ρατσιστής» σημαίνει πως αρνείσαι, διαρκώς, τις φυλετικές ανισότητες που κυριαρχούν στην αμερικανική κοινωνία. Αρνείσαι, διαρκώς, τις ρατσιστικές απόψεις που κυριαρχούν στο μυαλό των Αμερικανών. Θέλω να οικοδομήσουμε μια κοινωνία δικαιοσύνης και ισότητας. Ο μόνος τρόπος να ξεκινήσουμε αυτήν τη διαδικασία, είναι να παραδεχτούμε τον ρατσισμό μας και να αρχίσουμε να οικοδομούμε έναν αντιρατσιστικό κόσμο. Σας ευχαριστώ. Κ.Σ.: Σε ευχαριστούμε. Το βιβλίο σου «Πώς να γίνετε αντιρατσιστές», έγινε μπεστ σέλερ με αφορμή τα όσα έγιναν, και αναφέρθηκες λίγο στους τρόπους που ο αντιρατσισμός και ο ρατσισμός είναι δύο, αντιδιαμετρικώς, αντίθετοι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δούμε τον ρατσισμό. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσες να μιλήσεις λίγο περισσότερο για τις βασικές αρχές του αντιρατσισμού, για όσους δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι μ′ αυτό, ως προς το πώς μπορούν να γίνουν αντιρατσιστές. Ι.Χ.Κ.: Φυσικά. Όπως ανέφερα προηγουμένως στην καρδιά του ρατσισμού βρίσκεται η άρνησή του. Στην καρδιά του αντιρατσισμού βρίσκεται η παραδοχή, η αναγνώριση ότι το να μεγαλώνεις σ′ αυτήν την κοινωνία, σημαίνει ότι κάποια στιγμή στη ζωή σου θα εσωτερικεύσεις ρατσιστικές ιδέες, ιδέες που θεωρούν ότι κάποιες φυλετικές ομάδες είναι καλύτερες ή χειρότερες από τις άλλες. Και επειδή πιστεύουμε στη φυλετική ιεραρχία, επειδή οι Αμερικανοί έχουν εκπαιδευτεί συστηματικά να πιστεύουν ότι οι Μαύροι είναι πιο επικίνδυνοι, ότι οι Μαύροι έχουν μεγαλύτερη τάση προς το έγκλημα, το ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι Μαύροι αποτελούν, πανεθνικά, το 40% των κρατούμενων στις φυλακές, αυτό θα σας φαίνεται φυσιολογικό. Όταν ζούμε σε μια κοινωνία, σε μια πόλη όπως η Μινεάπολη, όπου οι Μαύροι αποτελούν το 20% του πληθυσμού, αλλά, το 60% όσων πυροβολούνται από την αστυνομία, αυτό θα σας φαίνεται φυσιολογικό. Έτσι, το να είσαι αντιρατσιστής, σημαίνει να πιστεύεις ότι οι Μαύροι δεν είναι ούτε κακοί, ούτε κατώτεροι όπως καμία άλλη φυλετική ομάδα. Δεν έχουν κάτι επικίνδυνο οι Μαύροι, ούτε οποιαδήποτε άλλη φυλετική ομάδα. Έτσι, όταν θα παρατηρείτε τις φυλετικές ανισότητες γύρω σας, θα τις βλέπετε ως μη φυσιολογικές, και θα αρχίσετε να αναρωτιέστε: «Ποια πολιτική ευθύνεται για όλες αυτές τις δολοφονίες των Μαύρων από την αστυνομία. Ποια πολιτική ευθύνεται για τη, δυσανάλογα, μεγάλη νόσηση των Λατινοαμερικανών από τον Covid; Πώς μπορώ να συμμετέχω στον αγώνα για να ανατραπεί αυτή η πολιτική και να αντικατασταθεί με αντιρατσιστική; Γουίτνεϊ Π. Ρότζερς: Φαίνεται ότι υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο «δεν είμαι ρατσιστής» και το «είμαι αντιρατσιστής». Θα μπορούσατε να μιλήσετε λίγο αναλυτικότερα γι′ αυτό; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα δύο; Ι.Χ.Κ.: Με απλά λόγια, ένας που λέει «δεν είμαι ρατσιστής» είναι ένας ρατσιστής σε άρνηση, και ένας αντιρατσιστής είναι κάποιος που είναι πρόθυμος να παραδεχτεί τις φορές που υπήρξε ρατσιστής, που είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει τις ανισότητες και τα φυλετικά προβλήματα της κοινωνίας μας, που είναι πρόθυμος να αμφισβητήσει τις φυλετικές ανισότητες, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις πολιτικές αυτές. Το λέω αυτό επειδή οι ιδιοκτήτες σκλάβων, οι έμποροι σκλάβων, θα θεωρούσαν, με τους όρους που συζητάμε, ότι δεν ήταν ρατσιστές. Θα έλεγαν ότι οι Μαύροι είναι οι καταραμένοι απόγονοι του Χαμ, είναι καταραμένοι να ζουν για πάντα σκλάβοι. «Δεν είμαι ρατσιστής. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού». Θα ισχυρίζονταν ότι με βάση την επιστήμη, με βάση την εθνολογία, με βάση τη φυσική ιστορία, οι Μαύροι, από τη φύση τους, έχουν προδιάθεση στη δουλεία και την υποτέλεια. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης. «Δεν είμαι ρατσιστής. Κάνω αυτό που η φύση μου υπαγορεύει να κάνω». Αυτό το κατασκεύασμα, το «δεν είμαι ρατσιστής» και η άρνηση του ρατσισμού, πηγάζει από τη γένεση αυτής της χώρας. Κ.Σ.: Ναι. Γιατί νομίζεις ότι εξακολουθεί να είναι τόσο δύσκολο για μερικούς να αποδεχτούν ότι δεν αρκεί η ουδετερότητα σ' ό,τι αφορά στον ρατσισμό; Ι.Χ.Κ.: Επειδή χρειάζεται πολύ δουλειά για να γίνεις αντιρατσιστής. Πρέπει να είσαι πολύ ευαίσθητος, σωστά; Πρέπει να είσαι πρόθυμος να παραδεχτείς ότι έκανες λάθος. Πρέπει να είσαι πρόθυμος να παραδεχτείς, πως αν, για παράδειγμα, επειδή είσαι Λευκός, έχεις περισσότερα, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι καλύτερος. Πρέπει να παραδεχτείς ότι μπορεί να έχεις δουλέψει σκληρά, αλλά είχες προνόμια που σου έδωσαν ευκαιρίες που άλλοι άνθρωποι δεν είχαν. Πρέπει να τα παραδεχτείς αυτά, και είναι πολύ δύσκολο ο κόσμος να κάνει αυτοκριτική δημοσίως ή ιδιωτικά. Νομίζω ότι, επίσης, οφείλεται -και ίσως έπρεπε να είχα αρχίσει απ′ αυτό- από το πώς ο κόσμος ορίζει την έννοια «ρατσιστής». Πολλοί θεωρούν ότι η έννοια «ρατσιστής» είναι μια άκαμπτη ιδιότητα, μια ταυτότητα. Ουσιώδες στοιχείο της ταυτότητας κάποιου. Κάποιος γίνεται ρατσιστής. Επομένως, βλέπουν τον ρατσιστή ως ένα κακό, μοχθηρό άτομο. Συνδέουν τον ρατσιστή με άντρες ή γυναίκες της Κου Κλουξ Κλαν. Λένε: «Δεν ανήκω στην Κου Κλουξ Κλαν, δεν είμαι κακός άνθρωπος, έχω κάνει καλά πράγματα στη ζωή μου, έχω κάνει καλά για τους Έγχρωμους, επομένως, δεν μπορεί να είμαι ρατσιστής. Δεν είμαι. Δεν είναι αυτή η ταυτότητά μου». Αλλά δεν θα έπρεπε να ορίζουμε έτσι τον ρατσιστή. Ο όρος «ρατσιστής» είναι περιγραφικός. Περιγράφει αυτό που κάνει ή λέει κάποιος σε μια δεδομένη στιγμή. Όταν κάποιος, κάποια στιγμή, εκφράσει μια ρατσιστική άποψη, εκείνη τη στιγμή είναι ρατσιστής, αν πει ότι οι Mαύροι είναι τεμπέληδες, Αν την άλλη στιγμή πει ότι εκτιμά τον πολιτισμό των γηγενών, τότε είναι αντιρατσιστής. Γ.Π.Ρ.: Θα περάσουμε σε ερωτήσεις από το κοινό σε λίγο, αλλά, νομίζω, πως πολλοί που ακούν την άποψη που εκθέτεις, την ιδέα του αντιρατσισμού, αισθάνονται πως αυτό αφορά μόνο τη Λευκή κοινότητα. Μπορείς να μας πεις με ποιο τρόπο η Μαύρη κοινότητα και άλλες μη Λευκές εθνικές μειονότητες μπορούν να προβληματιστούν πάνω στην ιδέα του αντιρατσισμού; Ι.Χ.Κ: Βεβαίως. Οι λευκοί Αμερικανοί, συνήθως, λένε: «Δεν είμαι ρατσιστής». Οι Έγχρωμοι λένε: «Δεν γίνεται να είμαι ρατσιστής, επειδή είμαι Έγχρωμος». Μερικοί Έγχρωμοι λένε ότι δεν γίνεται να είναι ρατσιστές, επειδή δεν έχουν δύναμη. Κατ’ αρχάς αυτό που προσπαθώ να κάνω με τη δουλειά μου, είναι να αντικρούσω την άποψη ότι οι Έγχρωμοι δεν έχουν δύναμη. Δεν αποδυναμώνει τίποτε περισσότερο έναν Έγχρωμο από το να πει ή να σκεφτεί ότι δεν έχει δύναμη. Οι Έγχρωμοι χρησιμοποιούν εδώ και καιρό την πιο βασική δύναμη που έχει κάθε άνθρωπος, τη δύναμη της αντίστασης στην πολιτική, τη δύναμη της αντίστασης στη ρατσιστική πολιτική, τη δύναμη της αντίστασης σε μια ρατσιστική κοινωνία. Όμως, αν είσαι Έγχρωμος και πιστεύεις ότι αυτοί που έρχονται εδώ από την Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ, είναι εισβολείς σ′ αυτή τη χώρα, αν πιστεύεις ότι οι Λατινοαμερικανοί μετανάστες είναι ζώα και βιαστές, τότε είναι βέβαιο πως, ανεξαρτήτως του αν είσαι Μαύρος, Ασιάτης ή Γηγενής, δεν πρόκειται να συμμετέχεις στον αγώνα για την υπεράσπιση των Λατινοαμερικανών μεταναστών, και την αναγνώριση ότι οι Λατινοαμερικανοί μετανάστες έχουν προσφέρει εξίσου πολλά σ′ αυτή τη χώρα, με κάθε άλλη φυλετική ομάδα. Αν βλέπεις αυτούς του ανθρώπους ως «αυτός που θα μου πάρει τη δουλειά», τότε θα υποστηρίζεις τη ρατσιστική ρητορική, θα υποστηρίζεις ρατσιστικές πολιτικές, παρόλο που, κατά πάσα πιθανότητα θα κάνει κακό και σε σένα. Θα σου κάνει κακό αν είσαι Μαύρος μετανάστης από την Αϊτή ή τη Νιγηρία, αν είσαι Ασιάτης, μετανάστης από την Ινδία. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό, ακόμα και οι Έγχρωμοι να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν τη δύναμη να αντισταθούν. Όταν οι Έγχρωμοι βλέπουν τους άλλους Έγχρωμους ως πρόβλημα, δεν θα δουν ότι ο ρατσισμός είναι το πρόβλημα. Και όποιος δεν βλέπει τον ρατσισμό ως πρόβλημα, δεν είναι αντιρατσιστής. Κ.Σ: Μίλησες λίγο γι′ αυτό στην αρχή της ομιλίας σου. Είπες πως ο ρατσισμός είναι η αιτία που οι κοινότητες των Μαύρων και των Έγχρωμων βρίσκονται συστημικά σε μειονεκτική θέση στην Αμερική, και αυτό έχει οδηγήσει σε τόσους πολλούς θανάτους από COVID-19 σ' αυτές τις κοινότητες. Παρ′ όλα αυτά, τα ΜΜΕ συχνά ρίχνουν την ευθύνη στους Έγχρωμους για το πόσο ευάλωτοι είναι στις ασθένειες. Οπότε, αναρρωτιέμαι ποια είναι η σχέση μεταξύ του αντιρατσισμού και της δυνατότητας για συστημική αλλαγή; Ι.Χ.Κ: Νομίζω πως υπάρχει άμεση σχέση, επειδή όταν υποστηρίζεις και έχεις «καταπιεί» ρατσιστικές ιδέες, δεν πρόκειται να υποστηρίξεις ότι η αλλαγή είναι απαραίτητη, επειδή θεωρείς ότι η φυλετική ανισότητα είναι κάτι φυσιολογικό, ή επειδή πιστεύεις ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για αλλαγή. Με άλλα λόγια, θα πιστεύεις ότι ο λόγος που οι Μαύροι δολοφονούνται από αστυνομικούς σε τέτοια υψηλά ποσοστά, ή ο λόγος που οι Λατινοαμερικανοί νοσούν σε τέτοια υψηλά ποσοστά, είναι επειδή κάτι δεν πάει καλά μ' αυτούς, και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι, ούτε καν θα δεις την ανάγκη για μια διαρθρωτική συστημική αλλαγή, πόσο μάλλον, να συμμετέχεις στον αγώνα για μια διαρθρωτική συστημική αλλαγή. Οπότε, επαναλαμβάνω, το να είσαι αντιρατσιστής, σημαίνει ν′ αναγνωρίζεις ότι υπάρχουν μόνο δύο αιτίες για τη φυλετική ανισότητα: Είτε κάτι δεν πάει καλά με τους ανθρώπους, ή κάτι δεν πάει καλά με την εξουσία και την πολιτική. Αν συνειδητοποιήσεις πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με καμία ομάδα ανθρώπων -και αναφέρομαι, συνεχώς, σε ομάδες και όχι σε άτομα- γιατί υπάρχουν σίγουρα Μαύροι που δεν πήραν τον κορωνοϊό στα σοβαρά, και εξ αυτού νόσησαν, όπως υπάρχουν και Λευκοί που δεν πήραν τον κορωνοϊό στα σοβαρά. Κανείς δεν έχει το έχει αποδείξει, αλλά έρευνες έχουν δείξει ότι οι Μαύροι είναι πιο πιθανό να πήραν τον κορωνοϊό στα σοβαρά από ό,τι οι Λευκοί. Εδώ δεν μιλάμε για άτομα, και, σίγουρα, δεν πρέπει να εξατομικεύουμε τις ομάδες. Δεν πρέπει να εξετάζουμε την ατομική συμπεριφορά ενός Λατινοαμερικανού ή ενός Μαύρου και να λέμε ότι αντιπροσωπεύουν την ομάδα. Αυτή από μόνη της είναι ρατσιστική άποψη. Μιλάω για ομάδες, και αν πιστεύετε ότι οι ομάδες είναι ισότιμες, τότε η μόνη εναλλακτική, η μόνη εξήγηση γιατί δεν παύει να υπάρχει ανισότητα και αδικία, είναι η εξουσία και η πολιτική. Τότε, θα πρέπει να αφιερώσετε χρόνο για να αλλάξετε και να αμφισβητήσετε τη εξουσία και τις πολιτικές της. Πρέπει να αφιερώσετε χρόνο στο να είστε αντιρατσιστές. Γ.Π.Σ: Έχουμε ερωτήσεις από το κοινό. Η πρώτη είναι από ένα μέλος της κοινότητας που ρωτάει: «Όταν μιλάμε για λευκά προνόμια, αναφερόμαστε και στο προνόμιο του να μην μιλάμε για τα δύσκολα. Πιστεύετε ότι αυτό αρχίζει να αλλάζει;» Ι.Χ.Κ: Το ελπίζω. Νομίζω πως οι λευκοί Αμερικανοί πρέπει, ταυτοχρόνως, να παραδεχτούν τα προνόμιά τους, Τα προνόμια που απέκτησαν επειδή είναι Λευκοί. Ο μόνος τρόπος για να το κάνουν αυτό είναι να κάνουν τέτοιες συζητήσεις. Πρέπει να παραδεχτούν, ότι, όντως, έχουν λάβει περισσότερα, Ότι οι λευκοί Αμερικανοί έχουν περισσότερα εξαιτίας της ρατσιστικής πολιτικής. Το ερώτημα που πρέπει να θέσουν οι λευκοί Αμερικανοί, ιδιαίτερα όταν συζητούν μεταξύ τους, είναι: «αν ζούσαμε σε μια πιο ισότιμη κοινωνία, θα είχαμε περισσότερα;» Αυτό που λέω είναι ότι οι λευκοί Αμερικανοί έχουν περισσότερα λόγω του ρατσισμού. Όμως υπάρχουν άλλες ομάδες, σε Δυτικές δημοκρατίες που έχουν περισσότερα από τους λευκούς Αμερικανούς, και τότε αρχίζεις να αναρωτιέσαι, γιατί σε άλλες χώρες έχουν δωρεάν δημόσια υγεία; Γιατί παίρνουν άδειες μετ' αποδοχών; Γιατί έχουν ένα τεράστιο δίκτυο ασφάλειας; Εμείς γιατί δεν το έχουμε; Μια από τις κυριότερες απαντήσεις στο ερώτημα γιατί δεν τα έχουμε, στο γιατί δεν τα έχουμε αυτά εδώ, είναι ο ρατσισμός. Μια από τις κυριότερες απαντήσεις στο γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ είναι Πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι ο ρατσισμός. Δεν ζητάμε απ′ τους λευκούς Αμερικανούς να είναι αλτρουιστές προκειμένου να είναι αντιρατσιστές. Ζητάμε ο κόσμος να δει με έξυπνο τρόπο ποιο είναι το συμφέρον του. Σε αυτά τα τέσσερα εκατομμύρια, ή πιο σωστά, τα πέντε εκατομμύρια φτωχών Λευκών, το 1860, των οποίων η φτώχεια ήταν το άμεσο αποτέλεσμα του πλουτισμού λίγων χιλιάδων Λευκών δουλοκτητών δεν θα τους λέγαμε προκειμένου να καταργηθεί η δουλεία: «Ξέρετε, πρέπει να είστε ανιδιοτελείς». Όχι. «Nα κάνετε αυτό που είναι προς το συμφέρον σας». Στα δεκάδες εκατομμύρια λευκών Αμερικανών που έχασαν τις δουλειές τους λόγω της πανδημίας, δεν τους ζητάμε να γίνουν αλτρουιστές. Τους ζητάμε να συνειδητοποιήσουν πως αν είχαμε μια άλλη κυβέρνηση, που θα είχε διαφορετικές προτεραιότητες, μπορεί σήμερα να βρίσκονταν σε πολύ καλύτερη θέση. Συγγνώμη. Κ.Σ.: Όχι, είμαστε ευγνώμονες. Σ′ ευχαριστούμε. Σχετικά μ' αυτό. Προφανώς, αυτές οι διαμαρτυρίες και αυτό το κίνημα έχουν φέρει κάποια πρόοδο: Την απομάκρυνση μνημείων της Συνομοσπονδίας, τη δέσμευση του Δημοτικού Συμβουλίου της Μινεάπολης, για την αναδιάρθρωση της αστυνομίας κ.λπ. Όμως, ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη πολιτική προτεραιότητα, καθώς συνεχίζεται ο αγώνας για δικαιοσύνη; Υπάρχουν τρόποι να διδαχτούμε από τις άλλες χώρες; Ι.Χ.Κ: Δεν νομίζω πως υπάρχει απαραιτήτως μόνο μία πολιτική προτεραιότητα. Αν έπρεπε να επιλέξω κατά πάσα πιθανότητα θα έλεγα δύο, και αυτές είναι: Υψηλής ποιότητας δωρεάν υγειονομική περίθαλψη για όλους, και όταν λέω υψηλής ποιότητας, δεν αναφέρομαι μόνο στην πρόσβαση στο πρόγραμμα «Υγεία για Όλους», αλλά αναφέρομαι σε ένα πρόγραμμα κατά το οποίο η αγροτική νοτιοδυτική Τζόρτζια, όπου οι περισσότεροι είναι Μαύροι, και που έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας στη χώρα, -όλη η κομητεία αυτή, λόγω COVID- να έχει πρόσβαση σ′ ένα σύστημα Υγείας της ίδιας υψηλής ποιότητας με αυτό της Ατλάντας, ή της Νέας Υόρκης, και ταυτόχρονα, αυτή η περίθαλψη να παρέχεται δωρεάν. Πολλοί Αμερικανοί πεθαίνουν, όχι μόνο από COVID, αλλά από καρδιακά νοσήματα και καρκίνους, που είναι τα κύρια αίτια θανάτων Αμερικανών, προ COVID, και, δυσανάλογα, των μαύρων Αμερικανών. Οπότε, θα έλεγα αυτό, ως πρώτο και δεύτερο θα έλεγα τις οικονομικές επανορθώσεις. Πολλοί Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ της φυλετικής ισότητας, και ότι θέλουν την φυλετική ισότητα. Πολλοί Αμερικανοί αναγνωρίζουν πόσο κρίσιμο θέμα είναι ο βιοπορισμός για κάθε άνθρωπο σ′ αυτή τη χώρα, σ′ αυτό το οικονομικό σύστημα. Όμως πολλοί Αμερικανοί δεν είναι υπέρ των οικονομικών επανορθώσεων. Έτσι, έχουμε μια κατάσταση, όπου οι λευκοί Αμερικανοί, την τελευταία φορά που το κοίταξα, έχουν το δεκαπλάσιο μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα, σε σχέση με τους μαύρους Αμερικανούς. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, το 2053 ή μάλλον, ανάμεσα στο σήμερα και το 2053, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των Λευκών αναμένεται ν′ αυξηθεί. Αυτή ήταν πριν από την τρέχουσα ύφεση. Ενώ το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των Μαύρων αναμένεται να μην αυξηθεί καθόλου. Στοιχεία βασισμένα στην τρέχουσα ύφεση που μπορεί να διαρκέσει μια δεκαετία. Οπότε, δεν έχουμε μόνο φυλετικό οικονομικό χάσμα, αλλά έχουμε ένα αυξανόμενο φυλετικό οικονομικό χάσμα. Έτσι, οι Αμερικανοί που ισχυρίζονται ότι ενδιαφέρονται για τη φυλετική ισότητα και που αναγνωρίζουν τη σημασία του οικονομικού βιοπορισμού και που ξέρουν, επίσης, ότι η περιουσία κληρονομείται, -το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας κληρονομείται-, και που όταν σκέφτεσαι το κληρονομικό δικαίωμα σκέφτεσαι το παρελθόν, και τις παρελθούσες πολιτικές που πολλοί Αμερικανοί θεωρούν ρατσιστικές, είτε μιλάμε για τη δουλεία, είτε για την έλλειψη προνομίων των Μαύρων, τότε πώς θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να κλείνουμε το αυξανόμενο άνοιγμα της φυλετικής οικονομικής ανισότητας, χωρίς ένα εκτενές πρόγραμμα οικονομικών επανορθώσεων; Γ.Π.Ρ.: Σχετικά με τις οικονομικές διαφορές και την οικονομική ανισότητα αυτής της χώρας, έχουμε μια ερώτηση από την Ντάνα Περλς. Ρωτάει: Με ποιον τρόπο πιστεύετε οι φιλελεύθερες Λευκές οργανώσεις μπορούν να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό στους χώρους εργασίας, ιδιαίτερα εκεί που οι περισσότεροι σιωπούν μπροστά στον ρατσισμό, ή κάνουν επιφανειακές δηλώσεις, χωρίς να ενδιαφέρονται βαθύτερα. Ι.Χ.Κ.: Βεβαίως. Θα προτείνω κάποια πράγματα. Πρώτον, εδώ και μερικές δεκαετίες, όλες οι εργοδοτικές επιχειρήσεις έχουν δεσμευτεί, δημοσίως, να προωθούν τη διαφορετικότητα. Τυπικά έχουν κάνει δηλώσεις δέσμευσης. Θα έσκιζα αυτές τις δηλώσεις και θα έγραφα καινούργιες. Θα ήταν δηλώσεις βασισμένες στον αντιρατσισμό. Σ′ αυτές θα ορίζονταν σαφώς ποια άποψη είναι ρατσιστική, ποια άποψη είναι αντιρατσιστική, ποια πολιτική είναι ρατσιστική και ποια αντιρατσιστική. Η εργοδοτική επιχείρηση θα δηλώνει ότι δεσμεύεται να έχει αντιρατσιστική νοοτροπία και να διοικείται με αντιρατσιστικές πολιτικές. Έτσι, ο καθένας θα μπορεί να «μετρήσει» τις απόψεις των άλλων και τις πολιτικές του συγκεκριμένου εργασιακού χώρου, βάσει αυτού του εγγράφου. Νομίζω ότι αυτό θα είναι τη αρχή της διαδικασίας του μετασχηματισμού. Επίσης, νομίζω, ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό στις εργασιακές επιχειρήσεις να μην υπάρχει, μόνο, υποχρέωση διαφορετικότητας στους εργαζόμενους, αλλά και στην ανώτερη διοίκηση. Νομίζω αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό. Κ.Σ.: Έχουμε μερικές ακόμα ερωτήσεις από το κοινό. H Μελίσα Μαχόνεϊ ρωτάει: «Ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πως προσπαθεί να κομματικοποιήσει την υποστήριξη στο κίνημα Black Lives Matter, χλευάζοντας, για παράδειγμα, τον Μιτ Ρόμνεϊ για τη συμμετοχή του σε μια ειρηνική διαδήλωση. Πώς θα αποσυνδεθεί το θέμα αυτό και θα παραμείνει ακομμάτιστο;» Ι.Χ.Κ.: Νομίζω πως αν η δήλωση ότι οι ζωές των Μαύρων είναι σημαντικές, είναι δήλωση των Δημοκρατικών, τότε είναι σαν να λες, ταυτόχρονα, ότι για τους Ρεπουμπλικανούς δεν είναι. Αν αυτό, ουσιαστικά, λέει ο Ντόναλντ Τραμπ αν μας λέει ότι υπάρχει πρόβλημα στο να διαδηλώνεις για τη σημαντικότητα της ζωής των Μαύρων, τότε ποια είναι η λύση; Ποια είναι η εναλλακτική; Είναι να μην διαδηλώνεις για τις ζωές των Mαύρων. Η εναλλακτική είναι να μην σε νοιάζει όταν οι Mαύροι πεθαίνουν από αστυνομική βία ή τον COVID. Κατά την άποψή μου ο τρόπος για να μην το κομματικοποιήσουμε είναι να αντεπιτεθούμε, ή να επιχειρηματολογήσουμε μ′ αυτόν τον τρόπο. Προφανώς, οι Ρεπουμπλικανοί θα ισχυριστούν ότι δεν εννοούν αυτό, αλλά τα πράγματα είναι πολύ απλά: Είτε πιστεύεις ότι οι ζωές των Μαύρων είναι σημαντικές, είτε όχι. Αν πιστεύεις ότι οι ζωές των Μαύρων είναι σημαντικές, επειδή πιστεύεις στ' ανθρώπινα δικαιώματα, τότε πιστεύεις στο δικαίωμα στη ζωή των Μαύρων και όλων των ανθρώπων. Στο δικαίωμα να μην φοβούνται τη βία της αστυνομίας, να μην χρειάζεται να φοβούνται το κράτος, να μην χρειάζεται να φοβούνται ότι μια ειρηνική διαδήλωση θα διαλυθεί επειδή κάποιοι πολιτικοί θέλουν να το εκμεταλλευτούν προεκλογικά. Τότε είτε θα εφαρμόσεις ανάλογες πολιτικές, είτε όχι. Γ.Π.Ρ.: Θέλω να ρωτήσω. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να μάθουν για τον αντιρατσισμό και πώς μπορούν να τον κάνουν τρόπο ζωής; Φαντάζομαι πως πολλοί τα ακούν αυτά και σκέφτονται, «Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός με το πώς τα λόγια και οι πράξεις μου προσλαμβάνονται από του άλλους. Ποια μπορεί να είναι η πρόθεσή μου». Αυτό μπορεί να είναι πολύ εξουθενωτικό. Συνδέεται, νομίζω, με την πολιτική. Είμαι περίεργη. Ο κόσμος χρειάζεται να σκέφτεται πολύ σχετικά με το πώς να είναι αντιρατσιστής. Ποια είναι η θέση σου και τι λες σ' αυτούς που τους απασχολεί η νοητική κούραση που πηγάζει από να χρειάζεται διαρκώς να σκέφτεσαι μήπως οι πράξεις σου κάνουν κακό στους άλλους; Ι.Χ.Κ: Νομίζω πως ένας λόγος που ο κόσμος προβληματίζεται σχετικά με την νοητική κόπωση, είναι ότι δεν θέλουν να κάνουν ποτέ λάθος. Νομίζω ότι το να είσαι αντιρατσιστής, σημαίνει πως κάνεις λάθη, σημαίνει πως αναγνωρίζεις όταν κάνεις λάθος. Αυτό που είναι σημαντικό για εμάς είναι να υπάρχει σαφής ορισμός, ώστε να μπορούμε να αξιολογούμε τα λόγια μας, να μπορούμε να αξιολογούμε τις πράξεις μας, κι όταν κάνουμε λάθος να το παραδεχόμαστε και να λέμε: «Αυτή η άποψη ήταν ρατσιστική». «Υποστήριζα μια ρατσιστική πολιτική, αλλά τώρα θα αλλάξω». Επίσης, νομίζω, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε, είναι ότι εμείς, με πολλούς τρόπους, το έχουμε συνηθίσει. Και όταν λέω εμείς, εννοώ εμείς ως άτομα και, σίγουρα, ως χώρα, είμαστε εθισμένοι στον ρατσισμό. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που τόσοι βρίσκονται σε άρνηση. Οι άνθρωποι, συνήθως, δεν παραδέχονται τους εθισμούς τους. Όμως, μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε εθισμένοι, όλοι όσοι είναι εθισμένοι, όταν μιλούν με τους φίλους ή με κάποιον από την οικογένειά τους και βρίσκονται σε απεξάρτηση από κάποια ουσία, δεν πρόκειται να σου πουν ότι έχουν θεραπευτεί, ότι δεν χρειάζεται, πλέον, αυτό να τους απασχολεί διαρκώς. Κάποιος που είναι σε απεξάρτηση από τον αλκοόλ θα πει: «Είναι μια καθημερινή διαδικασία, και την αντιμετωπίζω μέρα με τη μέρα, στιγμή τη στιγμή. Ναι, είναι δύσκολο ν' αυτοσυγκρατηθώ και να μην υποτροπιάσω σ′ ό,τι είμαι εθισμένος, αλλά ταυτόχρονα είναι λυτρωτικό, είναι απελευθερωτικό, επειδή δεν χρειάζεται, πλέον, να υποκύψω στον εθισμό. Δεν χρειάζεται, πλέον, να πληγώνω ανθρώπους εξαιτίας του εθισμού μου». Νομίζω πως αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ξοδεύουμε υπερβολικό χρόνο παρατηρώντας πώς νιώθουμε εμείς και ελάχιστο χρόνο πώς νιώθουν οι άλλοι με τις πράξεις και τις ιδέες μας. Nομίζω ότι αυτό το πράγμα ανάγκασε τους Αμερικανούς να κάνουν το βίντεο με τον Τζορτζ Φλόιντ. Είδαν και άκουσαν, πώς αισθάνεται κάποιος εξαιτίας του ρατσισμού τους. Κ.Σ.: Έχουμε άλλη μια ερώτηση. Ρωτάει κάποιος, Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη συσχέτιση ανάμεσα στον αντιρατσισμό, τον φεμινισμό και τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων; Πώς επηρεάζει ο αντιρατσισμός τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα; Ι.Χ.Κ: Βεβαίως. Θεωρώ μια άποψη ως ρατσιστική, αυτή που υπονοεί πως κάποια φυλετική ομάδα είναι ανώτερη ή κατώτερη από μια άλλη φυλετική ομάδα. Χρησιμοποιώ τον όρο «φυλετική ομάδα» σε αντίθεση με τον όρο «φυλή», επειδή κάθε φυλή είναι ένα σύνολο από συσχετιζόμενα φυλετικά υποσύνολα. Έτσι, έχουμε μαύρες γυναίκες και μαύρους άντρες, μαύρους ετεροφυλόφιλους και μαύρους ομοφυλόφιλους. Έχουμε Λατινοαμερικάνες γυναίκες, λευκές γυναίκες και Ασιάτες άντρες. Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι πως δεν υπάρχουν ρατσιστικές ιδέες που, για παράδειγμα, έχουν μόνο στόχο τους Μαύρους. Αναπτύχθηκαν ρατσιστικές ιδέες που είχαν στόχο μαύρες γυναίκες, είχαν στόχο μαύρες λεσβίες, είχαν στόχο μαύρες διεμφυλικές γυναίκες. Πολύ συχνά, αυτές οι ρατσιστικές ιδέες που στοχεύουν τις συσχετιζόμενες ομάδες, συνυπάρχουν με άλλες μορφές προκατάληψης που στοχεύουν, επίσης, αυτές τις ομάδες.
Cloe Shasha: So welcome, Ibram, and thank you so much for joining us. Ibram X. Kendi: Well, thank you, Cloe, and Whitney, and thank you everyone for joining this conversation. And so, a few weeks ago, on the same day we learned about the brutal murder of George Floyd, we also learned that a white woman in Central Park who chose not to leash her dog and was told by a black man nearby that she needed to leash her dog, instead decided to threaten this black male, instead decided to call the police and claim that her life was being threatened. And of course, when we learned about that through a video, many Americans were outraged, and this woman, Amy Cooper, ended up going on national TV and saying, like countless other Americans have said right after they engaged in a racist act, "I am not racist." And I say countless Americans, because when you really think about the history of Americans expressing racist ideas, supporting racist policies, you're really talking about a history of people who have claimed they're not racist, because everyone claims that they're not racist, whether we're talking about the Amy Coopers of the world, whether we're talking about Donald Trump, who, right after he said that majority-black Baltimore is a rat and rodent-infested mess that no human being would want to live in, and he was challenged as being racist, he said, "Actually, I'm the least racist person anywhere in the world." And so really the heartbeat of racism itself has always been denial, and the sound of that heartbeat has always been, "I'm not racist." And so what I'm trying to do with my work is to really get Americans to eliminate the concept of "not racist" from their vocabulary, and realize we're either being racist or anti-racist. We're either expressing ideas that suggest certain racial groups are better or worse than others, superior or inferior than others. We're either being racist, or we're being anti-racist. We're expressing notions that the racial groups are equals, despite any cultural or even ethnic differences. We're either supporting policies that are leading to racial inequities and injustice, like we saw in Louisville, where Breonna Taylor was murdered, or we're supporting policies and pushing policies that are leading to justice and equity for all. And so I think we should be very clear about whether we're expressing racist ideas, about whether we're supporting racist policies, and admit when we are, because to be anti-racist is to admit when we expressed a racist idea, is to say, "You know what? When I was doing that in Central Park, I was indeed being racist. But I'm going to change. I'm going to strive to be anti-racist." And to be racist is to constantly deny the racial inequities that pervade American society, to constantly deny the racist ideas that pervade American minds. And so I want to built a just and equitable society, and the only way we're going to even begin that process is if we admit our racism and start building an anti-racist world. Thank you. CS: Thank you so much for that. You know, your book, "How to Be an Antiracist," has become a bestseller in light of what's been happening, and you've been speaking a bit to the ways in which anti-racism and racism are the only two polar opposite ways to hold a view on racism. I'm curious if you could talk a little bit more about what the basic tenets of anti-racism are, for people who aren't as familiar with it in terms of how they can be anti-racist. IXK: Sure. And so I mentioned in my talk that the heartbeat of racism is denial, and really the heartbeat of anti-racism is confession, is the recognition that to grow up in this society is to literally at some point in our lives probably internalize ideas that are racist, ideas that suggest certain racial groups are better or worse than others, and because we believe in racial hierarchy, because Americans have been systematically taught that black people are more dangerous, that black people are more criminal-like, when we live in a society where black people are 40 percent of the national incarcerated population, that's going to seem normal to people. When we live in a society in a city like Minneapolis where black people are 20 percent of the population but more than 60 percent of the people being subjected to police shootings, it's going to seem normal. And so to be anti-racist is to believe that there's nothing wrong or inferior about black people or any other racial group. There's nothing dangerous about black people or any other racial group. And so when we see these racial disparities all around us, we see them as abnormal, and then we start to figure out, OK, what policies are behind so many black people being killed by police? What policies are behind so many Latinx people being disproportionately infected with COVID? How can I be a part of the struggle to upend those policies and replace them with more antiracist policies? Whitney Pennington Rodgers: And so it sounds like you do make that distinction, then, between not racist and anti-racist. I guess, could you talk a little bit more about that and break that down? What is the difference between the two? IXK: In the most simplest way, a not racist is a racist who is in denial, and an anti-racist is someone who is willing to admit the times in which they are being racist, and who is willing to recognize the inequities and the racial problems of our society, and who is willing to challenge those racial inequities by challenging policy. And so I'm saying this because literally slaveholders, slave traders, imagined that their ideas in our terms were not racist. They would say things like, "Black people are the cursed descendants of Ham, and they're cursed forever into enslavement." This isn't, "I'm not racist." This is, "God's law." They would say things, like, you know, "Based on science, based on ethnology, based on natural history, black people by nature are predisposed to slavery and servility. This is nature's law. I'm not racist. I'm actually doing what nature said I'm supposed to be doing." And so this construct of being not racist and denying one's racism goes all the way back to the origins of this country. CS: Yeah. And why do you think it has been so hard for some people now to still accept that neutrality is not enough when it comes to racism? IXK: I think because it takes a lot of work to be anti-racist. You have to be very vulnerable, right? You have to be willing to admit that you were wrong. You have to be willing to admit that if you have more, if you're white, for instance, and you have more, it may not be because you are more. You have to admit that, yeah, you've worked hard potentially, in your life, but you've also had certain advantages which provided you with opportunities that other people did not have. You have to admit those things, and it's very difficult for people to be publicly, and even privately, self-critical. I think it's also the case of, and I should have probably led with this, how people define "racist." And so people tend to define "racist" as, like, a fixed category, as an identity. This is essential to who a person is. Someone becomes a racist. And so therefore -- And then they also connect a racist with a bad, evil person. They connect a racist with a Ku Klux Klansman or woman. And they're like, "I'm not in the Ku Klux Klan, I'm not a bad person and I've done good things in my life. I've done good things to people of color. And so therefore I can't be racist. I'm not that. That's not my identity. But that's actually not how we should be defining racist. Racist is a descriptive term. It describes what a person is saying or doing in any given moment, and so when a person in one moment is expressing a racist idea, in that moment they are being racist when they're saying black people are lazy. If in the very next moment they're appreciating the cultures of native people, they're being anti-racist. WPR: And we're going to get to some questions from our community in a moment, but I think when a lot of people hear this idea that you're putting forward, this idea of anti-racism, there's this feeling that this is something that only concerns the white community. And so could you speak a little bit to how the black community and nonwhite, other ethnic minorities can participate in and think about this idea of anti-racism? IXK: Sure. So if white Americans commonly say, "I'm not racist," people of color commonly say, "I can't be racist, because I'm a person of color." And then some people of color say they can't be racist because they have no power. And so, first and foremost, what I've tried to do in my work is to push back against this idea that people of color have no power. There's nothing more disempowering to say, or to think, as a person of color, than to say you have no power. People of color have long utilized the most basic power that every human being has, and that's the power to resist policy -- that's the power to resist racist policies, that's the power to resist a racist society. But if you're a person of color, and you believe that people coming here from Honduras and El Salvador are invading this country, you believe that these Latinx immigrants are animals and rapists, then you're certainly not, if you're black or Asian or native, going to be a part of the struggle to defend Latinx immigrants, to recognize that Latinx immigrants have as much to give to this country as any other group of people, you're going to view these people as "taking away your jobs," and so therefore you're going to support racist rhetoric, you're going to support racist policies, and even though that is probably going to be harming you, in other words, it's going to be harming, if you're black, immigrants coming from Haiti and Nigeria, if you're Asian, immigrants coming from India. So I think it's critically important for even people of color to realize they have the power to resist, and when people of color view other people of color as the problem, they're not going to view racism as the problem. And anyone who is not viewing racism as the problem is not being anti-racist. CS: You touched on this a bit in your beginning talk here, but you've talked about how racism is the reason that black communities and communities of color are systematically disadvantaged in America, which has led to so many more deaths from COVID-19 in those communities. And yet the media is often placing the blame on people of color for their vulnerability to illness. So I'm curious, in line with that, what is the relationship between anti-racism and the potential for systemic change? IXK: I think it's a direct relationship, because when you are -- when you believe and have consumed racist ideas, you're not going to even believe change is necessary because you're going to believe that racial inequality is normal. Or, you're not going to believe change is possible. In other words, you're going to believe that the reason why black people are being killed by police at such high rates or the reason why Latinx people are being infected at such high rates is because there's something wrong with them, and nothing can be changed. And so you wouldn't even begin to even see the need for systemic structural change, let alone be a part of the struggle for systemic structural change. And so, to be anti-racist, again, is to recognize that there's only two causes of racial inequity: either there's something wrong with people, or there's something wrong with power and policy. And if you realize that there's nothing wrong with any group of people, and I keep mentioning groups -- I'm not saying individuals. There's certainly black individuals who didn't take coronavirus seriously, which is one of the reasons why they were infected. But there are white people who didn't take coronavirus seriously. No one has ever proven, actually studies have shown that black people were more likely to take the coronavirus seriously than white people. We're not talking about individuals here, and we certainly should not be individualizing groups. We certainly should not be looking at the individual behavior of one Latinx person or one black person, and saying they're representatives of the group. That's a racist idea in and of itself. And so I'm talking about groups, and if you believe that groups are equals, then the only other alternative, the only other explanation to persisting inequity and injustice, is power and policy. And to then spend your time transforming and challenging power and policy is to spend your time being anti-racist. WPR: So we have some questions that are coming in from the audience. First one here is from a community member that asks, "When we talk about white privilege, we talk also about the privilege not to have the difficult conversations. Do you feel that's starting to change?" IXK: I hope so, because I think that white Americans, too, need to simultaneously recognize their privileges, the privileges that they have accrued as a result of their whiteness, and the only way in which they're going to be able to do that is by initiating and having these conversations. But then they also should recognize that, yes, they have more, white Americans have more, due to racist policy, but the question I think white Americans should be having, particularly when they're having these conversations among themselves, is, if we had a more equitable society, would we have more? Because what I'm asking is that, you know, white Americans have more because of racism, but there are other groups of people in other Western democracies who have more than white Americans, and then you start to ask the question, why is it that people in other countries have free health care? Why is it that they have paid family leave? Why is it that they have a massive safety net? Why is it that we do not? And one of the major answers to why we do not here have is racism. One of the major answers as to why Donald Trump is President of the United States is racism. And so I'm not really asking white Americans to be altruistic in order to be anti-racist. We're really asking people to have intelligent self-interest. Those four million, I should say five million poor whites in 1860 whose poverty was the direct result of the riches of a few thousand white slaveholding families, in order to challenge slavery, we weren't saying, you know, we need you to be altruistic. No, we actually need you to do what's in your self-interest. Those tens of millions of Americans, white Americans, who have lost their jobs as a result of this pandemic, we're not asking them to be altruistic. We're asking them to realize that if we had a different type of government with a different set of priorities, then they would be much better off right now. I'm sorry, don't get me started. CS: No, we're grateful to you. Thank you. And in line with that, obviously these protests and this movement have led to some progress: the removal of Confederate monuments, the Minneapolis City Council pledging to dismantle the police department, etc. But what do you view as the greatest priority on a policy level as this fight for justice continues? Are there any ways in which we could learn from other countries? IXK: I don't actually think necessarily there's a singular policy priority. I mean, if someone was to force me to answer, I would probably say two, and that is, high quality free health care for all, and when I say high quality, I'm not just talking about Medicare For All, I'm talking about a simultaneous scenario in which in rural southwest Georgia, where the people are predominantly black and have some of the highest death rates in the country, those counties in southwest Georgia, from COVID, that they would have access to health care as high quality as people do in Atlanta and New York City, and then, simultaneously, that that health care would be free. So many Americans not only of course are dying this year of COVID but also of heart disease and cancer, which are the number one killers before COVID of Americans, and they're disproportionately black. And so I would say that, and then secondarily, I would say reparations. And many Americans claim that they believe in racial equality, they want to bring about racial equality. Many Americans recognize just how critical economic livelihood is for every person in this country, in this economic system. But then many Americans reject or are not supportive of reparations. And so we have a situation in which white Americans are, last I checked, their median wealth is 10 times the median wealth of black Americans, and according to a recent study, by 2053 -- between now, I should say, and 2053, white median wealth is projected to grow, and this was before this current recession, and black median wealth is expected to redline at zero dollars, and that, based on this current recession, that may be pushed up a decade. And so we not only have a racial wealth gap, but we have a racial wealth gap that's growing. And so for those Americans who claim they are committed to racial equality who also recognize the importance of economic livelihood and who also know that wealth is inherited, and the majority of wealth is inherited, and when you think of the inheritance, you're thinking of past, and the past policies that many Americans consider to be racist, whether it's slavery or even redlining, how would we even begin to close this growing racial wealth gap without a massive program like reparations? WPR: Well, sort of connected to this idea of thinking about wealth disparity and wealth inequality in this country, we have a question from community member Dana Perls. She asks, "How do you suggest liberal white organizations effectively address problems of racism within the work environment, particularly in environments where people remain silent in the face of racism or make token statements without looking internally?" IXK: Sure. And so I would make a few suggestions. One, for several decades now, every workplace has publicly pledged a commitment to diversity. Typically, they have diversity statements. I would basically rip up those diversity statements and write a new statement, and that's a statement committed to anti-racism. And in that statement you would clearly define what a racist idea is, what an anti-racist idea is, what a racist policy is and what an anti-racist policy is. And you would state as a workplace that you're committed to having a culture of anti-racist ideas and having an institution made up of anti-racist policies. And so then everybody can measure everyone's ideas and the policies of that workplace based on that document. And I think that that could begin the process of transformation. I also think it's critically important for workplaces to not only diversify their staff but diversify their upper administration. And I think that's absolutely critical as well. CS: We have some more questions coming in from the audience. We have one from Melissa Mahoney, who is asking, "Donald Trump seems to be making supporting Black Lives Matter a partisan issue, for example making fun of Mitt Romney for participating in a peaceful protest. How do we uncouple this to make it nonpartisan?" IXK: Well, I mean, I think that to say the lives of black people is a Democratic declaration is simultaneously stating that Republicans do not value black life. If that's essentially what Donald Trump is saying, if he's stating that there's a problem with marching for black lives, then what is the solution? The solution is not marching. What's the other alternative? The other alternative is not marching for black lives. The other alternative is not caring when black people die of police violence or COVID. And so to me, the way in which we make this a nonpartisan issue is to strike back or argue back in that way, and obviously Republicans are going to claim they're not saying that, but it's a very simple thing: either you believe black lives matter or you don't, and if you believe black lives matter because you believe in human rights, then you believe in the human right for black people and all people to live and to not have to fear police violence and not have to fear the state and not have to fear that a peaceful protest is going to be broken up because some politician wants to get a campaign op, then you're going to institute policy that shows it. Or, you're not. WPR: So I want to ask a question just about how people can think about anti-racism and how they can actually bring this into their lives. I imagine that a lot of folks, they hear this and they're like, oh, you know, I have to be really thoughtful about how my actions and my words are perceived. What is the perceived intention behind what it is that I'm saying, and that that may feel exhausting, and I think that connects even to this idea of policy. And so I'm curious. There is a huge element of thoughtfulness that comes along with this work of being anti-racist. And what is your reaction and response to those who feel concerned about the mental exhaustion from having to constantly think about how your actions may hurt or harm others? IXK: So I think part of the concern that people have about mental exhaustion is this idea that they don't ever want to make a mistake, and I think to be anti-racist is to make mistakes, and is to recognize when we make a mistake. For us, what's critical is to have those very clear definitions so that we can assess our words, we can assess our deeds, and when we make a mistake, we just own up to it and say, "You know what, that was a racist idea." "You know what, I was supporting a racist policy, but I'm going to change." The other thing I think is important for us to realize is in many ways we are addicted, and when I say we, individuals and certainly this country, is addicted to racism, and that's one of the reasons why for so many people they're just in denial. People usually deny their addictions. But then, once we realize that we have this addiction, everyone who has been addicted, you know, you talk to friends and family members who are overcoming an addiction to substance abuse, they're not going to say that they're just healed, that they don't have to think about this regularly. You know, someone who is overcoming alcoholism is going to say, "You know what, this is a day-by-day process, and I take it day by day and moment by moment, and yes, it's difficult to restrain myself from reverting back to what I'm addicted to, but at the same time it's liberating, it's freeing, because I'm no longer having to wallow in that addiction. And so I think, and I'm no longer having to hurt people due to my addiction." And I think that's critical. We spend too much time thinking about how we feel and less time thinking about how our actions and ideas make others feel. And I think that's one thing that the George Floyd video forced Americans to do was to really see and hear, especially, how someone feels as a result of their racism. CS: We have another question from the audience. This one is asking about, "Can you speak to the intersectionality between the work of anti-racism, feminism and gay rights? How does the work of anti-racism relate and affect the work of these other human rights issues?" IXK: Sure. So I define a racist idea as any idea that suggests a racial group is superior or inferior to another racial group in any way. And I use the term racial group as opposed to race because every race is a collection of racialized intersectional groups, and so you have black women and black men and you have black heterosexuals and black queer people, just as you have Latinx women and white women and Asian men, and what's critical for us to understand is there hasn't just been racist ideas that have targeted, let's say, black people. There has been racist ideas that have been developed and have targeted black women, that have targeted black lesbians, that have targeted black transgender women. And oftentimes these racist ideas targeting these intersectional groups are intersecting with other forms of bigotry
Για να σας δώσω ένα παράδειγμα
that is also targeting these groups.
σχετικά με τις μαύρες γυναίκες
To give an example about black women,